Szukaj
Szwedzki producent samochodów Volvo zdobył uznanie za bezpieczeństwo i komfort. Zobacz, jak ewoluowały najlepsze modele samochodów Volvo na przestrzeni lat. Jeśli jesteś prawdziwym fanem samochodów, musisz wiedzieć, że Volvo jest jedną z najpopularniejszych marek samochodów na polskim rynku.
Ludzie zaufali Volvo, ponieważ są one znane z tego, że są super bezpieczne i wygodne, zwłaszcza gdy wybierasz się w długą podróż. Mechanicy również znają te samochody na wylot. Jeśli kiedykolwiek będziesz potrzebować części zamiennej, po prostu zadzwoń do Ovoko, a oni zdobędą części Volvo, których potrzebujesz, nawet te starsze.
Od momentu powstania w 1927 roku, Volvo do dziś wyprodukowało wiele wysokiej jakości samochodów. Zobaczmy, jak ewoluowały topowe modele Volvo na przestrzeni lat.
Volvo 240 (1974-1993)
W 1974 roku Volvo zaprezentowało model Volvo 240, który zapoczątkował trwającą prawie dwie dekady historię sukcesu. W połowie lat 70-tych Volvo intensywnie inwestowało w technologie bezpieczeństwa, emisji spalin i osiągów. To sprawiło, że Volvo 240 stało się poligonem doświadczalnym dla innowacji producenta samochodów.
Nawet dziś Volvo 240 pozostaje ulubieńcem entuzjastów ze względu na swoje osiągi i wyjątkowy charakter.
Volvo 240 było dostępne z 97-konnym silnikiem gaźnikowym lub 123-konnym silnikiem z wtryskiem paliwa. Bazując na poprzednich 140 modelach, 240 charakteryzowało się bardziej wyrazistą stylistyką, większą przestrzenią i dodatkowym luksusem. Jego popularność wzrosła dzięki szerokiej gamie opcji układu napędowego oraz dostępności wersji dwu-, cztero- i pięciodrzwiowych.
Volvo 850 (1991-1996)
W czerwcu 1991 r. Volvo zaprezentowało nową serię modeli, wprowadzając na rynek Volvo 850 GLT. Reklamowany jako "dynamiczny samochód z czterema innowacjami zmieniającymi świat", 850 GLT wprowadził przełomowe funkcje, takie jak poprzeczny 5-cylindrowy silnik napędzający przednie koła, zintegrowany system ochrony przed uderzeniami bocznymi SIPS oraz samoregulujący się mechanizm przednich pasów bezpieczeństwa, znany jako rolka ARH. Jest również wyposażony w tylną oś typu Delta-link, łączącą dynamikę i komfort jazdy niezależnego zawieszenia ze stabilnością tylnej osi.
W ciągu następnych kilku lat seria 850 rozszerzyła się o różne wersje, w tym modele benzynowe z turbodoładowaniem i wariant z turbodoładowanym silnikiem wysokoprężnym z bezpośrednim wtryskiem paliwa.
Niecałe dwa lata po zaprezentowaniu 850 GLT sedan, w lutym 1993 roku Volvo wprowadziło 5-drzwiową wersję kombi. Konstrukcja 850 kombi charakteryzowała się tylną częścią o typowym dla Volvo profilu, charakteryzującym się niemal pionową tylną klapą, która maksymalizowała przestrzeń wewnętrzną.
To kombi otrzymało prestiżową nagrodę "1994 Good Design Grand Prize" w Japonii, a także stało się pierwszym na świecie samochodem oferującym boczne poduszki powietrzne.
Volvo S40 (1995-2012)
Następnym modelem było Volvo S40. Model ten powstał w wyniku współpracy Volvo Cars i Mitsubishi. Obie firmy skonstruowały własną serię samochodów, wykorzystując wspólną platformę techniczną w fabryce NedCar w Holandii.
Volvo S40 zaczęło się od dwóch wersji, jednej z silnikiem o pojemności 1,8 litra i drugiej z silnikiem o pojemności 2,0 litra. Później dodano więcej modeli, w tym oszczędny turbodiesel i wysokowydajny T4 o mocy 200 koni mechanicznych. Model T4 poszedł w ślady klasycznych wyczynowych Volvo, takich jak PV544 Sport i 240 Turbo.
Model S40 zdobył jednak uznanie nie tylko zwykłych kierowców. Odcisnął również znaczące piętno w sportach motorowych, a jego najbardziej znaczącym zwycięstwem było zwycięstwo Rickarda Rydella w Brytyjskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych (BTCC) w 1998 roku. S40 odniósł również sukces w Szwedzkich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych (STCC).
Volvo XC90 (2002-2014)
W 2002 roku Volvo wprowadziło na rynek model XC90. Wyznaczyło ono nowe standardy w segmencie SUV-ów, koncentrując się na efektywności paliwowej, luksusie i innowacyjności.
Volvo wprowadziło również innowacyjne systemy, takie jak Roll Stability Control, Roll Over Protection System, nadmuchiwane kurtyny boczne i składane tylne siedzenia, rozwiązując problemy, których inni producenci samochodów jeszcze wtedy nie rozwiązali.
Do 2004 roku można było wybierać spośród silników pięcio-, sześcio- i ośmiocylindrowych, które dodały XC90 zarówno mocy, jak i bezpieczeństwa. Model ten nadal jest liderem w segmencie SUV-ów. Co więcej, nawet w dzisiejszych czasach około 85% Polaków stwierdziło, że najbardziej lubi SUV-y w gamie Volvo.
Według prezesa Volvo Car Poland, Emila Dembińskiego, model Volvo XC90 pozostaje popularny do dziś, podobnie jak najlepiej sprzedające się modele XC60 i XC40.
Ostatnie dane pokazują, że XC90 odnotowało ponad 1 299 rejestracji w Polsce. Za nim uplasował się XC60, najpopularniejszy model segmentu premium, z 5 365 rejestracjami, oraz XC40, z 2 617 rejestracjami.
Patrząc na typy samochodów, samochody czysto elektryczne (BEV) stanowią 3% rejestracji, podczas gdy hybrydy plug-in stanowią 10%. Samochody z silnikiem Diesla stanowią 31%, a samochody benzynowe stanowią większość - 56%. Firma ogłosiła jednak, że kolejny rok oznacza koniec dostępności silników wysokoprężnych. Ostatnie Volvo z silnikiem wysokoprężnym zostanie wyprodukowane w kwietniu 2024 roku.
Volvo V40 (2012-2019)
Nowszym modelem jest Volvo V40. Jest to stylowy samochód zaprojektowany przez Amerykanina Chrisa Benjamina z wnętrzem Pontusa Fontaeusa. Było to ostatnie Volvo zaprojektowane pod kierownictwem Steve'a Mattina. Samochód został zbudowany na platformie Global C, która zapewnia solidne podstawy dla osiągów i bezpieczeństwa, z pewnymi modyfikacjami dla lepszego prowadzenia.
Kiedy V40 zostało wprowadzone na rynek, było dostępne z różnymi silnikami. Do wyboru były dwa silniki benzynowe: jeden to 1,6-litrowy EcoBoost I4, który w zależności od modelu zapewniał moc 150 lub 180 koni mechanicznych, a drugi to 2,5-litrowy Volvo B525 I5 o mocy 254 koni mechanicznych.
Dla tych, którzy woleli olej napędowy, były dwie opcje: 1,6-litrowy silnik PSA Peugeot Citroën / Ford Duratorq produkujący 115 koni mechanicznych przy niskiej emisji na poziomie 94 g/km CO2 lub 2,0-litrowy silnik wysokoprężny I5 Volvo o mocy 150 lub 177 koni mechanicznych.
W 2014 roku Volvo wprowadziło do modelu V40 zaawansowane silniki Drive E (VEA). Silniki te oferowały lepszą wydajność i były dostępne w modelach V40 D4 i V40 T5. Dodano również system bezpieczeństwa IntelliSafe.
W tym roku właściwie wszyscy wiodący producenci zaprezentowali swoje flagowe nowe opony letnie.
W tym filmie znajdziecie również opony letnie sportowe oraz na koniec ciekawostkę, oponę całoroczną do auta elektrycznego.
Tradycyjnie już, poznacie wagę opon, wysokość bieżnika oraz twardość mieszanki.
Przyszła taka pora roku, kiedy podczas jednej trasy możemy opróżnić cały zbiornik z płynem na spryskiwacz tylko dlatego, że auta jadące przed nami wyrzucają spod kół całe topiące się błoto pośniegowe i różną ilość piachu i drobnych kamyków. Dlaczego producenci przestali zakładać chlapacze?
Niegdyś chlapacze (czy tam fartuchy, osłony, jak zwał tak zwał) były nieodzownym elementem wyposażenia niemal każdego samochodu, ba każdego pojazdu. Miały je samochody, autobusy, ciężarówki czy nawet rowery. Kawał gumowego elementu zwisał sobie za tylnymi kołami, w ten sposób zbierając wodę i nie chlapiąc na nasz samochód. A dziś? Dziś pozostały one już tylko przy ciężarówkach, a w samochodach osobowych praktycznie ich brak, bo wyglądają kiczowato i nie współgrają z idealnymi liniami i proporcjami auta. Ale to, że te linie będą zwalone błotem i całym innym syfem (żeby nie powiedzieć gó#nem) z drogi, to już jest ok. To, że w czasie dłuższej trasy jesteśmy w stanie wypsikać 3 litry spryskiwaczy też jest ok. Tak samo ok jest pewnie fakt, że kamyki lecące prosto na nasz piękny wymuskany samochód uszkodzą nam lakier lub szybę. W końcu zarobią lakiernicy, serwisy, dostawcy płynu czy myjnie. Poza tym auto wyposażone w chlapacze również z przodu jest czystsze – brud nie leci po caroserii.
A jak ma się prawo drogowe (Na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.) ) do chlapaczy? Ano tak:
㤠11.
1. Pojazd samochodowy wyposaża się:
…
11) w fartuchy odpowiednio przedłużające tylne błotniki od tyłu albo umieszczone dalej od kół niż błotniki, jeżeli przy masie własnej pojazdu błotnik lub inny znajdujący się w płaszczyźnie symetrii opony za tylnym kołem element nadwozia lub podwozia, osłaniający tylne koło (koła) położony jest wyżej nad jezdnią niż 0,25 odległości tego
elementu od pionowej płaszczyzny przechodzącej przez oś tylnego koła (kół), a dla
samochodu osobowego oraz autobusu, samochodu ciężarowego i pojazdu specjalnego o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t z pojedynczymi kołami na osi tylnej – wyżej niż ta odległość; odległość dolnej krawędzi fartucha od jezdni nie powinna przekraczać tych wielkości; szerokość fartucha nie powinna być mniejsza niż szerokość opony (opon), zaś sztywność fartuchów powinna zapewniać ograniczenie do minimum ochlapywania pojazdów jadących z tyłu; fartuchów nie wymaga się w pojeździe o konstrukcji uniemożliwiającej ich umieszczenie; „
Z tego prawniczego bełkotu najważniejsza jest ostatnia część, z której korzystają producenci dzisiaj: jeśli konstrukcja na to nie pozwala, wtedy nie trzeba montować fartuchów. A to oznacza, że samochody są homologowane bez chlapaczy czyli diagnosta nie może egzekwować ich obecności. Może czas zaostrzyć homologację?
Z ciekawości zajrzałem do konfiguratorów kilku popularnych aut i okazuje się, że część z nich oferuje chlapacze (przód + tył). Inni znowu seryjnie montują małe wystające plastiki, które mają zatrzymać podnoszącą się z asfaltu wodę. Niestety, z reguły to nie wystarcza, a za nami jest wielka wodna chmura. Również nie działa specjalnie wymodelowany zderzak…
Prawda jest taka, że dziś ponad praktyczność stawiamy styl. Przecież kilka lat temu samochody z naszego rynku to jest Duży Fiat (Fiat 125), Polonez i inne miały tak wielkie i tak mocne chlapacze (odpadały), że pewnie przeżyły karoserię tych aut. Owszem, nie były zbyt piękne, ale myślę, że dzisiaj można by ten problem w jakiś lepszy sposób rozwiązać niż po prostu nie montowanie chlapaczy? Macie jakieś pomysły? A może to źle wpływa na aerodynamikę i osiągi aut?