Szukaj
Znalazłem 76 takich materiałów
Wracając do sedna, auto te było dla mnie obiektem nauki drobnej blacharki i lakierowania, ale mimo wszystko efekt mnie zadowala. Mimo wszystko również nie drogo wyszło. Pomalowanie (czasem z paroma poprawkami) całego auta + konserwacja i usuwanie rdzy wyszło mi ~500zł kosztów.
Co sądzicie o tym efekcie?
PS. Jeżeli ktoś chciałby zobaczyć więcej zdjęć auta podałem w źródle link do albumu ze zdjęciami.
89
39
42
Często używane są do tego stylu tablice "US" (kwadratowe bądź mały prostokąt)
Często dodawanym akcentem jest np deska surfingowa na dachu, elementy bikini powieszone na lusterkach. Jeśli chodzi o kolor to częstą mieszanką jest biały/srebrny z pomarańczowymi akcentami bądź kolor nadwozia w taki piaskowy bądź pochodne od żółtego.
17
BMW Z1 – dwumiejscowy roadster skonstruowany przez BMW Forschung und Technik GmbH. Produkcja samochodu miała rozpocząć się w czerwcu 1988, lecz została opóźniona do marca następnego roku i trwała do czerwca 1991 r. Z1 wyróżniał się szczególnymi drzwiami. Nie były one otwierane na zewnątrz jak w tradycyjnych samochodach, czy też do góry, tylko chowane w dolnych progach. Roadster ten został wyprodukowany w liczbie 8000 sztuk.
Historia modelu
Model Z1 został przedstawiony prasie w 1986 roku, by rok później zostać oficjalnie zaprezentowany na Frankfurt Motor Show. Zainteresowanie samochodem było tak duże, że BMW jeszcze przed produkcją otrzymało zamówienia na 5 000 sztuk, lecz w 1988 popyt znacznie spadł, wskutek czego 3 lata później niemiecki producent zaprzestał montażu roadstera. Przypuszcza się, że spadek popytu spowodowany był wprowadzeniem przez konkurencję Mercedes-Benza SL, a początkowo duże zainteresowanie tym modelem spekulacjami inwestorów.
Harm Lagaay, projektant Z1 twierdził, że przy pracy nad Z1 BMW opatentowało lampę wyładowczą, mechanizm drzwi, płytę podwozia.
Budowa
Szkielet samochodu wykonany jest z blachy stalowej, ocynkowanej, otacza podłogę wykonaną z żywicy epoksydowej, wzmocnionymi włóknami szklanymi i poliwinylowymi. Z zewnątrz Z1 pokryty jest powłoką wykonaną z różnych połączeń materiałów termoplastycznych. Pewne części jak zawieszenie, skrzynia biegów i umieszczony z przodu, względnie centralnie silnik są zapożyczone z BMW 325i, lecz samochód w znacznej mierze jest zbudowany od podstaw.
Cena
Nowy Z1 kosztował 83,000–89,000 DM. W 2001 modele używane były sprzedawane od 125 000 do 250 000 franków francuskich wliczając 19,6% VAT. Jeden egzemplarz został sprzedany za ponad 20 000 £ na aukcji Bonham's 2004 Olympia. W 2006 samochody te można było kupić we Francji. Ceny wahały się od 25 000 € do 30 000 €, przy czym najwięcej należało zapłacić za model w idealnym stanie przy małym przebiegu.
Dane techniczne
Silnik: R6 2,5 l (2494 cm³), 2 zawory na cylinder, SOHC
Układ zasilania: wtrysk Bosch ME-Motronic
Średnica cylindra × skok tłoka: 84,00 mm × 75,00 mm
Stopień sprężania: 9,7:1
Moc maksymalna: 170 KM (125 kW) przy 5800 obr/min
Maksymalny moment obrotowy: 222 N•m przy 4000 obr/min
Osiągi
Przyspieszenie 0-100 km/h: 7,9 s
Przyspieszenie 0-160 km/h: 22,3 s
Czas przejazdu pierwszych 400 m: 15,9 s
Prędkość maksymalna: 223 km/h
34
16
139
Prace nad motocyklem rozpoczęto w 1940 r. w moskiewskiej fabryce "Iskra". Do końca roku prototyp przeszedł wszystkie próby, a w 1941 r. rozpoczęto produkcję pojazdu w fabryce rowerów w Moskwie oraz Charkowie. Produkcję M-72 uruchomiono także w Gorkim w fabryce "Krasnaja Etna". Po ewakuacji fabryki z Moskwy do Irbitu w tym mieście powstała fabryka motocykli, która w 1942 r. dostarczyła wojsku 1587 motocykli M-72. Były one używane przez cały okres wojny w jednostkach Armii Radzieckiej. W wyposażeniu polskiej 1 Dywizji Piechoty motocykle M-72 znalazły się od początku jej formowania. Używane były w dwóch wariantach: z wózkiem bocznym (na którym często montowano rkm DP ) lub bez wózka. Stosowane były do transportu, łączności, w pododdziałach regulacji ruchu, a także przez oficerów łącznikowych. W pododdziałach rozpoznawczych np. w 1 sbrozp. (samodzielny batalion rozpoznawczy) 1 Armii WP, oraz w 2 bmot. (batalion motocyklowy) 2 Armii WP stosowane były również, jako pojazdy bojowe. W służbie przetrwały do czasów powojennych.
Na zdjęciu przedstawiona maszyna z 1955r. 746 cm³. Moc 22–23KM
56
Drift – technika jazdy pojazdem w kontrolowanym poślizgu oraz nazwa sportu samochodowego.
W Japonii powstała pierwsza profesjonalna liga driftingowa - D1, która obecnie posiada również edycje w Wielkiej Brytanii, Malezji, Stanach Zjednoczonych i Australii. W Wielkiej Brytanii liga jest obecnie znana jako European Drift Championship. W USA największa seria to zawody Formula Drift. Pierwsze zawody w Polsce odbyły się w roku 2006. Zostały zorganizowane przez Polską Feredację Driftingu (PFD) po nazwą TDC (Toyo Drift Cup). W następnych latach PFD, co roku organizuje cykl zawodów driftingowych. W roku 2008 powstaje kolejna organizacja, która najpierw organizuje zawody BMW Drift Day, potem JDA (Japan Drift Attack), a w roku 2010 całą serie pod nazwą Drift Open. W 2010 jako organizator kolejnej serii pojawia się również znane z zawodów na 1/4 mili "SSS" (Stowarzyszenie Sprintu Samochodowego).
Samochody używane w driftingu to głównie tylnonapędowe coupé, przeważnie samochody japońskie takie jak: Nissan Silvia, Nissan 200SX(s13, s14, s15), Nissan Skyline (wersje tylnonapędowe takie jak GTst), Toyota Corolla AE86, Toyota Supra, ale także Mazda RX-7, Mazda MX-5(Miata), Toyota Soarer, Subaru Impreza. Ostatnio popularność zyskują także samochody amerykańskie, a w zawodach europejskich także samochody produkcji europejskiej, głównie BMW, czasem Ford Sierra czy też Opel Omega i Opel Manta.
Mistrzowie Polski: Przemysław Jańczak (2005,2006,2009), Bartosz Stolarski(2007), Bartłomiej Owczarek (2008), Maciej Bochenek (2010,2012), Paweł Trela (2011),
23
W Japonii powstała pierwsza profesjonalna liga driftingowa - D1, która obecnie posiada również edycje w Wielkiej Brytanii, Malezji, Stanach Zjednoczonych i Australii. W Wielkiej Brytanii liga jest obecnie znana jako European Drift Championship. W USA największa seria to zawody Formula Drift. Pierwsze zawody w Polsce odbyły się w roku 2006. Zostały zorganizowane przez Polską Feredację Driftingu (PFD) po nazwą TDC (Toyo Drift Cup). W następnych latach PFD, co roku organizuje cykl zawodów driftingowych. W roku 2008 powstaje kolejna organizacja, która najpierw organizuje zawody BMW Drift Day, potem JDA (Japan Drift Attack), a w roku 2010 całą serie pod nazwą Drift Open. W 2010 jako organizator kolejnej serii pojawia się również znane z zawodów na 1/4 mili "SSS" (Stowarzyszenie Sprintu Samochodowego).
Samochody używane w driftingu to głównie tylnonapędowe coupe, przeważnie samochody japońskie takie jak: Nissan Silvia, Nissan 200sx, Nissan Skyline (wersje tylnonapędowe takie jak GTst),Toyota Corolla AE86, Toyota Supra, Mazda RX7 itp. Ostatnio popularność zyskują także samochody amerykańskie, a w zawodach europejskich także samochody produkcji europejskiej, głównie BMW, czasem Ford Sierra czy też Opel Omega.
Mistrzowie Polski: Przemysław Jańczak (2005,2006,2009), Bartosz Stolarski(2007), Bartłomiej Owczarek (2008), Maciej Bochenek (2010), Paweł Trela (2011)
39