Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 172 takie materiały
    Maserati – MC12 został zbudowany z myślą o udziale włoskiej marki w serii FIA GT. Produkcja została uruchomiona w 2004, powstało wówczas 30 egzemplarzy, z czego 25 zostało wystawionych na sprzedaż. Rok później zbudowano kolejne 25 sztuk. Cena jednego egzemplarza wynosiła 600 000 €
Maserati opracowało model MC12 na podwoziuFerrari Enzo, z pierwowzoru zapożyczono także silnik oraz skrzynię biegów (zblokowany ze skrzynią biegów silnik, jest elementem nośnym). Powstały samochód był jednak znacznie większy od prekursora. MC12 było dłuższe, szersze i wyższe od Ferrari, które odznaczało się jednak lepszymi osiągami. Prędkość maksymalna jaką jest w stanie osiągnąć MC12 to 330 km/h, podczas gdy Ferrari jest w stanie pędzić o 25 km/h szybciej. 
Maserati stworzyło MC12 aby zasygnalizować, że po 37 latach przerwy ponownie zamierza wziąć udział w wyścigach samochodowych. Aby otrzymać homologację pozwalającą na udział w serii FIA GT, włoski producent musiał wyprodukować co najmniej 25 egzemplarzy w wersji drogowej. Nowy model zadebiutował pod koniec sezonu 2004, załoga nim kierująca zdobyła pierwsze miejsce podczas wyścigu na torze Zhuhai International Circuit. Wyścigowe wersje MC12 wzięły również udział w American Le Mans Series 2005, nie spełniały jednak wymagań dotyczących dopuszczalnych gabarytów, co poskutkowało nałożeniem nań kar.

    MC12 został zbudowany z myślą o udziale włoskiej marki w serii FIA GT. Produkcja została uruchomiona w 2004, powstało wówczas 30 egzemplarzy, z czego 25 zostało wystawionych na sprzedaż. Rok później zbudowano kolejne 25 sztuk. Cena jednego egzemplarza wynosiła 600 000

    Maserati opracowało model MC12 na podwoziuFerrari Enzo, z pierwowzoru zapożyczono także silnik oraz skrzynię biegów (zblokowany ze skrzynią biegów silnik, jest elementem nośnym). Powstały samochód był jednak znacznie większy od prekursora. MC12 było dłuższe, szersze i wyższe od Ferrari, które odznaczało się jednak lepszymi osiągami. Prędkość maksymalna jaką jest w stanie osiągnąć MC12 to 330 km/h, podczas gdy Ferrari jest w stanie pędzić o 25 km/h szybciej. 

    Maserati stworzyło MC12 aby zasygnalizować, że po 37 latach przerwy ponownie zamierza wziąć udział w wyścigach samochodowych. Aby otrzymać homologację pozwalającą na udział w serii FIA GT, włoski producent musiał wyprodukować co najmniej 25 egzemplarzy w wersji drogowej. Nowy model zadebiutował pod koniec sezonu 2004, załoga nim kierująca zdobyła pierwsze miejsce podczas wyścigu na torze Zhuhai International Circuit. Wyścigowe wersje MC12 wzięły również udział w American Le Mans Series 2005, nie spełniały jednak wymagań dotyczących dopuszczalnych gabarytów, co poskutkowało nałożeniem nań kar.

    Maserati MC12 – Hipersamochód produkowany przez włoską markę Maserati w latach 2004-2005. MC12 został zbudowany z myślą o udziale Maserati w serii FIA GT. Produkcję rozpoczęto w 2004 roku, powstało wówczas 30 egzemplarzy, z czego 25 zostało wystawionych na sprzedaż. Rok później zbudowano kolejne 25 sztuk. Cena jednego egzemplarza wynosiła 600,000 euro. Maserati opracowało model MC12 na podwoziu Ferrari Enzo, z pierwowzoru zapożyczono także silnik V12 o pojemności 6 l i mocy 632 KM oraz skrzynię biegów. Powstały samochód był jednak znacznie większy od prekursora. MC12 było dłuższe, szersze i wyższe od Ferrari, które odznaczało się jednak lepszymi osiągami. MC12 jest w stanie osiągnąć prędkość maksymalną 330 km/h, podczas gdy Ferrari jest w stanie osiągnąć 25 km/h szybciej. W serii FIA GT samochód zadebiutował pod koniec sezonu 2004, załoga nim kierująca zdobyła pierwsze miejsce podczas wyścigu na torze Zhuhai International Circuit. Wyścigowe wersje MC12 wzięły również udział w American Le Mans Series 2005, nie spełniały jednak wymagań dotyczących dopuszczalnych gabarytów, co poskutkowało nałożeniem kar.
    Hipersamochód produkowany przez włoską markę Maserati w latach 2004-2005. MC12 został zbudowany z myślą o udziale Maserati w serii FIA GT. Produkcję rozpoczęto w 2004 roku, powstało wówczas 30 egzemplarzy, z czego 25 zostało wystawionych na sprzedaż. Rok później zbudowano kolejne 25 sztuk. Cena jednego egzemplarza wynosiła 600,000 euro. Maserati opracowało model MC12 na podwoziu Ferrari Enzo, z pierwowzoru zapożyczono także silnik V12 o pojemności 6 l i mocy 632 KM oraz skrzynię biegów. Powstały samochód był jednak znacznie większy od prekursora. MC12 było dłuższe, szersze i wyższe od Ferrari, które odznaczało się jednak lepszymi osiągami. MC12 jest w stanie osiągnąć prędkość maksymalną 330 km/h, podczas gdy Ferrari jest w stanie osiągnąć 25 km/h szybciej. W serii FIA GT samochód zadebiutował pod koniec sezonu 2004, załoga nim kierująca zdobyła pierwsze miejsce podczas wyścigu na torze Zhuhai International Circuit. Wyścigowe wersje MC12 wzięły również udział w American Le Mans Series 2005, nie spełniały jednak wymagań dotyczących dopuszczalnych gabarytów, co poskutkowało nałożeniem kar.
    Ford GT40 – Supersamochód klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Forda Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT autorstwa Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Samochód ten startował w Le Mans w 1963 roku, ale nie ukończył zawodów z powodu awarii. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym samochodem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Po kilku miesiącach opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Nazwa GT40 pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Pierwsze prototypy samochodu wyposażono w 4,3-litrowe V8, jednak pojemność w modelach produkcyjnych zwiększono do 4,7 l. Silniki GT40 pochodziły z Forda Mustanga. Silniki te generują moc 310 KM i moment obrotowy 446 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Forda Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT autorstwa Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Samochód ten startował w Le Mans w 1963 roku, ale nie ukończył zawodów z powodu awarii. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym samochodem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Po kilku miesiącach opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Nazwa GT40 pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Pierwsze prototypy samochodu wyposażono w 4,3-litrowe V8, jednak pojemność w modelach produkcyjnych zwiększono do 4,7 l. Silniki GT40 pochodziły z Forda Mustanga. Silniki te generują moc 310 KM i moment obrotowy 446 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    20 lipca 2022, 20:37 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Audi R8 Spyder – Supersamochód klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Audi od 2006 roku. Od 2015 roku produkowana jest druga generacja R8. Audi R8 po raz pierwszy zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu 30 września 2006 roku. Nazwa samochodu pochodzi od sportowego prototypu Le Mans Audi R8, zaprezentowanego podczas targów IAA w roku 2003. Wersja produkcyjna pojazdu zaprojektowana została przez Waltera de’Silvę. Od połowy 2007 roku pojazd był dostępny jest z silnikiem V8 FSI o pojemności 4,2 l i mocy 420 KM, a od 2009 roku z silnikiem V10 FSI o pojemności 5,2 l i mocy 525 KM. Silniki umieszczone są centralnie, a widoczne są dzięki oszklonej pokrywie opcjonalnie podświetlanej diodami LED. Karoseria samochodu w całości wykonana jest z aluminium, w myśl założeń koncepcji ASF. W 2009 roku podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego we Frankfurcie zaprezentowano wersję roadster pod nazwą R8 Spyder. Samochód trafił do sprzedaży w 2010 roku. Tekstylny dach Spydera otwiera się lub zamyka w ciągu 19 sekund. Auto oferowane jest, podobnie jak wersja coupe z silnikami V8 oraz V10.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Audi od 2006 roku. Od 2015 roku produkowana jest druga generacja R8. Audi R8 po raz pierwszy zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu 30 września 2006 roku. Nazwa samochodu pochodzi od sportowego prototypu Le Mans Audi R8, zaprezentowanego podczas targów IAA w roku 2003. Wersja produkcyjna pojazdu zaprojektowana została przez Waltera de’Silvę. Od połowy 2007 roku pojazd był dostępny jest z silnikiem V8 FSI o pojemności 4,2 l i mocy 420 KM, a od 2009 roku z silnikiem V10 FSI o pojemności 5,2 l i mocy 525 KM. Silniki umieszczone są centralnie, a widoczne są dzięki oszklonej pokrywie opcjonalnie podświetlanej diodami LED. Karoseria samochodu w całości wykonana jest z aluminium, w myśl założeń koncepcji ASF. W 2009 roku podczas Międzynarodowego Salonu Samochodowego we Frankfurcie zaprezentowano wersję roadster pod nazwą R8 Spyder. Samochód trafił do sprzedaży w 2010 roku. Tekstylny dach Spydera otwiera się lub zamyka w ciągu 19 sekund. Auto oferowane jest, podobnie jak wersja coupe z silnikami V8 oraz V10.
    18 lipca 2022, 21:45 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Bugatti Chiron Super Sport 300+ – Hipersamochód produkowany przez francuską markę Bugatti w latach 2016–2022. Drugi produkcyjny model w historii reaktywowanego w 1998 roku przez Volkswagena Bugatti został oficjalnie zaprezentowany 1 marca 2016 na Geneva Motor Show. Proces rozwojowy obejmował skonstruowanie 30 prototypów, które przejechały łącznie 500 tysięcy kilometrów i zużyły 200 kompletów ogumienia. Bugatti Chiron zastępił produkowanego dotąd przez dekadę Veyrona, zyskując w stosunku do niego dłuższe, wyższe i szersze nadwozie, a także większą o 133 kilogramów masę. Samochód otrzymał nazwę na cześć Louisa Chirona monakijskiego kierowcy Bugatti podczas 24-godzinnego wyścigu w Le Mans. Po raz pierwszy nazwę tę zastosowano w 1999 roku dla prototypu 18/3 Chiron. We wrześniu 2019 roku Bugatti zaprezentowało kolejną specjalną odmianę Chirona, która powstała bezpośrednio w celu ustanowienia nowego rekordu prędkości dla seryjnego samochodu drogowego. Chiron Super Sport 300+ pod kątem wizualnym został pozbawiony tylnego skrzydła, zyskał charakterystyczne szaro-pomarańczowe malowanie nadwozia, większe wloty powietrza, a także dłuższy o 25 centymetrów tył o bardziej smukłym kształcie. Dzięki modyfikacjom technicznym i aerodynamicznym, a także obniżeniu masy całkowitej samochodu, Bugatti nie musiało wprowadzać głębszych modyfikacji w 8-litrowym W16 o mocy 1600 KM. 2 sierpnia 2019 roku Chiron Super Sport 300+ rozpędził się do prędkości 490,484 km/h, przebijając w ten sposób prędkość 300 mil na godzinę. Dzięki osiągnięciu tej oficjalnie potwierdzonej i udokumentowanej prędkości, samochód otrzymał tytuł najszybszego samochodu świata.
    Hipersamochód produkowany przez francuską markę Bugatti w latach 2016–2022. Drugi produkcyjny model w historii reaktywowanego w 1998 roku przez Volkswagena Bugatti został oficjalnie zaprezentowany 1 marca 2016 na Geneva Motor Show. Proces rozwojowy obejmował skonstruowanie 30 prototypów, które przejechały łącznie 500 tysięcy kilometrów i zużyły 200 kompletów ogumienia. Bugatti Chiron zastępił produkowanego dotąd przez dekadę Veyrona, zyskując w stosunku do niego dłuższe, wyższe i szersze nadwozie, a także większą o 133 kilogramów masę. Samochód otrzymał nazwę na cześć Louisa Chirona monakijskiego kierowcy Bugatti podczas 24-godzinnego wyścigu w Le Mans. Po raz pierwszy nazwę tę zastosowano w 1999 roku dla prototypu 18/3 Chiron. We wrześniu 2019 roku Bugatti zaprezentowało kolejną specjalną odmianę Chirona, która powstała bezpośrednio w celu ustanowienia nowego rekordu prędkości dla seryjnego samochodu drogowego. Chiron Super Sport 300+ pod kątem wizualnym został pozbawiony tylnego skrzydła, zyskał charakterystyczne szaro-pomarańczowe malowanie nadwozia, większe wloty powietrza, a także dłuższy o 25 centymetrów tył o bardziej smukłym kształcie. Dzięki modyfikacjom technicznym i aerodynamicznym, a także obniżeniu masy całkowitej samochodu, Bugatti nie musiało wprowadzać głębszych modyfikacji w 8-litrowym W16 o mocy 1600 KM. 2 sierpnia 2019 roku Chiron Super Sport 300+ rozpędził się do prędkości 490,484 km/h, przebijając w ten sposób prędkość 300 mil na godzinę. Dzięki osiągnięciu tej oficjalnie potwierdzonej i udokumentowanej prędkości, samochód otrzymał tytuł najszybszego samochodu świata.
    Mercedes-Benz 300 SL Gullwing – Pierwszą generację Mercedesa SL zaprezentowano po raz pierwszy w lutym 1954 roku podczas salonu motoryzacyjnego International Motor Sports Show w Nowym Jorku. Samochód otrzymał kod fabryczny W198 dla wersji coupe i W121 dla odmiany roadster. Samochód był lepiej znany pod nazwą 300 SL Gullwing. Pierwowzorem 300 SL był wprowadzony dwa lata wcześniej sportowy Mercedes 300 S, z którego przejęto nowoczesny silnik wyposażony we wtrysk paliwa oraz przestrzenną ramę o skomplikowanej konstrukcji, którą spawano z rurek o niewielkiej średnicy. Mimo nie najlepszej sytuacji finansowej, w 1954 roku Mercedes postanowił wprowadzić do produkcji seryjną wersję tego samochodu. 300 SL początkowo był uznawany za auto sportowe. Brał udział w wyścigach na torze w Le Mans, Norymberdze i Carrera Panamericana Mexico. Samochód wyposażony jest w podnoszone do góry drzwi oraz płaską karoserię z podkreślonymi wcięciami. Drzwi o niezwykłej w latach 50. konstrukcji, otwierające się do góry razem z fragmentami dachu, kształtem przypominające nieco skrzydło, zapewniły mu po angielsku potoczną nazwę Gullwing, która przylgnęła historycznie do tego modelu. Powodem zastosowania takiego rozwiązania nie były wcale względy natury estetycznej. Aby zapewnić odpowiednią sztywność nadwozia, samochód miał bardzo wysokie progi i zastosowanie klasycznie otwieranych drzwi przestało wchodzić w rachubę – konstruktorzy zdecydowali się zatem na drzwi otwierane do góry. Gullwing napędzany jest przez sześciocylindrowy silnik M186 o pojemności 3 l. Silnik generuje moc 220 KM i moment obrotowy 275 Nm dzięki czemu samochód przyspiesza do 100 km/h w 8,8 sekund i osiąga prędkość maksymalną 260 km/h. Wyprodukowano łącznie 3258 egzemplarzy.
    Pierwszą generację Mercedesa SL zaprezentowano po raz pierwszy w lutym 1954 roku podczas salonu motoryzacyjnego International Motor Sports Show w Nowym Jorku. Samochód otrzymał kod fabryczny W198 dla wersji coupe i W121 dla odmiany roadster. Samochód był lepiej znany pod nazwą 300 SL Gullwing. Pierwowzorem 300 SL był wprowadzony dwa lata wcześniej sportowy Mercedes 300 S, z którego przejęto nowoczesny silnik wyposażony we wtrysk paliwa oraz przestrzenną ramę o skomplikowanej konstrukcji, którą spawano z rurek o niewielkiej średnicy. Mimo nie najlepszej sytuacji finansowej, w 1954 roku Mercedes postanowił wprowadzić do produkcji seryjną wersję tego samochodu. 300 SL początkowo był uznawany za auto sportowe. Brał udział w wyścigach na torze w Le Mans, Norymberdze i Carrera Panamericana Mexico. Samochód wyposażony jest w podnoszone do góry drzwi oraz płaską karoserię z podkreślonymi wcięciami. Drzwi o niezwykłej w latach 50. konstrukcji, otwierające się do góry razem z fragmentami dachu, kształtem przypominające nieco skrzydło, zapewniły mu po angielsku potoczną nazwę Gullwing, która przylgnęła historycznie do tego modelu. Powodem zastosowania takiego rozwiązania nie były wcale względy natury estetycznej. Aby zapewnić odpowiednią sztywność nadwozia, samochód miał bardzo wysokie progi i zastosowanie klasycznie otwieranych drzwi przestało wchodzić w rachubę – konstruktorzy zdecydowali się zatem na drzwi otwierane do góry. Gullwing napędzany jest przez sześciocylindrowy silnik M186 o pojemności 3 l. Silnik generuje moc 220 KM i moment obrotowy 275 Nm dzięki czemu samochód przyspiesza do 100 km/h w 8,8 sekund i osiąga prędkość maksymalną 260 km/h. Wyprodukowano łącznie 3258 egzemplarzy.
    Ford Sierra Cosworth RS500 – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1986–1992. Samochód został skonstruowany przez Ford Motorsport z myślą o dominacji rajdów Grupy A w Europie. Początki projektu sięgają wiosny 1983 roku. Wtedy to niedawno mianowany nowy szef europejskiego oddziału Ford Motorsport, Stuart Turner, uznał, że Ford przestał być konkurencyjny na polu pojazdów sportowych. W celu uzyskania poparcia dla swojego pomysłu, Turner nawiązał kontakt z wiceprezesem Public Relations Forda, Walterem Hayesem, który odpowiadał wcześniej za rozwój Forda GT40, który zwyciężył w 24h Le Mans 1966, oraz silnika Cosworth DFV. Hayes uznał projekt za obiecujący i zapewnił swoje poparcie. Początkowo model dostępny był jako 3-drzwiowy liftback, od 1988 już jako 4-drzwiowy sedan. W 1987 roku 500 egzemplarzy zostało zmodyfikowanych poprzez montaż między innymi większej turbosprężarki co zaowocowało wzrostem mocy, seria otrzymała nazwę Ford Sierra Cosworth RS500, sprzedawana była wyłącznie na rynku brytyjskim. Powstało 5542 egzemplarze oryginalnej Sierry RS Cosworth (wliczając Cosworth RS500). Później Ford produkował jeszcze odmianę Sierra Sapphire RS Cosworth. RS500 napędzane jest przez dwulitrowe R4 o mocy maksymalnej 277 KM i momencie obrotowym 277 Nm, co pozwala na przyspieszenie do 60 mph w 6,1 sekundy i osiągnięcie prędkości maksymalnej 248 km/h.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1986–1992. Samochód został skonstruowany przez Ford Motorsport z myślą o dominacji rajdów Grupy A w Europie. Początki projektu sięgają wiosny 1983 roku. Wtedy to niedawno mianowany nowy szef europejskiego oddziału Ford Motorsport, Stuart Turner, uznał, że Ford przestał być konkurencyjny na polu pojazdów sportowych. W celu uzyskania poparcia dla swojego pomysłu, Turner nawiązał kontakt z wiceprezesem Public Relations Forda, Walterem Hayesem, który odpowiadał wcześniej za rozwój Forda GT40, który zwyciężył w 24h Le Mans 1966, oraz silnika Cosworth DFV. Hayes uznał projekt za obiecujący i zapewnił swoje poparcie. Początkowo model dostępny był jako 3-drzwiowy liftback, od 1988 już jako 4-drzwiowy sedan. W 1987 roku 500 egzemplarzy zostało zmodyfikowanych poprzez montaż między innymi większej turbosprężarki co zaowocowało wzrostem mocy, seria otrzymała nazwę Ford Sierra Cosworth RS500, sprzedawana była wyłącznie na rynku brytyjskim. Powstało 5542 egzemplarze oryginalnej Sierry RS Cosworth (wliczając Cosworth RS500). Później Ford produkował jeszcze odmianę Sierra Sapphire RS Cosworth. RS500 napędzane jest przez dwulitrowe R4 o mocy maksymalnej 277 KM i momencie obrotowym 277 Nm, co pozwala na przyspieszenie do 60 mph w 6,1 sekundy i osiągnięcie prędkości maksymalnej 248 km/h.
    Audi R8 V10 Plus – Supersamochód klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Audi od 2006 roku. Pierwszy w historii supersamochód Audi został zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu 30 września 2006 roku. Nazwa samochodu pochodzi od sportowego prototypu Le Mans Audi R8, zaprezentowanego podczas targów IAA w roku 2003. Produkcję pojazdu rozpoczęto w 2006 roku. Drugą generację R8 po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w marcu 2015 roku. Stylistycznie pojazd nawiązuje zarówno do pierwszej generacji modelu oraz do obecnie produkowanych przez Audi pojazdów. Konstrukcję pojazdu usztywniono i odchudzono. Auto zostało zbudowane na ramie przestrzennej zbudowanej z aluminium i tworzyw sztucznych wzmacnianych włóknami węglowymi. Wersja Plus napędzana jest 5,2-litrowym V10 generującym moc 602 KM i 342 Nm momentu obrotowego, dzięki czemu samochód przyspiesza 0-100 km/h w 2,8 sekund i osiągnięcie prędkości maksymalnej 333 km/h.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Audi od 2006 roku. Pierwszy w historii supersamochód Audi został zaprezentowany podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu 30 września 2006 roku. Nazwa samochodu pochodzi od sportowego prototypu Le Mans Audi R8, zaprezentowanego podczas targów IAA w roku 2003. Produkcję pojazdu rozpoczęto w 2006 roku. Drugą generację R8 po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w marcu 2015 roku. Stylistycznie pojazd nawiązuje zarówno do pierwszej generacji modelu oraz do obecnie produkowanych przez Audi pojazdów. Konstrukcję pojazdu usztywniono i odchudzono. Auto zostało zbudowane na ramie przestrzennej zbudowanej z aluminium i tworzyw sztucznych wzmacnianych włóknami węglowymi. Wersja Plus napędzana jest 5,2-litrowym V10 generującym moc 602 KM i 342 Nm momentu obrotowego, dzięki czemu samochód przyspiesza 0-100 km/h w 2,8 sekund i osiągnięcie prędkości maksymalnej 333 km/h.
    Maserati MC12 Corsa – MC12 Corsa to model pochodny od MC12, w założeniu samochód wyścigowy z przeznaczeniem dla prywatnych właścicieli. Jest bezpośrednim rozwinięciem wersji MC12 GT1, która zwyciężyła Puchar Konstruktorów w 2005 FIA GT. Jak stwierdził Edward Butler, dyrektor generalny Maserati na terenie Australii i Nowej Zelandii, model MC12 Corsa powstał w połowie 2006 roku "w odpowiedzi na zapotrzebowanie klientów na posiadanie wyścigowego MC12, którym mogą poruszać się z dużymi prędkościami na torze wyścigowym". Maserati jest odpowiedzialne za utrzymanie i konserwację samochodów, można poruszać się nimi jedynie podczas specjalnych "track days", spowodowane jest to brakiem homologacji na poruszanie się po drogach publicznych oraz niemożnością udziału w wyścigach. Istnieje tylko jeden egzemplarz MC12 Corsa, który po modyfikacjach został dopuszczony do ruchu po drogach publicznych. Producent ustalił cenę jednego egzemplarza MC12 Corsa na okrągły milion euro, powstało jedynie tuzin sztuk, został on dostarczony do wyselekcjonowanych klientów. Mogą oni brać udział w "day races" organizowanych przez Maserati. Kolejne trzy egzemplarze powstały w celu przeprowadzenia testów i promocji. Samochód napędzany jest przez silnik znany z MC12 GT1, który generuje 755 KM - o 122 KM od standardowego MC12. Nadwozie charakteryzuje się skróconym przodem – dzięki tej modyfikacji MC12 GT1 zostało dopuszczone do udziału w American Le Mans Series.
    MC12 Corsa to model pochodny od MC12, w założeniu samochód wyścigowy z przeznaczeniem dla prywatnych właścicieli. Jest bezpośrednim rozwinięciem wersji MC12 GT1, która zwyciężyła Puchar Konstruktorów w 2005 FIA GT. Jak stwierdził Edward Butler, dyrektor generalny Maserati na terenie Australii i Nowej Zelandii, model MC12 Corsa powstał w połowie 2006 roku "w odpowiedzi na zapotrzebowanie klientów na posiadanie wyścigowego MC12, którym mogą poruszać się z dużymi prędkościami na torze wyścigowym". Maserati jest odpowiedzialne za utrzymanie i konserwację samochodów, można poruszać się nimi jedynie podczas specjalnych "track days", spowodowane jest to brakiem homologacji na poruszanie się po drogach publicznych oraz niemożnością udziału w wyścigach. Istnieje tylko jeden egzemplarz MC12 Corsa, który po modyfikacjach został dopuszczony do ruchu po drogach publicznych. Producent ustalił cenę jednego egzemplarza MC12 Corsa na okrągły milion euro, powstało jedynie tuzin sztuk, został on dostarczony do wyselekcjonowanych klientów. Mogą oni brać udział w "day races" organizowanych przez Maserati. Kolejne trzy egzemplarze powstały w celu przeprowadzenia testów i promocji. Samochód napędzany jest przez silnik znany z MC12 GT1, który generuje 755 KM - o 122 KM od standardowego MC12. Nadwozie charakteryzuje się skróconym przodem – dzięki tej modyfikacji MC12 GT1 zostało dopuszczone do udziału w American Le Mans Series.