Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 159 takich materiałów
    Porsche Carrera GT – Supersamochód produkowany przez niemiecką markę Porsche w latach 2004–2007. Samochód został zaprezentowany po raz pierwszy pod nazwą 980 podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 2000 roku. Podwozie było nową konstrukcją, natomiast nadwozie pochodziło z drogowej wersji Porsche 911 GT 1 Evo. W prototypie użyto wolnossącego silniku widlastego V10 o pojemności 5,5 l i mocy 567 KM. Prototyp przyspieszał 0-100 km/h w 3,8 sekund i osiągał prędkość maksymalną 354 km/h. Dwa lata później nastąpiła druga prezentacja Carrery GT, tym razem w wersji produkcyjnej. Przekonstruowano m.in. silnik zwiększając jego pojemności do 5,7 l oraz moc do 612 KM. Moment obrotowy wyniósł 590 Nm. W wersji produkcyjne Carrera GT osiąga prędkość maksymalną 330 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,9 sekund. Niektóre testy pokazują, że samochód potrafi rozpędzić się do 346 km/h, a 100 km/h osiąga w 3,5 sekundy. Jednak nie są to oficjalne dane producenta, przyspieszenia mogą różnić się od siebie doborem opon, warunkiem nawierzchni i pogody.
    Supersamochód produkowany przez niemiecką markę Porsche w latach 2004–2007. Samochód został zaprezentowany po raz pierwszy pod nazwą 980 podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 2000 roku. Podwozie było nową konstrukcją, natomiast nadwozie pochodziło z drogowej wersji Porsche 911 GT 1 Evo. W prototypie użyto wolnossącego silniku widlastego V10 o pojemności 5,5 l i mocy 567 KM. Prototyp przyspieszał 0-100 km/h w 3,8 sekund i osiągał prędkość maksymalną 354 km/h. Dwa lata później nastąpiła druga prezentacja Carrery GT, tym razem w wersji produkcyjnej. Przekonstruowano m.in. silnik zwiększając jego pojemności do 5,7 l oraz moc do 612 KM. Moment obrotowy wyniósł 590 Nm. W wersji produkcyjne Carrera GT osiąga prędkość maksymalną 330 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,9 sekund. Niektóre testy pokazują, że samochód potrafi rozpędzić się do 346 km/h, a 100 km/h osiąga w 3,5 sekundy. Jednak nie są to oficjalne dane producenta, przyspieszenia mogą różnić się od siebie doborem opon, warunkiem nawierzchni i pogody.
    20 sierpnia 2022, 18:51 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Pagani – Pagani Huayra – supersamochód produkowany pod włoską marką Pagani w latach 2011 – 2022. Auto jest następcą modelu Zonda. Został zaprezentowany podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie w 2011 roku.
Pojazd został skonstruowany w oparciu o swojego poprzednika, model Zonda. Karoserię wykonano z materiału o nazwie Carbotanium. Do napędu użyto pochodzącej od firmy Mercedes-AMG jednostki V12 6,0 l (5980 cm³) Twin-Turbo, położonej centralnie, generującej moc maksymalną 730 KM. Prędkość maksymalna wynosi 378 km/h, zaś przyspieszenie 0–100 km/h – 3,3 s. Pagani Huayra składa się z 3770 części.
W październiku 2013 roku auto kosztowało 1 056 000 euro. W standardowym wyposażeniu pojazd posiada m.in. węglowo-ceramiczne hamulce, inconelowo-tytanowy układ wydechowy oraz system multimedialny z zestawem głośników, ekranem dotykowym, nawigacją i łącznością Bluetooth. Opcjonalnie pojazd wyposażyć można w nadwozie w pełni wykonane z włókna węglowego za 112 500 euro, kamerę cofania, czujniki parkowania, felgi stylizowane na te z modelu Zonda-R.
W 2017 roku na salonie samochodowym w Genewie zaprezentowano wersje Roadster, odkrytą odmianę standardowego modelu odchudzoną o 70 kg oraz wzmocnioną o 34 KM.

    Pagani Huayrasupersamochód produkowany pod włoską marką Pagani w latach 2011 – 2022. Auto jest następcą modelu Zonda. Został zaprezentowany podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie w 2011 roku.

    Pojazd został skonstruowany w oparciu o swojego poprzednika, model Zonda. Karoserię wykonano z materiału o nazwie Carbotanium. Do napędu użyto pochodzącej od firmy Mercedes-AMG jednostki V12 6,0 l (5980 cm³) Twin-Turbo, położonej centralnie, generującej moc maksymalną 730 KM. Prędkość maksymalna wynosi 378 km/h, zaś przyspieszenie 0–100 km/h – 3,3 s. Pagani Huayra składa się z 3770 części.

    W październiku 2013 roku auto kosztowało 1 056 000 euro. W standardowym wyposażeniu pojazd posiada m.in. węglowo-ceramiczne hamulce, inconelowo-tytanowy układ wydechowy oraz system multimedialny z zestawem głośników, ekranem dotykowym, nawigacją i łącznością Bluetooth. Opcjonalnie pojazd wyposażyć można w nadwozie w pełni wykonane z włókna węglowego za 112 500 euro, kamerę cofania, czujniki parkowania, felgi stylizowane na te z modelu Zonda-R.

    W 2017 roku na salonie samochodowym w Genewie zaprezentowano wersje Roadster, odkrytą odmianę standardowego modelu odchudzoną o 70 kg oraz wzmocnioną o 34 KM.

    Lamborghini Gallardo Superleggera – Gallardo to supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 2003-2013. Gallardo zaprezentowano podczas Frankfurt Auto Show  w 2003 roku. Samochód posiada ramę podłogową typu spaceframe i aluminiową karoserię, stały napęd na cztery koła ze sprzęgłem wiskotycznym i montowany centralnie-wzdłużnie pięciolitrowy silnik V10 o mocy 510 KM. Gallardo Superleggera to wzbogacona wersja Gallardo produkowana w latach 2007–2008. Superleggera jest o 100 kg lżejszy oraz o 10 KM silniejszy od standardowego modelu. Skraca to czas przyspieszenia 0-100 km/h z 4,2 sekund do 3,8 sekund. Wyższą moc uzyskano dzięki między innymi poprawie sprawności wypełnienia cylindrów, obniżeniem strat w układzie dolotowym i zmniejszeniem podciśnienia układu wydechowego oraz zmianą oprogramowania jednostki sterującej. W 2008 r. w związku z faceliftingiem standardowego modelu Gallardo do wersji LP560-4, mającego lepsze osiągi niż Superleggera, zaprzestano jego produkcji.
    Gallardo to supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 2003-2013. Gallardo zaprezentowano podczas Frankfurt Auto Show w 2003 roku. Samochód posiada ramę podłogową typu spaceframe i aluminiową karoserię, stały napęd na cztery koła ze sprzęgłem wiskotycznym i montowany centralnie-wzdłużnie pięciolitrowy silnik V10 o mocy 510 KM. Gallardo Superleggera to wzbogacona wersja Gallardo produkowana w latach 2007–2008. Superleggera jest o 100 kg lżejszy oraz o 10 KM silniejszy od standardowego modelu. Skraca to czas przyspieszenia 0-100 km/h z 4,2 sekund do 3,8 sekund. Wyższą moc uzyskano dzięki między innymi poprawie sprawności wypełnienia cylindrów, obniżeniem strat w układzie dolotowym i zmniejszeniem podciśnienia układu wydechowego oraz zmianą oprogramowania jednostki sterującej. W 2008 r. w związku z faceliftingiem standardowego modelu Gallardo do wersji LP560-4, mającego lepsze osiągi niż Superleggera, zaprzestano jego produkcji.
    Ferrari F50 – Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 1995–1997. F50 zostało skonstruowane z okazji 50. lecia istnienia marki. Samochód zaprezentowano podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie w 1995 roku. Samochód przenieść miał na drogi publiczne możliwie dużo rzeczy z F1. F50 jest drugim samochodem na świecie, który posiadał dyfuzor. Auto wyposażono w 4,7-litrowy silnik V12 z bolidu F92A z 1992 roku. Silnik ten generuje moc 520 KM i moment obrotowy 470 Nm dzięki czemu F50 przyspiesza do 100 km/h w 3,7 sekund oraz osiąga prędkość maksymalną 325 km/h. Seryjne auto wyposażone jest w automatyczną regulację wysokości nadwozia. Samochód nie posiada poduszek powietrznych, radia, a szyby opuszczane są ręcznie. Łącznie wyprodukowano 349 sztuk Ferrari F50.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 1995–1997. F50 zostało skonstruowane z okazji 50. lecia istnienia marki. Samochód zaprezentowano podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego w Genewie w 1995 roku. Samochód przenieść miał na drogi publiczne możliwie dużo rzeczy z F1. F50 jest drugim samochodem na świecie, który posiadał dyfuzor. Auto wyposażono w 4,7-litrowy silnik V12 z bolidu F92A z 1992 roku. Silnik ten generuje moc 520 KM i moment obrotowy 470 Nm dzięki czemu F50 przyspiesza do 100 km/h w 3,7 sekund oraz osiąga prędkość maksymalną 325 km/h. Seryjne auto wyposażone jest w automatyczną regulację wysokości nadwozia. Samochód nie posiada poduszek powietrznych, radia, a szyby opuszczane są ręcznie. Łącznie wyprodukowano 349 sztuk Ferrari F50.
    Ford GT40 – Supersamochód klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Forda Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT autorstwa Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Samochód ten startował w Le Mans w 1963 roku, ale nie ukończył zawodów z powodu awarii. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym samochodem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Po kilku miesiącach opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Nazwa GT40 pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Pierwsze prototypy samochodu wyposażono w 4,3-litrowe V8, jednak pojemność w modelach produkcyjnych zwiększono do 4,7 l. Silniki GT40 pochodziły z Forda Mustanga. Silniki te generują moc 310 KM i moment obrotowy 446 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Forda Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT autorstwa Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Samochód ten startował w Le Mans w 1963 roku, ale nie ukończył zawodów z powodu awarii. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym samochodem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Po kilku miesiącach opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Nazwa GT40 pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Pierwsze prototypy samochodu wyposażono w 4,3-litrowe V8, jednak pojemność w modelach produkcyjnych zwiększono do 4,7 l. Silniki GT40 pochodziły z Forda Mustanga. Silniki te generują moc 310 KM i moment obrotowy 446 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    20 lipca 2022, 20:37 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Audi R8 Spyder – Supersamochód klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Audi od 2006 roku. Od 2015 roku produkowana jest druga generacja R8. Audi R8 po raz pierwszy zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu 30 września 2006 roku. Nazwa samochodu pochodzi od sportowego prototypu Le Mans Audi R8, zaprezentowanego podczas targów IAA w roku 2003. Wersja produkcyjna pojazdu zaprojektowana została przez Waltera de’Silvę. Od połowy 2007 roku pojazd był dostępny jest z silnikiem V8 FSI o pojemności 4,2 l i mocy 420 KM, a od 2009 roku z silnikiem V10 FSI o pojemności 5,2 l i mocy 525 KM. Silniki umieszczone są centralnie, a widoczne są dzięki oszklonej pokrywie opcjonalnie podświetlanej diodami LED. Karoseria samochodu w całości wykonana jest z aluminium, w myśl założeń koncepcji ASF. W 2009 roku podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego we Frankfurcie zaprezentowano wersję roadster pod nazwą R8 Spyder. Samochód trafił do sprzedaży w 2010 roku. Tekstylny dach Spydera otwiera się lub zamyka w ciągu 19 sekund. Auto oferowane jest, podobnie jak wersja coupe z silnikami V8 oraz V10.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Audi od 2006 roku. Od 2015 roku produkowana jest druga generacja R8. Audi R8 po raz pierwszy zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu 30 września 2006 roku. Nazwa samochodu pochodzi od sportowego prototypu Le Mans Audi R8, zaprezentowanego podczas targów IAA w roku 2003. Wersja produkcyjna pojazdu zaprojektowana została przez Waltera de’Silvę. Od połowy 2007 roku pojazd był dostępny jest z silnikiem V8 FSI o pojemności 4,2 l i mocy 420 KM, a od 2009 roku z silnikiem V10 FSI o pojemności 5,2 l i mocy 525 KM. Silniki umieszczone są centralnie, a widoczne są dzięki oszklonej pokrywie opcjonalnie podświetlanej diodami LED. Karoseria samochodu w całości wykonana jest z aluminium, w myśl założeń koncepcji ASF. W 2009 roku podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego we Frankfurcie zaprezentowano wersję roadster pod nazwą R8 Spyder. Samochód trafił do sprzedaży w 2010 roku. Tekstylny dach Spydera otwiera się lub zamyka w ciągu 19 sekund. Auto oferowane jest, podobnie jak wersja coupe z silnikami V8 oraz V10.
    18 lipca 2022, 21:45 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Diablo SV – Supersamochód produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 1991–2000. Lamborghini wprowadziło Diablo w zastępstwie dla starzejącego Countacha. Diablo trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990. W tym samym roku Diablo było mianowane tytułem najszybszego samochodu świata po co osiągnięciu prędkości 329 km/h. Odebrał go swojemu największemu rywalowi Ferrari F40 i dzierżył go od 1990 do 1991 roku. W latach 1995-2000 produkowany był model SV. Podobnie jak w modelu VT, tak i tutaj zmiany były głównie kosmetyczne. Minimalnie zmieniono kształt nadwozia, zamontowano nowe koła oraz większe hamulce. Moc 5,7-litrowego V12 wzrosła do 510 KM w porównaniu z podstawowym modelem o mocy 492 KM. Zrezygnowano z napędu na cztery koła, zmieniony kokpit SV przejął od wersji VT. W 1999 roku w SV użyto lamp, które się nie chowają, lampy te pochodziły z Nissana 300ZX.
    Supersamochód produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 1991–2000. Lamborghini wprowadziło Diablo w zastępstwie dla starzejącego Countacha. Diablo trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990. W tym samym roku Diablo było mianowane tytułem najszybszego samochodu świata po co osiągnięciu prędkości 329 km/h. Odebrał go swojemu największemu rywalowi Ferrari F40 i dzierżył go od 1990 do 1991 roku. W latach 1995-2000 produkowany był model SV. Podobnie jak w modelu VT, tak i tutaj zmiany były głównie kosmetyczne. Minimalnie zmieniono kształt nadwozia, zamontowano nowe koła oraz większe hamulce. Moc 5,7-litrowego V12 wzrosła do 510 KM w porównaniu z podstawowym modelem o mocy 492 KM. Zrezygnowano z napędu na cztery koła, zmieniony kokpit SV przejął od wersji VT. W 1999 roku w SV użyto lamp, które się nie chowają, lampy te pochodziły z Nissana 300ZX.
    Ferrari F40 – Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 1987-1992. Samochód zadebiutował w 1987 roku, w którym firma Ferrari obchodziła swoje 40-lecie. Kompozytowe panele nadwozia wykonane zostały z wzajemnie ze sobą posklejanych włókien węglowych. Pod nadwoziem zamontowano rurową ramę przestrzenną, do której zamocowano silnik. Silnik to zmodyfikowana jednostka pochodząca od poprzednika, modelu 288 GTO. Ulokowana centralnie jednostka V8 była montowana ręcznie. Moc silnika zwiększały dwie turbosprężarki japońskiej firmy IHI. Moc maksymalna silnika wynosi 478 KM, a moment obrotowy 577 Nm. Napęd przekazywany był na oś tylną. F40 osiąga prędkość maksymalną 325 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 4,5 sekundy. Napęd przekazywany był na oś tylną. Powstało 1310 egzemplarzy F40.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 1987-1992. Samochód zadebiutował w 1987 roku, w którym firma Ferrari obchodziła swoje 40-lecie. Kompozytowe panele nadwozia wykonane zostały z wzajemnie ze sobą posklejanych włókien węglowych. Pod nadwoziem zamontowano rurową ramę przestrzenną, do której zamocowano silnik. Silnik to zmodyfikowana jednostka pochodząca od poprzednika, modelu 288 GTO. Ulokowana centralnie jednostka V8 była montowana ręcznie. Moc silnika zwiększały dwie turbosprężarki japońskiej firmy IHI. Moc maksymalna silnika wynosi 478 KM, a moment obrotowy 577 Nm. Napęd przekazywany był na oś tylną. F40 osiąga prędkość maksymalną 325 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 4,5 sekundy. Napęd przekazywany był na oś tylną. Powstało 1310 egzemplarzy F40.
    Jaguar XJ220 – Supersamochód skonstruowany i produkowany przez brytyjską firmę Jaguar w latach 1992-1994. W roku 1984 po prezentacji Ferrari 288 GTO zaczęto prowadzić pracę nad super-szybkim Jaguarem, którego nazwano roboczo "220", gdyż prędkość w milach jaką zakładano, że osiągnie będzie równa 220 mph czyli 352 km/h. Nad samochodem pracowano w weekendy i nazwano go później projekt "Sobota". Samochód prototypowy miał zostać wyposażony w silnik o pojemności 6,2 l V12 o mocy 507 KM i momencie obrotowym 542 Nm. Jednak Jaguar miał problemy z emisjami spalin i ówczesnymi normami, a silnik V12 odrzucono. W wersji produkcyjnej zostało użyte 3,5-litrowe V6 z samochodu Rover Metro 6R4 rally razem z dwoma turbosprężarkami. Silnik ten generuje moc 542 KM i moment obrotowy 645 Nm. XJ220 był najszybszym samochodem na świecie. W 1992 roku na owalnym torze o długości 12,5 km w Nardò we Włoszech kierowca wyścigowy Formuły 1 Martin Brundle, prowadząc XJ220 osiągnął prędkość maksymalną 347,4 km/h, co przekłada się na prędkość na prostej drodze równą około  357 km/h. Jesienią 1993 roku na tym samym torze tytuł najszybszego samochodu zdobył McLaren F1 osiągając 371,4 km/h.
    Supersamochód skonstruowany i produkowany przez brytyjską firmę Jaguar w latach 1992-1994. W roku 1984 po prezentacji Ferrari 288 GTO zaczęto prowadzić pracę nad super-szybkim Jaguarem, którego nazwano roboczo "220", gdyż prędkość w milach jaką zakładano, że osiągnie będzie równa 220 mph czyli 352 km/h. Nad samochodem pracowano w weekendy i nazwano go później projekt "Sobota". Samochód prototypowy miał zostać wyposażony w silnik o pojemności 6,2 l V12 o mocy 507 KM i momencie obrotowym 542 Nm. Jednak Jaguar miał problemy z emisjami spalin i ówczesnymi normami, a silnik V12 odrzucono. W wersji produkcyjnej zostało użyte 3,5-litrowe V6 z samochodu Rover Metro 6R4 rally razem z dwoma turbosprężarkami. Silnik ten generuje moc 542 KM i moment obrotowy 645 Nm. XJ220 był najszybszym samochodem na świecie. W 1992 roku na owalnym torze o długości 12,5 km w Nardò we Włoszech kierowca wyścigowy Formuły 1 Martin Brundle, prowadząc XJ220 osiągnął prędkość maksymalną 347,4 km/h, co przekłada się na prędkość na prostej drodze równą około 357 km/h. Jesienią 1993 roku na tym samym torze tytuł najszybszego samochodu zdobył McLaren F1 osiągając 371,4 km/h.
    Pagani Zonda R – Supersamochód skonstruowany i produkowany w latach 2009-2011 przez włoską markę Pagani Automobili S.p.A. Zonda R została zaprezentowana na targach motoryzacyjnych w Genewie w 2007 roku. Do napędu użyto jednostki V12 o pojemności 6 l, która pochodzi z Mercedesa CLK-GTR. Silnik ten generuje moc 750 KM i moment obrotowy 710 Nm, dzięki czemu prędkość maksymalna wynosi 370 km/h, zaś przyspieszenie 0-100 km/h trwa 2,7 sekundy. Według niepotwierdzonych informacji możliwe jest osiągnięcie prędkości nawet 400 km/h. Jest to najszybsza wersja modelu Zonda. Pojazd nie jest dopuszczony do ruchu drogowego ani na brytyjskie tory ponieważ nie spełnia wymogów głośności. Zondę R testowano na niemieckim torze Nurburgring, gdzie miała najlepszy czas, ze wszystkich testowanych tam pojazdów, czyli 6:47.5 min. Powstało tylko 15 egzemplarzy Zondy R.
    Supersamochód skonstruowany i produkowany w latach 2009-2011 przez włoską markę Pagani Automobili S.p.A. Zonda R została zaprezentowana na targach motoryzacyjnych w Genewie w 2007 roku. Do napędu użyto jednostki V12 o pojemności 6 l, która pochodzi z Mercedesa CLK-GTR. Silnik ten generuje moc 750 KM i moment obrotowy 710 Nm, dzięki czemu prędkość maksymalna wynosi 370 km/h, zaś przyspieszenie 0-100 km/h trwa 2,7 sekundy. Według niepotwierdzonych informacji możliwe jest osiągnięcie prędkości nawet 400 km/h. Jest to najszybsza wersja modelu Zonda. Pojazd nie jest dopuszczony do ruchu drogowego ani na brytyjskie tory ponieważ nie spełnia wymogów głośności. Zondę R testowano na niemieckim torze Nurburgring, gdzie miała najlepszy czas, ze wszystkich testowanych tam pojazdów, czyli 6:47.5 min. Powstało tylko 15 egzemplarzy Zondy R.