Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 142 takie materiały
    Escort mk2 – TECH SPEC

Body
1977 Mexico, fully restored and resprayed Ford Olympic Blue, alloy Tarmac arches, allot front splitter, fibreglass boot, perspex windows, Hella spot lights, stainless steel nuts and bolts throughout.

Engine
2-litre 16-valve Vauxhall XE engine, fully rebuilt by Hellier Performance, forged Mahle pistons, dynamically balanced crankshaft and flywheel, balanced con rods, uprated big end bearings, ARP bolts throughout, gas flowed cylinder head, three-angle valve seats, high lift cams, vernier pulleys, twin 45 DCOE Weber carbs with 36 mm chokes, port matched manifold, blueprinted, MBE management, 11:1 compression ratio, remote oil filter, alloy Opel Manta sump, Facet red top fuel pump, adjustable regulator.

Transmission
Getrag five-speed gearbox, ratios changed, custom-made one-piece prop.

Suspension
Bilstein coil-overs, roller top mounts, adjustable TCAs, quick rack, anti-dive and double width kit, single leaf decambered rear springs, anti-tramp bars, Panhard rod, polybushed throughout.

Brakes
Front: Mondeo callipers with 280 mm vented Sierra Cosworth discs on modified hubs.
Rear: Sierra XR4x4 discs and callipers. AP Racing 551 brake fluid, bias pedal box. Braided lines throughout.

Wheels And Tyres
Compomotive FH split-rims with Toyo Proxes T1R tyres. Front: 8Jx15 inch with 205/50/15. Rear: 9Jx15 with 225/50/15

Interior
Safety Devices roll cage, Sparco sprint bucket seats with alloy side mounts, Luke four-point harnesses, OMP Corsica steering wheel, alloy centre console and firewall, brake and power lines run inside, carbon look door cards, centrally-mounted Capri tank with alloy filler, alloy battery tray.
    TECH SPEC

    Body
    1977 Mexico, fully restored and resprayed Ford Olympic Blue, alloy Tarmac arches, allot front splitter, fibreglass boot, perspex windows, Hella spot lights, stainless steel nuts and bolts throughout.

    Engine
    2-litre 16-valve Vauxhall XE engine, fully rebuilt by Hellier Performance, forged Mahle pistons, dynamically balanced crankshaft and flywheel, balanced con rods, uprated big end bearings, ARP bolts throughout, gas flowed cylinder head, three-angle valve seats, high lift cams, vernier pulleys, twin 45 DCOE Weber carbs with 36 mm chokes, port matched manifold, blueprinted, MBE management, 11:1 compression ratio, remote oil filter, alloy Opel Manta sump, Facet red top fuel pump, adjustable regulator.

    Transmission
    Getrag five-speed gearbox, ratios changed, custom-made one-piece prop.

    Suspension
    Bilstein coil-overs, roller top mounts, adjustable TCAs, quick rack, anti-dive and double width kit, single leaf decambered rear springs, anti-tramp bars, Panhard rod, polybushed throughout.

    Brakes
    Front: Mondeo callipers with 280 mm vented Sierra Cosworth discs on modified hubs.
    Rear: Sierra XR4x4 discs and callipers. AP Racing 551 brake fluid, bias pedal box. Braided lines throughout.

    Wheels And Tyres
    Compomotive FH split-rims with Toyo Proxes T1R tyres. Front: 8Jx15 inch with 205/50/15. Rear: 9Jx15 with 225/50/15

    Interior
    Safety Devices roll cage, Sparco sprint bucket seats with alloy side mounts, Luke four-point harnesses, OMP Corsica steering wheel, alloy centre console and firewall, brake and power lines run inside, carbon look door cards, centrally-mounted Capri tank with alloy filler, alloy battery tray.
    5 września 2013, 0:27 przez motomaniac (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Muscle Car - Dodge Charger – Dodge Charger był odpowiedzią Dodge’a na nową modę samochodów typu muscle car zapoczątkowaną przez Pontiaca GTO. Bazą dla Chargera był średniej wielkości Dodge Coronet oparty na płycie podłogowej Chrysler B-body. Pierwszy model zjechał z taśm produkcyjnych w 1966 roku, cechował się 2-drzwiowym nadwoziem typu fastback. Produkcję Chargera zakończono w 1978, powstały cztery generacje modelu. Ostatnia z nich oparta została na Chryslerze Cordoba.

Dla rocznika 1969 przygotowano zestaw niewielkich zmian, główną z nich było przestylizowanie przedniego grilla. Moc jednostek napędowych pozostała niezmieniona. Bazowy źródłem napędu był silnik R6 3.7 (225). W 1969 Dodge rozpoczął testy wersji Charger Daytona - cechowała się ona nadwoziem z przedłużoną o 18 cali (460 mm) przednią częścią, charakterystycznym noskiem. Jako podstawowe źródło napędu służył silnik V8 440, opcjonalnie dostępny był 426 HEMI.
    Dodge Charger był odpowiedzią Dodge’a na nową modę samochodów typu muscle car zapoczątkowaną przez Pontiaca GTO. Bazą dla Chargera był średniej wielkości Dodge Coronet oparty na płycie podłogowej Chrysler B-body. Pierwszy model zjechał z taśm produkcyjnych w 1966 roku, cechował się 2-drzwiowym nadwoziem typu fastback. Produkcję Chargera zakończono w 1978, powstały cztery generacje modelu. Ostatnia z nich oparta została na Chryslerze Cordoba.

    Dla rocznika 1969 przygotowano zestaw niewielkich zmian, główną z nich było przestylizowanie przedniego grilla. Moc jednostek napędowych pozostała niezmieniona. Bazowy źródłem napędu był silnik R6 3.7 (225). W 1969 Dodge rozpoczął testy wersji Charger Daytona - cechowała się ona nadwoziem z przedłużoną o 18 cali (460 mm) przednią częścią, charakterystycznym noskiem. Jako podstawowe źródło napędu służył silnik V8 440, opcjonalnie dostępny był 426 HEMI.
    8 sierpnia 2013, 10:42 przez xDEMON93x (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Vector W2 Twin Turbo – Vector W2 - supersamochód z 1978 roku. Samochód firmy Vector Aeromotive Corporation to drugie auto tego producenta. Prototyp miał swoją premierę w 1973 roku. Model prototypowy przejechał 100 000 mil (160 000 km) to rekord wśród prototypów. Właściciel Wiegert ocenił cenę sprzedaży auta na 150.000 dolarów amerykańskich, ale samochód nie został sprzedany. Auto charakteryzowało się bardzo agresywnym kształtem, w postaci klina, wnętrze posiadało klimatyzację, zestaw komputerów pokładowych sprawdzających stan silnika, ciśnienia, temperatur cieczy i wysokiej klasy radio odbiornik firmy Blaupunkt. Fotele pochodziły z firmy Recaro z bardzo dobrym podparciem lędźwiowym. W aucie zastosowano wyrafinowaną budowę klatkową i w produkcji użyto wysokiej klasy materiałów aluminiowych w tym pierwsze części z karbonu. Mimo znacznej szerokości (auto było jednym z najszerszych aut) na rynku i kolosalnych rozmiarów opon szczególnie na tylnej osi, masa własna nie przekraczała 1300 kg. Prędkość maksymalna nie została nigdy określona w sposób niezależny, ale poproszono Geralda Wiegerta ten, jednak odmówił, kilka razy, nowych (niezależnych) pomiarów prędkości. W czasopismo motoryzacyjne Auto Becker z Dusseldorfu zorganizowało test porównawczy na lotnisku w Kolonii z innymi autami Ferrari 512 BB, De Tomaso Pantera i Lamborghini Countachem, w którym auto osiągnęło prędkość maksymalną 322 km/h, a nie jak zapewniał producent 389 km/h.

Dane Techniczne:

Marka i model:	Vector W2
Premiera: 	1973
Lata produkcji: 	1976-1989
Silnik: 	Chevrolet Small-Block V8, dostrojony przez firmę Donovan 70° (8-cylindrowy w układzie widlastym)
Turbodoładowanie: 	TAK - Podwójne doładowanie firmy AiResearch
Liczba zaworów.: 	16v (2 zawory na cylinder)
Pojemność skok.: 	5730 cm³
Układ zasilania: 	wtrysk bezpośredni
Moc kW (KM): 	441 kW (600 KM) przy 5700 1/min
Max. moment obrotowy: 	800 Nm przy 4800 1/min
Stopień sprężania: 	8,1:1
Przełożenia / skrzynia biegów: 	3-biegowa automatyczna, napęd na tylną oś
Układ hamulcowy: 	Stalowe, wentylowane z przodu i z tyłu, zaciski 4-tłoczkowe, z tyłu 2-tłoczkowe
Średnica tarcz – (Przód: Ø 309 mm / Tył: Ø 309 mm)
Karoseria / Nadwozie: 	Konstrukcja stalowa, aluminium, kompozyty.
Rozstaw osi: 	2616 mm
Opony: 	Felgi - aluminiowe (przód: Goodyear GS-E - 225 x 55 / VR15 / tył: Goodyear GS-E - 345 x 35 / VR15)
Miary D x S x W (mm): 	4368 x 1930 x 1080 mm
Zbiornik paliwa: 	113 l
Masa własna: 	1262 kg
Prędkość maksymalna (km/h): 	322 km/h
Przyśpieszenie
0 – 100 km/h: 	4,5 s
Droga hamowania
   ze 100km 	b/d
Zużycie paliwa
   na 100km 	b/d

Ciekawostki:

Vector W2 uznawany był jako najszybsze auto świata, chociaż jego prędkości nigdy nie zmierzyły niezależne źródła.
Auto wystepowało również w kilku filmach i reklamach.
W Polsce auto znane przede wszystkim dzięki produkcji tureckich gum Turbo, w których zawsze z gumą do żucia dołączana była jedna naklejka. Obecnie naklejki mają status kolekcjonerski. W Polsce obrazki z gumami produkowane były w seriach, które wychodziły od 1989 do roku 1991 jako I seria, i jako II seria od 2003 do 2007.
W Stanach Zjednoczonych auto było przedmiotem wielu spraw sądowych o przywłaszczenie marki Vector, które wykorzystała w swoich reklamach firma "Vantage" (producent ekskluzywnych wyrobów nikotynowych) i firma "Goodyear" (światowy producent opon)
Producent twierdził, że auto może być wyposażone w silnik o mocach 450-600 a nawet istnieje zmodyfikowanie jednostki do 1500 KM kosztem większej zawodności. Jednak żaden model nie przekroczył nigdy 600 KM.
    Vector W2 - supersamochód z 1978 roku. Samochód firmy Vector Aeromotive Corporation to drugie auto tego producenta. Prototyp miał swoją premierę w 1973 roku. Model prototypowy przejechał 100 000 mil (160 000 km) to rekord wśród prototypów. Właściciel Wiegert ocenił cenę sprzedaży auta na 150.000 dolarów amerykańskich, ale samochód nie został sprzedany. Auto charakteryzowało się bardzo agresywnym kształtem, w postaci klina, wnętrze posiadało klimatyzację, zestaw komputerów pokładowych sprawdzających stan silnika, ciśnienia, temperatur cieczy i wysokiej klasy radio odbiornik firmy Blaupunkt. Fotele pochodziły z firmy Recaro z bardzo dobrym podparciem lędźwiowym. W aucie zastosowano wyrafinowaną budowę klatkową i w produkcji użyto wysokiej klasy materiałów aluminiowych w tym pierwsze części z karbonu. Mimo znacznej szerokości (auto było jednym z najszerszych aut) na rynku i kolosalnych rozmiarów opon szczególnie na tylnej osi, masa własna nie przekraczała 1300 kg. Prędkość maksymalna nie została nigdy określona w sposób niezależny, ale poproszono Geralda Wiegerta ten, jednak odmówił, kilka razy, nowych (niezależnych) pomiarów prędkości. W czasopismo motoryzacyjne Auto Becker z Dusseldorfu zorganizowało test porównawczy na lotnisku w Kolonii z innymi autami Ferrari 512 BB, De Tomaso Pantera i Lamborghini Countachem, w którym auto osiągnęło prędkość maksymalną 322 km/h, a nie jak zapewniał producent 389 km/h.

    Dane Techniczne:

    Marka i model: Vector W2
    Premiera: 1973
    Lata produkcji: 1976-1989
    Silnik: Chevrolet Small-Block V8, dostrojony przez firmę Donovan 70° (8-cylindrowy w układzie widlastym)
    Turbodoładowanie: TAK - Podwójne doładowanie firmy AiResearch
    Liczba zaworów.: 16v (2 zawory na cylinder)
    Pojemność skok.: 5730 cm³
    Układ zasilania: wtrysk bezpośredni
    Moc kW (KM): 441 kW (600 KM) przy 5700 1/min
    Max. moment obrotowy: 800 Nm przy 4800 1/min
    Stopień sprężania: 8,1:1
    Przełożenia / skrzynia biegów: 3-biegowa automatyczna, napęd na tylną oś
    Układ hamulcowy: Stalowe, wentylowane z przodu i z tyłu, zaciski 4-tłoczkowe, z tyłu 2-tłoczkowe
    Średnica tarcz – (Przód: Ø 309 mm / Tył: Ø 309 mm)
    Karoseria / Nadwozie: Konstrukcja stalowa, aluminium, kompozyty.
    Rozstaw osi: 2616 mm
    Opony: Felgi - aluminiowe (przód: Goodyear GS-E - 225 x 55 / VR15 / tył: Goodyear GS-E - 345 x 35 / VR15)
    Miary D x S x W (mm): 4368 x 1930 x 1080 mm
    Zbiornik paliwa: 113 l
    Masa własna: 1262 kg
    Prędkość maksymalna (km/h): 322 km/h
    Przyśpieszenie
    0 – 100 km/h: 4,5 s
    Droga hamowania
    ze 100km b/d
    Zużycie paliwa
    na 100km b/d

    Ciekawostki:

    Vector W2 uznawany był jako najszybsze auto świata, chociaż jego prędkości nigdy nie zmierzyły niezależne źródła.
    Auto wystepowało również w kilku filmach i reklamach.
    W Polsce auto znane przede wszystkim dzięki produkcji tureckich gum Turbo, w których zawsze z gumą do żucia dołączana była jedna naklejka. Obecnie naklejki mają status kolekcjonerski. W Polsce obrazki z gumami produkowane były w seriach, które wychodziły od 1989 do roku 1991 jako I seria, i jako II seria od 2003 do 2007.
    W Stanach Zjednoczonych auto było przedmiotem wielu spraw sądowych o przywłaszczenie marki Vector, które wykorzystała w swoich reklamach firma "Vantage" (producent ekskluzywnych wyrobów nikotynowych) i firma "Goodyear" (światowy producent opon)
    Producent twierdził, że auto może być wyposażone w silnik o mocach 450-600 a nawet istnieje zmodyfikowanie jednostki do 1500 KM kosztem większej zawodności. Jednak żaden model nie przekroczył nigdy 600 KM.
    BMW M1 – BMW M1 – supersportowe coupé produkowane w latach 1978 – 1981. Pierwszy model stworzony przez BMW Motorsport – specjalną komórkę zajmującą się sportowymi BMW. Wyprodukowano zaledwie 457 aut, w tym 57 aut wyścigowych.

M1 to jedyne BMW z centralnym silnikiem zamocowanym wzdłużnie, przeznaczone do ruchu po drogach publicznych. Sześciocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 3453 cm³ z dwoma wałkami rozrządu i wtryskiem wielopunktowym umożliwiał uzyskanie prędkości maksymalnej wynoszącej 261 km/h oraz przyspieszenia do "setki" w czasie 5,6 s. Był to samochód niezwykle nowoczesny jak na swoje czasy. Jednostka napędzająca koła tylne miała 4 zawory na cylinder oraz moc 204 kW (277 KM). Turbodoładowane silniki wersji wyścigowych uzyskiwały nawet do 634 kW (862 KM).

Nadwozie z ramą przestrzenną ze stali oraz elementami z włókien szklanych zaprojektował Giugiaro. Montaż samochodu miał odbywać się w fabryce Lamborghini w Sant' Agata, lecz firma zbankrutowała po zbudowaniu kilku prototypów M1. Auto miało opony 205/55/16 z przodu oraz 225/50/16 z tyłu, oraz hamulce tarczowe wentylowane na wszystkich kołach.
Dane techniczne
Silnik
R6 3,5 l (3453 cm³), 4 zawory na cylinder, DOHC
Układ zasilania: wtrysk
Średnica cylindra × skok tłoka: 93,40 mm × 84,00 mm
Stopień sprężania: 9,0:1
Moc maksymalna: 277 KM (204 kW) przy 6500 obr/min
Maksymalny moment obrotowy: 330 N•m przy 5000 obr/min

Osiągi
Przyspieszenie 0-80 km/h: 4,5 s
Przyspieszenie 0-100 km/h: 5,9 s
Przyspieszenie 0-160 km/h: 13,1 s
Czas przejazdu pierwszych 400 m: 13,8 s
Czas przejazdu pierwszego kilometra: 25,4 s
Prędkość maksymalna: 262 km/h
    BMW M1 – supersportowe coupé produkowane w latach 1978 – 1981. Pierwszy model stworzony przez BMW Motorsport – specjalną komórkę zajmującą się sportowymi BMW. Wyprodukowano zaledwie 457 aut, w tym 57 aut wyścigowych.

    M1 to jedyne BMW z centralnym silnikiem zamocowanym wzdłużnie, przeznaczone do ruchu po drogach publicznych. Sześciocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 3453 cm³ z dwoma wałkami rozrządu i wtryskiem wielopunktowym umożliwiał uzyskanie prędkości maksymalnej wynoszącej 261 km/h oraz przyspieszenia do "setki" w czasie 5,6 s. Był to samochód niezwykle nowoczesny jak na swoje czasy. Jednostka napędzająca koła tylne miała 4 zawory na cylinder oraz moc 204 kW (277 KM). Turbodoładowane silniki wersji wyścigowych uzyskiwały nawet do 634 kW (862 KM).

    Nadwozie z ramą przestrzenną ze stali oraz elementami z włókien szklanych zaprojektował Giugiaro. Montaż samochodu miał odbywać się w fabryce Lamborghini w Sant' Agata, lecz firma zbankrutowała po zbudowaniu kilku prototypów M1. Auto miało opony 205/55/16 z przodu oraz 225/50/16 z tyłu, oraz hamulce tarczowe wentylowane na wszystkich kołach.
    Dane techniczne
    Silnik
    R6 3,5 l (3453 cm³), 4 zawory na cylinder, DOHC
    Układ zasilania: wtrysk
    Średnica cylindra × skok tłoka: 93,40 mm × 84,00 mm
    Stopień sprężania: 9,0:1
    Moc maksymalna: 277 KM (204 kW) przy 6500 obr/min
    Maksymalny moment obrotowy: 330 N•m przy 5000 obr/min

    Osiągi
    Przyspieszenie 0-80 km/h: 4,5 s
    Przyspieszenie 0-100 km/h: 5,9 s
    Przyspieszenie 0-160 km/h: 13,1 s
    Czas przejazdu pierwszych 400 m: 13,8 s
    Czas przejazdu pierwszego kilometra: 25,4 s
    Prędkość maksymalna: 262 km/h
    26 lipca 2013, 18:39 przez wnusiu94 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    A propos "tylko ten Lancer", tego tu nie było – Sportowe coupé produkowane przez Mitsubishi Motors w latach 1994-2000. Samochód miał być sprzedawany wyłącznie na rynku rodzimym, dzięki popularności za oceanem zdecydowano się jednak na limitowaną sprzedaż modelu w innych rejonach świata. Samochód zdobył w latach 1994-95 tytuł Car of the Year Japan. Nazwa FTO to akronim od "Fresh Touring Origination", nawiązuje ona do modelu Galant FTO coupé z roku 1971. Samochód dostępny był jedynie jako 2-drzwiowe przednionapędowe coupé. Do napędu używano silników R4 oraz V6.
Najmocniejsza wersja to 6A12 2.0l DOHC 24v MIVEC V6, która miała 200 KM i 199 Nm, V-Max 225 km/h, od 0 do 100 km/h w 7,5 s przy masie własnej 1170 kg, wyłącznie napęd na przód.
    Sportowe coupé produkowane przez Mitsubishi Motors w latach 1994-2000. Samochód miał być sprzedawany wyłącznie na rynku rodzimym, dzięki popularności za oceanem zdecydowano się jednak na limitowaną sprzedaż modelu w innych rejonach świata. Samochód zdobył w latach 1994-95 tytuł Car of the Year Japan. Nazwa FTO to akronim od "Fresh Touring Origination", nawiązuje ona do modelu Galant FTO coupé z roku 1971. Samochód dostępny był jedynie jako 2-drzwiowe przednionapędowe coupé. Do napędu używano silników R4 oraz V6.
    Najmocniejsza wersja to 6A12 2.0l DOHC 24v MIVEC V6, która miała 200 KM i 199 Nm, V-Max 225 km/h, od 0 do 100 km/h w 7,5 s przy masie własnej 1170 kg, wyłącznie napęd na przód.
    16 lipca 2013, 15:50 przez lektor (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Saab 9000 CD  rok produkcji 1988 – Samochód ten został zaprojektowany na wspólnej platformie (płycie podłogowej) Saaba i Fiata. W ten sposób powstały cztery samochody: Alfa Romeo 164, Fiat Croma, Lancia Thema i Saab 9000. Oprócz Alfy Romeo samochody te miały współwymienne niektóre elementy karoserii (drzwi) czy np. szybę przednią (Saab 9000 – Fiat Croma). Początkowo model 9000 występował jako pięciodrzwiowy liftback, ale od roku 1988 również jako 4-drzwiowy sedan. Wersja CC występowała od 1984 roku do 1991 roku. W późniejszym czasie zastąpiono ją wersją CS. Od tej pory liftbacka oznaczano CS lub CSE a sedana CD lub CDE w zależności od wersji wyposażenia. Wszystkie modele 9000 były wyposażone tylko w przedni napęd. Wersje CSE i CDE miały lepsze i bardziej komfortowe wyposażenie. Stosowano silniki o spektrum mocy od 126 do 225 KM. Wersja Aero dostępna od 1993 roku występowała tylko w nadwoziu liftback, wyposażona była ona w silnik 2.3l i 2.0l obydwa wyposażone w turbosprężarkę o mocach od 185 do 225 KM w zależności od występowania na rynku, ze względów podatkowych we Włoszech dostępna była tylko słabsza wersja 2-litrowa. Saab 9000 Aero był najmocniejszym i najszybszym seryjnym Saabem, jaki był produkowany w latach 1993-1999. Samochód ten ceniony był za przestronne wnętrze wg amerykańskiej agnecji EPA, bardzo dobre wyposażenie, niezłe osiągi, dobre prowadzenie i niezawodność. W roku 1998 zastąpiony został nowszym modelem, mianowicie Saab 9-5 jednak bazującym już częściowo na podzespołach Opla. Co negatywnie wpłynęło na wizerunek firmy. Ponadto Saab 9-5 nie oferował już tyle miejsca wewnątrz, co starszy model 9000. Także bagażnik był mniejszy. Jednak komfort jazdy znacznie się poprawił, wnętrze modelu 9-5 bardzo przypominało odświeżoną wersję kokpitu 9000,. Ponadto pojawiła się wersja kombi, nie dostępna w starszych modelach serii 9000. Saab 9000 uchronił się skutecznie przed silnikami diesla, których nie posiadał w ogóle w ofercie podczas swojej produkcji. Jednak nie ominęły je już następcy modelu 9-5
    Samochód ten został zaprojektowany na wspólnej platformie (płycie podłogowej) Saaba i Fiata. W ten sposób powstały cztery samochody: Alfa Romeo 164, Fiat Croma, Lancia Thema i Saab 9000. Oprócz Alfy Romeo samochody te miały współwymienne niektóre elementy karoserii (drzwi) czy np. szybę przednią (Saab 9000 – Fiat Croma). Początkowo model 9000 występował jako pięciodrzwiowy liftback, ale od roku 1988 również jako 4-drzwiowy sedan. Wersja CC występowała od 1984 roku do 1991 roku. W późniejszym czasie zastąpiono ją wersją CS. Od tej pory liftbacka oznaczano CS lub CSE a sedana CD lub CDE w zależności od wersji wyposażenia. Wszystkie modele 9000 były wyposażone tylko w przedni napęd. Wersje CSE i CDE miały lepsze i bardziej komfortowe wyposażenie. Stosowano silniki o spektrum mocy od 126 do 225 KM. Wersja Aero dostępna od 1993 roku występowała tylko w nadwoziu liftback, wyposażona była ona w silnik 2.3l i 2.0l obydwa wyposażone w turbosprężarkę o mocach od 185 do 225 KM w zależności od występowania na rynku, ze względów podatkowych we Włoszech dostępna była tylko słabsza wersja 2-litrowa. Saab 9000 Aero był najmocniejszym i najszybszym seryjnym Saabem, jaki był produkowany w latach 1993-1999. Samochód ten ceniony był za przestronne wnętrze wg amerykańskiej agnecji EPA, bardzo dobre wyposażenie, niezłe osiągi, dobre prowadzenie i niezawodność. W roku 1998 zastąpiony został nowszym modelem, mianowicie Saab 9-5 jednak bazującym już częściowo na podzespołach Opla. Co negatywnie wpłynęło na wizerunek firmy. Ponadto Saab 9-5 nie oferował już tyle miejsca wewnątrz, co starszy model 9000. Także bagażnik był mniejszy. Jednak komfort jazdy znacznie się poprawił, wnętrze modelu 9-5 bardzo przypominało odświeżoną wersję kokpitu 9000,. Ponadto pojawiła się wersja kombi, nie dostępna w starszych modelach serii 9000. Saab 9000 uchronił się skutecznie przed silnikami diesla, których nie posiadał w ogóle w ofercie podczas swojej produkcji. Jednak nie ominęły je już następcy modelu 9-5
    4 lipca 2013, 8:44 przez Kabu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Renault Laguna – `98r 2,0 8V nie zniszczalny F3R. 225/40r18 środek wszystko prócz skóry. 
Podoba Się?
    `98r 2,0 8V nie zniszczalny F3R. 225/40r18 środek wszystko prócz skóry.
    Podoba Się?
    16 czerwca 2013, 11:41 przez ~Dudas | Do ulubionych | Skomentuj (2)
    Źródło:

    własne

    BMW E46 Touring – Przedstawiam Wam moje maleństwo, BMW E46 Touring (2000r - przed liftingiem) napędzane benzynowym motorem M43TU B19 o pojemności 1895cm3 i mocy 118KM (demon prędkości to to nie jest ale za to w warunkach miejskich sprawdza się doskonale). Ekonomiczny silnik zadowala się 9,5 litra paliwa w cyklu mieszanym. Seryjne koła o średnicy 15" z ogumieniem 195/65 R15 zostały wymienione na felgę o średnicy 16" oraz opony Michelin Primancy w rozmiarze 225/50 R16 (nad czym ubolewam i jak najszybciej postaram się zmienić je na węższe 215 albo 205). W poprzednim sezonie auto było obniżone o ok 40mm, natomiast w tym roku powędrowało znów do góry (gwintowane zawieszenie).

Jeśli ktoś zastanawia się nad zakupem rodzinnego samochodu to gorąco polecam Touring'a. Prowadzi się świetnie, wnętrze jak to BMW ma w tradycji przede wszystkim dba o kierowcę równocześnie zapewniając pasażerom całkiem przyzwoite warunki podróży.
    Przedstawiam Wam moje maleństwo, BMW E46 Touring (2000r - przed liftingiem) napędzane benzynowym motorem M43TU B19 o pojemności 1895cm3 i mocy 118KM (demon prędkości to to nie jest ale za to w warunkach miejskich sprawdza się doskonale). Ekonomiczny silnik zadowala się 9,5 litra paliwa w cyklu mieszanym. Seryjne koła o średnicy 15" z ogumieniem 195/65 R15 zostały wymienione na felgę o średnicy 16" oraz opony Michelin Primancy w rozmiarze 225/50 R16 (nad czym ubolewam i jak najszybciej postaram się zmienić je na węższe 215 albo 205). W poprzednim sezonie auto było obniżone o ok 40mm, natomiast w tym roku powędrowało znów do góry (gwintowane zawieszenie).

    Jeśli ktoś zastanawia się nad zakupem rodzinnego samochodu to gorąco polecam Touring'a. Prowadzi się świetnie, wnętrze jak to BMW ma w tradycji przede wszystkim dba o kierowcę równocześnie zapewniając pasażerom całkiem przyzwoite warunki podróży.
    9 czerwca 2013, 0:37 przez BOTI1988 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (2)
    BMW Z3 – Silnik: 2.0 Benzyna
Moc: 150KM
Felgi: 18" od z4
- tył 255/35/R18
- przód 225/40/R18
Zawieszenie: Bilstein
Wizualnie: M-pakiet
    Silnik: 2.0 Benzyna
    Moc: 150KM
    Felgi: 18" od z4
    - tył 255/35/R18
    - przód 225/40/R18
    Zawieszenie: Bilstein
    Wizualnie: M-pakiet
    7 czerwca 2013, 11:50 przez xDEMON93x (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (3)
    Top Fuel Dragster – Demony prędkości, najszybsze maszyny na świecie. Jestem wielkim fanem aut japońskich i driftu, ale do tych potworów też mam należny im szacunek.
Top Fuel Dragster jest napędzany paliwem wyścigowym dającym najwyższą moc - mieszanka 90% nitrometanu i 10%  metanolu - stąd nazwa tej klasy dragsterów.
Silnik takiego monstrum, to najczęściej V8 o pojemności 8,2 litra (najczęściej, ponieważ ta klasa ma ograniczenie pojemności skokowej do 500 cali sześciennych, czyli dokładnie 8194 cm sześciennych, aczkolwiek, nie spotkałem się z innymi silnikami, niż V8 8,2L). Oczywiście w celu uzyskania jak największej mocy silnik jest doładowany kompresorem (nie używają turbosprężarek, ponieważ z kompresora są w stanie uzyskać dużo więcej mocy). Blok silnika, wał korbowy, rozrząd, i inne elementy są wykonane z materiałów najwyższej jakości, wytrzymałości, odporności na temperaturę, oraz najmniejszej wagi, dzięki czemu cały silnik waży zaledwie 225 kg. Na przykład wałki rozrządu są wykonane ze stali węglowej 8620, czyli lekkiej i odpornej na ekstremalne warunki. Silnik taki kręci się na dość wysokie obroty: od 8500 do nawet 10000 na minutę.
Czas na parę słów o głównym źródle mocy takiego dragstera, czyli kompresorze. Może na wszelki wypadek przypomnę, ze koło kompresora jest napędzane za pomocą obrotów wału korbowego, przez co - w przeciwieństwie do turbosprężarek - kompresor zawsze zabiera trochę mocy silnika (im wyższe obroty, tym więcej). W celu uzyskania jak najwyższego ciśnienia doładowania kompresor jest tak zaprojektowany, że kręci się z prędkością większą, niż wał korbowy. Najwyższe osiągane ciśnienie doładowania w silnikach tych dragsterów, to aż od 3,8 do 4,5 bara, ale wiadomo, że można nawet uzyskać ponad 5 barów. Kompresor jest tak duży i kręci się z taką prędkością, że silnik traci aż 900 km mocy, żeby go napędzać, przy najwyższym ciśnieniu doładowania.
Moc tych silników, to nie setki, lecz tysiące koni mechanicznych. Najczęściej w zakresie od 8000 do 9500 koni. Są też bestie, które przekraczają 10000 koni mechanicznych.
Wszystko to napędza maszynę, która w 0,53 sekundy rozpędza się od 0 do 100 km/h. Pewnie wielu z was myśli, że opowiadam teraz pierdoły, ale to prawda. Robi 1/4 mili w czasie poniżej 5 sekund i przy niewyobrażalnej prędkości równej połowie prędkości dźwięku - ponad 500 km/h! Na kierowcę Top Fuel Dragstera działają przeciążenia rzędu 4G (dla porównania na pilotów myśliwców maksymalnie przy starcie około 3G)
    Demony prędkości, najszybsze maszyny na świecie. Jestem wielkim fanem aut japońskich i driftu, ale do tych potworów też mam należny im szacunek.
    Top Fuel Dragster jest napędzany paliwem wyścigowym dającym najwyższą moc - mieszanka 90% nitrometanu i 10% metanolu - stąd nazwa tej klasy dragsterów.
    Silnik takiego monstrum, to najczęściej V8 o pojemności 8,2 litra (najczęściej, ponieważ ta klasa ma ograniczenie pojemności skokowej do 500 cali sześciennych, czyli dokładnie 8194 cm sześciennych, aczkolwiek, nie spotkałem się z innymi silnikami, niż V8 8,2L). Oczywiście w celu uzyskania jak największej mocy silnik jest doładowany kompresorem (nie używają turbosprężarek, ponieważ z kompresora są w stanie uzyskać dużo więcej mocy). Blok silnika, wał korbowy, rozrząd, i inne elementy są wykonane z materiałów najwyższej jakości, wytrzymałości, odporności na temperaturę, oraz najmniejszej wagi, dzięki czemu cały silnik waży zaledwie 225 kg. Na przykład wałki rozrządu są wykonane ze stali węglowej 8620, czyli lekkiej i odpornej na ekstremalne warunki. Silnik taki kręci się na dość wysokie obroty: od 8500 do nawet 10000 na minutę.
    Czas na parę słów o głównym źródle mocy takiego dragstera, czyli kompresorze. Może na wszelki wypadek przypomnę, ze koło kompresora jest napędzane za pomocą obrotów wału korbowego, przez co - w przeciwieństwie do turbosprężarek - kompresor zawsze zabiera trochę mocy silnika (im wyższe obroty, tym więcej). W celu uzyskania jak najwyższego ciśnienia doładowania kompresor jest tak zaprojektowany, że kręci się z prędkością większą, niż wał korbowy. Najwyższe osiągane ciśnienie doładowania w silnikach tych dragsterów, to aż od 3,8 do 4,5 bara, ale wiadomo, że można nawet uzyskać ponad 5 barów. Kompresor jest tak duży i kręci się z taką prędkością, że silnik traci aż 900 km mocy, żeby go napędzać, przy najwyższym ciśnieniu doładowania.
    Moc tych silników, to nie setki, lecz tysiące koni mechanicznych. Najczęściej w zakresie od 8000 do 9500 koni. Są też bestie, które przekraczają 10000 koni mechanicznych.
    Wszystko to napędza maszynę, która w 0,53 sekundy rozpędza się od 0 do 100 km/h. Pewnie wielu z was myśli, że opowiadam teraz pierdoły, ale to prawda. Robi 1/4 mili w czasie poniżej 5 sekund i przy niewyobrażalnej prędkości równej połowie prędkości dźwięku - ponad 500 km/h! Na kierowcę Top Fuel Dragstera działają przeciążenia rzędu 4G (dla porównania na pilotów myśliwców maksymalnie przy starcie około 3G)