Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 100 takich materiałów
    19 października 2013, 21:26 przez BerlinTomek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Nie każdy wie, a wiedzieć by chciał: Układ Transaxle – Co w tym nowego? Otóż Silnik ze sprzęgłem jest naturalnie z przodu, lecz skrzynia biegów zintegrowana z mechanizmem różnicowym (dyferencjał) jest z tyłu.

Skrzynia biegów, mechanizm różnicowy i napęd osi umieszczone są w jednej wspólnej obudowie, stanowiąc jeden zespół mechaniczny, połączony z silnikiem jednym, stabilnym wałem napędowym. Połączenie obu układów mechanicznych w jeden zespół powoduje oszczędność przestrzeni oraz obniżenie masy pojazdu i kosztów produkcji, w samochodach sportowych pozwala także uzyskać - niezwykle ważny dla właściwości jezdnych - bardziej równomierny rozkład masy całego pojazdu na obie osie (sytuacja idealna, do której dążą konstruktorzy to: 50% masy samochodu na osi przedniej, 50% masy - na osi tylnej).

Zaletą, przyczyniającą się do uzyskania lepszego rozkładu mas pojazdu i obniżenia jego wagi, jest również możliwość zastosowania lżejszego wału napędowego, który nie musi przenosić momentu obrotowego powiększonego o redukujące przełożenie skrzyni biegów, zwłaszcza na pierwszym biegu.

Niektóre pojazdy z zastosowaniem układu Transaxle:

Starsze modele:

Alfa Romeo Alfetta, GTV (1 generacja, 1974–1986), Giulietta (Typ 116) (1977), 75, 90, SZ
DAF (wszystkie modele osobowe)
Ferrari 275
Ferrari 365 GTB/4 Daytona; 365 GTS/4 Daytona Spyder
Lancia Aurelia
Lancia Flaminia
Mercedes-Benz W196 (również otwarty 300 SLR i Uhlenhaut-Coupé)
Pontiac Tempest
Porsche 924, 944, 928, 968
Škoda Popular
Volvo 340/360

Pojazdy współczesne

Alfa Romeo 8C Competizione
Aston Martin V8 Vantage i DB 9
Cadillac XLR
Chevrolet Corvette (od C5)
Ferrari 456 GT, 550, 612 Scaglietti, 599 GTB Fiorano, California
Maserati Quattroporte, 3200 GT, Coupé GT i Spyder
Mercedes-Benz SLS AMG
Panoz Esperante GTR-1
Plymouth Prowler
Lexus LFA

Samochody w układzie Transaxle w nietypowych konfiguracjach:

Nissan GT-R, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
Bucher/Mowag Duro, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
Ford RS200, silnik centralny, odrębna skrzynia biegów na przedniej osi, napęd 4x4
    Co w tym nowego? Otóż Silnik ze sprzęgłem jest naturalnie z przodu, lecz skrzynia biegów zintegrowana z mechanizmem różnicowym (dyferencjał) jest z tyłu.

    Skrzynia biegów, mechanizm różnicowy i napęd osi umieszczone są w jednej wspólnej obudowie, stanowiąc jeden zespół mechaniczny, połączony z silnikiem jednym, stabilnym wałem napędowym. Połączenie obu układów mechanicznych w jeden zespół powoduje oszczędność przestrzeni oraz obniżenie masy pojazdu i kosztów produkcji, w samochodach sportowych pozwala także uzyskać - niezwykle ważny dla właściwości jezdnych - bardziej równomierny rozkład masy całego pojazdu na obie osie (sytuacja idealna, do której dążą konstruktorzy to: 50% masy samochodu na osi przedniej, 50% masy - na osi tylnej).

    Zaletą, przyczyniającą się do uzyskania lepszego rozkładu mas pojazdu i obniżenia jego wagi, jest również możliwość zastosowania lżejszego wału napędowego, który nie musi przenosić momentu obrotowego powiększonego o redukujące przełożenie skrzyni biegów, zwłaszcza na pierwszym biegu.

    Niektóre pojazdy z zastosowaniem układu Transaxle:

    Starsze modele:

    Alfa Romeo Alfetta, GTV (1 generacja, 1974–1986), Giulietta (Typ 116) (1977), 75, 90, SZ
    DAF (wszystkie modele osobowe)
    Ferrari 275
    Ferrari 365 GTB/4 Daytona; 365 GTS/4 Daytona Spyder
    Lancia Aurelia
    Lancia Flaminia
    Mercedes-Benz W196 (również otwarty 300 SLR i Uhlenhaut-Coupé)
    Pontiac Tempest
    Porsche 924, 944, 928, 968
    Škoda Popular
    Volvo 340/360

    Pojazdy współczesne

    Alfa Romeo 8C Competizione
    Aston Martin V8 Vantage i DB 9
    Cadillac XLR
    Chevrolet Corvette (od C5)
    Ferrari 456 GT, 550, 612 Scaglietti, 599 GTB Fiorano, California
    Maserati Quattroporte, 3200 GT, Coupé GT i Spyder
    Mercedes-Benz SLS AMG
    Panoz Esperante GTR-1
    Plymouth Prowler
    Lexus LFA

    Samochody w układzie Transaxle w nietypowych konfiguracjach:

    Nissan GT-R, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
    Bucher/Mowag Duro, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
    Ford RS200, silnik centralny, odrębna skrzynia biegów na przedniej osi, napęd 4x4
    10 września 2013, 11:20 przez DaN0 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (7)
    Mercedes SLS AMG Roadster od MEC Design – Niemiecki MEC Design prezentował już jakiś czas temu pakiet dedykowany Mercedesowi SLS AMG Coupe. Dziś firma przedstawiła propozycję dla właścicieli SLS AMG Roadster; zmiany obejmują modyfikacje zewnętrzne oraz wewnętrzne, bez jakiejkolwiek ingerencji w jednostkę napędową V8.
Pakiet składa się z nowego przedniego zderzaka z włóknem węglowym, reflektorów LED, tylnego dyfuzora, nowych progów oraz 20- i 21-calowych kół, na które nałożono opony o rozmiarze 275/30 z przodu i 295/25 z tyłu. Wnętrze otrzymało skórzaną sportową kierownicę i wiele elementów wykonanych z alkantary i włókna węglowego.
Jeśli chodzi o mechanikę, MEC Design pokusił się jedynie o montaż sportowego układu wydechowego ze stali nierdzewnej i sportowych sprężyn.
    Niemiecki MEC Design prezentował już jakiś czas temu pakiet dedykowany Mercedesowi SLS AMG Coupe. Dziś firma przedstawiła propozycję dla właścicieli SLS AMG Roadster; zmiany obejmują modyfikacje zewnętrzne oraz wewnętrzne, bez jakiejkolwiek ingerencji w jednostkę napędową V8.
    Pakiet składa się z nowego przedniego zderzaka z włóknem węglowym, reflektorów LED, tylnego dyfuzora, nowych progów oraz 20- i 21-calowych kół, na które nałożono opony o rozmiarze 275/30 z przodu i 295/25 z tyłu. Wnętrze otrzymało skórzaną sportową kierownicę i wiele elementów wykonanych z alkantary i włókna węglowego.
    Jeśli chodzi o mechanikę, MEC Design pokusił się jedynie o montaż sportowego układu wydechowego ze stali nierdzewnej i sportowych sprężyn.
    20 sierpnia 2013, 0:32 przez Konto usunięte | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Z cyklu Zapomniane Koncepty – Na salonie samochodowym w Genewie w 1968 roku zaprezentowano koncepcyjny model Ferrari zaprojektowany przez włoskie studio Pininfarina. Dziś przyjrzymy się nieco bliżej Ferrari 250 P5 Berlinetta Speciale. Pojazd powstał jako studium aerodynamiki i przyszłej stylistyki marki Ferrari, jednak dość radykalne podejście do tematu spowodowało, że pojazd nie wszystkim musiał się podobać. Jedno jest natomiast pewne – w 1968 roku prezentowany koncept robił wrażenie.

Ferrari 250 P5 Berlinetta Speciale charakteryzowało się niskim nadwoziem oraz obłą i przeszkloną kopułą pełniącą rolę kabiny pasażerskiej. Przez tylną szybę można było zobaczyć pokaźny silnik konceptu, który umieszczono centralnie. Tuż za nim znalazło się koło zapasowe. Pod względem stylistycznym warto także zwrócić uwagę na aerodynamiczną sylwetkę oraz masywne błotniki przednie. Z przodu na darmo możemy szukać konwencjonalnych reflektorów, gdyż projektanci Pininfariny zdecydowali się na centralnie zamontowany rząd reflektorów. Koncept wyróżniał się z jeszcze jednego powodu – samochód wyposażono w efektowne, otwierane do góry drzwi typu “Gullwing”.

Koncept Ferrari 250 P5 Berlinetta Speciale powstał na bazie Ferrari 330 P4, jednak został wyposażony w 3,0-litrową jednostkę benzynową w układzie V12. Generowała ona około 300 KM, co przy aerodynamicznej sylwetce i niskiej masie samochodu (około 800 kg) pozwalało osiągnąć prędkość maksymalną na poziomie 275 km/h.
    Na salonie samochodowym w Genewie w 1968 roku zaprezentowano koncepcyjny model Ferrari zaprojektowany przez włoskie studio Pininfarina. Dziś przyjrzymy się nieco bliżej Ferrari 250 P5 Berlinetta Speciale. Pojazd powstał jako studium aerodynamiki i przyszłej stylistyki marki Ferrari, jednak dość radykalne podejście do tematu spowodowało, że pojazd nie wszystkim musiał się podobać. Jedno jest natomiast pewne – w 1968 roku prezentowany koncept robił wrażenie.

    Ferrari 250 P5 Berlinetta Speciale charakteryzowało się niskim nadwoziem oraz obłą i przeszkloną kopułą pełniącą rolę kabiny pasażerskiej. Przez tylną szybę można było zobaczyć pokaźny silnik konceptu, który umieszczono centralnie. Tuż za nim znalazło się koło zapasowe. Pod względem stylistycznym warto także zwrócić uwagę na aerodynamiczną sylwetkę oraz masywne błotniki przednie. Z przodu na darmo możemy szukać konwencjonalnych reflektorów, gdyż projektanci Pininfariny zdecydowali się na centralnie zamontowany rząd reflektorów. Koncept wyróżniał się z jeszcze jednego powodu – samochód wyposażono w efektowne, otwierane do góry drzwi typu “Gullwing”.

    Koncept Ferrari 250 P5 Berlinetta Speciale powstał na bazie Ferrari 330 P4, jednak został wyposażony w 3,0-litrową jednostkę benzynową w układzie V12. Generowała ona około 300 KM, co przy aerodynamicznej sylwetce i niskiej masie samochodu (około 800 kg) pozwalało osiągnąć prędkość maksymalną na poziomie 275 km/h.
    21 lipca 2013, 12:11 przez pietras413 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Miura – drugi model ze stajni Lamborghini produkowany od 1966r do 1973. żeby mogłby konkurować Ferrari, Lambroghini musiało być troche szalone, tym razem szaleństwo tkwi w umieszczeniu śilnika, umieszczony centralnie (za siedzeniami i przed tylnią ośią). Modele z tak umieszczonym silnikiem już istniały, ale były to tylko samochody wyścigowe.
Śilnik to jednostka V12 o pojemności 3.9 litra i o mocy 350 KM (wyprodukowano 275 egzemplarze), potem przyszła wersja S z silnikiem o mocy 370 KM (338 egzemplarzy) a na koniec zaprezentowano wersję SV (na zdjęciach) z śilnikiem o mocy 385 KM (150 egzemplarzy).
produkcja zakończyła się w 1973r.
Miura miała też pare wad: zbiornik paliwa, był zamontowany z przodu, co znaczy że jak był pusty to traciło się kontrolę nad samochodem; drugą wadą jest śilnik, miał skłonnosći do....autodestrukcji
    Drugi model ze stajni Lamborghini produkowany od 1966r do 1973. żeby mogłby konkurować Ferrari, Lambroghini musiało być troche szalone, tym razem szaleństwo tkwi w umieszczeniu śilnika, umieszczony centralnie (za siedzeniami i przed tylnią ośią). Modele z tak umieszczonym silnikiem już istniały, ale były to tylko samochody wyścigowe.
    Śilnik to jednostka V12 o pojemności 3.9 litra i o mocy 350 KM (wyprodukowano 275 egzemplarze), potem przyszła wersja S z silnikiem o mocy 370 KM (338 egzemplarzy) a na koniec zaprezentowano wersję SV (na zdjęciach) z śilnikiem o mocy 385 KM (150 egzemplarzy).
    produkcja zakończyła się w 1973r.
    Miura miała też pare wad: zbiornik paliwa, był zamontowany z przodu, co znaczy że jak był pusty to traciło się kontrolę nad samochodem; drugą wadą jest śilnik, miał skłonnosći do....autodestrukcji
    20 lipca 2013, 15:02 przez Italianiec (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    własne

    SSC Tuatara – SSC Tuatara – supersamochód skonstruowany przez Shelby SuperCars. Planowana cena pojedynczego egzemplarza to 970.000 dolarów amerykańskich ($). Przewidywana prędkość maksymalna to 442,5 km/h (275 mph), przyspieszenie 0-100 km/h zaś – 2,9 s. Do napędu użyto jednostki V8 osiągającej 1350 KM przy 6800 obr/min. Nadwozie pojazdu wykonano z aluminium i włókna węglowego
    SSC Tuatara – supersamochód skonstruowany przez Shelby SuperCars. Planowana cena pojedynczego egzemplarza to 970.000 dolarów amerykańskich ($). Przewidywana prędkość maksymalna to 442,5 km/h (275 mph), przyspieszenie 0-100 km/h zaś – 2,9 s. Do napędu użyto jednostki V8 osiągającej 1350 KM przy 6800 obr/min. Nadwozie pojazdu wykonano z aluminium i włókna węglowego
    22 czerwca 2013, 23:26 przez DanielTel (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    VW  Passat  W8 – Rzadko tutaj spotykany
Silnik 4.0L, 275 KM, 370 NM, 4x4
W tamtych czasach był jednym z lepiej wyposażonych samochodów.
    Rzadko tutaj spotykany
    Silnik 4.0L, 275 KM, 370 NM, 4x4
    W tamtych czasach był jednym z lepiej wyposażonych samochodów.
    5 czerwca 2013, 20:46 przez adek1997 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (6)
    VW Golf III A59 – Prototyp Rajdowej wersji Golfa 3. Pod maską 2.0L R4, 16-zaworowa, turbodoładowana, z wielopunktowym wtryskiem paliwa. 
Moc 275 KM 
Moment obrotowy: 367nm
Przyśpieszenie 0-100: 4.2s
V-max: ponad 250 km/h
Napęd 4x4, 6 biegowa skrzynia
    Prototyp Rajdowej wersji Golfa 3. Pod maską 2.0L R4, 16-zaworowa, turbodoładowana, z wielopunktowym wtryskiem paliwa.
    Moc 275 KM
    Moment obrotowy: 367nm
    Przyśpieszenie 0-100: 4.2s
    V-max: ponad 250 km/h
    Napęd 4x4, 6 biegowa skrzynia
    19 lutego 2013, 15:31 przez robert18mar (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (5)
    Escort 1700t – Po wprowadzeniu modelu Escort Mk3 w 1980 roku, Ford Motorsport podjął się rozwoju tylno napędowego samochodu z turbodoładowanym silnikiem, który mógłby startować w rajdach Grupy B. Opracowywany pojazd otrzymał nazwę Escort RS 1700T. Nad rozwojem tego projektu opiekę sprawował John Wheeler. Standardowy Escort Mk3 został przebudowany pod silnik turbo Transaxle (układ transaxle – skrzynia biegów zintegrowana z mechanizmem różnicowym).  W 1982 roku powyższy projekt powinien zostać homologowany do Grupy B, jednakże został on odstawiony na rzecz nowego projektu pod nazwą RS 200. Zdecydowano, że w nowym samochodzie bezwzględnie należy zamontować napęd na cztery koła, co pomoże nawiązać walkę z dominującymi w grupie modelami takimi jak Audi Quattro.

Większość z wyprodukowanych 18 sztuk została rozbita, jednak kilka prototypów z dopuszczeniem do ruchu ulicznego istnieje do dzisiaj. Natomiast większość z wyprodukowanych silników w celu homologacji posłużyła w późniejszym okresie przy budowie RS 200.

Nadwozie: Coupe
Motor
Liczba i rodzaj cylindrów: R4
Ładowanie Turbo
Pojemność skokowa (cm ³): 1700
Moc (w KM): 160(wersja drogowa) – ~300(wersja rajdowa)
Felgi i opony
Przód: 230/45 VR16
Tył: 275/40 VR16
Masa własna (ISO, w kg): 900
Produkcja: 1981
    Po wprowadzeniu modelu Escort Mk3 w 1980 roku, Ford Motorsport podjął się rozwoju tylno napędowego samochodu z turbodoładowanym silnikiem, który mógłby startować w rajdach Grupy B. Opracowywany pojazd otrzymał nazwę Escort RS 1700T. Nad rozwojem tego projektu opiekę sprawował John Wheeler. Standardowy Escort Mk3 został przebudowany pod silnik turbo Transaxle (układ transaxle – skrzynia biegów zintegrowana z mechanizmem różnicowym). W 1982 roku powyższy projekt powinien zostać homologowany do Grupy B, jednakże został on odstawiony na rzecz nowego projektu pod nazwą RS 200. Zdecydowano, że w nowym samochodzie bezwzględnie należy zamontować napęd na cztery koła, co pomoże nawiązać walkę z dominującymi w grupie modelami takimi jak Audi Quattro.

    Większość z wyprodukowanych 18 sztuk została rozbita, jednak kilka prototypów z dopuszczeniem do ruchu ulicznego istnieje do dzisiaj. Natomiast większość z wyprodukowanych silników w celu homologacji posłużyła w późniejszym okresie przy budowie RS 200.

    Nadwozie: Coupe
    Motor
    Liczba i rodzaj cylindrów: R4
    Ładowanie Turbo
    Pojemność skokowa (cm ³): 1700
    Moc (w KM): 160(wersja drogowa) – ~300(wersja rajdowa)
    Felgi i opony
    Przód: 230/45 VR16
    Tył: 275/40 VR16
    Masa własna (ISO, w kg): 900
    Produkcja: 1981
    6 lutego 2013, 0:49 przez FordBoy (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (3)
    Ferrari 275 GTB –
    29 listopada 2012, 11:38 przez PiereLuigi (PW) | Do ulubionych | Skomentuj