Mitsubishi GTO to grand tourer produkowany przez japoński koncern Mitsubishi w latach 1990-2001. Samochód bardziej znany jest pod nazwą wersji eksportowej - 3000GT. Samochód ten z niewielkimi zmianami w latach 1991–1996 sprzedawany był także na terenie Ameryki Północnej poprzez salony Chryslera jako Dodge Stealth. Nazwa GTO pochodzi od innego samochodu Mitsubishi, Galanta GTO, produkowanego w latach 1969-1976. Mitsubishi 3000GT zostało opracowane z myślą o rywalizacji z takimi samochodami jak Mazda RX-7, Nissan 300ZX, Nissan Skyline GT-R oraz Toyota Supra. W pierwszej generacji GTO Mitsubishi zastosowało wiele innowacyjnych technologii które miały polepszyć właściwości techniczne pojazdu, wśród nich znalazły się: napęd AWD, zmodyfikowany układ kierowniczy, system aktywnej aerodynamiki nadwozia w skład którego wchodziły samoregulujące się przednie i tylne spoilery, regulowany układ wydechowy i elektronicznie kontrolowany system zawieszenia. W wersji VR-4 samochód napędzany był przez silnik V6 twin-turbo o mocy maksymalnej 300 KM i momencie obrotowym 415 Nm.
Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
Supersamochód klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Forda Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT autorstwa Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Samochód ten startował w Le Mans w 1963 roku, ale nie ukończył zawodów z powodu awarii. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym samochodem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Po kilku miesiącach opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Nazwa GT40 pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Pierwsze prototypy samochodu wyposażono w 4,3-litrowe V8, jednak pojemność w modelach produkcyjnych zwiększono do 4,7 l. Silniki GT40 pochodziły z Forda Mustanga. Silniki te generują moc 310 KM i moment obrotowy 446 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
Samochód produkowany przez japońską markę Nissan w latach 1969-1978. Na rynku japońskim sprzedawany był jako Nissan Fairlady Z. Pierwszy model nowej serii Datsun 240Z został zaprezentowany w październiku 1969 roku w hotelu w Nowym Jorku jako następca modelu Sports. W pracy nad samochodem pracowali styliści pod kierownictwem Yoshihiko Matsuo oraz grupa inżynierów pod wodzą Tiichi Hary. Do napędu samochodu został użyty 2,4-litrowy silnik I-6 o mocy 151 KM i 198 Nm momentu obrotowego, co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 201 km/h i przyspieszenia 0-100 km/h w 9,5 sekund. W ciągu 4 lat produkcji Datsuna 240Z sprzedano w ilości 156,076 egzemplarzy. W 2004 roku Datsun 240Z został umieszczony na drugim miejscu na liście topowych samochodów sportowych lat 70. przez magazyn Sports Car International.
Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968-1971. Pierwszą generację zaprezentowano po raz pierwszy w 1968 rokum, została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. W 1969 do oferty wprowadzono 7,2-litrowy silnik V8 Six-Pack. Silnik ten wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Kod tej opcji to A12, który zmienił 5 cyfrę VIN na M. Te specjalne Super Bee są znane jako samochody z kodem M A12. Pakiet A12 wyposażył również samochody w oś Dana 60, wytrzymałą automatyczną skrzynię biegów lub 4-biegową manualną skrzynię biegów oraz czarną maskę z wlotem powietrza. Inne elementy pakietu A12 obejmowały wytrzymałe wewnętrzne części silnika, czarne stalowe koła z oponami G70x15 oraz wytrzymałe 11-calowe hamulce bębnowe. W sumie wyprodukowano 1907 egzemplarzy z pakietem A12.
DBS to samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez brytyjską markę Aston Martin w latach 1967–1972 oraz 1969–1989 jako Aston Martin V8. Dostępny jako 2-drzwiowe coupe oraz w wersji V8 Volante jako 2-drzwiowy kabriolet. W 1977 roku przedstawiono sportową odmianę Vantage. Dostępna była jako 2-drzwiowe coupe lub 2-drzwiowy kabriolet napędzany 5,3-litrowym V8 generującym moc maksymalną 395,5 KM. Moc przenoszona jest na tylne koła poprzez 5-biegową manualną skrzynię biegów. Został zastąpiony przez model Virage/V8 Vantage. Łącznie wyprodukowano 4021 egzemplarzy modelu V8 w tym 534 egzemplarze V8 Vantage.