Szukaj
Znalazłem 164 takie materiały
Podaj markę i model samochodu.
Podpowiedź: Model pewnej brytyjskiej marki, która wyprodukowała jeden z najbardziej legendarnych samochodów na świecie. Ma trochę wspólnych części z jednym z niemieckich producentów samochodów.
Powodzenia motomaniacy.
Samochód został wprowadzony jako następca dla przestarzałej Warszawy 223/224. Konstrukcyjnie był połączeniem włoskich modeli 1300/1500 i 125. Do napędu używano benzynowych silników R4 OHV o pojemności 1,3 i 1,5 litra, w późniejszym czasie dodatkowo przejęto gamę jednostek napędowych z Poloneza. Powstały także krótkie serie z silnikami wysokoprężnymi i benzynowymi DOHC. Moment obrotowy przenoszony był przez: suche jednotarczowe sprzęgło, 4-biegową manualną (od 1985 5-biegową) skrzynię biegów, dwuczęściowy wał napędowy i tylny most na koła tylne. Samochód dostępny był początkowo jako 4-drzwiowy sedan, w 1972 roku do oferty dołączyła wersja kombi, trzy lata później pick-up. Przez cały okres polskiej produkcji przeprowadzane były liczne modernizacje modelu, najbardziej widoczna z nich przygotowana została dla rocznika 1975, zmieniono wówczas znacznie wygląd nadwozia i kabiny pasażerskiej. W roku 1978 wprowadzono następcę, Poloneza, oba modele produkowane były jednak równocześnie aż do 1991 roku. Łącznie powstało 1 445 699 egzemplarzy modelu, z czego 874 966 trafiło na eksport.
W Japonii powstała pierwsza profesjonalna liga driftingowa - D1, która obecnie posiada również edycje w Wielkiej Brytanii, Malezji, Stanach Zjednoczonych i Australii. W Wielkiej Brytanii liga jest obecnie znana jako European Drift Championship. W USA największa seria to zawody Formula Drift. Pierwsze zawody w Polsce odbyły się w roku 2006. Zostały zorganizowane przez Polską Feredację Driftingu (PFD) po nazwą TDC (Toyo Drift Cup). W następnych latach PFD, co roku organizuje cykl zawodów driftingowych. W roku 2008 powstaje kolejna organizacja, która najpierw organizuje zawody BMW Drift Day, potem JDA (Japan Drift Attack), a w roku 2010 całą serie pod nazwą Drift Open. W 2010 jako organizator kolejnej serii pojawia się również znane z zawodów na 1/4 mili "SSS" (Stowarzyszenie Sprintu Samochodowego).
Samochody używane w driftingu to głównie tylnonapędowe coupe, przeważnie samochody japońskie takie jak: Nissan Silvia, Nissan 200sx, Nissan Skyline (wersje tylnonapędowe takie jak GTst),Toyota Corolla AE86, Toyota Supra itp. Ostatnio popularność zyskują także samochody amerykańskie, a w zawodach europejskich także samochody produkcji europejskiej, głównie BMW, czasem Ford Sierra czy też Opel Omega.
Mistrzowie Polski: Przemysław Jańczak (2005,2006,2009), Bartosz Stolarski(2007), Bartłomiej Owczarek (2008), Maciej Bochenek (2010), Paweł Trela (2011)
E-Type′a Lightweight Coupe (rejestracja 4868 WK). Konstrukcja była oparta na stalowym Low Drag Coupé (o numerze rejestracyjnym CUT 7). Nadwozie Coupé miało być stabilniejsze przy wyższych prędkościach. Takiego Jaguara zażyczyła sobie ekipa Petera Lindnera i Petera Nöckera na wyścig Le Mans w 1964 roku. Niestety samochód nie ukończył wyścigu. Nie ukończył także swojego drugiego i za razem ostatniego wyścigu. Peter Lindner na torze w Monthléry stracił panowanie nad bestią i rozbił ją śmiertelnie raniąc siebie i zabijając 4 sędziów.
Wrak został skonfiskowany przez francuską policję i zniknął w jakimś garażu na 11 lat. Po czym kupiła go firma Lynx. Wyjęto z niego co ciekawsze części i zamontowano je pod koniec lat 70 do jednej z fabrycznych karoserii LDC (rejestracja 49 FXN).
Nadwozie Lindner Nöckera (bo tak nazywano ten wrak) dodawane było w gratisie kolejnym właścicielom 49 FXN.
W 2007 ten komplet zakupił Peter Neumark i podjął się kompletnej renowacji wraku.
W tym wraku ratowano każdą możliwą część. Sama blacharka zajęła 5200 roboczogodzin.
Przekładano także części od 49 FXN jednak tak by dało się je zreplikować i zamontować do „dawcy”. Można także powiedzieć, że Lindner Nöcker został odbudowany lepiej niż został zbudowany oryginał (np. nity karoserii są w równych odległościach). Pomimo iż odbudowa zwykłego E-Type to 1000 godzin, to odbudowa Lindner Nöckera zajęła aż 7000. Samochód wycenia się na około 4.5 miliona funtów.
Firma Petera Neumarka – CMC zamierza wypuścić serię 5 idealnych replik Lindner Nöckera, a pierwsza z nich ujrzy światło dzienne już w 2013 roku.
Dane Techniczne:
-Silnik - rzędowy, 6 cylindrów DOHC, 3,8-litra, głowica i blok z aluminium, wtrysk paliwa Lucas
-Skrzynia biegów - 5-cio biegowa ZF
-Moc - 330-345 KM
-0-100km/h - 5,2s
-Prędkość maksymalna - 275 km/h
Więcej o tym niesamowitym samochodzie dowiecie się z 67 numeru czasopisma Classicauto.
Co ciekawe tą niechlubną serię zapoczątkowano kraksą 20 maja 2010 roku w Polsce – dokładniej we Wrocławiu. Pierwszy przypadek samozapłonu auta miał natomiast miejsce 8 lipca w Paryżu.
Podsumowując, mieliśmy już 5 wypadków z udziałem Ferrari 458 Italia, 3 przypadki, w których auto zaczęło się palić oraz 1 gdzie było ofiarą pożaru londyńskiego magazynu. Ten wypadek miał miejsce w Costa Mesa w Kalifornii i jest pierwszym przypadkiem samozapłonu auta w USA i czwartym licząc globalnie.
Ja na miejscu Ferrari zacząłbym się powoli martwić o tę konstrukcję. Tyle samochodów zaczyna płonąć bez wyraźnej przyczyny. Moim skromnym zdaniem, włoski producent powinien powołać zespół specjalistów, którzy na wzór ekip od katastrof lotniczych, będą jeździć na miejsca tego rodzaju wypadków, szukać przyczyn i w dalszej kolejności eliminować je z konstrukcji Ferrari 458 Italia.