Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 254 takie materiały
    Pininfarina Battista – Elektryczny hipersamochód produkowany przez niemieckie przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina od 2020 roku. Na salonie samochodowym Geneva Motor Show w marcu 2019 roku nowo powstałe przed rokiem przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina przedstawiło swój pierwszy samochód w postaci supersamochodu o w pełni elektrycznym napędzie. Nazwany Pininfarina Battista, jest przez to hołdem dla założyciela studia projektowego Pininfarina, żyjącego w latach 1893–1966 Battisy Pininfariny. Zespół stylistów Pininfariny, któremu dowodził Luca Borgogno, odpowiedzialny był również za projekt nadwozia pojazdu, wyróżniając się smukłą sylwetką łączącą kontrastowe barwy nadwozia z malowanym na czarno dachem oraz licznymi przetłoczeniami płynnie połączonymi z wlotami powietrza. Pas przedni przyozdobiła charakterystyczna, świetlista listwa z diod LED. Battista w momencie debiutu został określony najszybszym produkcyjnym samochodem w historii włoskiej motoryzacji oraz najszybszym samochodem elektrycznym na rynku. Samochód zapożyczył podzespoły od chorwackiej firmy Rimac. W ten sposób, układ napędowy Battisty tworzą cztery silniki elektryczne umieszczone przy każdym z kół, które generują łączną moc 1900 KM i moment obrotowy 2300 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza do 100 km/h w mniej niż 2 sekundy.
    Elektryczny hipersamochód produkowany przez niemieckie przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina od 2020 roku. Na salonie samochodowym Geneva Motor Show w marcu 2019 roku nowo powstałe przed rokiem przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina przedstawiło swój pierwszy samochód w postaci supersamochodu o w pełni elektrycznym napędzie. Nazwany Pininfarina Battista, jest przez to hołdem dla założyciela studia projektowego Pininfarina, żyjącego w latach 1893–1966 Battisy Pininfariny. Zespół stylistów Pininfariny, któremu dowodził Luca Borgogno, odpowiedzialny był również za projekt nadwozia pojazdu, wyróżniając się smukłą sylwetką łączącą kontrastowe barwy nadwozia z malowanym na czarno dachem oraz licznymi przetłoczeniami płynnie połączonymi z wlotami powietrza. Pas przedni przyozdobiła charakterystyczna, świetlista listwa z diod LED. Battista w momencie debiutu został określony najszybszym produkcyjnym samochodem w historii włoskiej motoryzacji oraz najszybszym samochodem elektrycznym na rynku. Samochód zapożyczył podzespoły od chorwackiej firmy Rimac. W ten sposób, układ napędowy Battisty tworzą cztery silniki elektryczne umieszczone przy każdym z kół, które generują łączną moc 1900 KM i moment obrotowy 2300 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza do 100 km/h w mniej niż 2 sekundy.
    McLaren P1 – Hybrydowy hipersamochód produkowany przez brytyjską markę McLaren w latach 2013-2015, został zaprezentowany w 2012 roku na Paris Motor Show. P1 waży około 1300 kg i zbliżony jest pod tym względem do McLarena MP4-12C. Wersję produkcyjną zaprezentowano na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie w 2013 roku. Wersja produkcyjna miała zamontowany ogranicznik prędkości do 350 km/h. W tej wersji zmieniono także wloty powietrza z przodu i z tyłu wozu. Aerodynamika nie została zmieniona. Oficjalna wersja ma zmieniony lakier z pomarańczowego na żółty. P1 wykorzystuje projekt mid-engine. Jest to monocoque z włókna węglowego i struktury bezpieczeństwa dachu i klatki bezpieczeństwa zamontowanej we wnętrzu pojazdu o nazwie MonoCage. Silnik McLaren M838T V8 twin-turbo o pojemności 6,9 l w połączeniu z systemem odzyskiwania energii kinetycznej auta ma moc 727 KM. W połączeniu z silnikiem elektrycznym P1 ma w sumie 903 KM. Można także jeździć na samym silniku elektrycznym. P1 przyspiesza do 100 km/h w 2,8 sekund.
    Hybrydowy hipersamochód produkowany przez brytyjską markę McLaren w latach 2013-2015, został zaprezentowany w 2012 roku na Paris Motor Show. P1 waży około 1300 kg i zbliżony jest pod tym względem do McLarena MP4-12C. Wersję produkcyjną zaprezentowano na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie w 2013 roku. Wersja produkcyjna miała zamontowany ogranicznik prędkości do 350 km/h. W tej wersji zmieniono także wloty powietrza z przodu i z tyłu wozu. Aerodynamika nie została zmieniona. Oficjalna wersja ma zmieniony lakier z pomarańczowego na żółty. P1 wykorzystuje projekt mid-engine. Jest to monocoque z włókna węglowego i struktury bezpieczeństwa dachu i klatki bezpieczeństwa zamontowanej we wnętrzu pojazdu o nazwie MonoCage. Silnik McLaren M838T V8 twin-turbo o pojemności 6,9 l w połączeniu z systemem odzyskiwania energii kinetycznej auta ma moc 727 KM. W połączeniu z silnikiem elektrycznym P1 ma w sumie 903 KM. Można także jeździć na samym silniku elektrycznym. P1 przyspiesza do 100 km/h w 2,8 sekund.
    Renault Clio V6 – Sportowy model Renault zbudowany na bazie drugiej generacji Clio. Produkowany w latach 2001-2005 w fabryce Alpine. Prace nad Clio V6 rozpoczęto w 1998 roku, a pierwsza prezentacja miała miejsce podczas wyścigu w Hiszpanii w kwietniu 1999 roku. W 1998 roku podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu zaprezentowano jeden z prototypów pojazdu z silnikiem 3,0 o mocy 285 KM. Wkrótce potem podjęto oficjalną decyzję o wprowadzeniu na rynek drogowej wersji pojazdu z silnikiem V6. Opracowanie projektu powierzone zostało brytyjskiej firmie Tom Walkinshaw Racing. Produkcję rozpoczęto w Szwecji, gdzie firma TWR miała swoją fabrykę. Do napędu wersji produkcyjnej wykorzystano widlastego sześciocylindrowego silnika benzynowego o pojemności 2,9 l, który umieszczony został centralnie, tuż za przednimi fotelami. Pochodzi on z sportowego Renault Laguna. Napęd przenoszony jest za pomocą 6-biegowej manualnej skrzyni biegów na tylną oś pojazdu. Z powodu dużego zapotrzebowania na powietrze z boku pojazdu umieszczono duże wloty powietrza oraz poszerzono wszystkie zderzaki. W 2003 roku Clio V6 przeszło face lifting. Zmieniono m.in. pas przedni i tylny pojazdu. Zastosowano m.in. nowe reflektory oraz wnętrze. Przy okazji zmieniono układ zawieszenia, a z pomocą konstruktorów Porsche zwiększono moc silnika do 255 KM, a produkcję pojazdu przeniesiono do Francji. Ze zwiększoną mocą samochód osiąga prędkość maksymalną 250 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,8 sekund.
    Sportowy model Renault zbudowany na bazie drugiej generacji Clio. Produkowany w latach 2001-2005 w fabryce Alpine. Prace nad Clio V6 rozpoczęto w 1998 roku, a pierwsza prezentacja miała miejsce podczas wyścigu w Hiszpanii w kwietniu 1999 roku. W 1998 roku podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu zaprezentowano jeden z prototypów pojazdu z silnikiem 3,0 o mocy 285 KM. Wkrótce potem podjęto oficjalną decyzję o wprowadzeniu na rynek drogowej wersji pojazdu z silnikiem V6. Opracowanie projektu powierzone zostało brytyjskiej firmie Tom Walkinshaw Racing. Produkcję rozpoczęto w Szwecji, gdzie firma TWR miała swoją fabrykę. Do napędu wersji produkcyjnej wykorzystano widlastego sześciocylindrowego silnika benzynowego o pojemności 2,9 l, który umieszczony został centralnie, tuż za przednimi fotelami. Pochodzi on z sportowego Renault Laguna. Napęd przenoszony jest za pomocą 6-biegowej manualnej skrzyni biegów na tylną oś pojazdu. Z powodu dużego zapotrzebowania na powietrze z boku pojazdu umieszczono duże wloty powietrza oraz poszerzono wszystkie zderzaki. W 2003 roku Clio V6 przeszło face lifting. Zmieniono m.in. pas przedni i tylny pojazdu. Zastosowano m.in. nowe reflektory oraz wnętrze. Przy okazji zmieniono układ zawieszenia, a z pomocą konstruktorów Porsche zwiększono moc silnika do 255 KM, a produkcję pojazdu przeniesiono do Francji. Ze zwiększoną mocą samochód osiąga prędkość maksymalną 250 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,8 sekund.
    Bugatti Chiron Super Sport 300+ – Hipersamochód produkowany przez francuską markę Bugatti w latach 2016–2022. Drugi produkcyjny model w historii reaktywowanego w 1998 roku przez Volkswagena Bugatti został oficjalnie zaprezentowany 1 marca 2016 na Geneva Motor Show. Proces rozwojowy obejmował skonstruowanie 30 prototypów, które przejechały łącznie 500 tysięcy kilometrów i zużyły 200 kompletów ogumienia. Bugatti Chiron zastępił produkowanego dotąd przez dekadę Veyrona, zyskując w stosunku do niego dłuższe, wyższe i szersze nadwozie, a także większą o 133 kilogramów masę. Samochód otrzymał nazwę na cześć Louisa Chirona monakijskiego kierowcy Bugatti podczas 24-godzinnego wyścigu w Le Mans. Po raz pierwszy nazwę tę zastosowano w 1999 roku dla prototypu 18/3 Chiron. We wrześniu 2019 roku Bugatti zaprezentowało kolejną specjalną odmianę Chirona, która powstała bezpośrednio w celu ustanowienia nowego rekordu prędkości dla seryjnego samochodu drogowego. Chiron Super Sport 300+ pod kątem wizualnym został pozbawiony tylnego skrzydła, zyskał charakterystyczne szaro-pomarańczowe malowanie nadwozia, większe wloty powietrza, a także dłuższy o 25 centymetrów tył o bardziej smukłym kształcie. Dzięki modyfikacjom technicznym i aerodynamicznym, a także obniżeniu masy całkowitej samochodu, Bugatti nie musiało wprowadzać głębszych modyfikacji w 8-litrowym W16 o mocy 1600 KM. 2 sierpnia 2019 roku Chiron Super Sport 300+ rozpędził się do prędkości 490,484 km/h, przebijając w ten sposób prędkość 300 mil na godzinę. Dzięki osiągnięciu tej oficjalnie potwierdzonej i udokumentowanej prędkości, samochód otrzymał tytuł najszybszego samochodu świata.
    Hipersamochód produkowany przez francuską markę Bugatti w latach 2016–2022. Drugi produkcyjny model w historii reaktywowanego w 1998 roku przez Volkswagena Bugatti został oficjalnie zaprezentowany 1 marca 2016 na Geneva Motor Show. Proces rozwojowy obejmował skonstruowanie 30 prototypów, które przejechały łącznie 500 tysięcy kilometrów i zużyły 200 kompletów ogumienia. Bugatti Chiron zastępił produkowanego dotąd przez dekadę Veyrona, zyskując w stosunku do niego dłuższe, wyższe i szersze nadwozie, a także większą o 133 kilogramów masę. Samochód otrzymał nazwę na cześć Louisa Chirona monakijskiego kierowcy Bugatti podczas 24-godzinnego wyścigu w Le Mans. Po raz pierwszy nazwę tę zastosowano w 1999 roku dla prototypu 18/3 Chiron. We wrześniu 2019 roku Bugatti zaprezentowało kolejną specjalną odmianę Chirona, która powstała bezpośrednio w celu ustanowienia nowego rekordu prędkości dla seryjnego samochodu drogowego. Chiron Super Sport 300+ pod kątem wizualnym został pozbawiony tylnego skrzydła, zyskał charakterystyczne szaro-pomarańczowe malowanie nadwozia, większe wloty powietrza, a także dłuższy o 25 centymetrów tył o bardziej smukłym kształcie. Dzięki modyfikacjom technicznym i aerodynamicznym, a także obniżeniu masy całkowitej samochodu, Bugatti nie musiało wprowadzać głębszych modyfikacji w 8-litrowym W16 o mocy 1600 KM. 2 sierpnia 2019 roku Chiron Super Sport 300+ rozpędził się do prędkości 490,484 km/h, przebijając w ten sposób prędkość 300 mil na godzinę. Dzięki osiągnięciu tej oficjalnie potwierdzonej i udokumentowanej prędkości, samochód otrzymał tytuł najszybszego samochodu świata.
    1969 Dodge Super Bee – Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968-1971. Pierwszą generację zaprezentowano po raz pierwszy w 1968 rokum, została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. W 1969 do oferty wprowadzono 7,2-litrowy silnik V8 Six-Pack. Silnik ten wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Kod tej opcji to A12, który zmienił 5 cyfrę VIN na M. Te specjalne Super Bee są znane jako samochody z kodem M A12. Pakiet A12 wyposażył również samochody w oś Dana 60, wytrzymałą automatyczną skrzynię biegów lub 4-biegową manualną skrzynię biegów oraz czarną maskę z wlotem powietrza. Inne elementy pakietu A12 obejmowały wytrzymałe wewnętrzne części silnika, czarne stalowe koła z oponami G70x15 oraz wytrzymałe 11-calowe hamulce bębnowe. W sumie wyprodukowano 1907 egzemplarzy z pakietem A12.
    Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968-1971. Pierwszą generację zaprezentowano po raz pierwszy w 1968 rokum, została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. W 1969 do oferty wprowadzono 7,2-litrowy silnik V8 Six-Pack. Silnik ten wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Kod tej opcji to A12, który zmienił 5 cyfrę VIN na M. Te specjalne Super Bee są znane jako samochody z kodem M A12. Pakiet A12 wyposażył również samochody w oś Dana 60, wytrzymałą automatyczną skrzynię biegów lub 4-biegową manualną skrzynię biegów oraz czarną maskę z wlotem powietrza. Inne elementy pakietu A12 obejmowały wytrzymałe wewnętrzne części silnika, czarne stalowe koła z oponami G70x15 oraz wytrzymałe 11-calowe hamulce bębnowe. W sumie wyprodukowano 1907 egzemplarzy z pakietem A12.
    Porsche 918 Spyder – Hipersamochód produkowany przez niemiecką markę Porsche w latach 2013-2015,  zaprezentowany podczas 80. Międzynarodowej Wystawy Samochodowej w Genewie w 2010 roku jako następca Carrery GT. Auto zostało wyprodukowane jako seria limitowana w liczbie 918 sztuk. Pierwsze egzemplarze pojazdu pojawiły się w salonach w listopadzie 2013 roku. 918 finalnie wdrożono do produkcji we wrześniu 2013 roku. Prototyp został wyposażony w centralnie umieszczony 4,6-litrowy silnik V8 o mocy 540 KM oraz w dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 230 KM. Łączna moc prototypu w podanej konfiguracji to 770 KM. Silnik spalinowy napędzał tylną oś pojazdu natomiast silniki elektryczne przednią. Wersja produkcyjna wyposażona jest w ten sam silnik spalinowy, lecz jego moc zwiększono do 608 KM. Moc silników elektrycznych także uległa zwiększeniu. Przedni elektromotor generuje 127 KM, a tylny 154 KM. Łącznie wersja produkcyjna generuje moc aż 889 KM. 918 Spyder osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 2,5 sekundy. We wrześniu 2012 roku podano do wiadomości, że auto pokonało Północną Pętlę toru Nurburgring w czasie 6 minut i 57 sekund. Wersja produkcyjna różniła się szczegółami od konceptu. Wydechy zostały umieszczone w miejscu wysuwanych wlotów powietrza, czyli tuż nad silnikiem. W czerwcu 2015 roku Porsche ogłosiło, że produkcja modelu dobiegła końca po dokładnie 21 miesiącach wytwarzania w zakładach marki w Zuffenhausen.
    Hipersamochód produkowany przez niemiecką markę Porsche w latach 2013-2015, zaprezentowany podczas 80. Międzynarodowej Wystawy Samochodowej w Genewie w 2010 roku jako następca Carrery GT. Auto zostało wyprodukowane jako seria limitowana w liczbie 918 sztuk. Pierwsze egzemplarze pojazdu pojawiły się w salonach w listopadzie 2013 roku. 918 finalnie wdrożono do produkcji we wrześniu 2013 roku. Prototyp został wyposażony w centralnie umieszczony 4,6-litrowy silnik V8 o mocy 540 KM oraz w dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 230 KM. Łączna moc prototypu w podanej konfiguracji to 770 KM. Silnik spalinowy napędzał tylną oś pojazdu natomiast silniki elektryczne przednią. Wersja produkcyjna wyposażona jest w ten sam silnik spalinowy, lecz jego moc zwiększono do 608 KM. Moc silników elektrycznych także uległa zwiększeniu. Przedni elektromotor generuje 127 KM, a tylny 154 KM. Łącznie wersja produkcyjna generuje moc aż 889 KM. 918 Spyder osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 2,5 sekundy. We wrześniu 2012 roku podano do wiadomości, że auto pokonało Północną Pętlę toru Nurburgring w czasie 6 minut i 57 sekund. Wersja produkcyjna różniła się szczegółami od konceptu. Wydechy zostały umieszczone w miejscu wysuwanych wlotów powietrza, czyli tuż nad silnikiem. W czerwcu 2015 roku Porsche ogłosiło, że produkcja modelu dobiegła końca po dokładnie 21 miesiącach wytwarzania w zakładach marki w Zuffenhausen.
    Nissan GT-R Nismo – Dwudrzwiowe coupe zapowiedziane przez japońską firmę Nissan 6 grudnia 2007 roku. Prace nad samochodem trwały od 2001 roku. Po zakończeniu produkcji modelu Skyline R34 w 2002 roku nastała 6-letnia przerwa. W 2003 roku powstał nieco odbiegający segmentem od poprzednika model V35. Był to pierwszy Skyline, który był sprzedawany w USA jako Infiniti G35. Nissan GT-R został oficjalnie zaprezentowany w 2007 roku, a wprowadzony do sprzedaży w 2008. Nissan zaprezentował wersję GT-R Nismo podczas Tokyo Motor Show 2013. W wersji Nismo moc silnika wzrosła do 600 KM i 652 Nm momentu obrotowego. GT-R Nismo przyspiesza do 60 mph zajmuje 2,5 sekundy. Na New York Auto Show 2019 Nissan zaprezentował model GT-R Nismo na rok 2020. Zmiany w Nismo obejmują nowy tryb „R”, zmieniający ustawienie w celu szybszej zmiany biegów, nowe turbosprężarki z samochodu wyścigowego GT3 poprawiające przyspieszenie, lżejsze 20-calowe kute felgi aluminiowe RAYS ze specjalnie opracowanymi oponami Dunlop, wloty powietrza w błotnikach inspirowane GT3, lekkie karbonowo-ceramiczne hamulce, które są największymi tarczami hamulcowymi, jakie kiedykolwiek zamontowano w japońskich samochodach produkcyjnych, nowe zawieszenie, a dach, maska ​​i błotniki są wykonane z włókna węglowego w celu zmniejszenia masy. Nissan twierdzi, że nowy GT-R Nismo jest szybszy niż poprzednie modele, a masa wszystkich nowych ulepszeń została zmniejszona do 1703 kg, czyli o 20 kg lżejszy w porównaniu z GT-R Nismo z 2017 roku.
    Dwudrzwiowe coupe zapowiedziane przez japońską firmę Nissan 6 grudnia 2007 roku. Prace nad samochodem trwały od 2001 roku. Po zakończeniu produkcji modelu Skyline R34 w 2002 roku nastała 6-letnia przerwa. W 2003 roku powstał nieco odbiegający segmentem od poprzednika model V35. Był to pierwszy Skyline, który był sprzedawany w USA jako Infiniti G35. Nissan GT-R został oficjalnie zaprezentowany w 2007 roku, a wprowadzony do sprzedaży w 2008. Nissan zaprezentował wersję GT-R Nismo podczas Tokyo Motor Show 2013. W wersji Nismo moc silnika wzrosła do 600 KM i 652 Nm momentu obrotowego. GT-R Nismo przyspiesza do 60 mph zajmuje 2,5 sekundy. Na New York Auto Show 2019 Nissan zaprezentował model GT-R Nismo na rok 2020. Zmiany w Nismo obejmują nowy tryb „R”, zmieniający ustawienie w celu szybszej zmiany biegów, nowe turbosprężarki z samochodu wyścigowego GT3 poprawiające przyspieszenie, lżejsze 20-calowe kute felgi aluminiowe RAYS ze specjalnie opracowanymi oponami Dunlop, wloty powietrza w błotnikach inspirowane GT3, lekkie karbonowo-ceramiczne hamulce, które są największymi tarczami hamulcowymi, jakie kiedykolwiek zamontowano w japońskich samochodach produkcyjnych, nowe zawieszenie, a dach, maska ​​i błotniki są wykonane z włókna węglowego w celu zmniejszenia masy. Nissan twierdzi, że nowy GT-R Nismo jest szybszy niż poprzednie modele, a masa wszystkich nowych ulepszeń została zmniejszona do 1703 kg, czyli o 20 kg lżejszy w porównaniu z GT-R Nismo z 2017 roku.
    Dodge Viper RT/10 Roadster – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Dodge w latach 1991–2017. Pod koniec lat 80. koncern Chrysler rozpoczął prace nad nowym samochodem sportowym marki Dodge, którego premiera odbyła się w 1991 roku. Efektem był model Viper z awangardowym projektem nadwozia autorstwa Toma Gale'a. Charakterystycznymi elementami stałą się aerodynamiczna sylwetka, z wysoko osadzonymi reflektorami w owalnopodobnym kształcie i podobnie uformowane tylne lampy. Ponadto samochód zyskał duże wloty powietrza na krawędzi przednich błotników, a także długą maskę i nisko osadzoną kabiną pasażerską. Dodge Viper RT/10 Roadster trafił do sprzedaży w styczniu 1992 roku. Samochód napędzany jest ośmiolitrowym V10 generującym moc maksymalną 450 KM i moment obrotowy 664 Nm. RT/10 Roadster przyspiesza 0-100 km/h w 4,8 sekund i osiąga prędkość maksymalną 266 km/h.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Dodge w latach 1991–2017. Pod koniec lat 80. koncern Chrysler rozpoczął prace nad nowym samochodem sportowym marki Dodge, którego premiera odbyła się w 1991 roku. Efektem był model Viper z awangardowym projektem nadwozia autorstwa Toma Gale'a. Charakterystycznymi elementami stałą się aerodynamiczna sylwetka, z wysoko osadzonymi reflektorami w owalnopodobnym kształcie i podobnie uformowane tylne lampy. Ponadto samochód zyskał duże wloty powietrza na krawędzi przednich błotników, a także długą maskę i nisko osadzoną kabiną pasażerską. Dodge Viper RT/10 Roadster trafił do sprzedaży w styczniu 1992 roku. Samochód napędzany jest ośmiolitrowym V10 generującym moc maksymalną 450 KM i moment obrotowy 664 Nm. RT/10 Roadster przyspiesza 0-100 km/h w 4,8 sekund i osiąga prędkość maksymalną 266 km/h.
    Cadillac CTS-V – CTS - samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Cadillac w latach 2002–2019. CTS został po raz pierwszy zaprezentowany w 2002 roku. Został zbudowany na nowej płycie podłogowej GM Sigma. Zwiastował on powrót Cadillaca z klasycznym napędem na tylną oś pojazdu. Był pierwszym Cadillaciem od zakończenia produkcji modelu Cimarron w 1988 roku oferowanym z manualną skrzynią biegów. Trzecia i ostatnia generacja CTS miała światowy debiut w kwietniu 2013 roku podczas targów motoryzacyjnych w Nowym Jorku. Pojazd został zbudowany na płycie podłogowej GM Alpha oraz zaprojektowany zgodnie z nowym językiem stylistycznym marki, nazwanym Art & Science. Podczas targów motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2015 roku zaprezentowana została wersja CTS-V. Wnętrze pojazdu zostało wyposażone m.in. w fotele Recaro, internet Wi-Fi oraz 12-calowy ekran na desce rozdzielczej, a z zewnątrz pojazd wyróżniają m.in. większej od podstawowej wersji wloty powietrza, dodatkowa dolna listwa oraz maska z charakterystycznym garbem. Maska, przedni i tylny spojler oraz dyfuzor zostały wykonane z karbonu. CTS-V napędzany jest 6,2-litrowym silnikiem V8 wspomaganym kompresorem o mocy 640 KM i momencie obrotowym 855 Nm. Prędkość maksymalna samochodu wynosi 322 km/h, a przyspieszenie do 100 km/h zajmuje 3,2 sekundy.
    CTS - samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Cadillac w latach 2002–2019. CTS został po raz pierwszy zaprezentowany w 2002 roku. Został zbudowany na nowej płycie podłogowej GM Sigma. Zwiastował on powrót Cadillaca z klasycznym napędem na tylną oś pojazdu. Był pierwszym Cadillaciem od zakończenia produkcji modelu Cimarron w 1988 roku oferowanym z manualną skrzynią biegów. Trzecia i ostatnia generacja CTS miała światowy debiut w kwietniu 2013 roku podczas targów motoryzacyjnych w Nowym Jorku. Pojazd został zbudowany na płycie podłogowej GM Alpha oraz zaprojektowany zgodnie z nowym językiem stylistycznym marki, nazwanym Art & Science. Podczas targów motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2015 roku zaprezentowana została wersja CTS-V. Wnętrze pojazdu zostało wyposażone m.in. w fotele Recaro, internet Wi-Fi oraz 12-calowy ekran na desce rozdzielczej, a z zewnątrz pojazd wyróżniają m.in. większej od podstawowej wersji wloty powietrza, dodatkowa dolna listwa oraz maska z charakterystycznym garbem. Maska, przedni i tylny spojler oraz dyfuzor zostały wykonane z karbonu. CTS-V napędzany jest 6,2-litrowym silnikiem V8 wspomaganym kompresorem o mocy 640 KM i momencie obrotowym 855 Nm. Prędkość maksymalna samochodu wynosi 322 km/h, a przyspieszenie do 100 km/h zajmuje 3,2 sekundy.
    McLaren – Senna to wyczynowy supersamochód zbudowany jako alternatywa dla mniejszych modeli 570S i 720S o bardziej drogowym charakterze. Po raz pierwszy model zaprezentowano pod koniec 2017 roku. Nazwa wyścigowego modelu to hołd McLarena dla utytułowanego brazylijskiego kierowcy wyścigowego Ayrtona Senny zmarłego tragicznie podczas wyścigu na torze Imola w 1994 roku. Wyłącznościowe prawa do nazwy udało się uzyskać brytyjskiemu przedsiębiorstwu dzięki porozumieniu z brazylijskim Instituto Ayrton Senna

Pod kątem wizualnym McLaren Senna został utrzymany w spójnej z pozostałymi modelami w ofercie stylistyce function over fashion, wyróżniając się charakterystycznym kształtem pasa przedniego. Jednocześnie, samochód wzbogacono w rozwiązania podyktowane torową specyfiką, jak dużym tylnym spojlerem czy licznymi wlotami powietrza.

Samochód napędzany jest 4-litrowym V8 o mocy 800 KM, które rozwija 800 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Jednostka współpracuje z siedmiobiegową, dwusprzęgłową automatyczną skrzynią biegów. Osiągi pojazdu udało się zoptymalizować pod kątem jak najwyższych wartości dzięki masie całkowitej pojazdu, która wynosi mniej niż 1,2 tony
    Senna to wyczynowy supersamochód zbudowany jako alternatywa dla mniejszych modeli 570S i 720S o bardziej drogowym charakterze. Po raz pierwszy model zaprezentowano pod koniec 2017 roku. Nazwa wyścigowego modelu to hołd McLarena dla utytułowanego brazylijskiego kierowcy wyścigowego Ayrtona Senny zmarłego tragicznie podczas wyścigu na torze Imola w 1994 roku. Wyłącznościowe prawa do nazwy udało się uzyskać brytyjskiemu przedsiębiorstwu dzięki porozumieniu z brazylijskim Instituto Ayrton Senna

    Pod kątem wizualnym McLaren Senna został utrzymany w spójnej z pozostałymi modelami w ofercie stylistyce function over fashion, wyróżniając się charakterystycznym kształtem pasa przedniego. Jednocześnie, samochód wzbogacono w rozwiązania podyktowane torową specyfiką, jak dużym tylnym spojlerem czy licznymi wlotami powietrza.

    Samochód napędzany jest 4-litrowym V8 o mocy 800 KM, które rozwija 800 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Jednostka współpracuje z siedmiobiegową, dwusprzęgłową automatyczną skrzynią biegów. Osiągi pojazdu udało się zoptymalizować pod kątem jak najwyższych wartości dzięki masie całkowitej pojazdu, która wynosi mniej niż 1,2 tony