Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 63 takie materiały

    Jak działa silnik gwiazdowy (RADIAL ENGINE).

    Silnik gwiazdowy jest to wielocylindrowy silnik spalinowy, w którym cylindry umieszczone są promieniowo na obwodzie koła, z centralnym wałem korbowym. Silnik gwiazdowy może zawierać od trzech do kilkunastu cylindrów. Silnik taki może mieć obieg zarówno dwusuwowy jak i czterosuwowy. W przypadku tego drugiego (ponad 90% konstrukcji) liczba cylindrów w danej gwieździe jest zawsze nieparzysta. Kilkunasto cylindrowe silniki gwiazdowe budowane są w układzie podwójnej, a czasem i poczwórnej gwiazdy (np. silniki do Boeing B-50 Superfortress).

    Silniki gwiazdowe chłodzone są powietrzem. Silniki tego typu stosowane są przede wszystkim do napędzania samolotów śmigłowych ze względu na lekkość (dzięki chłodzeniu powietrzem), dużą odporność na uszkodzenia oraz dobre warunki chłodzenia, rzadziej do innych zastosowań.
    22 kwietnia 2013, 16:44 przez GOLass (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Głosów
    39
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    38

    System odłączania cylindrów.

    Cylinders on demand czyli cylindry na żądanie to technologia wymyślona przez Niemców pozwalająca zmniejszyć zużycie paliwa w silnikach. Co prawda przy silnikach o pojemności około 2 litrów i 4 cylindrów te oszczędności nie są duże bo sięgają maksymalnie pół litra na 100km, ale jeśli mowa o jednostkach w bardziej luksusowych autach jak np. Audi S6, S7 i S8 gdzie montowane są silniki V8 o poj. 4 l to oszczędność może sięgnąć nawet litra, a w połączeniu z systemem Start&Stop nawet 1,7 litra, a to aż 12 % mniejszy ubytek z baku(przy założeniu, że auto spala 14 l/100 km).

    Przejdźmy do sedna, mianowicie do zasady działania całego systemu. W zakresie od 1400 do 4000 obr./min. oraz realizowanym momencie obrotowym między 25 a 75 Nm¹ (podane dane na przykładzie silnika VW 1,4 l TSI) dwa środkowe cylindry będą odłączane poprzez przesunięcie krzywek od tychże cylindrów tak aby nie otwierały zaworów oraz przez odłączenie zasilania paliwem wtryskiwaczy.


    ¹- chodzi tutaj o obecne zapotrzebowanie na moment obrotowy. Jeśli samochód jedzie ze stałą prędkością(np. na autostradzie) wtedy nie potrzeba dużego momentu. Natomiast jeśli auto rusza lub przyspiesza potrzebuje większej ilości niutonometrów, a co za tym idzie wszystkich pracujących cylindrów.
    29 marca 2013, 19:18 przez Sarge (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (8)
    Głosów
    80
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    80

    BMW M12 Nazca i Nazca C2

    BMW M12 Nazca i Nazca C2 – W latach 90-tych, kiedy świat powoli odchodził od kanciastych kształtów studio ItalDesign stworzyło koncept dla niemieckiego BMW. Nazwa brzmiała M12, i już samo to zapowiadało poważne sportowe aspiracje. "M" od "M Power", i "12" od ilości cylindrów w jednostce napędowej. Powstały trzy osobne samochody, z pozoru bardzo podobne, a jednak różne BMW Nazca M12, Nazca C2 oraz Nazca C2 Spyder. Światło dzienne jako pierwsze ujrzało BMW M12, którego sama nazwa daje już wiele do myślenia. Sami projektanci wspominają, że auto inspirowane było bolidami F1 oraz samochodami wyczynowymi grupy C. Niedaleko jest także skojarzenie z jedynym do tej pory autem BMW z centralnie montowanym silnikiem, czyli M1, którego M12 mogło być ewolucją i następcą. Maska tworzyła z przednią szybą właściwie jedną płynną linię, która później przechodziła w kopulasty dach i zgrabnie opadała w okolice komory silnika. Na bokach umieszczone zostały wloty powietrza, a jedynym znakiem rozpoznawalnym marki były niewielkich rozmiarów "nerki". Tylna część auta była sporych rozmiarów. Powód był oczywisty - pod maską, centralnie i wzdłużnie umieszczono wielką jednostę napędową, którą stanowił silnik V12 o pojemności 5 litrów i mocy 300KM. Jednostka napędowa została zapożyczona z BMW 850i, została połączona z 5-biegową, manualną skrzynią ZF. Ten masywnie wyglądający samochód miał zaskakująco niską masę własną na poziomie 1098kg, a wszystko to dzięki użyciu włókna węglowego i lekkich aluminiowych alementów, które dopiełniały konstrukcję. To nie był jednak koniec przygody BMW z wizją Nazca. Niedługo później producent przedstawił kolejny - chyba nawet jeszcze wspanialszy koncept - model Nazca C2! Zaprezentowano go podczas wystawy w Tokio w 1992 roku. Był to właściwie samochód wyścigowy. Patrząc na stylistykę, można pokusić się o stwierdzenie, że C2 było jeszcze odważniejsze, jeszcze bardziej wyjątkowe i zdecydowanie ponadczasowe. Dzisiaj spokojnie można by je umieścić w futurystycznym filmie i nie byłoby żadnego zgrzytu.Wygląd był bardzo zbliżony, ale głównie pod względem linii nadwozia. To, co zmieniono i co najbardziej odróżnia to auto od M12-ki, to całkowicie przestylizowany przód, reflektory przeniesiono niemal na poziom asfaltu, chowając je w dwóch płaskich i szerokich wcięciach oddzielonych nerką. Pozostała jednostka napędowa V12 "poprawiona" przez firmę Aplina osiąga około 350KM, co przy zachowaniu wspaniałej aerodynamiki i niskiej masy własnej, którą jeszcze obniżono o 100kg, pozwalało na osiąganie prędkości maksymalnej na poziomie 327 km/h. Przyspieszenie do pierwszej setki skrócono do 3,7 sekundy. Nie obyło się też bez kilku udoskonaleń. Nie tyle stylistycznych, ale funkcjonalnych, bo tak trzeba nazwać zmienione i dodatkowe spojlery w przedniej i tylnej części nadwozia. Zapewniały większy docisk do podłoża. Wnętrze było w zasadzie identyczne z M12-ką. Różnicę stanowiły fotele z włókna węglowego. To jednak w dalszym ciągu nie był koniec projektu Nazca. Ostatnim modelem stało się C2 Spyder, i jak sama nazwa wskazywała, występowała w otwartym nadwoziu. Zadebiutowało podczas 61-ego GP Monaco. Może nie było to zwyczajne miejsce na premierę samochodowego konceptu, ale jeżeli chcemy zaprezentować światu supersportowy wóz, to czy jest lepsze miejsce?! Największe zmiany odnosiły się oczywiście do wyglądu nadwozia. Ale nie tylko. Pod maską znalazła się najmocniejsza jednostka napędowa stosowana w tych trzech prototypach, którą stanowił silnik o pojemności 5.7 litra, napędzający również topowy seryjny model BMW, czyli 850csi. Jego moc wynosiła aż 380KM! Skrzynia biegów to 6-przełożeniowa przekładnia manualna. Prędkość maksymalną określa się na około 305km/h. Jej niższa wartość w odniesieniu do C2-ki spowodowana jest z pewnością aerodynamiką nadwozia. Przyspieszenie od 0 do 100km/h trwało jedynie 3,7 sekundy, co nawet dzisiaj jest imponujące. Żadne z tych aut nie miało tyle szczęścia, aby trafić do produkcji seryjnej. Patrząc na to z dystansu, upływającego czasu i obecnych tendencji, można powiedzieć, że Nazca miała rację bytu. Może inaczej, to właśnie dzisiaj miałaby rację bytu! A tak, pozostały Wielką Trójcą fantastycznych konceptów, jak najbardziej jeżdżących, cały czas przepięknych i wizjonerskich. Na koniec interesujący fakt - wszystkie trzy egzemplarze istnieją, działają i znajdują się w siedzibie Italdesign, a co jakiś czas pojawiają się na ulicach, aby rozprostować swoje ponad dwudziestoletnie kości, cylindry i zawieszenia... Zatem, choć nigdy nie dotarły do cyklu seryjnego, cały czas jest realna szansa, żeby zobaczyć je w akcji... dumnie przemierzające ulice.
    W latach 90-tych, kiedy świat powoli odchodził od kanciastych kształtów studio ItalDesign stworzyło koncept dla niemieckiego BMW. Nazwa brzmiała M12, i już samo to zapowiadało poważne sportowe aspiracje. "M" od "M Power", i "12" od ilości cylindrów w jednostce napędowej. Powstały trzy osobne samochody, z pozoru bardzo podobne, a jednak różne BMW Nazca M12, Nazca C2 oraz Nazca C2 Spyder. Światło dzienne jako pierwsze ujrzało BMW M12, którego sama nazwa daje już wiele do myślenia. Sami projektanci wspominają, że auto inspirowane było bolidami F1 oraz samochodami wyczynowymi grupy C. Niedaleko jest także skojarzenie z jedynym do tej pory autem BMW z centralnie montowanym silnikiem, czyli M1, którego M12 mogło być ewolucją i następcą. Maska tworzyła z przednią szybą właściwie jedną płynną linię, która później przechodziła w kopulasty dach i zgrabnie opadała w okolice komory silnika. Na bokach umieszczone zostały wloty powietrza, a jedynym znakiem rozpoznawalnym marki były niewielkich rozmiarów "nerki". Tylna część auta była sporych rozmiarów. Powód był oczywisty - pod maską, centralnie i wzdłużnie umieszczono wielką jednostę napędową, którą stanowił silnik V12 o pojemności 5 litrów i mocy 300KM. Jednostka napędowa została zapożyczona z BMW 850i, została połączona z 5-biegową, manualną skrzynią ZF. Ten masywnie wyglądający samochód miał zaskakująco niską masę własną na poziomie 1098kg, a wszystko to dzięki użyciu włókna węglowego i lekkich aluminiowych alementów, które dopiełniały konstrukcję. To nie był jednak koniec przygody BMW z wizją Nazca. Niedługo później producent przedstawił kolejny - chyba nawet jeszcze wspanialszy koncept - model Nazca C2! Zaprezentowano go podczas wystawy w Tokio w 1992 roku. Był to właściwie samochód wyścigowy. Patrząc na stylistykę, można pokusić się o stwierdzenie, że C2 było jeszcze odważniejsze, jeszcze bardziej wyjątkowe i zdecydowanie ponadczasowe. Dzisiaj spokojnie można by je umieścić w futurystycznym filmie i nie byłoby żadnego zgrzytu.Wygląd był bardzo zbliżony, ale głównie pod względem linii nadwozia. To, co zmieniono i co najbardziej odróżnia to auto od M12-ki, to całkowicie przestylizowany przód, reflektory przeniesiono niemal na poziom asfaltu, chowając je w dwóch płaskich i szerokich wcięciach oddzielonych nerką. Pozostała jednostka napędowa V12 "poprawiona" przez firmę Aplina osiąga około 350KM, co przy zachowaniu wspaniałej aerodynamiki i niskiej masy własnej, którą jeszcze obniżono o 100kg, pozwalało na osiąganie prędkości maksymalnej na poziomie 327 km/h. Przyspieszenie do pierwszej setki skrócono do 3,7 sekundy. Nie obyło się też bez kilku udoskonaleń. Nie tyle stylistycznych, ale funkcjonalnych, bo tak trzeba nazwać zmienione i dodatkowe spojlery w przedniej i tylnej części nadwozia. Zapewniały większy docisk do podłoża. Wnętrze było w zasadzie identyczne z M12-ką. Różnicę stanowiły fotele z włókna węglowego. To jednak w dalszym ciągu nie był koniec projektu Nazca. Ostatnim modelem stało się C2 Spyder, i jak sama nazwa wskazywała, występowała w otwartym nadwoziu. Zadebiutowało podczas 61-ego GP Monaco. Może nie było to zwyczajne miejsce na premierę samochodowego konceptu, ale jeżeli chcemy zaprezentować światu supersportowy wóz, to czy jest lepsze miejsce?! Największe zmiany odnosiły się oczywiście do wyglądu nadwozia. Ale nie tylko. Pod maską znalazła się najmocniejsza jednostka napędowa stosowana w tych trzech prototypach, którą stanowił silnik o pojemności 5.7 litra, napędzający również topowy seryjny model BMW, czyli 850csi. Jego moc wynosiła aż 380KM! Skrzynia biegów to 6-przełożeniowa przekładnia manualna. Prędkość maksymalną określa się na około 305km/h. Jej niższa wartość w odniesieniu do C2-ki spowodowana jest z pewnością aerodynamiką nadwozia. Przyspieszenie od 0 do 100km/h trwało jedynie 3,7 sekundy, co nawet dzisiaj jest imponujące. Żadne z tych aut nie miało tyle szczęścia, aby trafić do produkcji seryjnej. Patrząc na to z dystansu, upływającego czasu i obecnych tendencji, można powiedzieć, że Nazca miała rację bytu. Może inaczej, to właśnie dzisiaj miałaby rację bytu! A tak, pozostały Wielką Trójcą fantastycznych konceptów, jak najbardziej jeżdżących, cały czas przepięknych i wizjonerskich. Na koniec interesujący fakt - wszystkie trzy egzemplarze istnieją, działają i znajdują się w siedzibie Italdesign, a co jakiś czas pojawiają się na ulicach, aby rozprostować swoje ponad dwudziestoletnie kości, cylindry i zawieszenia... Zatem, choć nigdy nie dotarły do cyklu seryjnego, cały czas jest realna szansa, żeby zobaczyć je w akcji... dumnie przemierzające ulice.
    7 lutego 2013, 10:42 przez Mlodye36 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (4)
    Głosów
    69
    (w tym negatywnych:
    8
    )
    jest moc
    61

    22 Cylindry

    M275 Twin Turbo 6.0L V12 800 hp
    5.2L V10 600 hp
    7 listopada 2012, 10:42 przez Putson (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    19
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    19

    Z serii jak wszyscy to i ja vol3

    Z serii jak wszyscy to i ja vol3 – Trzecie i jedno z moich ulubionych aut za którym strasznie tęsknie. Przedstawiam Astrę F Caravan 1.8 16v 123 Km. Jak dla mnie idealne auto. Trafiłem dość nietypową wersję (zero rdzy i nie bita) z oryginalną dokładką przedniego zderzaka Irmcher. Na zdjęciu Asterka stoi na felgach MiM Raffino 15" które są dosyć ciężkie do zdobycia. O tym aucie mógłbym pisać i rozmawiać godzinami. Dodam jeszcze, że przeszła kilka modyfikacji takich jak bra na maskę, przelotowy wydech i końcowy tłumik Irmcher z podwójną trapezową końcówka, zawieszenie -8cm, stożek + dolot własnej konstrukcji, planowana głowica, robiony na zamówienie kolektor wydechowy (połączone cylindry 1 z 2 oraz 3 z 4, świetny dźwięk), tylna belka z GSI plus nowe tarcze wentylowane, nawiercane i nacinane przy każdym kole, przeprogramowany komputer sterujący pracą silnika. Efekt końcowy rewelacyjny. 153,4 Km, świetna trakcja i hamulce. Niestety pewnego wieczora wracając z pracy wpadłem w gigantyczną dziurę, auto postawiło bokiem, wpadło do rowu i zatrzymało się na drzewie niestety nie do odratowania.
    Trzecie i jedno z moich ulubionych aut za którym strasznie tęsknie. Przedstawiam Astrę F Caravan 1.8 16v 123 Km. Jak dla mnie idealne auto. Trafiłem dość nietypową wersję (zero rdzy i nie bita) z oryginalną dokładką przedniego zderzaka Irmcher. Na zdjęciu Asterka stoi na felgach MiM Raffino 15" które są dosyć ciężkie do zdobycia. O tym aucie mógłbym pisać i rozmawiać godzinami. Dodam jeszcze, że przeszła kilka modyfikacji takich jak bra na maskę, przelotowy wydech i końcowy tłumik Irmcher z podwójną trapezową końcówka, zawieszenie -8cm, stożek + dolot własnej konstrukcji, planowana głowica, robiony na zamówienie kolektor wydechowy (połączone cylindry 1 z 2 oraz 3 z 4, świetny dźwięk), tylna belka z GSI plus nowe tarcze wentylowane, nawiercane i nacinane przy każdym kole, przeprogramowany komputer sterujący pracą silnika. Efekt końcowy rewelacyjny. 153,4 Km, świetna trakcja i hamulce. Niestety pewnego wieczora wracając z pracy wpadłem w gigantyczną dziurę, auto postawiło bokiem, wpadło do rowu i zatrzymało się na drzewie niestety nie do odratowania.
    20 października 2012, 20:00 przez Bednarz1 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (4)
    Źródło:

    Własne

    Głosów
    13
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    13

    Syrena Sport

    Syrena Sport – Syrena Sport W dniu 1 maja w 1960r. pracownicy Działu Głównego Konstruktora FSO przedstawili studium małego aua sportowego opartego na elementach Syreny. Prace nad tym oryginalnym pojazdem trwały trzy lata. Najciekawszym zespołem Syreny sPort było nadwozie, zaprojektowane przez C. Nawrota, wykonane całkowicie z tworzyw sztucznych. Do napędu ożyto przed prototypowego silnika czterosuwowego, dwucylindrowego, chłodzone powietrzem. Konstrukcję tego silnika opracował W. Skoczyński wykorzystując elementy silnika typu S03 (Z motocykla Junak). Układ przeniesienia napędu wraz z przednim zawieszeniem wykorzystano z seryjnej Syreny, natomiast tylne zawieszenie stanowiło nową konstrukcję z zastosowaniem drążków skrętnych. FSI nie przewidywała podjęcia produkcji Syreny Sport, traktując ten pojazd jako obiekt doświadczalny, głównie ze względu na konstrukcję i technologię wykonanie nadwozi z tworzyw sztucznych. Silnik z zapłonem iskrowym, czterosuwowym, przeciwsobny (boxer), ustawiony przed osią. Liczba cylindrów 2. Pojemność skokowa silnika 0,750dm3. Stopień sprężania 7,4. Moc maksymalna ok. 35Km (25,7 kw). Kadłub silnika ze stopu lekkiego. Użebrowane cylindry odlewane z żeliwa. Głowice ze stopu lekkiego. Wał korbowy kuty, składany. Korbowody kute. Tłoki odlewane za stopu lekkiego. Układ rozrządu: górnozaworowy, popychaczowe. Smarowanie obiegowe, pod ciśnieniem. Pompa olejowa zębata. Chłodzenie powietrzem. Wentylator osiowy, dwu łopatkowy. Zasilanie: dwa gaźniki opadowe. Instalacja Elektryczna: Napięcie znamionowe 12V, o pojemności 37,5 Ah. Prądnica prądu stałego o mowy 200W. Rozrusznik o mocy 0223kW (0,4km), z włączaniem elektromagnetycznym. Dwa reflektory o średnicy układu optycznego 170mm. Układ napędowy: Przedni (4x2). Sprzęgło cierne, suche, jednotarczowce, sterowane mechanicznie. Skrzynka przekładniowa dwuwałkowa, o czterech przełożeniach, nie synchronizowana, zblokowana z silnikiem. Przekładnia główna stożkowana, umieszczona we wspólnej obudowie ze skrzynią przekładniową. przełożenie 1,875. Mechanizm różnicowy stożkowy. Półosie napędowe wyposażone w przeguby krzyżakowe o łożyskach igłowych od str. mechanizmu różnicowego i przeguby typu zawiasowego przy kołach jezdnych. Układ noścy: Płyta podłogowa. Zawieszeni kół przednich niezależne, a poprzecznym resorze piórowym mocowanym jednopunktowe i dolnym wahaczu poprzecznym. Amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. Zawieszenie tylne niezależne, na wahaczach wleczonych współpiastujących z poprzecznymi drążkami skrętnym. Amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. koła jezdne tarczowe, tłoczone ze stali. Obręcze o wymiarach 4.50KX16′′. Ogumienia dętkowe 5.25-16′′. Kołpaki ozdobne. Układ kierowniczy: Przekładnia kierownicza ślimakowa, goboidalna, z podwójną rolką. Przełożenie średnia 18,2. Koło kierownicy dwuramienne, o średnicy 400mm. Układ hamulcowy: Hamulec zasadniczy uruchamiany hydraulicznie, jednoobwodowy. Hamulce kół przednich i tylnych bębnowe. Hamulec pomocniczy na szczęki hamulcowe kół tylnych. Nadwozie: Zamknięte typu Coupe, dwudrzwiowe. Konstrukcja nadwozia oparta na sztywnej płycie podłogowej. Pozostałe elementy nadwozia wykonane jako laminat z żywic poliestrowych wzmocnionych tkaniną z włókna szklanego. Drzwi zawieszone na słupkach przednich. Przednia część nadwozia wraz z reflektorami i kratką wlotu powietrza, stanowiąca pokrywę silnika, zawieszona na tylnej krawędzi. Szyba przednia i tylna gięta. Szyby w drzwiach opuszczane płaskie. Indywidualne fotele przednia o szkielecie rurkowym. ZA fotelami mała ławeczka z pokryciem tapicerskim. Izolacja cieplno-akustyczna wnętrza. Kało zapasowe umieszczone poziomo w bagażniku. Zbiornik paliwa umieszczony w tylnej części nadwozia, wlew paliwa z prawej str. Wymiary: Rozstaw osi 2300mm. Rozstaw kół przednich 1200mm, tylnych 1240mm. Długość całkowita 1800mm. Szerokość 1450mm. Wysokość 1300mm. Masy: Masa własna 710kg. Pojemności: Skrzynia przekładniowa wraz z przekładnią główną 2,3dm3. Dane eksploatacyjne: Brak
    Syrena Sport
    W dniu 1 maja w 1960r. pracownicy Działu Głównego Konstruktora FSO przedstawili studium małego aua sportowego opartego na elementach Syreny.
    Prace nad tym oryginalnym pojazdem trwały trzy lata. Najciekawszym zespołem Syreny sPort było nadwozie, zaprojektowane przez C. Nawrota, wykonane całkowicie z tworzyw sztucznych. Do napędu ożyto przed prototypowego silnika czterosuwowego, dwucylindrowego, chłodzone powietrzem. Konstrukcję tego silnika opracował W. Skoczyński wykorzystując elementy silnika typu S03 (Z motocykla Junak). Układ przeniesienia napędu wraz z przednim zawieszeniem wykorzystano z seryjnej Syreny, natomiast tylne zawieszenie stanowiło nową konstrukcję z zastosowaniem drążków skrętnych.
    FSI nie przewidywała podjęcia produkcji Syreny Sport, traktując ten pojazd jako obiekt doświadczalny, głównie ze względu na konstrukcję i technologię wykonanie nadwozi z tworzyw sztucznych.
    Silnik z zapłonem iskrowym, czterosuwowym, przeciwsobny (boxer), ustawiony przed osią. Liczba cylindrów 2. Pojemność skokowa silnika 0,750dm3. Stopień sprężania 7,4. Moc maksymalna ok. 35Km (25,7 kw).
    Kadłub silnika ze stopu lekkiego. Użebrowane cylindry odlewane z żeliwa. Głowice ze stopu lekkiego. Wał korbowy kuty, składany. Korbowody kute. Tłoki odlewane za stopu lekkiego.
    Układ rozrządu: górnozaworowy, popychaczowe. Smarowanie obiegowe, pod ciśnieniem. Pompa olejowa zębata. Chłodzenie powietrzem. Wentylator osiowy, dwu łopatkowy.
    Zasilanie: dwa gaźniki opadowe.
    Instalacja Elektryczna: Napięcie znamionowe 12V, o pojemności 37,5 Ah. Prądnica prądu stałego o mowy 200W. Rozrusznik o mocy 0223kW (0,4km), z włączaniem elektromagnetycznym. Dwa reflektory o średnicy układu optycznego 170mm.
    Układ napędowy: Przedni (4x2). Sprzęgło cierne, suche, jednotarczowce, sterowane mechanicznie. Skrzynka przekładniowa dwuwałkowa, o czterech przełożeniach, nie synchronizowana, zblokowana z silnikiem. Przekładnia główna stożkowana, umieszczona we wspólnej obudowie ze skrzynią przekładniową. przełożenie 1,875. Mechanizm różnicowy stożkowy. Półosie napędowe wyposażone w przeguby krzyżakowe o łożyskach igłowych od str. mechanizmu różnicowego i przeguby typu zawiasowego przy kołach jezdnych. Układ noścy: Płyta podłogowa. Zawieszeni kół przednich niezależne, a poprzecznym resorze piórowym mocowanym jednopunktowe i dolnym wahaczu poprzecznym. Amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. Zawieszenie tylne niezależne, na wahaczach wleczonych współpiastujących z poprzecznymi drążkami skrętnym. Amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. koła jezdne tarczowe, tłoczone ze stali. Obręcze o wymiarach 4.50KX16′′. Ogumienia dętkowe 5.25-16′′. Kołpaki ozdobne.
    Układ kierowniczy: Przekładnia kierownicza ślimakowa, goboidalna, z podwójną rolką. Przełożenie średnia 18,2. Koło kierownicy dwuramienne, o średnicy 400mm.
    Układ hamulcowy: Hamulec zasadniczy uruchamiany hydraulicznie, jednoobwodowy. Hamulce kół przednich i tylnych bębnowe. Hamulec pomocniczy na szczęki hamulcowe kół tylnych.
    Nadwozie: Zamknięte typu Coupe, dwudrzwiowe. Konstrukcja nadwozia oparta na sztywnej płycie podłogowej. Pozostałe elementy nadwozia wykonane jako laminat z żywic poliestrowych wzmocnionych tkaniną z włókna szklanego. Drzwi zawieszone na słupkach przednich. Przednia część nadwozia wraz z reflektorami i kratką wlotu powietrza, stanowiąca pokrywę silnika, zawieszona na tylnej krawędzi. Szyba przednia i tylna gięta. Szyby w drzwiach opuszczane płaskie. Indywidualne fotele przednia o szkielecie rurkowym. ZA fotelami mała ławeczka z pokryciem tapicerskim. Izolacja cieplno-akustyczna wnętrza. Kało zapasowe umieszczone poziomo w bagażniku. Zbiornik paliwa umieszczony w tylnej części nadwozia, wlew paliwa z prawej str.
    Wymiary:
    Rozstaw osi 2300mm.
    Rozstaw kół przednich 1200mm, tylnych 1240mm.
    Długość całkowita 1800mm.
    Szerokość 1450mm.
    Wysokość 1300mm.
    Masy: Masa własna 710kg.
    Pojemności: Skrzynia przekładniowa wraz z przekładnią główną 2,3dm3.
    Dane eksploatacyjne: Brak
    6 lipca 2012, 22:18 przez hicube (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (2)
    Głosów
    41
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    41

    Cizeta V16

    Cizeta V16 – Konstruktorem tego supersamochodu byli Claudio Zampollego i Giorgio Moroder. Uważa się go za pierwszy samochód w powojennej historii motoryzacji, w którym zastosowano silnik V16, ale tak naprawdę były to dwie połączone jednostki V8. Cylindry o łącznej pojemności 5995 ccm zostały rozwarte pod kątem 90 stopni i były obsługiwane przez 64 zawory. Samochód miał moc 540 KM przy 8000 rpm i moment obrotowy 542 Nm przy 6000 rpm. Prędkość maksymalna została określona na około 330 km/h, jednak nikt tego nigdy nie sprawdził. Produkcja auta trwała od 1991 roku do 1995 i wyprodukowano zaledwie 8 sztuk. Claudio Zampollini przeniósł się do USA i tam dokończył jeszcze dwa auta.
    Konstruktorem tego supersamochodu byli Claudio Zampollego i Giorgio Moroder. Uważa się go za pierwszy samochód w powojennej historii motoryzacji, w którym zastosowano silnik V16, ale tak naprawdę były to dwie połączone jednostki V8. Cylindry o łącznej pojemności 5995 ccm zostały rozwarte pod kątem 90 stopni i były obsługiwane przez 64 zawory. Samochód miał moc 540 KM przy 8000 rpm i moment obrotowy 542 Nm przy 6000 rpm. Prędkość maksymalna została określona na około 330 km/h, jednak nikt tego nigdy nie sprawdził. Produkcja auta trwała od 1991 roku do 1995 i wyprodukowano zaledwie 8 sztuk. Claudio Zampollini przeniósł się do USA i tam dokończył jeszcze dwa auta.
    7 czerwca 2012, 14:06 przez hicube (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    16
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    16

    Syrena Sport

    Syrena Sport – Mojego nowego poznanego przyjaciela na forum m4h7f ktorego graco pozdrawiam :P Syrena Sport – prototyp (dokładniej: przedprototyp, demonstrator technologii) polskiego samochodu sportowego, zbudowany w późnych latach 50. w Fabryce Samochodów Osobowych w Warszawie. Z powodów techniczno-produkcyjnych oraz ze względu na ogólną sytuację polityczno-gospodarczą samochód nie trafił do masowej produkcji. Syrena Sport była dwudrzwiowym coupé o nadwoziu z tworzyw sztucznych, opartym na stalowej, samonośnej płycie podłogowej. Źródłem napędu był nowo skonstruowany, czterosuwowy, dwucylindrowy, chłodzony powietrzem silnik typu bokser z aluminiowym korpusem. Żeliwne cylindry, tłoki i zmodyfikowane[1] aluminiowe głowice były elementami z silnika S-03 motocykla SFM Junak. Prototypowy silnik otrzymał osprzęt (gaźniki, zapłon, pompa paliwa) z francuskiego samochodu Panhard Dyna Z i przy pojemności 698 cm² rozwijał ok. 35 KM przy 5000 obrotów. Jednostkę napędową umieszczono przed przednią osią, napędzała ona koła przednie przez czterostopniowa skrzynię biegów, identyczną z modelem z Syreny 100, z której przeniesiono także zawieszenie przednie (niezależne z pojedynczym, poprzecznym resorem piórowym, dolnymi wahaczami poprzecznymi oraz hydraulicznymi amortyzatorami obustronnego działania), które zmodyfikowano ze względu na wymiary Syreny Sport i nisko przebiegająca linię maski[2]. Specyficzne dla Syreny Sport było także niezależne zawieszenie tylnych kół, oparte na wahaczach wleczonych, drążkach skrętnych i niemal poziomo umieszczonych hydraulicznych amortyzatorach, oraz hydrauliczny napęd sprzęgła i mechanizm zmiany biegów w podłodze.
    Mojego nowego poznanego przyjaciela na forum m4h7f ktorego graco pozdrawiam :P

    Syrena Sport – prototyp (dokładniej: przedprototyp, demonstrator technologii) polskiego samochodu sportowego, zbudowany w późnych latach 50. w Fabryce Samochodów Osobowych w Warszawie. Z powodów techniczno-produkcyjnych oraz ze względu na ogólną sytuację polityczno-gospodarczą samochód nie trafił do masowej produkcji.

    Syrena Sport była dwudrzwiowym coupé o nadwoziu z tworzyw sztucznych, opartym na stalowej, samonośnej płycie podłogowej. Źródłem napędu był nowo skonstruowany, czterosuwowy, dwucylindrowy, chłodzony powietrzem silnik typu bokser z aluminiowym korpusem. Żeliwne cylindry, tłoki i zmodyfikowane[1] aluminiowe głowice były elementami z silnika S-03 motocykla SFM Junak. Prototypowy silnik otrzymał osprzęt (gaźniki, zapłon, pompa paliwa) z francuskiego samochodu Panhard Dyna Z i przy pojemności 698 cm² rozwijał ok. 35 KM przy 5000 obrotów. Jednostkę napędową umieszczono przed przednią osią, napędzała ona koła przednie przez czterostopniowa skrzynię biegów, identyczną z modelem z Syreny 100, z której przeniesiono także zawieszenie przednie (niezależne z pojedynczym, poprzecznym resorem piórowym, dolnymi wahaczami poprzecznymi oraz hydraulicznymi amortyzatorami obustronnego działania), które zmodyfikowano ze względu na wymiary Syreny Sport i nisko przebiegająca linię maski[2]. Specyficzne dla Syreny Sport było także niezależne zawieszenie tylnych kół, oparte na wahaczach wleczonych, drążkach skrętnych i niemal poziomo umieszczonych hydraulicznych amortyzatorach, oraz hydrauliczny napęd sprzęgła i mechanizm zmiany biegów w podłodze.
    15 maja 2012, 21:41 przez MatiG96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (7)
    Głosów
    66
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    66

    VW Passat KONKURS

    VW Passat KONKURS – Historia Passata B3 [35i] Passat o oznaczeniu modelowym B3 i wewnętrznym 35i został zaprezentowany na salonie motoryzacyjnym w Genewie w marcu 1987 roku, jako model produkcyjny na rok 1988. Do produkcji od razu zostały wdrożone obie wersje nadwozia – sedan i kombi (Variant), które zjeżdżały z taśm produkcyjnych w fabrykach Volkswagena w Wolfsburgu oraz Emden. Silniki oferowane w Passacie B3 W odróżnieniu od poprzedniej wersji B2, Volkswagen wprowadził w modelu B3 silniki usytuowane poprzecznie. Nowy passat na swoje czasy był sztandarową limuzyną Volkswagena, w przeciągu 6 lat produkcyjnych zarówno silniki jak i wyposażenie passata odpowiednio ewaluowały. W pierwszej kolejności passat otrzymał silnik gaźnikowy 1.6 o mocy 75 KM (EZ, ABN), silnik z wtryskiem jednopunktowym 1.8 o mocy 90 KM (RP) oraz z wielopunktowym 1.8 o mocy 112 KM (PB). Wkrótce pojawiła się wersja z 16 zaworowym silnikiem 1.8 o mocy 136 KM (KR). Fani silników wysokoprężnych również znaleźli w 1988 roku coś dla siebie. Passat był też oferowany z niezniszczalnym silnikiem diesla 1.6 wyposażonym w turbosprężarkę i osiągającym moc 80 KM (RA, SB). W następnych latach pojawiły się silniki diesla o pojemności 1.9 bez turbosprężarki legitymujący się zawrotną mocą 68 KM (1Y). Dla fanów mocnych wrażeń Volkswagen przewidział passata z silnikiem 1.8 (PG) wyposażonego w kompresor G60 (Roots) oferowanego z napędem na cztery koła, realizowanym za pomocą sprzęgła lepkościowego. Volkswagen nazwał ten typ napędu „Syncro”. Silnik z kompresorem legitymował się mocą wynoszącą 160 KM. Lata dziewięćdziesiąte zaowocowały wprowadzeniem nowych silników do produkcji, były to wersje 1.8 o mocy 75KM (AAM) oraz 1.8 o mocy 107KM (PF), zastąpiły one wysłużone już jednostki oferowane na początku produkcji. Pierwszym dwu litrowym silnikiem w passacie był silnik 2.0 o mocy 115 KM (2E), który zastąpił silnik 1.8 112 KM (PB), zaś odmianę 16 zaworową silnika 1.8 (KR) zastąpiono również 2.0 o tej samej mocy znamionowej wynoszącej 136 KM (9A). Zmiany dotknęły również najsłabszą benzynową jednostkę oferowaną w passacie, passata można było zakupić z silnikiem 1.6 o mocy 72 KM (RF, 1F). Najpopularniejszy silnik 1.8 z wtryskiem jednopunktowym (RP) także doczekał się modernizacji i do końca produkcji modelu B3, a później z powodzeniem w modelu B4 silnik 1.8 o oznaczeniu ABS napędzał niejednego passata. Pojawiła się również odmiana silnika wysokoprężnego z turbosprężarką o pojemności 1.9 i mocy 75 KM (AAZ). Pod koniec 1990 roku, fani wysilonego kompresorem silnika 1.8 (PG) zostali wystawieni na próbę, gdyż Volkswagen upchnął pod maskę i wprowadził do seryjnej produkcji silnik 6 cylindrowy. Nie był to jednak zwykły silnik 6cio cylindrowy. Charakteryzował się pojemnością 2.8, a cylindry umieszczone były pod kątem 15 stopni, nie był to zatem silnik rzędowy ani silnik widlasty, stąd Volkswagen nadał mu nazwę VR6, jako połączenie oznaczeń tych dwóch typów silnika. Na specjalne życzenie sekcja sportowa Volkswagena pod nazwą Volkswagen Motorsport przygotowała specjalną wersję silnika 1.8 G60 wyposażoną w 16 zaworów (PG posiadał 8 zaworów), która osiągała moc 210KM, silnik ten jest silnikiem unikatowym. Passat był oferowany z 5cio biegową przekładnią, a w modelach z benzynowym silnikiem 75 konnym była montowana skrzynia 4ro biegowa. W modelach 2.0 i 2.8 występowała również 4ro biegowa skrzynia automatyczna Wersje wyposażenia Zmiany w passacie nie objęły tylko i wyłącznie silników. Poza różnymi wersjami wyposażeniowymi, które to charakteryzowały się właściwymi dla siebie cechami, Volkswagen wprowadził w miarę upływu lat parę modyfikacji stosowanych rozwiązań, jak również wzbogacił listę wyposażenia dodatkowego. W niektórych przypadkach możliwe do wykupienia opcje przerastały epokę, w której passat był produkowany. Z wyposażenia, które było oferowane w passacie B3 należy wymienić wspomaganie kierownicy, centralny zamek, klimatyzację (manualną oraz automatyczną Climatronic, niektóre modele zamawiane były z nawiewem typu Thermotronic), elektrycznie regulowane i podgrzewane lusterka zewnętrzne, elektrycznie otwierane szyby z przodu i z tyłu (Volkswagen zastąpił pierwotne sterowanie w panelu kierowcy, sterowaniem elektrycznymi szybami przyciskami umieszczonymi w rączkach drzwi przednich w późniejszych latach produkcji), szyberdach, podgrzewane fotele, regulowane oparcia kanapy tylnej, oraz regulowane siedzisko kanapy tylnej, regulowane fotele przednie i kierownica, materiałowe, welurowe i skórzane tapicerki, układ ABS, a w końcowym roku produkcji również poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera. Nowością na rynku było wprowadzenie opcjonalnego pneumatycznego (automatycznie regulowanego) tylnego zawieszenia dostępnego dla nadwozia kombi. Pełna lista wyposażenia standardowego i opcjonalnego zawarta jest w rozdziale dotyczącym wyposażenia oraz w wątku na forum, w którym wymienione są rzadko spotykane opcje wyposażeniowe. Passat oferowany był w podstawowych wersjach wyposażeniowych CL, GL oraz GT, dodatkowo Volkswagen wprowadził standardową wersję wyposażeniową dostępną w passatach z silnikiem VR6. Produkowane były również edycje specjalne passata, w 1992 roku Volkswagen zaproponował edycję Arriva, GT Edition One (nazywaną także Wolfsburg Edition) oraz Special. W marcu ostatniego roku produkcji modelu B3 – 1993 Volkswagen zaproponował edycję specjalną Trend. Także pod koniec produkcji passatem B3 zainteresowała się niemiecka firma tuningowa ABT, która wprowadziła na rynek specjalną ofertę zmieniającą stylistykę passata. więcej na stronie http://www.vw-passat.pl/portal/passat-b3-b4
    Historia Passata B3 [35i]
    Passat o oznaczeniu modelowym B3 i wewnętrznym 35i został zaprezentowany na salonie motoryzacyjnym w Genewie w marcu 1987 roku, jako model produkcyjny na rok 1988. Do produkcji od razu zostały wdrożone obie wersje nadwozia – sedan i kombi (Variant), które zjeżdżały z taśm produkcyjnych w fabrykach Volkswagena w Wolfsburgu oraz Emden.

    Silniki oferowane w Passacie B3
    W odróżnieniu od poprzedniej wersji B2, Volkswagen wprowadził w modelu B3 silniki usytuowane poprzecznie. Nowy passat na swoje czasy był sztandarową limuzyną Volkswagena, w przeciągu 6 lat produkcyjnych zarówno silniki jak i wyposażenie passata odpowiednio ewaluowały. W pierwszej kolejności passat otrzymał silnik gaźnikowy 1.6 o mocy 75 KM (EZ, ABN), silnik z wtryskiem jednopunktowym 1.8 o mocy 90 KM (RP) oraz z wielopunktowym 1.8 o mocy 112 KM (PB). Wkrótce pojawiła się wersja z 16 zaworowym silnikiem 1.8 o mocy 136 KM (KR).

    Fani silników wysokoprężnych również znaleźli w 1988 roku coś dla siebie. Passat był też oferowany z niezniszczalnym silnikiem diesla 1.6 wyposażonym w turbosprężarkę i osiągającym moc 80 KM (RA, SB). W następnych latach pojawiły się silniki diesla o pojemności 1.9 bez turbosprężarki legitymujący się zawrotną mocą 68 KM (1Y).

    Dla fanów mocnych wrażeń Volkswagen przewidział passata z silnikiem 1.8 (PG) wyposażonego w kompresor G60 (Roots) oferowanego z napędem na cztery koła, realizowanym za pomocą sprzęgła lepkościowego. Volkswagen nazwał ten typ napędu „Syncro”. Silnik z kompresorem legitymował się mocą wynoszącą 160 KM.

    Lata dziewięćdziesiąte zaowocowały wprowadzeniem nowych silników do produkcji, były to wersje 1.8 o mocy 75KM (AAM) oraz 1.8 o mocy 107KM (PF), zastąpiły one wysłużone już jednostki oferowane na początku produkcji. Pierwszym dwu litrowym silnikiem w passacie był silnik 2.0 o mocy 115 KM (2E), który zastąpił silnik 1.8 112 KM (PB), zaś odmianę 16 zaworową silnika 1.8 (KR) zastąpiono również 2.0 o tej samej mocy znamionowej wynoszącej 136 KM (9A). Zmiany dotknęły również najsłabszą benzynową jednostkę oferowaną w passacie, passata można było zakupić z silnikiem 1.6 o mocy 72 KM (RF, 1F).

    Najpopularniejszy silnik 1.8 z wtryskiem jednopunktowym (RP) także doczekał się modernizacji i do końca produkcji modelu B3, a później z powodzeniem w modelu B4 silnik 1.8 o oznaczeniu ABS napędzał niejednego passata. Pojawiła się również odmiana silnika wysokoprężnego z turbosprężarką o pojemności 1.9 i mocy 75 KM (AAZ).

    Pod koniec 1990 roku, fani wysilonego kompresorem silnika 1.8 (PG) zostali wystawieni na próbę, gdyż Volkswagen upchnął pod maskę i wprowadził do seryjnej produkcji silnik 6 cylindrowy. Nie był to jednak zwykły silnik 6cio cylindrowy. Charakteryzował się pojemnością 2.8, a cylindry umieszczone były pod kątem 15 stopni, nie był to zatem silnik rzędowy ani silnik widlasty, stąd Volkswagen nadał mu nazwę VR6, jako połączenie oznaczeń tych dwóch typów silnika.

    Na specjalne życzenie sekcja sportowa Volkswagena pod nazwą Volkswagen Motorsport przygotowała specjalną wersję silnika 1.8 G60 wyposażoną w 16 zaworów (PG posiadał 8 zaworów), która osiągała moc 210KM, silnik ten jest silnikiem unikatowym. Passat był oferowany z 5cio biegową przekładnią, a w modelach z benzynowym silnikiem 75 konnym była montowana skrzynia 4ro biegowa. W modelach 2.0 i 2.8 występowała również 4ro biegowa skrzynia automatyczna

    Wersje wyposażenia
    Zmiany w passacie nie objęły tylko i wyłącznie silników. Poza różnymi wersjami wyposażeniowymi, które to charakteryzowały się właściwymi dla siebie cechami, Volkswagen wprowadził w miarę upływu lat parę modyfikacji stosowanych rozwiązań, jak również wzbogacił listę wyposażenia dodatkowego. W niektórych przypadkach możliwe do wykupienia opcje przerastały epokę, w której passat był produkowany.

    Z wyposażenia, które było oferowane w passacie B3 należy wymienić wspomaganie kierownicy, centralny zamek, klimatyzację (manualną oraz automatyczną Climatronic, niektóre modele zamawiane były z nawiewem typu Thermotronic), elektrycznie regulowane i podgrzewane lusterka zewnętrzne, elektrycznie otwierane szyby z przodu i z tyłu (Volkswagen zastąpił pierwotne sterowanie w panelu kierowcy, sterowaniem elektrycznymi szybami przyciskami umieszczonymi w rączkach drzwi przednich w późniejszych latach produkcji), szyberdach, podgrzewane fotele, regulowane oparcia kanapy tylnej, oraz regulowane siedzisko kanapy tylnej, regulowane fotele przednie i kierownica, materiałowe, welurowe i skórzane tapicerki, układ ABS, a w końcowym roku produkcji również poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera.

    Nowością na rynku było wprowadzenie opcjonalnego pneumatycznego (automatycznie regulowanego) tylnego zawieszenia dostępnego dla nadwozia kombi. Pełna lista wyposażenia standardowego i opcjonalnego zawarta jest w rozdziale dotyczącym wyposażenia oraz w wątku na forum, w którym wymienione są rzadko spotykane opcje wyposażeniowe.

    Passat oferowany był w podstawowych wersjach wyposażeniowych CL, GL oraz GT, dodatkowo Volkswagen wprowadził standardową wersję wyposażeniową dostępną w passatach z silnikiem VR6. Produkowane były również edycje specjalne passata, w 1992 roku Volkswagen zaproponował edycję Arriva, GT Edition One (nazywaną także Wolfsburg Edition) oraz Special. W marcu ostatniego roku produkcji modelu B3 – 1993 Volkswagen zaproponował edycję specjalną Trend. Także pod koniec produkcji passatem B3 zainteresowała się niemiecka firma tuningowa ABT, która wprowadziła na rynek specjalną ofertę zmieniającą stylistykę passata. więcej na stronie http://www.vw-passat.pl/portal/passat-b3-b4
    16 kwietnia 2012, 17:20 przez Bandzior (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Źródło: http://www.vw-passat.pl
    Głosów
    31
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    31

    Rajdowe legendy - Toyota Corolla WRC

    Rajdowe legendy - Toyota Corolla WRC – Samochód był używany przez oficjalny zespół Toyoty od 1997 do 1999 roku. Zadebiutował na Rajdzie Finlandii w 1997 i uzyskał tytuł licencjata Builders (1999), 4 zwycięstwa i 30 podium. Silnik: 1.972 cc turbo. Cylindry: R4. Zawory: 16 Średnica x skok tłoka: 85,4 x 86,0 mm Moc: 299 KM Moment obrotowy: 510 Nm Napęd na wszystkie koła Sekwencyjna sześciobiegowa skrzynia biegów.
    Samochód był używany przez oficjalny zespół Toyoty od 1997 do 1999 roku.
    Zadebiutował na Rajdzie Finlandii w 1997 i uzyskał tytuł licencjata Builders (1999), 4 zwycięstwa i 30 podium.

    Silnik: 1.972 cc turbo.
    Cylindry: R4.
    Zawory: 16
    Średnica x skok tłoka: 85,4 x 86,0 mm
    Moc: 299 KM
    Moment obrotowy: 510 Nm
    Napęd na wszystkie koła
    Sekwencyjna sześciobiegowa skrzynia biegów.
    10 kwietnia 2012, 23:12 przez DaN0 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło: http://dayerses.com/data_images/pos…
    Głosów
    14
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    14

    Zobacz następne