Szukaj
Znalazłem 23 takie materiały
Po czym poszedł do samochodu dał kopa w błotnik krzywiąc go. Pojechał za mną w bezpieczne miejsce. Stwierdziłem że nie ma co dyskutować z agresorem i wezwałem patrol Policji. Kierowca był trzeźwy. Facet stwierdził przy policji, że tu pasta tempo wystarczy polerować.
Policja uznała winnym kolizji kierowcę Forda i ukarała mandatem."
0
0
"Powoli nabieram pewności siebie, choć to nie łatwe. Każdy dzień był w pewnym sensie pierwszym razem. Różne opony i ustawienia. Ten dzień też był pełen nauki.
Zespół jest bardzo przyjazny. Dziękuję im za możliwość bycia tu. Dla mnie to ważne, abym mógł odpowiedzieć sobie na wiele pytań. Chłopaki są zmęczeni po długim sezonie, ale atmosfera w garażu była bardzo miła.
Przejechałem tylko pół dnia. To coś innego niż normalny test, w którym można przeanalizować sprawy. Zastanowić się, co dalej. Wysiadłem o 15 i miałem 15 minut przerwy.
Co dalej? Po testach jadę do domu...
Przejechałem dużo okrążeń to był produktywny dzień i czekam na jutro. Pewność rosła z okrążenia na okrążenie, ale pojawiła się szybko i mogłem od razu zacząć testy. Dobrze będzie mieć trochę przerwy i przygotować się na jutro.
Rytm i tempo były dobre. Dałoby się coś poprawić w aucie, ale to dzień Pirelli, więc nie można było dotykać samochodu.
Mimo to był to udany dzień i dużo nauki.
Tym razem dostałem możliwość od Williamsa i jestem im bardzo wdzięczny.
Mialem powiedzieć, że było długi, ale nie był. Spędziłem 6 godzin w samochodzie. To mój drugi raz w aucie z sezonu 2017. Mogłem trochę użyć doświadczeń z Renault. Starałem się jak najwiecej nauczyć na tych stu okrążeniach.
Moje podejście nie zmieniło się przez ostatnich 6 miesięcy. Korzystam z każdej okazji, aby się uczyć nowej f1. Nowych samochodów, ustawień, opon.
Miałem pewność i większej bym nie oczekiwał osoby, która pierwszy raz wsiada do samochodu.
Nie prowadzę w stu procentach lewą ręką. Ciężko byłoby jechać jedną ręką. Nie jestem w stu procentach sprawny, to widać. Jestem jednak mile zaskoczony jak poszły te testy i jak reagował mój organizm, ale nie leżałem w domu przez 6 miesięcy. Szykowałem się i jestem zadowolony z mojego przygotowania fizycznego. Siedem lat temu łatwiej byłoby wskoczyć do samochodu, ale teraz wiele się zmieniło. Musze się ich nauczyć. Zaczynam niemal od zera, ale jeśli dostanę jeszcze okazję, szybko się nauczę. Moje doświadczenie z poprzednich lat pozwala się szybciej uczyć, ale było to prawie jak pierwszy dzień w szkole.
Zespół był zadowolony z moich długich przejazdów tak, jak wcześniej. Ale zawsze można się czegoś więcej nauczyć.
Starałem się pomóc także zespołowi.
Co przyniesie przyszłość, nie wiem...
jeśli nic dalej się nie stanie i tak będę szczęśliwy. Było warto. Jeśli to dopiero start, to był to dobry początek."
3
7
11
Dajcie koniecznie znać czy podobają Wam się tego typu filmiki.
28
2
Mycie ciepłą wodą z szamponem samochodowym, polerowanie pastą tempo, czyszczenie żelem do felg, nabłyszczanie opon i konserwacja plastików w środku i na zewnątrz. Parę godzin pracy, ale cieszy oko.
24
19
Rany, ależ to się szybko dzieje. Pięć minut temu hybrydy były dla głupków wierzących, że jeżdżąc samochodem z dwoma silnikami, pomagają oszczędzać światowe zasoby. A auta elektryczne były dla śmiertelnie durnych. Naprawdę. Tak było. Kiedyś zderzyłem czołowo G-Wiza ze stołem kuchennym i to stół wyszedł z tej kolizji w lepszym stanie. Po co jeździć autem, dzięki któremu świat stanie się lepszy, skoro i tak nie zdążymy się tym nacieszyć? Ale wczoraj było wczoraj, a dziś jest dzisiaj – zupełnie inaczej. Dwa najlepsze supersamochody w historii są hybrydami. Wszystkim prowadzącym BMW i8 z podziwu opada szczęka. A na czysto elektrycznym froncie jednym ruchem przeszliśmy od G-Wiza do i3. To trochę tak, jakby bracia Orville i Wilbur Wrightowie, lądując w Kitty Hawk, stwierdzili: „Dobra, chyba się udało. Bierzmy się za F14”.
Stary dobry silnik spalinowy odchodzi do lamusa zdumiewająco szybko, a lamenty nad jego upadkiem przywodzą mi na myśl Neila Younga, który jęczy bez końca, że płyta winylowa umarła, a cyfrowy dźwięk nie ma już tej głębi. Może i tak, tyle że na iPodzie piosenki się nie podrapią.
To wygoda zabiła winyle i jeszcze większa wygoda położyła kres (w jakiś miesiąc) płycie CD. Bo każdy lepszy pomysł chwyta niewiarygodnie szybko. Dopiero co telefony stały na stoliku w przedpokoju. A zaraz już ich tam nie było – bo znalazły się w naszych kieszeniach albo na naszych nadgarstkach.
Dopiero co korzystało się z maszyny do pisania. I zaraz – ciach! Mieliśmy laptopy. Dopiero co wysyłało się listy pocztą, a zaraz e-mailem. Dopiero co nagrywało się odcinek telenoweli na mangetowid (oczywiście przez pomyłkę), a już po chwili na dekoder.
Okres przejściowy właściwie nie występuje. Świat nie siada, by przez parę lat gryźć długopis i medytować nad tym, co byłoby najlepsze. Tylko w jednej chwili pali się papierosy, a w następnej wdycha mgłę. W jednej chwili chodzi do biblioteki, a w następnej czyta w Internecie.
Tak też się dzieje w świecie motoryzacji. Bo jak dużo czasu potrzeba, żeby wybrać między Porsche 911 a BMW i8? Dowiadujemy się, że jeden pali niecałe 4 litry na 30 km, a drugiemu 4,2 litra wystarczy na 200 km, i decydujemy się od razu. Chyba że jesteśmy kompletnymi wariatami.
Nie zapominajmy też, że i8 jest hybrydą wyczynową pierwszej generacji. To odpowiednik wczesnych telefonów komórkowych i pierwszych komputerów domowych z zielonymi ekranami. Skoro więc tempo zmian jest tak szybkie, wyobraźcie sobie, jak będą wyglądać samochody za pięć lat.
I wyobraźcie sobie, co oprócz silnika będzie napędzane energią elektryczną. Już teraz jest wykorzystywana do wspomagania układu kierowniczego, wynajdywania najlepszej trasy i unikania zderzenia z autem z przodu. Pomaga utrzymać samochód na pasie, kiedy kierowca pisze SMS, włączyć światła, kiedy zapada ciemność, i przesuwać siedzenia.
I nie mówię tu o drogich autach. Wszystko to jest dostępne już teraz w najzwyklejszych hatchbackach. Testuję obecnie Audi S1, które jest jednym wielkim gąszczem elektrogadżetów. A jednak jest wyposażone w ręczną skrzynię biegów. Tak jak nowiutka Corvette’a, którą testowałem wczoraj. I najróżniejsze Astony.
Czy to nie dziwne? Dzisiejsza branża motoryzacyjna potrafi stworzyć auta, które unikają kolizji i palą 2,1 l na 100 km. A tymczasem wciąż produkuje ręczne skrzynie biegów. To tak jakby mieszkać w inteligentnym domu, a drogę do klozetu oświetlać sobie świecami.
Przyznaję, że gdy jestem na torze, ciskam się i rzucam mięsem, kiedy nie wchodzi bieg, który wybrałem w skrzyni łopatkowej. Oczywiście, wiem dlaczego. Bo kiedy chce się zredukować do dwójki przy 110 km/h, to silnik rozpadnie się w drobny mak. Ale to mój silnik, i jeśli mam ochotę go rozwalić, to dlaczego elektryczna niania miałaby mi w tym przeszkadzać?
Na torze, gdzie jeździ się dla zabawy, o wiele lepiej sprawdza się skrzynia ręczna. Bo wtedy to ja jestem u władzy i mam więcej kontroli. Ale w każdej innej sytuacji samochód z ręczną skrzynią biegów jest jak telewizor bez pilota. Cholernie denerwujący.
Po pierwsze, chodzi o prędkość. Jakiś czas temu na rumuńskiej autostradzie odbyliśmy z Hammondem wyścig równoległy (za przyzwoleniem policji – dodaję na wszelki wypadek, gdyby ta informacja dotarła do „Daily Mail”). On jechał Ferrari Californią z dwusprzęgłową przekładnią z łopatkami, a ja Astonem Martinem DBS z ręczną. Oba samochody przyśpieszały z dokładnie tą samą prędkością, ale przy każdej zmianie biegów zostawałem jakieś 3 metry w tyle. Jego przełożenia były bezbłędnie płynne, a moje nie. Moje nie mogły takie być.
Druga sprawa to ruch uliczny. Zawsze kiepsko stanąć w korku, ale kiedy utknę w aucie z ręczną skrzynią biegów, korci mnie, żeby wysiąść i się zabić. Bo ciągłe wciskanie pedału sprzęgła jest męczące i bolesne. Zupełnie jakby się było na siłowni. A tam przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie chodzi.
Wiejskie drogi? Miasta? Parkingi? Nie przychodzi mi do głowy żadne miejsce na świecie, gdzie ręczna przekładnia byłaby lepsza od współczesnej ręcznej z łopatkami albo gładko przerzucającego biegi automatu. Tymczasem w tańszych samochodach nie widać chęci zmian.
Pierwszym i oczywistym powodem są pieniądze – układ dwusprzęgłowy jest drogi. Ale wtrysk paliwa też. A jakoś nikt nigdy nie podnosi tego argumentu, opowiadając się za współczesną produkcją aut z podwójnymi gaźnikami Webera.
Pierwsze modele skrzyń z łopatkami były pożałowania godne. Brakowało im precyzji i płynności, w dodatku nie pozwalały zaparkować równolegle na wzniesieniu. Ale teraz działają bez zarzutu, mają funkcję „pełzania” i są cudowne. Nie ma wątpliwości, że czas pomachać ręcznej skrzyni biegów na pożegnanie.
Och, wiem, że niektórym purystom przytkają się nosy i zmoczą chusteczki. Ale spójrzcie na to w ten sposób: podczas gdy wszyscy będą jeździć hybrydami, które będą potrafiły same znaleźć właściwą drogę, i będą sączyć paliwo jak ksiądz herbatę na stypie po starszej pani, nie będzie przeszkód, żeby wielbiciele przeszłości nadal mieli wielkie V8, ręczne skrzynie
i radioodbiorniki.
Ręczne skrzynie są dziś równie bezużyteczne co konie – tych nawet zjeść się nie da. A jednak co weekend wiejskie krajobrazy zapełniają się ludźmi, którzy jeżdżą konno dla zabawy.
89
1 2 3 > ostatnia ›
« poprzednia 1 2 3 następna »