Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 328 takich materiałów

    1967 Chevrolet Camaro SS

    1967 Chevrolet Camaro SS – W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    2 maja 2022, 21:26 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    4
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    4

    1969 Dodge Super Bee

    1969 Dodge Super Bee – Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968–1971. Pierwsza generacja Super Bee została zaprezentowana w 1968 roku. Została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. Samochód oferowano z różnymi jednostkami napędowymi uzależnionymi od roku produkcji. Najsilniejszą z nich było 7,2-litrowe V8 Six-Pack, które wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Produkcja pierwszej generacji Super Bee zakończyła się w 1971 roku. W tym samym roku rozpoczęła się produkcja drugiej generacji.
    Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968–1971. Pierwsza generacja Super Bee została zaprezentowana w 1968 roku. Została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. Samochód oferowano z różnymi jednostkami napędowymi uzależnionymi od roku produkcji. Najsilniejszą z nich było 7,2-litrowe V8 Six-Pack, które wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Produkcja pierwszej generacji Super Bee zakończyła się w 1971 roku. W tym samym roku rozpoczęła się produkcja drugiej generacji.
    2 maja 2022, 22:09 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    3
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    3

    Audi 100 Coupe S

    Audi 100 Coupe S – Samochód klasy wyższej produkowany przez Audi w latach 1968–1994. Pierwsza generacja Audi 100 ukazała się po raz pierwszy 26 listopada 1968 roku. Projektantem samochodu jest Ludwik Kraus. Audi 100 stało się przebojem dzięki wysokiej jakości użytych materiałów, dobrym właściwościom jezdnym oraz przestronnemu wnętrzu. Pierwsza generacja produkowana była jako 4-drzwiowy sedan oraz 2-drzwiowe coupe. W 1972 roku został wprowadzony czterocylindrowy silnik o pojemności 1,9 l, który generuje moc maksymalną 115 KM i moment obrotowy 159 Nm. Silnik używany był tylko w wersji Coupe S i dzięki niemu samochód osiągał prędkość maksymalną 185 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwało równe 10 sekund. We wrześniu 1973 roku samochód otrzymał lifting z nieco mniejszą kratką w kształcie kwadratu, odpowiednio bardziej kątowymi przednimi błotnikami i zmienionymi wzorami soczewek tylnych świateł. Zawieszenie tylnej belki skrętnej zostało zastąpione sprężynami śrubowymi.
    Samochód klasy wyższej produkowany przez Audi w latach 1968–1994. Pierwsza generacja Audi 100 ukazała się po raz pierwszy 26 listopada 1968 roku. Projektantem samochodu jest Ludwik Kraus. Audi 100 stało się przebojem dzięki wysokiej jakości użytych materiałów, dobrym właściwościom jezdnym oraz przestronnemu wnętrzu. Pierwsza generacja produkowana była jako 4-drzwiowy sedan oraz 2-drzwiowe coupe. W 1972 roku został wprowadzony czterocylindrowy silnik o pojemności 1,9 l, który generuje moc maksymalną 115 KM i moment obrotowy 159 Nm. Silnik używany był tylko w wersji Coupe S i dzięki niemu samochód osiągał prędkość maksymalną 185 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwało równe 10 sekund. We wrześniu 1973 roku samochód otrzymał lifting z nieco mniejszą kratką w kształcie kwadratu, odpowiednio bardziej kątowymi przednimi błotnikami i zmienionymi wzorami soczewek tylnych świateł. Zawieszenie tylnej belki skrętnej zostało zastąpione sprężynami śrubowymi.
    30 kwietnia 2022, 22:38 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    8
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    8

    1969 Pontiac GTO Judge

    1969 Pontiac GTO Judge – Samochód sportowy typu muscle car klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Pontiac w latach 1964–1974. Druga generacja GTO została zaprezentowana po raz pierwszy w 1968 roku. W modelu z 1969 usunięto uchylane szyby, lekko zmodyfikowano grill oraz tylne światła, przesunięto stacyjkę z deski rozdzielczej na kolumnę kierownicy, kolor tarcz zegarów zmieniono ze stalowoniebieskiego na szary. Dodatkowo kierunkowskazy na tylnych błotnikach zostały zmienione z czerwonych w kształcie "V", przypominającego logo Pontiaca, na wzorowane na szerokim logo GTO. W 1969 roku wprowadzono do sprzedaży nowy wariant samochodu nazwany "The Judge". Według początkowej koncepcji, Judge miał być tańszą alternatywą dla GTO, miał się również stać poważną konkurencją dla zdobywającego rynek Plymoutha Road Runnera. Podczas rozwoju tego planu uznano jednak, że Judge będzie zbudowany z myślą o maksymalnych osiągach i sportowym wyglądzie. Różnice od standardowej wersji obejmują szersze opony, przekładnię Hurst, różne wzory i naklejki na całym nadwoziu oraz spojler na klapie bagażnika. Pontiac utrzymywał, że spojler oprócz funkcji estetycznej pomagał także w prowadzeniu samochodu przy dużych prędkościach, wytwarzał on małą aczkolwiek odczuwalną siłę docisku, przy codziennym użytkowaniu i przepisowej jeździe spełniał on jednak głównie funkcję wizualną. Początkowo Judge oferowany był tylko w jednym kolorze karoserii "Carousel Red," w późniejszych rocznikach dodano jednak możliwość pomalowania karoserii na dowolny kolor występujący w palecie dostępnych dla GTO barw. Do napędu użyto 6,6-litrowego V8 o mocy 366 KM i momencie obrotowym 603 Nm. Judge osiąga prędkość maksymalną 247 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 5,4 s.
    Samochód sportowy typu muscle car klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Pontiac w latach 1964–1974. Druga generacja GTO została zaprezentowana po raz pierwszy w 1968 roku. W modelu z 1969 usunięto uchylane szyby, lekko zmodyfikowano grill oraz tylne światła, przesunięto stacyjkę z deski rozdzielczej na kolumnę kierownicy, kolor tarcz zegarów zmieniono ze stalowoniebieskiego na szary. Dodatkowo kierunkowskazy na tylnych błotnikach zostały zmienione z czerwonych w kształcie "V", przypominającego logo Pontiaca, na wzorowane na szerokim logo GTO. W 1969 roku wprowadzono do sprzedaży nowy wariant samochodu nazwany "The Judge". Według początkowej koncepcji, Judge miał być tańszą alternatywą dla GTO, miał się również stać poważną konkurencją dla zdobywającego rynek Plymoutha Road Runnera. Podczas rozwoju tego planu uznano jednak, że Judge będzie zbudowany z myślą o maksymalnych osiągach i sportowym wyglądzie. Różnice od standardowej wersji obejmują szersze opony, przekładnię Hurst, różne wzory i naklejki na całym nadwoziu oraz spojler na klapie bagażnika. Pontiac utrzymywał, że spojler oprócz funkcji estetycznej pomagał także w prowadzeniu samochodu przy dużych prędkościach, wytwarzał on małą aczkolwiek odczuwalną siłę docisku, przy codziennym użytkowaniu i przepisowej jeździe spełniał on jednak głównie funkcję wizualną. Początkowo Judge oferowany był tylko w jednym kolorze karoserii "Carousel Red," w późniejszych rocznikach dodano jednak możliwość pomalowania karoserii na dowolny kolor występujący w palecie dostępnych dla GTO barw. Do napędu użyto 6,6-litrowego V8 o mocy 366 KM i momencie obrotowym 603 Nm. Judge osiąga prędkość maksymalną 247 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 5,4 s.
    26 kwietnia 2022, 21:04 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    2
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    2

    Lotus 49

    Lotus 49 – Samochód wyścigowy, zaprojektowany w 1967 roku przez Colina Chapmana i Maurice'a Philippe'a i skonstruowany przez Team Lotus. Samochód zawierał wiele rewolucyjnych rozwiązań, przyczynił się także do zdobycia czterech tytułów mistrza świata . Po nieudanym dla Lotusa sezonie 1966, w którym zespół eksperymentował między innymi z silnikiem BRM H16, Colin Chapman bardzo chciał znaleźć nowy silnik. Skontaktował się z Keithem Duckworthem, który wraz z Mikiem Costinem i Billem Brownem modyfikował silniki Forda dla niższych formuł wyścigowych. Duckworth wyjawił, że zaprojektowanie, zbudowanie i utrzymanie pięciu silników odpowiednich dla Formuły 1 silnika będzie kosztować około sto tysięcy funtów na sezon. Wybrano silnik V8, chociaż wielu zewnętrznych ekspertów uważało, że lepszym rozwiązaniem byłby silnik V12. Główne połączenie między silnikiem i podwoziem stanowiły dwie śruby rozmieszczone 9 cali od siebie na dole aluminiowego monocoque'u wraz z dodatkowymi połączeniami na wzmocnionych pokrywach rozrządu. Silnik był częścią nośną podwozia, co było możliwe dzięki jego zwartości oraz sztywności bloku. Moc maksymalna wynosiła 400 KM przez co Lotus 49 osiągał prędkość maksymalną 320 km/h. Lotus 49 był używany przez zespół przez cztery sezony w latach 1967-1970, stając się pierwszym samochodem Formuły 1 pomalowanym w barwy sponsora oraz ewoluując w wersję "B", wyposażoną w zintegrowane z nadwoziem spojlery – pierwsze takie rozwiązanie w Formule 1. W sezonie 1968 roku Graham Hill zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 w Lotusie 49, lecz Jim Clark zginął w wyścigu Formuły 2. W sezonie 1970 roku austriacki kierowca Jochen Rindt prowadząc Lotusa 49 wygrał Grand Prix Monako 1970, co przyczyniło się do zdobycia przez niego zwycięstwa sezonu 1970.
    Samochód wyścigowy, zaprojektowany w 1967 roku przez Colina Chapmana i Maurice'a Philippe'a i skonstruowany przez Team Lotus. Samochód zawierał wiele rewolucyjnych rozwiązań, przyczynił się także do zdobycia czterech tytułów mistrza świata . Po nieudanym dla Lotusa sezonie 1966, w którym zespół eksperymentował między innymi z silnikiem BRM H16, Colin Chapman bardzo chciał znaleźć nowy silnik. Skontaktował się z Keithem Duckworthem, który wraz z Mikiem Costinem i Billem Brownem modyfikował silniki Forda dla niższych formuł wyścigowych. Duckworth wyjawił, że zaprojektowanie, zbudowanie i utrzymanie pięciu silników odpowiednich dla Formuły 1 silnika będzie kosztować około sto tysięcy funtów na sezon. Wybrano silnik V8, chociaż wielu zewnętrznych ekspertów uważało, że lepszym rozwiązaniem byłby silnik V12. Główne połączenie między silnikiem i podwoziem stanowiły dwie śruby rozmieszczone 9 cali od siebie na dole aluminiowego monocoque'u wraz z dodatkowymi połączeniami na wzmocnionych pokrywach rozrządu. Silnik był częścią nośną podwozia, co było możliwe dzięki jego zwartości oraz sztywności bloku. Moc maksymalna wynosiła 400 KM przez co Lotus 49 osiągał prędkość maksymalną 320 km/h. Lotus 49 był używany przez zespół przez cztery sezony w latach 1967-1970, stając się pierwszym samochodem Formuły 1 pomalowanym w barwy sponsora oraz ewoluując w wersję "B", wyposażoną w zintegrowane z nadwoziem spojlery – pierwsze takie rozwiązanie w Formule 1. W sezonie 1968 roku Graham Hill zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 w Lotusie 49, lecz Jim Clark zginął w wyścigu Formuły 2. W sezonie 1970 roku austriacki kierowca Jochen Rindt prowadząc Lotusa 49 wygrał Grand Prix Monako 1970, co przyczyniło się do zdobycia przez niego zwycięstwa sezonu 1970.
    25 kwietnia 2022, 23:08 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    1
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    1

    Peugeot 504 V6 Coupe

    Peugeot 504 V6 Coupe – Średniej wielkości samochód produkowany przez francuską firmę Peugeot w latach 1968-1983. Samochód zadebiutował na dwunastym Salonie Genewskim we wrześniu 1968 roku w wersji sedan. W 1969 roku dołączyły do niego 2-drzwiowe coupe i 2-drzwiowy kabriolet, a w 1970 roku 5-drzwiowe kombi. Zastosowano początkowo tylko jeden silnik, czterocylindrowy o pojemności 1,8 l o mocy 82 KM w wersji standardowej oraz o mocy 97 KM w wersji z wtryskiem. Peugeot 504 został wybrany europejskim samochodem roku 1969. W 1970 roku samochód otrzymał nowy silnik czterocylindrowy o pojemności 2 l oraz mocy 93 KM lub 104 KM z wtryskiem. oraz czterocylindrowy silnik Diesla o pojemności 2,1 l i mocy 65 KM. Najsilniejszą dostępną wersją samochodu było V6 Coupe napędzane tak jak mówi nazwa 2,7-litrowym V6 generującym moc 138 KM i moment obrotowy 207 Nm. V6 Coupe rozpędza się do 100 km/h w w 10,5 sekundy oraz osiąga prędkość maksymalną 186 km/h.
    Średniej wielkości samochód produkowany przez francuską firmę Peugeot w latach 1968-1983. Samochód zadebiutował na dwunastym Salonie Genewskim we wrześniu 1968 roku w wersji sedan. W 1969 roku dołączyły do niego 2-drzwiowe coupe i 2-drzwiowy kabriolet, a w 1970 roku 5-drzwiowe kombi. Zastosowano początkowo tylko jeden silnik, czterocylindrowy o pojemności 1,8 l o mocy 82 KM w wersji standardowej oraz o mocy 97 KM w wersji z wtryskiem. Peugeot 504 został wybrany europejskim samochodem roku 1969. W 1970 roku samochód otrzymał nowy silnik czterocylindrowy o pojemności 2 l oraz mocy 93 KM lub 104 KM z wtryskiem. oraz czterocylindrowy silnik Diesla o pojemności 2,1 l i mocy 65 KM. Najsilniejszą dostępną wersją samochodu było V6 Coupe napędzane tak jak mówi nazwa 2,7-litrowym V6 generującym moc 138 KM i moment obrotowy 207 Nm. V6 Coupe rozpędza się do 100 km/h w w 10,5 sekundy oraz osiąga prędkość maksymalną 186 km/h.
    22 kwietnia 2022, 21:18 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    2
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    2

    Lamborghini Miura Roadster

    Lamborghini Miura Roadster – Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    19 kwietnia 2022, 23:05 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    3
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    3

    1970 Chevrolet Chevelle SS

    1970 Chevrolet Chevelle SS – Samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet w latach 1963–1977. Pierwsza generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1963 roku. Model Chevelle poszerzył ofertę Chevroleta jako większa, przestronniejsza i bardziej komfortowa alternatywa dla modelu Chevy II. Samochód miał za zadanie konkurować zarówno z konstrukcjami Forda i Dodge'a, jak i American Motors. Druga generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Druga generacja modelu rozwinęła pod kątem stylistycznym projekt z poprzednika, zyskując charakterystyczne, ścięte pod kątem błotniki łączące się z położoną pod kątem atrapą chłodnicy i podwójnymi, okrągłymi reflektorami. Innym charakterystycznym akcentem stało się wyraźne wybrzuszenie na atrapie chłodnicy, także wyraźnie pozbawiona wyraźniejszych przetłoczeń karoseria. Podobnie jak poprzednik, z każdym kolejnym rokiem produkcji drugiej generacji Chevelle samochód przeszedł restylizacje. W czasie, gdy pierwsza przeprowadzona w 1968 roku przyniosła jedynie drobne modyfikacje w przedniej części nadwozia, tak druga z 1969 roku wiązała się z gruntownym przestylizowaniem pasa przedniego z charakterystycznym obudowaniem blachą podwójnych reflektorów. Ostatnia modernizacja z 1971 roku ponownie gruntownie odmieniła wygląd nadwozia, gdzie tym razem pojawiły się pojedyncze reflektory i duża atrapa chłodnicy. Druga generacja topowego Chevelle SS zyskała linię dachu nawiązującą do fastbacków. Wersja zamknięta występowała jako coupe lub hardtop coupe. Początkowo paleta jednostek napędowyc była taka sama jak w przypadku poprzednika. Z czasem dodano równieżsilnik COPO 427 V8 o mocy 425 KM. W 1971 roku ofertę poszerzyły z kolei silniki L34 402 V8 (350, 375 KM), LS5 454 V8 (360 KM) i LS6 454 V8 (450 KM). Ten ostatni był najmocniejszym seryjnie produkowanym Chevroletem Chevelle SS.W 1972 roku zmianie ponownie uległa paleta oferowanych silników. Ze względu na kryzys paliwowy rozpoczęło się obniżanie ich mocy. W 1972 dostępne były: L65 350 V8 (165 KM), 350 V8 (175 KM), LS3 402 V8 (240 KM), LS5 454 V8 (270 KM).
    Samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet w latach 1963–1977. Pierwsza generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1963 roku. Model Chevelle poszerzył ofertę Chevroleta jako większa, przestronniejsza i bardziej komfortowa alternatywa dla modelu Chevy II. Samochód miał za zadanie konkurować zarówno z konstrukcjami Forda i Dodge'a, jak i American Motors. Druga generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Druga generacja modelu rozwinęła pod kątem stylistycznym projekt z poprzednika, zyskując charakterystyczne, ścięte pod kątem błotniki łączące się z położoną pod kątem atrapą chłodnicy i podwójnymi, okrągłymi reflektorami. Innym charakterystycznym akcentem stało się wyraźne wybrzuszenie na atrapie chłodnicy, także wyraźnie pozbawiona wyraźniejszych przetłoczeń karoseria. Podobnie jak poprzednik, z każdym kolejnym rokiem produkcji drugiej generacji Chevelle samochód przeszedł restylizacje. W czasie, gdy pierwsza przeprowadzona w 1968 roku przyniosła jedynie drobne modyfikacje w przedniej części nadwozia, tak druga z 1969 roku wiązała się z gruntownym przestylizowaniem pasa przedniego z charakterystycznym obudowaniem blachą podwójnych reflektorów. Ostatnia modernizacja z 1971 roku ponownie gruntownie odmieniła wygląd nadwozia, gdzie tym razem pojawiły się pojedyncze reflektory i duża atrapa chłodnicy. Druga generacja topowego Chevelle SS zyskała linię dachu nawiązującą do fastbacków. Wersja zamknięta występowała jako coupe lub hardtop coupe. Początkowo paleta jednostek napędowyc była taka sama jak w przypadku poprzednika. Z czasem dodano równieżsilnik COPO 427 V8 o mocy 425 KM. W 1971 roku ofertę poszerzyły z kolei silniki L34 402 V8 (350, 375 KM), LS5 454 V8 (360 KM) i LS6 454 V8 (450 KM). Ten ostatni był najmocniejszym seryjnie produkowanym Chevroletem Chevelle SS.W 1972 roku zmianie ponownie uległa paleta oferowanych silników. Ze względu na kryzys paliwowy rozpoczęło się obniżanie ich mocy. W 1972 dostępne były: L65 350 V8 (165 KM), 350 V8 (175 KM), LS3 402 V8 (240 KM), LS5 454 V8 (270 KM).
    19 kwietnia 2022, 13:40 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    4
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    4

    Renault Caravelle

    Renault Caravelle – Mały samochód osobowy produkowany przez francuską firmę Renault w latach 1958–1968, dostępny jako 2-drzwiowy kabriolet lub 2-drzwiowe coupe. Samochód zaprojektował Pietro Frua z Carrozzeria Ghia z wykorzystaniem podłogi i silnika Renault Dauphine. Silnikiem tym był R4 o pojemności 1,1 l, który wytwarzał moc 50 KM. Poza Ameryką Północną i Wielką Brytanią do 1962 roku samochód sprzedawany był pod nazwą Renault Floride. Wraz z sukcesem Volkswagena w Ameryce Północnej Renault szukało sposobów w jakie mogą im dorównać ich Renault Dauphine. Na zjeździe dystrybutorów w Ameryce Północnej, która odbyła się na Florydzie amerykańscy dealerzy Renault wezwali do stworzenia wersji coupe/kabrioletu Dauphine, który poprawiłby wizerunek Renault na rynku amerykańskim. Prezes Renault - Pierre Dreyfus a ponieważ koncepcja narodziła się na konwencji na Florydzie, samochód natychmiast stał się znany w firmie jako Renault Floride. Jednak nazwa Floride została uznana za nieodpowiednią na rynek amerykański, ponieważ mogła sugerować brak szacunku dla stanów innych niż Floryda. Dlatego wybrano alternatywną nazwę Caravelle. Samochód osiągał prędkość maksymalną 143 km/h a przyspieszenie 0-100 km/h trwało 17,8 sekundy.
    Mały samochód osobowy produkowany przez francuską firmę Renault w latach 1958–1968, dostępny jako 2-drzwiowy kabriolet lub 2-drzwiowe coupe. Samochód zaprojektował Pietro Frua z Carrozzeria Ghia z wykorzystaniem podłogi i silnika Renault Dauphine. Silnikiem tym był R4 o pojemności 1,1 l, który wytwarzał moc 50 KM. Poza Ameryką Północną i Wielką Brytanią do 1962 roku samochód sprzedawany był pod nazwą Renault Floride. Wraz z sukcesem Volkswagena w Ameryce Północnej Renault szukało sposobów w jakie mogą im dorównać ich Renault Dauphine. Na zjeździe dystrybutorów w Ameryce Północnej, która odbyła się na Florydzie amerykańscy dealerzy Renault wezwali do stworzenia wersji coupe/kabrioletu Dauphine, który poprawiłby wizerunek Renault na rynku amerykańskim. Prezes Renault - Pierre Dreyfus a ponieważ koncepcja narodziła się na konwencji na Florydzie, samochód natychmiast stał się znany w firmie jako Renault Floride. Jednak nazwa Floride została uznana za nieodpowiednią na rynek amerykański, ponieważ mogła sugerować brak szacunku dla stanów innych niż Floryda. Dlatego wybrano alternatywną nazwę Caravelle. Samochód osiągał prędkość maksymalną 143 km/h a przyspieszenie 0-100 km/h trwało 17,8 sekundy.
    16 kwietnia 2022, 19:15 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    Toyota Hilux Dakar

    Toyota Hilux Dakar – Terenowy samochód z nadwoziem typu pick-up produkowany przez koncern Toyota od 1968 roku. Nazwa Hilux wywodzi się z określenia highly-luxurious, co po angielsku oznacza bardzo luksusowy. Początkowo oferowany głównie w Azji i Stanach Zjednoczonych, powoli rozpoczął podbój całego świata. Przyczyniła się do tego wersja z napędem na cztery koła, którą zaczęto oferować w 1979 roku. W 1975 roku zrezygnowano z nazwy Hilux na rynku północnoamerykańskim a dwadzieścia lat później model ten definitywnie z niego zniknął, zastąpiony przez model Tacoma. Jednak na wszystkich pozostałych rynkach jest on dostępny do dziś. Ósma generacja Toyoty Hilux zadebiutowała w 2015 roku. Samochód stał się o 75 mm dłuższy i 20 mm szerszy od poprzednika, a przy tym jest o 45 mm niższy. Wzrosła również wielkość skrzyni ładunkowej, której maksymalna szerokość osiągnęła wartość 1645 mm. W 2019 roku z okazji zwycięstwa w Rajdzie Dakar Toyota wprowadziła na rynek model Hilux w limitowanej wersji Dakar 2019. Samochód jest dostępny w dwóch wersjach kolorystycznych - białej i pomarańczowej, ma dodatkowe oklejenie, zmieniony grill i przedni zderzak, zamykaną klapę przestrzeni bagażowej w kolorze nadwozia, a także czarne, 18-calowe felgi oraz wnętrze wykończone w tym samym kolorze.
    Terenowy samochód z nadwoziem typu pick-up produkowany przez koncern Toyota od 1968 roku. Nazwa Hilux wywodzi się z określenia highly-luxurious, co po angielsku oznacza bardzo luksusowy. Początkowo oferowany głównie w Azji i Stanach Zjednoczonych, powoli rozpoczął podbój całego świata. Przyczyniła się do tego wersja z napędem na cztery koła, którą zaczęto oferować w 1979 roku. W 1975 roku zrezygnowano z nazwy Hilux na rynku północnoamerykańskim a dwadzieścia lat później model ten definitywnie z niego zniknął, zastąpiony przez model Tacoma. Jednak na wszystkich pozostałych rynkach jest on dostępny do dziś. Ósma generacja Toyoty Hilux zadebiutowała w 2015 roku. Samochód stał się o 75 mm dłuższy i 20 mm szerszy od poprzednika, a przy tym jest o 45 mm niższy. Wzrosła również wielkość skrzyni ładunkowej, której maksymalna szerokość osiągnęła wartość 1645 mm. W 2019 roku z okazji zwycięstwa w Rajdzie Dakar Toyota wprowadziła na rynek model Hilux w limitowanej wersji Dakar 2019. Samochód jest dostępny w dwóch wersjach kolorystycznych - białej i pomarańczowej, ma dodatkowe oklejenie, zmieniony grill i przedni zderzak, zamykaną klapę przestrzeni bagażowej w kolorze nadwozia, a także czarne, 18-calowe felgi oraz wnętrze wykończone w tym samym kolorze.
    9 kwietnia 2022, 20:30 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    Zobacz następne