Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 182 takie materiały
    Honda – Honda CR-X (na niektórych rynkach Honda Civic CRX oraz Honda CRX Ballade) – mały samochód sportowy produkowany przez japoński koncern motoryzacyjny Honda Motor Company w latach 1983 - 1992.
    Honda CR-X (na niektórych rynkach Honda Civic CRX oraz Honda CRX Ballade) – mały samochód sportowy produkowany przez japoński koncern motoryzacyjny Honda Motor Company w latach 1983 - 1992.
    Dodge – Usportowiony model wyższej klasy średniej (segment E) produkowany w latach 1966-1978, 1983-1987 oraz ponownie od 2005 roku. Historia auta sięga 1964 i 1965 roku, gdy Charger debiutował najpierw jako prototypowy roadster na bazie modelu Polara, a potem jako wersja coupe modelu Dart GT. Najważniejsze w historii Chargera są lata 60. i 70., gdy stał się jednym z najsłynniejszych przedstawicieli „muscle cars”. Wskrzeszony w kolejnej dekadzie był już tylko subkompaktowym hatchbackiem. Obecnie produkowany Charger (4-drzwiowa limuzyna) nawiązuje do legendarnego stylu „muscle cars”.
    Usportowiony model wyższej klasy średniej (segment E) produkowany w latach 1966-1978, 1983-1987 oraz ponownie od 2005 roku. Historia auta sięga 1964 i 1965 roku, gdy Charger debiutował najpierw jako prototypowy roadster na bazie modelu Polara, a potem jako wersja coupe modelu Dart GT. Najważniejsze w historii Chargera są lata 60. i 70., gdy stał się jednym z najsłynniejszych przedstawicieli „muscle cars”. Wskrzeszony w kolejnej dekadzie był już tylko subkompaktowym hatchbackiem. Obecnie produkowany Charger (4-drzwiowa limuzyna) nawiązuje do legendarnego stylu „muscle cars”.
    Toyota AE86 Trueno – Kompaktowy samochód osobowy oparty na piątej generacji Corolli produkowany przez japońską firmę Toyota w latach 1983–1987. Dostępny był jako 2-drzwiowe coupe oraz 3-drzwiowy hatchback. Wersja Levin charakteryzowała się zespolonymi lampami przednimi, Trueno zaś chowanymi reflektorami. AE86 napędzane jest benzynowym silnikiem R4 o pojemności 1,6 l. W Europie oraz Japonii samochód dostępny był z wyposażonym we wtrysk paliwa silnikiem 4A-GEU DOHC używanym także w 1. generacji modelu MR2. Generował on moc maksymalną 130 KM oraz moment obrotowy 150 Nm. Oprócz tego istniała także słabsza odmiana tego silnika o mocy 120 KM i momencie obrotowym 142 Nm. Cechą charakterystyczną silników z rodziny 4A-GE montowanych w AE86 i MR2 był system T-VIS - kolektor dolotowy o zmiennej długości poprawiający charakterystykę przebiegu krzywej momentu obrotowego. Na rynek północnoamerykański przygotowano wersję z silnikiem 4A-GEC. By spełnić normy czystości spalin dla stanu Kalifornia moc obniżono do 114 KM, a moment obrotowy do 136 Nm. Oprócz tego w USA dostępna była uboższa wersja SR5 wyposażona w słabszy silnik SOHC 4A-C o mocy 88 KM oraz hamulce bębnowe na tylnej osi. Opcjonalnie silnik można było zblokować z 4-biegowym automatem dostępnym tylko w wersji SR5. Na obu osiach pojazdu użyto wentylowanych hamulców tarczowych. Niezależne zawieszenie przednich kół oparte zostało na kolumnach MacPhersona. Opcjonalnie AE86 mógł zostać wyposażony w mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu.
    Kompaktowy samochód osobowy oparty na piątej generacji Corolli produkowany przez japońską firmę Toyota w latach 1983–1987. Dostępny był jako 2-drzwiowe coupe oraz 3-drzwiowy hatchback. Wersja Levin charakteryzowała się zespolonymi lampami przednimi, Trueno zaś chowanymi reflektorami. AE86 napędzane jest benzynowym silnikiem R4 o pojemności 1,6 l. W Europie oraz Japonii samochód dostępny był z wyposażonym we wtrysk paliwa silnikiem 4A-GEU DOHC używanym także w 1. generacji modelu MR2. Generował on moc maksymalną 130 KM oraz moment obrotowy 150 Nm. Oprócz tego istniała także słabsza odmiana tego silnika o mocy 120 KM i momencie obrotowym 142 Nm. Cechą charakterystyczną silników z rodziny 4A-GE montowanych w AE86 i MR2 był system T-VIS - kolektor dolotowy o zmiennej długości poprawiający charakterystykę przebiegu krzywej momentu obrotowego. Na rynek północnoamerykański przygotowano wersję z silnikiem 4A-GEC. By spełnić normy czystości spalin dla stanu Kalifornia moc obniżono do 114 KM, a moment obrotowy do 136 Nm. Oprócz tego w USA dostępna była uboższa wersja SR5 wyposażona w słabszy silnik SOHC 4A-C o mocy 88 KM oraz hamulce bębnowe na tylnej osi. Opcjonalnie silnik można było zblokować z 4-biegowym automatem dostępnym tylko w wersji SR5. Na obu osiach pojazdu użyto wentylowanych hamulców tarczowych. Niezależne zawieszenie przednich kół oparte zostało na kolumnach MacPhersona. Opcjonalnie AE86 mógł zostać wyposażony w mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu.
    15 kwietnia 2022, 18:41 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Nissan 300ZX Z32 – Samochód sportowy, produkowany przez japońską firmę Nissan w latach 1989–2000. Pierwsza generacja Nissana 300ZX – Z31 była produkowana w latach 1983–1989. Drugą generację – Z32 produkowano od 1989 roku. Samochód miał zaokrąglone linie nadwozia i charakterystyczne przednie reflektory. Był sprzedawany do 1996 roku i i od tamtej pory długo musiał czekać na następcę, którym został Nissan 350Z. Co kilka lat auto przechodziło delikatne zmiany zarówno we wnętrzu jak i na zewnątrz. Praktycznie wszystkie egzemplarze posiadały wysokiej jakości skórzaną tapicerkę i automatyczną klimatyzację. W wersjach na USA od 1991 roku wszystkie 300ZX posiadały w standardzie poduszkę powietrzną kierowcy, a od 1993 opcjonalnie pasażera. W wersji na rynek europejski zrezygnowano w większości modeli z poduszki kierowcy, jednak w rocznikach po 1994 są często spotykane również jako dla pasażera. Na rynku europejskim Z32 był oferowany do 1995 roku i te roczniki są bardzo rzadko spotykane. Mają jednak pełne wyposażenie jakie oferowano do tego auta w tych latach m.in. tapicerkę pokrytą częściowo alkantarą, podgrzewane i elektrycznie sterowane oba przednie siedzenia i centralny zamek. Samochód wyposażono w silnik typu V6 o pojemności 3 l w układzie 24-zaworowym z 4 wałkami rozrządu. Samochód wyposażony był w dwie wersje silnikowe: bez turbo oraz z dwiema turbinami Garretta wraz z dwoma intercoolerami. Występowały dwie odmiany 300ZX TT: US Twin-turbo o mocy 300 KM i EURO Twin-turbo - 283 KM. Różnica spowodowana była sposobem pomiaru: w US moc mierzono na silniku, w Europie - na kołach napędowych. Samochód z silnikami Twin-turbo osiągał prędkość maksymalną 250 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 5,9 sekundy.
    Samochód sportowy, produkowany przez japońską firmę Nissan w latach 1989–2000. Pierwsza generacja Nissana 300ZX – Z31 była produkowana w latach 1983–1989. Drugą generację – Z32 produkowano od 1989 roku. Samochód miał zaokrąglone linie nadwozia i charakterystyczne przednie reflektory. Był sprzedawany do 1996 roku i i od tamtej pory długo musiał czekać na następcę, którym został Nissan 350Z. Co kilka lat auto przechodziło delikatne zmiany zarówno we wnętrzu jak i na zewnątrz. Praktycznie wszystkie egzemplarze posiadały wysokiej jakości skórzaną tapicerkę i automatyczną klimatyzację. W wersjach na USA od 1991 roku wszystkie 300ZX posiadały w standardzie poduszkę powietrzną kierowcy, a od 1993 opcjonalnie pasażera. W wersji na rynek europejski zrezygnowano w większości modeli z poduszki kierowcy, jednak w rocznikach po 1994 są często spotykane również jako dla pasażera. Na rynku europejskim Z32 był oferowany do 1995 roku i te roczniki są bardzo rzadko spotykane. Mają jednak pełne wyposażenie jakie oferowano do tego auta w tych latach m.in. tapicerkę pokrytą częściowo alkantarą, podgrzewane i elektrycznie sterowane oba przednie siedzenia i centralny zamek. Samochód wyposażono w silnik typu V6 o pojemności 3 l w układzie 24-zaworowym z 4 wałkami rozrządu. Samochód wyposażony był w dwie wersje silnikowe: bez turbo oraz z dwiema turbinami Garretta wraz z dwoma intercoolerami. Występowały dwie odmiany 300ZX TT: US Twin-turbo o mocy 300 KM i EURO Twin-turbo - 283 KM. Różnica spowodowana była sposobem pomiaru: w US moc mierzono na silniku, w Europie - na kołach napędowych. Samochód z silnikami Twin-turbo osiągał prędkość maksymalną 250 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 5,9 sekundy.
    9 kwietnia 2022, 20:53 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Peugeot 205 GTI – Samochód osobowy produkowany przez francuską markę Peugeot w latach 1983-1998. 205 był wielokrotnie nagradzany i uważany za przełomowy model Peugeota, który zapoczątkował jego sukcesy finansowe. W pierwszych 205 używano silnika typu X "Douvrin" ze starszego modelu Peugeota 104. Później użyto nowszych silników benzynowych serii TU, XU oraz diesla XUD. Pierwsze wersje GTI pojawiły się w roku 1984 i początkowo były napędzane czterocylindrowy silnikiem o pojemności 1,6 l i mocy 115 km. Silnik 1,9 GTI został wprowadzony na rynek w 1986 roku i miał moc 130 KM, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 203 km/h, a 100 km/h w 7,8 sekundy. Model 205 GTI został wycofany z produkcji w 1994 roku, kiedy to Peugeot rozpoczął produkcję nowych modeli - 106 i 306.
    Samochód osobowy produkowany przez francuską markę Peugeot w latach 1983-1998. 205 był wielokrotnie nagradzany i uważany za przełomowy model Peugeota, który zapoczątkował jego sukcesy finansowe. W pierwszych 205 używano silnika typu X "Douvrin" ze starszego modelu Peugeota 104. Później użyto nowszych silników benzynowych serii TU, XU oraz diesla XUD. Pierwsze wersje GTI pojawiły się w roku 1984 i początkowo były napędzane czterocylindrowy silnikiem o pojemności 1,6 l i mocy 115 km. Silnik 1,9 GTI został wprowadzony na rynek w 1986 roku i miał moc 130 KM, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 203 km/h, a 100 km/h w 7,8 sekundy. Model 205 GTI został wycofany z produkcji w 1994 roku, kiedy to Peugeot rozpoczął produkcję nowych modeli - 106 i 306.
    Lancia LC2 – Lancia LC2 czasami nazywana również Lancia-Ferrari to seria samochodów wyścigowych zbudowanych przez włoską firmę Lancia i napędzanych silnikami Ferrari. Brały udział w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych w latach 1983-1986, lecz były używane przez prywatne zespoły aż do 1991. Napędzane 
trzylitrowym silnikiem Ferrari 308C Twin Turbo. W historii motorsportu LC2 wygrały 3 wyścigi, co dla Lancii było słabym wynikiem. W 1986 Lancia stwierdziła, że projekt LC2 nie jest wart kontynuowania, a Martini Racing wycofało się z mistrzostw, zamiast Grupy C Lancia w pełni skupiła się na Rajdowych Mistrzostwach Świata.
    Lancia LC2 czasami nazywana również Lancia-Ferrari to seria samochodów wyścigowych zbudowanych przez włoską firmę Lancia i napędzanych silnikami Ferrari. Brały udział w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych w latach 1983-1986, lecz były używane przez prywatne zespoły aż do 1991. Napędzane
    trzylitrowym silnikiem Ferrari 308C Twin Turbo. W historii motorsportu LC2 wygrały 3 wyścigi, co dla Lancii było słabym wynikiem. W 1986 Lancia stwierdziła, że projekt LC2 nie jest wart kontynuowania, a Martini Racing wycofało się z mistrzostw, zamiast Grupy C Lancia w pełni skupiła się na Rajdowych Mistrzostwach Świata.
    Audi Quattro S1 E2 – Quattro S1 E2, należące niegdyś do zespołu fińskiego kierowcy rajdowego Hannu Mikkola, przeżyło swoje drugie udane życie na brytyjskiej scenie wyścigów górskich.
Chociaż napęd na wszystkie koła Audi quattro pomógł umieścić Ingolstadt w centrum uwagi już w latach osiemdziesiątych, to właśnie ur-Quattro sprawiło, że firma stała się rozpoznawalna na całym świecie. Pojawiło się ono we właściwym czasie, na samym początku ery rajdów Grupy B. Gdy tylko Quattro wbiło wszystkie cztery koła głęboko w ziemię, ustanowiło standard, którego do dziś przestrzegają wszyscy konkurenci. A kiedy te małe silniki osiągały ogromną moc dzięki turbosprężarkom, doładowaniom, a czasem obu tym rozwiązaniom, wysyłanie tej mocy na wszystkie zakręty było przesądzone.

Co się jednak dzieje, gdy te bestie opuszczają wielką scenę? W przypadku jednego Quattro S1 E2, należało pokonać kilka wzniesień. Firma HillClimb Monsters odnalazła niedawno rzadki materiał filmowy przedstawiający to Audi, prowadzone na brytyjskiej scenie wyścigów górskich przez nieżyjącego już Toma Hammonda.

"Jeden z najbardziej uwielbianych Monsterów HillClimbowych, jakie kiedykolwiek startowały w Wielkiej Brytanii" - czytamy w HillClimb Monsters - "to Audi Quattro S1 E2 Toma Hammonda, była jednostka fabryczna Hannu Mikkola, którą zmarły pan Hammond prowadził przez kilka lat na brytyjskiej scenie HillClimb, bijąc w tym czasie wiele rekordów samochodów zamkniętych".

Zmarły Mikkola rozpoczął swoją karierę rajdową w samochodach różnych marek, zanim w 1981 roku przeszedł do fabrycznego zespołu Audi. W 1983 roku wraz z Arne Hertzem zdobył tytuł Mistrza Świata WRC, stając się tym samym najstarszym kierowcą, który do dziś zdobył koronę.

"Z pięciocylindrowym silnikiem turbo o pojemności 2,1 l, który w szczytowym momencie produkował 700 KM i ważył niewiele ponad 1000 kg, miał zamontowane nadwozie w wersji Pikes Peak i z pewnością przyciągał wzrok" - powiedział Hillclimb Monsters.

Jeśli chodzi o to, w jaki sposób Hammond nabył Quattro, DriveTribe twierdzi, że szukał on w Niemczech wersji drogowej, kiedy zauważył samochód Mikkoli. Jakkolwiek się to stało, Hammond powrócił do Wielkiej Brytanii "w wielkim stylu" wraz z samochodem grupy B i pojazdem do jego holowania.

Nieczęsto można zobaczyć taką bestię jak Quattro w miejscu publicznym, a co dopiero usłyszeć. Bądźmy wdzięczni, że ten materiał filmowy istnieje i przypomina nam, jak fajne były takie maszyny z Grupy B.
    Quattro S1 E2, należące niegdyś do zespołu fińskiego kierowcy rajdowego Hannu Mikkola, przeżyło swoje drugie udane życie na brytyjskiej scenie wyścigów górskich.
    Chociaż napęd na wszystkie koła Audi quattro pomógł umieścić Ingolstadt w centrum uwagi już w latach osiemdziesiątych, to właśnie ur-Quattro sprawiło, że firma stała się rozpoznawalna na całym świecie. Pojawiło się ono we właściwym czasie, na samym początku ery rajdów Grupy B. Gdy tylko Quattro wbiło wszystkie cztery koła głęboko w ziemię, ustanowiło standard, którego do dziś przestrzegają wszyscy konkurenci. A kiedy te małe silniki osiągały ogromną moc dzięki turbosprężarkom, doładowaniom, a czasem obu tym rozwiązaniom, wysyłanie tej mocy na wszystkie zakręty było przesądzone.

    Co się jednak dzieje, gdy te bestie opuszczają wielką scenę? W przypadku jednego Quattro S1 E2, należało pokonać kilka wzniesień. Firma HillClimb Monsters odnalazła niedawno rzadki materiał filmowy przedstawiający to Audi, prowadzone na brytyjskiej scenie wyścigów górskich przez nieżyjącego już Toma Hammonda.

    "Jeden z najbardziej uwielbianych Monsterów HillClimbowych, jakie kiedykolwiek startowały w Wielkiej Brytanii" - czytamy w HillClimb Monsters - "to Audi Quattro S1 E2 Toma Hammonda, była jednostka fabryczna Hannu Mikkola, którą zmarły pan Hammond prowadził przez kilka lat na brytyjskiej scenie HillClimb, bijąc w tym czasie wiele rekordów samochodów zamkniętych".

    Zmarły Mikkola rozpoczął swoją karierę rajdową w samochodach różnych marek, zanim w 1981 roku przeszedł do fabrycznego zespołu Audi. W 1983 roku wraz z Arne Hertzem zdobył tytuł Mistrza Świata WRC, stając się tym samym najstarszym kierowcą, który do dziś zdobył koronę.

    "Z pięciocylindrowym silnikiem turbo o pojemności 2,1 l, który w szczytowym momencie produkował 700 KM i ważył niewiele ponad 1000 kg, miał zamontowane nadwozie w wersji Pikes Peak i z pewnością przyciągał wzrok" - powiedział Hillclimb Monsters.

    Jeśli chodzi o to, w jaki sposób Hammond nabył Quattro, DriveTribe twierdzi, że szukał on w Niemczech wersji drogowej, kiedy zauważył samochód Mikkoli. Jakkolwiek się to stało, Hammond powrócił do Wielkiej Brytanii "w wielkim stylu" wraz z samochodem grupy B i pojazdem do jego holowania.

    Nieczęsto można zobaczyć taką bestię jak Quattro w miejscu publicznym, a co dopiero usłyszeć. Bądźmy wdzięczni, że ten materiał filmowy istnieje i przypomina nam, jak fajne były takie maszyny z Grupy B.
    23 marca 2022, 20:21 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Mały samochód miejski produkowany przez firmę Maruti w Indiach na licencji Suzuki (model Alto) w latach 1983 - 2014.