Szukaj
Znalazłem 182 takie materiały
Po raz pierwszy w rajdzie samochodowym wystartował w 1968 r. W 1973 r. zadebiutował w rajdowych mistrzostwach świata (Rajd Monte Carlo), w 1974 r. zdobył tytuł mistrza Europy (jadąc Oplem Asconą A), a 1975 r. odniósł pierwsze zwycięstwo w eliminacji mistrzostw świata, zwyciężając w Rajdzie Acropolis.
Największe sukcesy w karierze odniósł na przełomie lat 70. i 80. Dwukrotnie (1980 - we Fiacie 131 Abarth i 1982 - w Oplu Asconie 400) zdobył tytuły rajdowego mistrza świata, poza tym w 1983 r. był drugi, a latach 1978 i 1985 - trzeci. Do innych jego sukcesów należało zwycięstwo w Rajdzie Afryki (1982, w Oplu Asconie 400), jak również czterokrotne I miejsca w Rajdzie Monte Carlo (1980, 1982, 1983, 1984). Łącznie w latach 1973 - 1987 na podium wyścigów z cyklu eliminacji mistrzostw świata stawał 31 razy, w tym 14 razy na najwyższym stopniu (ostatnie zwycięstwo w 1985 r. w Rajdzie Sanremo). W pierwszym rajdowym zwycięstwie jego pilotem był Jochen Berger, a we wszystkich pozostałych - Christian Geistdörfer, natomiast odnosił je samochodami Opel Ascona (1975), Fiat 131 Abarth (1978-1980), Opel Ascona 400 (1982), Lancia Rally 037 (1983), Audi Quattro A2 (1984) oraz Audi Sport Quattro E2 (1985).
Od zakończenia kariery zawodniczej pracuje jako kierowca testowy samochodów Porsche
27
Mikkola rozpoczął swoją karierę w 1963, jednak najważniejszym etapem dla Fina były lata 70 i 80. W roku 1979 został wicemistrzem świata, rok później powtórzył ten rezultat i na sezon 1981 przeniósł się do zespołu Audi. W pierwszych dwóch latach ścigania się za kierownicą Audi, Fin był trzeci w klasyfikacji, jednak w roku 1983 wywalczył swój jedyny tytuł w mistrzostwach świata. Mikkola został w zespole Audi do 1987 zdobywając po drodze jeszcze jedno wicemistrzostwo w 1984 roku, a na sezon 1988 przeniósł się do zespołu Mazdy. Zakończył karierę w 1991 roku, jednak jeszcze przez dwa lata zaliczał sporadycznie rajdy.
Hannu Mikkola wygrał w swojej karierze 18 rajdów zaliczanych do mistrzostw świata, w tym czterokrotnie Rajd Finlandii i czterokrotnie Rajd Wielkiej Brytanii.
30
![Mistrzowie WRC- 1981 Ari Pieti Uolevi Vatanen – Ari Pieti Uolevi Vatanen (ur. 27 kwietnia 1952 w Tuupovaara) – fiński kierowca rajdowy i polityk.
Był zawodowym kierowcą rajdowym. W 1981 został pierwszym Rajdowym Mistrzem Świata, który startował w prywatnym zespole. Jeździł samochodem Peugeot 205. W 1983 jako kierowca Opla Ascony 400 wygrał Rajd Safari w zespole Rothmans International. W 1985 podczas Rajdu Argentyny uległ ciężkiemu wypadkowi. Czterokrotnie wygrywał Rajd Paryż-Dakar (1987, 1989, 1990 i 1991).
Po zakończeniu kariery sportowej osiedlił się we Francji, gdzie nabył gospodarstwo rolne i winiarnię. W 1999 z ramienia Partii Koalicji Narodowej został jednym z fińskich posłów do Parlamentu Europejskiego V kadencji. W 2004 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, tym razem kandydując we Francji z listy Unii na rzecz Ruchu Ludowego. W PE zasiadał do 2009, będąc m.in. członkiem frakcji chadeckiej i Komisji Spraw Zagranicznych[1]. Również w 2009 ubiegał się o prezydenturę w Międzynarodowej Federacji Samochodowej, przegrywające z Jeanem Todtem[2].](/uimages/services/motokiller/i18n/pl_PL/201404/1397680055_by_mibar4.jpg?1397680765)
Był zawodowym kierowcą rajdowym. W 1981 został pierwszym Rajdowym Mistrzem Świata, który startował w prywatnym zespole. Jeździł samochodem Peugeot 205. W 1983 jako kierowca Opla Ascony 400 wygrał Rajd Safari w zespole Rothmans International. W 1985 podczas Rajdu Argentyny uległ ciężkiemu wypadkowi. Czterokrotnie wygrywał Rajd Paryż-Dakar (1987, 1989, 1990 i 1991).
Po zakończeniu kariery sportowej osiedlił się we Francji, gdzie nabył gospodarstwo rolne i winiarnię. W 1999 z ramienia Partii Koalicji Narodowej został jednym z fińskich posłów do Parlamentu Europejskiego V kadencji. W 2004 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, tym razem kandydując we Francji z listy Unii na rzecz Ruchu Ludowego. W PE zasiadał do 2009, będąc m.in. członkiem frakcji chadeckiej i Komisji Spraw Zagranicznych[1]. Również w 2009 ubiegał się o prezydenturę w Międzynarodowej Federacji Samochodowej, przegrywające z Jeanem Todtem[2].
17
Grand Prix Monaco, 1983
49
133
177
Alpina od 1963 roku była uznanym warsztatem tuningowym, wyspecjalizowanym w silnikach wyścigowych.
Status producenta samochodów uzyskała nieco pózniej, w roku 1983. Od 1983r zarejestrowana jest jako producent samochodów w federalnym urzędzie we Flensburgu.
Od tamtej pory wytwarza auta bazujące na modelach BMW serii 3, 5, 6, 7, oraz niegdyś legendarnej już serii 8 (B12).
Pierwszymi oficjalnymi modelami firmy były modele B6, C1 i B7 Turbo. Ten ostatni model osiągał moc 300 KM i 462 Nm co pozwalało mu osiągnąć pierwszą setkę po 6,5 s. Prędkość zaś maksymalna wynosiłą 250km/h.
Przez pewien czas był to najszybszym seryjnie produkowany sedan na świecie.
Po roku 1989 ten tytuł również przypadł Alpinie tym razem modelowi B10 - Bi Turbo (e34) (360KM).
Na zdjęciu:
ALPINA B7 (F01)
Produkowany: 2010 - .....
Model bazowy:750i
Pojemność cm3 : 4395
Układ/liczba cylindrów : V8
Maks.moc(KM) : 507
Maks.moment obrotowy : 700
Przyspieszenie 0-100 : 4.7
Prędkość maks(km/h) 302
17
15
Silnik - rzędowy, 8-cylindrowy
Pojemność - 12,8 L
Moc - 300 KM
Prędkość maks. - 160 km/h
Masa własna - 3175 kg
Długość nadwozia - 6,4 m
Wyprodukowano 6 egzemplarzy.
Ciekawostka:
W latach 1929–1933 wyprodukowano zaledwie 6 egzemplarzy Bugatti Royale, z czego tylko 3 zostały sprzedane, a 3 pozostały do użytku członków rodziny. W 1983 roku sprzedano jeden z egzemplarzy Royale: 1931 Coupe Kellner za 8 700 000 USD, w 1986 kolejny za 6 500 000 USD. Do dnia dzisiejszego żaden z obecnych właścicieli nie zdecydował się na sprzedanie swojego auta.
13
42