Szukaj
Znalazłem 186 takich materiałów
Przedni czy tylni radosc jest ;D
Prawda?
93
SILNIK:
D16Z6 zalany olejem Motul 8100+ 5W40
strojenie-wykonano
Panewki głowne ACL RACE -WYKONANO
Panewki korbowe King -WYKONANO
Pierścienie NPR -WYKONANO
Uszczelniacze OEM Honda -WYKONANO
Poskładać cały silnik -WYKONANO
UKLAD DOLOTOWY:
Soft Turbo: -wykonano
+ TE05-12B @ 0,6 BAR
+ IC Mercedes
+ flansza D15Z1
+ BOV - F1-Z
UKLAD WYDECHOWY:
kpl. wydech by by QPX ("Gazda-Tech" Paweł Gazda)
wydech 2,25 ′
tłumik WM Sport
wersja wyścigowa (rurex)
Downpipe
Owinęcie Downpipe′a bandażem ceramicznym
plany:
OBX Twin Loop -wykonać
Owinęcie Turbiny i flanszy bandażem ceramicznym -wykonać
ELEKTRONIKA:
W pełni sprawne PM7 OBD0 VTEC ECU by Turbogenics (ArturVF500)
Vtec @5100 rpm
procedura startowa @3,5 k rpm
EGT M sport
BOOST AG
OIL TEMP AG
UKLAD NAPĘDOWY:
sprzęgło F1 Racing Stage 3 (350 Nm)
Skrzynia: -wykonać
3,4 - CRX -w toku
5 ekonomiczna
ZAWIESZENIE:
Obniżenie -60/-40
Stabil przedni
Stabil tylny
Rozpórka od VTI
plany:
1) Wsadzić Kompletny Zestaw Poliuretanów (Energy suspension):
-Przednie i tylne tuleje wahacza, -wykonać
-Przednie i tylne tuleje amortyzatorów, -wykonać
-Osłona końcówki drążka kierowniczego, -wykonać
-Gumy drążka zmiany biegów, -wykonać
-Gumy układu kierowniczego, -wykonać
-Przednie i tylne gumy stabilizatorów, -Wykonano
-Tuleje poprzeczne w wahaczu tylnym (cukierki). -w toku
3) Gwint TA Technix -wykonać
UKLAD HAMULCOWY:
262 mm z VTi - wykonano
bębny tył
plany:
wymiana tylnych bębnów na Tarcze 239 mm -wykonać
BODY-KIT:
Denji HD-767 przerobione na potrzeby UE
Alufelgi 15′
Tylne Lampy USDM
Ambery przód
Lotka Spoon
Dokładka VTI (Laminat ) -zdjęto
Przemalowanie maski na czarno
Przemalowanie autka na standardowy kolor (B-62P)
Parę naklejek
Opony Toyo Proxes T1-R
ŚRODEK:
wnętrze od EG5 -wykonano
INNE:
Spryskiwacze od C3
Phillips Blue Vision
Co sądzicie Moi Drodzy - wszystko wykonałem sam - oprócz malowania, bo nie mialem gdzie i poza tym nie umiem hehe ;)
106
Ze względów powiązań finansowych SsangYonga z Mercedesem na niektórych rynkach Musso było sprzedawane jako Mercedes Musso. Po przejęciu przez Daewoo kontroli nad SsangYongiem zakończona została współpraca z Mercedesem.
Musso już pod marką Daewoo był także montowany w uproszczonym standardzie SKD od lipca 1998 do początku 2001 roku w firmie Daewoo Motor Polska w Lublinie. Łącznie zmontowano kilkaset sztuk.
Produkcję w Korei Południowej zakończono w 2005 roku. SsangYong sprzedał licencję na produkcję Musso firmie Morattab z Iranu (produkcja od 2003 roku) oraz TagAZ z Rosji (produkcja od 2008 roku).Napęd 4x4 i zdolności terenowe.
W Musso stosowano dwa typy układów przeniesienia napędu:
w samochodach z silnikiem benzynowym 3,2 l (na niektórych rynkach jako opcja z pozostałymi silnikami) seryjnie montowany był układ TOD (Torque On Demand – moment na żądanie), który automatycznie dołączał napęd przedniej osi w trybie 4H po wykryciu różnicy prędkości kół przednich i tylnych, ewentualnie w trybie 4L można było włączyć na stałe napęd 4x4 (rozdział przód:tył 50:50) z reduktorem
w pozostałych samochodach montowana była zwykła skrzynia rozdzielcza bez centralnego mechanizmu różnicowego, która pozwalała na stałe dołączenie napędu przedniej osi, posiadała ona tryby 2H do jazdy po normalnych drogach (napęd na tylną oś), 4H do jazdy po drogach nieutwardzonych (stały napęd 4x4) i 4L pozwalający na jazdę z reduktorem, sprzęgła piast przednich kół blokowane są automatycznie po przełączeniu napędu w tryb 4x4
MIAŁEM TEGO KOZAKA!!!
12
88
Nie wszedł do seryjnej produkcji, realia PRL′u na to nie pozwoliły, a szkoda. Takich prototypów powstało wiecej. Ten model posiada seryjny silnik malucha umieszczony z przodu i przedni napęd.
66
Dane techniczne:
Waga: ok 14,00 kg Rama (materiał): 6061 aluminium Amortyzacja:Widelec: SR Suntour XCM-V2 H LO Napęd:Przerzutka przednia: Shimano Altus FD-M310Przerzutka tylna: Shimano Alivio RD-M410 Korba: Shimano FC-M311 Środek suportu: Truvativ 113mm maszynowy Kaseta: Sram PG-830 8-speed Łańcuch: Shimano CN-HG40 Pedały: NATTY CS-90KA Piasta przednia: Joy Tech D041DSE Piasta tylna: Joy Tech D142DSEObręcze: Kross ROpony: Trax Trail Trax 26x2.1 Manetki: Shimano Alivio SL-M410 Hamulec przedni: Tektro Auriga Comp 160mm Hamulec tylny: Tektro Auriga Comp 160mm Kierownica: MTB-AL-110PP FlatMostek: TDS-C41-8 Stery: Super Express H-142 Siodełko: Selle Royal Seta HRC Wspornik siodełka: SP-235 Alloy, aluminiowa
Wymieniony został support na maszynowy. A w najbliższym czasie wymienione zostaną: amortyzator, mostek, korba, przerzutka tylna.
38
 [miasto/poza miastem/cykl mieszany]
Pojemność baku: 45litrów
Teoretyczny zasięg: 643 kilometrów
Wymiary: 3955/1700/1440 [długość/szerokość/wysokość] (w milimetrach)
Waga: 1030kg
Ładowność: 505kg
Pojemność bagażnika: 265/[1030] l [po rozłożeniu siedzeń]
Liczba drzwi/Liczba miejsc: 3/5](/uimages/services/motokiller/i18n/pl_PL/201207/1341866850_by_KogucikKCKasia.jpg?1341866850)
Na zdjęciu silnik z SEAT′a Ibiz′y o pojemności 1.9 w dieslu o mocy 160KM. Według mnie to najbardziej praktyczny i dynamiczny silnik na polskie drogi, który możemy dostać wraz z całkiem ładną "budą"
A oto specyfikacje (nie tylko silnika):
Pojemność silnika:
Moc: 160KM przy 3750obr./min
Moment obr.: 330Nm przy 1900obr./min
Skrzynia biegów: 6 biegowa manualna
Napęd: przedni
0-100km/h: 7.6 sek.
Vmaks: 220km/h
Zużycie paliwa: 6.3/5.0/5.5 [8.0/6.1/7.0 w teście](l/100km) [miasto/poza miastem/cykl mieszany]
Pojemność baku: 45litrów
Teoretyczny zasięg: 643 kilometrów
Wymiary: 3955/1700/1440 [długość/szerokość/wysokość] (w milimetrach)
Waga: 1030kg
Ładowność: 505kg
Pojemność bagażnika: 265/[1030] l [po rozłożeniu siedzeń]
Liczba drzwi/Liczba miejsc: 3/5
18
W dniu 1 maja w 1960r. pracownicy Działu Głównego Konstruktora FSO przedstawili studium małego aua sportowego opartego na elementach Syreny.
Prace nad tym oryginalnym pojazdem trwały trzy lata. Najciekawszym zespołem Syreny sPort było nadwozie, zaprojektowane przez C. Nawrota, wykonane całkowicie z tworzyw sztucznych. Do napędu ożyto przed prototypowego silnika czterosuwowego, dwucylindrowego, chłodzone powietrzem. Konstrukcję tego silnika opracował W. Skoczyński wykorzystując elementy silnika typu S03 (Z motocykla Junak). Układ przeniesienia napędu wraz z przednim zawieszeniem wykorzystano z seryjnej Syreny, natomiast tylne zawieszenie stanowiło nową konstrukcję z zastosowaniem drążków skrętnych.
FSI nie przewidywała podjęcia produkcji Syreny Sport, traktując ten pojazd jako obiekt doświadczalny, głównie ze względu na konstrukcję i technologię wykonanie nadwozi z tworzyw sztucznych.
Silnik z zapłonem iskrowym, czterosuwowym, przeciwsobny (boxer), ustawiony przed osią. Liczba cylindrów 2. Pojemność skokowa silnika 0,750dm3. Stopień sprężania 7,4. Moc maksymalna ok. 35Km (25,7 kw).
Kadłub silnika ze stopu lekkiego. Użebrowane cylindry odlewane z żeliwa. Głowice ze stopu lekkiego. Wał korbowy kuty, składany. Korbowody kute. Tłoki odlewane za stopu lekkiego.
Układ rozrządu: górnozaworowy, popychaczowe. Smarowanie obiegowe, pod ciśnieniem. Pompa olejowa zębata. Chłodzenie powietrzem. Wentylator osiowy, dwu łopatkowy.
Zasilanie: dwa gaźniki opadowe.
Instalacja Elektryczna: Napięcie znamionowe 12V, o pojemności 37,5 Ah. Prądnica prądu stałego o mowy 200W. Rozrusznik o mocy 0223kW (0,4km), z włączaniem elektromagnetycznym. Dwa reflektory o średnicy układu optycznego 170mm.
Układ napędowy: Przedni (4x2). Sprzęgło cierne, suche, jednotarczowce, sterowane mechanicznie. Skrzynka przekładniowa dwuwałkowa, o czterech przełożeniach, nie synchronizowana, zblokowana z silnikiem. Przekładnia główna stożkowana, umieszczona we wspólnej obudowie ze skrzynią przekładniową. przełożenie 1,875. Mechanizm różnicowy stożkowy. Półosie napędowe wyposażone w przeguby krzyżakowe o łożyskach igłowych od str. mechanizmu różnicowego i przeguby typu zawiasowego przy kołach jezdnych. Układ noścy: Płyta podłogowa. Zawieszeni kół przednich niezależne, a poprzecznym resorze piórowym mocowanym jednopunktowe i dolnym wahaczu poprzecznym. Amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. Zawieszenie tylne niezależne, na wahaczach wleczonych współpiastujących z poprzecznymi drążkami skrętnym. Amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. koła jezdne tarczowe, tłoczone ze stali. Obręcze o wymiarach 4.50KX16′′. Ogumienia dętkowe 5.25-16′′. Kołpaki ozdobne.
Układ kierowniczy: Przekładnia kierownicza ślimakowa, goboidalna, z podwójną rolką. Przełożenie średnia 18,2. Koło kierownicy dwuramienne, o średnicy 400mm.
Układ hamulcowy: Hamulec zasadniczy uruchamiany hydraulicznie, jednoobwodowy. Hamulce kół przednich i tylnych bębnowe. Hamulec pomocniczy na szczęki hamulcowe kół tylnych.
Nadwozie: Zamknięte typu Coupe, dwudrzwiowe. Konstrukcja nadwozia oparta na sztywnej płycie podłogowej. Pozostałe elementy nadwozia wykonane jako laminat z żywic poliestrowych wzmocnionych tkaniną z włókna szklanego. Drzwi zawieszone na słupkach przednich. Przednia część nadwozia wraz z reflektorami i kratką wlotu powietrza, stanowiąca pokrywę silnika, zawieszona na tylnej krawędzi. Szyba przednia i tylna gięta. Szyby w drzwiach opuszczane płaskie. Indywidualne fotele przednia o szkielecie rurkowym. ZA fotelami mała ławeczka z pokryciem tapicerskim. Izolacja cieplno-akustyczna wnętrza. Kało zapasowe umieszczone poziomo w bagażniku. Zbiornik paliwa umieszczony w tylnej części nadwozia, wlew paliwa z prawej str.
Wymiary:
Rozstaw osi 2300mm.
Rozstaw kół przednich 1200mm, tylnych 1240mm.
Długość całkowita 1800mm.
Szerokość 1450mm.
Wysokość 1300mm.
Masy: Masa własna 710kg.
Pojemności: Skrzynia przekładniowa wraz z przekładnią główną 2,3dm3.
Dane eksploatacyjne: Brak
41
15
![Ford Escort – Mk I (1968-1975)
W 1967 roku brytyjski oddział Forda zaprezentował następcę samochodu Ford Anglia, pod nazwą Escort. Produkcję rozpoczęto jednocześnie w zakładach w Niemczech i Anglii. Był to dwu- i czterodrzwiowy sedan i trzydrzwiowe kombi. Silniki o pojemności 1,1 l, 1,3 l i 1,6 l przenosiły napęd na tylne koła. W 1971 roku pojawiła się wersja Escort Mexico, nazwana tak po zwycięstwie w rajdzie „London to Mexico Rally” w 1970 roku. W 1974 pojawia się sportowa wersja RS2000.
Mk II (1975-1980)
W 1975 pojawiła się druga generacja Escorta. Nowe było przede wszystkim nadwozie, a silniki pozostały te same, co w Escorcie Mk I. Dodatkowo wprowadzono jednostkę 1,8 l w wersji RS1800. Wersję RS2000 można było odróżnić po podwójnych reflektorach z przodu.
Mk III (1980-1986)
We wrześniu 1980 roku zaprezentowano trzecią już generację. Po raz pierwszy w tym modelu zastosowano przedni napęd. Ford Escort został wybrany samochodem roku 1981. Nowością było także nadwozie typu liftback trzy lub pięciodrzwiowe, mające nawiązać bezpośrednią walkę z najgroźniejszym rywalem, Volkswagenem Golfem. Napęd stanowiły silniki 1,1 l, 1,3 l i 1,6D l W 1981 pojawiła się wersja XR3 z silnikiem 1,6 l o mocy 96 KM. W sierpniu 1983 roku zaprezentowano 2-drzwiowy kabriolet i sedana o nazwie Orion. W wersji XR3i pojawił się wtrysk paliwa a moc wzrosła do 105 KM.
Mk IV (1986-1990)
Na początku 1986 przeprowadzono facelifting. Zmieniono zderzaki, pas przedni, pojawiła się nowa jednostka 1,4 l W 1989 zastosowano nowego diesla 1,8 l. Mk IV charakteryzował się bardziej opływowym kształtem maski. Zmiany były na tyle niewielkie, że Mk IV był natychmiast rozpoznawalny jako następca poprzedniego modelu.Do innych zmian należało zastąpienie modelu XR3 z układem gaźnikowym, przez model XR3i, w którym zastosowano wtrysk paliwa w systemie K-Jetronic.Najmocniejsza wersja RS Turbo z silnikiem o mocy 132 KM (często legitymująca się mocą 145-150 KM) sterowana była systemem wtrysku KE-Jetronic.
Mk V (1990-1993
W 1990 roku zaprezentowano kolejną wersję Escorta. Zastosowano jednostki 1,3 l (60 KM), 1,4 l (71 KM), 1,6 l (105 KM), 1,6 l 16V (90 KM), 1,8l 16V i diesel 1,8 l (60 KM). Wersja XR3i otrzymała silnik 1,8 l o mocy 130 KM (pozostałe 1,8 l 105 i 115 KM), a nowy RS2000 silnik 2,0 l o mocy 150 KM. Ta ostatnia miała możliwość otrzymania napędu na cztery koła.Produckja odbywała się w niemieckich fabrykach
Ford Escort RS Cosworth – sportowy samochód osobowy (hot hatch) konstrukcji Forda oparty na modelach Escort MkV i Sierra RS Cosworth produkowany w latach 1992-1996. Wyprodukowano 7165 egzemplarzy modelu[1].
Samochód oparto na skróconej płycie podłogowej Sierry 4x4. Przystosowano do niej nadwozie Escorta MkV odpowiednio zmodyfikowane przez Karmanna. Pierwsze 2500 egzemplarzy powstało w celu uzyskania homologacji pozwalającej na start w rajdach Grupy A FIA[1]. W serii tej zastosowano turbosprężarkę Garett T3/T04B, silniki w nią wyposażone charakteryzowały się dużą turbodziurą. W drugiej serii Escorta użyto mniejszej turbiny Garett T25, co pozwoliło zniwelować niekorzystne zjawisko. Z zewnątrz samochód wyróżniał się dużym spojlerem na klapie bagażnika.
Mk Vb (1992-1995)
Pierwsze zmiany stylistyczne przeprowadzono w 1992 roku, zmieniając pas przedni (charakterystyczny owalny wlot w atrapie chłodnicy) i tylne lampy. W 1995 roku Ford zrezygnował z nazwy Orion i sedan także otrzymał nazwę Escort.Ta wersja Escorta z silnikami 1,3 l i 1,6 16V montowana była również w polskich zakładach Forda w Płońsku.
Mk VI (1995-2000)
Drugi gruntowny facelifting odbył się w styczniu 1995 roku. Ponownie zmieniono pas przedni, jak też deskę rozdzielczą. W 1998 Escorta zastąpił całkowicie nowy model – Ford Focus. Produkcję zakończono w 2000, jednak ostatni furgon zszedł z taśmy w 2002 roku. W tych latach produkowana też była sportowa odmiana – Ford Escort RS 2000 z silnikiem o pojemności 2,0 l i mocy 150 KM. Silnik ten zapewniał przyspieszenie do 100 km/h w czasie 8,7 sekundy i prędkość maksymalną wynoszącą 208 km/h.](/uimages/services/motokiller/i18n/pl_PL/201205/1338387646_by_MatiG96.jpg?1338417543)
W 1967 roku brytyjski oddział Forda zaprezentował następcę samochodu Ford Anglia, pod nazwą Escort. Produkcję rozpoczęto jednocześnie w zakładach w Niemczech i Anglii. Był to dwu- i czterodrzwiowy sedan i trzydrzwiowe kombi. Silniki o pojemności 1,1 l, 1,3 l i 1,6 l przenosiły napęd na tylne koła. W 1971 roku pojawiła się wersja Escort Mexico, nazwana tak po zwycięstwie w rajdzie „London to Mexico Rally” w 1970 roku. W 1974 pojawia się sportowa wersja RS2000.
Mk II (1975-1980)
W 1975 pojawiła się druga generacja Escorta. Nowe było przede wszystkim nadwozie, a silniki pozostały te same, co w Escorcie Mk I. Dodatkowo wprowadzono jednostkę 1,8 l w wersji RS1800. Wersję RS2000 można było odróżnić po podwójnych reflektorach z przodu.
Mk III (1980-1986)
We wrześniu 1980 roku zaprezentowano trzecią już generację. Po raz pierwszy w tym modelu zastosowano przedni napęd. Ford Escort został wybrany samochodem roku 1981. Nowością było także nadwozie typu liftback trzy lub pięciodrzwiowe, mające nawiązać bezpośrednią walkę z najgroźniejszym rywalem, Volkswagenem Golfem. Napęd stanowiły silniki 1,1 l, 1,3 l i 1,6D l W 1981 pojawiła się wersja XR3 z silnikiem 1,6 l o mocy 96 KM. W sierpniu 1983 roku zaprezentowano 2-drzwiowy kabriolet i sedana o nazwie Orion. W wersji XR3i pojawił się wtrysk paliwa a moc wzrosła do 105 KM.
Mk IV (1986-1990)
Na początku 1986 przeprowadzono facelifting. Zmieniono zderzaki, pas przedni, pojawiła się nowa jednostka 1,4 l W 1989 zastosowano nowego diesla 1,8 l. Mk IV charakteryzował się bardziej opływowym kształtem maski. Zmiany były na tyle niewielkie, że Mk IV był natychmiast rozpoznawalny jako następca poprzedniego modelu.Do innych zmian należało zastąpienie modelu XR3 z układem gaźnikowym, przez model XR3i, w którym zastosowano wtrysk paliwa w systemie K-Jetronic.Najmocniejsza wersja RS Turbo z silnikiem o mocy 132 KM (często legitymująca się mocą 145-150 KM) sterowana była systemem wtrysku KE-Jetronic.
Mk V (1990-1993
W 1990 roku zaprezentowano kolejną wersję Escorta. Zastosowano jednostki 1,3 l (60 KM), 1,4 l (71 KM), 1,6 l (105 KM), 1,6 l 16V (90 KM), 1,8l 16V i diesel 1,8 l (60 KM). Wersja XR3i otrzymała silnik 1,8 l o mocy 130 KM (pozostałe 1,8 l 105 i 115 KM), a nowy RS2000 silnik 2,0 l o mocy 150 KM. Ta ostatnia miała możliwość otrzymania napędu na cztery koła.Produckja odbywała się w niemieckich fabrykach
Ford Escort RS Cosworth – sportowy samochód osobowy (hot hatch) konstrukcji Forda oparty na modelach Escort MkV i Sierra RS Cosworth produkowany w latach 1992-1996. Wyprodukowano 7165 egzemplarzy modelu[1].
Samochód oparto na skróconej płycie podłogowej Sierry 4x4. Przystosowano do niej nadwozie Escorta MkV odpowiednio zmodyfikowane przez Karmanna. Pierwsze 2500 egzemplarzy powstało w celu uzyskania homologacji pozwalającej na start w rajdach Grupy A FIA[1]. W serii tej zastosowano turbosprężarkę Garett T3/T04B, silniki w nią wyposażone charakteryzowały się dużą turbodziurą. W drugiej serii Escorta użyto mniejszej turbiny Garett T25, co pozwoliło zniwelować niekorzystne zjawisko. Z zewnątrz samochód wyróżniał się dużym spojlerem na klapie bagażnika.
Mk Vb (1992-1995)
Pierwsze zmiany stylistyczne przeprowadzono w 1992 roku, zmieniając pas przedni (charakterystyczny owalny wlot w atrapie chłodnicy) i tylne lampy. W 1995 roku Ford zrezygnował z nazwy Orion i sedan także otrzymał nazwę Escort.Ta wersja Escorta z silnikami 1,3 l i 1,6 16V montowana była również w polskich zakładach Forda w Płońsku.
Mk VI (1995-2000)
Drugi gruntowny facelifting odbył się w styczniu 1995 roku. Ponownie zmieniono pas przedni, jak też deskę rozdzielczą. W 1998 Escorta zastąpił całkowicie nowy model – Ford Focus. Produkcję zakończono w 2000, jednak ostatni furgon zszedł z taśmy w 2002 roku. W tych latach produkowana też była sportowa odmiana – Ford Escort RS 2000 z silnikiem o pojemności 2,0 l i mocy 150 KM. Silnik ten zapewniał przyspieszenie do 100 km/h w czasie 8,7 sekundy i prędkość maksymalną wynoszącą 208 km/h.
24