Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Profil użytkownika

    Lamborghini

    Młody rajdowiec
    Zamieszcza materiały od: 9 sierpnia 2011 - 23:13
    Ostatnio: 31 sierpnia 2012 - 9:58
    • Materiałów na głównej: 102 z 106 (4 usunietych przez adm.)
    • Punktów za materiały: 1958
    • Komentarzy: 14
    • Punktów za komentarze: 19
     
    Niestety, reklama była pokazywana jedynie w Niemczech. Dość nietypowa myśl przewodnia kierowała tą reklamą, a było nią zdobycie przez wszystkie modele 5 gwiazdek w testach zderzeniowych EURO NCAP
    30 sierpnia 2011, 16:42 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Tymi samochodami lepiej się nie rozbijać...
    30 sierpnia 2011, 16:59 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Przy uderzeniu w mur z prędkością 40km/h pas bezpieczeństwa zostaje wyrwany. Konsekwencje były takie, że manekin rozbił szybę głową, przesunął przez uderzenie klatką piersiową kierownicę do góry i uszkodził kolanami dolną część deski rozdzielczej
    30 sierpnia 2011, 16:53 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Michael Schumacher – Z okazji 20-lecia startów najbardziej utytułowanego kierowcy wyścigowego, postanowiłem przygotować artykuł o nim. Jest on długi, ale warto poczytać o życiorysie "Rain Mastera". Michael Schumacher (ur. 3 stycznia 1969 w Hürth) – niemiecki kierowca wyścigowy.


W sezonach 1991-2006 regularnie startował w Formule 1, na tory której powrócił w 2010. Statystycznie jest najlepszym kierowcą w historii F1, ma najwięcej zwycięstw, pole position, najszybszych okrążeń w trakcie wyścigu, jest także rekordzistą siedmiu zdobytych mistrzowskich tytułów. Jego pseudonimy to "Czerwony baron" i "Rainmaster". Schumacher urodził się w Hürth (blisko Kolonii). Ściganie w kartach rozpoczął w wieku czterech lat w zbudowanym w domu przez jego ojca, Rolfa, go-karcie. Swoją pierwszą licencję zdobył w wieku dwunastu lat, od tego momentu rozpoczęła się jego kariera. W latach od 1984 do 1987 wygrał niemiecką i europejską serię kartów. W 1988 wystartował w Formule Ford, przez następne dwa lata ścigał się w niemieckiej Formule 3, zdobył tytuł w 1990. Wystąpił także w Formule 3000 w Japonii. Jeszcze przed rozpoczęciem kariery w Formule 1 ścigał się kilkakrotnie w europejskiej serii "touring car", m.in. dla zespołu Sauber. Taką rozbieżność w seriach wyścigowych umożliwił mu program rozwoju młodych kierowców Mercedes. Z założenia kierowca miał być jak najbardziej wszechstronny. Umiejętności zdobyte w ten sposób niejednokrotnie dały mu przewagę nad innymi kierowcami w Formule 1. Jego debiut w Formule 1 przypada na sezon 1991, zastąpił on Bertranda Gachota, który został aresztowany. Jego pierwszy wyścig dla drużyny Jordan podczas Grand Prix Belgii zaskoczył wszystkich, podczas kwalifikacji zajął bardzo wysokie 7 miejsce. Najwyższe jakie udało się zająć bolidowi tego zespołu. Niestety już na starcie wyścigu, w wyniku awarii technicznej, zakończył się debiut młodego niemieckiego kierowcy, jednakże jego występ zrobił tak duże wrażenie, że już w następnym wyścigu wystąpił jako kierowca zdecydowanie mocniejszej drużyny Benetton-Ford. W następnym sezonie wygrał po raz pierwszy (GP Belgii) i ukończył sezon na trzecim miejscu. Po następnym udanym sezonie 1993, Schumacher zdobył dwa tytuły w bardzo kontrowersyjnym sezonie 1994 i 1995 dla drużyny Benetton. W 1996 r., Michael podpisał kontrakt z zespołem Scuderia Ferrari. Był to bardzo ryzykowny ruch, ponieważ Ferrari nie zdobyło tytułu mistrzowskiego od 1979 roku. Przeszedł do Ferrari motywowany wynagrodzeniem zaoferowanym mu przez team. Zespół Jeana Todta przy współpracy z Schumacherem bardzo się zgrał i wzmocnił. Jean Todt potwierdził zasługi Niemca w zjednoczeniu zespołu. Schumacher ściągnął do Ferrari Ross Brawna, obecnie szefa teamu Mercedes GP. Po dwóch latach od przejścia do Ferrari, niemiecki kierowca był bliski zdobycia tytułu. Losy mistrzostwa rozstrzygnęły się dopiero na torze Jerez na jednym z zakrętów. W wyniku incydentu (Niemiec wjechał w Villeneuve′a) Michael został zdyskwalifikowany z klasyfikacji generalnej sezonu 1997. Ferrari i Schumacher mieli nadzieję odegrać się w 1998 roku, ale ich plany zostały pokrzyżowane przez ekipę McLarena która zastosowała rewolucyjny system hamulców. W kolejnym sezonie Ferrari zdobyło tytuł mistrzowski konstruktorów w 1999. Szanse Michaela na zdobycie tytułu mistrza świata kierowców zostały zaprzepaszczone wypadkiem podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone. Złamał nogę i nie wystąpił w sześciu następnych wyścigach, w których Schumachera zastępował Fin Mika Salo. W sezonie 2000 zdobył trzeci tytuł mistrza świata (pierwszy tytuł dla Ferrari od 1979, kiedy tryumfował Jody Scheckter). Jednym z najbardziej dominujących sezonów był rok 2002 w którym zwyciężył w 11 z 17 wyścigów, a razem z Rubensem Barrichello wygrali w 15 z 17 wyścigów dla Ferrari. W tym też roku Schumacher został pierwszym kierowcą w historii, który wszystkie wyścigi w sezonie kończył na podium. W sezonie 2003 poważnym konkurentem Schumachera był kierowca McLarena Kimi Räikkönen, który przegrał z Michaelem o dwa punkty w klasyfikacji generalnej. Sezon 2004 ponownie został zdominowany przez Schumachera, wygrał on 13 z 18 wyścigów. Ukończył też sezon z rekordową liczbą 148 zdobytych punktów. Po zakończeniu sezonu 2004, FIA wprowadziła nowe przepisy dotyczące pit-stop, wniesiono zakaz zmieniania opon podczas wyścigu. To była kontrowersyjna zmiana przepisów, niektórzy znawcy F1 twierdzili, że główną przyczyną była chęć zakończenia dominacji Ferrari/Bridgestone.
Sezon 2005 był jednym z najtrudniejszych w karierze Niemca: wygrał tylko jeden wyścig (kontrowersyjne GP Stanów Zjednoczonych), wywalczył jedno pole position i trzy najszybsze okrążenia wyścigu. W mistrzostwach zajął trzecią pozycję, a tytuł powędrował w ręce Fernando Alonso z zespołu Renault jeżdżących na oponach Michelin. Z braku możliwości zmiany opon podczas wyścigów, drużyny używające bardzo kiepskich opon Bridgestone były deklasowane przez bolidy drużyn na oponach Michelin. Reguła zakazu zmian opon była krótkotrwała i została zniesiona w sezonie 2006. W tym też powrócił do walki o tytuł mistrza świata. Pomimo nieudanego początku sezonu Michael Schumacher odrobił straty do Alonso. Po awarii silnika Hiszpana w Grand Prix Włoch, Schumachera dzieliły od Alonso zaledwie dwa punkty. W Grand Prix Chin Niemiec dojechał do mety przed Fernando, wyrównując z nim punkty. Podczas Grand Prix Japonii awaria silnika spowodowała że Fernando Alonso odrobił 10 punktów poprzednio straconych w Grand Prix Włoch. Po Grand Prix Włoch 2006 ogłosił zakończenie kariery. Jego ostatnim wyścigiem było Grand Prix Brazylii na torze Interlagos. Podczas wyprzedzania Giancarla Fisichelli na dziesiątym okrążeniu doszło do kolizji tylnego koła Ferrari i przedniego spojlera samochodu Renault, w wyniku której pękła opona w bolidzie Schumachera. Został zmuszony do zjazdu do boksu i spadł na siedemnastą pozycję. Po tej kolizji był najszybszy na torze - ustanawiał najszybsze okrążenia w wyścigu (drugie najszybsze okrążenie w wyścigu, należące do Massy było o 0,7 sekundy wolniejsze). Ostatecznie zajął czwarte miejsce ze stratą 10 sekund do drugiego Alonso. Wyścig wygrał drugi kierowca Ferrari - Felipe Massa. Michaela Schumachera w Ferrari zastąpił Fin Kimi Räikkönen. 23 grudnia na specjalnie zwołanej konferencji prasowej team Mercedes GP oficjalnie potwierdził podpisanie z Schumacherem kontraktu na występy w Formule 1 w sezonie 2010. Wielu krytyków uwzięło się na Schumachera, że powinien dać sobie spokój z F1, ale jak stwierdził niemiec "Robię tylko to, co kocham" i kontrakt przedłużono na sezon 2011. Za równo 2h Schumacher ruszy do wyścigu o GP Belgii- tu, gdzie debiutował 20 lat temu...
    Z okazji 20-lecia startów najbardziej utytułowanego kierowcy wyścigowego, postanowiłem przygotować artykuł o nim. Jest on długi, ale warto poczytać o życiorysie "Rain Mastera". Michael Schumacher (ur. 3 stycznia 1969 w Hürth) – niemiecki kierowca wyścigowy.


    W sezonach 1991-2006 regularnie startował w Formule 1, na tory której powrócił w 2010. Statystycznie jest najlepszym kierowcą w historii F1, ma najwięcej zwycięstw, pole position, najszybszych okrążeń w trakcie wyścigu, jest także rekordzistą siedmiu zdobytych mistrzowskich tytułów. Jego pseudonimy to "Czerwony baron" i "Rainmaster". Schumacher urodził się w Hürth (blisko Kolonii). Ściganie w kartach rozpoczął w wieku czterech lat w zbudowanym w domu przez jego ojca, Rolfa, go-karcie. Swoją pierwszą licencję zdobył w wieku dwunastu lat, od tego momentu rozpoczęła się jego kariera. W latach od 1984 do 1987 wygrał niemiecką i europejską serię kartów. W 1988 wystartował w Formule Ford, przez następne dwa lata ścigał się w niemieckiej Formule 3, zdobył tytuł w 1990. Wystąpił także w Formule 3000 w Japonii. Jeszcze przed rozpoczęciem kariery w Formule 1 ścigał się kilkakrotnie w europejskiej serii "touring car", m.in. dla zespołu Sauber. Taką rozbieżność w seriach wyścigowych umożliwił mu program rozwoju młodych kierowców Mercedes. Z założenia kierowca miał być jak najbardziej wszechstronny. Umiejętności zdobyte w ten sposób niejednokrotnie dały mu przewagę nad innymi kierowcami w Formule 1. Jego debiut w Formule 1 przypada na sezon 1991, zastąpił on Bertranda Gachota, który został aresztowany. Jego pierwszy wyścig dla drużyny Jordan podczas Grand Prix Belgii zaskoczył wszystkich, podczas kwalifikacji zajął bardzo wysokie 7 miejsce. Najwyższe jakie udało się zająć bolidowi tego zespołu. Niestety już na starcie wyścigu, w wyniku awarii technicznej, zakończył się debiut młodego niemieckiego kierowcy, jednakże jego występ zrobił tak duże wrażenie, że już w następnym wyścigu wystąpił jako kierowca zdecydowanie mocniejszej drużyny Benetton-Ford. W następnym sezonie wygrał po raz pierwszy (GP Belgii) i ukończył sezon na trzecim miejscu. Po następnym udanym sezonie 1993, Schumacher zdobył dwa tytuły w bardzo kontrowersyjnym sezonie 1994 i 1995 dla drużyny Benetton. W 1996 r., Michael podpisał kontrakt z zespołem Scuderia Ferrari. Był to bardzo ryzykowny ruch, ponieważ Ferrari nie zdobyło tytułu mistrzowskiego od 1979 roku. Przeszedł do Ferrari motywowany wynagrodzeniem zaoferowanym mu przez team. Zespół Jeana Todta przy współpracy z Schumacherem bardzo się zgrał i wzmocnił. Jean Todt potwierdził zasługi Niemca w zjednoczeniu zespołu. Schumacher ściągnął do Ferrari Ross Brawna, obecnie szefa teamu Mercedes GP. Po dwóch latach od przejścia do Ferrari, niemiecki kierowca był bliski zdobycia tytułu. Losy mistrzostwa rozstrzygnęły się dopiero na torze Jerez na jednym z zakrętów. W wyniku incydentu (Niemiec wjechał w Villeneuve′a) Michael został zdyskwalifikowany z klasyfikacji generalnej sezonu 1997. Ferrari i Schumacher mieli nadzieję odegrać się w 1998 roku, ale ich plany zostały pokrzyżowane przez ekipę McLarena która zastosowała rewolucyjny system hamulców. W kolejnym sezonie Ferrari zdobyło tytuł mistrzowski konstruktorów w 1999. Szanse Michaela na zdobycie tytułu mistrza świata kierowców zostały zaprzepaszczone wypadkiem podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone. Złamał nogę i nie wystąpił w sześciu następnych wyścigach, w których Schumachera zastępował Fin Mika Salo. W sezonie 2000 zdobył trzeci tytuł mistrza świata (pierwszy tytuł dla Ferrari od 1979, kiedy tryumfował Jody Scheckter). Jednym z najbardziej dominujących sezonów był rok 2002 w którym zwyciężył w 11 z 17 wyścigów, a razem z Rubensem Barrichello wygrali w 15 z 17 wyścigów dla Ferrari. W tym też roku Schumacher został pierwszym kierowcą w historii, który wszystkie wyścigi w sezonie kończył na podium. W sezonie 2003 poważnym konkurentem Schumachera był kierowca McLarena Kimi Räikkönen, który przegrał z Michaelem o dwa punkty w klasyfikacji generalnej. Sezon 2004 ponownie został zdominowany przez Schumachera, wygrał on 13 z 18 wyścigów. Ukończył też sezon z rekordową liczbą 148 zdobytych punktów. Po zakończeniu sezonu 2004, FIA wprowadziła nowe przepisy dotyczące pit-stop, wniesiono zakaz zmieniania opon podczas wyścigu. To była kontrowersyjna zmiana przepisów, niektórzy znawcy F1 twierdzili, że główną przyczyną była chęć zakończenia dominacji Ferrari/Bridgestone.
    Sezon 2005 był jednym z najtrudniejszych w karierze Niemca: wygrał tylko jeden wyścig (kontrowersyjne GP Stanów Zjednoczonych), wywalczył jedno pole position i trzy najszybsze okrążenia wyścigu. W mistrzostwach zajął trzecią pozycję, a tytuł powędrował w ręce Fernando Alonso z zespołu Renault jeżdżących na oponach Michelin. Z braku możliwości zmiany opon podczas wyścigów, drużyny używające bardzo kiepskich opon Bridgestone były deklasowane przez bolidy drużyn na oponach Michelin. Reguła zakazu zmian opon była krótkotrwała i została zniesiona w sezonie 2006. W tym też powrócił do walki o tytuł mistrza świata. Pomimo nieudanego początku sezonu Michael Schumacher odrobił straty do Alonso. Po awarii silnika Hiszpana w Grand Prix Włoch, Schumachera dzieliły od Alonso zaledwie dwa punkty. W Grand Prix Chin Niemiec dojechał do mety przed Fernando, wyrównując z nim punkty. Podczas Grand Prix Japonii awaria silnika spowodowała że Fernando Alonso odrobił 10 punktów poprzednio straconych w Grand Prix Włoch. Po Grand Prix Włoch 2006 ogłosił zakończenie kariery. Jego ostatnim wyścigiem było Grand Prix Brazylii na torze Interlagos. Podczas wyprzedzania Giancarla Fisichelli na dziesiątym okrążeniu doszło do kolizji tylnego koła Ferrari i przedniego spojlera samochodu Renault, w wyniku której pękła opona w bolidzie Schumachera. Został zmuszony do zjazdu do boksu i spadł na siedemnastą pozycję. Po tej kolizji był najszybszy na torze - ustanawiał najszybsze okrążenia w wyścigu (drugie najszybsze okrążenie w wyścigu, należące do Massy było o 0,7 sekundy wolniejsze). Ostatecznie zajął czwarte miejsce ze stratą 10 sekund do drugiego Alonso. Wyścig wygrał drugi kierowca Ferrari - Felipe Massa. Michaela Schumachera w Ferrari zastąpił Fin Kimi Räikkönen. 23 grudnia na specjalnie zwołanej konferencji prasowej team Mercedes GP oficjalnie potwierdził podpisanie z Schumacherem kontraktu na występy w Formule 1 w sezonie 2010. Wielu krytyków uwzięło się na Schumachera, że powinien dać sobie spokój z F1, ale jak stwierdził niemiec "Robię tylko to, co kocham" i kontrakt przedłużono na sezon 2011. Za równo 2h Schumacher ruszy do wyścigu o GP Belgii- tu, gdzie debiutował 20 lat temu...
    28 sierpnia 2011, 11:58 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    Wikipedia

    W 4 minucie filmu karambol jest na sekcji tzw."Basen" w Monte Carlo
    28 sierpnia 2011, 17:17 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Robert znalazł ciekawy przedmiot w kokpicie bolidu, o czym bezzwłocznie poinformował ekipę Renault
    Tak mówił Kubica:
    -Mam telefon w kokpicie, ktoś go zostawił w kokpicie. Co mam zrobić? Wyrzucić go?
    -Ok Robert, zjedź do boksu
    -Zatrzymam się pod garażem i wracam się ścigać, dobra?
    -Ok Robert, zrozumiałem
    27 sierpnia 2011, 16:34 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Diablo – Chyba każdy użytkownik Motokiller po nocach śnił o pięknym jak marzenie, szybkim jak błyskawica i piekielnym pod każdym innym względem Lamborghini Diablo. Ten model był produkowany przez 11 lat (1990-2001) jako zastepca starego już modelu Countach (jednak fani Lambo twierdza, że żaden model tej marki nigdy się nie zestarzeje). Przez cały okres produkcji sprzedano zaledwie 2903 egzemplarze. Diablo w 1990 roku był mianowany tytułem najszybszego samochodu świata, osiągnął on 325 km/h. Odebrał ten tytuł największemu rywalowi Lamborghini - Ferrari F40 i dzierżył ten tytuł od 1990-1991 roku, ciekawostką jest to, że zdołał poprawić rekord tylko o 1 km/h. W 1991 roku supersportowy Bugatti EB110 odebrał mu ten tytuł znacznie podnosząc poprzeczkę w kategorii prędkość maksymalna dla tego typu aut. Auto trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990 roku. Jego cena wynosiła wtedy 240 000 $. Czterdziestoośmiozaworowy silnik o pojemności 5,7 litra generował moc 492 koni mechanicznych (367 kW) oraz moment obrotowy wynoszący 580 Nm. Dzięki temu pojazd rozpędza się do 100 km/h w 4 sekundy, a jego prędkość maksymalna wynosi 325 km/h.Po trzech latach produkcji bazowego modelu Diablo, firma Lamborghini postanowiła wprowadzić do produkcji nowszą wersję tego pojazdu. W porównaniu z pierwszą generacją modelu Diablo, dodano napęd na wszystkie koła, 4-tłoczkowe hamulce Brembo, odświeżoną wersję deski rozdzielczej oraz nowy system zawieszenia poprawiający twardą charakterystykę. W aucie wciąż nie zainstalowano systemu ABS. Lżejsza (prawie o 125 kg), bardziej sportowa wersja SE30 została wypuszczona na rynek w limitowanej serii (150 pojazdów) z okazji 30-lecia istnienia firmy Lamborghini. Wersja SE30 osiągała 525KM. W roku 1995 wprowadzono jeszcze mocniejszą wersję SE30 Jota. Wyróżniała się ona dwoma wlotami powietrza na dachu, ulepszonym chipem oraz 6-biegową, zsynchronizowaną skrzynią biegów. Silnik generował moc aż 595 koni mechanicznych. Zamontowano większe tarcze hamulcowe, jednak dalej bez systemu ABS i kontroli trakcji. Limitowana seria posiadała zmodernizowany silnik V12 o pojemności 6.0 litrów oraz mocy 575 koni mechanicznych (423 kW). Powiększono hamulce, zastosowano lepsze, mocniejsze zawieszenie. Wprowadzono również szereg zmian mechanicznych. Auto charakteryzowało się agresywniejszymi kształtami oraz szerszymi oponami w porównaniu z Diablo SV. Powstały tylko 83 sztuki, oficjalnie wszystkie zostały sprzedane w Europie. W skład modeli GT wchodziły najmocniejsze i najrzadsze wersje. GT1 wyprodukowana tylko w 1 sztuce, gdyż nie było chętnych na taki drogi pojazd poza tym posiadał on wyścigowy układ wydechowy, bardziej ucywilizowane GT2 również sprzedany w 1 egzemplarzu. Wersja GTR była najbardziej ucywilizowaną wersją z rodziny GT 1 / GT2. Jako następcę Diablo wyznaczono model Murcielago.
    Chyba każdy użytkownik Motokiller po nocach śnił o pięknym jak marzenie, szybkim jak błyskawica i piekielnym pod każdym innym względem Lamborghini Diablo. Ten model był produkowany przez 11 lat (1990-2001) jako zastepca starego już modelu Countach (jednak fani Lambo twierdza, że żaden model tej marki nigdy się nie zestarzeje). Przez cały okres produkcji sprzedano zaledwie 2903 egzemplarze. Diablo w 1990 roku był mianowany tytułem najszybszego samochodu świata, osiągnął on 325 km/h. Odebrał ten tytuł największemu rywalowi Lamborghini - Ferrari F40 i dzierżył ten tytuł od 1990-1991 roku, ciekawostką jest to, że zdołał poprawić rekord tylko o 1 km/h. W 1991 roku supersportowy Bugatti EB110 odebrał mu ten tytuł znacznie podnosząc poprzeczkę w kategorii prędkość maksymalna dla tego typu aut. Auto trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990 roku. Jego cena wynosiła wtedy 240 000 $. Czterdziestoośmiozaworowy silnik o pojemności 5,7 litra generował moc 492 koni mechanicznych (367 kW) oraz moment obrotowy wynoszący 580 Nm. Dzięki temu pojazd rozpędza się do 100 km/h w 4 sekundy, a jego prędkość maksymalna wynosi 325 km/h.Po trzech latach produkcji bazowego modelu Diablo, firma Lamborghini postanowiła wprowadzić do produkcji nowszą wersję tego pojazdu. W porównaniu z pierwszą generacją modelu Diablo, dodano napęd na wszystkie koła, 4-tłoczkowe hamulce Brembo, odświeżoną wersję deski rozdzielczej oraz nowy system zawieszenia poprawiający twardą charakterystykę. W aucie wciąż nie zainstalowano systemu ABS. Lżejsza (prawie o 125 kg), bardziej sportowa wersja SE30 została wypuszczona na rynek w limitowanej serii (150 pojazdów) z okazji 30-lecia istnienia firmy Lamborghini. Wersja SE30 osiągała 525KM. W roku 1995 wprowadzono jeszcze mocniejszą wersję SE30 Jota. Wyróżniała się ona dwoma wlotami powietrza na dachu, ulepszonym chipem oraz 6-biegową, zsynchronizowaną skrzynią biegów. Silnik generował moc aż 595 koni mechanicznych. Zamontowano większe tarcze hamulcowe, jednak dalej bez systemu ABS i kontroli trakcji. Limitowana seria posiadała zmodernizowany silnik V12 o pojemności 6.0 litrów oraz mocy 575 koni mechanicznych (423 kW). Powiększono hamulce, zastosowano lepsze, mocniejsze zawieszenie. Wprowadzono również szereg zmian mechanicznych. Auto charakteryzowało się agresywniejszymi kształtami oraz szerszymi oponami w porównaniu z Diablo SV. Powstały tylko 83 sztuki, oficjalnie wszystkie zostały sprzedane w Europie. W skład modeli GT wchodziły najmocniejsze i najrzadsze wersje. GT1 wyprodukowana tylko w 1 sztuce, gdyż nie było chętnych na taki drogi pojazd poza tym posiadał on wyścigowy układ wydechowy, bardziej ucywilizowane GT2 również sprzedany w 1 egzemplarzu. Wersja GTR była najbardziej ucywilizowaną wersją z rodziny GT 1 / GT2. Jako następcę Diablo wyznaczono model Murcielago.
    27 sierpnia 2011, 16:43 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Co to był za wypadek! 19-letni Brennan Eden pędził ponad 160 km/h, stracił panowanie nad pojazdem i uderzył z impetem w filar mostu. Do groźnego zderzenia doszło w stanie Ohio w USA. Film został nagrany policyjną kamerą.
    27 sierpnia 2011, 16:28 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    UWAGA! MATERIAŁ ZAWIERA WULGARYZMY!
    27 sierpnia 2011, 16:25 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    27 sierpnia 2011, 16:22 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj