Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 183 takie materiały

    Lamborghini Urraco

    Lamborghini Urraco – Jak to bywa w sportowych markach, każdy nowy samochód jest w czymś pierwszy. Tym razem Lamborghini zostało zmuszone przez kryzys do skonstruowania samochód z mniejszym silnikiem w bardziej przystepnej cenie. Auto zaprezentowano w 1970 roku na Salonie w Turynie i za siedzeniami, po raz pierwszy w historii Lamborghini , został umieszczony śilnik V8 o pojemności 2,5l ( 2463 cm³) i uzyskiwał 220 KM. Był produkowany do 1979 roku i z taśmy produkcyjnej wyjechało 795 sztuk. Były dostępne 4 wersje: Urraco P 250, dostępna na początku, silnik i moc już napisałem, rozpędzala się do 240 km/h Urraco P300: powstała ponieważ właściciele wersji P250 nie byli zadowoleni z osiągów, 220 koni mechanicznych zostały uznane za niewystarczające ( i też trzeba było dorównać konkurencji). W 1974 zwiększono pojemność silnika do 3 litrów i uzyskano 265KM. Urraco P200: tylko dla włoskiego rynku ( bo opłaty za samochód który miał więcej niż 2l pojemności były znacząco droższe). Został zaprezentowany razem z P300 a w 1977 został wycofany z rynku. Pojemność została zmniejszona do 1994 cm³ i moc spadła do 182 KM. Wyprodukowano 66 (albo 68) sztuk. Urraco P111: a rynek amerykański, silnik 2,5l z P250 ale moc zmniejszono do 180 KM. Z zewnątrz się rózniła bo miala specjalne zderzaki. Jak zrobilem jakiś bład ortograficzny to napiszcie w komentarzach to poprawię
    Jak to bywa w sportowych markach, każdy nowy samochód jest w czymś pierwszy. Tym razem Lamborghini zostało zmuszone przez kryzys do skonstruowania samochód z mniejszym silnikiem w bardziej przystepnej cenie. Auto zaprezentowano w 1970 roku na Salonie w Turynie i za siedzeniami, po raz pierwszy w historii Lamborghini , został umieszczony śilnik V8 o pojemności 2,5l ( 2463 cm³) i uzyskiwał 220 KM. Był produkowany do 1979 roku i z taśmy produkcyjnej wyjechało 795 sztuk.

    Były dostępne 4 wersje:
    Urraco P 250, dostępna na początku, silnik i moc już napisałem, rozpędzala się do 240 km/h

    Urraco P300: powstała ponieważ właściciele wersji P250 nie byli zadowoleni z osiągów, 220 koni mechanicznych zostały uznane za niewystarczające ( i też trzeba było dorównać konkurencji). W 1974 zwiększono pojemność silnika do 3 litrów i uzyskano 265KM.

    Urraco P200: tylko dla włoskiego rynku ( bo opłaty za samochód który miał więcej niż 2l pojemności były znacząco droższe). Został zaprezentowany razem z P300 a w 1977 został wycofany z rynku. Pojemność została zmniejszona do 1994 cm³ i moc spadła do 182 KM. Wyprodukowano 66 (albo 68) sztuk.

    Urraco P111: a rynek amerykański, silnik 2,5l z P250 ale moc zmniejszono do 180 KM. Z zewnątrz się rózniła bo miala specjalne zderzaki.
    Jak zrobilem jakiś bład ortograficzny to napiszcie w komentarzach to poprawię
    25 stycznia 2014, 15:53 przez Italianiec (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Źródło:

    pierwsze 2 zdjęcia własne, trzecie z NetCarShow

    Głosów
    38
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    38

    Polski Fiat 125p

    Polski Fiat 125p – Włodzimierz Groblewski i Januariusz Czerwoniec. Polski Fiat 125p Monte Carlo Rocznik 1977. 10 Rajd Kormoran
    Włodzimierz Groblewski i Januariusz Czerwoniec. Polski Fiat 125p Monte Carlo Rocznik 1977. 10 Rajd Kormoran
    21 stycznia 2014, 19:14 przez 15SLE87MR (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    46
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    46

    Nissan Laurel C230

    Nissan Laurel C230 – Badass. Produkowany w latach 1977-1980. Napęd na tył, silnik R6 2.8L (w najmocniejszej opcji).
    Badass. Produkowany w latach 1977-1980. Napęd na tył, silnik R6 2.8L (w najmocniejszej opcji).
    18 stycznia 2014, 16:54 przez staryjaponiec (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło: http://www.autongraphic.com/2012/12…
    Głosów
    43
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    43

    FSO Ogar

    FSO Ogar – Jedyny prototypowy egzemplarz Ogara zbudowany został w 1977 roku. Konstrukcja pojazdu oparta została na płycie podłogowej samochodu Polski Fiat 125p, z którego przejęto również elementy układu napędowego, jezdnego oraz hamulcowego. Charakterystyczną cechą tego pojazdu była nowoczesna i dynamiczna stylizacja nadwozia zaprojektowana przez Cezarego Nawrota oraz zastosowane na wzór samochodów sportowych - chowane elektrycznie reflektory. Nadwozie wykonane było z laminatu, stworzonego z połączenia żywicy epoksydowej z włóknem szklanym. Dodatkowym sportowym akcentem były obręcze kół wykonane ze stopów metali lekkich. Nadwozie Ogara projektowane było z uwzględnieniem przepisów Ministerstwa Transportu USA w związku z czym model ten wyposażony był w duże, wystające zderzaki oraz lampy obrysowe na przednich i tylnych błotnikach. Do wnętrza nowoczesnego można było się dostać poprzez troje drzwi. W samochodzie przewidziano 4 miejsca na miękkich i komfortowych, przez co mało sportowych fotelach. Prototyp przejechał ponad 70000 km i mimo pozytywnych o nim opinii nie został wdrożony do produkcji. Powodem był duży stopień zaawansowania prac nad funkcjonalniejszym Polonezem. Poza tym brakowało uzasadnienia do rozpoczęcia w Polsce produkcji samochodu sportowego. Obecnie jedyny egzemplarz Ogara znajduje się w Muzeum Motoryzacji w Warszawie przy ulicy Filtrowej, a odlew nadwozia obejrzeć można było na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej (obecnie znajduje się na Wydziale Mechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej).
    Jedyny prototypowy egzemplarz Ogara zbudowany został w 1977 roku. Konstrukcja pojazdu oparta została na płycie podłogowej samochodu Polski Fiat 125p, z którego przejęto również elementy układu napędowego, jezdnego oraz hamulcowego. Charakterystyczną cechą tego pojazdu była nowoczesna i dynamiczna stylizacja nadwozia zaprojektowana przez Cezarego Nawrota oraz zastosowane na wzór samochodów sportowych - chowane elektrycznie reflektory. Nadwozie wykonane było z laminatu, stworzonego z połączenia żywicy epoksydowej z włóknem szklanym. Dodatkowym sportowym akcentem były obręcze kół wykonane ze stopów metali lekkich. Nadwozie Ogara projektowane było z uwzględnieniem przepisów Ministerstwa Transportu USA w związku z czym model ten wyposażony był w duże, wystające zderzaki oraz lampy obrysowe na przednich i tylnych błotnikach. Do wnętrza nowoczesnego można było się dostać poprzez troje drzwi. W samochodzie przewidziano 4 miejsca na miękkich i komfortowych, przez co mało sportowych fotelach. Prototyp przejechał ponad 70000 km i mimo pozytywnych o nim opinii nie został wdrożony do produkcji. Powodem był duży stopień zaawansowania prac nad funkcjonalniejszym Polonezem. Poza tym brakowało uzasadnienia do rozpoczęcia w Polsce produkcji samochodu sportowego.

    Obecnie jedyny egzemplarz Ogara znajduje się w Muzeum Motoryzacji w Warszawie przy ulicy Filtrowej, a odlew nadwozia obejrzeć można było na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej (obecnie znajduje się na Wydziale Mechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej).
    11 stycznia 2014, 18:19 przez camil76 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    59
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    59

    Chevrolet Chevelle SS

    Chevrolet Chevelle SS – 1964-1977
    1964-1977
    7 stycznia 2014, 23:05 przez mateusz789 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    18
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    18

    Kto kojarzy?

    Kto kojarzy? – Mistrz kierownicy ucieka Film z 1977 roku ale fajny
    Mistrz kierownicy ucieka Film z 1977 roku ale fajny
    1 grudnia 2013, 18:27 przez robigtaa (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (12)
    Głosów
    245
    (w tym negatywnych:
    2
    )
    jest moc
    243

    Nasza duma cz 1

    Nasza duma cz 1 – Oficjalna produkcja w Polsce ruszyła 6 czerwca 1973 roku w zakładach w Bielsku-Białej. We wrześniu 1975 roku rozpoczęto montaż w Tychach. Pierwsza modernizacja samochodu nastąpiła w 1977, zwiększono pojemność silnika do 652 cm³, w układzie dolotowym zastosowano tłumik szmerów ssania, prądnicę prądu stałego zastąpiono alternatorem. Najbardziej widoczną zmianą była likwidacja skrajnych szczelin na pokrywie silnika, dzięki czemu poprawiono chłodzenie i nieco wyciszono silnik. Modyfikacje pozwoliły na wzrost mocy do 17,7 kW. Zmian doczekał się również układ hamulcowy, powiększono średnicę bębnów do 185 mm, oraz zmieniono rozstaw śrub mocujących koła z 4x190 na 4x98. W latach 1974-75 austriacka firma Steyr-Daimler-Puch w miejscowości Graz produkowała własną wersję Fiata 126, zwaną Fiat-Steyr 126 lub Steyr-Puch 126, gdzie przychodziły samochody bez silnika i bez kół.Montowany był własny, dwucylindrowy silnik typu bokser, o parametrach i osiągach lepszych niż Fiat 126 600. Pojemność skokowa wynosiła 643 cm³, moc 25 KM przy 4800 obr./min., maks. moment obrotowy 41 Nm przy 3000 obr./min., stopień sprężania 7,8. Silnik ten zapewniał wyraźnie lepsze osiągi niż 126p 600, bowiem do 80 km/h rozpędzał się w ok. 18,5 s zamiast 21,5 s, do 100 km/h w zaledwie 37 s zamiast 54 s. Prędkość maksymalna również wzrosła do ok. 115 km/h (126p - 105 km/h). Spalanie było wyższe o ok. pół litra na 100 km. Samochód seryjnie wyposażony był w niezależne ogrzewanie benzynowe co miało wpływ na wyższą cenę o ok. 23%.
    Oficjalna produkcja w Polsce ruszyła 6 czerwca 1973 roku w zakładach w Bielsku-Białej. We wrześniu 1975 roku rozpoczęto montaż w Tychach. Pierwsza modernizacja samochodu nastąpiła w 1977, zwiększono pojemność silnika do 652 cm³, w układzie dolotowym zastosowano tłumik szmerów ssania, prądnicę prądu stałego zastąpiono alternatorem. Najbardziej widoczną zmianą była likwidacja skrajnych szczelin na pokrywie silnika, dzięki czemu poprawiono chłodzenie i nieco wyciszono silnik. Modyfikacje pozwoliły na wzrost mocy do 17,7 kW. Zmian doczekał się również układ hamulcowy, powiększono średnicę bębnów do 185 mm, oraz zmieniono rozstaw śrub mocujących koła z 4x190 na 4x98.

    W latach 1974-75 austriacka firma Steyr-Daimler-Puch w miejscowości Graz produkowała własną wersję Fiata 126, zwaną Fiat-Steyr 126 lub Steyr-Puch 126, gdzie przychodziły samochody bez silnika i bez kół.Montowany był własny, dwucylindrowy silnik typu bokser, o parametrach i osiągach lepszych niż Fiat 126 600. Pojemność skokowa wynosiła 643 cm³, moc 25 KM przy 4800 obr./min., maks. moment obrotowy 41 Nm przy 3000 obr./min., stopień sprężania 7,8. Silnik ten zapewniał wyraźnie lepsze osiągi niż 126p 600, bowiem do 80 km/h rozpędzał się w ok. 18,5 s zamiast 21,5 s, do 100 km/h w zaledwie 37 s zamiast 54 s. Prędkość maksymalna również wzrosła do ok. 115 km/h (126p - 105 km/h). Spalanie było wyższe o ok. pół litra na 100 km. Samochód seryjnie wyposażony był w niezależne ogrzewanie benzynowe co miało wpływ na wyższą cenę o ok. 23%.
    28 listopada 2013, 9:12 przez mrozu111 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    46
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    46

    "Motokillerzy Hollywood" odc. 1

    "Motokillerzy Hollywood" odc. 1 – 1977 Mack RS-712 LST Konwój http://www.filmweb.pl/film/Konw%C3%B3j-1978-34019#
    1977 Mack RS-712 LST

    Konwój
    http://www.filmweb.pl/film/Konw%C3%B3j-1978-34019#
    25 listopada 2013, 18:37 przez Matt55 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (5)
    Głosów
    132
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    131

    Tyrrell P34

    Tyrrell P34 – "Tyrrell P34 (skrót od Project 34), zwany również "sześciokołowcem" – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Dereka Gardnera i uczestniczący w niej w sezonach 1976 – 1977. Samochód został zaprojektowany w oparciu o nowe przepisy. Z przodu posiadał małe, dziesięciocalowe koła, a z tyłu koła o normalnej wielkości. Pomysł mniejszych kół przednich wywodził się z chęci zwiększenia penetracji powietrza i zmniejszenia "powierzchni czołowej", co miałoby zmniejszyć opór aerodynamiczny. Jednakże mniejsza średnica kół doprowadziła do utraty powierzchni styku gumy i asfaltowej powierzchni toru, co powodowało gorszą przyczepność na zakrętach. Wskutek tego model P34 otrzymał cztery dziesięciocalowe koła przednie (wszystkie skrętne) i przeszedł do historii Formuły 1 jako jedyny samochód uczestniczący w wyścigu Grand Prix posiadający sześć kół." W niedzielę ostatni wyścig w tym sezonie. PS: W latach 90 była jakaś taka kreskówka chyba o F1 i był tam ten bolid - pamięta może ktoś nazwę kreskówki.
    "Tyrrell P34 (skrót od Project 34), zwany również "sześciokołowcem" – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Dereka Gardnera i uczestniczący w niej w sezonach 1976 – 1977. Samochód został zaprojektowany w oparciu o nowe przepisy. Z przodu posiadał małe, dziesięciocalowe koła, a z tyłu koła o normalnej wielkości. Pomysł mniejszych kół przednich wywodził się z chęci zwiększenia penetracji powietrza i zmniejszenia "powierzchni czołowej", co miałoby zmniejszyć opór aerodynamiczny.

    Jednakże mniejsza średnica kół doprowadziła do utraty powierzchni styku gumy i asfaltowej powierzchni toru, co powodowało gorszą przyczepność na zakrętach. Wskutek tego model P34 otrzymał cztery dziesięciocalowe koła przednie (wszystkie skrętne) i przeszedł do historii Formuły 1 jako jedyny samochód uczestniczący w wyścigu Grand Prix posiadający sześć kół."

    W niedzielę ostatni wyścig w tym sezonie.

    PS: W latach 90 była jakaś taka kreskówka chyba o F1 i był tam ten bolid - pamięta może ktoś nazwę kreskówki.
    23 listopada 2013, 11:20 przez CrazyMechatronik (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (4)
    Głosów
    22
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    22

    Łada Niva 4x4

    Łada Niva 4x4 – Piękne auto, na podzespołach Fiata 124. Pierwsze Nivy zostały wyprodukowane 7 kwietnia 1977. Model na zdjeciu miał silnik 1,7, posiadal 72KM
    Piękne auto, na podzespołach Fiata 124.
    Pierwsze Nivy zostały wyprodukowane 7 kwietnia 1977. Model na zdjeciu miał silnik 1,7, posiadal 72KM
    17 listopada 2013, 20:31 przez Blumis (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    15
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    15

    Zobacz następne