Szukaj
Znalazłem 112 takich materiałów
SILNIK, MOC: R4 DOHC SR20DEH N/A 2.0 150KM/180nm
RODZAJ NAPĘDU: FWD, skrzynia 5 biegowa
KOŁA: 195/60/15
WYPOSAŻENIE: klimatyzacja (w wersji JDM klimatronik) , fotochromatyczne szyby 4x el. szyby, el. lusterka,map light x2, 2 lub 4 Airbag, 8 głośników, CD Clarion-Nissan sprzężony z NATS (Nissan Anti Theft System)(tylko wersja Sportline) , skóra/welur lub pełna skóra, tylny podłokietnik lub pas środkowy 3p
UKŁAD HAMULCOWY: przód: tarcze wenntylowane 280x22mm, tył: tarcze 257x10mm
CHARAKTERYSTYKA:
Produkcja drugiej generacji Nissana Primery została rozpoczęta w Japonii w 1995 r. w Europie rok póżniej czyli 1996. Primera posiada przestrzennie poprowadzoną belkę z tyłu oraz wielowahaczowe zawieszenie z przodu.
SportLine Edition (100 egz.) 1997r.
Sprężyny Eibach, OZ RACING F1 17 cali, opony 215/40/17
W 1967 roku brytyjski oddział Forda zaprezentował następcę samochodu Ford Anglia, pod nazwą Escort. Produkcję rozpoczęto jednocześnie w zakładach w Niemczech i Anglii. Był to dwu- i czterodrzwiowy sedan i trzydrzwiowe kombi. Silniki o pojemności 1,1 l, 1,3 l i 1,6 l przenosiły napęd na tylne koła. W 1971 roku pojawiła się wersja Escort Mexico, nazwana tak po zwycięstwie w rajdzie „London to Mexico Rally” w 1970 roku. W 1974 pojawia się sportowa wersja RS2000.
Mk II (1975-1980)
W 1975 pojawiła się druga generacja Escorta. Nowe było przede wszystkim nadwozie, a silniki pozostały te same, co w Escorcie Mk I. Dodatkowo wprowadzono jednostkę 1,8 l w wersji RS1800. Wersję RS2000 można było odróżnić po podwójnych reflektorach z przodu.
Mk III (1980-1986)
We wrześniu 1980 roku zaprezentowano trzecią już generację. Po raz pierwszy w tym modelu zastosowano przedni napęd. Ford Escort został wybrany samochodem roku 1981. Nowością było także nadwozie typu liftback trzy lub pięciodrzwiowe, mające nawiązać bezpośrednią walkę z najgroźniejszym rywalem, Volkswagenem Golfem. Napęd stanowiły silniki 1,1 l, 1,3 l i 1,6D l W 1981 pojawiła się wersja XR3 z silnikiem 1,6 l o mocy 96 KM. W sierpniu 1983 roku zaprezentowano 2-drzwiowy kabriolet i sedana o nazwie Orion. W wersji XR3i pojawił się wtrysk paliwa a moc wzrosła do 105 KM.
Mk IV (1986-1990)
Na początku 1986 przeprowadzono facelifting. Zmieniono zderzaki, pas przedni, pojawiła się nowa jednostka 1,4 l W 1989 zastosowano nowego diesla 1,8 l. Mk IV charakteryzował się bardziej opływowym kształtem maski. Zmiany były na tyle niewielkie, że Mk IV był natychmiast rozpoznawalny jako następca poprzedniego modelu.Do innych zmian należało zastąpienie modelu XR3 z układem gaźnikowym, przez model XR3i, w którym zastosowano wtrysk paliwa w systemie K-Jetronic.Najmocniejsza wersja RS Turbo z silnikiem o mocy 132 KM (często legitymująca się mocą 145-150 KM) sterowana była systemem wtrysku KE-Jetronic.
Mk V (1990-1993
W 1990 roku zaprezentowano kolejną wersję Escorta. Zastosowano jednostki 1,3 l (60 KM), 1,4 l (71 KM), 1,6 l (105 KM), 1,6 l 16V (90 KM), 1,8l 16V i diesel 1,8 l (60 KM). Wersja XR3i otrzymała silnik 1,8 l o mocy 130 KM (pozostałe 1,8 l 105 i 115 KM), a nowy RS2000 silnik 2,0 l o mocy 150 KM. Ta ostatnia miała możliwość otrzymania napędu na cztery koła.Produckja odbywała się w niemieckich fabrykach
Ford Escort RS Cosworth – sportowy samochód osobowy (hot hatch) konstrukcji Forda oparty na modelach Escort MkV i Sierra RS Cosworth produkowany w latach 1992-1996. Wyprodukowano 7165 egzemplarzy modelu[1].
Samochód oparto na skróconej płycie podłogowej Sierry 4x4. Przystosowano do niej nadwozie Escorta MkV odpowiednio zmodyfikowane przez Karmanna. Pierwsze 2500 egzemplarzy powstało w celu uzyskania homologacji pozwalającej na start w rajdach Grupy A FIA[1]. W serii tej zastosowano turbosprężarkę Garett T3/T04B, silniki w nią wyposażone charakteryzowały się dużą turbodziurą. W drugiej serii Escorta użyto mniejszej turbiny Garett T25, co pozwoliło zniwelować niekorzystne zjawisko. Z zewnątrz samochód wyróżniał się dużym spojlerem na klapie bagażnika.
Mk Vb (1992-1995)
Pierwsze zmiany stylistyczne przeprowadzono w 1992 roku, zmieniając pas przedni (charakterystyczny owalny wlot w atrapie chłodnicy) i tylne lampy. W 1995 roku Ford zrezygnował z nazwy Orion i sedan także otrzymał nazwę Escort.Ta wersja Escorta z silnikami 1,3 l i 1,6 16V montowana była również w polskich zakładach Forda w Płońsku.
Mk VI (1995-2000)
Drugi gruntowny facelifting odbył się w styczniu 1995 roku. Ponownie zmieniono pas przedni, jak też deskę rozdzielczą. W 1998 Escorta zastąpił całkowicie nowy model – Ford Focus. Produkcję zakończono w 2000, jednak ostatni furgon zszedł z taśmy w 2002 roku. W tych latach produkowana też była sportowa odmiana – Ford Escort RS 2000 z silnikiem o pojemności 2,0 l i mocy 150 KM. Silnik ten zapewniał przyspieszenie do 100 km/h w czasie 8,7 sekundy i prędkość maksymalną wynoszącą 208 km/h.
Dane techniczne
silnik umieszczony poprzecznie z tyłu napędza koła tylne:
silnik benzynowy, dwusuwowy, dwucylindrowy, rzędowy, chłodzony powietrzem, umieszczony poprzecznie z tyłu
pojemność skokowa: 296 cm³
stopień sprężania: 6
średnica cylindra x skok tłoka: 58 x 56 [mm]
moc maks.: 14,5 KM (10,7 kW) przy 5100 obr./min
maksymalny moment obrotowy 19,6 Nm przy 3500 obr./min
gaźnik: Bing 1/26/54 lub Jikov 2926 lub Pegaz GM26
napęd:
dwutarczowe sprzęgło mokre na czopie wału korbowego
niesynchronizowana skrzynia biegów o przełożeniach I/II/III/IV/R: 3,96/2,21/1,32/0,93/3,34
przełożenie przekładni głównej: 2,26
instalacja elektryczna
dynamostarter 12V, 130/300W; typ LA2/12/1302R Bosch lub PR-1a ZWE Świdnica
akumulator 12V, 24Ah
nadwozie:samonośne,dwudrzwiowe,czteroosobowe
wymiary:długość: 3025 mm,szerokość: 1315 mm,wysokość: 1350 mm,rozstaw kół: 1025 mm,rozstaw osi: 1850 mm,pojemność bagażnika: 200 dm³,zbiornika paliwa: 27,5 dm³,rozmiar opon: 4,40 * 10,masa własna: 472 kg,ładowność: 228 kg
osiągi:
prędkość maksymalna: 90 km/h
średnica zawracania: 8 m
średnie zużycie paliwa: 5-5,8 (4-6) dm³/100 km
Dane techniczne (′92 R4 2.7 TD)
Silnik
R4 2,7 l (2664 cm³), turbo
Układ zasilania: wtrysk
Średnica cylindra × skok tłoka: 96,00 mm × 92,00 mm
Stopień sprężania: 21,9:1
Moc maksymalna: 100 KM (74 kW) przy 4000 obr/min
Maksymalny moment obrotowy: 220 N•m przy 2200 obr/min
Osiągi
Przyspieszenie 0-100 km/h: 18,0 s
Prędkość maksymalna: 150 km/h
Dane techniczne (′92 V6 3.0i)
Silnik
V6 3,0 l (2960 cm³), 2 zawory na cylinder, SOHC
Układ zasilania: wtrysk
Średnica cylindra × skok tłoka: 87,00 mm × 83,00 mm
Stopień sprężania: 9,0:1
Moc maksymalna: 150 KM (110 kW) przy 4600 obr/min
Maksymalny moment obrotowy: 239 N•m przy 4000 obr/min
Osiągi
Przyspieszenie 0-100 km/h: 12,6 s
Prędkość maksymalna: 166 km/h
Uwazam ze jest to samochod nie do zajezdzenia ;)
Typ: Chłodzony cieczą, 4-suwowy, 16-zaworowy, 4-cylindrowy, rzędowy DOHC, nachylony pod kątem 31° od pionu
Pojemność: 599 cm3
Średnica × skok tłoka: 67 × 42,5 mm
Stopień sprężania: 12,0 : 1
Max. moc: 109 KM (80 kW) przy 12 500 obr. / min.
Max. moment obrotowy: 63 Nm przy 10 000 obr. / min.
Układ smarowania
Ilość oleju w silniku przy wymianie: 3,0 l
Ilość oleju przy wymianie z filtrem: 3,3 l
Olej: klasa lepkości SAE 10W40, klasa jakości API SF lub SG
Układ chłodzenia
Ilość płynu chłodzącego (chłodnica i silnik): 2,7 l
Zbiornik rezerwowy: 0,31 l
Układ paliwowy
Układ zasilania: Elektroniczny wtrysk paliwa PGM-FI
Średnica gardzieli przepustnicy: 38 mm
Obroty na biegu jałowym: 1300 ± 100 obr. / min.
Pojemność zbiornika paliwa: 18 litrów (w tym 3,5 litra rezerwy)
Instalacja elektryczna
Rozrusznik: Elektryczny
Układ zapłonowy: Sterowany komputerowo cyfrowy tranzystorowy z elektronicznym wyprzedzeniem
Świeca zapłonowa: NGK IMR9A-9H (nr silnika do 2242873), NGK IMR9C-9H (nr silnika od 2242874), DENSO IUH27D
Pojemność akumulatora: 8,6 Ah - 12V
Układ napędowy
Skrzynia biegów: 6-biegowa
Sprzęgło: mokre, wielotarczowe
Przełożenie wstępne: 1,822 (82 / 45)
Przełożenie końcowe: 2,875 (46 / 16)
Przełożenie biegu 1: 2,833 (34 / 12)
Przełożenie biegu 2: 2,062 (33 / 16)
Przełożenie biegu 3: 1,647 (28 / 17)
Przełożenie biegu 4: 1,421 (27 / 19)
Przełożenie biegu 5: 1,272 (28 / 22)
Przełożenie biegu 6: 1,173 (27 / 23)
Przeniesienie napędu: Łańcuch O-Ring #525
Zębatka przednia: 16 zębów
Zębatka tylna: 45 zębów / *46 zębów
Długość łańcucha: 108 ogniw
Luz łańcucha: 25 - 35 mm
Rama
Typ: Diamond - z dwiema zamkniętymi sekcjami, podwójna, aluminiowa
Podwozie
Wymiary (dł. × szer. × wys.): 2065 × 685 × 1135 mm
Rozstaw osi: 1390 mm
Wysokość siedzenia: 805 mm
Prześwit: 135 mm
Kąt wyprzedzenia: 24°
Wyprzedzenie: 96 mm
Masa pojazdu w stanie suchym: 171 kg / *170 kg
Zawieszenie
Przód: 43-milimetrowy widelec typu cartridge, skok 120mm
Tył: Układ Pro-Link z amortyzatorem gazowym i zewnętrznym zbiornikiem wyrównawczym, z regulacją napięcia wstępnego sprężyny, siły dobicia i odbicia, skok: 120 mm
Hamulce
Przód: Hydrauliczne podwójne tarczowe 296 x 4,5 mm, przeciwległe zaciski 4-tłoczkowe, pływające tarcze, klocki ze spieków metalicznych
Tył: Hydrauliczne tarczowe 220 x 5 mm, zacisk 1-tłoczkowy, klocki ze spieków metalicznych
Opony
Przód: 120/70 ZR17 M/C (58W)
Tył: 180/55 ZR17 M/C (73W)
Ciśnienie z przodu solo / z pasażerem: 2,5 / 2,5 bar
Ciśnienie z tyłu solo / z pasażerem: 2,9 / 2,9 bar
Koło przednie: 17M/C x MT3,50 3-szprychowy drążony odlew z aluminium
Koło tylne: 17M/C x MT5,50 3-szprychowy drążony odlew z aluminium
Ford Transit w zamyśle swoich projektantów nigdy nie był samochodem który nadawałby się do realnego ścigania się. To oczywiście nie przeszkadzało różnym entuzjastom, którzy głównie dla zabawy wyciskali z Transita wszystko co się dało. Od samego momentu wprowadzenia Transita na rynek, powstawały różne wersje "wyczynowe". Szczególnie jedna warta jest uwagi, ponieważ firmowana była przez samego Forda. Ponieważ na początku lat 70-tych w firmie Ford angażowano poważne środki w sport samochodowy, postanowiono zbudować również takiego Transita w celach pokazowych aby budować wizerunek firmy.
Podwozie:
Zamiast standardowego podwozia Transita zmontowana została dedykowana rama z profili rurowych. Właściwa karoseria to zmodyfikowane oryginalne nadwozie Transita 18cwt, które było do ramy przykręcone w 6 punktach. Projekt ramy nigdy nie doczekał się wersji papierowej - zamiast tego wszystkie podstawowe podzespoły zostały ułożone na podłodze, obrysowane kredą i na tym wszystkim dopasowywana była rama metodą cięcia i spawania "na oko".
Zawieszenie:
Zastosowano zupełnie inne niż fabryczne zawieszenie - całkowicie niezależne dla wszystkich 4 kół, z przodu zastosowane zostały podzespoły z Jaguara XJ6, z tyłu podzespoły z Cooper′a F1. Przekładnia kierownicza bez wspomagania pochodziła z Forda GT40. Hamulce to wyścigowe Can-Am, tarczowe na wszystkich czterech kołach. Felgi "Revolution" były specjalnie wykonane do tego zastosowania, miały średnicę obręczy 15 cali, taką samą również szerokość zarówno z przodu jak i z tyłu ! Opony pochodziły od Firestone′a. Aby zmieścić takiej wielkości ogumienie, niezbędne było znaczne przeprofilowanie i poszerzenie
nadkoli w nadwoziu. Ze względu na ogólną improwizację przy konstruowaniu samochodu, późniejsze prowadzenie było dalekie od dobrego wyważenia. Przyczepność była świetna, ale przy niskich prędkościach samochód był bardzo podsterowny, natomiast przy ostrych zakrętach zwykle unosiło się przednie koło.
Silnik:
Pod maską nie było nic - pusta przestrzeń, bo też nic co miałoby sens tam nie miało szans się zmieścić. Silnik został zamontowany z tyłu, za kabiną kierowcy, przed tylną osią. Do napędu użyto przygotowany w wersji rajdowej silnik 5.0 V8 z głowicami Gurney-Weslake, do przeniesienia napędu służyła 5-biegowa skrzynia ZF. Układ wydechowy był pozbawiony tłumików. Wszystko powyższe razem z dyferencjałem było wzięte prosto z Forda GT40. Żeby zmieścić silnik, trzeba było wyciąć odpowiedniej wielkości dziurę w podłodze, co trochę utrudniało wykorzystanie przestrzeni ładunkowej, ale to akurat było mało ważne w tym zastosowaniu. Silnik miał moc 435KM, co pozwoliło na uzyskanie następujących osiągów (przy narzuceniu w czasie prób limitu prędkości obrotowej silnika do 7.000 obr/min, osiągalne było 8.000 obr/min):
0 - 1/4 mili: 14.9 sekundy, 87 mph (~ 140 km/h)
0 - 60 mph (~ 96 km/h): 7.0 sekundy
0 - 70 mph (~ 112 km/h): 9.7 sekundy
0 - 100 mph (~ 160 km/h): 21.6 sekundy
prędkość maksymalna: testy odbyły się na lotnisku Boreham, ale nie uzyskano ostatecznych wyników, z powodu takiego że przełożenia skrzyni pochodziły prosto z GT40 i nie były zbyt dobrze dostosowane do Supervan′a. W próbach uzyskiwano 68 mph (~109 km/h) na 1 biegu, 102 mph (~ 163 km/h) na 2 biegu, 134 mph (~214 km/h) na 3 biegu, próby zakończono na 150 mph (~ 240 km/h), ale to nie był kraniec możliwości.
Kto jest za ty że to rzeczywiście SuperVan niech da Lubię To! A kto za tym że to było Wy*ebany w kosmos dostawczak, ale kijowo skończył niech da Jest Moc. :D