Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 373 takie materiały
    Lamborghini 400 GT – Sportowe 4-osobowe coupe produkowane przez włoską firmę Lamborghini w latach 1966-1967 jako następca 350 GT. Samochód zaprezentowano po raz pierwszy w marcu 1966 roku w Genewie. W 1966 Lamborghini zaprezentowało Miurę P400, która posiadała doskonały silnik o pojemności 3,9 l, więc Lamborghini zastosowało ciekawy chwyt marketingowy. Silnik i skrzynię biegów z Miury zamontowano w 350 GT, tworząc w ten sposób 400 GT, które zostało zaprezentowane wraz z Miurą. Rama, nadwozie i wnętrze pochodzą prosto od 350 GT. 20 egzemplarzy 400 GT sprzedano ze stalowym nadwoziem, a ostatnie 3 sztuki posiadały całkowicie aluminiowe nadwozia Superleggera. Oferowały znacznie lepsze możliwości, jednak były niemal dwukrotnie droższe od stalowego 400 GT. Silnik pochodzący z Lamborghini Miury to V12 o pojemności 3,9 l wytwarzające moc 324 KM i moment obrotowy 355 Nm. Prędkość maksymalna wynosi 249 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h zajmuje 6,6 sekund.
    Sportowe 4-osobowe coupe produkowane przez włoską firmę Lamborghini w latach 1966-1967 jako następca 350 GT. Samochód zaprezentowano po raz pierwszy w marcu 1966 roku w Genewie. W 1966 Lamborghini zaprezentowało Miurę P400, która posiadała doskonały silnik o pojemności 3,9 l, więc Lamborghini zastosowało ciekawy chwyt marketingowy. Silnik i skrzynię biegów z Miury zamontowano w 350 GT, tworząc w ten sposób 400 GT, które zostało zaprezentowane wraz z Miurą. Rama, nadwozie i wnętrze pochodzą prosto od 350 GT. 20 egzemplarzy 400 GT sprzedano ze stalowym nadwoziem, a ostatnie 3 sztuki posiadały całkowicie aluminiowe nadwozia Superleggera. Oferowały znacznie lepsze możliwości, jednak były niemal dwukrotnie droższe od stalowego 400 GT. Silnik pochodzący z Lamborghini Miury to V12 o pojemności 3,9 l wytwarzające moc 324 KM i moment obrotowy 355 Nm. Prędkość maksymalna wynosi 249 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h zajmuje 6,6 sekund.
    1967 Chevrolet Camaro SS – W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    Bugatti EB110 SS – Hipersamochód produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bugatti Automobili w latach 1992–1995. W 1987 roku włoski przedsiębiorca Romano Artioli, założył w Campogalliano przedsiębiorstwo Bugatti Automobili SpA, mające na celu przywrócenie do życia tej świetnej niegdyś marki. Efektem prac był zaprezentowany w stodziesiatą rocznicę urodzin założyciela przedsiębiorstwa, supersportowy model Bugatti EB110 w roku 1991. Bugatti, obchodzące 110-rocznicę urodzin swojego założyciela Ettore Bugatti, zaprezentowało EB110, napędzane 3,5-litrowym V12 z 4 turbosprężarkami japońskiego przedsiębiorstwa IHI o mocy 560 KM. Najmocniejszą wersją EB110 jest SS (Super Sport). Powstało zaledwie 31 egzemplarzy w tej wersji. Moc w tym modelu została zwiększona o 50 KM i wynosiła 611 KM. Wzmocniono zawieszenie i hamulce wraz ze wzrostem mocy polepszył się moment obrotowy i osiągi. We wnętrzu znajduje się więcej aluminium i prawdziwego wykończenia z kevlaru na tunelu środkowym i innych elementach obsługi wnętrza. Najbardziej widocznym elementem różniącym obydwa modele GT i SS jest widoczne na nadwoziu wyfrezowane 5 otworów na lepsze chłodzenie silnika. EB110 SS osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,26 s.
    Hipersamochód produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bugatti Automobili w latach 1992–1995. W 1987 roku włoski przedsiębiorca Romano Artioli, założył w Campogalliano przedsiębiorstwo Bugatti Automobili SpA, mające na celu przywrócenie do życia tej świetnej niegdyś marki. Efektem prac był zaprezentowany w stodziesiatą rocznicę urodzin założyciela przedsiębiorstwa, supersportowy model Bugatti EB110 w roku 1991. Bugatti, obchodzące 110-rocznicę urodzin swojego założyciela Ettore Bugatti, zaprezentowało EB110, napędzane 3,5-litrowym V12 z 4 turbosprężarkami japońskiego przedsiębiorstwa IHI o mocy 560 KM. Najmocniejszą wersją EB110 jest SS (Super Sport). Powstało zaledwie 31 egzemplarzy w tej wersji. Moc w tym modelu została zwiększona o 50 KM i wynosiła 611 KM. Wzmocniono zawieszenie i hamulce wraz ze wzrostem mocy polepszył się moment obrotowy i osiągi. We wnętrzu znajduje się więcej aluminium i prawdziwego wykończenia z kevlaru na tunelu środkowym i innych elementach obsługi wnętrza. Najbardziej widocznym elementem różniącym obydwa modele GT i SS jest widoczne na nadwoziu wyfrezowane 5 otworów na lepsze chłodzenie silnika. EB110 SS osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,26 s.
    1970 Chevrolet Nova SS – Nova to samochód osobowy klasy średniej produkowany przez amerykańską marką Chevrolet w latach 1967–1979. Pierwsza generacja modelu ukazała się w 1967 roku. Prezentując samochód Chevrolet zdecydował się zastosować nazwę Nova dla następcy Chevy II, wobec którego Nova było dotychczas jedną z wersji wyposażeniowych. Samochód powstał na platformie X-body koncernu General Motors, na bazie której skonstruowane zostały także bliźniacze konstrukcje Buicka, Oldsmobile i Pontiaca. Pierwsza generacja Chevroleta Novy wyróżniała się masywnie zarysowanymi przednimi błotnikami z wysuniętymi krawędziami, a także obłymi nadkolami tylnymi, które współgrały z łagodnie opadającą linią bagażika. Wraz z debiutem Novy, Chevrolet opracował także topową, sportową odmianę Nova SS. Pod kątem wizualnym wyróżniała się ona dodatkowymi spojlerami, sportowym ogumieniem i zmodyfikowanymi zderzakami, za to pod kątem technicznym pojawił się silnik V8 o przedziałach mocy od 350 do 375 KM.
    Nova to samochód osobowy klasy średniej produkowany przez amerykańską marką Chevrolet w latach 1967–1979. Pierwsza generacja modelu ukazała się w 1967 roku. Prezentując samochód Chevrolet zdecydował się zastosować nazwę Nova dla następcy Chevy II, wobec którego Nova było dotychczas jedną z wersji wyposażeniowych. Samochód powstał na platformie X-body koncernu General Motors, na bazie której skonstruowane zostały także bliźniacze konstrukcje Buicka, Oldsmobile i Pontiaca. Pierwsza generacja Chevroleta Novy wyróżniała się masywnie zarysowanymi przednimi błotnikami z wysuniętymi krawędziami, a także obłymi nadkolami tylnymi, które współgrały z łagodnie opadającą linią bagażika. Wraz z debiutem Novy, Chevrolet opracował także topową, sportową odmianę Nova SS. Pod kątem wizualnym wyróżniała się ona dodatkowymi spojlerami, sportowym ogumieniem i zmodyfikowanymi zderzakami, za to pod kątem technicznym pojawił się silnik V8 o przedziałach mocy od 350 do 375 KM.
    26 kwietnia 2022, 20:39 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Miura Roadster – Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana  podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    1970 Chevrolet Chevelle SS – Samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet w latach 1963–1977. Pierwsza generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1963 roku. Model Chevelle poszerzył ofertę Chevroleta jako większa, przestronniejsza i bardziej komfortowa alternatywa dla modelu Chevy II. Samochód miał za zadanie konkurować zarówno z konstrukcjami Forda i Dodge'a, jak i American Motors. Druga generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Druga generacja modelu rozwinęła pod kątem stylistycznym projekt z poprzednika, zyskując charakterystyczne, ścięte pod kątem błotniki łączące się z położoną pod kątem atrapą chłodnicy i podwójnymi, okrągłymi reflektorami. Innym charakterystycznym akcentem stało się wyraźne wybrzuszenie na atrapie chłodnicy, także wyraźnie pozbawiona wyraźniejszych przetłoczeń karoseria. Podobnie jak poprzednik, z każdym kolejnym rokiem produkcji drugiej generacji Chevelle samochód przeszedł restylizacje. W czasie, gdy pierwsza przeprowadzona w 1968 roku przyniosła jedynie drobne modyfikacje w przedniej części nadwozia, tak druga z 1969 roku wiązała się z gruntownym przestylizowaniem pasa przedniego z charakterystycznym obudowaniem blachą podwójnych reflektorów. Ostatnia modernizacja z 1971 roku ponownie gruntownie odmieniła wygląd nadwozia, gdzie tym razem pojawiły się pojedyncze reflektory i duża atrapa chłodnicy. Druga generacja topowego Chevelle SS zyskała linię dachu nawiązującą do fastbacków. Wersja zamknięta występowała jako coupe lub hardtop coupe. Początkowo paleta jednostek napędowyc była taka sama jak w przypadku poprzednika. Z czasem dodano równieżsilnik COPO 427 V8 o mocy 425 KM. W 1971 roku ofertę poszerzyły z kolei silniki L34 402 V8 (350, 375 KM), LS5 454 V8 (360 KM) i LS6 454 V8 (450 KM). Ten ostatni był najmocniejszym seryjnie produkowanym Chevroletem Chevelle SS.W 1972 roku zmianie ponownie uległa paleta oferowanych silników. Ze względu na kryzys paliwowy rozpoczęło się obniżanie ich mocy. W 1972 dostępne były: L65 350 V8 (165 KM), 350 V8 (175 KM), LS3 402 V8 (240 KM), LS5 454 V8 (270 KM).
    Samochód osobowy klasy wyższej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet w latach 1963–1977. Pierwsza generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1963 roku. Model Chevelle poszerzył ofertę Chevroleta jako większa, przestronniejsza i bardziej komfortowa alternatywa dla modelu Chevy II. Samochód miał za zadanie konkurować zarówno z konstrukcjami Forda i Dodge'a, jak i American Motors. Druga generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Druga generacja modelu rozwinęła pod kątem stylistycznym projekt z poprzednika, zyskując charakterystyczne, ścięte pod kątem błotniki łączące się z położoną pod kątem atrapą chłodnicy i podwójnymi, okrągłymi reflektorami. Innym charakterystycznym akcentem stało się wyraźne wybrzuszenie na atrapie chłodnicy, także wyraźnie pozbawiona wyraźniejszych przetłoczeń karoseria. Podobnie jak poprzednik, z każdym kolejnym rokiem produkcji drugiej generacji Chevelle samochód przeszedł restylizacje. W czasie, gdy pierwsza przeprowadzona w 1968 roku przyniosła jedynie drobne modyfikacje w przedniej części nadwozia, tak druga z 1969 roku wiązała się z gruntownym przestylizowaniem pasa przedniego z charakterystycznym obudowaniem blachą podwójnych reflektorów. Ostatnia modernizacja z 1971 roku ponownie gruntownie odmieniła wygląd nadwozia, gdzie tym razem pojawiły się pojedyncze reflektory i duża atrapa chłodnicy. Druga generacja topowego Chevelle SS zyskała linię dachu nawiązującą do fastbacków. Wersja zamknięta występowała jako coupe lub hardtop coupe. Początkowo paleta jednostek napędowyc była taka sama jak w przypadku poprzednika. Z czasem dodano równieżsilnik COPO 427 V8 o mocy 425 KM. W 1971 roku ofertę poszerzyły z kolei silniki L34 402 V8 (350, 375 KM), LS5 454 V8 (360 KM) i LS6 454 V8 (450 KM). Ten ostatni był najmocniejszym seryjnie produkowanym Chevroletem Chevelle SS.W 1972 roku zmianie ponownie uległa paleta oferowanych silników. Ze względu na kryzys paliwowy rozpoczęło się obniżanie ich mocy. W 1972 dostępne były: L65 350 V8 (165 KM), 350 V8 (175 KM), LS3 402 V8 (240 KM), LS5 454 V8 (270 KM).
    19 kwietnia 2022, 13:40 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Volkswagen – Wersja była produkowana od 2009 do 2013 roku. VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback to klasa niższa średnia samochodów osobowych.

Moc maksymalna wynosi 199 kW, a licząc w koniach mechanicznych moc wersji VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback wynosi 270 KM, co sprawia, że prędkość maksymalna wynosi 250 km/h. Silnik VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback jest rzędowy posiadający 4 cylindry o pojemności 1984 cm3. Na każdy cylinder w silniku VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback przypadają 4 zawory.

Cały układ napędowy VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback osiąga moment obrotowy 350 Nm. VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback posiada stały napęd na 4 koła a typ paliwa na jaki jeździ VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback to benzyna.

Warto nadmienić, że VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback posiada 5 drzwi, 5 siedzeń a bagażnik ma maksymalną pojemność wynoszącą 1305 litrów. Wymiary samochodu: 4212 mm długości, 1786 mm szerokości, 1461 mm wysokości.
    Wersja była produkowana od 2009 do 2013 roku. VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback to klasa niższa średnia samochodów osobowych.

    Moc maksymalna wynosi 199 kW, a licząc w koniach mechanicznych moc wersji VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback wynosi 270 KM, co sprawia, że prędkość maksymalna wynosi 250 km/h. Silnik VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback jest rzędowy posiadający 4 cylindry o pojemności 1984 cm3. Na każdy cylinder w silniku VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback przypadają 4 zawory.

    Cały układ napędowy VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback osiąga moment obrotowy 350 Nm. VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback posiada stały napęd na 4 koła a typ paliwa na jaki jeździ VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback to benzyna.

    Warto nadmienić, że VOLKSWAGEN Golf VI 2.0 TSI 4Mot. R DSG Hatchback posiada 5 drzwi, 5 siedzeń a bagażnik ma maksymalną pojemność wynoszącą 1305 litrów. Wymiary samochodu: 4212 mm długości, 1786 mm szerokości, 1461 mm wysokości.
    Ultima GTR – Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Ultima Sports. Samochód dostępny jest jako 2-drzwiowe coupe. Do napędu użyto silnika V8 o pojemności 5,7 l, który wytwarza moc maksymalną 350 KM i moment obrotowy 475 Nm. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. GTR osiąga prędkość maksymalną 253 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 3,3 s. Istnieje również wersja GTR 720 z ulepszonym silnikiem, który wytwarza moc 720 KM, co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 370 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 2,6 s.
    Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Ultima Sports. Samochód dostępny jest jako 2-drzwiowe coupe. Do napędu użyto silnika V8 o pojemności 5,7 l, który wytwarza moc maksymalną 350 KM i moment obrotowy 475 Nm. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. GTR osiąga prędkość maksymalną 253 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 3,3 s. Istnieje również wersja GTR 720 z ulepszonym silnikiem, który wytwarza moc 720 KM, co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 370 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 2,6 s.
    18 kwietnia 2022, 20:38 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Jaguar XJ220 – Supersamochód skonstruowany i produkowany przez brytyjską firmę Jaguar w latach 1992-1994. XJ220 zbudowano z jednego powodu. Mianowicie chodziło o prędkość, Jaguar chciał się liczyć w superszybkim światku, dominujących od lat Ferrari i Lamborghini. W roku 1984 po prezentacji Ferrari 288 GTO zaczęto prowadzić pracę nad super-szybkim Jaguarem, którego nazwano roboczo "220", gdyż prędkość w milach jaką zakładano, że osiągnie będzie równa 220 mili na godzinę, czyli 352 km/h. Nad samochodem pracowano w weekendy i nazwano go później projekt "Sobota". XJ220 miał 3,5-litrowy 24-zaworowy silnik V6 Twin-turbo zaprojektowany przez firmę TWR, który generował moc maksymalną 542 KM i moment obrotowy 645 Nm. XJ220 był najszybszym samochodem na świecie. W 1992 roku na owalnym torze o długości 12,5 km w Nardo we Włoszech kierowca wyścigowy Formuły 1 Martin Brundle, prowadząc XJ220, rozpędził się do 341,7 km/h. Ustanowił on tym nowy rekord prędkości dla najszybszego seryjnego samochodu świata. Auto zaopatrzone było w katalizatory, które skutecznie redukowały moc maksymalną silnika o około 60 KM. Gdy pozbyto się katalizatorów, aby osiągnąć jeszcze większą prędkość, zwiększono maksymalne obroty silnika z 7200 do 7900 obrotów na minutę, Brundle wsiadł jeszcze raz, aby osiągnąć maksymalną prędkość 347,4 km/h i przekłada się na prędkość na prostej drodze równą ok. 357 km/h. Jesienią 1993 roku na tym samym torze pobił go, także angielski, McLaren F1, osiągając 371,4 km/h. Wyprodukowano zaledwie 281 z planowej produkcji 350 egzemplarzy tego modelu.
    Supersamochód skonstruowany i produkowany przez brytyjską firmę Jaguar w latach 1992-1994. XJ220 zbudowano z jednego powodu. Mianowicie chodziło o prędkość, Jaguar chciał się liczyć w superszybkim światku, dominujących od lat Ferrari i Lamborghini. W roku 1984 po prezentacji Ferrari 288 GTO zaczęto prowadzić pracę nad super-szybkim Jaguarem, którego nazwano roboczo "220", gdyż prędkość w milach jaką zakładano, że osiągnie będzie równa 220 mili na godzinę, czyli 352 km/h. Nad samochodem pracowano w weekendy i nazwano go później projekt "Sobota". XJ220 miał 3,5-litrowy 24-zaworowy silnik V6 Twin-turbo zaprojektowany przez firmę TWR, który generował moc maksymalną 542 KM i moment obrotowy 645 Nm. XJ220 był najszybszym samochodem na świecie. W 1992 roku na owalnym torze o długości 12,5 km w Nardo we Włoszech kierowca wyścigowy Formuły 1 Martin Brundle, prowadząc XJ220, rozpędził się do 341,7 km/h. Ustanowił on tym nowy rekord prędkości dla najszybszego seryjnego samochodu świata. Auto zaopatrzone było w katalizatory, które skutecznie redukowały moc maksymalną silnika o około 60 KM. Gdy pozbyto się katalizatorów, aby osiągnąć jeszcze większą prędkość, zwiększono maksymalne obroty silnika z 7200 do 7900 obrotów na minutę, Brundle wsiadł jeszcze raz, aby osiągnąć maksymalną prędkość 347,4 km/h i przekłada się na prędkość na prostej drodze równą ok. 357 km/h. Jesienią 1993 roku na tym samym torze pobił go, także angielski, McLaren F1, osiągając 371,4 km/h. Wyprodukowano zaledwie 281 z planowej produkcji 350 egzemplarzy tego modelu.
    18 kwietnia 2022, 19:43 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Jaguar XJR-S – Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez brytyjską markę Jaguar w latach 1975–1996. Zastąpił on model E-Type we wrześniu 1975 roku i był oparty na nadwoziu limuzyny XJ. Został on opracowany jako XK-F, mimo że miał zupełnie inny charakter niż jego poprzednik. Nie miał tego samego sportowego stylu, jednak był udanym grand tourerem i był bardziej aerodynamiczny niż E-Type. Od 1988 roku, specjalna wersja XJR-S z silnikiem V12 o pojemności 5,3 l została wyprodukowana przez JaguarSport, oddzielnej spółki należącej pół na pół do Jaguara i TWR. Samochód ten miał charakterystyczny body kit, specjalne felgi aluminiowe i zawieszenie oraz zwiększenie sterowności. Pierwsze 100 z tych samochodów były określane jako "celebracja Le Mans" w celu upamiętnienia zwycięstwa Jaguara 1988 w Le Mans. W latach 1988 i 1989 łącznie 350 XJR-S zostało wyprodukowanych z silnikiem 5,3 l. Po wrześniu 1989 r. Zmiana ta została wprowadzona do specjalnego silnika sześciolitrowego silnika z systemem zarządzania mocą 314 KM później 329 KM, który znacznie różnił się od standardowego silnika stosowanego w późniejszych modelach XJS 6 l. XJR-S pozostawał na linii produkcyjnej do 1993 roku, a łącznie powstało 1130 egzemplarzy.
    Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez brytyjską markę Jaguar w latach 1975–1996. Zastąpił on model E-Type we wrześniu 1975 roku i był oparty na nadwoziu limuzyny XJ. Został on opracowany jako XK-F, mimo że miał zupełnie inny charakter niż jego poprzednik. Nie miał tego samego sportowego stylu, jednak był udanym grand tourerem i był bardziej aerodynamiczny niż E-Type. Od 1988 roku, specjalna wersja XJR-S z silnikiem V12 o pojemności 5,3 l została wyprodukowana przez JaguarSport, oddzielnej spółki należącej pół na pół do Jaguara i TWR. Samochód ten miał charakterystyczny body kit, specjalne felgi aluminiowe i zawieszenie oraz zwiększenie sterowności. Pierwsze 100 z tych samochodów były określane jako "celebracja Le Mans" w celu upamiętnienia zwycięstwa Jaguara 1988 w Le Mans. W latach 1988 i 1989 łącznie 350 XJR-S zostało wyprodukowanych z silnikiem 5,3 l. Po wrześniu 1989 r. Zmiana ta została wprowadzona do specjalnego silnika sześciolitrowego silnika z systemem zarządzania mocą 314 KM później 329 KM, który znacznie różnił się od standardowego silnika stosowanego w późniejszych modelach XJS 6 l. XJR-S pozostawał na linii produkcyjnej do 1993 roku, a łącznie powstało 1130 egzemplarzy.
    18 kwietnia 2022, 19:32 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj