Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 384 takie materiały
    Audi RS2 Avant – Sportowy samochód zbudowany na bazie modelu 80, powstały przy współpracy z firmą Porsche, produkowany w latach 1994-1995. RS2 powstawało głównie z nadwoziem typu kombi, jednak zbudowano również cztery egzemplarze w wersji sedan. Po udanej prezentacji modelu 500E Mercedesa i jego sukcesie zarówno pod względem osiągów jak i sprzedaży Audi nie zastanawiając się długo zaczęło współpracę z Porsche. Wiele części było zapożyczonych z innych modeli Porsche min. lusterka boczne, kierunkowskazy przednie w zderzaku, pompa paliwowa z 911 oraz układ hamulcowy pochodzący z 968 Club Sport. RS2 Avant napędzane jest 315-konnym silnikiem pięciocylindrowym o pojemności 2,2 l. Silnik wytwarza moment obrotowy 410 Nm. Według Audi prędkość maksymalna RS2 Avant wynosi 262 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 5,4 sekundy.
    Sportowy samochód zbudowany na bazie modelu 80, powstały przy współpracy z firmą Porsche, produkowany w latach 1994-1995. RS2 powstawało głównie z nadwoziem typu kombi, jednak zbudowano również cztery egzemplarze w wersji sedan. Po udanej prezentacji modelu 500E Mercedesa i jego sukcesie zarówno pod względem osiągów jak i sprzedaży Audi nie zastanawiając się długo zaczęło współpracę z Porsche. Wiele części było zapożyczonych z innych modeli Porsche min. lusterka boczne, kierunkowskazy przednie w zderzaku, pompa paliwowa z 911 oraz układ hamulcowy pochodzący z 968 Club Sport. RS2 Avant napędzane jest 315-konnym silnikiem pięciocylindrowym o pojemności 2,2 l. Silnik wytwarza moment obrotowy 410 Nm. Według Audi prędkość maksymalna RS2 Avant wynosi 262 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 5,4 sekundy.
    Lexus IS F – IS F to sportowa odmiana Lexusa IS drugiej generacji, produkowany był w latach 2007-2014. Jest pierwszy samochodem z serii Lexus F. Samochód został zaprezentowany po raz pierwszy podczas targów motoryzacyjnych North American International Auto Show 2007. W 2003 roku, na cztery lata przed premierą modelu, IS F Lexus pokazał na targach SEMA zmodyfikowany egzemplarz modelu IS z silnikiem V8. Auto o nazwie IS 430 zostało opracowane w USA przez warsztat Rod Millen Special Vehicles. Motor V8 3UZ-FE wytwarzał moc 340 koni mechanicznych, przekazywaną na tylną oś przez 6-biegową, manualną skrzynię Getrag oraz mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu. Od standardowego modelu IS odróżnia się zmodyfikowanym nadwoziem, większym silnikiem, sportowym zawieszeniem, skuteczniejszymi hamulcami oraz innymi mniejszymi zmianami. Auto pojawiło się w sprzedaży w 2007 roku w Japonii oraz USA, a w 2008 roku w Europie. W 2009 roku auto przeszło facelifting. W 2011 IS-F przeszedł kilka znaczących modyfikacji, które poprawiły jego właściwości jezdne. Zmodyfikowano zawieszenie, a tylna oś doczekała się mechanizmu różnicowego o ograniczonym tarciu. Do napędu IS F został użyty ośmiocylindrowy silnik o pojemności 4,9 l, który generuje moc maksymalną 423 KM i moment obrotowy 505 Nm. Samochód osiąga elektronicznie ograniczoną prędkość maksymalną 270 km/h. Przyspieszenie 0-100 km/h jest różne i zależy od ustawień samochodu. 25 lipca 2014 roku z taśm montażowych japońskiej fabryki Iwate zjechał ostatni Lexus IS F.
    IS F to sportowa odmiana Lexusa IS drugiej generacji, produkowany był w latach 2007-2014. Jest pierwszy samochodem z serii Lexus F. Samochód został zaprezentowany po raz pierwszy podczas targów motoryzacyjnych North American International Auto Show 2007. W 2003 roku, na cztery lata przed premierą modelu, IS F Lexus pokazał na targach SEMA zmodyfikowany egzemplarz modelu IS z silnikiem V8. Auto o nazwie IS 430 zostało opracowane w USA przez warsztat Rod Millen Special Vehicles. Motor V8 3UZ-FE wytwarzał moc 340 koni mechanicznych, przekazywaną na tylną oś przez 6-biegową, manualną skrzynię Getrag oraz mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu. Od standardowego modelu IS odróżnia się zmodyfikowanym nadwoziem, większym silnikiem, sportowym zawieszeniem, skuteczniejszymi hamulcami oraz innymi mniejszymi zmianami. Auto pojawiło się w sprzedaży w 2007 roku w Japonii oraz USA, a w 2008 roku w Europie. W 2009 roku auto przeszło facelifting. W 2011 IS-F przeszedł kilka znaczących modyfikacji, które poprawiły jego właściwości jezdne. Zmodyfikowano zawieszenie, a tylna oś doczekała się mechanizmu różnicowego o ograniczonym tarciu. Do napędu IS F został użyty ośmiocylindrowy silnik o pojemności 4,9 l, który generuje moc maksymalną 423 KM i moment obrotowy 505 Nm. Samochód osiąga elektronicznie ograniczoną prędkość maksymalną 270 km/h. Przyspieszenie 0-100 km/h jest różne i zależy od ustawień samochodu. 25 lipca 2014 roku z taśm montażowych japońskiej fabryki Iwate zjechał ostatni Lexus IS F.
    30 kwietnia 2022, 0:00 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lotus 49 – Samochód wyścigowy, zaprojektowany w 1967 roku przez Colina Chapmana i Maurice'a Philippe'a i skonstruowany przez Team Lotus. Samochód zawierał wiele rewolucyjnych rozwiązań, przyczynił się także do zdobycia czterech tytułów mistrza świata . Po nieudanym dla Lotusa sezonie 1966, w którym zespół eksperymentował między innymi z silnikiem BRM H16, Colin Chapman bardzo chciał znaleźć nowy silnik. Skontaktował się z Keithem Duckworthem, który wraz z Mikiem Costinem i Billem Brownem modyfikował silniki Forda dla niższych formuł wyścigowych. Duckworth wyjawił, że zaprojektowanie, zbudowanie i utrzymanie pięciu silników odpowiednich dla Formuły 1 silnika będzie kosztować około sto tysięcy funtów na sezon. Wybrano silnik V8, chociaż wielu zewnętrznych ekspertów uważało, że lepszym rozwiązaniem byłby silnik V12. Główne połączenie między silnikiem i podwoziem stanowiły dwie śruby rozmieszczone 9 cali od siebie na dole aluminiowego monocoque'u wraz z dodatkowymi połączeniami na wzmocnionych pokrywach rozrządu. Silnik był częścią nośną podwozia, co było możliwe dzięki jego zwartości oraz sztywności bloku. Moc maksymalna wynosiła 400 KM przez co Lotus 49 osiągał prędkość maksymalną 320 km/h. Lotus 49 był używany przez zespół przez cztery sezony w latach 1967-1970, stając się pierwszym samochodem Formuły 1 pomalowanym w barwy sponsora oraz ewoluując w wersję "B", wyposażoną w zintegrowane z nadwoziem spojlery – pierwsze takie rozwiązanie w Formule 1. W sezonie 1968 roku Graham Hill zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 w Lotusie 49, lecz Jim Clark zginął w wyścigu Formuły 2. W sezonie 1970 roku austriacki kierowca Jochen Rindt prowadząc Lotusa 49 wygrał Grand Prix Monako 1970, co przyczyniło się do zdobycia przez niego zwycięstwa sezonu 1970.
    Samochód wyścigowy, zaprojektowany w 1967 roku przez Colina Chapmana i Maurice'a Philippe'a i skonstruowany przez Team Lotus. Samochód zawierał wiele rewolucyjnych rozwiązań, przyczynił się także do zdobycia czterech tytułów mistrza świata . Po nieudanym dla Lotusa sezonie 1966, w którym zespół eksperymentował między innymi z silnikiem BRM H16, Colin Chapman bardzo chciał znaleźć nowy silnik. Skontaktował się z Keithem Duckworthem, który wraz z Mikiem Costinem i Billem Brownem modyfikował silniki Forda dla niższych formuł wyścigowych. Duckworth wyjawił, że zaprojektowanie, zbudowanie i utrzymanie pięciu silników odpowiednich dla Formuły 1 silnika będzie kosztować około sto tysięcy funtów na sezon. Wybrano silnik V8, chociaż wielu zewnętrznych ekspertów uważało, że lepszym rozwiązaniem byłby silnik V12. Główne połączenie między silnikiem i podwoziem stanowiły dwie śruby rozmieszczone 9 cali od siebie na dole aluminiowego monocoque'u wraz z dodatkowymi połączeniami na wzmocnionych pokrywach rozrządu. Silnik był częścią nośną podwozia, co było możliwe dzięki jego zwartości oraz sztywności bloku. Moc maksymalna wynosiła 400 KM przez co Lotus 49 osiągał prędkość maksymalną 320 km/h. Lotus 49 był używany przez zespół przez cztery sezony w latach 1967-1970, stając się pierwszym samochodem Formuły 1 pomalowanym w barwy sponsora oraz ewoluując w wersję "B", wyposażoną w zintegrowane z nadwoziem spojlery – pierwsze takie rozwiązanie w Formule 1. W sezonie 1968 roku Graham Hill zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 w Lotusie 49, lecz Jim Clark zginął w wyścigu Formuły 2. W sezonie 1970 roku austriacki kierowca Jochen Rindt prowadząc Lotusa 49 wygrał Grand Prix Monako 1970, co przyczyniło się do zdobycia przez niego zwycięstwa sezonu 1970.
    25 kwietnia 2022, 23:08 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Koenigsegg CCXR Trevita – Hipersamochód skonstruowany przez szwedzką markę Koenigsegg. Samochód ten został wyprodukowany jedynie w 4 egzemplarzach, ponieważ po szwedzku "Trevita" w tłumaczeniu oznacza "trójca białych". Wszystkie cztery egzemplarze to 2-drzwiowe roadstery. CCXR Trevita posiada ośmiocylindrowy silnik bifuel 32V o pojemności 4,7 l, który generuje moc maksymalną 1032 KM i moment obrotowy 1080 Nm. Prędkość maksymalna samochodu wynosi 410 km/h a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 2,9 s, a do 200 km/h 8,8 s.
    Hipersamochód skonstruowany przez szwedzką markę Koenigsegg. Samochód ten został wyprodukowany jedynie w 4 egzemplarzach, ponieważ po szwedzku "Trevita" w tłumaczeniu oznacza "trójca białych". Wszystkie cztery egzemplarze to 2-drzwiowe roadstery. CCXR Trevita posiada ośmiocylindrowy silnik bifuel 32V o pojemności 4,7 l, który generuje moc maksymalną 1032 KM i moment obrotowy 1080 Nm. Prędkość maksymalna samochodu wynosi 410 km/h a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 2,9 s, a do 200 km/h 8,8 s.
    Ferrari – Silnik turbo o pojemności 2,9 litra z ośmioma cylindrami

Niewyobrażalne w erze budowy samochodów 478 KM i jeszcze bardziej potworne 576 Nm maksymalny moment obrotowy, zapewniają zapierające dech w piersiach osiągi, które popychają każdego pilota do granic możliwości. Pejzaż dźwiękowy jest ogłuszający, a różne filmy w sieci pokazują, że pojazdem należy cieszyć się ostrożnie i że każdy powinien wejść z szacunkiem. 1254 kg pustej masy zrobić szaleństwo stosunek mocy do masy 2,62 kg/PS a przyspieszenie od 0 do 100 kilometrów na godzinę odbywa się w czystym mniej niż cztery sekundy. Tak więc supersportowy samochód to coś tylko dla ekspertów za kierownicą, a nie dla początkujących!:
    Silnik turbo o pojemności 2,9 litra z ośmioma cylindrami

    Niewyobrażalne w erze budowy samochodów 478 KM i jeszcze bardziej potworne 576 Nm maksymalny moment obrotowy, zapewniają zapierające dech w piersiach osiągi, które popychają każdego pilota do granic możliwości. Pejzaż dźwiękowy jest ogłuszający, a różne filmy w sieci pokazują, że pojazdem należy cieszyć się ostrożnie i że każdy powinien wejść z szacunkiem. 1254 kg pustej masy zrobić szaleństwo stosunek mocy do masy 2,62 kg/PS a przyspieszenie od 0 do 100 kilometrów na godzinę odbywa się w czystym mniej niż cztery sekundy. Tak więc supersportowy samochód to coś tylko dla ekspertów za kierownicą, a nie dla początkujących!:
    Pininfarina Battista – Elektryczny hipersamochód produkowany przez niemieckie przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina od 2020 roku. Podczas salonu samochodowego Geneva Motor Show w marcu 2019 roku nowo powstałe przed rokiem przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina przedstawiło swój pierwszy pojazd w postaci supersamochodu o w pełni elektrycznym napędzie. Nazwany Pininfarina Battista, jest przez to hołdem dla założyciela studia projektowego Pininfarina, żyjącego w latach 1893–1966 Battisy Pininfariny. Zespół stylistów Pininfariny, któremu dowodził Luca Borgogno, odpowiedzialny był również za projekt nadwozia pojazdu, wyróżniając się smukłą sylwetką łączącą kontrastowe barwy nadwozia z malowanym na czarno dachem oraz licznymi przetłoczeniami płynnie połączonymi z wlotami powietrza. Pas przedni przyozdobiła charakterystyczna, świetlista listwa z diod LED. Kabina pasażerska Battisty zyskała luksusowy i zarazem cyfrowy charakter, wyróżniając się dwoma ekranami dotykowymi okalającymi kierowcę, a także kołem kierownicym w formie zaokrąglonego, wyprofilowanego sześciokąta. W momencie debiutu samochód został określony najszybszym produkcyjnym samochodem w historii włoskiej motoryzacji oraz najszybszym samochodem elektrycznym na rynku. Podczas prac nad pojazdem zaangażowano inżynierów z bogatym doświadczeniem w pracach nad supersamochodami, działającymi wcześniej dla m.in. Bugatti, McLarena czy Porsche. Pod kątem technicznym samochód zapożyczył podzespoły od chorwackiej firmy Rimac. W ten sposób, układ napędowy Battisty tworzą cztery silniki elektryczne umieszczone przy każdym z kół, które rozwijają łączną moc 1900 KM i maksymalny moment obrotowy 2300 Nm. Dzięki temu Battista osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w mniej niż 2 sekundy.
    Elektryczny hipersamochód produkowany przez niemieckie przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina od 2020 roku. Podczas salonu samochodowego Geneva Motor Show w marcu 2019 roku nowo powstałe przed rokiem przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina przedstawiło swój pierwszy pojazd w postaci supersamochodu o w pełni elektrycznym napędzie. Nazwany Pininfarina Battista, jest przez to hołdem dla założyciela studia projektowego Pininfarina, żyjącego w latach 1893–1966 Battisy Pininfariny. Zespół stylistów Pininfariny, któremu dowodził Luca Borgogno, odpowiedzialny był również za projekt nadwozia pojazdu, wyróżniając się smukłą sylwetką łączącą kontrastowe barwy nadwozia z malowanym na czarno dachem oraz licznymi przetłoczeniami płynnie połączonymi z wlotami powietrza. Pas przedni przyozdobiła charakterystyczna, świetlista listwa z diod LED. Kabina pasażerska Battisty zyskała luksusowy i zarazem cyfrowy charakter, wyróżniając się dwoma ekranami dotykowymi okalającymi kierowcę, a także kołem kierownicym w formie zaokrąglonego, wyprofilowanego sześciokąta. W momencie debiutu samochód został określony najszybszym produkcyjnym samochodem w historii włoskiej motoryzacji oraz najszybszym samochodem elektrycznym na rynku. Podczas prac nad pojazdem zaangażowano inżynierów z bogatym doświadczeniem w pracach nad supersamochodami, działającymi wcześniej dla m.in. Bugatti, McLarena czy Porsche. Pod kątem technicznym samochód zapożyczył podzespoły od chorwackiej firmy Rimac. W ten sposób, układ napędowy Battisty tworzą cztery silniki elektryczne umieszczone przy każdym z kół, które rozwijają łączną moc 1900 KM i maksymalny moment obrotowy 2300 Nm. Dzięki temu Battista osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w mniej niż 2 sekundy.
    Renault Alpine A110-50 – Koncepcyjny samochód wyścigowy stworzony przez Renault dla upamiętnienia 50. rocznicy Alpine A110 z 1962 roku. Zadebiutował na Grand Prix Monako, gdzie dyrektor operacyjny Renault Carlos Tavares ścigał się A110-50 przez cztery okrążenia toru. Alpine A110-50 ma nadwozie z włókna węglowego, środkowy układ silnika i rurową ramę. Jest zbudowany na tej samej platformie i dzieli swoją mechanikę z samochodem wyścigowym Sport Megane Trophy. Napędzany jest wolnossącą odmianą 3,5-litrowego silnika V6 Megane Trophy opartego na silniku Nissan VQ. Silnik ten wytwarza moc 395 KM.
    Koncepcyjny samochód wyścigowy stworzony przez Renault dla upamiętnienia 50. rocznicy Alpine A110 z 1962 roku. Zadebiutował na Grand Prix Monako, gdzie dyrektor operacyjny Renault Carlos Tavares ścigał się A110-50 przez cztery okrążenia toru. Alpine A110-50 ma nadwozie z włókna węglowego, środkowy układ silnika i rurową ramę. Jest zbudowany na tej samej platformie i dzieli swoją mechanikę z samochodem wyścigowym Sport Megane Trophy. Napędzany jest wolnossącą odmianą 3,5-litrowego silnika V6 Megane Trophy opartego na silniku Nissan VQ. Silnik ten wytwarza moc 395 KM.
    16 kwietnia 2022, 19:35 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Toyota Hilux Dakar – Terenowy samochód z nadwoziem typu pick-up produkowany przez koncern Toyota od 1968 roku. Nazwa Hilux wywodzi się z określenia highly-luxurious, co po angielsku oznacza bardzo luksusowy. Początkowo oferowany głównie w Azji i Stanach Zjednoczonych, powoli rozpoczął podbój całego świata. Przyczyniła się do tego wersja z napędem na cztery koła, którą zaczęto oferować w 1979 roku. W 1975 roku zrezygnowano z nazwy Hilux na rynku północnoamerykańskim a dwadzieścia lat później model ten definitywnie z niego zniknął, zastąpiony przez model Tacoma. Jednak na wszystkich pozostałych rynkach jest on dostępny do dziś. Ósma generacja Toyoty Hilux zadebiutowała w 2015 roku. Samochód stał się o 75 mm dłuższy i 20 mm szerszy od poprzednika, a przy tym jest o 45 mm niższy. Wzrosła również wielkość skrzyni ładunkowej, której maksymalna szerokość osiągnęła wartość 1645 mm. W 2019 roku z okazji zwycięstwa w Rajdzie Dakar Toyota wprowadziła na rynek model Hilux w limitowanej wersji Dakar 2019. Samochód jest dostępny w dwóch wersjach kolorystycznych - białej i pomarańczowej, ma dodatkowe oklejenie, zmieniony grill i przedni zderzak, zamykaną klapę przestrzeni bagażowej w kolorze nadwozia, a także czarne, 18-calowe felgi oraz wnętrze wykończone w tym samym kolorze.
    Terenowy samochód z nadwoziem typu pick-up produkowany przez koncern Toyota od 1968 roku. Nazwa Hilux wywodzi się z określenia highly-luxurious, co po angielsku oznacza bardzo luksusowy. Początkowo oferowany głównie w Azji i Stanach Zjednoczonych, powoli rozpoczął podbój całego świata. Przyczyniła się do tego wersja z napędem na cztery koła, którą zaczęto oferować w 1979 roku. W 1975 roku zrezygnowano z nazwy Hilux na rynku północnoamerykańskim a dwadzieścia lat później model ten definitywnie z niego zniknął, zastąpiony przez model Tacoma. Jednak na wszystkich pozostałych rynkach jest on dostępny do dziś. Ósma generacja Toyoty Hilux zadebiutowała w 2015 roku. Samochód stał się o 75 mm dłuższy i 20 mm szerszy od poprzednika, a przy tym jest o 45 mm niższy. Wzrosła również wielkość skrzyni ładunkowej, której maksymalna szerokość osiągnęła wartość 1645 mm. W 2019 roku z okazji zwycięstwa w Rajdzie Dakar Toyota wprowadziła na rynek model Hilux w limitowanej wersji Dakar 2019. Samochód jest dostępny w dwóch wersjach kolorystycznych - białej i pomarańczowej, ma dodatkowe oklejenie, zmieniony grill i przedni zderzak, zamykaną klapę przestrzeni bagażowej w kolorze nadwozia, a także czarne, 18-calowe felgi oraz wnętrze wykończone w tym samym kolorze.
    9 kwietnia 2022, 20:30 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lancia Delta Integrale Evoluzione 2 – Samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany przez włoską markę Lancia w latach 1979-1999. Delta została po raz pierwszy zaprezentowana w 1979 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie. Pojazd został zaprojektowany przez studio stylistyczne Italdesign, które nadzorował Giorgetto Giugiaro. 1,3 i 1,5 l pochodzącymi z Fiata Ritmo. Ww 1987 roku zaprezentowano ulepszoną wersją modelu z napędem na cztery koła - Delta Integrale. Auto otrzymało ten sam silnik co wersja 4x4, ale wzmocniony do 185 KM. W 1991 roku zaprezentowano wersję Integrale Evoluzione w której dokonano szeregu zmian mechanicznych oraz rozszerzono wyposażenie pojazdu. Do listy standardowego wyposażenia pojazdu dodano system ABS, a silnik zyskał katalizator dzięki któremu podniesiono moc pojazdu do 210 KM. W 1993 roku zaprezentowano wersję Integrale Evoluzione II. W stosunku do wersji Evoluzione z 1991 roku auto otrzymało wielopunktowy wtrysk paliwa firmy Magneti Marelli, nową sprężarkę Garrett oraz trójfunkcyjny katalizator. Moc pojazdu wzrosła do 215 KM.
    Samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany przez włoską markę Lancia w latach 1979-1999. Delta została po raz pierwszy zaprezentowana w 1979 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie. Pojazd został zaprojektowany przez studio stylistyczne Italdesign, które nadzorował Giorgetto Giugiaro. 1,3 i 1,5 l pochodzącymi z Fiata Ritmo. Ww 1987 roku zaprezentowano ulepszoną wersją modelu z napędem na cztery koła - Delta Integrale. Auto otrzymało ten sam silnik co wersja 4x4, ale wzmocniony do 185 KM. W 1991 roku zaprezentowano wersję Integrale Evoluzione w której dokonano szeregu zmian mechanicznych oraz rozszerzono wyposażenie pojazdu. Do listy standardowego wyposażenia pojazdu dodano system ABS, a silnik zyskał katalizator dzięki któremu podniesiono moc pojazdu do 210 KM. W 1993 roku zaprezentowano wersję Integrale Evoluzione II. W stosunku do wersji Evoluzione z 1991 roku auto otrzymało wielopunktowy wtrysk paliwa firmy Magneti Marelli, nową sprężarkę Garrett oraz trójfunkcyjny katalizator. Moc pojazdu wzrosła do 215 KM.
    8 kwietnia 2022, 20:50 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Maserati Ghibli – Samochód osobowy klasy wyższej produkowany przez włoskie Maserati od 2013 roku. Samochód został pierwszy raz pokazany w 2013 roku na targach samochodowych w Szanghaju w Chinach. To jest już trzeci model Maserati nazwany Ghibli, ale z poprzednikami nie ma nic wspólnego oprócz nazwy. Wszystkie wersje Ghibli posiadają 8-biegową skrzynię ZF 8HP oraz mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu. W opcji znajduje się adaptacyjne zawieszenie Skyhook. Maserati Ghibli dzieli płytę podłogową z szóstą generacją Quattroporte, ale ma 20 cm krótszy rozstaw osi, a całkowita długość jest krótsza o 29 cm. Zawieszenie bazuje na podwójnych wahaczach poprzecznych z przodu, a z tyłu znajduje się zawieszenie typu multilink. Ghibli posiada 3-litrowy benzynowy silnik V6 Twin-turbo o mocy 350 KM, w wersji S silnik wytwarza moc 410 KM. Sportowa wersja S jest dostępna z napędem na cztery koła. Do skrzyni biegów dołączona jest skrzynia rozdzielcza zawierająca elektronicznie sterowane wielotarczowe sprzęgło mokre, które przekazuje moc poprzez wał napędowy do mechanizmu różnicowego. Podczas normalnej eksploatacji napędzane są tylko tylne koła. Napęd nie różni się od tego stosowanego w modelu Quattroporte. Samochód osiąga prędkość maksymalną 263 km/h i 100 km/h w 5,6 sekundy, a w sportowej wersji S prędkość maksymalną 285 km/h i przyspieszenie do 100 km/h w 5 sekund. W wersji z napędem na cztery koła osiągnięcie 100 km/h zajmuje 4,8 sekundy.
    Samochód osobowy klasy wyższej produkowany przez włoskie Maserati od 2013 roku. Samochód został pierwszy raz pokazany w 2013 roku na targach samochodowych w Szanghaju w Chinach. To jest już trzeci model Maserati nazwany Ghibli, ale z poprzednikami nie ma nic wspólnego oprócz nazwy. Wszystkie wersje Ghibli posiadają 8-biegową skrzynię ZF 8HP oraz mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu. W opcji znajduje się adaptacyjne zawieszenie Skyhook. Maserati Ghibli dzieli płytę podłogową z szóstą generacją Quattroporte, ale ma 20 cm krótszy rozstaw osi, a całkowita długość jest krótsza o 29 cm. Zawieszenie bazuje na podwójnych wahaczach poprzecznych z przodu, a z tyłu znajduje się zawieszenie typu multilink. Ghibli posiada 3-litrowy benzynowy silnik V6 Twin-turbo o mocy 350 KM, w wersji S silnik wytwarza moc 410 KM. Sportowa wersja S jest dostępna z napędem na cztery koła. Do skrzyni biegów dołączona jest skrzynia rozdzielcza zawierająca elektronicznie sterowane wielotarczowe sprzęgło mokre, które przekazuje moc poprzez wał napędowy do mechanizmu różnicowego. Podczas normalnej eksploatacji napędzane są tylko tylne koła. Napęd nie różni się od tego stosowanego w modelu Quattroporte. Samochód osiąga prędkość maksymalną 263 km/h i 100 km/h w 5,6 sekundy, a w sportowej wersji S prędkość maksymalną 285 km/h i przyspieszenie do 100 km/h w 5 sekund. W wersji z napędem na cztery koła osiągnięcie 100 km/h zajmuje 4,8 sekundy.