Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 220 takich materiałów

    Jaguar XJR-S

    Jaguar XJR-S – Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez brytyjską markę Jaguar w latach 1975–1996. Zastąpił on model E-Type we wrześniu 1975 roku i był oparty na nadwoziu limuzyny XJ. Został on opracowany jako XK-F, mimo że miał zupełnie inny charakter niż jego poprzednik. Nie miał tego samego sportowego stylu, jednak był udanym grand tourerem i był bardziej aerodynamiczny niż E-Type. Od 1988 roku, specjalna wersja XJR-S z silnikiem V12 o pojemności 5,3 l została wyprodukowana przez JaguarSport, oddzielnej spółki należącej pół na pół do Jaguara i TWR. Samochód ten miał charakterystyczny body kit, specjalne felgi aluminiowe i zawieszenie oraz zwiększenie sterowności. Pierwsze 100 z tych samochodów były określane jako "celebracja Le Mans" w celu upamiętnienia zwycięstwa Jaguara 1988 w Le Mans. W latach 1988 i 1989 łącznie 350 XJR-S zostało wyprodukowanych z silnikiem 5,3 l. Po wrześniu 1989 r. Zmiana ta została wprowadzona do specjalnego silnika sześciolitrowego silnika z systemem zarządzania mocą 314 KM później 329 KM, który znacznie różnił się od standardowego silnika stosowanego w późniejszych modelach XJS 6 l. XJR-S pozostawał na linii produkcyjnej do 1993 roku, a łącznie powstało 1130 egzemplarzy.
    Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez brytyjską markę Jaguar w latach 1975–1996. Zastąpił on model E-Type we wrześniu 1975 roku i był oparty na nadwoziu limuzyny XJ. Został on opracowany jako XK-F, mimo że miał zupełnie inny charakter niż jego poprzednik. Nie miał tego samego sportowego stylu, jednak był udanym grand tourerem i był bardziej aerodynamiczny niż E-Type. Od 1988 roku, specjalna wersja XJR-S z silnikiem V12 o pojemności 5,3 l została wyprodukowana przez JaguarSport, oddzielnej spółki należącej pół na pół do Jaguara i TWR. Samochód ten miał charakterystyczny body kit, specjalne felgi aluminiowe i zawieszenie oraz zwiększenie sterowności. Pierwsze 100 z tych samochodów były określane jako "celebracja Le Mans" w celu upamiętnienia zwycięstwa Jaguara 1988 w Le Mans. W latach 1988 i 1989 łącznie 350 XJR-S zostało wyprodukowanych z silnikiem 5,3 l. Po wrześniu 1989 r. Zmiana ta została wprowadzona do specjalnego silnika sześciolitrowego silnika z systemem zarządzania mocą 314 KM później 329 KM, który znacznie różnił się od standardowego silnika stosowanego w późniejszych modelach XJS 6 l. XJR-S pozostawał na linii produkcyjnej do 1993 roku, a łącznie powstało 1130 egzemplarzy.
    18 kwietnia 2022, 19:32 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    1
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    1

    Peugeot 908 HDi FAP

    Peugeot 908 HDi FAP – Prototypowy samochód wyścigowy przygotowany specjalnie do uczestnictwa w 24-godzinnym wyścigu Le Mans przez francuską markę Peugeot. W ramach nowych zasad ogłoszonych przez Automobile Club de l'Ouest 16 czerwca 2006 roku, które zachęcały do ​​tworzenia prototypów Le Mans z zamkniętym kokpitem, Peugeot zaprezentował 908 z zamkniętym kokpitem, pierwszy prototyp Le Mans z takim designem, który brał by udział w wyścigu od czasów Bentleya Speed 8. 908 HDi FAP napędza jednostka wysokoprężna, dwunastocylindrowa w układzie V. Silnik generuje moc 700 KM i moment obrotowy 1200 Nm. Prędkość maksymalna i przyspieszenie nie są znane. Samochód wygrał 19 z 28 wyścigów, w których brał udział w latach 2007-2010, w tym 24h Le Mans w 2009 roku.
    Prototypowy samochód wyścigowy przygotowany specjalnie do uczestnictwa w 24-godzinnym wyścigu Le Mans przez francuską markę Peugeot. W ramach nowych zasad ogłoszonych przez Automobile Club de l'Ouest 16 czerwca 2006 roku, które zachęcały do ​​tworzenia prototypów Le Mans z zamkniętym kokpitem, Peugeot zaprezentował 908 z zamkniętym kokpitem, pierwszy prototyp Le Mans z takim designem, który brał by udział w wyścigu od czasów Bentleya Speed 8. 908 HDi FAP napędza jednostka wysokoprężna, dwunastocylindrowa w układzie V. Silnik generuje moc 700 KM i moment obrotowy 1200 Nm. Prędkość maksymalna i przyspieszenie nie są znane. Samochód wygrał 19 z 28 wyścigów, w których brał udział w latach 2007-2010, w tym 24h Le Mans w 2009 roku.
    16 kwietnia 2022, 19:50 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    BMW M8 GTE

    BMW M8 GTE – Wersja samochodu grand tourer, auto skonstruowane przez niemieckiego producenta samochodów BMW. Został opracowany pod koniec 2016 roku i zadebiutował w WeatherTech SportsCar Championship i World Endurance Championship na sezon 2018, zaznaczając tym samym powrót BMW Motorsport na 24h Le Mans po sześcioletniej przerwie. Został zaprojektowany przez głównego inżyniera BMW Dominica Harlowa. M8 GTE, który zastąpił poprzedzającą go BMW M6 GTLM pod koniec sezonu 2017, opiera się na nadchodzącym modelu BMW M8. Samochód został odsłonięty 12 września 2017 r. na Frankfurt Motor Show w Niemczech. BMW rozpoczęło opracowywanie, projektowanie i budowę samochodu w połowie 2016 roku. Pierwsze podwozie zmontowano w czerwcu 2017 roku, a pierwszy pojazd ukończono w lipcu. M8 GTE to pierwszy samochód wyprodukowany przez BMW Motorsport od podstaw jako pojazd homologowany przez LM GTE, a nie oparty na istniejącym projekcie. M8 GTE napędzany jest czterolitrowym silnikiem V8 Twin-turbo wytwarzającym moc 592 KM.
    Wersja samochodu grand tourer, auto skonstruowane przez niemieckiego producenta samochodów BMW. Został opracowany pod koniec 2016 roku i zadebiutował w WeatherTech SportsCar Championship i World Endurance Championship na sezon 2018, zaznaczając tym samym powrót BMW Motorsport na 24h Le Mans po sześcioletniej przerwie. Został zaprojektowany przez głównego inżyniera BMW Dominica Harlowa. M8 GTE, który zastąpił poprzedzającą go BMW M6 GTLM pod koniec sezonu 2017, opiera się na nadchodzącym modelu BMW M8. Samochód został odsłonięty 12 września 2017 r. na Frankfurt Motor Show w Niemczech. BMW rozpoczęło opracowywanie, projektowanie i budowę samochodu w połowie 2016 roku. Pierwsze podwozie zmontowano w czerwcu 2017 roku, a pierwszy pojazd ukończono w lipcu. M8 GTE to pierwszy samochód wyprodukowany przez BMW Motorsport od podstaw jako pojazd homologowany przez LM GTE, a nie oparty na istniejącym projekcie. M8 GTE napędzany jest czterolitrowym silnikiem V8 Twin-turbo wytwarzającym moc 592 KM.
    11 kwietnia 2022, 20:33 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    2
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    2

    Ford GT40

    Ford GT40 – Supersamochód klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Ford Motor Company Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym wozem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Już kilka miesięcy później opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Jego nazwa pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Wybudowano go, żeby przełamać hegemonię Ferrari w wyścigach samochodowych. Pierwsze prototypy GT40 były napędzane silnikiem V8 o pojemności 4,3 l, jednak modele produkcyjne miały już pojemność 4,7 l silniki pochodziły z Forda Mustanga i generowały moc 310 KM. Osiągały one prędkość maksymalną 257 km/h i przyspieszały do 100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    Supersamochód klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Ford Motor Company Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym wozem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Już kilka miesięcy później opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Jego nazwa pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Wybudowano go, żeby przełamać hegemonię Ferrari w wyścigach samochodowych. Pierwsze prototypy GT40 były napędzane silnikiem V8 o pojemności 4,3 l, jednak modele produkcyjne miały już pojemność 4,7 l silniki pochodziły z Forda Mustanga i generowały moc 310 KM. Osiągały one prędkość maksymalną 257 km/h i przyspieszały do 100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    7 kwietnia 2022, 20:42 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    4
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    4

    Mercedes-Benz 300SL Gullwing

    Mercedes-Benz 300SL Gullwing – Pierwsza generacja Mercedesa SL została po raz pierwszy zaprezentowana w lutym 1954 roku. Samochód zyskał kod fabryczny W198 dla wersji coupe i W121 dla odmiany roadster. Samochód był lepiej znany pod nazwą 300 SL Gullwing. Pojazd miał premierę w lutym 1954 roku podczas salonu motoryzacyjnego International Motor Sports Show w Nowym Jorku. Pierwowzorem 300 SL był wprowadzony dwa lata wcześniej sportowy wóz 300 S, z którego przejęto nowoczesny silnik wyposażony we wtrysk paliwa oraz przestrzenną ramę o skomplikowanej konstrukcji, którą spawano z rurek o niewielkiej średnicy. Mimo nie najlepszej sytuacji finansowej, w 1954 roku Mercedes postanowił wprowadzić do produkcji seryjną wersję tego samochodu. Mercedes-Benz 300 SL początkowo był uznawany za auto sportowe. Brał udział w wyścigach na torze w Le Mans, Norymberdze i Carrera Panamericana Mexico. Samochód wyposażony jest w podnoszone do góry drzwi oraz płaską karoserię z podkreślonymi wcięciami. Drzwi o niezwykłej w latach 50. konstrukcji, otwierające się do góry razem z fragmentami dachu, kształtem przypominające nieco skrzydło, zapewniły mu po angielsku potoczną nazwę Gullwing, która przylgnęła historycznie do tego modelu. Powodem zastosowania takiego rozwiązania nie były wcale względy natury estetycznej, choć bez wątpienia nadały samochodowi w tym zakresie niepowtarzalny i do dziś ciekawy charakter. Gullwing posiadał sześciocylindrowy silnik M186 o pojemności 3 litry. Silnik wytwarzał moc 220 KM, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 260 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h zajmowało 8,8 sekund. W czasach swojej świetności nowy Gullwing kosztował 29000 marek niemieckich, co już wtedy było kwotą zawrotną, był też jednym z najdroższych samochodów na rynku amerykańskim, kosztując tam 7400 dolarów. Łącznie powstało 3258 egzemplarzy.
    Pierwsza generacja Mercedesa SL została po raz pierwszy zaprezentowana w lutym 1954 roku. Samochód zyskał kod fabryczny W198 dla wersji coupe i W121 dla odmiany roadster. Samochód był lepiej znany pod nazwą 300 SL Gullwing. Pojazd miał premierę w lutym 1954 roku podczas salonu motoryzacyjnego International Motor Sports Show w Nowym Jorku. Pierwowzorem 300 SL był wprowadzony dwa lata wcześniej sportowy wóz 300 S, z którego przejęto nowoczesny silnik wyposażony we wtrysk paliwa oraz przestrzenną ramę o skomplikowanej konstrukcji, którą spawano z rurek o niewielkiej średnicy. Mimo nie najlepszej sytuacji finansowej, w 1954 roku Mercedes postanowił wprowadzić do produkcji seryjną wersję tego samochodu. Mercedes-Benz 300 SL początkowo był uznawany za auto sportowe. Brał udział w wyścigach na torze w Le Mans, Norymberdze i Carrera Panamericana Mexico. Samochód wyposażony jest w podnoszone do góry drzwi oraz płaską karoserię z podkreślonymi wcięciami. Drzwi o niezwykłej w latach 50. konstrukcji, otwierające się do góry razem z fragmentami dachu, kształtem przypominające nieco skrzydło, zapewniły mu po angielsku potoczną nazwę Gullwing, która przylgnęła historycznie do tego modelu. Powodem zastosowania takiego rozwiązania nie były wcale względy natury estetycznej, choć bez wątpienia nadały samochodowi w tym zakresie niepowtarzalny i do dziś ciekawy charakter. Gullwing posiadał sześciocylindrowy silnik M186 o pojemności 3 litry. Silnik wytwarzał moc 220 KM, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 260 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h zajmowało 8,8 sekund. W czasach swojej świetności nowy Gullwing kosztował 29000 marek niemieckich, co już wtedy było kwotą zawrotną, był też jednym z najdroższych samochodów na rynku amerykańskim, kosztując tam 7400 dolarów. Łącznie powstało 3258 egzemplarzy.
    5 kwietnia 2022, 20:02 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    5
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    5

    Toyota TS010

    Toyota TS010 – Toyota TS010 była samochodem wyścigowym Grupy C zbudowanym przez Toyotę na Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych oraz 24h Le Mans. Ze względu na zmiany zasad w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych w 1992 roku, Toyota została zmuszona do zastąpienia poprzedniej serii samochodów sportowych Grupy C, znanej jako C-V. W 1991 roku Toyota zakończyła prace nad nowymi silnikami RV10 i rozpoczęła wczesne testy. Ze względu na zmianę silników konieczne było również zupełnie nowe podwozie, aby lepiej radzić sobie z nowym V10. Były projektant Tom Walkinshaw Racing, Tony Southgate, był odpowiedzialny za zaprojektowanie samochodu, który został nazwany TS010, był bardziej aerodynamiczny i miał dłuższe nadwozie niż seria samochodów C-V. W wyścigu 24h Le Mans w 1992 roku trzy TS010 brały udział, z czego dwa ukończyły wyścig. Jedna zajęła drugie miejsce, będąc 6 okrążeń za zwycięskim Peugeotem 905, a druga zajęła 8 miejsce.
    Toyota TS010 była samochodem wyścigowym Grupy C zbudowanym przez Toyotę na Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych oraz 24h Le Mans. Ze względu na zmiany zasad w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych w 1992 roku, Toyota została zmuszona do zastąpienia poprzedniej serii samochodów sportowych Grupy C, znanej jako C-V. W 1991 roku Toyota zakończyła prace nad nowymi silnikami RV10 i rozpoczęła wczesne testy. Ze względu na zmianę silników konieczne było również zupełnie nowe podwozie, aby lepiej radzić sobie z nowym V10. Były projektant Tom Walkinshaw Racing, Tony Southgate, był odpowiedzialny za zaprojektowanie samochodu, który został nazwany TS010, był bardziej aerodynamiczny i miał dłuższe nadwozie niż seria samochodów C-V. W wyścigu 24h Le Mans w 1992 roku trzy TS010 brały udział, z czego dwa ukończyły wyścig. Jedna zajęła drugie miejsce, będąc 6 okrążeń za zwycięskim Peugeotem 905, a druga zajęła 8 miejsce.
    3 kwietnia 2022, 19:23 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    1
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    1

    Bugatti Chiron

    Bugatti Chiron – Drugi produkcyjny model w historii reaktywowanego w 1998 roku przez Volkswagena Bugatti został oficjalnie zaprezentowany 1 marca 2016 roku tuż przed prezentacją przed publiczością na Geneva Motor Show. Proces rozwojowy obejmował skonstruowanie 30 prototypów, które przejechały łącznie 500 tysięcy kilometrów i zużyły 200 kompletów ogumienia. Bugatti Chiron zastępił produkowanego dotąd przez dekadę Veyrona, zyskując w stosunku do niego dłuższe, wyższe i szersze nadwozie, a także większą o 133 kilogramów masę. Samochód otrzymał nazwę na cześć Louisa Chirona – utytułowanego monakijskiego kierowcy Bugatti podczas 24-godzinnego wyścigu w Le Mans. Silnik W16 o pojemności 8 litrów i mocy 1479 KM rozpędza samochód do 100 km/h w czasie 2,5 sekundy, z kolei 200 km/h osiąga po 6,5 sekundach przy mocy przenoszonej na 4 koła. Chrion w podstawowym wariancie jest w stanie rozpędzić się maksymalnie do elektronicznie ograniczonych 420 km/h, posiadając przy tym techniczne możliwości do osiągnięcia 463 km/h - ogranicza to jednak m.in. fabryczne ogumienie.
    Drugi produkcyjny model w historii reaktywowanego w 1998 roku przez Volkswagena Bugatti został oficjalnie zaprezentowany 1 marca 2016 roku tuż przed prezentacją przed publiczością na Geneva Motor Show. Proces rozwojowy obejmował skonstruowanie 30 prototypów, które przejechały łącznie 500 tysięcy kilometrów i zużyły 200 kompletów ogumienia. Bugatti Chiron zastępił produkowanego dotąd przez dekadę Veyrona, zyskując w stosunku do niego dłuższe, wyższe i szersze nadwozie, a także większą o 133 kilogramów masę. Samochód otrzymał nazwę na cześć Louisa Chirona – utytułowanego monakijskiego kierowcy Bugatti podczas 24-godzinnego wyścigu w Le Mans.

    Silnik W16 o pojemności 8 litrów i mocy 1479 KM rozpędza samochód do 100 km/h w czasie 2,5 sekundy, z kolei 200 km/h osiąga po 6,5 sekundach przy mocy przenoszonej na 4 koła. Chrion w podstawowym wariancie jest w stanie rozpędzić się maksymalnie do elektronicznie ograniczonych 420 km/h, posiadając przy tym techniczne możliwości do osiągnięcia 463 km/h - ogranicza to jednak m.in. fabryczne ogumienie.
    2 kwietnia 2022, 2:25 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    2
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    2

    Aston Martin DBR1

    Aston Martin DBR1 – DBR1 był samochodem wyścigowym produkowanym przez Astona Martina od 1956, przeznaczonym do Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych. Powstało tylko 5 egzemplarzy. Samochód najbardziej znany jest ze zwycięstwa 24h Le Mans w 1959 roku. Jest jednym z zaledwie trzech samochodów w latach 50., które w tym samym roku wygrały zarówno Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych, jak i Le Mans (pozostałymi są Ferrari 375 Plus w 1954 i Ferrari 250TR w 1958). DBR1 posiada sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,9 l, który wytwarzał moc 255 KM. W sierpniu 2017 DBR1/1 został sprzedany za rekordową światową cenę za samochód brytyjskiej produkcji - 22,555,000$.
    DBR1 był samochodem wyścigowym produkowanym przez Astona Martina od 1956, przeznaczonym do Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych. Powstało tylko 5 egzemplarzy. Samochód najbardziej znany jest ze zwycięstwa 24h Le Mans w 1959 roku. Jest jednym z zaledwie trzech samochodów w latach 50., które w tym samym roku wygrały zarówno Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych, jak i Le Mans (pozostałymi są Ferrari 375 Plus w 1954 i Ferrari 250TR w 1958). DBR1 posiada sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,9 l, który wytwarzał moc 255 KM. W sierpniu 2017 DBR1/1 został sprzedany za rekordową światową cenę za samochód brytyjskiej produkcji - 22,555,000$.
    30 marca 2022, 19:18 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    2
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    2

    Ferrari 250 GTO

    Ferrari 250 GTO – Produkowany przez włoską firmę Ferrari w latach 1962-1964, uznawany za najdroższy samochód świata. 250 GTO zasłynął w wielu wyścigach m.in. zajmując drugie miejsce w wyścigu Le Mans w 1962 roku. Według różnych źródeł powstało 33 lub 36 egzemplarzy tego samochodu. Auto posiadało silnik V12 o pojemności 3 l, który uzyskiwał moc ponad 300 KM, co na początku lat 60. było imponującą wartością. Wysokie osiągi samochód zawdzięczał nie tylko silnikowi, lecz także nowatorskiej, jak na tamte czasy, aerodynamicznej karoserii. Samochód osiągał prędkość maksymalną 265 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 6,2 sekundy. W roku 1964 powstały 3 egzemplarze 250 GTO, które różniły się tym, że posiadały trzy zamiast dwóch wlotów po bokach oraz nową maskę, na której trzy duże wloty powietrza zastąpiono jednym. Został wyprodukowany także jeden model bez wlotów na masce. Kolejną zauważalną różnicą jest ułożenie rur wydechowych, które w 1964 roku montowano po bokach samochodu na wysokości drzwi. Różnica pomiędzy modelami z roku 1964, a wcześniejszymi jest zauważalna także w osiągach. 250 GTO z 1964 osiągały prędkość maksymalną 280 km/h, a 100 km/h w 6,1 sekundy.
    Produkowany przez włoską firmę Ferrari w latach 1962-1964, uznawany za najdroższy samochód świata. 250 GTO zasłynął w wielu wyścigach m.in. zajmując drugie miejsce w wyścigu Le Mans w 1962 roku. Według różnych źródeł powstało 33 lub 36 egzemplarzy tego samochodu. Auto posiadało silnik V12 o pojemności 3 l, który uzyskiwał moc ponad 300 KM, co na początku lat 60. było imponującą wartością. Wysokie osiągi samochód zawdzięczał nie tylko silnikowi, lecz także nowatorskiej, jak na tamte czasy, aerodynamicznej karoserii. Samochód osiągał prędkość maksymalną 265 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 6,2 sekundy. W roku 1964 powstały 3 egzemplarze 250 GTO, które różniły się tym, że posiadały trzy zamiast dwóch wlotów po bokach oraz nową maskę, na której trzy duże wloty powietrza zastąpiono jednym. Został wyprodukowany także jeden model bez wlotów na masce. Kolejną zauważalną różnicą jest ułożenie rur wydechowych, które w 1964 roku montowano po bokach samochodu na wysokości drzwi. Różnica pomiędzy modelami z roku 1964, a wcześniejszymi jest zauważalna także w osiągach. 250 GTO z 1964 osiągały prędkość maksymalną 280 km/h, a 100 km/h w 6,1 sekundy.
    26 marca 2022, 18:25 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    3
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    3

    Aston Martin V600 Le Mans

    Aston Martin V600 Le Mans –
    18 marca 2022, 20:15 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    4
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    4

    Zobacz następne