Szukaj
Znalazłem 181 takich materiałów
Dostępne modele mk3:
Capri L (1.3, 1.6)
Capri LS (1.6)
Capri GL (1.6, 2.0)
Capri S (1.6, 2.0, 2.3, 3.0)
Capri Laser (1.6, 2.0)
Capri Ghia (2.0, 3.0)
Capri 2.8 Injection (2.8)
Capri 2.8 Injection Special (2.8)
Capri 280 (2.8)
Ponadto modele specjalne:
Capri Cabaret I i II (1.6, 2.0)
Capri Calypso I i II (1.6)
Capri Cameo (1.3, 1.6)
Capri GT4 (1.6, 2.0)
Capri Tempo (1.3, 1.6)
1980 - wprowadzenie do oferty 'topowego' modelu 2.8i - 160 KM, 0–100 km/h 7,8 s
1981 - Ford Capri Turbo - 2.8 turbo - 188 KM
1981 - Zakspeed Capri - wersja przeznaczona do wyścigów torowych
1982 - Tickford Capri - angielska luksusowa wersja, silnik 2.8i turbo 200 KM, 0–100 km/h 6,0 s; całość składana w zakładach Tickford'a
1984 - koniec produkcji w Niemczech
1986 - pożegnalna, limitowana seria 280 "Brookland" dostępna jedynie w kolorze brookland green,
1987 - zakończenie produkcji trzeciej generacji
Po raz pierwszy w rajdzie samochodowym wystartował w 1968 r. W 1973 r. zadebiutował w rajdowych mistrzostwach świata (Rajd Monte Carlo), w 1974 r. zdobył tytuł mistrza Europy (jadąc Oplem Asconą A), a 1975 r. odniósł pierwsze zwycięstwo w eliminacji mistrzostw świata, zwyciężając w Rajdzie Acropolis.
Największe sukcesy w karierze odniósł na przełomie lat 70. i 80. Dwukrotnie (1980 - we Fiacie 131 Abarth i 1982 - w Oplu Asconie 400) zdobył tytuły rajdowego mistrza świata, poza tym w 1983 r. był drugi, a latach 1978 i 1985 - trzeci. Do innych jego sukcesów należało zwycięstwo w Rajdzie Afryki (1982, w Oplu Asconie 400), jak również czterokrotne I miejsca w Rajdzie Monte Carlo (1980, 1982, 1983, 1984). Łącznie w latach 1973 - 1987 na podium wyścigów z cyklu eliminacji mistrzostw świata stawał 31 razy, w tym 14 razy na najwyższym stopniu (ostatnie zwycięstwo w 1985 r. w Rajdzie Sanremo). W pierwszym rajdowym zwycięstwie jego pilotem był Jochen Berger, a we wszystkich pozostałych - Christian Geistdörfer, natomiast odnosił je samochodami Opel Ascona (1975), Fiat 131 Abarth (1978-1980), Opel Ascona 400 (1982), Lancia Rally 037 (1983), Audi Quattro A2 (1984) oraz Audi Sport Quattro E2 (1985).
Od zakończenia kariery zawodniczej pracuje jako kierowca testowy samochodów Porsche
Alén jest jednym z najbardziej utytułowanych kierowców rajdowych w historii i jednym z "Latających Finów". Swoją karierę rajdową zaczynał w 1969 roku za kierownicą Renault 8 Gordini. Od tego czasu jeździł jeszcze w wielu innych samochodach jak Volvo, Fiat, Lancia, Subaru,Toyota i Ford. W historii startów w WRC zwyciężył w 19 rajdach.
Zanim ustworzono Rajdowe Mistrzostwa Świata w 1979, Alén wygrał FIA Cup w 1978 roku jeżdżąc wówczas dla zespołu Fiata.
Po przejściu do zespołu Lancii, Alén nadal odnosił sukcesy. W 1986 roku minimalnie przegrał mistrzostwo świata ze swoim rywalem Juhą Kankkunenem. W sezonie Alén wygrał w Rajdzie San Remo tylko dlatego, że Peugeot Kankkunena został wykluczony z rajdu przez organizatorów z powodu niedozwolonych przeróbek technicznych. Peugeot odwołał się od tej decyzji w FISA, która ostatecznie anulowała wyniki rajdu, a Alén cieszył się z tytułu mistrza świata tylko przez 11 dni.
W 1995 roku Alén ścigał się w Mistrzostwach Samochodów Turystycznych będąc kierowcą Alfa Romeo, a wcześniej startował w DTM. W1996 i 1997 roku startował w Andros Trophy.
Świętując swoje 50 urodziny w 2001 roku, Alén postanowił wystartować w Rajdzie Finlandii i zajął wówczas całkiem niezłą 16. pozycję za kierownicą Forda Focusa WRC.
W swojej karierze startował z różnymi pilotami, najdłużej (1973-1993) z Ilkką Kivimäkim. Oprócz tego pilotowali mu Juhani Toivonen, Atso Aho, Paul White i Ilkka Riipinen.
W Japonii i Ameryce nadal można dostać części do modyfikacji silnika 2T-G oraz reszty najważniejszych elementów. Nawet po niemal 45 latach, to usportowione, lekkie i nieskomplikowane w budowie coupe, nadal daje ludziom wiele frajdy.