Mechanik Krzysztof oraz Señor Rojas zapraszają na pierwszy odcinek z serii "Chłopaki z warsztatów" w której znajdą się ich warsztatowe przygody. Zaczynamy od naprawy Volkswagena Transportera szóstej generacji, w którym doszło do mało profesjonalnej naprawy. Chłopaki podjęli się wyzwania poprawienia błędów poprzedników.
Samochód sportowy typu pony car klasy średniej produkowany przez amerykańską marką Dodge w latach 1969–1983 i ponownie od 2008 roku. Challenger został zaprezentowany po raz pierwszy w 1969 roku. Został zaprojektowany jako rywal dla Forda Mustanga i Chevroleta Camaro. Chrysler miał w swojej ofercie jeszcze jeden pojazd oparty na płycie podłogowej E-body, był to nieco mniejszy Plymouth Barracuda. Zarówno Challenger jak i Barracuda dostępne były w wielu opcjach wyposażenia, gama jednostek napędowych zawierała prawie wszystkie silniki Chryslera z tamtego okresu. Za stylistykę nadwozia odpowiadał Carl Cameron, zaprojektował on także wcześniej pierwszą generację Dodge Chargera. Przedni grill w Challengerze zaczerpnięty został właśnie z prototypu Chargera z 1966 roku. Wersją nastawioną na sportowe osiągi była R/T (Road/Track). Z podstawowym silnikiem V8 Magnum 383 osiągała ona moc maksymalną 340 KM oraz 304 KM dla egzemplarzy z 1971 roku. Opcjonalnie dostępne były większe jednostki: V8 Magnum 440 7,2 l o mocy 380 KM, V8 440 Six-Pack o mocy 395 KM oraz V8 426 Hemi 7 l o mocy 431 KM. Rocznik 1970 R/T mógł zostać zamówiony w jeszcze bardziej luksusowej odmianie SE - skórzane obicia foteli, winylowy dach, mniejsza tylna szyba oraz centralna konsola. Powstało około 30,000, w tym 4630 w wersji R/T.
W 1987 roku Esprit został zmodernizowany przez brytyjskiego projektanta Petera Stevensa. Stevens, który później zaprojektował McLarena F1, zaprojektował mniej kanciastego, bardziej zaokrąglonego Esprita. Zmieniony Esprit nie otrzymał nowego numeru serii, ale często jest nazywany kodem projektu X180. W 1989 roku system K-Jetronic został zastąpiony systemem wielopunktowego wtrysku paliwa Lotus/Delco. Ten zmieniony silnik znany był jako Typ 910S. Silnik 910S trafił do nowego modelu Special Equipment (SE), który również otrzymał zmiany w nadwoziu, z progami bocznymi równoległymi do nadwozia, pięcioma kanałami powietrznymi w przedniej tamie, lusterkami bocznymi z Citroena CX i dodanie tylnego skrzydła. Nowy silnik wytwarzał moc 264 KM. Prędkość maksymalna wynosiła 257 km/h, a czas przyspieszania do 100 km/h 5,2 sekundy.