Gran Sport to samochód sportowy typu muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Buick w latach 1965–1971. W 1965 roku Buick zaprezentował pierwszego w swojej historii sportowego muscle cara. Samochód powstał na bazie modelu Skylark, dzieląc z nim platformę, wybrane rozwiązania techniczne i elementy wystroju wnętrza. Karoseria zyskała głęboko zmodyfikowaną, sportową sylwetkę. Ofertę modelu Gran Sport, zwanego też pod skróconą nazwą GS tworzyło wiele wersji specjalnych, na czele z topową GSX. Produkcja modelu trwała do 1971 roku. W zawieszeniu zastosowano niezależne wahacze z przodu i sprężyny spiralne z tyłu. Drążki reakcyjne z przodu i z tyłu poprawiły jazdę po łuku, a 11-calowe tarcze hamulcowe z przodu i użebrowane bębny hamulcowe z tyłu poprawiły hamowanie. W modelu podstawowym GSX standardem był 7,5-litrowy silnik. Większość nabywców wybierała wersję Stage 1 z 4-przelotowym gaźnikiem Quadrajet i krzywkami o wysokim wzniosie, większymi zaworami i stopniem sprężania 10,5:1, osiągającą moc 399 KM.
Regal Grand National został zaprezentowany w 1982 roku, jako muscle car zbudowany na bazie wersji coupe modelu Regal. Rok 1987 był ostatnim rokiem produkcji Grand Nationala. Buick wyprodukował w limitowanej liczbie 547 egzemplarzy wersję Grand National GNX. W samochodzie zamontowano silnik zmodyfikowany przez McLarena, osiągał on moc maksymalną 276 KM i 488 Nm momentu obrotowego. Wprowadzono ulepszone zawieszenie, turbosprężarkę z ceramicznym wirnikiem, znacznie wydajniejszą chłodnicę powietrza doładowanego, układ wydechowy z dwoma tłumikami czy też przeprogramowaną skrzynię biegów Turbo Hydramatic 200-4R z niestandardowym sprzęgłem hydrokinetycznym. Zewnętrzne zmiany stylistyczne objęły otwory znajdujące się przednich błotnikach, zastosowano także 16-calowe czarne felgi. GNX osiąga prędkość maksymalną 230 km/h, a osiągnięcie 100 km/h zajmuje 5 sekund.
Trzecia generacja Chevroleta Monte Carlo została zaprezentowana po raz pierwszy w 1977 roku. Trzecia generacja Monte Carlo przyniosła największe zmiany w wyglądzie tego pojazdu od momentu debiutu przed niespełna dekadą, początkowo opierając się jednak na dotychczasowej architekturze General Motors o nazwie A-body. Samochód powstał w ramach ścisłej współpracy z markami Buick, Oldsmobile i Pontiac, podobnie jak bliźniacze konstrukcje tych filii GM zyskując charakterystyczną sylwetkę łączącą kanciaste kształty przedniej części nadwozia z płynną, łukowatą sylwetką tylnych nadkoli oraz części bagażnika. Podczas 10-letniej obecności na rynku, trzecia generacja Monte Carlo przeszła dwie duże modernizacje. W ramach pierwszej, przeprowadzonej w 1980 roku, pas przedni zyskał zupełnie nowy wygląd z podwójnymi, węższymi kloszami i innym wyglądem atrapy chłodnicy. Druga, znacznie poważniejsza modernizacja, przeprowadzona została w roku 1986. Przyniosła ona nie tylko zmiany w wyglądzie, polegające głównie na nowym pasie przednim z jeszcze węższymi, zespolonymi reflektorami i zmodyfikowanym grillem, ale i zastosowaniem nowej platformy G-body - i to pomimo zachowania tych samych proporcji nadwozia co dotychczas. Najsilniejszym dostępnym silnikiem był produkowany przez Oldsmobile V8 LF9 o pojemności 5,7 l.
