Profil użytkownika
Milusia
Kierowca
| Zamieszcza materiały od: | 11 sierpnia 2013 - 20:58 |
| Ostatnio: | 23 czerwca 2019 - 14:18 |
- Materiałów na głównej: 16 z 26 (10 usunietych przez adm.)
- Punktów za materiały: 407
- Komentarzy: 130
- Punktów za komentarze: 65
3
3
16
E-Type′a Lightweight Coupe (rejestracja 4868 WK). Konstrukcja była oparta na stalowym Low Drag Coupé (o numerze rejestracyjnym CUT 7). Nadwozie Coupé miało być stabilniejsze przy wyższych prędkościach. Takiego Jaguara zażyczyła sobie ekipa Petera Lindnera i Petera Nöckera na wyścig Le Mans w 1964 roku. Niestety samochód nie ukończył wyścigu. Nie ukończył także swojego drugiego i za razem ostatniego wyścigu. Peter Lindner na torze w Monthléry stracił panowanie nad bestią i rozbił ją śmiertelnie raniąc siebie i zabijając 4 sędziów.
Wrak został skonfiskowany przez francuską policję i zniknął w jakimś garażu na 11 lat. Po czym kupiła go firma Lynx. Wyjęto z niego co ciekawsze części i zamontowano je pod koniec lat 70 do jednej z fabrycznych karoserii LDC (rejestracja 49 FXN).
Nadwozie Lindner Nöckera (bo tak nazywano ten wrak) dodawane było w gratisie kolejnym właścicielom 49 FXN.
W 2007 ten komplet zakupił Peter Neumark i podjął się kompletnej renowacji wraku.
W tym wraku ratowano każdą możliwą część. Sama blacharka zajęła 5200 roboczogodzin.
Przekładano także części od 49 FXN jednak tak by dało się je zreplikować i zamontować do „dawcy”. Można także powiedzieć, że Lindner Nöcker został odbudowany lepiej niż został zbudowany oryginał (np. nity karoserii są w równych odległościach). Pomimo iż odbudowa zwykłego E-Type to 1000 godzin, to odbudowa Lindner Nöckera zajęła aż 7000. Samochód wycenia się na około 4.5 miliona funtów.
Firma Petera Neumarka – CMC zamierza wypuścić serię 5 idealnych replik Lindner Nöckera, a pierwsza z nich ujrzy światło dzienne już w 2013 roku.
Dane Techniczne:
-Silnik - rzędowy, 6 cylindrów DOHC, 3,8-litra, głowica i blok z aluminium, wtrysk paliwa Lucas
-Skrzynia biegów - 5-cio biegowa ZF
-Moc - 330-345 KM
-0-100km/h - 5,2s
-Prędkość maksymalna - 275 km/h
Więcej o tym niesamowitym samochodzie dowiecie się z 67 numeru czasopisma Classicauto.
23
65
Pustynia Bonneville jest bardzo gościnna. Każdy pojazd dostaje pożegnalny prezent. Zapytacie jaki? Oczywiście to sól, której na pustyni nie brakuje (w niektórych miejscach warstwa soli ma prawie 2 metry).
Nazwy mówią same za siebie. Obok samochodów startują również motocykle.
Rekordy ustanowione w tym miejscu są zniewalające. W roku 1960 Mickey Thompson prowadzący samochód Challenger 1, po raz pierwszy przekroczył 400 mil/h (644km/h). Sprzęt pomiarowy pokazał 406 mph (654 km/h). Potem poszło już gładko. Kolejną granicą stało się 1000km/h. Bariera pękła w 1970 za sprawą Garry'ego Gabelich'a i jego Blue Flame - 662,407 mph czyli 1001,67 km/h! Do tej pory jest to najlepszy wynik uzyskany w Bonneville. Najszybszym Dieslem jaki jeździ po świecie jest JCB DIESELMAX, który zdołał rozpędzić się na Salt Flats do 328.767mph ( 529 km/h ) w 2006 roku.
Polka ustanowiła nowy rekord prędkości podczas Bonneville Speed Week 2008
zięki ustanowieniu nowego rekordu i zdobyciu "czerwonej
czapki" ( znak rozpoznawczy członków 200MPH CLUB ), na zawsze
wpisałam się w historię BONNEVILLE SPEED WEEK. Bez wątpienia jest to
jedno z najważniejszych osiągnięć w moim życiu!
W ciągu 60 lat w 200MPH CLUB znalazło sie 15 kobiet.
Ja mam zaszczyt bycia jedna z nich, a zarazem jedyną Polką w
szeregach klubu!
Andy Green, w swoim bolidzie Thrust SSC popędził z prędkością dźwięku osiągając absolutnie kosmiczne 1227,983 km/h.
Do Bonneville zjeżdżają najróżniejsze pojazdy, których kierowcy śnią o prędkości. Samochody podzielono na 7 klas:
Special Construction
Vintage
Vintage Coupe & Sedan
Modified
Classic
Production
Diesel Truck
13
102
12
6
31