Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 732 takie materiały
    Maserati MC12 – Hipersamochód produkowany przez włoską markę Maserati w latach 2004-2005. MC12 został zbudowany z myślą o udziale Maserati w serii FIA GT. Produkcję rozpoczęto w 2004 roku, powstało wówczas 30 egzemplarzy, z czego 25 zostało wystawionych na sprzedaż. Rok później zbudowano kolejne 25 sztuk. Cena jednego egzemplarza wynosiła 600,000 euro. Maserati opracowało model MC12 na podwoziu Ferrari Enzo, z pierwowzoru zapożyczono także silnik V12 o pojemności 6 l i mocy 632 KM oraz skrzynię biegów. Powstały samochód był jednak znacznie większy od prekursora. MC12 było dłuższe, szersze i wyższe od Ferrari, które odznaczało się jednak lepszymi osiągami. MC12 jest w stanie osiągnąć prędkość maksymalną 330 km/h, podczas gdy Ferrari jest w stanie osiągnąć 25 km/h szybciej. W serii FIA GT samochód zadebiutował pod koniec sezonu 2004, załoga nim kierująca zdobyła pierwsze miejsce podczas wyścigu na torze Zhuhai International Circuit. Wyścigowe wersje MC12 wzięły również udział w American Le Mans Series 2005, nie spełniały jednak wymagań dotyczących dopuszczalnych gabarytów, co poskutkowało nałożeniem kar.
    Hipersamochód produkowany przez włoską markę Maserati w latach 2004-2005. MC12 został zbudowany z myślą o udziale Maserati w serii FIA GT. Produkcję rozpoczęto w 2004 roku, powstało wówczas 30 egzemplarzy, z czego 25 zostało wystawionych na sprzedaż. Rok później zbudowano kolejne 25 sztuk. Cena jednego egzemplarza wynosiła 600,000 euro. Maserati opracowało model MC12 na podwoziu Ferrari Enzo, z pierwowzoru zapożyczono także silnik V12 o pojemności 6 l i mocy 632 KM oraz skrzynię biegów. Powstały samochód był jednak znacznie większy od prekursora. MC12 było dłuższe, szersze i wyższe od Ferrari, które odznaczało się jednak lepszymi osiągami. MC12 jest w stanie osiągnąć prędkość maksymalną 330 km/h, podczas gdy Ferrari jest w stanie osiągnąć 25 km/h szybciej. W serii FIA GT samochód zadebiutował pod koniec sezonu 2004, załoga nim kierująca zdobyła pierwsze miejsce podczas wyścigu na torze Zhuhai International Circuit. Wyścigowe wersje MC12 wzięły również udział w American Le Mans Series 2005, nie spełniały jednak wymagań dotyczących dopuszczalnych gabarytów, co poskutkowało nałożeniem kar.
    Plymouth Hemi Superbird – Samochód sportowy typu muscle car klasy wyższej produkowany pod amerykańska marką Plymouth w latach 1970–1972. Powstał on na bazie modelu Road Runner jako wyczynowy samochód sportowy, skierowany także do brania udziału w sportach motorowych jako samochód wyścigowy. Premiera samochodu odbyła się w październiku 1970 roku podczas inauguracji sezonu NASCAR. Samochód posiadał aerodynamiczny stożek przedni, masywny tylny spojler oraz "skrzydła" w wersji street. Siedmiolitrowe 426 Hemi V8 wytwarza moc 425 KM i moment obrotowy 664 Nm, dzięki czemu samochód przyspiesza do 60 mph w 5,5 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 241 km/h. Z tym silnikiem powstało tylko 135 egzemplarzy.
    Samochód sportowy typu muscle car klasy wyższej produkowany pod amerykańska marką Plymouth w latach 1970–1972. Powstał on na bazie modelu Road Runner jako wyczynowy samochód sportowy, skierowany także do brania udziału w sportach motorowych jako samochód wyścigowy. Premiera samochodu odbyła się w październiku 1970 roku podczas inauguracji sezonu NASCAR. Samochód posiadał aerodynamiczny stożek przedni, masywny tylny spojler oraz "skrzydła" w wersji street. Siedmiolitrowe 426 Hemi V8 wytwarza moc 425 KM i moment obrotowy 664 Nm, dzięki czemu samochód przyspiesza do 60 mph w 5,5 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 241 km/h. Z tym silnikiem powstało tylko 135 egzemplarzy.
    Cześć. Stacji szybkiego ładowania jest za mało i są za wolne - to fakt.

    Możemy narzekać, użalać się, albo krytykować, ale to nigdzie nas nie doprowadzi.

    Możemy uparcie twierdzić, że na godzinnym ładowaniu przecież można czytać książkę - tak, ale nie o to chodzi.

    Jak właściciel elektryka na ten moment powinien podejść do tematu podróży?

    Wybrać miejsce wakacyjne, które deklaruje możliwość ładowania u celu.

    Wystarczy zwykłe gniazdko - gdy jedziemy na weekend lub dłużej, nikomu nie przeszkadza, że auto będzie ładować się 10 - 20 - 30 godzin. Liczy się możliwość, a nie czas.

    Elektrykiem Na Weekend to projekt na otwarcie sezonu 2022.

    Pozostawiam go dla Twojej opinii.

    Pozdrawiam,
    Lopez
    4 czerwca 2022, 9:58 przez BEZSZELESTNI (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    www.beszelestni.pl

    Eddie Irvine – Edmund Irvine jr (ur. 10 listopada1965 w Newtownards) – brytyjski kierowca wyścigowy. Startował w Formule 1 w sezonach 1993-2002. Na początku ścigał się bez większych sukcesów w barwach zespołu Jordan. Potem startował przez 4 sezony w Ferrari i w tym okresie odnosił największe sukcesy w karierze – w sezonie 1999 zdobył tytuł wicemistrza świata. Po odejściu z Ferrari trafił do zespołu Jaguar Racing, gdzie startował do końca sezonu 2002. Z końcem tego roku zakończył karierę. Przez całą karierę wygrał 4 wyścigi (wszystkie wyścigi wygrał w swoim najlepszym sezonie w karierze, czyli w 1999). Znany jest też z licznych podbojów miłosnych m.in. ze związku ze znaną modelką Katie Price.

    Edmund Irvine jr (ur. 10 listopada1965 w Newtownards) – brytyjski kierowca wyścigowy. Startował w Formule 1 w sezonach 1993-2002. Na początku ścigał się bez większych sukcesów w barwach zespołu Jordan. Potem startował przez 4 sezony w Ferrari i w tym okresie odnosił największe sukcesy w karierze – w sezonie 1999 zdobył tytuł wicemistrza świata. Po odejściu z Ferrari trafił do zespołu Jaguar Racing, gdzie startował do końca sezonu 2002. Z końcem tego roku zakończył karierę. Przez całą karierę wygrał 4 wyścigi (wszystkie wyścigi wygrał w swoim najlepszym sezonie w karierze, czyli w 1999). Znany jest też z licznych podbojów miłosnych m.in. ze związku ze znaną modelką Katie Price.

    Lotus 49 – Samochód wyścigowy, zaprojektowany w 1967 roku przez Colina Chapmana i Maurice'a Philippe'a i skonstruowany przez Team Lotus. Samochód zawierał wiele rewolucyjnych rozwiązań, przyczynił się także do zdobycia czterech tytułów mistrza świata . Po nieudanym dla Lotusa sezonie 1966, w którym zespół eksperymentował między innymi z silnikiem BRM H16, Colin Chapman bardzo chciał znaleźć nowy silnik. Skontaktował się z Keithem Duckworthem, który wraz z Mikiem Costinem i Billem Brownem modyfikował silniki Forda dla niższych formuł wyścigowych. Duckworth wyjawił, że zaprojektowanie, zbudowanie i utrzymanie pięciu silników odpowiednich dla Formuły 1 silnika będzie kosztować około sto tysięcy funtów na sezon. Wybrano silnik V8, chociaż wielu zewnętrznych ekspertów uważało, że lepszym rozwiązaniem byłby silnik V12. Główne połączenie między silnikiem i podwoziem stanowiły dwie śruby rozmieszczone 9 cali od siebie na dole aluminiowego monocoque'u wraz z dodatkowymi połączeniami na wzmocnionych pokrywach rozrządu. Silnik był częścią nośną podwozia, co było możliwe dzięki jego zwartości oraz sztywności bloku. Moc maksymalna wynosiła 400 KM przez co Lotus 49 osiągał prędkość maksymalną 320 km/h. Lotus 49 był używany przez zespół przez cztery sezony w latach 1967-1970, stając się pierwszym samochodem Formuły 1 pomalowanym w barwy sponsora oraz ewoluując w wersję "B", wyposażoną w zintegrowane z nadwoziem spojlery – pierwsze takie rozwiązanie w Formule 1. W sezonie 1968 roku Graham Hill zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 w Lotusie 49, lecz Jim Clark zginął w wyścigu Formuły 2. W sezonie 1970 roku austriacki kierowca Jochen Rindt prowadząc Lotusa 49 wygrał Grand Prix Monako 1970, co przyczyniło się do zdobycia przez niego zwycięstwa sezonu 1970.
    Samochód wyścigowy, zaprojektowany w 1967 roku przez Colina Chapmana i Maurice'a Philippe'a i skonstruowany przez Team Lotus. Samochód zawierał wiele rewolucyjnych rozwiązań, przyczynił się także do zdobycia czterech tytułów mistrza świata . Po nieudanym dla Lotusa sezonie 1966, w którym zespół eksperymentował między innymi z silnikiem BRM H16, Colin Chapman bardzo chciał znaleźć nowy silnik. Skontaktował się z Keithem Duckworthem, który wraz z Mikiem Costinem i Billem Brownem modyfikował silniki Forda dla niższych formuł wyścigowych. Duckworth wyjawił, że zaprojektowanie, zbudowanie i utrzymanie pięciu silników odpowiednich dla Formuły 1 silnika będzie kosztować około sto tysięcy funtów na sezon. Wybrano silnik V8, chociaż wielu zewnętrznych ekspertów uważało, że lepszym rozwiązaniem byłby silnik V12. Główne połączenie między silnikiem i podwoziem stanowiły dwie śruby rozmieszczone 9 cali od siebie na dole aluminiowego monocoque'u wraz z dodatkowymi połączeniami na wzmocnionych pokrywach rozrządu. Silnik był częścią nośną podwozia, co było możliwe dzięki jego zwartości oraz sztywności bloku. Moc maksymalna wynosiła 400 KM przez co Lotus 49 osiągał prędkość maksymalną 320 km/h. Lotus 49 był używany przez zespół przez cztery sezony w latach 1967-1970, stając się pierwszym samochodem Formuły 1 pomalowanym w barwy sponsora oraz ewoluując w wersję "B", wyposażoną w zintegrowane z nadwoziem spojlery – pierwsze takie rozwiązanie w Formule 1. W sezonie 1968 roku Graham Hill zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 w Lotusie 49, lecz Jim Clark zginął w wyścigu Formuły 2. W sezonie 1970 roku austriacki kierowca Jochen Rindt prowadząc Lotusa 49 wygrał Grand Prix Monako 1970, co przyczyniło się do zdobycia przez niego zwycięstwa sezonu 1970.
    25 kwietnia 2022, 23:08 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    BMW M8 GTE – Wersja samochodu grand tourer, auto skonstruowane przez niemieckiego producenta samochodów BMW. Został opracowany pod koniec 2016 roku i zadebiutował w WeatherTech SportsCar Championship i World Endurance Championship na sezon 2018, zaznaczając tym samym powrót BMW Motorsport na 24h Le Mans po sześcioletniej przerwie. Został zaprojektowany przez głównego inżyniera BMW Dominica Harlowa. M8 GTE, który zastąpił poprzedzającą go BMW M6 GTLM pod koniec sezonu 2017, opiera się na nadchodzącym modelu BMW M8. Samochód został odsłonięty 12 września 2017 r. na Frankfurt Motor Show w Niemczech. BMW rozpoczęło opracowywanie, projektowanie i budowę samochodu w połowie 2016 roku. Pierwsze podwozie zmontowano w czerwcu 2017 roku, a pierwszy pojazd ukończono w lipcu. M8 GTE to pierwszy samochód wyprodukowany przez BMW Motorsport od podstaw jako pojazd homologowany przez LM GTE, a nie oparty na istniejącym projekcie. M8 GTE napędzany jest czterolitrowym silnikiem V8 Twin-turbo wytwarzającym moc 592 KM.
    Wersja samochodu grand tourer, auto skonstruowane przez niemieckiego producenta samochodów BMW. Został opracowany pod koniec 2016 roku i zadebiutował w WeatherTech SportsCar Championship i World Endurance Championship na sezon 2018, zaznaczając tym samym powrót BMW Motorsport na 24h Le Mans po sześcioletniej przerwie. Został zaprojektowany przez głównego inżyniera BMW Dominica Harlowa. M8 GTE, który zastąpił poprzedzającą go BMW M6 GTLM pod koniec sezonu 2017, opiera się na nadchodzącym modelu BMW M8. Samochód został odsłonięty 12 września 2017 r. na Frankfurt Motor Show w Niemczech. BMW rozpoczęło opracowywanie, projektowanie i budowę samochodu w połowie 2016 roku. Pierwsze podwozie zmontowano w czerwcu 2017 roku, a pierwszy pojazd ukończono w lipcu. M8 GTE to pierwszy samochód wyprodukowany przez BMW Motorsport od podstaw jako pojazd homologowany przez LM GTE, a nie oparty na istniejącym projekcie. M8 GTE napędzany jest czterolitrowym silnikiem V8 Twin-turbo wytwarzającym moc 592 KM.
    11 kwietnia 2022, 20:33 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Plymouth Hemi Superbird – Samochód sportowy typu muscle car klasy wyższej produkowany pod amerykańska marką Plymouth w latach 1970-1972. Superbird powstał na bazie modelu Road Runner jako wyczynowy samochód sportowy, skierowany także do brania udziału w sportach motorowych jako samochód wyścigowy. Premiera modelu odbyła się w październiku 1970 roku podczas inauguracji sezonu NASCAR. Samochód posiadał aerodynamiczny stożek przedni, masywny tylny spojler oraz "skrzydła" w wersji street. Z silnikiem Hemi i 4-biegową skrzynią manualną wyprodukowano zaledwie 58 sztuk. Samochód posiada siedmiolitrowy silnik 426 Hemi V8 o mocy 425 KM. W wersji z tym silnikiem pojazdy osiągały 60 mili na godzinę w 5,5 sekundy oraz prędkość maksymalną 241 km/h.
    Samochód sportowy typu muscle car klasy wyższej produkowany pod amerykańska marką Plymouth w latach 1970-1972. Superbird powstał na bazie modelu Road Runner jako wyczynowy samochód sportowy, skierowany także do brania udziału w sportach motorowych jako samochód wyścigowy. Premiera modelu odbyła się w październiku 1970 roku podczas inauguracji sezonu NASCAR. Samochód posiadał aerodynamiczny stożek przedni, masywny tylny spojler oraz "skrzydła" w wersji street. Z silnikiem Hemi i 4-biegową skrzynią manualną wyprodukowano zaledwie 58 sztuk. Samochód posiada siedmiolitrowy silnik 426 Hemi V8 o mocy 425 KM. W wersji z tym silnikiem pojazdy osiągały 60 mili na godzinę w 5,5 sekundy oraz prędkość maksymalną 241 km/h.
    Obraz Fabio Quartararo – Mistrz świata z sezonu 2021 - Fabio Quartararo.
    Mistrz świata z sezonu 2021 - Fabio Quartararo.
    8 grudnia 2021, 16:08 przez ~billybolt | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    biedaenduro