Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 226 takich materiałów
    Lotus Evora – Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Lotus w latach 2009–2021, dostępny jako 2-drzwiowe coupe. Projektantem nadwozia samochodu jest Russell Carr. Do napędu użyto pochodzącego od Toyoty silnika V6 o pojemności 3,5 l o mocy 280 KM. Moc przenoszona jest na oś tylną poprzez 6-biegową manualną skrzynię biegów. Samochód osiąga prędkość maksymalną 261 km/h i 100 km/h w 4,9 sekund.
    Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Lotus w latach 2009–2021, dostępny jako 2-drzwiowe coupe. Projektantem nadwozia samochodu jest Russell Carr. Do napędu użyto pochodzącego od Toyoty silnika V6 o pojemności 3,5 l o mocy 280 KM. Moc przenoszona jest na oś tylną poprzez 6-biegową manualną skrzynię biegów. Samochód osiąga prędkość maksymalną 261 km/h i 100 km/h w 4,9 sekund.
    6 kwietnia 2022, 21:02 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    BAC Mono – Samochód sportowy produkowany przez brytyjską firmę Briggs Automotive Company. Pierwsza wersja Mono była napędzana czterocylindrowym, wolnossącym silnikiem benzynowym Ford Duratec o pojemności 2,3 litra, mocno zmodyfikowanym przez firmę Cosworth , który dawał moc 280 KM. Samochód ważył 540 kg, co dało stosunek mocy do masy wynoszący 518 KM na tonę. Osiągał 100 km/h w 2,8 sekundy i prędkość maksymalną 274 km/h. W 2015 roku silnik Cosworth został zastąpiony przez 2,5-litrową jednostkę Mountune Racing o mocy 305 KM. Dodatkowo wprowadzono szereg dalszych ulepszeń, które optymalizowały osiągi, a szersze podwozie zapewniało kierowcy więcej miejsca w kokpicie. Model BAC Mono z roku modelowego 2015 ważył 580 kg, co dało stosunek mocy do masy wynoszący 525 KM na tonę.
    Samochód sportowy produkowany przez brytyjską firmę Briggs Automotive Company. Pierwsza wersja Mono była napędzana czterocylindrowym, wolnossącym silnikiem benzynowym Ford Duratec o pojemności 2,3 litra, mocno zmodyfikowanym przez firmę Cosworth , który dawał moc 280 KM. Samochód ważył 540 kg, co dało stosunek mocy do masy wynoszący 518 KM na tonę. Osiągał 100 km/h w 2,8 sekundy i prędkość maksymalną 274 km/h. W 2015 roku silnik Cosworth został zastąpiony przez 2,5-litrową jednostkę Mountune Racing o mocy 305 KM. Dodatkowo wprowadzono szereg dalszych ulepszeń, które optymalizowały osiągi, a szersze podwozie zapewniało kierowcy więcej miejsca w kokpicie. Model BAC Mono z roku modelowego 2015 ważył 580 kg, co dało stosunek mocy do masy wynoszący 525 KM na tonę.
    3 kwietnia 2022, 20:07 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Maserati Bora – Supersamochód produkowany przez włoską markę Maserati w latach 1971-1978. Bora to pierwsze w historii Maserati 2-osobowe coupe z centralnym silnikiem, jego nazwa nawiązuje rodzaju wiatry wiejącego znad wschodniego wybrzeża Adriatyku. Prototyp zaprojektowany przez Giorgetto Giugiaro był gotowy latem 1969, natomiast wersja produkcyjna została zaprezentowana w 1971 na salonie samochodowym w Genewie, a pierwsze auta trafiły do klientów przed końcem roku. Podwozie samonośne połączono z ramą pomocniczą wspierającą silnik i skrzynie biegów. Zawieszenie było w pełni niezależne. Szeroko wykorzystywano hydraulikę Citroena: wentylowane hamulce, sprzęgło, wspomaganie kierownicy, regulacja kolumny kierowniczej oraz fotela, podnoszone światła. Początkowo samochód napędzany był silnikiem V8 o pojemności 4,7 l, który wytwarzał moc 310 KM. Od 1974 pojemności silników wynosiła 4,9 l. Samochody z tym silnikiem sprzedawane na rynku amerykańskim miały moc 300 KM, a sprzedawane na rynku europejskim miały moc 330 KM. Prędkość maksymalna osiągana przez Borę to 280 km/h, a osiągnięcie 100 km/h zajmowało 6,5 sekundy.
    Supersamochód produkowany przez włoską markę Maserati w latach 1971-1978. Bora to pierwsze w historii Maserati 2-osobowe coupe z centralnym silnikiem, jego nazwa nawiązuje rodzaju wiatry wiejącego znad wschodniego wybrzeża Adriatyku. Prototyp zaprojektowany przez Giorgetto Giugiaro był gotowy latem 1969, natomiast wersja produkcyjna została zaprezentowana w 1971 na salonie samochodowym w Genewie, a pierwsze auta trafiły do klientów przed końcem roku. Podwozie samonośne połączono z ramą pomocniczą wspierającą silnik i skrzynie biegów. Zawieszenie było w pełni niezależne. Szeroko wykorzystywano hydraulikę Citroena: wentylowane hamulce, sprzęgło, wspomaganie kierownicy, regulacja kolumny kierowniczej oraz fotela, podnoszone światła. Początkowo samochód napędzany był silnikiem V8 o pojemności 4,7 l, który wytwarzał moc 310 KM. Od 1974 pojemności silników wynosiła 4,9 l. Samochody z tym silnikiem sprzedawane na rynku amerykańskim miały moc 300 KM, a sprzedawane na rynku europejskim miały moc 330 KM. Prędkość maksymalna osiągana przez Borę to 280 km/h, a osiągnięcie 100 km/h zajmowało 6,5 sekundy.
    Mercedes-Benz 280SL – Produkowany w latach 1968-1971 model 280SL był ostatnią wersją Pagody i uchodzi za najbardziej dopracowaną. Jest przy tym najcięższa i najbardziej komfortowa. Model 280 SL, ponieważ łączył w sobie zalety dwóch poprzednich generacji, był najlepiej sprzedająca się odmianą Pagody. Większość 280SL zostało wyeksportowanych do USA. Samochód posiadał sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,8 l, który wytwarzał 170 KM i osiągał prędkość maksymalną 200 km/h. Przyspieszenie do 100 km/h zajmowało 9 sekund. Przez 3 lata produkcji powstało 23,885 sztuk.
    Produkowany w latach 1968-1971 model 280SL był ostatnią wersją Pagody i uchodzi za najbardziej dopracowaną. Jest przy tym najcięższa i najbardziej komfortowa. Model 280 SL, ponieważ łączył w sobie zalety dwóch poprzednich generacji, był najlepiej sprzedająca się odmianą Pagody. Większość 280SL zostało wyeksportowanych do USA. Samochód posiadał sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,8 l, który wytwarzał 170 KM i osiągał prędkość maksymalną 200 km/h. Przyspieszenie do 100 km/h zajmowało 9 sekund. Przez 3 lata produkcji powstało 23,885 sztuk.
    Toyota Supra Mk3 – Produkcja trzeciej generacji Supry rozpoczęła się w lutym 1986 i trwała do maja 1993. Na rynku japońskim zrezygnowano z nazwy Celica XX, samochód był zupełnie nową konstrukcją niespokrewnioną z Celicą. Od stycznia 1987 dostępna była wersja Supra Turbo. Na rynku japońskim dostępne były tylko trzy silniki, najsilniejszym z nich był sześciocylindrowy 1JZ-GTE twin-turbo o pojemności 2,5 l i mocy 280 KM.
    Produkcja trzeciej generacji Supry rozpoczęła się w lutym 1986 i trwała do maja 1993. Na rynku japońskim zrezygnowano z nazwy Celica XX, samochód był zupełnie nową konstrukcją niespokrewnioną z Celicą. Od stycznia 1987 dostępna była wersja Supra Turbo. Na rynku japońskim dostępne były tylko trzy silniki, najsilniejszym z nich był sześciocylindrowy 1JZ-GTE twin-turbo o pojemności 2,5 l i mocy 280 KM.
    Ferrari 250 GTO – Produkowany przez włoską firmę Ferrari w latach 1962-1964, uznawany za najdroższy samochód świata. 250 GTO zasłynął w wielu wyścigach m.in. zajmując drugie miejsce w wyścigu Le Mans w 1962 roku. Według różnych źródeł powstało 33 lub 36 egzemplarzy tego samochodu. Auto posiadało silnik V12 o pojemności 3 l, który uzyskiwał moc ponad 300 KM, co na początku lat 60. było imponującą wartością. Wysokie osiągi samochód zawdzięczał nie tylko silnikowi, lecz także nowatorskiej, jak na tamte czasy, aerodynamicznej karoserii. Samochód osiągał prędkość maksymalną 265 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 6,2 sekundy. W roku 1964 powstały 3 egzemplarze 250 GTO, które różniły się tym, że posiadały trzy zamiast dwóch wlotów po bokach oraz nową maskę, na której trzy duże wloty powietrza zastąpiono jednym. Został wyprodukowany także jeden model bez wlotów na masce. Kolejną zauważalną różnicą jest ułożenie rur wydechowych, które w 1964 roku montowano po bokach samochodu na wysokości drzwi. Różnica pomiędzy modelami z roku 1964, a wcześniejszymi jest zauważalna także w osiągach. 250 GTO z 1964 osiągały prędkość maksymalną 280 km/h, a 100 km/h w 6,1 sekundy.
    Produkowany przez włoską firmę Ferrari w latach 1962-1964, uznawany za najdroższy samochód świata. 250 GTO zasłynął w wielu wyścigach m.in. zajmując drugie miejsce w wyścigu Le Mans w 1962 roku. Według różnych źródeł powstało 33 lub 36 egzemplarzy tego samochodu. Auto posiadało silnik V12 o pojemności 3 l, który uzyskiwał moc ponad 300 KM, co na początku lat 60. było imponującą wartością. Wysokie osiągi samochód zawdzięczał nie tylko silnikowi, lecz także nowatorskiej, jak na tamte czasy, aerodynamicznej karoserii. Samochód osiągał prędkość maksymalną 265 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 6,2 sekundy. W roku 1964 powstały 3 egzemplarze 250 GTO, które różniły się tym, że posiadały trzy zamiast dwóch wlotów po bokach oraz nową maskę, na której trzy duże wloty powietrza zastąpiono jednym. Został wyprodukowany także jeden model bez wlotów na masce. Kolejną zauważalną różnicą jest ułożenie rur wydechowych, które w 1964 roku montowano po bokach samochodu na wysokości drzwi. Różnica pomiędzy modelami z roku 1964, a wcześniejszymi jest zauważalna także w osiągach. 250 GTO z 1964 osiągały prędkość maksymalną 280 km/h, a 100 km/h w 6,1 sekundy.
    11 stycznia 2022, 15:31 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    3 stycznia 2021, 21:49 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    7 maja 2020, 23:27 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj