Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 117 takich materiałów
    Czy wiecie, że organizowane w Polsce i przez Polaków wyścigi pod sztandarem "Miata Challenge", to największy w Europie puchar jednomarkowy i jednomodelowy?
    Mało tego- Miata Challenge, to największa na świecie liga, w której o puchary walczy się wyłącznie w Mazdach MX-5 (różnych generacji).
    Fajnie, że taka liga powstała właśnie u nas!

    Jako, że jestem posiadaczem takowej miaty, postanowiłem przejechać się i zobaczyć pierwszy raz na żywo, jak wyglądają wyścigi z serii MC.
    To co zaskoczyło mnie najbardziej pozytywnie, to atmosfera i ludzie... Startowałem w wielu zawodach, ale takiej chęci pomocy jak tu nigdy nie doświadczyłem:
    - zepsuł Ci się dyfer? Spoko pożyczę Ci swój, mam zapasowy, dawaj lewarek i za pół godziny jedziesz dalej!
    - opony Ci nie kleją? Spoko, bierz moje, postawisz mi kiedyś piwo

    To tylko niektóre historie jakie mają tam miejsce- nikt nie ma ciśnienia, by koniecznie wygrywać, wszyscy pomagają sobie wzajemnie nie tylko z samochodami, ale i przesiadają się między autami i konfrontują różne podejścia do techniki jazdy, by jakby nie patrzeć- rywal mógł urwać jeszcze kilka setnych z czasu.
    17 lipca 2023, 21:06 przez TaMiataWymiata (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    Własne

    Z jakim silnikiem kupić Volvo XC60? – Planujesz zakup nowego samochodu i interesuje Cię model nie tylko wygodny i komfortowy, ale przede wszystkim bezpieczny, ekonomiczny i niezawodny? Volvo XC60 na pewno okaże się świetnym wyborem! Dlatego sprawdź koniecznie, co to za auto i jakie są jego wersje. Jakie Volvo XC60 będzie dla Ciebie odpowiednie?
Czym wyróżnia się Volvo XC60?
Czy warto poznać Volvo XC60 i przyjrzeć mu się bliżej? To oczywiście pytanie retoryczne… Nie od dziś wiadomo, że Szwedzi są mistrzami w tym, co robią! Volvo to auto prestiżowe i bardzo komfortowe, a model Volvo XC60 zawsze będzie doskonałym wyborem!
Volvo XC60 to najlepiej sprzedający się samochód premium na świecie i najpopularniejszy SUV premium w Polsce. Ten dynamiczny i wyrafinowany model klasy średniej, może pochwalić się nie tylko bogatym i luksusowym wyposażeniem. Volvo XC60 jest dziś inteligentniejszy niż kiedykolwiek wcześniej, dzięki czemu zapewnia nam łączność zawsze i wszędzie, na każdym wyjeździe. Obsługa systemu operacyjnego Android Automotive OS. nie sprawia żadnych trudności nawet najmniej doświadczonym kierowcom. Najważniejsze funkcje znajdują się bowiem w wygodnych i bardzo intuicyjnych miejscach, co sprawia, że są one oczywiste nawet dla tych, którzy z takimi rozwiązaniami nie mieli jeszcze do czynienia. Volvo XC60 charakteryzuje się również wysoką ochroną i poziomem bezpieczeństwa, co potwierdzają najwyższe oceny w niezależnych rankingach i testach.
Jakie są wersje Volvo XC60? Z jakim silnikiem Volvo wybrać?
Volvo XC60 to model o charakterze terenowym, który dostarczy zarówno sportowych doznań, jak i świetnie się sprawdzi w roli wygodnego auta rodzinnego, albowiem sprzyja on rodzinnym wyjazdom i wycieczkom. Jest to zasługa dużej przestrzeni pasażerskiej i pojemnego bagażnika, który pomieści niemal wszystko. Pasażerowie podróżują na bardzo wygodnych, podgrzewanych siedzeniach, w przestronnym, luksusowym wnętrzu, albowiem jak na markę premium przystało, Volvo XC60 zachwyca najwyższej jakości wykończeniem dostępnym w wersji skórzanej, drewnianej, w wersji aluminium lub wykończonej materiałem.
Volvo XC60 to mocny punkt w ofercie marki. To 5-osobowe auto występuje z napędem na wszystkie osie lub z napędem na przód. Mamy też do wyboru 6-biegową skrzynię manualną lub 8-biegowy automat. Volvo XC60 dostępne jest również w kilku wersjach silnikowych, takich jak diesel, napęd benzynowy lub hybrydowy.
- Silniki benzynowe dla Volvo XC60 – dla Volvo XC60 dostępne są głównie 4-cylindrowe i 6-cylindrowe silniki benzynowe o pojemności 2-litrów z turbodoładowaniem pojedynczym lub wspomaganym kompresorem oraz jeden model 5-cylindrowy o pojemności 2,4-litra i mocy 254 KM z turbodoładowaniem. Wersje 6-cylindrowe dysponują wtryskiem pośrednim, układem rzędowym oraz pojemnością 3,2 lub 3,0.
- Silniki diesla dla Volvo XC60 – silniki diesla dla Volvo XC60 różnią się przede wszystkim pojemnością, albowiem do turbodiesli należą wyłącznie modele o pojemności 2,0 i 2,4. Wersje 2-litrowe mogą być 4-cylindrowe i 5-cylindrowe, natomiast jednostki o pojemności 2,4 to warianty 5-cylindrowe w układzie rzędowym, z 1 lub 2 turbosprężarkami. Każdy z turbodiesli 2-litrowych dla Volvo XC60 posiada też wyłącznie napęd przedni, a wersje 2,4 tylko napęd na cztery koła. Największą zaletą modeli 2-litrowych jest ekonomiczne spalanie na poziomie ok. 8,3 - 9,5 litra na 100 km.
- Silniki hybrydowe dla Volvo XC60 – Dla tego modelu Volvo dostępny jest również silnik hybrydowy T8 Twin Engine, przy czym wariant 2-litrowy wspomagany jest jednostką elektryczną o mocy 87 KM. Moc całego układu wynosi 407 KM.

    Planujesz zakup nowego samochodu i interesuje Cię model nie tylko wygodny i komfortowy, ale przede wszystkim bezpieczny, ekonomiczny i niezawodny? Volvo XC60 na pewno okaże się świetnym wyborem! Dlatego sprawdź koniecznie, co to za auto i jakie są jego wersje. Jakie Volvo XC60 będzie dla Ciebie odpowiednie?

    Czym wyróżnia się Volvo XC60?

    Czy warto poznać Volvo XC60 i przyjrzeć mu się bliżej? To oczywiście pytanie retoryczne… Nie od dziś wiadomo, że Szwedzi są mistrzami w tym, co robią! Volvo to auto prestiżowe i bardzo komfortowe, a model Volvo XC60 zawsze będzie doskonałym wyborem!

    Volvo XC60 to najlepiej sprzedający się samochód premium na świecie i najpopularniejszy SUV premium w Polsce. Ten dynamiczny i wyrafinowany model klasy średniej, może pochwalić się nie tylko bogatym i luksusowym wyposażeniem. Volvo XC60 jest dziś inteligentniejszy niż kiedykolwiek wcześniej, dzięki czemu zapewnia nam łączność zawsze i wszędzie, na każdym wyjeździe. Obsługa systemu operacyjnego Android Automotive OS. nie sprawia żadnych trudności nawet najmniej doświadczonym kierowcom. Najważniejsze funkcje znajdują się bowiem w wygodnych i bardzo intuicyjnych miejscach, co sprawia, że są one oczywiste nawet dla tych, którzy z takimi rozwiązaniami nie mieli jeszcze do czynienia. Volvo XC60 charakteryzuje się również wysoką ochroną i poziomem bezpieczeństwa, co potwierdzają najwyższe oceny w niezależnych rankingach i testach.

    Jakie są wersje Volvo XC60? Z jakim silnikiem Volvo wybrać?

    Volvo XC60 to model o charakterze terenowym, który dostarczy zarówno sportowych doznań, jak i świetnie się sprawdzi w roli wygodnego auta rodzinnego, albowiem sprzyja on rodzinnym wyjazdom i wycieczkom. Jest to zasługa dużej przestrzeni pasażerskiej i pojemnego bagażnika, który pomieści niemal wszystko. Pasażerowie podróżują na bardzo wygodnych, podgrzewanych siedzeniach, w przestronnym, luksusowym wnętrzu, albowiem jak na markę premium przystało, Volvo XC60 zachwyca najwyższej jakości wykończeniem dostępnym w wersji skórzanej, drewnianej, w wersji aluminium lub wykończonej materiałem.

    Volvo XC60 to mocny punkt w ofercie marki. To 5-osobowe auto występuje z napędem na wszystkie osie lub z napędem na przód. Mamy też do wyboru 6-biegową skrzynię manualną lub 8-biegowy automat. Volvo XC60 dostępne jest również w kilku wersjach silnikowych, takich jak diesel, napęd benzynowy lub hybrydowy.

    - Silniki benzynowe dla Volvo XC60 – dla Volvo XC60 dostępne są głównie 4-cylindrowe i 6-cylindrowe silniki benzynowe o pojemności 2-litrów z turbodoładowaniem pojedynczym lub wspomaganym kompresorem oraz jeden model 5-cylindrowy o pojemności 2,4-litra i mocy 254 KM z turbodoładowaniem. Wersje 6-cylindrowe dysponują wtryskiem pośrednim, układem rzędowym oraz pojemnością 3,2 lub 3,0.

    - Silniki diesla dla Volvo XC60 – silniki diesla dla Volvo XC60 różnią się przede wszystkim pojemnością, albowiem do turbodiesli należą wyłącznie modele o pojemności 2,0 i 2,4. Wersje 2-litrowe mogą być 4-cylindrowe i 5-cylindrowe, natomiast jednostki o pojemności 2,4 to warianty 5-cylindrowe w układzie rzędowym, z 1 lub 2 turbosprężarkami. Każdy z turbodiesli 2-litrowych dla Volvo XC60 posiada też wyłącznie napęd przedni, a wersje 2,4 tylko napęd na cztery koła. Największą zaletą modeli 2-litrowych jest ekonomiczne spalanie na poziomie ok. 8,3 - 9,5 litra na 100 km.

    - Silniki hybrydowe dla Volvo XC60 – Dla tego modelu Volvo dostępny jest również silnik hybrydowy T8 Twin Engine, przy czym wariant 2-litrowy wspomagany jest jednostką elektryczną o mocy 87 KM. Moc całego układu wynosi 407 KM.

    25 kwietnia 2023, 12:31 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych
    Dziś robię test napędu 4 matic i porównuje go do Xdrive. Zobacz co wybieram i co uważam za lepsze.
    17 października 2022, 18:57 przez Felixiada (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    felixiada

    McLaren – McLaren 765LT to lżejszy i mocniejszy odpowiednik 720s o niebagatelnych osiągach. 
Największą atrakcją 765 LT jest oczywiście napęd. 4-litrowe V8 zyskało kuty układ korbowo-tłokowy, nową pompę oleju i pompę paliwa oraz zmienione oprogramowanie silnika. Efekt to 765 KM mocy i 800 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Takie parametry w połączeniu z szybką, 7-stopniową przekładnią automatyczną pozwalają osiągać setkę w czasie 2,8 sekundy i rozpędzać się do 330 km/h.
Jeszcze większe wrażenie robi czas sprintu 0–200 km/h wynoszący 7,2 sekundy. Spora w tym zasługa nie tylko mocnego napędu, ale i masy własnej wynoszącej 1229 kg - to o ponad 50 kg mniej niż w przypadku 720S. Obydwa modele różnią się jednak nie tylko osiągami na prostej. Prawdziwą przewagę 765LT dostrzeżemy dopiero na torze.

    McLaren 765LT to lżejszy i mocniejszy odpowiednik 720s o niebagatelnych osiągach. 

    Największą atrakcją 765 LT jest oczywiście napęd. 4-litrowe V8 zyskało kuty układ korbowo-tłokowy, nową pompę oleju i pompę paliwa oraz zmienione oprogramowanie silnika. Efekt to 765 KM mocy i 800 Nm maksymalnego momentu obrotowego. Takie parametry w połączeniu z szybką, 7-stopniową przekładnią automatyczną pozwalają osiągać setkę w czasie 2,8 sekundy i rozpędzać się do 330 km/h.

    Jeszcze większe wrażenie robi czas sprintu 0–200 km/h wynoszący 7,2 sekundy. Spora w tym zasługa nie tylko mocnego napędu, ale i masy własnej wynoszącej 1229 kg - to o ponad 50 kg mniej niż w przypadku 720S. Obydwa modele różnią się jednak nie tylko osiągami na prostej. Prawdziwą przewagę 765LT dostrzeżemy dopiero na torze.

    Chevrolet Corvette C6 ZR1 – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Szóstą generację Corvette zaprezentowano po raz pierwszy w 2004 roku. Podobnie jak poprzednik, szósta generacja Corvette przeszła ewolucyjny zakres zmian stylistycznych w porównaniu do modelu C5. Największą zmianą w stylistyce pojazdu był wygląd przedniej części nadwozia, gdzie po raz pierwszy od prezentacji modelu pierwszej generacji pojawiły się klasyczne, odsłonięte reflektory zamiast dotychczasowych, chowanych pod obrotowymi prostokątnymi kloszami. Samochód zachował jednak inne charakterystyczne cechy stylistyczne, jak podwójne okrągłe tylne lampy, szpiczasty, podłużny przód, czy panoramiczna, zakrzywiona szyba tylna. W latach 2009–2014 model Chevrolet Corvette C6 ZR1, posiadał 6,2-litrowy silnik V8 wytwarzający moc maksymalną 647 KM i 819 Nm momentu obrotowego, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 330 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 3,4 sekundy. W ciągu 9 lat produkcji wyprodukowano 215,123 egzemplarze C6.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Szóstą generację Corvette zaprezentowano po raz pierwszy w 2004 roku. Podobnie jak poprzednik, szósta generacja Corvette przeszła ewolucyjny zakres zmian stylistycznych w porównaniu do modelu C5. Największą zmianą w stylistyce pojazdu był wygląd przedniej części nadwozia, gdzie po raz pierwszy od prezentacji modelu pierwszej generacji pojawiły się klasyczne, odsłonięte reflektory zamiast dotychczasowych, chowanych pod obrotowymi prostokątnymi kloszami. Samochód zachował jednak inne charakterystyczne cechy stylistyczne, jak podwójne okrągłe tylne lampy, szpiczasty, podłużny przód, czy panoramiczna, zakrzywiona szyba tylna. W latach 2009–2014 model Chevrolet Corvette C6 ZR1, posiadał 6,2-litrowy silnik V8 wytwarzający moc maksymalną 647 KM i 819 Nm momentu obrotowego, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 330 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 3,4 sekundy. W ciągu 9 lat produkcji wyprodukowano 215,123 egzemplarze C6.
    W tym odcinku eCaroSerii sprawdzamy realne zużycie energii samochodu elektrycznego, bo jest to pytanie, które zdaje się spędzać sen z powiek nie tylko wrogom elektryków, ale także ich fanom. Pokazujemy ile prądu zużywa elektryk w mieście (o ile za takie można uznać Grodzisk Mazowiecki), ile w trasie na drodze krajowej, ile na ekspresówce, a ile na autostradzie. Jako auto testowe posłużył nam Ford Mustang Mach E z największa możliwą baterią (98 kWh) oraz z tylnym napędem, który zdaniem producenta może pokonać na jednym ładowaniu nawet 610 km.
    24 maja 2022, 19:05 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Rubens Barrichello – Rubens Gonçalves Barrichello (ur. 23 maja 1972 w São Paulo) – brazylijski kierowca wyścigowy.

W trakcie swojej kariery w Formule 1 reprezentował zespoły Jordan, Stewart, Ferrari, Honda, Brawn oraz Williams.

Jest to kierowca (poza Kimi Räikkönenem) z największą liczbą przejechanych wyścigów w Formule 1, 68 razy stawał na podium z czego 11 razy wygrywał Grand Prix.
    Rubens Gonçalves Barrichello (ur. 23 maja 1972 w São Paulo) – brazylijski kierowca wyścigowy.

    W trakcie swojej kariery w Formule 1 reprezentował zespoły Jordan, Stewart, Ferrari, Honda, Brawn oraz Williams.

    Jest to kierowca (poza Kimi Räikkönenem) z największą liczbą przejechanych wyścigów w Formule 1, 68 razy stawał na podium z czego 11 razy wygrywał Grand Prix.
    Audi – W roku 1979 Międzynarodowa Federacja Samochodowa (FISA, dziś FIA) dopuściła do serii Samochodowych Rajdowych Mistrzostw Świata pojazdy z napędem na cztery koła. W nowe warunki natychmiast wstrzeliło się Audi ze swoim modelem Quattro, który już w debiucie w portugalskim Rajdzie Algarve startując jeszcze poza klasyfikacją zwyciężył z przewagą aż 27 minut! Wyczyn ten skutecznie zamknął usta wszystkim niedowiarkom twierdzącym, że auta z napędem na cztery koła będą za ciężkie i za mało zwrotne na zakrętach. W roku 1981 Quattro oficjalnie pojawiło się na rajdowych szlakach dając między innymi pierwsze w historii zwycięstwo załodze kobiecej. W roku 1982 Audi wywalczyło tytuł mistrza świata konstruktorów. W tym samym sezonie FISA podjęła decyzję o stworzeniu grupy B, w której niemal niczym nie ograniczeni producenci mogli wystawiać pojazdy, których możliwości porównać można by jedynie do bolidów Formuły 1.

Na sezon 1983 przygotowano już ponad 360-konne Quattro, które pozwoliło na zdobycie tytułu mistrza świata kierowców (Hannu Mikkola), ale w kategorii konstruktorów uległo lżejszej o 150 kilogramów tylnonapędowej Lancii Rally 037. Rajdowa wersja Quattro była jednak tylko preludium przed prawdziwą rakietą, będącą wynikiem wyścigu zbrojeń grupy B - Sport Quattro.

W stosunku do modelu bazowego zmniejszono aż o 32 centymetry rozstaw osi, ale dzięki wydłużonemu przodowi Sport Quattro było krótsze od produkowanego od 1980 roku Quattro już tylko o 24 centymetry. Pod maską wylądował turbodowałowany, 5-cylindrowy silnik o 20 zaworach mogący przy pojemności 2,1 litrów pochwalić się mocą około 450 koni mechanicznych. Wraz ze skróceniem auta pozbyto się ręcznego hamulca. Pojazd otrzymał za to szersze ogumienie, szersze nadkola, przednią szybę z Audi 80 zapewniającą lepszą widoczność oraz przede wszystkim nadwozie wykonane z włókien węglowych i kevlaru z potężnym ospoilerowaniem. W roku 1984 rajdy należały do Audi - zdobyto mistrzostwo świata kierowców (Stig Blomqvist) i konstruktorów. Stał za tym nie tylko silnik i umiejętności kierowców, ale także rewolucyjny napęd i niemal idealny rozkład masy uzyskany dzięki przeniesieniu układów chłodzenia na tył samochodu podczas gdy silnik dociążał przód.

Historia napędu quattro (po włosku "cztery") zaczęła się od niejakiego Volkswagena Iltisa, który z udziałem Audi stworzono na potrzeby wojska i produkowano od 1967 roku. Dziesięć lat później napęd terenowego szperacza zaaplikowano do Audi 80 a kolejne testy i udoskonalenia zakończyły się prezentacją w 1980 roku coupe Audi Quattro, pierwszego cywilnego, seryjnego samochodu z napędem na cztery koła (nie licząc Jensena FF z 1966 roku, przy okazji którego trudno mówić o produkcji seryjnej). Szybko okazało się, że samochód znakomicie sprawdza się w warunkach rajdowych. Napęd na cztery koła zapewniał mu niezwykłą przyczepność na każdej nawierzchni a w połączeniu z potężnym silnikiem znakomite przyspieszenia i zachowanie na prostej oraz możliwość pokonywania zakrętów w mgnieniu oka. Szczególnie z tym ostatnim borykały się pierwsze samochody z napędem na cztery koła - fakt iż każde z nich kręciło się z taką samą prędkością skutkował niezwykle dużym promieniem skrętu (w przypadku napędu na jedną oś obie osie pokonują na zakręcie drogę o innym promieniu dzięki temu, że mogą swobodnie obracać się z różną prędkością). Tego problemu nie miał już Iltis (a tym bardziej Quattro) - w wojskowej terenówce zastosowano mechanizm różnicowy (dyferencjał), na który składa się specjalny układ odpowiednio ukształtowanych i współpracujących ze sobą kół zębatych, pozwalających na różnicowanie prędkości obrotowej kół na każdej osi. Gdy Audi dopracowało ten system do zastosowań cywilnych konkurencja nie miała wiele do powiedzenia. W Sport Quattro znalazły się aż trzy mechanizmy różnicowe - przedni, tylny oraz łączący je centralny.

Sezon 1985 zdominował Peugeot 205 T16, który nie dopuścił Audi ani do tytułu mistrza wśród konstruktorów ani wśród kierowców. Nic jednak nie stało na przeszkodzie, aby iść jeszcze dalej (regulamin grypy B stwarzał możliwość wypuszczania pojazdów coraz lżejszych i mocniejszych) - jeszcze w tym samym roku pokazano Sport Quattro S1. Silnik w tej ewolucji modelu rozwijał już moc przeszło 600 koni mechanicznych! Jednostka ta współpracowała z 6-stopniowym automatem, który wyparł przekładnię ręczną z powodu o wiele bardziej płynnej dystrybucji momentu obrotowego, co owocowało o wiele lepszymi przyspieszeniami. Trudności w zapanowaniu nad tym potworem oraz duża awaryjność sprawiły jednak, że w sezonie 1986 auto nie pokazało wiele. Z sezonem 1987 zamknięto zbyt niebezpieczną grupę B, ale nie zakończyło to kariery S1. Niemiecka bestia z Walterem Röhrlem za kierownicą i odpowiednim pakietem aerodynamicznym stawiła się na "wyścigu do chmur", amerykańskim Pikes Peak International Hill Climb rozgrywającym się na szczycie Pikes Peak w Kolorado na odcinku prawie 20 kilometrów zaczynającym się na wysokości 2862 metrów i kończącym się na pułapie 4300 metrów. Audi oficjalnie podaje, że samochód przygotowany do tych zawodów rozwijał około 600 KM, nieoficjalne dane mówią jednak nawet o 750 KM! Finał mógł być tylko jeden - zwycięstwo z rekordowym czasem przejazdu.

Produkcja Sport Quattro trwała od końca 1983 roku do roku 1985 zgodnie z regulaminem grupy B, który zakładał wypuszczenie co najmniej 200 egzemplarzy szosowych. Do klientów na całym świecie trafiły 164 auta ze wszystkich 214 wyprodukowanych, wśród których znalazło się także 14 rajdówek a także auta przeznaczone do testów, oddane w ręce pracowników firmy i pozostawione na części zamienne. Do dnia dzisiejszego przetrwały 132 egzemplarze, których największą ilość spotkać można w Niemczech i Szwacjarii. W Polsce znajduje się jeden, cywilny egzemplarz.

W roku 1987 Audi pracowało nad zmienionym aerodynamicznie prototypem napędzanym centralnie umieszczonym silnikiem o mocy około 1000 koni mechanicznych. Pojazd był ponoć nie możliwy do opanowania a jego historia zakończyła się w fabrycznym muzeum w Ingolstadt, gdzie stanowi część eksponatów.

Grupa B poza Sport Quattro zrodziła także inne zabójcze (niestety nie tylko w przenośni, ale i dosłownie - na trasach rajdów śmierć ponieśli członkowie startujących załóg oraz kibice) machiny, wśród których poza wspomnianą Lancią i Peugeotem nie można zapomnieć także o Fordzie RS200, Lancii Delcie S4, MG Metro 6R4 oraz Citroenie BX 4TC.
    W roku 1979 Międzynarodowa Federacja Samochodowa (FISA, dziś FIA) dopuściła do serii Samochodowych Rajdowych Mistrzostw Świata pojazdy z napędem na cztery koła. W nowe warunki natychmiast wstrzeliło się Audi ze swoim modelem Quattro, który już w debiucie w portugalskim Rajdzie Algarve startując jeszcze poza klasyfikacją zwyciężył z przewagą aż 27 minut! Wyczyn ten skutecznie zamknął usta wszystkim niedowiarkom twierdzącym, że auta z napędem na cztery koła będą za ciężkie i za mało zwrotne na zakrętach. W roku 1981 Quattro oficjalnie pojawiło się na rajdowych szlakach dając między innymi pierwsze w historii zwycięstwo załodze kobiecej. W roku 1982 Audi wywalczyło tytuł mistrza świata konstruktorów. W tym samym sezonie FISA podjęła decyzję o stworzeniu grupy B, w której niemal niczym nie ograniczeni producenci mogli wystawiać pojazdy, których możliwości porównać można by jedynie do bolidów Formuły 1.

    Na sezon 1983 przygotowano już ponad 360-konne Quattro, które pozwoliło na zdobycie tytułu mistrza świata kierowców (Hannu Mikkola), ale w kategorii konstruktorów uległo lżejszej o 150 kilogramów tylnonapędowej Lancii Rally 037. Rajdowa wersja Quattro była jednak tylko preludium przed prawdziwą rakietą, będącą wynikiem wyścigu zbrojeń grupy B - Sport Quattro.

    W stosunku do modelu bazowego zmniejszono aż o 32 centymetry rozstaw osi, ale dzięki wydłużonemu przodowi Sport Quattro było krótsze od produkowanego od 1980 roku Quattro już tylko o 24 centymetry. Pod maską wylądował turbodowałowany, 5-cylindrowy silnik o 20 zaworach mogący przy pojemności 2,1 litrów pochwalić się mocą około 450 koni mechanicznych. Wraz ze skróceniem auta pozbyto się ręcznego hamulca. Pojazd otrzymał za to szersze ogumienie, szersze nadkola, przednią szybę z Audi 80 zapewniającą lepszą widoczność oraz przede wszystkim nadwozie wykonane z włókien węglowych i kevlaru z potężnym ospoilerowaniem. W roku 1984 rajdy należały do Audi - zdobyto mistrzostwo świata kierowców (Stig Blomqvist) i konstruktorów. Stał za tym nie tylko silnik i umiejętności kierowców, ale także rewolucyjny napęd i niemal idealny rozkład masy uzyskany dzięki przeniesieniu układów chłodzenia na tył samochodu podczas gdy silnik dociążał przód.

    Historia napędu quattro (po włosku "cztery") zaczęła się od niejakiego Volkswagena Iltisa, który z udziałem Audi stworzono na potrzeby wojska i produkowano od 1967 roku. Dziesięć lat później napęd terenowego szperacza zaaplikowano do Audi 80 a kolejne testy i udoskonalenia zakończyły się prezentacją w 1980 roku coupe Audi Quattro, pierwszego cywilnego, seryjnego samochodu z napędem na cztery koła (nie licząc Jensena FF z 1966 roku, przy okazji którego trudno mówić o produkcji seryjnej). Szybko okazało się, że samochód znakomicie sprawdza się w warunkach rajdowych. Napęd na cztery koła zapewniał mu niezwykłą przyczepność na każdej nawierzchni a w połączeniu z potężnym silnikiem znakomite przyspieszenia i zachowanie na prostej oraz możliwość pokonywania zakrętów w mgnieniu oka. Szczególnie z tym ostatnim borykały się pierwsze samochody z napędem na cztery koła - fakt iż każde z nich kręciło się z taką samą prędkością skutkował niezwykle dużym promieniem skrętu (w przypadku napędu na jedną oś obie osie pokonują na zakręcie drogę o innym promieniu dzięki temu, że mogą swobodnie obracać się z różną prędkością). Tego problemu nie miał już Iltis (a tym bardziej Quattro) - w wojskowej terenówce zastosowano mechanizm różnicowy (dyferencjał), na który składa się specjalny układ odpowiednio ukształtowanych i współpracujących ze sobą kół zębatych, pozwalających na różnicowanie prędkości obrotowej kół na każdej osi. Gdy Audi dopracowało ten system do zastosowań cywilnych konkurencja nie miała wiele do powiedzenia. W Sport Quattro znalazły się aż trzy mechanizmy różnicowe - przedni, tylny oraz łączący je centralny.

    Sezon 1985 zdominował Peugeot 205 T16, który nie dopuścił Audi ani do tytułu mistrza wśród konstruktorów ani wśród kierowców. Nic jednak nie stało na przeszkodzie, aby iść jeszcze dalej (regulamin grypy B stwarzał możliwość wypuszczania pojazdów coraz lżejszych i mocniejszych) - jeszcze w tym samym roku pokazano Sport Quattro S1. Silnik w tej ewolucji modelu rozwijał już moc przeszło 600 koni mechanicznych! Jednostka ta współpracowała z 6-stopniowym automatem, który wyparł przekładnię ręczną z powodu o wiele bardziej płynnej dystrybucji momentu obrotowego, co owocowało o wiele lepszymi przyspieszeniami. Trudności w zapanowaniu nad tym potworem oraz duża awaryjność sprawiły jednak, że w sezonie 1986 auto nie pokazało wiele. Z sezonem 1987 zamknięto zbyt niebezpieczną grupę B, ale nie zakończyło to kariery S1. Niemiecka bestia z Walterem Röhrlem za kierownicą i odpowiednim pakietem aerodynamicznym stawiła się na "wyścigu do chmur", amerykańskim Pikes Peak International Hill Climb rozgrywającym się na szczycie Pikes Peak w Kolorado na odcinku prawie 20 kilometrów zaczynającym się na wysokości 2862 metrów i kończącym się na pułapie 4300 metrów. Audi oficjalnie podaje, że samochód przygotowany do tych zawodów rozwijał około 600 KM, nieoficjalne dane mówią jednak nawet o 750 KM! Finał mógł być tylko jeden - zwycięstwo z rekordowym czasem przejazdu.

    Produkcja Sport Quattro trwała od końca 1983 roku do roku 1985 zgodnie z regulaminem grupy B, który zakładał wypuszczenie co najmniej 200 egzemplarzy szosowych. Do klientów na całym świecie trafiły 164 auta ze wszystkich 214 wyprodukowanych, wśród których znalazło się także 14 rajdówek a także auta przeznaczone do testów, oddane w ręce pracowników firmy i pozostawione na części zamienne. Do dnia dzisiejszego przetrwały 132 egzemplarze, których największą ilość spotkać można w Niemczech i Szwacjarii. W Polsce znajduje się jeden, cywilny egzemplarz.

    W roku 1987 Audi pracowało nad zmienionym aerodynamicznie prototypem napędzanym centralnie umieszczonym silnikiem o mocy około 1000 koni mechanicznych. Pojazd był ponoć nie możliwy do opanowania a jego historia zakończyła się w fabrycznym muzeum w Ingolstadt, gdzie stanowi część eksponatów.

    Grupa B poza Sport Quattro zrodziła także inne zabójcze (niestety nie tylko w przenośni, ale i dosłownie - na trasach rajdów śmierć ponieśli członkowie startujących załóg oraz kibice) machiny, wśród których poza wspomnianą Lancią i Peugeotem nie można zapomnieć także o Fordzie RS200, Lancii Delcie S4, MG Metro 6R4 oraz Citroenie BX 4TC.
    1967 Chevrolet Camaro SS – W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    Nissan Skyline R34 GT-R – Samochód sportowy klasy średniej bądź luksusowej produkowany w Japonii przez firmę Nissan od 1957 roku, dostępny w wersjach coupe lub sedan. R34 wszedł na rynek w 1999 roku; w porównaniu z poprzednikiem zostało zmodyfikowane podwozie, zmianom uległy również inne elementy. Bardziej wytrzymały blok N1 GT-R został założony we wszystkich R34 GT-R. Standardowo R34 był zaopatrzony w turbiny ze stalowymi wirnikami. Turbina w R34 N1 została zaopatrzona w łożyska kulkowe. Skrzynia biegów również została wzmocniona. Największą cechą i najbardziej znaczącą dla R34 GT-R, której nie było w żadnym innym modelu Skyline, był wyświetlacz na górze deski rozdzielczej o nazwie MFD (Multi Function Display). Ten wyświetlacz był bardzo znaczący dla samochodu w tym czasie. Pokazywał on wiele statystyk silnika samochodu, w tym ciśnienie doładowania, temperaturę oleju, temperaturę wody i wiele innych. Jako samochód z 1999 roku tego rodzaju technologia była wówczas bardzo rzadka i zaawansowana. Najsilniejszą wersją R34 była wersja GT-R Z-Tune z 2005 roku, która wyposażona została w 2,8-litrowy silnik RB28DETT Z2 Twin-turbo o mocy 500 KM i momencie obrotowym 540 Nm. Zostało wyprodukowanych tylko 20 sztuk tego modelu.
    Samochód sportowy klasy średniej bądź luksusowej produkowany w Japonii przez firmę Nissan od 1957 roku, dostępny w wersjach coupe lub sedan. R34 wszedł na rynek w 1999 roku; w porównaniu z poprzednikiem zostało zmodyfikowane podwozie, zmianom uległy również inne elementy. Bardziej wytrzymały blok N1 GT-R został założony we wszystkich R34 GT-R. Standardowo R34 był zaopatrzony w turbiny ze stalowymi wirnikami. Turbina w R34 N1 została zaopatrzona w łożyska kulkowe. Skrzynia biegów również została wzmocniona. Największą cechą i najbardziej znaczącą dla R34 GT-R, której nie było w żadnym innym modelu Skyline, był wyświetlacz na górze deski rozdzielczej o nazwie MFD (Multi Function Display). Ten wyświetlacz był bardzo znaczący dla samochodu w tym czasie. Pokazywał on wiele statystyk silnika samochodu, w tym ciśnienie doładowania, temperaturę oleju, temperaturę wody i wiele innych. Jako samochód z 1999 roku tego rodzaju technologia była wówczas bardzo rzadka i zaawansowana. Najsilniejszą wersją R34 była wersja GT-R Z-Tune z 2005 roku, która wyposażona została w 2,8-litrowy silnik RB28DETT Z2 Twin-turbo o mocy 500 KM i momencie obrotowym 540 Nm. Zostało wyprodukowanych tylko 20 sztuk tego modelu.
    28 kwietnia 2022, 21:52 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj