Szukaj
Znalazłem 40 takich materiałów
-Dolot AEM V2
-Kolektor wydechowy Hytech Tri-Y 4-2-2-1 2.5"
-Kompletny układ wydechowy Toyo Sport 2.5"
-Komputer P72 wystrojony pod obecne graty przez Rysia z Warszawy http://www.strojenia.pl/.
Wynik: 211,2KM i 177,6 NM.
20
-Dolot AEM V2
-Kolektor wydechowy Hytech Tri-Y 4-2-2-1 2.5"
-Kompletny układ wydechowy Toyo Sport 2.5"
-Komputer P72 wystrojony pod obecne graty przez Rysia z Warszawy http://www.strojenia.pl/.
Wynik: 211,2KM i 177,6 NM.
19
- ABS
- Centralny zamek
- Klimatyzacja dwustrefowa
- 4x el. szyby
- 2x poduszki powietrzne
- Podłokietnik
- Tempomat
- Wspomaganie kierownicy
- Elektrycznie sterowane i podgrzewane lusterka
- Reflektory ksenonowe
- Komputer pokładowy
- Kontrola trakcji
- Podgrzewane fotele
- Elektryczna roleta tylnej szyby
- Spryskiwacze przednich reflektorów
Auto ma design BFL. Czyli: Przedni zderzak, maska, klamki, tylni zderzak, reflektory. Środek od omegi B tylko fotele od BFL. Auto miało robioną blacharkę rok temu więc zero rdzy. Posiada LPG żeby było ekonomiczne. Spali 12/13l na 100 km. Sory że nie umyta, ale jak umyje wstawię inne foto. Myślę że się spodoba
38
Silnik 3.0 V6 (X30XE) Benzyna
Moc 211 km 270 Nm
Wersja MV6 z szperką LSD 45%
Skrzynia Manualna
Niby Opel, ale zaskakuje osiągami i komfortem.
Trochę obniżona, Lampy czarny mat, koła 17 "łopaty"
Sorki że brudna brudna
Poozdrawiam
54
110
rocznik 2000
moc 211 KM
manual + napęd na tył
35
Alpina B10 Bi-Turbo była produkowana w małych seriach. Od chwili produkcji we wrześniu 1989 roku do marca 1994 wyprodukowano zaledwie 507 egzemplarzy - z własnym numerem modelu - jak to zwykle w tradycjach miała firma Alpina. Samochód został oparty na BMW 535i (E34), z silnikiem o 6-cylindrowym i w technice 2-zaworowej. Był to oryginalny silnik M30B35 o mocy 155 kW (211 KM). Dzięki zabiegom inżynierów z Alpiny dodano dwie turbosprężarki Garrett T25, które zostały ułożone równolegle (foto). W rezultacie moc wzrosła do 265 kW (360 KM). Maksymalny moment obrotowy także wzrósł ze standardowych 305 Nm do olbrzymich 520 Nm. Zastosowanie dwóch równoległych turbosprężarek było bardzo innowacyjną techniką na świecie, a także był to pierwszy eksperyment w firmie Alpina. Prowadziło to do szybszej i bardziej płynnej reakcji silnika, zapobiegania opóźnieniom wywoływanym przez pojedynczą turbosprężarkę (tzw. turbo-dziura), z którą nie radzono sobie w pierwszych modelach aut doładowanych takich jak Saab 900, Porsche 911, Saab 9000 Turbo.
44
40
E32
BMW E32 - W 1985 roku rozpoczęto produkcję BMW E32, drugiej generacji BMW serii 7, następcy BMW E23. Na rynek E32 weszło wyposażone w najnowocześniejsze technologie. Najlepiej wyposażone wersje posiadały telefon, fax, chłodziarkę do win, ogrzewane klamki, elektroniczny system kontroli trakcji i system wzmacniający docisk wycieraczek do szyby przedniej przy wyższych prędkościach, dwustrefową klimatyzację czy elektrycznie ogrzewane i sterowane fotele tylne.
W Europie można było zamówić wersje bez skóry czy wielu innych dodatków, które w wersji na rynek amerykański były standardem.
Samochód także oferowano w wersji z powiększonym rozstawem osi o 10 cm (iL).
Paletę silnikową E32 stanowiły same silniki benzynowe o pojemnościach: 3.0 L (730i), 3,5 L (735i), 4.0 L (740i) i 5.0L (750i).
Wersje silnikowe:
730i 2986 ccm 188 KM(138 kW) przy 5800 obr/min 260 Nm przy 4000 obr/min
735i 3430 ccm 211 KM(155 kW) przy 5700 obr/min 305 Nm przy 4000 obr/min
740i 3982 ccm 286 KM(210 KW) przy 5800 obr/min 400 Nm przy 4500 obr/min
750i 4988 ccm 300 KM(220 kW) przy 5200 obr/min 450 Nm przy 4100 obr/min
B11 3,5 3430 ccm 254 KM(157 KW) przy 6000 obr/min 325 Nm przy 4000 obr/min
B12 5.0 4988 ccm 350 KM(257 kW) przy 5300 obr/min 470 Nm przy 4000 obr/min
BMW E32 produkowano z przeznaczeniem na cztery rynki: europejski, japoński, amerykański i południowoafrykański.
Alpina B11
W 1992 roku tuner BMW - Alpina wprowadził na rynek model Alpina B11 będący odpowiednikiem BMW E32. Model ten otrzymał sportowo zestrojone zawieszenie, bodykit, aluminiowe felgi Alpina i sinik i pojemności 3,5 litra osiągający moc 254 KM. Alpina B11 rozpędza się do 245 km/h.
W 1993 roku na rynek wszedł BMW Alpina B11 4.0 z silnikiem o pojemności 3982 ccm i mocy 315 KM, który pozwalał B11 osiągać prędkość ponad 260 km/h, zaś pierwszą setkę osiągać w 7 sekund.
Alpina B11 posiadała m.in.:
ABS
bodykit Alpina
podgrzewane lusterka i klamki
elektryczne sterowanie szyb z przodu i z tyłu
poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera
nową, czteroramienną kierownicę
antenę wmocowaną w tylną szybę
srebrną tabliczkę producenta z indywidualnym numerem
Topowym modelem Alpiny był wprowadzony na rynek model Alpina B12 5.0, która posiadała pięciolitrowy, dwunastocylindrowy silnik o mocy 350 KM, dzięki któremu samochód osiągał około 275 km/h.
B12 posiadała m.in.:
kontrolę stabilizacji i trakcji ASC + T
ABS
EML
bodykit Alpina
nową, czteroramienną kierownicę Alpina
przyciemniane szyby
spryskiwacze przednich reflektorów
ogrzewane lusterka i klamki
system antywłamaniowy
poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera
sportowe, elektronicznie regulowane siedzenia z pamięcią trzech ustawień
wnętrze wyłożone skórą
ogrzewane przednie fotele
cyfrowe wskaźniki temperatury oleju
dwustrefową klimatyzację
radio BMW BAVARIA z systemem głośników
antenę wbudowaną w tylną szybę
srebrną tabliczkę producenta z indywidualnym numerem
33
Modele europejskie
Na rynku europejskim pierwsze Subaru Impreza z silnikiem turbodoładowanym o pojemności skokowej 2 litrów pojawiło się w roku 1994 pod nazwą Subaru Impreza GT. Była to dostosowana do europejskich warunków i zasad ubezpieczeniowych wersja japońskiej Subaru Impreza WRX. Na przełomie lat 1994-1997 w wersji europejskiej klienci mieli do dyspozycji dwulitrowy silnik o mocy 208 KM. Oprócz mocy, mniejszej niż w japońskiej Imprezie WRX, Impreza Turbo miała twardsze od japońskiego odpowiednika zawieszenie (zmieniono amortyzatory i zastosowano grubsze stabilizatory).
Nadwozie zostało wyposażone w zintegrowany ze zderzakiem przednim głęboki spojler, z bardzo dużymi integralnymi reflektorami, tylną lotkę o zróżnicowanej wielkości, charakterystyczny dla konfiguracji silników Subaru chwyt powietrza do chłodnicy powietrza doładowującego na masce, dodatkowe (fabrycznie zaślepione) otwory wentylujące komorę silnika i listwy boczne.
W roku 1997 firma wprowadziła na rynek silnik o mocy 211 KM, który pozwalał osiągnąć 100 km/h w 6 sekund. Model ten posiadał też zmodyfikowane w stosunku do poprzednika nadwozie. Zaostrzono nieco linie przodu zmieniając m.in. maskę, reflektory przednie, atrapę chłodnicy. We wnętrzu dodano nowe fotele kubełkowe i inną tapicerkę. W 1998 roku ponownie zmodyfikowano wygląd. Dodano białe wskaźniki i cyfrowy licznik przebiegu, kierownicę marki MOMO, montowano 16 calowe, aluminiowe koła. W roku 1999 zwiększono moc silnika do 218 KM oraz dodano do wersji turbo nowe, czterotłoczkowe zaciski hamulcowe współpracujące z tarczami o powiększonej średnicy. Jako wyposażenie dodatkowe dostępne były nowe spojlery przedni oraz tylny, wyprodukowane przez firmę Prodrive. Pojawiły się też lusterka w kolorze nadwozia, zaś reflektory przeciwmgłowe i główne zostały ukryte za kloszami z gładkiego szkła, nadającego auto nieco bardziej nowoczesny wygląd. Pojawiły się też egzemplarze fabrycznie pozbawione systemu klimatyzacji, ABS i poduszek powietrznych, ułatwiające niezależnym zespołom budowę samochodu rajdowego.
Subaru Impreza WRC w specyfikacji z 2000 roku
W czasie, gdy Impreza pierwszej generacji oferowana była na rynku europejskim, pojawiło się kilka wersji specjalnych tego auta. Pierwszą z nich był model McRae Special Edition, wyprodukowany w 1995 r. dla uczczenia dokonań Colina McRae podczas rajdu RAC. Kolejnym modelem była Impreza Catalunya (okazją było zdobycie przez zespół Subaru tytułu Mistrza Świata Producentów). W roku 1998, dla uczczenia trzeciego z rzędu tytułu Mistrza Świata Prodcuentów, Subaru wypuściło model Impreza Terzo (wł. "trzeci"). Kolejnym modelem specjalnym był RB5 ("Richard Burns 5" - z takim numerem ten kierowca rajdowych Mistrzostw Świata jeździł w barwach Subaru). Co ciekawe, wszystkie te modele nie różniły się niczym poza ozdobnikami od powszechnie dostępnych - jedynie do wersji RB5 można było zamówić pakiet WR, podnoszący moc silnika do 240 KM. Dopiero Impreza P1, zbudowana w 1999 na bazie dwudrzwiowego sedana przez firmę Prodrive na zamówienie importera - Subaru (UK) Limited, miała silnik o mocy 280 KM oraz liczne usprawnienia (dostosowane do szybkiej jazdy po krętych i wyboistych drogach zawieszenie, wzmocnione hamulce), które nadawały jej charakter prawdziwej edycji specjalnej.
Modele japońskie
Poza odpowiednikami wersji europejskich, Subaru oferowało w Japonii Imprezy niedostępne w Europie i USA. Różnice ujawniają się przede wszystkim w autach z silnikami turbodoładowanymi. W przeciwieństwie do wersji europejskich, rozwijały one moc od 250 do 280 KM. Również tylko dla rynku japońskiego zarezerwowano wersje STI (Subaru Tecnica International), które poddane były fabrycznemu tuningowi. Modele STI, produkowane przez sześć generacji, wykazują się zmienionymi elementami osprzętu silnika, usportowionym zawieszeniem i hamulcami. Auta oznaczane jako STI Type-R bazowały na dwudrzwiowej karoserii Imprezy, i dzięki niewielkiej masie własnej, centralnemu mechanizmowi różnicowemu o regulowanej sile spięcia osi oraz silnikowi o dużym momencie obrotowym wykazywały się osiągami na miarę supersamochodów (przyspieszenie do 100 km/h w mniej niż 5 sekund). Interesującym modelem Imprezy, który mógł przyspieszyć prace nad SUV-em Forester była Impreza Gravel Express. Była to uterenowiona podwyższona, turbodoładowana Impreza kombi, z dodatkowymi rurowymi zabezpieczeniami przodu i tyłu auta, oraz szerokimi ochronnymi listwami na drzwiach.
Wśród aut przeznaczonych na rynek japoński pojawiło się wiele modeli specjalnych, wyprodukowanych w krótkich seriach. Były to wspomniany STI Type-R, przeznaczony wyłącznie do budowania na jego bazie samochodów rajdowych model WRX RA, pozbawiony materiałów wygłuszających i wyprodukowany z cieńszej blachy, z odsłoniętymi miejscami mocowania klatki bezpieczeństwa, WRX RA-STI będący jego wersją z najmocniejszym dostępnym seryjnie silnikiem, oraz kultowy model STi 22B. Ten ostatni, wyprodukowany w 401 egzemplarzach, charakteryzował się silnikiem o pojemności 2,2 l i mocy szacowanej na ponad 380 KM, poszerzonym dwudrzwiowym nadwoziem i wyczynowym zawieszeniem wyprodukowanym przez niemiecką firmę Bilstein. STi 22B uznawany jest za szczytowe osiągnięcie w rozwoju platformy GC.
Modele amerykańskie
W Stanach Zjednoczonych największą popularnością cieszyły się najtańsze wersje typu GC, napędzane silnikiem 1.6l. Typ GC nie był oferowany w USA z silnikami turbodoładowanymi, ze względu na niemożność spełnienia przez te silniki kalifornijskich norm emisji substancji szkodliwych w spalinach. Częstą praktyką kupujących była rezygnacja z napędu na 4 koła na rzecz tańszych wersji z napędem na przednią oś. Stosunkowo popularna była również wersja dwudrzwiowa. Wraz z sukcesami w Rajdowych Samochodowych Mistrzostwach Świata, Subaru wprowadzało na rynek amerykański mocniejsze wersje silnikowe, w tym wolnossący, 160-konny silnik o pojemności 2.2 litra, do dziś stosowany w różnych pojazdach tej marki. Odpowiednikiem japońskiego "Gravel Express" była wyprodukowana w niewielkiej ilości na rynek amerykański Impreza Outback - jednak również ten model pozbawiono silnika turbo. Dobra sprzedaż dwudrzwiowego sedana oznaczonego jako Impreza RS, do złudzenia przypominającego japońską, sportową wersję Type-R (jednak bez turbosprężarki) była powodem, dla którego Subaru zdecydowało się wprowadzić na rynek amerykański silniki turbodoładowane po wyposażeniu ich w dodatkowe katalizatory. Nastąpiło to wraz z pojawieniem się nowej generacji nadwozia Imprezy.
52
‹ pierwsza < 1 2 3 4
« poprzednia 1 2 3 4 następna »