Szukaj
Znalazłem 105 takich materiałów
Dane techniczne
Podwozie
Typ: Oshkosh
Moc silnika: 397 kW (540 KM)
Układ napędowy: 6x6
Kabina
Typ: Jednomodułowa, dwudrzwiowa
Układ miejsc dla załodi: 1+1+1+1
Zabudowa
Materiał: Stal nierdzewna, aluminium
Liczba skrytek: 10
Autopompa
Typ: Waterous
Wydajność: 6813 l/min (1800 gal/min)
Pojemność zbiorników
Na wodę: 11 356 l (3000 gal)
Na środek pianotwórczy: 1590 l (420 gal)
Halotronu I: 208 kg
Wydajność działek wodno-pianowych
Główne: 1419-2839 l/min (375-750 gal/min)
Zderzakowe: 1136 l/min (300 gal/min)
Skala: 1:64
Model z kolekcji: Strażackie giganty
9
![Ford Escort – Mk I (1968-1975)
W 1967 roku brytyjski oddział Forda zaprezentował następcę samochodu Ford Anglia, pod nazwą Escort. Produkcję rozpoczęto jednocześnie w zakładach w Niemczech i Anglii. Był to dwu- i czterodrzwiowy sedan i trzydrzwiowe kombi. Silniki o pojemności 1,1 l, 1,3 l i 1,6 l przenosiły napęd na tylne koła. W 1971 roku pojawiła się wersja Escort Mexico, nazwana tak po zwycięstwie w rajdzie „London to Mexico Rally” w 1970 roku. W 1974 pojawia się sportowa wersja RS2000.
Mk II (1975-1980)
W 1975 pojawiła się druga generacja Escorta. Nowe było przede wszystkim nadwozie, a silniki pozostały te same, co w Escorcie Mk I. Dodatkowo wprowadzono jednostkę 1,8 l w wersji RS1800. Wersję RS2000 można było odróżnić po podwójnych reflektorach z przodu.
Mk III (1980-1986)
We wrześniu 1980 roku zaprezentowano trzecią już generację. Po raz pierwszy w tym modelu zastosowano przedni napęd. Ford Escort został wybrany samochodem roku 1981. Nowością było także nadwozie typu liftback trzy lub pięciodrzwiowe, mające nawiązać bezpośrednią walkę z najgroźniejszym rywalem, Volkswagenem Golfem. Napęd stanowiły silniki 1,1 l, 1,3 l i 1,6D l W 1981 pojawiła się wersja XR3 z silnikiem 1,6 l o mocy 96 KM. W sierpniu 1983 roku zaprezentowano 2-drzwiowy kabriolet i sedana o nazwie Orion. W wersji XR3i pojawił się wtrysk paliwa a moc wzrosła do 105 KM.
Mk IV (1986-1990)
Na początku 1986 przeprowadzono facelifting. Zmieniono zderzaki, pas przedni, pojawiła się nowa jednostka 1,4 l W 1989 zastosowano nowego diesla 1,8 l. Mk IV charakteryzował się bardziej opływowym kształtem maski. Zmiany były na tyle niewielkie, że Mk IV był natychmiast rozpoznawalny jako następca poprzedniego modelu.Do innych zmian należało zastąpienie modelu XR3 z układem gaźnikowym, przez model XR3i, w którym zastosowano wtrysk paliwa w systemie K-Jetronic.Najmocniejsza wersja RS Turbo z silnikiem o mocy 132 KM (często legitymująca się mocą 145-150 KM) sterowana była systemem wtrysku KE-Jetronic.
Mk V (1990-1993
W 1990 roku zaprezentowano kolejną wersję Escorta. Zastosowano jednostki 1,3 l (60 KM), 1,4 l (71 KM), 1,6 l (105 KM), 1,6 l 16V (90 KM), 1,8l 16V i diesel 1,8 l (60 KM). Wersja XR3i otrzymała silnik 1,8 l o mocy 130 KM (pozostałe 1,8 l 105 i 115 KM), a nowy RS2000 silnik 2,0 l o mocy 150 KM. Ta ostatnia miała możliwość otrzymania napędu na cztery koła.Produckja odbywała się w niemieckich fabrykach
Ford Escort RS Cosworth – sportowy samochód osobowy (hot hatch) konstrukcji Forda oparty na modelach Escort MkV i Sierra RS Cosworth produkowany w latach 1992-1996. Wyprodukowano 7165 egzemplarzy modelu[1].
Samochód oparto na skróconej płycie podłogowej Sierry 4x4. Przystosowano do niej nadwozie Escorta MkV odpowiednio zmodyfikowane przez Karmanna. Pierwsze 2500 egzemplarzy powstało w celu uzyskania homologacji pozwalającej na start w rajdach Grupy A FIA[1]. W serii tej zastosowano turbosprężarkę Garett T3/T04B, silniki w nią wyposażone charakteryzowały się dużą turbodziurą. W drugiej serii Escorta użyto mniejszej turbiny Garett T25, co pozwoliło zniwelować niekorzystne zjawisko. Z zewnątrz samochód wyróżniał się dużym spojlerem na klapie bagażnika.
Mk Vb (1992-1995)
Pierwsze zmiany stylistyczne przeprowadzono w 1992 roku, zmieniając pas przedni (charakterystyczny owalny wlot w atrapie chłodnicy) i tylne lampy. W 1995 roku Ford zrezygnował z nazwy Orion i sedan także otrzymał nazwę Escort.Ta wersja Escorta z silnikami 1,3 l i 1,6 16V montowana była również w polskich zakładach Forda w Płońsku.
Mk VI (1995-2000)
Drugi gruntowny facelifting odbył się w styczniu 1995 roku. Ponownie zmieniono pas przedni, jak też deskę rozdzielczą. W 1998 Escorta zastąpił całkowicie nowy model – Ford Focus. Produkcję zakończono w 2000, jednak ostatni furgon zszedł z taśmy w 2002 roku. W tych latach produkowana też była sportowa odmiana – Ford Escort RS 2000 z silnikiem o pojemności 2,0 l i mocy 150 KM. Silnik ten zapewniał przyspieszenie do 100 km/h w czasie 8,7 sekundy i prędkość maksymalną wynoszącą 208 km/h.](/uimages/services/motokiller/i18n/pl_PL/201205/1338387646_by_MatiG96.jpg?1338417543)
W 1967 roku brytyjski oddział Forda zaprezentował następcę samochodu Ford Anglia, pod nazwą Escort. Produkcję rozpoczęto jednocześnie w zakładach w Niemczech i Anglii. Był to dwu- i czterodrzwiowy sedan i trzydrzwiowe kombi. Silniki o pojemności 1,1 l, 1,3 l i 1,6 l przenosiły napęd na tylne koła. W 1971 roku pojawiła się wersja Escort Mexico, nazwana tak po zwycięstwie w rajdzie „London to Mexico Rally” w 1970 roku. W 1974 pojawia się sportowa wersja RS2000.
Mk II (1975-1980)
W 1975 pojawiła się druga generacja Escorta. Nowe było przede wszystkim nadwozie, a silniki pozostały te same, co w Escorcie Mk I. Dodatkowo wprowadzono jednostkę 1,8 l w wersji RS1800. Wersję RS2000 można było odróżnić po podwójnych reflektorach z przodu.
Mk III (1980-1986)
We wrześniu 1980 roku zaprezentowano trzecią już generację. Po raz pierwszy w tym modelu zastosowano przedni napęd. Ford Escort został wybrany samochodem roku 1981. Nowością było także nadwozie typu liftback trzy lub pięciodrzwiowe, mające nawiązać bezpośrednią walkę z najgroźniejszym rywalem, Volkswagenem Golfem. Napęd stanowiły silniki 1,1 l, 1,3 l i 1,6D l W 1981 pojawiła się wersja XR3 z silnikiem 1,6 l o mocy 96 KM. W sierpniu 1983 roku zaprezentowano 2-drzwiowy kabriolet i sedana o nazwie Orion. W wersji XR3i pojawił się wtrysk paliwa a moc wzrosła do 105 KM.
Mk IV (1986-1990)
Na początku 1986 przeprowadzono facelifting. Zmieniono zderzaki, pas przedni, pojawiła się nowa jednostka 1,4 l W 1989 zastosowano nowego diesla 1,8 l. Mk IV charakteryzował się bardziej opływowym kształtem maski. Zmiany były na tyle niewielkie, że Mk IV był natychmiast rozpoznawalny jako następca poprzedniego modelu.Do innych zmian należało zastąpienie modelu XR3 z układem gaźnikowym, przez model XR3i, w którym zastosowano wtrysk paliwa w systemie K-Jetronic.Najmocniejsza wersja RS Turbo z silnikiem o mocy 132 KM (często legitymująca się mocą 145-150 KM) sterowana była systemem wtrysku KE-Jetronic.
Mk V (1990-1993
W 1990 roku zaprezentowano kolejną wersję Escorta. Zastosowano jednostki 1,3 l (60 KM), 1,4 l (71 KM), 1,6 l (105 KM), 1,6 l 16V (90 KM), 1,8l 16V i diesel 1,8 l (60 KM). Wersja XR3i otrzymała silnik 1,8 l o mocy 130 KM (pozostałe 1,8 l 105 i 115 KM), a nowy RS2000 silnik 2,0 l o mocy 150 KM. Ta ostatnia miała możliwość otrzymania napędu na cztery koła.Produckja odbywała się w niemieckich fabrykach
Ford Escort RS Cosworth – sportowy samochód osobowy (hot hatch) konstrukcji Forda oparty na modelach Escort MkV i Sierra RS Cosworth produkowany w latach 1992-1996. Wyprodukowano 7165 egzemplarzy modelu[1].
Samochód oparto na skróconej płycie podłogowej Sierry 4x4. Przystosowano do niej nadwozie Escorta MkV odpowiednio zmodyfikowane przez Karmanna. Pierwsze 2500 egzemplarzy powstało w celu uzyskania homologacji pozwalającej na start w rajdach Grupy A FIA[1]. W serii tej zastosowano turbosprężarkę Garett T3/T04B, silniki w nią wyposażone charakteryzowały się dużą turbodziurą. W drugiej serii Escorta użyto mniejszej turbiny Garett T25, co pozwoliło zniwelować niekorzystne zjawisko. Z zewnątrz samochód wyróżniał się dużym spojlerem na klapie bagażnika.
Mk Vb (1992-1995)
Pierwsze zmiany stylistyczne przeprowadzono w 1992 roku, zmieniając pas przedni (charakterystyczny owalny wlot w atrapie chłodnicy) i tylne lampy. W 1995 roku Ford zrezygnował z nazwy Orion i sedan także otrzymał nazwę Escort.Ta wersja Escorta z silnikami 1,3 l i 1,6 16V montowana była również w polskich zakładach Forda w Płońsku.
Mk VI (1995-2000)
Drugi gruntowny facelifting odbył się w styczniu 1995 roku. Ponownie zmieniono pas przedni, jak też deskę rozdzielczą. W 1998 Escorta zastąpił całkowicie nowy model – Ford Focus. Produkcję zakończono w 2000, jednak ostatni furgon zszedł z taśmy w 2002 roku. W tych latach produkowana też była sportowa odmiana – Ford Escort RS 2000 z silnikiem o pojemności 2,0 l i mocy 150 KM. Silnik ten zapewniał przyspieszenie do 100 km/h w czasie 8,7 sekundy i prędkość maksymalną wynoszącą 208 km/h.
24
8
Czy nie jest piękny :)
14
Modele europejskie
Na rynku europejskim pierwsze Subaru Impreza z silnikiem turbodoładowanym o pojemności skokowej 2 litrów pojawiło się w roku 1994 pod nazwą Subaru Impreza GT. Była to dostosowana do europejskich warunków i zasad ubezpieczeniowych wersja japońskiej Subaru Impreza WRX. Na przełomie lat 1994-1997 w wersji europejskiej klienci mieli do dyspozycji dwulitrowy silnik o mocy 208 KM. Oprócz mocy, mniejszej niż w japońskiej Imprezie WRX, Impreza Turbo miała twardsze od japońskiego odpowiednika zawieszenie (zmieniono amortyzatory i zastosowano grubsze stabilizatory).
Nadwozie zostało wyposażone w zintegrowany ze zderzakiem przednim głęboki spojler, z bardzo dużymi integralnymi reflektorami, tylną lotkę o zróżnicowanej wielkości, charakterystyczny dla konfiguracji silników Subaru chwyt powietrza do chłodnicy powietrza doładowującego na masce, dodatkowe (fabrycznie zaślepione) otwory wentylujące komorę silnika i listwy boczne.
W roku 1997 firma wprowadziła na rynek silnik o mocy 211 KM, który pozwalał osiągnąć 100 km/h w 6 sekund. Model ten posiadał też zmodyfikowane w stosunku do poprzednika nadwozie. Zaostrzono nieco linie przodu zmieniając m.in. maskę, reflektory przednie, atrapę chłodnicy. We wnętrzu dodano nowe fotele kubełkowe i inną tapicerkę. W 1998 roku ponownie zmodyfikowano wygląd. Dodano białe wskaźniki i cyfrowy licznik przebiegu, kierownicę marki MOMO, montowano 16 calowe, aluminiowe koła. W roku 1999 zwiększono moc silnika do 218 KM oraz dodano do wersji turbo nowe, czterotłoczkowe zaciski hamulcowe współpracujące z tarczami o powiększonej średnicy. Jako wyposażenie dodatkowe dostępne były nowe spojlery przedni oraz tylny, wyprodukowane przez firmę Prodrive. Pojawiły się też lusterka w kolorze nadwozia, zaś reflektory przeciwmgłowe i główne zostały ukryte za kloszami z gładkiego szkła, nadającego auto nieco bardziej nowoczesny wygląd. Pojawiły się też egzemplarze fabrycznie pozbawione systemu klimatyzacji, ABS i poduszek powietrznych, ułatwiające niezależnym zespołom budowę samochodu rajdowego.
Subaru Impreza WRC w specyfikacji z 2000 roku
W czasie, gdy Impreza pierwszej generacji oferowana była na rynku europejskim, pojawiło się kilka wersji specjalnych tego auta. Pierwszą z nich był model McRae Special Edition, wyprodukowany w 1995 r. dla uczczenia dokonań Colina McRae podczas rajdu RAC. Kolejnym modelem była Impreza Catalunya (okazją było zdobycie przez zespół Subaru tytułu Mistrza Świata Producentów). W roku 1998, dla uczczenia trzeciego z rzędu tytułu Mistrza Świata Prodcuentów, Subaru wypuściło model Impreza Terzo (wł. "trzeci"). Kolejnym modelem specjalnym był RB5 ("Richard Burns 5" - z takim numerem ten kierowca rajdowych Mistrzostw Świata jeździł w barwach Subaru). Co ciekawe, wszystkie te modele nie różniły się niczym poza ozdobnikami od powszechnie dostępnych - jedynie do wersji RB5 można było zamówić pakiet WR, podnoszący moc silnika do 240 KM. Dopiero Impreza P1, zbudowana w 1999 na bazie dwudrzwiowego sedana przez firmę Prodrive na zamówienie importera - Subaru (UK) Limited, miała silnik o mocy 280 KM oraz liczne usprawnienia (dostosowane do szybkiej jazdy po krętych i wyboistych drogach zawieszenie, wzmocnione hamulce), które nadawały jej charakter prawdziwej edycji specjalnej.
Modele japońskie
Poza odpowiednikami wersji europejskich, Subaru oferowało w Japonii Imprezy niedostępne w Europie i USA. Różnice ujawniają się przede wszystkim w autach z silnikami turbodoładowanymi. W przeciwieństwie do wersji europejskich, rozwijały one moc od 250 do 280 KM. Również tylko dla rynku japońskiego zarezerwowano wersje STI (Subaru Tecnica International), które poddane były fabrycznemu tuningowi. Modele STI, produkowane przez sześć generacji, wykazują się zmienionymi elementami osprzętu silnika, usportowionym zawieszeniem i hamulcami. Auta oznaczane jako STI Type-R bazowały na dwudrzwiowej karoserii Imprezy, i dzięki niewielkiej masie własnej, centralnemu mechanizmowi różnicowemu o regulowanej sile spięcia osi oraz silnikowi o dużym momencie obrotowym wykazywały się osiągami na miarę supersamochodów (przyspieszenie do 100 km/h w mniej niż 5 sekund). Interesującym modelem Imprezy, który mógł przyspieszyć prace nad SUV-em Forester była Impreza Gravel Express. Była to uterenowiona podwyższona, turbodoładowana Impreza kombi, z dodatkowymi rurowymi zabezpieczeniami przodu i tyłu auta, oraz szerokimi ochronnymi listwami na drzwiach.
Wśród aut przeznaczonych na rynek japoński pojawiło się wiele modeli specjalnych, wyprodukowanych w krótkich seriach. Były to wspomniany STI Type-R, przeznaczony wyłącznie do budowania na jego bazie samochodów rajdowych model WRX RA, pozbawiony materiałów wygłuszających i wyprodukowany z cieńszej blachy, z odsłoniętymi miejscami mocowania klatki bezpieczeństwa, WRX RA-STI będący jego wersją z najmocniejszym dostępnym seryjnie silnikiem, oraz kultowy model STi 22B. Ten ostatni, wyprodukowany w 401 egzemplarzach, charakteryzował się silnikiem o pojemności 2,2 l i mocy szacowanej na ponad 380 KM, poszerzonym dwudrzwiowym nadwoziem i wyczynowym zawieszeniem wyprodukowanym przez niemiecką firmę Bilstein. STi 22B uznawany jest za szczytowe osiągnięcie w rozwoju platformy GC.
Modele amerykańskie
W Stanach Zjednoczonych największą popularnością cieszyły się najtańsze wersje typu GC, napędzane silnikiem 1.6l. Typ GC nie był oferowany w USA z silnikami turbodoładowanymi, ze względu na niemożność spełnienia przez te silniki kalifornijskich norm emisji substancji szkodliwych w spalinach. Częstą praktyką kupujących była rezygnacja z napędu na 4 koła na rzecz tańszych wersji z napędem na przednią oś. Stosunkowo popularna była również wersja dwudrzwiowa. Wraz z sukcesami w Rajdowych Samochodowych Mistrzostwach Świata, Subaru wprowadzało na rynek amerykański mocniejsze wersje silnikowe, w tym wolnossący, 160-konny silnik o pojemności 2.2 litra, do dziś stosowany w różnych pojazdach tej marki. Odpowiednikiem japońskiego "Gravel Express" była wyprodukowana w niewielkiej ilości na rynek amerykański Impreza Outback - jednak również ten model pozbawiono silnika turbo. Dobra sprzedaż dwudrzwiowego sedana oznaczonego jako Impreza RS, do złudzenia przypominającego japońską, sportową wersję Type-R (jednak bez turbosprężarki) była powodem, dla którego Subaru zdecydowało się wprowadzić na rynek amerykański silniki turbodoładowane po wyposażeniu ich w dodatkowe katalizatory. Nastąpiło to wraz z pojawieniem się nowej generacji nadwozia Imprezy.
52