Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 17 takich materiałów
    Historia Muscle Car – Tak mnie naszło do opisania pokrótce historii chyba najbardziej lubianych przez nas samochodów. Wiadomo, że jeden lubi japońskie dzieła motoryzacji, inny polskie klasyki a już na pewno znajdzie się tutaj fan golfów i pasków w TDi-ku, ale chyba przyznacie mi rację że żaden zdrowy facet normalnej orientacji seksualnej nie pogardzi gardłowym brzmieniem widlastej ósemki. Nie jestem ogromnym znawcą tematu (posiłkowałem się wieloma artykułami), a tym bardziej nie jestem historykiem, ani pisarzem. Po prostu jestem ogromnym fanem motoryzacji, wolne chwile spędzam w garażu dłubiąc nad własnym projektem, a Muscle Car to takie niespełnione marzenie. Nie podoba się, nie chce Ci się czytać - scrolluj dalej, i po kłopocie.


 Muscle Car narodziły się w kraju spełniających sie snów, w Stanach Zjednoczonych. Z tym nie ma żadnych wątpliwości. Ale czy wiedzieliście że nurt ten zapoczątkowali przemytnicy księżycówki za czasów amerykańskiej prohibicji? Robili oni wszystko by ich samochody były szybsze i zwrotniejsze od policyjnych radiowozów, jednocześnie powiększając przestrzeń ładunkową (kto by nie chciał). Jednak po zniesieniu prohibicji w 1933, zaczęto się tymi autami ścigać, (no bo w sumie co innego mieli z nim zrobić) co zainspirowało koncern Oldsmobile do zaprojektowania modelu Rocket 88. Wracając do ery Muscle Car, problem zaczyna się podczas próby określenia konkretnej daty. Polskie źródła twierdzą że była to połowa lat 60. XX wieku, jednak mądrzejsze anglojęzyczne źródła przyjmują za ten początek rok 1949 w którym powstał wcześniej omawiany Oldsmobile Rocket 88. Samochód ten był skonstruowany na podwoziu Oldsmobile 76 który z kolei był zaprojektowany pod 6-cylindrowy silnik, ale w modelu 88 zamontowano już mocniejszy, górnozaworowy silnik V8 o pojemności 5.0L (303cu in - cali sześciennych) z gaźniekiem czterogardzielowym o mocy, bagatela 160 koni mechaniczych. Mało jak na 5 litrowy silnik, prawda? Jednak tym zabiegiem Oldsmobile nadał nowy kierunek w motoryzacji. Lekkie samochody z mocnym silnikiem. Słowo lekkie zostało użyte troszkę nad wyraz ponieważ 88-ka ważyła tylko 3580 funtów, czyli 1624 kg. W samochodzie siedział 4-ro biegowy automat lub 3 biegowy manual. Z suchych danych statystycznych, łącznie w 1949 wyprodukowano ich 288 310 sztuk a ich cena wynosiła wtedy $2,045 - $3,105.
Rok później w 1950 pojawiła się konkurencja. Zapomiałbym. Nie będę opisywał każdego Muscle Car'a który został wyprodukowany, bo o nie tym jest artykuł. Skupię się tylko na przełomowych modelach które przyczyniły się do rozwoju tego nurtu, jak się przyjmie, to wtedy pomyślę nad innymi modelami. Wracając. W 1950 pojawiła się konkurencja. Silnik HEMI produkcji Chrysler Corporation i Small Block V8 od Chevroleta. Pewnie większość z Was wie jak wyglądają te silniki i co oznacza HEMI, jednak dla tych niewiedzących postaram się to wytłumaczyć. Otóż HEMI był silnikiem z półkulistą komorą spalania, co przy okazji ograniczało ilość zaworów do 2 na każdy cylinder. Jednak w komorze typu HEMI przy specyficznym ustawieniu tych zaworów przepływ spalin i powietrza był o niebo lepszy niż w klasycznych silnikach. Pierwszy raz, Chrysler użył silnika HEMI V8 o marnej pojemności 6.4L (6425 cm3) w modelu C-300 z 1955 roku. Czemu nazwali go C-300? Gdyż silnik ten produkował aż 300 KM. Dwa lata później w C-300 z 1957 silnik ten produkował już 375-390 KM, ale nazwa została ta sama. Półkulistą komorę spalania zrobiło i używało wiele koncernów w tamtych czasach, jednak każdy nazywał to po swojemu a sam nurt zapoczątkował Chrysler.
We wczesnych latach 60. bardzo popularne stały się wyścigi na 1/4 mili. To zmuszało producentów do tworzenia jeszcze lepszych i szybszych maszyn niż dotychczas, ale niekoniecznie piękniejszych. I tak powstał Dodge Dart 2. generacji z 1962. Niestety ten rok był dla nich pechowy. Auto jest brzydkie i odstrasza swoim wyglądem każdego. Nie mniej jednak 1/4 mili robiło w 13 sekund co było rekordowym wynikiem jak na te lata. Darta można było zakupić z silnikiem 6.8L (o mocy 415KM) 5.9L oraz 5.2L, wszystkie V8. Ok ok.. jeszcze był silnik 3.7L rzędowa 6. Ale pomińmy ten silnik i udawajmy że go nie było.Rok później Pontiac pochwalił się swoim modelem Catalina Super Duty z 1963 z ramą typu Swiss Cheese. Rama była nawiercana co znacznie zredukowało wagę samochodu. Co ciekawe producent szacował moc pojazdu na 405 KM jednak okazał się że wartość ta jest bliżej 460 KM. Mimo że auto było dopuszczone do ruchu ulicznego, wychodząc z fabryki było już gotowe do wyścigów torowych. Silnik był zakuty z głowicą NASCAR oraz czterogardzielowym gaźnikiem. Jedyne skrzynie z jakimi można było zakupić owe cudo były 3 i 4 biegowe manualne ponieważ ówczesne Pontiacowe skrzynie automatyczne były.. za słabe.
Rok później w 1964 ten sam koncern wypuszcza kolejną wersję Pontiac Tempest GTO. Nazwa GTO oznacza Gran Turismo Omologato, a dokładniej w tłumaczeniu "Apporoved for races" (zatwierdzony na wyścigi). A już rok później GTO stało się osobnym modelem 'Pontiac GTO', by znowu rok później sprzedać się w ilości 95.000 sztuk. A wiedzieliście że projektantem tego modelu (Pontiac GTO z 1965) był nie kto inny jak John DeLorean? Tak, ten sam od DeLoreana DMC-12. Gdyby ktoś był bardziej ciekaw to sobie poszuka sam informacji. Podpowiem tylko, że kilka lat po zaprojektowaniu Pontiaca odszedł i założył własną firmę. GTO kosztował wtedy $3,200 i był dostępny dla większości młodzieży.
W '64 Ford wypuszcza swoje kolejne dzieło pod nazwą Mustang. Ten któryś z kolei Koń jest tani, ma wiele opcji i wystarczająco dużo mocy. Nastaje nowy market: Pony Car. Pony Car są często mylone z Muscle Car gdyż są one dosyć podobne i mają niemal identyczną moc. Inne, zresztą dobrze znane Pony Cars to Dodge Challenger, Chevrolet Camaro czy Plymoth Baracuda. w 1967 Ford modyfikuje Small Blocka czego efektem jest Big Block, a po jakimś czasie Carol Shelby pomaga stworzyć Fordowi silnik 428 CID, czyli nic innego jak widlastą 8 o pojemności 7.0L która ląduje w Shelby GT-500. W tym samym czasie 3 innych producentów: Plymouth, Chevrolet i Pontiac tworzą coraz więcej aut, i tak w latach '67, '68 i '69 rynek zostaje zapełniony, popyt maleje a podaż rośnie.
Kiedy Charger staje się popularny, Firebird, Camaro i Mustang stają się coraz szybsze i lepsze, w 1968 wchodzą obostrzenia dotyczące ekologi i emisji spalin. A wszyscy wiemy że mniej ekologiczny od takiego Muscle Car'a jest tylko wyciek ropy z platformy wiertniczej. Producenci samochodów są zmuszeni do tworzenia silników bardziej oszczędnych, mniejszych, zmniejszają moc. Według danych z firm ubezpieczeniowych Muscle Car'y są zwyczajnie niebezpiecznie, co w połączeniu z wszechobecnym kryzysem robi posiadanie Muscle Car'a po prostu nie opłacalnym. Ludzie przesiadają się na mniejsze, bardziej kompaktowe auta, a tych których jeszcze stać na krążownika szos, nie zadowalają nowe osiągi. w 1975 Muscle Car'y przestają być produkowane. A te które z nazwy walczą o przetrwanie, są zupełnie przeprojektowane.
I na tym kończy się historia takich cudów techniki jak Muscle Car'y. Zostało nam je szanować bo więcej ich już nie będzie, a nowe auta nie dorastają klasykom do pięt.
 Jak dotrwałeś do końca to gratulację. Mam nadzieję że się podobało chociaż jednej osobie.
    Tak mnie naszło do opisania pokrótce historii chyba najbardziej lubianych przez nas samochodów. Wiadomo, że jeden lubi japońskie dzieła motoryzacji, inny polskie klasyki a już na pewno znajdzie się tutaj fan golfów i pasków w TDi-ku, ale chyba przyznacie mi rację że żaden zdrowy facet normalnej orientacji seksualnej nie pogardzi gardłowym brzmieniem widlastej ósemki. Nie jestem ogromnym znawcą tematu (posiłkowałem się wieloma artykułami), a tym bardziej nie jestem historykiem, ani pisarzem. Po prostu jestem ogromnym fanem motoryzacji, wolne chwile spędzam w garażu dłubiąc nad własnym projektem, a Muscle Car to takie niespełnione marzenie. Nie podoba się, nie chce Ci się czytać - scrolluj dalej, i po kłopocie.


    Muscle Car narodziły się w kraju spełniających sie snów, w Stanach Zjednoczonych. Z tym nie ma żadnych wątpliwości. Ale czy wiedzieliście że nurt ten zapoczątkowali przemytnicy księżycówki za czasów amerykańskiej prohibicji? Robili oni wszystko by ich samochody były szybsze i zwrotniejsze od policyjnych radiowozów, jednocześnie powiększając przestrzeń ładunkową (kto by nie chciał). Jednak po zniesieniu prohibicji w 1933, zaczęto się tymi autami ścigać, (no bo w sumie co innego mieli z nim zrobić) co zainspirowało koncern Oldsmobile do zaprojektowania modelu Rocket 88. Wracając do ery Muscle Car, problem zaczyna się podczas próby określenia konkretnej daty. Polskie źródła twierdzą że była to połowa lat 60. XX wieku, jednak mądrzejsze anglojęzyczne źródła przyjmują za ten początek rok 1949 w którym powstał wcześniej omawiany Oldsmobile Rocket 88. Samochód ten był skonstruowany na podwoziu Oldsmobile 76 który z kolei był zaprojektowany pod 6-cylindrowy silnik, ale w modelu 88 zamontowano już mocniejszy, górnozaworowy silnik V8 o pojemności 5.0L (303cu in - cali sześciennych) z gaźniekiem czterogardzielowym o mocy, bagatela 160 koni mechaniczych. Mało jak na 5 litrowy silnik, prawda? Jednak tym zabiegiem Oldsmobile nadał nowy kierunek w motoryzacji. Lekkie samochody z mocnym silnikiem. Słowo lekkie zostało użyte troszkę nad wyraz ponieważ 88-ka ważyła tylko 3580 funtów, czyli 1624 kg. W samochodzie siedział 4-ro biegowy automat lub 3 biegowy manual. Z suchych danych statystycznych, łącznie w 1949 wyprodukowano ich 288 310 sztuk a ich cena wynosiła wtedy $2,045 - $3,105.
    Rok później w 1950 pojawiła się konkurencja. Zapomiałbym. Nie będę opisywał każdego Muscle Car'a który został wyprodukowany, bo o nie tym jest artykuł. Skupię się tylko na przełomowych modelach które przyczyniły się do rozwoju tego nurtu, jak się przyjmie, to wtedy pomyślę nad innymi modelami. Wracając. W 1950 pojawiła się konkurencja. Silnik HEMI produkcji Chrysler Corporation i Small Block V8 od Chevroleta. Pewnie większość z Was wie jak wyglądają te silniki i co oznacza HEMI, jednak dla tych niewiedzących postaram się to wytłumaczyć. Otóż HEMI był silnikiem z półkulistą komorą spalania, co przy okazji ograniczało ilość zaworów do 2 na każdy cylinder. Jednak w komorze typu HEMI przy specyficznym ustawieniu tych zaworów przepływ spalin i powietrza był o niebo lepszy niż w klasycznych silnikach. Pierwszy raz, Chrysler użył silnika HEMI V8 o marnej pojemności 6.4L (6425 cm3) w modelu C-300 z 1955 roku. Czemu nazwali go C-300? Gdyż silnik ten produkował aż 300 KM. Dwa lata później w C-300 z 1957 silnik ten produkował już 375-390 KM, ale nazwa została ta sama. Półkulistą komorę spalania zrobiło i używało wiele koncernów w tamtych czasach, jednak każdy nazywał to po swojemu a sam nurt zapoczątkował Chrysler.
    We wczesnych latach 60. bardzo popularne stały się wyścigi na 1/4 mili. To zmuszało producentów do tworzenia jeszcze lepszych i szybszych maszyn niż dotychczas, ale niekoniecznie piękniejszych. I tak powstał Dodge Dart 2. generacji z 1962. Niestety ten rok był dla nich pechowy. Auto jest brzydkie i odstrasza swoim wyglądem każdego. Nie mniej jednak 1/4 mili robiło w 13 sekund co było rekordowym wynikiem jak na te lata. Darta można było zakupić z silnikiem 6.8L (o mocy 415KM) 5.9L oraz 5.2L, wszystkie V8. Ok ok.. jeszcze był silnik 3.7L rzędowa 6. Ale pomińmy ten silnik i udawajmy że go nie było.Rok później Pontiac pochwalił się swoim modelem Catalina Super Duty z 1963 z ramą typu Swiss Cheese. Rama była nawiercana co znacznie zredukowało wagę samochodu. Co ciekawe producent szacował moc pojazdu na 405 KM jednak okazał się że wartość ta jest bliżej 460 KM. Mimo że auto było dopuszczone do ruchu ulicznego, wychodząc z fabryki było już gotowe do wyścigów torowych. Silnik był zakuty z głowicą NASCAR oraz czterogardzielowym gaźnikiem. Jedyne skrzynie z jakimi można było zakupić owe cudo były 3 i 4 biegowe manualne ponieważ ówczesne Pontiacowe skrzynie automatyczne były.. za słabe.
    Rok później w 1964 ten sam koncern wypuszcza kolejną wersję Pontiac Tempest GTO. Nazwa GTO oznacza Gran Turismo Omologato, a dokładniej w tłumaczeniu "Apporoved for races" (zatwierdzony na wyścigi). A już rok później GTO stało się osobnym modelem 'Pontiac GTO', by znowu rok później sprzedać się w ilości 95.000 sztuk. A wiedzieliście że projektantem tego modelu (Pontiac GTO z 1965) był nie kto inny jak John DeLorean? Tak, ten sam od DeLoreana DMC-12. Gdyby ktoś był bardziej ciekaw to sobie poszuka sam informacji. Podpowiem tylko, że kilka lat po zaprojektowaniu Pontiaca odszedł i założył własną firmę. GTO kosztował wtedy $3,200 i był dostępny dla większości młodzieży.
    W '64 Ford wypuszcza swoje kolejne dzieło pod nazwą Mustang. Ten któryś z kolei Koń jest tani, ma wiele opcji i wystarczająco dużo mocy. Nastaje nowy market: Pony Car. Pony Car są często mylone z Muscle Car gdyż są one dosyć podobne i mają niemal identyczną moc. Inne, zresztą dobrze znane Pony Cars to Dodge Challenger, Chevrolet Camaro czy Plymoth Baracuda. w 1967 Ford modyfikuje Small Blocka czego efektem jest Big Block, a po jakimś czasie Carol Shelby pomaga stworzyć Fordowi silnik 428 CID, czyli nic innego jak widlastą 8 o pojemności 7.0L która ląduje w Shelby GT-500. W tym samym czasie 3 innych producentów: Plymouth, Chevrolet i Pontiac tworzą coraz więcej aut, i tak w latach '67, '68 i '69 rynek zostaje zapełniony, popyt maleje a podaż rośnie.
    Kiedy Charger staje się popularny, Firebird, Camaro i Mustang stają się coraz szybsze i lepsze, w 1968 wchodzą obostrzenia dotyczące ekologi i emisji spalin. A wszyscy wiemy że mniej ekologiczny od takiego Muscle Car'a jest tylko wyciek ropy z platformy wiertniczej. Producenci samochodów są zmuszeni do tworzenia silników bardziej oszczędnych, mniejszych, zmniejszają moc. Według danych z firm ubezpieczeniowych Muscle Car'y są zwyczajnie niebezpiecznie, co w połączeniu z wszechobecnym kryzysem robi posiadanie Muscle Car'a po prostu nie opłacalnym. Ludzie przesiadają się na mniejsze, bardziej kompaktowe auta, a tych których jeszcze stać na krążownika szos, nie zadowalają nowe osiągi. w 1975 Muscle Car'y przestają być produkowane. A te które z nazwy walczą o przetrwanie, są zupełnie przeprojektowane.
    I na tym kończy się historia takich cudów techniki jak Muscle Car'y. Zostało nam je szanować bo więcej ich już nie będzie, a nowe auta nie dorastają klasykom do pięt.
    Jak dotrwałeś do końca to gratulację. Mam nadzieję że się podobało chociaż jednej osobie.
    64'-67' Pontiac GTO – Moja pierwsza miłość do amerykańskich mięśniaków (trochę pedalsko zabrzmiało, a co tam).

Początkowo GTO to był tylko opcją do modelu Tempest, zamiast standardowej 5.3 litrowej jednostki, znalazł się pod maską 6.4 litrowy potwór.
Dopiero w 1966 GTO stało się osobnym modelem.
    Moja pierwsza miłość do amerykańskich mięśniaków (trochę pedalsko zabrzmiało, a co tam).

    Początkowo GTO to był tylko opcją do modelu Tempest, zamiast standardowej 5.3 litrowej jednostki, znalazł się pod maską 6.4 litrowy potwór.
    Dopiero w 1966 GTO stało się osobnym modelem.
    19 sierpnia 2014, 16:02 przez KondaS (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    własne

    Pontiac Tempest LeMans GTO Convertible 1965 –
    15 maja 2014, 14:06 przez PiereLuigi (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Pontiac Tempest LeMans GTO Hardtop Coupe 1964 –
    2 kwietnia 2014, 14:06 przez PiereLuigi (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Nie każdy wie, a wiedzieć by chciał: Układ Transaxle – Co w tym nowego? Otóż Silnik ze sprzęgłem jest naturalnie z przodu, lecz skrzynia biegów zintegrowana z mechanizmem różnicowym (dyferencjał) jest z tyłu.

Skrzynia biegów, mechanizm różnicowy i napęd osi umieszczone są w jednej wspólnej obudowie, stanowiąc jeden zespół mechaniczny, połączony z silnikiem jednym, stabilnym wałem napędowym. Połączenie obu układów mechanicznych w jeden zespół powoduje oszczędność przestrzeni oraz obniżenie masy pojazdu i kosztów produkcji, w samochodach sportowych pozwala także uzyskać - niezwykle ważny dla właściwości jezdnych - bardziej równomierny rozkład masy całego pojazdu na obie osie (sytuacja idealna, do której dążą konstruktorzy to: 50% masy samochodu na osi przedniej, 50% masy - na osi tylnej).

Zaletą, przyczyniającą się do uzyskania lepszego rozkładu mas pojazdu i obniżenia jego wagi, jest również możliwość zastosowania lżejszego wału napędowego, który nie musi przenosić momentu obrotowego powiększonego o redukujące przełożenie skrzyni biegów, zwłaszcza na pierwszym biegu.

Niektóre pojazdy z zastosowaniem układu Transaxle:

Starsze modele:

Alfa Romeo Alfetta, GTV (1 generacja, 1974–1986), Giulietta (Typ 116) (1977), 75, 90, SZ
DAF (wszystkie modele osobowe)
Ferrari 275
Ferrari 365 GTB/4 Daytona; 365 GTS/4 Daytona Spyder
Lancia Aurelia
Lancia Flaminia
Mercedes-Benz W196 (również otwarty 300 SLR i Uhlenhaut-Coupé)
Pontiac Tempest
Porsche 924, 944, 928, 968
Škoda Popular
Volvo 340/360

Pojazdy współczesne

Alfa Romeo 8C Competizione
Aston Martin V8 Vantage i DB 9
Cadillac XLR
Chevrolet Corvette (od C5)
Ferrari 456 GT, 550, 612 Scaglietti, 599 GTB Fiorano, California
Maserati Quattroporte, 3200 GT, Coupé GT i Spyder
Mercedes-Benz SLS AMG
Panoz Esperante GTR-1
Plymouth Prowler
Lexus LFA

Samochody w układzie Transaxle w nietypowych konfiguracjach:

Nissan GT-R, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
Bucher/Mowag Duro, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
Ford RS200, silnik centralny, odrębna skrzynia biegów na przedniej osi, napęd 4x4
    Co w tym nowego? Otóż Silnik ze sprzęgłem jest naturalnie z przodu, lecz skrzynia biegów zintegrowana z mechanizmem różnicowym (dyferencjał) jest z tyłu.

    Skrzynia biegów, mechanizm różnicowy i napęd osi umieszczone są w jednej wspólnej obudowie, stanowiąc jeden zespół mechaniczny, połączony z silnikiem jednym, stabilnym wałem napędowym. Połączenie obu układów mechanicznych w jeden zespół powoduje oszczędność przestrzeni oraz obniżenie masy pojazdu i kosztów produkcji, w samochodach sportowych pozwala także uzyskać - niezwykle ważny dla właściwości jezdnych - bardziej równomierny rozkład masy całego pojazdu na obie osie (sytuacja idealna, do której dążą konstruktorzy to: 50% masy samochodu na osi przedniej, 50% masy - na osi tylnej).

    Zaletą, przyczyniającą się do uzyskania lepszego rozkładu mas pojazdu i obniżenia jego wagi, jest również możliwość zastosowania lżejszego wału napędowego, który nie musi przenosić momentu obrotowego powiększonego o redukujące przełożenie skrzyni biegów, zwłaszcza na pierwszym biegu.

    Niektóre pojazdy z zastosowaniem układu Transaxle:

    Starsze modele:

    Alfa Romeo Alfetta, GTV (1 generacja, 1974–1986), Giulietta (Typ 116) (1977), 75, 90, SZ
    DAF (wszystkie modele osobowe)
    Ferrari 275
    Ferrari 365 GTB/4 Daytona; 365 GTS/4 Daytona Spyder
    Lancia Aurelia
    Lancia Flaminia
    Mercedes-Benz W196 (również otwarty 300 SLR i Uhlenhaut-Coupé)
    Pontiac Tempest
    Porsche 924, 944, 928, 968
    Škoda Popular
    Volvo 340/360

    Pojazdy współczesne

    Alfa Romeo 8C Competizione
    Aston Martin V8 Vantage i DB 9
    Cadillac XLR
    Chevrolet Corvette (od C5)
    Ferrari 456 GT, 550, 612 Scaglietti, 599 GTB Fiorano, California
    Maserati Quattroporte, 3200 GT, Coupé GT i Spyder
    Mercedes-Benz SLS AMG
    Panoz Esperante GTR-1
    Plymouth Prowler
    Lexus LFA

    Samochody w układzie Transaxle w nietypowych konfiguracjach:

    Nissan GT-R, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
    Bucher/Mowag Duro, silnik z przodu, skrzynia biegów na tylnej osi, napęd 4x4
    Ford RS200, silnik centralny, odrębna skrzynia biegów na przedniej osi, napęd 4x4
    10 września 2013, 11:20 przez DaN0 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (7)
    PONTIAC GTO – Pontiac GTO pojawił się latem 1964. Nazwa GTO oznacza Gran Turismo Omologato i jest zapożyczona od modelu Ferrari 250 GTO. Początkowo była to topowa odmiana Pontiac Tempest Le Mans. Rok później, GTO stał oddzielnym modelem. Klienci kochali go za osiągi (200 km/h) i niską cenę. W samym tylko 1966 roku sprzedał się w liczbie 95.000 egzemplarzy.
Twórcą tego modelu był John DeLorean, który wtedy pracował jako główny inżynier w Pontiacu. John założył kilka lat później firmę  DeLorean Motor Company i zbudował słynnego DeLorean DMC-12. Największą zaletą tej serii Pontiaca był bardzo dobry stosunek masy do mocy. Pierwsza seria GTO posiadała największy silnik jaki Pontiac wykorzystywał w samochodach klasy średniej. Był to V8 o pojemności 6379 cm3. W 1967 roku zmieniono jednostkę napędową na motor o pojemności 6500 cm3.
Najsłynniejszy model GTO pojawił się w 1969 roku i nosił nazwę The Judge (sędzia). Pod długą maska zabudowany jest silnik o pojemności 400 cali sześciennych. (6,5 litra), który osiąga moc 366 KM i aż 600 Nm maksymalnego momentu obrotowego.Z tym silnikiem GTO potrafił rozpędzić się od 0 do 96 km/h w sześć sekund. Jednym z ciekawszych detali tej serii był montowany na masce obrotomierz. Produkcję zakończono w 1974 roku.
    Pontiac GTO pojawił się latem 1964. Nazwa GTO oznacza Gran Turismo Omologato i jest zapożyczona od modelu Ferrari 250 GTO. Początkowo była to topowa odmiana Pontiac Tempest Le Mans. Rok później, GTO stał oddzielnym modelem. Klienci kochali go za osiągi (200 km/h) i niską cenę. W samym tylko 1966 roku sprzedał się w liczbie 95.000 egzemplarzy.
    Twórcą tego modelu był John DeLorean, który wtedy pracował jako główny inżynier w Pontiacu. John założył kilka lat później firmę DeLorean Motor Company i zbudował słynnego DeLorean DMC-12. Największą zaletą tej serii Pontiaca był bardzo dobry stosunek masy do mocy. Pierwsza seria GTO posiadała największy silnik jaki Pontiac wykorzystywał w samochodach klasy średniej. Był to V8 o pojemności 6379 cm3. W 1967 roku zmieniono jednostkę napędową na motor o pojemności 6500 cm3.
    Najsłynniejszy model GTO pojawił się w 1969 roku i nosił nazwę The Judge (sędzia). Pod długą maska zabudowany jest silnik o pojemności 400 cali sześciennych. (6,5 litra), który osiąga moc 366 KM i aż 600 Nm maksymalnego momentu obrotowego.Z tym silnikiem GTO potrafił rozpędzić się od 0 do 96 km/h w sześć sekund. Jednym z ciekawszych detali tej serii był montowany na masce obrotomierz. Produkcję zakończono w 1974 roku.
    22 czerwca 2013, 12:43 przez arekschab (PW) | Do ulubionych | Skomentuj