Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 50 takich materiałów
    BMW serii 3 Kabriolet – To BMW zostało wybrane autem zlotu.
Zlot BMW odbył się 20.04.2013 w Grochowach (gm. Rychwał).
    To BMW zostało wybrane autem zlotu.
    Zlot BMW odbył się 20.04.2013 w Grochowach (gm. Rychwał).
    21 kwietnia 2013, 18:19 przez morinio18 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Źródło:

    własne

    Chevrolet Camaro od Irmschera – Irmscher to przedsiębiorstwo założone przez dawnego kierowcę rajdowego, Günthera Irmschera, od lat zajmuje się kompleksowym tuningiem samochodów produkowanych przez GM (głównie Opli), opracowywaniem fabrycznych akcesoriów, czy ich przygotowywaniem do rajdów albo wyścigów.
    Irmscher to przedsiębiorstwo założone przez dawnego kierowcę rajdowego, Günthera Irmschera, od lat zajmuje się kompleksowym tuningiem samochodów produkowanych przez GM (głównie Opli), opracowywaniem fabrycznych akcesoriów, czy ich przygotowywaniem do rajdów albo wyścigów.
    14 kwietnia 2013, 0:02 przez Siechu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    GM Futurliner –
    28 marca 2013, 19:53 przez wookee94 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Porsche 356 Light Metal Coupe – Zbudowanie aluminiowego coupé na bazie pierwszy prototypowego roadstera stworzonego w 1948 roku było udanym pomysłem Ferry’ego Porsche. W przeciwieństwie do Porsche Numer 1, silnik został przesunięty za tylną oś, jak w VW, pozostawiając z tyłu miejsce na dwa niewielkie siedzenia. Między 1949 i 1951 w austriackim Gmünd powstało około 50 egzemplarzy aluminiowego 356 coupé, a następnie tymczasowe linie produkcyjne uruchomiono w Stuttgart-Zuffenhausen. W 1951 roku aluminiowe coupé z Gmünd umożliwiły Porsche wejście w świat wyścigów samochodowych.

Oczywiście samochód został specjalnie przygotowany. Dzięki przesunięciu do przodu i ukształtowaniu wokół koła zapasowego pojemność zbiornika paliwa wzrosła do 78 litrów. Aby przyspieszyć tankowanie wlew umieszczono na środku pokrywy bagażnika. W swoim pierwszym starcie w 24-godzinnym wyścigu Le Mans ówczesny francuski importer Porsche, Auguste Veuillet, jadąc w parze z Edmonde Mouche poprowadzili aluminiowe coupé do zwycięstwa w swojej klasie przy przeciętnej prędkości 140 km/h.

Prędkość i niezawodność zademnonstrowało Porsche Coupé podczas rekordowej, trwającej 72 godziny próby w Monthéry (1951). Podczas tego wyścigu aluminiowe coupé z Gmünd wyposażone w nowy 1,5-litrowy silnik o mocy ponad 70 KM przejechało niemal 11.000 kilometrów osiągając przeciętną prędkość 152.35 km/h. Do połowy lat 50-tych aluminiowe coupé z silnikiem 1.500 cc oraz jednoczęściową czołową szybą, która stała się w międzyczasie w modelach 356 standardem, odnosiło sukcesy w całej Europie, głównie w rajdach. Tak było w 1952 roku ze zwycięstwem w klasie w Monza, w 1953 w rajdzie Sestriere, podczas Belgrade Grand Prix i Alpine Rally, w roku 1954 w długodystansowym rajdzie Liège-Rome-Liège i w 1955 w wyścigu na lodzie w Zell am See.
    Zbudowanie aluminiowego coupé na bazie pierwszy prototypowego roadstera stworzonego w 1948 roku było udanym pomysłem Ferry’ego Porsche. W przeciwieństwie do Porsche Numer 1, silnik został przesunięty za tylną oś, jak w VW, pozostawiając z tyłu miejsce na dwa niewielkie siedzenia. Między 1949 i 1951 w austriackim Gmünd powstało około 50 egzemplarzy aluminiowego 356 coupé, a następnie tymczasowe linie produkcyjne uruchomiono w Stuttgart-Zuffenhausen. W 1951 roku aluminiowe coupé z Gmünd umożliwiły Porsche wejście w świat wyścigów samochodowych.

    Oczywiście samochód został specjalnie przygotowany. Dzięki przesunięciu do przodu i ukształtowaniu wokół koła zapasowego pojemność zbiornika paliwa wzrosła do 78 litrów. Aby przyspieszyć tankowanie wlew umieszczono na środku pokrywy bagażnika. W swoim pierwszym starcie w 24-godzinnym wyścigu Le Mans ówczesny francuski importer Porsche, Auguste Veuillet, jadąc w parze z Edmonde Mouche poprowadzili aluminiowe coupé do zwycięstwa w swojej klasie przy przeciętnej prędkości 140 km/h.

    Prędkość i niezawodność zademnonstrowało Porsche Coupé podczas rekordowej, trwającej 72 godziny próby w Monthéry (1951). Podczas tego wyścigu aluminiowe coupé z Gmünd wyposażone w nowy 1,5-litrowy silnik o mocy ponad 70 KM przejechało niemal 11.000 kilometrów osiągając przeciętną prędkość 152.35 km/h. Do połowy lat 50-tych aluminiowe coupé z silnikiem 1.500 cc oraz jednoczęściową czołową szybą, która stała się w międzyczasie w modelach 356 standardem, odnosiło sukcesy w całej Europie, głównie w rajdach. Tak było w 1952 roku ze zwycięstwem w klasie w Monza, w 1953 w rajdzie Sestriere, podczas Belgrade Grand Prix i Alpine Rally, w roku 1954 w długodystansowym rajdzie Liège-Rome-Liège i w 1955 w wyścigu na lodzie w Zell am See.
    14 lutego 2013, 19:11 przez kapel987 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Audi S4 z napędem Dosattro by GM – Ten Opel naprawde istnieje. Napisałem "Opel"? No tak... sam nie wiem, jak nazywać tę konwersję...
    Ten Opel naprawde istnieje. Napisałem "Opel"? No tak... sam nie wiem, jak nazywać tę konwersję...
    19 stycznia 2013, 22:45 przez ~Moras0 | Do ulubionych | Skomentuj (5)
    GM LeSabre –
    31 lipca 2012, 20:23 przez m4h7f (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Mustang Vs. Camaro – Rywalizacja pomiędzy koncernami Ford oraz GM trwa od ponad stu lat. Jeden z jej najbardziej burzliwych etapów przypada na lata 60′ i 70′, kiedy to konkurowały ze sobą dwie ikony muscle cars - Ford Mustang oraz Chevrolet Camaro. Który z nich jest waszym faworytem?

Produkcja legendarnego mustanga rozpoczęła się w 1964 roku. Założenie było proste: miał to być atrakcyjny i niedrogi samochód sportowy dla pierwszego powojennego pokolenia amerykańskiej młodzieży. Początkowo zakładano sprzedaż na poziomie 100 tys. egzemplarzy rocznie. Jakże wielkie musiało być zatem zdziwienie twórców mustanga, kiedy dowiedzieli się, że cel został osiągnięty już w 3 miesiące od debiutu... Po roku od wprowadzenia do sprzedaży nabywców znalazło 318 tys. mustangów, co stanowi rekord niepobity do dziś.
Odpowiedzią koncernu General Motors był model camaro, który zadebiutował w 1966 roku. Nie udało mu się pobić rekordu sprzedaży mustanga, za to górował nad nim w kategoriach mocy. W najmocniejszej wersji wielkie, siedmiolitrowe V8 forda generowało 390 KM, co nawet dziś jest wartością budzącą szacunek. Jednak topowe camaro osiągało oszałamiającą jak na tamte czasy moc 425 KM, i to z mniejszej pojemności (6,5 l).
Dzięki znacznej liczbie sprzedanych egzemplarzy podaż mustanga jest dosyć duża i do dziś można znaleźć zadbany egzemplarz. Problemem są jednak ceny - w Niemczech sięgają one nawet 200 tys. euro... Z racji mniejszej popularności camaro rzadziej występuje na rynku wtórnym. Chevy nie był też otaczany takim kultem jak mustang, stąd też jego ceny są znacznie bardziej przystępne. Za zachodnią granicą dobrze utrzymany egzemplarz można kupić już za 20 tys. euro.

Którego wybieracie? Mustang, czy Camaro?
Lubię To-Mustang
Jest Moc-Camaro
    Rywalizacja pomiędzy koncernami Ford oraz GM trwa od ponad stu lat. Jeden z jej najbardziej burzliwych etapów przypada na lata 60′ i 70′, kiedy to konkurowały ze sobą dwie ikony muscle cars - Ford Mustang oraz Chevrolet Camaro. Który z nich jest waszym faworytem?

    Produkcja legendarnego mustanga rozpoczęła się w 1964 roku. Założenie było proste: miał to być atrakcyjny i niedrogi samochód sportowy dla pierwszego powojennego pokolenia amerykańskiej młodzieży. Początkowo zakładano sprzedaż na poziomie 100 tys. egzemplarzy rocznie. Jakże wielkie musiało być zatem zdziwienie twórców mustanga, kiedy dowiedzieli się, że cel został osiągnięty już w 3 miesiące od debiutu... Po roku od wprowadzenia do sprzedaży nabywców znalazło 318 tys. mustangów, co stanowi rekord niepobity do dziś.
    Odpowiedzią koncernu General Motors był model camaro, który zadebiutował w 1966 roku. Nie udało mu się pobić rekordu sprzedaży mustanga, za to górował nad nim w kategoriach mocy. W najmocniejszej wersji wielkie, siedmiolitrowe V8 forda generowało 390 KM, co nawet dziś jest wartością budzącą szacunek. Jednak topowe camaro osiągało oszałamiającą jak na tamte czasy moc 425 KM, i to z mniejszej pojemności (6,5 l).
    Dzięki znacznej liczbie sprzedanych egzemplarzy podaż mustanga jest dosyć duża i do dziś można znaleźć zadbany egzemplarz. Problemem są jednak ceny - w Niemczech sięgają one nawet 200 tys. euro... Z racji mniejszej popularności camaro rzadziej występuje na rynku wtórnym. Chevy nie był też otaczany takim kultem jak mustang, stąd też jego ceny są znacznie bardziej przystępne. Za zachodnią granicą dobrze utrzymany egzemplarz można kupić już za 20 tys. euro.

    Którego wybieracie? Mustang, czy Camaro?
    Lubię To-Mustang
    Jest Moc-Camaro
    19 maja 2012, 13:03 przez hicube (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Dodge Challenger – Dodge Challenger wraz z siostrzanym modelem Plymouth Barracuda stanowiły schyłkowy produkt epoki, w której panowała moda na tzw. Pony-cars, czyli samochody mocne, szybkie i jednocześnie tanie. Klasę Pony – cars cechowały także mniejsze rozmiary niż większość amerykańskich krążowników szos, zaś ich nabywcami byli z reguły młodzi ludzie.

Challenger miał pozwolić koncernowi Chryslera uzyskać wpływy w segmencie rynku opanowanym przez Forda Mustanga oraz modele GM: Chevroleta Camaro i Pontiaca Firebird.

Atutami samochodu miała być opływowa linia nadwozia w odmianie coupe tradycyjnie nazywanej hardtop, oraz elegancja w odmianie z otwartym dachem zwanej convertible. Ponadto Challengera wyposażono w całą gamę silników sześcio- i ośmiocylindrowych o mocach od skromnych 145 KM, aż po siedmiolitrowe „Hemi” - prawdziwe potwory  przekraczające 400 KM.

Dodatkowo klientów miało przyciągnąć bogactwo i różnorodność wyposażenia. Samochód sprzedawano w trzech zasadniczych wersjach: podstawowej Basic, szybszej T/A ( nazwę zapożyczono od słynnych amerykańskich wyścigów Trans America ), oraz stojącej na szczycie hierarchii wersji Track and Road ( droga i teren ), czyli T/R.

Te wszystkie wyżej wymienione cechy zaowocowały błyskotliwym startem Challengera na rynku – w roku premiery sprzedano 76 935 egzemplarzy. Od początku wzięciem nie cieszyła się odmiana z otwieranym dachem, której przez dwa lata sprzedano tylko 5741 sztuk i dlatego z końcem 1971 roku została wykreślona z programu produkcyjnego.

Niestety Dodge padł ofiarą przemijającej mody na samochody typu Pony i jego sprzedaż zmniejszała się z roku na rok, osiągając 16 437 sztuk w 1974 roku. Stało się to przyczyną rezygnacji z dalszej produkcji Challengera.

Łącznie w ciągu pięciu lat powstało 179 264 egzemplarzy modelu Challenger.

Zaprojektowany przez Carla Camerona produkowana w Hamtramck w Michigan i Los Angeles w Californii z 4 biegowa manualną skrzynią biegów lub 3 biegowym automatem i silnikami:

    3.7 i (145KM)
    5.2 i V8 (230KM)
    5.6 i V8 (275KM)
    5.9 i V8 (245KM)
    6.3 i V8 (290KM)
    7.2 i V8 (375KM)
    7.0 V8 HEMI (425KM)
    Dodge Challenger wraz z siostrzanym modelem Plymouth Barracuda stanowiły schyłkowy produkt epoki, w której panowała moda na tzw. Pony-cars, czyli samochody mocne, szybkie i jednocześnie tanie. Klasę Pony – cars cechowały także mniejsze rozmiary niż większość amerykańskich krążowników szos, zaś ich nabywcami byli z reguły młodzi ludzie.

    Challenger miał pozwolić koncernowi Chryslera uzyskać wpływy w segmencie rynku opanowanym przez Forda Mustanga oraz modele GM: Chevroleta Camaro i Pontiaca Firebird.

    Atutami samochodu miała być opływowa linia nadwozia w odmianie coupe tradycyjnie nazywanej hardtop, oraz elegancja w odmianie z otwartym dachem zwanej convertible. Ponadto Challengera wyposażono w całą gamę silników sześcio- i ośmiocylindrowych o mocach od skromnych 145 KM, aż po siedmiolitrowe „Hemi” - prawdziwe potwory przekraczające 400 KM.

    Dodatkowo klientów miało przyciągnąć bogactwo i różnorodność wyposażenia. Samochód sprzedawano w trzech zasadniczych wersjach: podstawowej Basic, szybszej T/A ( nazwę zapożyczono od słynnych amerykańskich wyścigów Trans America ), oraz stojącej na szczycie hierarchii wersji Track and Road ( droga i teren ), czyli T/R.

    Te wszystkie wyżej wymienione cechy zaowocowały błyskotliwym startem Challengera na rynku – w roku premiery sprzedano 76 935 egzemplarzy. Od początku wzięciem nie cieszyła się odmiana z otwieranym dachem, której przez dwa lata sprzedano tylko 5741 sztuk i dlatego z końcem 1971 roku została wykreślona z programu produkcyjnego.

    Niestety Dodge padł ofiarą przemijającej mody na samochody typu Pony i jego sprzedaż zmniejszała się z roku na rok, osiągając 16 437 sztuk w 1974 roku. Stało się to przyczyną rezygnacji z dalszej produkcji Challengera.

    Łącznie w ciągu pięciu lat powstało 179 264 egzemplarzy modelu Challenger.

    Zaprojektowany przez Carla Camerona produkowana w Hamtramck w Michigan i Los Angeles w Californii z 4 biegowa manualną skrzynią biegów lub 3 biegowym automatem i silnikami:

    3.7 i (145KM)
    5.2 i V8 (230KM)
    5.6 i V8 (275KM)
    5.9 i V8 (245KM)
    6.3 i V8 (290KM)
    7.2 i V8 (375KM)
    7.0 V8 HEMI (425KM)
    12 kwietnia 2012, 15:15 przez juras737 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Chevy Camaro 69′ KONKURS – Chevrolet Camaro 1969r. samochód ponad czasowy chociaż na zderzaku ma już nie mało bo 43 lata lecz ceny i fanów nie traci, lecz zyskuje z roku na rok.
Gdy początkowo uważano że słowo "Camaro" nie posiada żadnego znaczenia, specjaliści od GM odnaleźli to słowo w słowniku języka francuskiego, używane w slangu znaczy ono "przyjaciel" lub "kompan". W kilku czasopismach motoryzacyjnych model został nazwany "Panther", jednakże, nazwa projektu GM to XP-836, kilka pierwszych zdjęć nadwozia Camaro opatrzonych było podpisem "Chaparral". Prasa motoryzacyjna zapytała przedstawiciela Chevroleta "Czym jest Camaro?", na co otrzymała odpowiedź "To małe, złośliwe zwierzę które zjada Mustangi". Nazwa Camaro świetnie pasowała do nazewnictwa Chevroleta stosowanego w tamtym czasie, większość nazw jego modeli zaczynała się na "C" (Corvair, Chevelle, Chevy II oraz Corvette).
    Chevrolet Camaro 1969r. samochód ponad czasowy chociaż na zderzaku ma już nie mało bo 43 lata lecz ceny i fanów nie traci, lecz zyskuje z roku na rok.
    Gdy początkowo uważano że słowo "Camaro" nie posiada żadnego znaczenia, specjaliści od GM odnaleźli to słowo w słowniku języka francuskiego, używane w slangu znaczy ono "przyjaciel" lub "kompan". W kilku czasopismach motoryzacyjnych model został nazwany "Panther", jednakże, nazwa projektu GM to XP-836, kilka pierwszych zdjęć nadwozia Camaro opatrzonych było podpisem "Chaparral". Prasa motoryzacyjna zapytała przedstawiciela Chevroleta "Czym jest Camaro?", na co otrzymała odpowiedź "To małe, złośliwe zwierzę które zjada Mustangi". Nazwa Camaro świetnie pasowała do nazewnictwa Chevroleta stosowanego w tamtym czasie, większość nazw jego modeli zaczynała się na "C" (Corvair, Chevelle, Chevy II oraz Corvette).
    12 kwietnia 2012, 21:13 przez Lanser1996 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Opel Kadett D – Wprowadzenie do produkcji nowego Kadetta w 1979 roku (o 5 lat później niż Golfa) było ważnym wydarzeniem w historii firmy Opel: po raz pierwszy, po osiemdziesięciu latach budowania samochodów osobowych, firma zdecydowała się na zastosowanie przedniego napędu. Nadwozie tego nowego Opla o długości nie przekraczającej 4 metrów, nawiązywało sylwetką do największych samochodów Opel Monza i Opel Senator. Ponadto bardzo przypominało produkt GM: Chevrolet Chevette. Nowy model "dysponował" wieloma wersjami nadwozia, różnym wyposażeniem, oraz kilkoma silnikami: o różnych pojemnościach, mocach i wykonaniu. Jednym z ciekawszych wersji był model Kadett GTE. Pojazd ten wyposażony był w 1.8-litrowy silnik o mocy 115 KM przy 5800obr/min. 5-biegową, synchronizowaną skrzynię biegów oraz wtrysk paliwa Bosch LE-Jetronic. Osiągał prędkość 187 km/h oraz przyspieszenie 0-100 km/s: 9,5 sekundy. Dawno temu Opla Kadetta 1.6 w wersji SR trzydzwiowe cudo koloru białego, z niebieskimi paskami za tylnymi bocznymi szybami, dziwnymi alufelgami oraz niesamowicie wyglądającymi fotelami Recaro posiadał admin Motokillera. Jednym z największych bajerów były spryskiwacze świateł na potężnych gumowych odbojach. Jednak 4 czyszczenia szyby i świateł i płyn w zbiorniczku należał do historii...
    Wprowadzenie do produkcji nowego Kadetta w 1979 roku (o 5 lat później niż Golfa) było ważnym wydarzeniem w historii firmy Opel: po raz pierwszy, po osiemdziesięciu latach budowania samochodów osobowych, firma zdecydowała się na zastosowanie przedniego napędu. Nadwozie tego nowego Opla o długości nie przekraczającej 4 metrów, nawiązywało sylwetką do największych samochodów Opel Monza i Opel Senator. Ponadto bardzo przypominało produkt GM: Chevrolet Chevette. Nowy model "dysponował" wieloma wersjami nadwozia, różnym wyposażeniem, oraz kilkoma silnikami: o różnych pojemnościach, mocach i wykonaniu. Jednym z ciekawszych wersji był model Kadett GTE. Pojazd ten wyposażony był w 1.8-litrowy silnik o mocy 115 KM przy 5800obr/min. 5-biegową, synchronizowaną skrzynię biegów oraz wtrysk paliwa Bosch LE-Jetronic. Osiągał prędkość 187 km/h oraz przyspieszenie 0-100 km/s: 9,5 sekundy. Dawno temu Opla Kadetta 1.6 w wersji SR trzydzwiowe cudo koloru białego, z niebieskimi paskami za tylnymi bocznymi szybami, dziwnymi alufelgami oraz niesamowicie wyglądającymi fotelami Recaro posiadał admin Motokillera. Jednym z największych bajerów były spryskiwacze świateł na potężnych gumowych odbojach. Jednak 4 czyszczenia szyby i świateł i płyn w zbiorniczku należał do historii...
    18 stycznia 2012, 0:48 przez JadeNisko (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)