Szukaj
Znalazłem 172 takie materiały
6
Klikaj tutaj, aby obejrzeć i ocenić wszystkie zamieszczone do tej pory prace!
Wszystkie nadesłane wczoraj materiały są od drugiej podstrony. Nie ma nic na pierwszej. By nikogo nie faworyzować. Zatem przeglądamy całość motokillera i dajemy moc zgodnie z własnym sumieniem!
Materiały dodane dziś - pojawią się jutro. Materiały dodane ostatniego dnia miesiąca będą brały udział w następnej edycji (następnym miesiącu), by wyrównać jakoś ich szanse...
Od dziś (02.04.2012) obowiązuje zasada z punktu 5. Jeden dzień - jeden użytkownik - jedna praca! Pamiętajmy o tym! Kwalifikujemy tylko pierwszą nadesłaną. Z każdej następnej usuwam przypisek konkurs i daję jako normalne zdjęcie! Stali wrzucacze słyszą i rozumieją?
Zasady są proste.
1. Musisz być zarejestrowanym użytkownikiem motokiller.pl
2. Dodajesz zdjęcie lub film o tematyce motoryzacyjnej.
3. Ładnie i zachęcająco opisujesz film lub zdjęcie, staraj się poprawiać błędy - przeglądarka podkreśla je. Materiały z prośbą typu dawajcie moc, albo inne wpływanie na dawanie mocy (sondy i takie tam) będą usuwane. Opis ma dotyczyć zdjęcia lub filmu.
4. W tytule dopisek KONKURS
5. Uwaga! Jednego dnia możesz wrzucić tylko jedną pracę na konkurs! Jeśli masz więcej prac - rozłóż je na kilka dni! Jeśli wrzucisz kilka prac jednego dnia - zakwalifikujemy tą pierwszą.
6. W przypadku dubli jako pierwszy idzie materiał nadesłany jako pierwszy. W przypadku nadesłania takiego samego materiału, jaki był - materiał nadesłany będzie usunięty.
7. Zbierasz moc!
Konkurs startuje 1 kwietnia. Wszystkie materiały nadesłane po 1 kwietnia trafią na główną - zasady dodawana na stronę główną są takie, ze nie ma zasad. Generalnie będzie to tak, że cały obecny dzień będzie dnia następnego na głównej. Czyli 2 kwietnia dodam wszystkie prace nadesłane 1 kwietnia i tak dalej.
UWAGA - BARDZO WAŻNE! ZMIANA!
Dotarły do mnie słuchy, że rok, to za dużo. I słusznie! To mocno podnosimy stawke i skracamy konkurs. Do miesiąca, czyli 30 kwietnia 2012 kończymy!!!! By dać szanse pracom nadesłanym ostatniego dnia konkursu (30 kwietnia) konkurs ostatecznie rozwiążemy 15 maja i wtedy wyłonimy zwycięzcę. Można głosować do ostatniej chwili. Wyniki będą obowiązywały z 15 maja z godziny 12... A o co walczymy? Ano od razu o fajną nagrode, a co! Nagrodę sponsoruję ja - a ponieważ z natury jestem leniwy, to daję wygrywającemu wolność wyboru. Warunek jest jeden - skala 1:18.
Model i firmę ustali się ze zwycięzcą. A co! Jest o co walczyć! To wybór jednego z ponad 300 modeli!
To szukamy materiałów. W konkursie nie biorą udziału materiały ode mnie (co oczywiste) i od osób niezarejestrowanych.
Poniżej pełna lista modeli do wyboru. Zwycięzca otrzyma linki do sklepu, gdzie sobie będzie je mógł obejrzeć i wybrać kolor i firmę.
Bburago:
DIAMOND Collezione:
Alfa Romeo 8C Competizione 2007, Audi TT RS, BMW X-Seria X5, BMW X-Seria X6 M, Citroen Seria C C6, Fiat 500 Abarth (2008), Lamborghini AVENTADOR (2011), Lamborghini REVENTON, Nissan GT-R, Peugeot 907 V12, Porsche 911 GT3 RS, Renault Megane Sport, VW Volkswagen Golf V
GOLD Collezione:
Alfa Romeo 8C 2300 Spider Touring 1932, Alfa Romeo 8C 2300 Monza 1931, Aston Martin V12 Vanquish 2002, BMW M-Seria M Roadster, BMW Z-Seria Z4, BMW Z-Seria Z8 (2000), Bugatti EB 110 1991, Bugatti Type 59 1934, Chevrolet Corvette, Citroen Seria C C6, Dodge Viper SRT-10, Dodge Viper GTS, Dodge Viper RT/10, Fiat 500 L 1968, Fiat 500 F 1965, Fiat 500 Carabinieri, Fiat 500 Polizia, Fiat 500 Taxi, Jaguar E Cabriolet 1961, Jaguar E- Coupe 1961, Jaguar Mark II 1959, Jeep Wrangler Sahara, Lamborghini Countach 5000 Quattrovalvole, Lamborghini Diablo, Lamborghini Gallardo, Lamborghini Miura, Lamborghini Murcielago, Lamborghini Murcielago Roadster, Lancia Aurelia B24 Spyder 1955, Land Rover Range Rover Sport, Lexus SC 430, Maserati 3200 GT, Maserati GT Spyder, Mercedes-Benz 300 SL Touring 1957, Mercedes-Benz 300 SL 1954, Mercedes-Benz 300 SLR MM 1955, Mercedes-Benz 500 500 K Roadster 1936, Mercedes-Benz SSK 1928, Mercedes-Benz SSKL 1931, Mini Cooper Cooper (1969), Mini Cooper Cooper (2001), Morgan Aero 8, Porsche 356 Cabrio, Porsche 356 Coupe, Porsche 911 Carrera Cabriolet, Porsche 911 Carrera 4, Porsche 911 Carrera 1997, Porsche 911 GT3 Strasse, Porsche 911 Turbo, Renault Alpine A110 1600S 1971, Smart Roadster, Smart Roadster Coupe, VW Volkswagen Beetle-Kafer 1955, VW Volkswagen Golf V, VW Volkswagen New Beetle (1998), VW Volkswagen New Beetle Cup, VW Volkswagen Touareg
MAISTO:
Special Edition:
Audi RS 4 Cabriolet, Audi TT Roadster, BMW M-Seria M5, BMW M-Seria M6 Cabrio, BMW Z-Seria Z4, Chevrolet Camaro SS 396, Chevrolet Camaro SS Z/28 Coupe, Chevrolet Chevelle SS 454, Chevrolet Chevelle SS 454 S, Chevrolet Colorado 4x4 2004, Chevrolet Colorado 4x4 2004, Chevrolet Corvette 2005, Chevrolet Corvette 1974, Chevrolet Corvette 1957, Chevrolet Corvette Coupe, Chevrolet Corvette Z06 2007 Specter Werkes, Chrysler 300 C Hemi, Chrysler PT Cruiser, Dodge Charger R/T, Dodge Concept Vehicle, Dodge Viper GT2, Dodge Viper GTS, Ford 1950, Ford Mustang Mach III, Ford Mustang GT convertible 2010, Ford Mustang GT Cobra Jet 1968, Ford Torino Talladega 1969, GMC Canyon 2004, Jaguar S- Type, Jaguar X- Type, Jaguar XKR, Jeep Grand Cherokee 2005, Jeep Wrangler Rubicon, Lamborghini Diablo SV, Lamborghini Gallardo Superggera (2008), Lamborghini Murcielago LP640, Lamborghini Murcielago Roadster, Lexus SC 430 cabrio, Maserati Spyder, Mercedes-Benz A-Class, Mercedes-Benz C-Class Sports Coupe, Mercedes-Benz E- Class, Mercedes-Benz SL 550, Mercedes-Benz SL 63 AMG, Mercedes-Benz SLK Convertible, Mini Cooper Cooper, Nissan 350Z, Opel Speedster, Pontiac GTO, Porsche 911 Carrera Cabriolet, Porsche 911 Targa, Porsche Boxster, Porsche Cayenne Exclusive, Porsche Cayenne Turbo, Porsche Cayenne, Porsche Cayman, Shelby Series 1, Smart Fortwo Coupe, Studebaker Staliner 1953, Volkswagen New Beetle
Premiere Edition:
BMW Z-Seria Z8, Cadillac Eldorado Biarritz, Dodge Challenger Concept 2006, Ford F- 150 Lariat, Ford F- 350 Lariat, Hummer HX Concept, Jeep Rescue Concept, Jeep Wrangler Rubicon, Mercedes-Benz 500 550 K Typ Specialroaster, Mercedes-Benz 500 500 k special, Mercedes-Benz CLK-GTR, Mercedes-Benz CLS-Class, Mercedes-Benz S-Class, Mercedes-Benz SL 65 AMG, Mercedes-Benz SL 55 AMG, Mercedes-Benz SLR McLaren, Porsche 911 GT1 Le Mans, Porsche Carrera GT
Custom Shop:
BMW M-Seria M5, Cadillac Eldorado Biarritz, Chrysler 300 C Hemi, Citroen Seria CV 2 CV 1952, Hummer H2 SUT Concept, Hummer H2 SUV, Lamborghini Murcielago Roadster, Land Rover Range Rover Sport, Lexus SC 430, Mercedes-Benz CLS-Class, Mercedes-Benz SL 55 AMG, Mercedes-Benz SL 55 AMG Convertible, Mercedes-Benz SLR McLaren, Mercedes-Benz SSS AMG, Porsche Cayenne Turbo
Pro-Rodz:
Chevrolet BEL AIR 1962, Chevrolet Camaro Z/28 1968, Chevrolet Camaro Convertible 1968, Chevrolet Chevelle SS 454 Convertible 1971, Chevrolet Corvette 1965, Dodge Charger Concept 2006
Old Friends:
Mercedes-Benz 190 SL 1955, Mercedes-Benz 280 SE 1967
WELLY:
Premium Collection:
Alfa Romeo Spider, BMW 1-Seria 120i, BMW 3-Seria 328i, BMW 6-Seria 645ci, BMW 7-Seria 745i, BMW X-Seria X5, BMW X-Seria X6, Chevrolet Avalanche, Chevrolet Borrego Concept, Chevrolet Camaro SS 2002, Chevrolet Chevelle SS 396 1968, Chevrolet Fleemaster, Chevrolet Monte Carlo SS 1987, Chevrolet Silverado, Chevrolet Special Deluxe 1941, Citroen Seria C C2, Dodge Ram i1500quad sho 2002i, Ford Crestline Sunliner 1953, Ford Deluxe CABRIOLET 1936, Ford GT 5.0 1986, Ford Mustang Boss 302 1970, Ford Mustang SVO 1986, Honda S2000, Jaguar S-Type 1999, Jaguar X150 Coupe, Lamborghini Diablo, Lexus SC 430 Cabrio, Lotus Elise 111s, Mercedes-Benz 190 SL Convertible 1955, Mercedes-Benz A-Class, Mercedes-Benz C-Class, Mercedes-Benz C-Class Sports Coupe, Mercedes-Benz SL 500 Convertible, Mercedes-Benz SLK 350, Opel Astra GTC 2005, Peugeot 206 CC, Peugeot 207 CC, Peugeot Seria 400 406 Coupe 1997, Peugeot Seria 400 407 Coupe, Peugeot Seria 400, Pontiac GTO Ram Air 6, VW Volkswagen New Beetle Cabriolet
MOTOR MAX:
Aston Martin DB 9 2006, Audi A4 Cabriolet, Audi A8 Sedan, Audi TT Coupe 2007, BMW M-Seria, BMW OLD BMW 328 ROADSTER 1936, BMW X-Seria X5, BMW Z-Seria Z4 Cabrio, Buick Roadmaster 1957, Buick Skylark 1953, Chevrolet BEL AIR 1957, Chevrolet BEL AIR HardTop 1957, Chevrolet BEL AIR 1950, Chevrolet Chevelle SS 396 1967, Chevrolet Corvette 1958, Chevrolet Impala 1960, Chevrolet Impala 1958 Siera, Chrysler 300 C 1955, Chrysler 300 C Hemi 2005, Dodge Ram Quad Cab 2002, Ford Coupe 1932 American Graffiti, Ford Coupe 1940, Ford Coupe 1932 Five Windodow, Ford Coupe 1932, Ford Coupe 1940 POLICE CAR, Ford Coupe 1932 Street rod, Ford Coupe 1932, Ford CROWN Royal Canadian Mounted Police 2001, Ford CROWN Ashville Police 2001, Ford CROWN Checker Cab 200 CO. 2001 Taxi, Ford CROWN Vancouver Police 2001, Ford CROWN California Highway Patrol, Ford CROWN Abbotsford Police 2001, Ford Deluxe 1940 (żółty), Ford Mustang Boss 429 1970, Ford Mustang Convertible 1964 1/2, Ford Mustang Coupe 1964 1/2, Ford Pick Up 1940, Ford THUNDERBIRD 1956, Jeep Grand Cherokee, Lamborghini Diablo GT, Lamborghini Gallardo Superggera, Lamborghini Murcielago Roadster, Land Rover Discovery 2004, Mercedes-Benz SL 500, Mercedes-Benz SLK 55 AMG, Mini Cooper Cooper (2001), Mini Cooper Old, Plymout Fury 1958, Pontiac GTO Judge 1969, Porsche 911, Porsche 911 Turbo cabriolet, Porsche Carrera GT 2004, Porsche Carrera GT 2004, Porsche Cayenne 2008, Porsche Cayenne Turbo, Volkswagen W12 Nardo
Mondo Motors:
Alfa Romeo 159 Safety Car, Aston Martin DB 9, Aston Martin One 77, Audi TT Coupe, BMW M-Seria M3, Fiat 500 New, Fiat Abarth 500 Tributo Ferrari, Fiat Grande Punto, Fiat Grande Punto Abarth SS, Fiat Nuova 500, Fiat Nuova 500 Abarth, Lamborghini AVENTADOR, Lamborghini Concept S, Lamborghini Estoque, Lamborghini LP560 Racing Super Trofeo, Lamborghini LP560, Lamborghini Superleggera, Maserati Grand Turisimo, Mercedes-Benz SL 65 AMG, Mercedes-Benz SLS AMG, Pagani Zonda 5, Pagani Zonda, Peugeot 407 Silhouette, Porsche 911, Porsche Cayenne Turbo
55
E-Type′a Lightweight Coupe (rejestracja 4868 WK). Konstrukcja była oparta na stalowym Low Drag Coupé (o numerze rejestracyjnym CUT 7). Nadwozie Coupé miało być stabilniejsze przy wyższych prędkościach. Takiego Jaguara zażyczyła sobie ekipa Petera Lindnera i Petera Nöckera na wyścig Le Mans w 1964 roku. Niestety samochód nie ukończył wyścigu. Nie ukończył także swojego drugiego i za razem ostatniego wyścigu. Peter Lindner na torze w Monthléry stracił panowanie nad bestią i rozbił ją śmiertelnie raniąc siebie i zabijając 4 sędziów.
Wrak został skonfiskowany przez francuską policję i zniknął w jakimś garażu na 11 lat. Po czym kupiła go firma Lynx. Wyjęto z niego co ciekawsze części i zamontowano je pod koniec lat 70 do jednej z fabrycznych karoserii LDC (rejestracja 49 FXN).
Nadwozie Lindner Nöckera (bo tak nazywano ten wrak) dodawane było w gratisie kolejnym właścicielom 49 FXN.
W 2007 ten komplet zakupił Peter Neumark i podjął się kompletnej renowacji wraku.
W tym wraku ratowano każdą możliwą część. Sama blacharka zajęła 5200 roboczogodzin.
Przekładano także części od 49 FXN jednak tak by dało się je zreplikować i zamontować do „dawcy”. Można także powiedzieć, że Lindner Nöcker został odbudowany lepiej niż został zbudowany oryginał (np. nity karoserii są w równych odległościach). Pomimo iż odbudowa zwykłego E-Type to 1000 godzin, to odbudowa Lindner Nöckera zajęła aż 7000. Samochód wycenia się na około 4.5 miliona funtów.
Firma Petera Neumarka – CMC zamierza wypuścić serię 5 idealnych replik Lindner Nöckera, a pierwsza z nich ujrzy światło dzienne już w 2013 roku.
Dane Techniczne:
-Silnik - rzędowy, 6 cylindrów DOHC, 3,8-litra, głowica i blok z aluminium, wtrysk paliwa Lucas
-Skrzynia biegów - 5-cio biegowa ZF
-Moc - 330-345 KM
-0-100km/h - 5,2s
-Prędkość maksymalna - 275 km/h
Więcej o tym niesamowitym samochodzie dowiecie się z 67 numeru czasopisma Classicauto.
23
Charakterystyczna sylwetka z muskularnie zarysowaną długą maską, bardzo krótka dwuosobowa kabina i szczątkowy tył z zadziornie opadającym dachem to główne elementy tworzące bryłę nowego Vipera.
Połączmy to z wielkimi skrzelami za przednimi nadkolami, potężnymi obręczami, układem wydechowym wyprowadzonym na boki auta i garbatym dachem przechodzącym w skromną lotkę, aby otrzymać bezkompromisowe auto, które kpi z norm emisji spalin i trzymających się ich ekologów.
Nadwozie cechuje się współczynnikiem oporu powietrza równym 0,364. W technologii zastosowanej w Viperze znajduje się także oświetlenie wykonane w technologii LED. Przednie reflektory składają się z 21 diod, a tylne z 51.
Samochód waży od około 1510 kg, czyli jest lżejszy o prawie 50 kg od swojego poprzednika, również za sprawą maski, dachu i pokrywy bagażnika wykonanych z włókien węglowych oraz progów i drzwi z aluminium. SRT deklaruje przy tym wzrost sztywności skrętnej konstrukcji o ponad 50%.
Rozkład mas jest niemal idealny i wynosi 51% na osi przedniej i 49% na tylnej. Samochód i fotele osadzono też o 20 mm niżej. Lepsze prowadzenie tego potwora zapewnią również większy rozstaw kół, seryjnie montowane ESP i ABS oraz układ zawieszenia o dwóch trybach pracy (Street/Track) oparty na systemie Bilstein DampTronic Select.
Pod maską drzemie ogromny silnik V10 OHV o objętości skokowej 8,4 l. Generuje on moc 649 KM i 813 Nm przekazywanych przez 6-biegową przekładnię ręczną na tylną oś. Czerwone pole zaczyna się od 6200 rpm, a odcięcie paliwa następuje przy 6400 rpm. Auto osiągnie maksymalnie 331 km/h.
Stosunek mocy do masy jest tylko nieco gorszy niż w Bugatti Veyronie i Ferrari F12, a zarazem lepszy niż w Lamborghini Aventadorze i konkurencyjnym Chevrolecie Corvette ZR1.
W kabinie znajdzie się też całkiem bogate wyposażenie, a w nim komputer z panelem dotykowym 8,4 cala i wyświetlaczem pomocniczym, które można spersonalizować i sprawdzać również swoje wyniki czasów okrążeń czy przyspieszenia. Sprzedaż ruszy wkrótce po zakończeniu targów. Pierwszych dostaw należy spodziewać się pod koniec roku.
Dwa auta w odmianie GTS-R pod barwami SRT Viper Racing wystartują także w American Le Mans Series w klasie GT.
25
Początkowo samochód miał być budowany przez Lamborghini we Włoszech, ale tam nie poradzono sobie i ostatecznie produkcję rozdzielono: nadwozia z włókna szklanego były wytwarzane przez Transformazione Italiana Resina, rurowe ramy przestrzenne przez Marchesi, ich montaż odbywał się w Ital Design, a zawieszenie i układ napędowy montowała firma Baur w Stuttgarcie. Było to wszystko przyczyną licznych opóźnień i M1 pojawił się dopiero na Salonie Paryskim w 1978 roku. W tym czasie już tylko przez jeden sezon były ważne obowiązujące w wyścigach długodystansowych przepisom, według których samochód był budowany. Samochód ten startował kilka razy w Le Mans, ale tylko jeden występ był godny zapamiętania. Niemieckiemu kierowcy Hansowi Stuckowi udało się raz w czasie deszczu pokazać, jakie możliwości, dzięki wspaniałej kierowalności, miał ten samochód.
Samochody M1 przez jeden sezon startowały w wyścigach „Procar”, towarzyszących wyścigom Grand Prix. Produkcja zakończyła się w roku 1981 po wybudowaniu tylko 450 samochodów. Ta mała liczba sprawiła, że BMW z centralnym silnikiem jest jednym z samochodów najbardziej poszukiwanych przez kolekcjonerów.
Osiągi modelu M1:
Przyspieszenie 0-80 km/h: 4,5 s
Przyspieszenie 0-100 km/h: 5,9 s
Przyspieszenie 0-160 km/h: 13,1 s
Czas przejazdu pierwszych 400 m: 13,8 s
Czas przejazdu pierwszego kilometra: 25,4 s
Prędkość maksymalna: 262 km/h
29
BMW M1 – supersportowe coupé produkowane w latach 1978 – 1981. Pierwszy model stworzony przez BMW Motorsport – specjalną komórkę zajmującą się sportowymi BMW. Wyprodukowano zaledwie 457 aut, w tym 57 aut wyścigowych. Od M1 na dobre rozpoczęła się historia M GmbH - nadwornego tunera samochodów z biało-niebieską szachownicą na masce. Zaprezentowane jesienią 1978 roku, do dziś pozostaje jedynym modelem BMW z umieszczonym centralnie silnikiem. Rzędowa "szóstka" o pojemności 3,5 litra generowała moc 277 KM i współpracowała z 5-biegową, ręczną skrzynią. M1 rozpędzało się do setki w 5,6 s i mogło mknąć z prędkością 260 km/h. Nowe BMW M1 (E26) kosztowało przed laty 100 tys. marek, czyli równowartość czterech nieźle wyposażonych egzemplarzy BMW 323i. W roku 1976 powołano do życia nową klasę w wyścigach samochodów turystycznych - Grupę 5. Nowym polem do popisu z miejsca zainteresowało się bawarskie BMW, które mimo znakomitych pojazdów nie mogło dotychczas pokonać w pozostałych grupach modeli marki Porsche. Sportowy oddział koncernu, BMW Motorsport GmbH, podjął niemal natychmiast współpracę z Lamborghini i studiem ItalDesign, czego owocem wkrótce okazał się niezwykły model - M1.
Linie nowego samochodu nakreślił sam Giorgetto Giugiaro, który czerpał inspiracje z koncepcyjnego modelu Turbo skonstruowanego w 1972 roku z okazji Letnich Igrzysk Olimpijskich w Monachium. Po raz pierwszy w historii BMW (biorąc pod uwagę tylko samochody wytwarzane seryjnie) pojawiły się chowane reflektory a na tyle zamontowano aż dwa firmowe znaczki - prawdziwy znak rozpoznawczy pierwszej "emki". Zestrojenie zawieszenia i opracowanie konstrukcji nośnej (stalowa, rurowa rama z kwadratowymi panelami), do której przymocowywano karoserię z tworzyw sztucznych powierzono Lamborghini. Włosi zaproponowali wielowahaczową konstrukcję (wahacze o różnej długości) z odpowiednio grubymi sprężynami i gazowymi amortyzatorami Bilstein z możliwością ustawienia ich wysokości. Rezultat przeszedł chyba oczekiwania - M1 do dziś słynie ze znakomitego prowadzenia. Start w wyścigach GT wymagał wyprodukowania co najmniej 400 ulicznych odpowiedników modelu wyścigowego, z czym M GmbH nie miało w ogóle wcześniej do czynienia. Produkcją miała zająć się firma Lamborghini (dla pewności czego włoski rząd zainwestował wówczas w koncern z Sant′Agata Bolognese przeszło milion funtów), ale zanim projekt na dobre się rozkręcił splajtowała. BMW zwinęło w kwietniu 1978 roku niedokończone projekty (w tym siedem zbudowanych już prototypów) i zaczęło od nich prace z własnymi specjalistami. Finalne składanie samochodu w całość powierzono firmie Baur ze Stuttgartu (od Marchesi z Modeny przybywało podwozie i rama nośna, do których turyńskie ItalDesign montowało nadwozie, na którego potrzeby musiało uruchomić specjalną linię produkcyjną).
M1 miało mieć pierotnie swoją premierę już w marcu 1978 roku na salonie w Genewie a latem wystartować w 24-godzinnym wyścigu Le Mans. Pech z Lamborghini niestety przekreślił te plany. Wyścigowe auto pokazano po raz pierwszy dziennikarzom wiosną 1978 roku na Stadionie Olimpijskim w Monachium. Jesienią w Paryżu zadebiutowała odmiana cywilna, od której wyścigowe M1 odróżniało się przede wszystkim potężnymi spoilerami z przodu i z tyłu oraz wystającymi nadkolami, które musiały pomieścić szerokie slicki. W tym samym czasie FIA zmieniła przepisy grupy 5, które dopuszczały teraz starty dopiero po wyprodukowaniu 400 szosowych aut a nie przed czy w trakcie produkcji - kolejny pech! Na tym zła passa niestety się nie skończyła - gdy w lutym 1981 roku w końcu osiągnięto pułap 400 aut grupa 5 uległa przedawnieniu i M1 ostatecznie praktycznie nigdy, poza Le Mans, w niej nie wystartowało (było dopuszczone jedynie do regulowanej innymi przepisami grupy prototypów).
Już wcześniej znaleziono wyjście awaryjne. Tylko i wyłącznie dla M1 stworzono formułę ProCar, której wyścigi odbywały się niemal przed każdym europejskim Grand Prix Formuły 1. W nowej serii startowały zarówno prywatne zespoły jak i po pięciu kierowców prosto z F1, którym samochody dostarczało samo BMW. ProCar przetrwało dwa sezony.
W roku 1979 M1 pojawiło się na Le Mans, gdzie odnotowało swój najlepszy wynik - 6 miejsce w generalce i 2 w klasie. Samochód startujący z numerem 76 otrzymał malowanie nadwozia od samego Andy′ego Warhola, który starał się uchwycić wrażenie prędkości. Pojazd od początku spoczywa w rękach BMW i nie jest na sprzedaż za żadną cenę (a ponoć proponowano już za niego olbrzymie kwoty). Rok później w Le Mans wystartowało aż 5 sztuk M1. Trzy w nich nie dojechały do mety, pozostałe ukończyły wyścig na 14 i 15 miejscu ogólnie oraz 4 i 5 w swojej klasie (to drugie należało do fabrycznego zespołu). W roku 1981 auto mogło oficjalnie przystąpić do grupy 5. Z sześciu sztuk na mecie stawiła się tylko jedna. Dojechała na 16 pozycji generalnie i 5 w klasie. Nie lepiej było w kolejnym roku. Do mety dojechało tylko jedno M1 z trzech. Było 18 w generalce, ale 3 w grupie 5, która z sezonem 1983 przestała istnieć. W kolejnych latach (do 1986 roku włącznie) BMW M1 w ramach prywatnych zespołów startowało w Le Mans w grupie B, bez większych sukcesów.
Sercem M1 była nowoczesna jednostka napędowa o pojemności 3,5 litrów wywodząca się bezpośrednio z silnika napędzającego wyścigowy model 3.0 CLS startujący w grupie 2. Wyposażono ją w cztery zawory na cylinder, podwójny wałek rozrządu, suchą miskę olejową, pośredni, mechaniczny układ wtryskowy opracowany przez Kugelfischer-Boscha i zapłon Magnetti Marelli. Silnik zamontowano w pozycji centralnej, po raz pierwszy i jak na razie ostatni w historii BMW. Właśnie dlatego Niemcy zwrócili się do Lamborghini, które specjalizowało się w kim właśnie układzie od 1966 roku (Miura). Silnik współpracował z pięciostopniową, ręczną przekładnią i napędzał tylną oś. Na cywilny użytek jednostkę stłamszono do zaledwie 277 KM, w torowym boju rozwijała 200 koni więcej. Kilka egzemplarzy wyposażono w turbodoładowanie. Efekt trudno sobie wyobrazić - ponad 850 KM przy masie całego samochodu ledwie przekraczającej jedną tonę!!
Produkcja supercoupe zakończyła się w 1981 roku. Powstało 400 aut ulicznych i 56 wyścigowych. Z czasem większość wyścigowych egzemplarzy przeszła w całkowity spoczynek zasilając przede wszystkim kolekcje pasjonatów, ale niektóre z nich wyjeżdżają (bardzo okazjonalnie) na tor do dnia dzisiejszego. A więc skoro tyle atutów, dlaczego to przepiękne BMW M1 nie jest produkowane do dziś? Zastanówcie wszyscy się dobrze, co robicie ze starymi samochodami, które po odrestaurowaniu mogły by cieszyć oko. Samochody też mają duszę!
Jeszce chociaż 1 zdjęcie, lecz znaleźć zdjęcia tych pięknych okazów to nie problem:
http://www.bmwblog.com/wp-content/uploads/BMW-M1_Procar_1978_1280x960_wallpaper_01.jpg
18
15
![Ford GT (konkurs) – Wzorcem dla projektantów modelu GT, był Ford GT40 z lat 60. XX w. (GT40 – nazwa wzięła się od wysokości pojazdu tj. 40 cali). W latach 60. na torach wyścigowych w Grand Prix panowały samochody Ferrari. Ówcześni szefowie Forda postanowili przerwać tę passę i podnieść prestiż własnej firmy. Tak właśnie powstał model GT40. Ford udowodnił że może wygrywać z Ferrari zwyciężając 4 razy z rzędu 24-godzinny Wyścig Le Mans. Auto było jak na tamte czasy futurystyczne, a jego konstrukcja zapewniała stabilność i wytrzymałość potrzebną w długich, 24-godzinnych maratonach.
Ford GT, upamiętnia tamte sukcesy, lecz nie jest pierwszą próbą wskrzeszenia legendy. W latach dziewięćdziesiątych Ford zaprezentował prototyp samochodu Ford GT90 z silnikiem V12 z czterema sprężarkami o mocy 720 KM. Niestety tamten model nie doczekał się produkcji nawet w krótkiej serii.
Produkcja[edytuj]
Obecny model przypomina oryginał, choć jest od niego nieco wyższy. Posiada silnik o mocy 550 KM V8 z kompresorem, a centralne umieszczenie silnika poprawia rozkład masy i stabilność. Wnętrze posiada dużo elementów z perforowanego aluminium. Elementy takie jak elektrycznie sterowane szyby, klimatyzacja i zestaw audio znajdują się w wyposażeniu seryjnym. Auto było do nabycia w Europie za 111 tysięcy funtów (czyli około 660 tysięcy złotych wg kursu z okresu sprzedaży), a w USA za 153 tysiące dolarów (czyli około 460 tysięcy złotych, kurs z 2006). Planowano produkcję 4500 egzemplarzy, jednak zakończono ją po wytworzeniu ok. 4000 sztuk.](/uimages/services/motokiller/i18n/pl_PL/201204/1333451717_by_Liextreme.jpg?1333524309)
Ford GT, upamiętnia tamte sukcesy, lecz nie jest pierwszą próbą wskrzeszenia legendy. W latach dziewięćdziesiątych Ford zaprezentował prototyp samochodu Ford GT90 z silnikiem V12 z czterema sprężarkami o mocy 720 KM. Niestety tamten model nie doczekał się produkcji nawet w krótkiej serii.
Produkcja[edytuj]
Obecny model przypomina oryginał, choć jest od niego nieco wyższy. Posiada silnik o mocy 550 KM V8 z kompresorem, a centralne umieszczenie silnika poprawia rozkład masy i stabilność. Wnętrze posiada dużo elementów z perforowanego aluminium. Elementy takie jak elektrycznie sterowane szyby, klimatyzacja i zestaw audio znajdują się w wyposażeniu seryjnym. Auto było do nabycia w Europie za 111 tysięcy funtów (czyli około 660 tysięcy złotych wg kursu z okresu sprzedaży), a w USA za 153 tysiące dolarów (czyli około 460 tysięcy złotych, kurs z 2006). Planowano produkcję 4500 egzemplarzy, jednak zakończono ją po wytworzeniu ok. 4000 sztuk.
16
Powstały 34 sztuki tego samochodu. Projekt karoseri wykonał Sergia Scaglietti. Będzie moc to będą następne.
Prototyp tego auta (w pełni funkcjonalny) został ostatnio zlicytowany za ponad 16 000 000 $. Natomiast zwykłe sztuki, to mniejszy wydatek. To tylko skromne 9 000 000 $.
39
30