Ayrton Senna da Silva (ur. 21 marca1960 w São Paulo, zm. 1 maja1994 w Bolonii) – brazylijski kierowca wyścigowy, trzykrotny mistrz świata Formuły 1. Wystartował w stu sześćdziesięciu grand prix, zdobył 610 punktów, osiemdziesiąt jeden razy stawał na podium, z czego czterdzieści jeden razy na najwyższym jego stopniu. Sześćdziesiąt pięć razy zdobył pole position. Jeździł w zespołach Toleman, Lotus, McLaren i Williams.
Po poważnym wypadku podczas Grand Prix San Marino na torze Imola, zmarł w szpitalu w Bolonii we Włoszech w wyniku obrażeń mózgu. Oficjalny moment śmierci wzbudza kontrowersje, niektórzy lekarze uznają, że Senna zginął nie w wypadku na torze, lecz w drodze do szpitala, a w szpitalu jego czynności życiowe były podtrzymywane przez maszynę, aż do momentu jej odłączenia.
Przez wielu ekspertów i zawodników uważany za najlepszego kierowcę F1 wszech czasów. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób związanych z Formułą 1
Elise to dwumiejscowy roadster produkowany przez brytyjską markę Lotus w latach 1996-2021. W lutym 2010 roku Lotus zaprezentował trzecią generację Elise. Najtańsza wersja w Europie posiadała 1,6-litrowy silnik, o takiej samej mocy jak wcześniejszy 1,8 o mocy 136 KM. Elise o pojemności 1,8 l jest standardowo wyposażony w turbosprężarkę Magnuson R900 o mocy 220 KM. Podczas Geneva Motor Show w 2016 roku Lotus zaprezentował wyczynową wersję Elise o nazwie Cup 250. Samochód jest bardziej skoncentrowaną na torze i mocniejszą wersją standardowego Elise. Samochód posiada 1,8-litrowy silnik I4 turbo, który wytwarza moc maksymalną 243 KM i moment obrotowy 250 Nm. Samochód waży tylko 884 kg, dzięki czemu osiąga prędkość maksymalną 248 km/h i przyspiesza 0-60 mph w 3,9 sekund.
Zaglądamy do Federacji Rosyjskiej i do Niemiec, przewidując, że tak szybko jak branża moto z Rosji wyszła, tak wróci. Continental już wrócił z absurdalnymi tłumaczeniami, Volkswagen sonduje, Skoda się sprzeciwia. Toyota GR86 wyprzedana w UK, w PL zresztą też błyskawicą. Mazda MX-30 jednak z Wanklem, przynajmniej w USA, a Supra z manualem. W końcu. Honda planuje małe elektryczne auto - ma być tanie i kosztować około 7 tysięcy euro, Hyundai Staria w wersji kempingowej (i nie tylko), nowy Smart, zapowiedź Renault na wodór i nowy, elektryczny Lotus Eletre
Samochód wyścigowy, zaprojektowany w 1967 roku przez Colina Chapmana i Maurice'a Philippe'a i skonstruowany przez Team Lotus. Samochód zawierał wiele rewolucyjnych rozwiązań, przyczynił się także do zdobycia czterech tytułów mistrza świata . Po nieudanym dla Lotusa sezonie 1966, w którym zespół eksperymentował między innymi z silnikiem BRM H16, Colin Chapman bardzo chciał znaleźć nowy silnik. Skontaktował się z Keithem Duckworthem, który wraz z Mikiem Costinem i Billem Brownem modyfikował silniki Forda dla niższych formuł wyścigowych. Duckworth wyjawił, że zaprojektowanie, zbudowanie i utrzymanie pięciu silników odpowiednich dla Formuły 1 silnika będzie kosztować około sto tysięcy funtów na sezon. Wybrano silnik V8, chociaż wielu zewnętrznych ekspertów uważało, że lepszym rozwiązaniem byłby silnik V12. Główne połączenie między silnikiem i podwoziem stanowiły dwie śruby rozmieszczone 9 cali od siebie na dole aluminiowego monocoque'u wraz z dodatkowymi połączeniami na wzmocnionych pokrywach rozrządu. Silnik był częścią nośną podwozia, co było możliwe dzięki jego zwartości oraz sztywności bloku. Moc maksymalna wynosiła 400 KM przez co Lotus 49 osiągał prędkość maksymalną 320 km/h. Lotus 49 był używany przez zespół przez cztery sezony w latach 1967-1970, stając się pierwszym samochodem Formuły 1 pomalowanym w barwy sponsora oraz ewoluując w wersję "B", wyposażoną w zintegrowane z nadwoziem spojlery – pierwsze takie rozwiązanie w Formule 1. W sezonie 1968 roku Graham Hill zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 w Lotusie 49, lecz Jim Clark zginął w wyścigu Formuły 2. W sezonie 1970 roku austriacki kierowca Jochen Rindt prowadząc Lotusa 49 wygrał Grand Prix Monako 1970, co przyczyniło się do zdobycia przez niego zwycięstwa sezonu 1970.
Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Lotus w roku 2000 oparty na modelu Elise. 340R pierwotnie zaprezentowany jako samochód koncepcyjny podczas Salonu Samochodowego w Birmingham w 1998 roku. Zbudowano 340 egzemplarze i wszystkie zostały sprzedane, zanim zostały wyprodukowane. Chociaż samochody są legalne w Wielkiej Brytanii i Europie większość jest wykorzystywana wyłącznie do wyścigów. Do napędu samochodu użyto silnika R4 o pojemności 1,8 l wytwarzającego moc 180 KM. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. 340R osiąga prędkość maksymalną 212 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 4,5 sekundy.
Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany pod niemiecką marką Opel w latach 2001–2005. Opel Speedster powstał w wyniku współpracy koncernu General Motors z Lotus Cars, który wraz ze zmianą prawa europejskiego w 2000 roku musiał wprowadzić wymagane zmiany w konstrukcji modelu Lotus Elise. General Motors zaproponował Lotusowi współfinansowanie projektu w zamian za możliwość sprzedaży samochodu z silnikiem General Motors oraz pod logiem Opla i Vauxhalla. Opel Speedster produkowany był również równolegle w wariancie na rynek brytyjski, gdzie sprzedawano go pod lokalnym opowiednikiem Opla jako Vauxhall VX220. Poza kierownicą po prawej stronie, samochód odróżniał się innym wypełnieniem atrapy chłodnicy z charakterystyczną poprzeczką w kształcie V. Samochód posiada czterolitrowy silnik DOHC o pojemności 2,2 l, który wytwarza moc maksymalną 147 KM i pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 217 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,9 sekundy. W wersji turbo Turbo pojazd napędzany jest dwulitrowym silnikiem R4 DOHC turbo generującym moc 200 KM. Pojazd osiąga prędkość maksymalną 243 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 4,9 sekundy.
Usportowiona wersja samochodu klasy średniej-wyższej produkowanego przez koncern General Motors jako Opel Omega pod marką Lotus od 1990 do 1992 roku. Był on oficjalnie najszybszym sedanem na świecie w latach 1990-1996. W 1986 roku amerykański koncern General Motors przejął brytyjską markę Lotus w celu podniesienia prestiżu niemieckiej marki Opel w sportach samochodowych oraz wyprodukowania godnego rywala BMW M5 E34. Lotus Omega jest to zmodyfikowany Opel Omega A. Nad prototypem intensywne prace miały miejsce w 1989 roku. Gdy produkcja rozpoczęła się w 1990 roku zakładano powstanie 1100 sztuk pojazdu jednak z powodu recesji na początku lat 90 i wysokiej cenie - dwukrotnie droższa niż bazowa Omega, wyprodukowano zaledwie 950 egzemplarzy. Wyprodukowano 630 sztuk niemieckiej wersji Opel Lotus Omega oraz 320 sztuk angielskiego Vauxhall Lotus Carlton sprzedawanego z kierownicą po prawej stronie i wyskalowanym prędkościomierzu do 180 mil na godzinę. Samochód posiadał sześciocylindrowe Twin-Turbo o pojemności 3,6 l generujące moc 377 KM. Osiągał prędkość maksymalną 283 km/h i przyspieszenie do 100 km/h w 5,3 sekundy, tyle samo co Ferrari Testarossa.
