Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 338 takich materiałów
    Mercury Cougar GT-E XR7 – Samochód sportowy i samochód osobowy klasy wyższej i klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Mercury w latach 1966–2002. Cougar został po raz pierwszy zaprezentowany we wrześniu 1966 roku. Samochód został zbudowany na bazie Forda Mustanga w ramach koncernu Ford, zyskując od tego modelu platformę oraz rozwiązania techniczne. Wygląd nadwozia zostało z kolei opracowane przez Mercury jako samodzielny projekt. W latach 1967-1968 dostępny był pakiet GT dla standardowego Cougara oraz Cougara XR7. Pakiet GT został opracowany jako bardziej sportowa wersja napędzana przez silnik 390 V8 Marauder GT, który wytwarza moc 320 KM. Cougar GT został wyposażony w ulepszone zawieszenie, większe hamulce oraz nowe koła i opony. W 1968 roku została wprowadzona lepsza wersja Cougara GT - GT-E. GT-E otrzymał własne oznaczenie, poczwórny wydech,  srebrzysty lakier dolnej części nadwozia z chromowanymi wykończeniami oraz przeprojektowaną grill. GT-E napędzane jest przez silnik 427 V8 o mocy 390 KM, lecz w kwietniu 1968 roku silnik ten został zastąpiony przez 428 Cobra Jet, który generował moc 335 KM. W sumie wyprodukowano 394 GT-E, z czego 357 egzemplarzy było wyposażonych w silnik 427, a 37 egzemplarzy w 428CJ.
    Samochód sportowy i samochód osobowy klasy wyższej i klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Mercury w latach 1966–2002. Cougar został po raz pierwszy zaprezentowany we wrześniu 1966 roku. Samochód został zbudowany na bazie Forda Mustanga w ramach koncernu Ford, zyskując od tego modelu platformę oraz rozwiązania techniczne. Wygląd nadwozia zostało z kolei opracowane przez Mercury jako samodzielny projekt. W latach 1967-1968 dostępny był pakiet GT dla standardowego Cougara oraz Cougara XR7. Pakiet GT został opracowany jako bardziej sportowa wersja napędzana przez silnik 390 V8 Marauder GT, który wytwarza moc 320 KM. Cougar GT został wyposażony w ulepszone zawieszenie, większe hamulce oraz nowe koła i opony. W 1968 roku została wprowadzona lepsza wersja Cougara GT - GT-E. GT-E otrzymał własne oznaczenie, poczwórny wydech, srebrzysty lakier dolnej części nadwozia z chromowanymi wykończeniami oraz przeprojektowaną grill. GT-E napędzane jest przez silnik 427 V8 o mocy 390 KM, lecz w kwietniu 1968 roku silnik ten został zastąpiony przez 428 Cobra Jet, który generował moc 335 KM. W sumie wyprodukowano 394 GT-E, z czego 357 egzemplarzy było wyposażonych w silnik 427, a 37 egzemplarzy w 428CJ.
    9 września 2022, 22:29 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Aventador LP750-4 SV – Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini od 2011 roku. Aventador został zaprezentowany publicznie 28 lutego 2011 roku na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie, pięć miesięcy po pierwszej prezentacji w Sant’Agata Bolognese. Samochód stworzono jako następcę dla produkowanego przez dziesięć lat modelu Murcielago i zarazem nowy sztandarowy samochód Lamborghini na rok 2011. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych modeli Lamborghini, nazwa nawiązuje do rytualnych walk byków – korridy. Samochód dzieli nazwę z wielokrotnie zwyciężającym hiszpańskim bykiem. W marcu 2015 roku podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie została zaprezentowana wersja LP750-4 SV. Od wersji LP700-4 różni się mocą silnika, która wynosi 750 KM. Poprzez zastosowanie włókien węglowych udało się zredukować masę o 50 kg do 1575 kg. Zmianie uległa również stylistyka nadwozia - zmieniony został przedni splitter, zmodyfikowano dyfuzor, zamontowano spoiler, węglowo-ceramiczne hamulce oraz lżejsze felgi. Wszystkie zmiany skróciły czas przyspieszenia 0–100 km/h z 2,9 sekundy w wersji LP700-4 do 2,8 sekundy. Prędkość maksymalna wciąż utrzymana jest na poziomie 350 km/h, lecz siła docisku wzrosła o 180%.
    Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini od 2011 roku. Aventador został zaprezentowany publicznie 28 lutego 2011 roku na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie, pięć miesięcy po pierwszej prezentacji w Sant’Agata Bolognese. Samochód stworzono jako następcę dla produkowanego przez dziesięć lat modelu Murcielago i zarazem nowy sztandarowy samochód Lamborghini na rok 2011. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych modeli Lamborghini, nazwa nawiązuje do rytualnych walk byków – korridy. Samochód dzieli nazwę z wielokrotnie zwyciężającym hiszpańskim bykiem. W marcu 2015 roku podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie została zaprezentowana wersja LP750-4 SV. Od wersji LP700-4 różni się mocą silnika, która wynosi 750 KM. Poprzez zastosowanie włókien węglowych udało się zredukować masę o 50 kg do 1575 kg. Zmianie uległa również stylistyka nadwozia - zmieniony został przedni splitter, zmodyfikowano dyfuzor, zamontowano spoiler, węglowo-ceramiczne hamulce oraz lżejsze felgi. Wszystkie zmiany skróciły czas przyspieszenia 0–100 km/h z 2,9 sekundy w wersji LP700-4 do 2,8 sekundy. Prędkość maksymalna wciąż utrzymana jest na poziomie 350 km/h, lecz siła docisku wzrosła o 180%.
    Bugatti EB110 SS – Hipersamochód produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bugatti Automobili w latach 1992-1995. W 1987 roku włoski przedsiębiorca Romano Artioli, założył w Campogalliano przedsiębiorstwo Bugatti Automobili SpA, mające na celu przywrócenie do życia tej świetnej niegdyś marki. Efektem prac był zaprezentowany w stodziesiatą rocznicę urodzin założyciela przedsiębiorstwa, supersportowy model Bugatti EB110 w 1991 roku. Najmocniejszą seryjną wersją EB 110 jest SS (Super Sport). Moc 3,5-litrowego V12 z 4 turbosprężarkami, który napędza samochód wzrosła o 50 KM i wynosi 611 KM. Wersja ta miała inne doładowanie 1,2 bar, gdy seryjny GT miał 1,05 bar, wzmocniono zawieszenie i hamulce wraz ze wzrostem mocy polepszył się moment obrotowy i osiągi. We wnętrzu tej bardziej sportowej wersji znajdziemy więcej aluminium i prawdziwego wykończenia z kevlaru na tunelu środkowym i innych elementach obsługi wnętrza. EB110 SS przyspiesza do 100 km/h w 3,3 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 350 km/h. Powstało tylko 31 egzemplarzy EB110 SS.
    Hipersamochód produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bugatti Automobili w latach 1992-1995. W 1987 roku włoski przedsiębiorca Romano Artioli, założył w Campogalliano przedsiębiorstwo Bugatti Automobili SpA, mające na celu przywrócenie do życia tej świetnej niegdyś marki. Efektem prac był zaprezentowany w stodziesiatą rocznicę urodzin założyciela przedsiębiorstwa, supersportowy model Bugatti EB110 w 1991 roku. Najmocniejszą seryjną wersją EB 110 jest SS (Super Sport). Moc 3,5-litrowego V12 z 4 turbosprężarkami, który napędza samochód wzrosła o 50 KM i wynosi 611 KM. Wersja ta miała inne doładowanie 1,2 bar, gdy seryjny GT miał 1,05 bar, wzmocniono zawieszenie i hamulce wraz ze wzrostem mocy polepszył się moment obrotowy i osiągi. We wnętrzu tej bardziej sportowej wersji znajdziemy więcej aluminium i prawdziwego wykończenia z kevlaru na tunelu środkowym i innych elementach obsługi wnętrza. EB110 SS przyspiesza do 100 km/h w 3,3 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 350 km/h. Powstało tylko 31 egzemplarzy EB110 SS.
    25 sierpnia 2022, 21:07 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Pagani – Pagani Huayra – supersamochód produkowany pod włoską marką Pagani w latach 2011 – 2022. Auto jest następcą modelu Zonda. Został zaprezentowany podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie w 2011 roku.
Pojazd został skonstruowany w oparciu o swojego poprzednika, model Zonda. Karoserię wykonano z materiału o nazwie Carbotanium. Do napędu użyto pochodzącej od firmy Mercedes-AMG jednostki V12 6,0 l (5980 cm³) Twin-Turbo, położonej centralnie, generującej moc maksymalną 730 KM. Prędkość maksymalna wynosi 378 km/h, zaś przyspieszenie 0–100 km/h – 3,3 s. Pagani Huayra składa się z 3770 części.
W październiku 2013 roku auto kosztowało 1 056 000 euro. W standardowym wyposażeniu pojazd posiada m.in. węglowo-ceramiczne hamulce, inconelowo-tytanowy układ wydechowy oraz system multimedialny z zestawem głośników, ekranem dotykowym, nawigacją i łącznością Bluetooth. Opcjonalnie pojazd wyposażyć można w nadwozie w pełni wykonane z włókna węglowego za 112 500 euro, kamerę cofania, czujniki parkowania, felgi stylizowane na te z modelu Zonda-R.
W 2017 roku na salonie samochodowym w Genewie zaprezentowano wersje Roadster, odkrytą odmianę standardowego modelu odchudzoną o 70 kg oraz wzmocnioną o 34 KM.

    Pagani Huayrasupersamochód produkowany pod włoską marką Pagani w latach 2011 – 2022. Auto jest następcą modelu Zonda. Został zaprezentowany podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie w 2011 roku.

    Pojazd został skonstruowany w oparciu o swojego poprzednika, model Zonda. Karoserię wykonano z materiału o nazwie Carbotanium. Do napędu użyto pochodzącej od firmy Mercedes-AMG jednostki V12 6,0 l (5980 cm³) Twin-Turbo, położonej centralnie, generującej moc maksymalną 730 KM. Prędkość maksymalna wynosi 378 km/h, zaś przyspieszenie 0–100 km/h – 3,3 s. Pagani Huayra składa się z 3770 części.

    W październiku 2013 roku auto kosztowało 1 056 000 euro. W standardowym wyposażeniu pojazd posiada m.in. węglowo-ceramiczne hamulce, inconelowo-tytanowy układ wydechowy oraz system multimedialny z zestawem głośników, ekranem dotykowym, nawigacją i łącznością Bluetooth. Opcjonalnie pojazd wyposażyć można w nadwozie w pełni wykonane z włókna węglowego za 112 500 euro, kamerę cofania, czujniki parkowania, felgi stylizowane na te z modelu Zonda-R.

    W 2017 roku na salonie samochodowym w Genewie zaprezentowano wersje Roadster, odkrytą odmianę standardowego modelu odchudzoną o 70 kg oraz wzmocnioną o 34 KM.

    Czy wiecie co zwiastuje nadchodzącą awarię układu hamulcowego? Jakie sygnały dają poszczególne jego elementy o tym, że mają dość i że w końcu się poddadzą?

    Jest to ogromnie ważny temat o którym postarałem się opowiedzieć w tym materiale, czyli o tym jak taką usterkę w porę wykryć, co ją powoduje i jak się przed nią chronić na przyszłość.

    A czy Tobie zdarzyła się już sytuacja w której hamulce powiedziały "dość"?

    Chciałbym by ten film dotarł on do jak największej ilości osób z bardzo prostego powodu - budowania świadomości o czyhających zagrożeniach i konsekwencjach idących z ignorowania pierwszych oznak poddawania się układu hamulcowego.

    Zapraszam do oglądania!
    5 sierpnia 2022, 9:45 przez nitro2112 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    Własne

    Test drogowy poszedł bardzo źle
    1 sierpnia 2022, 7:00 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Diablo SV – Supersamochód produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 1991–2000. Lamborghini wprowadziło Diablo w zastępstwie dla starzejącego Countacha. Diablo trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990. W tym samym roku Diablo było mianowane tytułem najszybszego samochodu świata po co osiągnięciu prędkości 329 km/h. Odebrał go swojemu największemu rywalowi Ferrari F40 i dzierżył go od 1990 do 1991 roku. W latach 1995-2000 produkowany był model SV. Podobnie jak w modelu VT, tak i tutaj zmiany były głównie kosmetyczne. Minimalnie zmieniono kształt nadwozia, zamontowano nowe koła oraz większe hamulce. Moc 5,7-litrowego V12 wzrosła do 510 KM w porównaniu z podstawowym modelem o mocy 492 KM. Zrezygnowano z napędu na cztery koła, zmieniony kokpit SV przejął od wersji VT. W 1999 roku w SV użyto lamp, które się nie chowają, lampy te pochodziły z Nissana 300ZX.
    Supersamochód produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 1991–2000. Lamborghini wprowadziło Diablo w zastępstwie dla starzejącego Countacha. Diablo trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990. W tym samym roku Diablo było mianowane tytułem najszybszego samochodu świata po co osiągnięciu prędkości 329 km/h. Odebrał go swojemu największemu rywalowi Ferrari F40 i dzierżył go od 1990 do 1991 roku. W latach 1995-2000 produkowany był model SV. Podobnie jak w modelu VT, tak i tutaj zmiany były głównie kosmetyczne. Minimalnie zmieniono kształt nadwozia, zamontowano nowe koła oraz większe hamulce. Moc 5,7-litrowego V12 wzrosła do 510 KM w porównaniu z podstawowym modelem o mocy 492 KM. Zrezygnowano z napędu na cztery koła, zmieniony kokpit SV przejął od wersji VT. W 1999 roku w SV użyto lamp, które się nie chowają, lampy te pochodziły z Nissana 300ZX.
    1969 Dodge Super Bee – Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968-1971. Pierwszą generację zaprezentowano po raz pierwszy w 1968 rokum, została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. W 1969 do oferty wprowadzono 7,2-litrowy silnik V8 Six-Pack. Silnik ten wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Kod tej opcji to A12, który zmienił 5 cyfrę VIN na M. Te specjalne Super Bee są znane jako samochody z kodem M A12. Pakiet A12 wyposażył również samochody w oś Dana 60, wytrzymałą automatyczną skrzynię biegów lub 4-biegową manualną skrzynię biegów oraz czarną maskę z wlotem powietrza. Inne elementy pakietu A12 obejmowały wytrzymałe wewnętrzne części silnika, czarne stalowe koła z oponami G70x15 oraz wytrzymałe 11-calowe hamulce bębnowe. W sumie wyprodukowano 1907 egzemplarzy z pakietem A12.
    Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968-1971. Pierwszą generację zaprezentowano po raz pierwszy w 1968 rokum, została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. W 1969 do oferty wprowadzono 7,2-litrowy silnik V8 Six-Pack. Silnik ten wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Kod tej opcji to A12, który zmienił 5 cyfrę VIN na M. Te specjalne Super Bee są znane jako samochody z kodem M A12. Pakiet A12 wyposażył również samochody w oś Dana 60, wytrzymałą automatyczną skrzynię biegów lub 4-biegową manualną skrzynię biegów oraz czarną maskę z wlotem powietrza. Inne elementy pakietu A12 obejmowały wytrzymałe wewnętrzne części silnika, czarne stalowe koła z oponami G70x15 oraz wytrzymałe 11-calowe hamulce bębnowe. W sumie wyprodukowano 1907 egzemplarzy z pakietem A12.
    Nissan GT-R Nismo – Dwudrzwiowe coupe zapowiedziane przez japońską firmę Nissan 6 grudnia 2007 roku. Prace nad samochodem trwały od 2001 roku. Po zakończeniu produkcji modelu Skyline R34 w 2002 roku nastała 6-letnia przerwa. W 2003 roku powstał nieco odbiegający segmentem od poprzednika model V35. Był to pierwszy Skyline, który był sprzedawany w USA jako Infiniti G35. Nissan GT-R został oficjalnie zaprezentowany w 2007 roku, a wprowadzony do sprzedaży w 2008. Nissan zaprezentował wersję GT-R Nismo podczas Tokyo Motor Show 2013. W wersji Nismo moc silnika wzrosła do 600 KM i 652 Nm momentu obrotowego. GT-R Nismo przyspiesza do 60 mph zajmuje 2,5 sekundy. Na New York Auto Show 2019 Nissan zaprezentował model GT-R Nismo na rok 2020. Zmiany w Nismo obejmują nowy tryb „R”, zmieniający ustawienie w celu szybszej zmiany biegów, nowe turbosprężarki z samochodu wyścigowego GT3 poprawiające przyspieszenie, lżejsze 20-calowe kute felgi aluminiowe RAYS ze specjalnie opracowanymi oponami Dunlop, wloty powietrza w błotnikach inspirowane GT3, lekkie karbonowo-ceramiczne hamulce, które są największymi tarczami hamulcowymi, jakie kiedykolwiek zamontowano w japońskich samochodach produkcyjnych, nowe zawieszenie, a dach, maska ​​i błotniki są wykonane z włókna węglowego w celu zmniejszenia masy. Nissan twierdzi, że nowy GT-R Nismo jest szybszy niż poprzednie modele, a masa wszystkich nowych ulepszeń została zmniejszona do 1703 kg, czyli o 20 kg lżejszy w porównaniu z GT-R Nismo z 2017 roku.
    Dwudrzwiowe coupe zapowiedziane przez japońską firmę Nissan 6 grudnia 2007 roku. Prace nad samochodem trwały od 2001 roku. Po zakończeniu produkcji modelu Skyline R34 w 2002 roku nastała 6-letnia przerwa. W 2003 roku powstał nieco odbiegający segmentem od poprzednika model V35. Był to pierwszy Skyline, który był sprzedawany w USA jako Infiniti G35. Nissan GT-R został oficjalnie zaprezentowany w 2007 roku, a wprowadzony do sprzedaży w 2008. Nissan zaprezentował wersję GT-R Nismo podczas Tokyo Motor Show 2013. W wersji Nismo moc silnika wzrosła do 600 KM i 652 Nm momentu obrotowego. GT-R Nismo przyspiesza do 60 mph zajmuje 2,5 sekundy. Na New York Auto Show 2019 Nissan zaprezentował model GT-R Nismo na rok 2020. Zmiany w Nismo obejmują nowy tryb „R”, zmieniający ustawienie w celu szybszej zmiany biegów, nowe turbosprężarki z samochodu wyścigowego GT3 poprawiające przyspieszenie, lżejsze 20-calowe kute felgi aluminiowe RAYS ze specjalnie opracowanymi oponami Dunlop, wloty powietrza w błotnikach inspirowane GT3, lekkie karbonowo-ceramiczne hamulce, które są największymi tarczami hamulcowymi, jakie kiedykolwiek zamontowano w japońskich samochodach produkcyjnych, nowe zawieszenie, a dach, maska ​​i błotniki są wykonane z włókna węglowego w celu zmniejszenia masy. Nissan twierdzi, że nowy GT-R Nismo jest szybszy niż poprzednie modele, a masa wszystkich nowych ulepszeń została zmniejszona do 1703 kg, czyli o 20 kg lżejszy w porównaniu z GT-R Nismo z 2017 roku.