Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 328 takich materiałów
    Chevrolet Corvette C3 Stingray – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    Ford GT40 – Supersamochód klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Forda Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT autorstwa Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Samochód ten startował w Le Mans w 1963 roku, ale nie ukończył zawodów z powodu awarii. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym samochodem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Po kilku miesiącach opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Nazwa GT40 pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Pierwsze prototypy samochodu wyposażono w 4,3-litrowe V8, jednak pojemność w modelach produkcyjnych zwiększono do 4,7 l. Silniki GT40 pochodziły z Forda Mustanga. Silniki te generują moc 310 KM i moment obrotowy 446 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 1964-1968. Na początku lat 60. w wyścigach dominowały samochody Ferrari. Właściciel Forda Henry Ford II postanowił zaistnieć w samochodach sportowych. W tym celu starał się wykupić Ferrari za 16 milionów dolarów. Enzo Ferrari najpierw wyraził zgodę, jednak w trakcie finalizacji transakcji wycofał się. Ford postanowił pokonać Ferrari na torze wyścigowym. Dotarły do niego projekty prototypu o nazwie Lola GT autorstwa Erica Broadleya z firmy Lola Racing Cars. Samochód ten startował w Le Mans w 1963 roku, ale nie ukończył zawodów z powodu awarii. Główny konstruktor firmy Lola Eric Broadley rozpoczął prace nad nowym samochodem pod kierunkiem Johna Wyera, byłego szefa Aston Martina. Po kilku miesiącach opływowe coupe zamieniło się w Forda GT40. Nazwa GT40 pochodzi od „Grand Touring” i 40 cali wysokości, stąd GT i 40. Pierwsze prototypy samochodu wyposażono w 4,3-litrowe V8, jednak pojemność w modelach produkcyjnych zwiększono do 4,7 l. Silniki GT40 pochodziły z Forda Mustanga. Silniki te generują moc 310 KM i moment obrotowy 446 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy. Pięć modeli prototypowych było roadsterami, wliczając to Forda X-1. Wykorzystane zostały skrzynie biegów: Hewland LG500 a w ostatnich modelach automatyczne skrzynie biegów. Ford GT40 był czterokrotnym zwycięzcą wyścigu Le Mans w latach 1966-1969.
    20 lipca 2022, 20:37 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Mustang 289 1968 rok
    16 lipca 2022, 15:35 przez jacki7878 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    1969 Dodge Super Bee – Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968-1971. Pierwszą generację zaprezentowano po raz pierwszy w 1968 rokum, została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. W 1969 do oferty wprowadzono 7,2-litrowy silnik V8 Six-Pack. Silnik ten wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Kod tej opcji to A12, który zmienił 5 cyfrę VIN na M. Te specjalne Super Bee są znane jako samochody z kodem M A12. Pakiet A12 wyposażył również samochody w oś Dana 60, wytrzymałą automatyczną skrzynię biegów lub 4-biegową manualną skrzynię biegów oraz czarną maskę z wlotem powietrza. Inne elementy pakietu A12 obejmowały wytrzymałe wewnętrzne części silnika, czarne stalowe koła z oponami G70x15 oraz wytrzymałe 11-calowe hamulce bębnowe. W sumie wyprodukowano 1907 egzemplarzy z pakietem A12.
    Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968-1971. Pierwszą generację zaprezentowano po raz pierwszy w 1968 rokum, została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. W 1969 do oferty wprowadzono 7,2-litrowy silnik V8 Six-Pack. Silnik ten wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Kod tej opcji to A12, który zmienił 5 cyfrę VIN na M. Te specjalne Super Bee są znane jako samochody z kodem M A12. Pakiet A12 wyposażył również samochody w oś Dana 60, wytrzymałą automatyczną skrzynię biegów lub 4-biegową manualną skrzynię biegów oraz czarną maskę z wlotem powietrza. Inne elementy pakietu A12 obejmowały wytrzymałe wewnętrzne części silnika, czarne stalowe koła z oponami G70x15 oraz wytrzymałe 11-calowe hamulce bębnowe. W sumie wyprodukowano 1907 egzemplarzy z pakietem A12.
    1970 Chevrolet Nova SS – Samochód osobowy klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Chevrolet w latach 1967–1979. Nova została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Prezentując ten model Chevrolet zdecydował się zastosować nazwę Nova dla następcy Chevy II, wobec którego Nova było dotychczas jedną z wersji wyposażeniowych. Samochód powstał na platformie X-body koncernu General Motors, na bazie której skonstruowane zostały także bliźniacze konstrukcje Buicka, Oldsmobile i Pontiaca. Pierwsza generacja Chevroleta Novy wyróżniała się masywnie zarysowanymi przednimi błotnikami z wysuniętymi krawędziami, a także obłymi nadkolami tylnymi, które współgrały z łagodnie opadającą linią bagażnika. Wraz z debiutem Novy, Chevrolet opracował także sportową odmianę Nova SS. Pod kątem wizualnym wyróżniała się ona dodatkowymi spojlerami, sportowym ogumieniem i zmodyfikowanymi zderzakami, za to pod kątem technicznym pojawił się silnik V8 przedziałach mocy od 350 do 375 KM. Pierwsza generacja Novy była również produkowana i sprzedawana w Argentynie pod nazwą Chevrolet Chevy Malibu w latach 1968–1978. Argentyńska wersja odróżniała się od północnoamerykańskiej detalami w wyglądzie zewnętrznym i różnicami w gamie silników.
    Samochód osobowy klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Chevrolet w latach 1967–1979. Nova została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Prezentując ten model Chevrolet zdecydował się zastosować nazwę Nova dla następcy Chevy II, wobec którego Nova było dotychczas jedną z wersji wyposażeniowych. Samochód powstał na platformie X-body koncernu General Motors, na bazie której skonstruowane zostały także bliźniacze konstrukcje Buicka, Oldsmobile i Pontiaca. Pierwsza generacja Chevroleta Novy wyróżniała się masywnie zarysowanymi przednimi błotnikami z wysuniętymi krawędziami, a także obłymi nadkolami tylnymi, które współgrały z łagodnie opadającą linią bagażnika. Wraz z debiutem Novy, Chevrolet opracował także sportową odmianę Nova SS. Pod kątem wizualnym wyróżniała się ona dodatkowymi spojlerami, sportowym ogumieniem i zmodyfikowanymi zderzakami, za to pod kątem technicznym pojawił się silnik V8 przedziałach mocy od 350 do 375 KM. Pierwsza generacja Novy była również produkowana i sprzedawana w Argentynie pod nazwą Chevrolet Chevy Malibu w latach 1968–1978. Argentyńska wersja odróżniała się od północnoamerykańskiej detalami w wyglądzie zewnętrznym i różnicami w gamie silników.
    Ferrari 365 GTB/4 Daytona – Ferrari Daytona, oficjalnie nazwany Ferrari 365 GTB/4 to dwumiejscowy grand tourer produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 1968-1973, oraz w latach 1971-1973 w wersji GTS/4. Samochód zaprezentowano po raz pierwszy na Paris Auto Salon w 1968 roku jako zastępcę modelu 275 GTB/4. Samochód zaprojektował projektant Pininfariny Leonardo Fioravanti, który wcześniej pracował nad stylizacją Ferrari Dino. Wczesne Daytony były wyposażone w stałe reflektory za osłoną ze szkła akrylowego. Nowe amerykańskie przepisy bezpieczeństwa zakazujące używania reflektorów za osłonami zaowocowały wysuwanymi podwójnymi reflektorami w 1971 roku. W przeciwieństwie do ówczesnego Lamborghini Miura z centralnie umieszczonym silnikiem silnik Daytony umieszczono z przodu, a samochód posiadał napęd na tył. Silnik Daytony to 4,4-litrowe V12 wytwarzające moc maksymalną 352 KM i moment obrotowy 431 Nm, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 280 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,4 sekundy. Łącznie powstało 1284 egzemplarzy 365 GTB/4 oraz 122 egzemplarze 365 GTS/4.
    Ferrari Daytona, oficjalnie nazwany Ferrari 365 GTB/4 to dwumiejscowy grand tourer produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 1968-1973, oraz w latach 1971-1973 w wersji GTS/4. Samochód zaprezentowano po raz pierwszy na Paris Auto Salon w 1968 roku jako zastępcę modelu 275 GTB/4. Samochód zaprojektował projektant Pininfariny Leonardo Fioravanti, który wcześniej pracował nad stylizacją Ferrari Dino. Wczesne Daytony były wyposażone w stałe reflektory za osłoną ze szkła akrylowego. Nowe amerykańskie przepisy bezpieczeństwa zakazujące używania reflektorów za osłonami zaowocowały wysuwanymi podwójnymi reflektorami w 1971 roku. W przeciwieństwie do ówczesnego Lamborghini Miura z centralnie umieszczonym silnikiem silnik Daytony umieszczono z przodu, a samochód posiadał napęd na tył. Silnik Daytony to 4,4-litrowe V12 wytwarzające moc maksymalną 352 KM i moment obrotowy 431 Nm, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 280 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,4 sekundy. Łącznie powstało 1284 egzemplarzy 365 GTB/4 oraz 122 egzemplarze 365 GTS/4.
    Nissan Silvia S15 – Sportowe coupe produkowane w latach 1964-1968, a później w latach 1974-2002 przez japońską firmę Nissan, oparte na platformie Nissan S. W 1999 roku w Japonii na sprzedaż trafiła nowa wersja Silvii - S15, samochód zawiera agresywną stylistykę wewnątrz i na zewnątrz, aktualizując poprzedni styl Silvii  zgodnie z nowoczesnymi trendami w projektowaniu samochodów. Wymiary nadwozia zostały zmniejszone w stosunku do poprzedniej generacji tak, aby odpowiadało klasie kompaktów rządu japońskiego, co miało wpływ na sprzedaż poprzedniego modelu. Silvia S15 wyposażona jest w dwulitrowy silnik SR20DET I4, który dzięki modernizacji turbosprężarki z łożyskami kulkowymi, a także ulepszonemu systemu zarządzania silnikiem wytwarza moc 247 KM i moment obrotowy 275 Nm. Bez turbo moc wynosi 165 KM. W sierpniu 2002 roku Nissan zaprzestał produkcji platformy S, a ostatnim samochodem zbudowanym na tej płycie była Silvia S15. Produkcja Silvii zakończyła się w 2002 roku w wyniku starań Nissana o zmniejszenie liczby dostępnych platform.
    Sportowe coupe produkowane w latach 1964-1968, a później w latach 1974-2002 przez japońską firmę Nissan, oparte na platformie Nissan S. W 1999 roku w Japonii na sprzedaż trafiła nowa wersja Silvii - S15, samochód zawiera agresywną stylistykę wewnątrz i na zewnątrz, aktualizując poprzedni styl Silvii zgodnie z nowoczesnymi trendami w projektowaniu samochodów. Wymiary nadwozia zostały zmniejszone w stosunku do poprzedniej generacji tak, aby odpowiadało klasie kompaktów rządu japońskiego, co miało wpływ na sprzedaż poprzedniego modelu. Silvia S15 wyposażona jest w dwulitrowy silnik SR20DET I4, który dzięki modernizacji turbosprężarki z łożyskami kulkowymi, a także ulepszonemu systemu zarządzania silnikiem wytwarza moc 247 KM i moment obrotowy 275 Nm. Bez turbo moc wynosi 165 KM. W sierpniu 2002 roku Nissan zaprzestał produkcji platformy S, a ostatnim samochodem zbudowanym na tej płycie była Silvia S15. Produkcja Silvii zakończyła się w 2002 roku w wyniku starań Nissana o zmniejszenie liczby dostępnych platform.
    Ford Capri RS2600 – samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1968–1986. Pierwsza generacja Ford Capri została zaprezentowana po raz pierwszy w 1968 roku. Po tym, jak na rynku Ameryki Północnej koncepcja przystępnego samochodu sportowego pod postacią Forda Mustanga odniosła rynkowy sukces, Ford postanowił wprowadzić do europejskiej oferty podobny model. Prace trwały od 1964 roku w Wielkiej Brytanii i w Niemczech, efektem ich było tylnonapędowe coupe - Capri. Pierwsza generacja samochodu wyróżniała się dynamicznie stylizowaną linią nadwozia, z podłużnym przodem, wyraźnie zaznaczonymi przetłoczeniami maski, a także listwą biegnącą przez panele boczne. Tył został łagodnie zakończony, a tylne błotniki zdobiła imitacja podwójnych wlotów powietrza. W 1970 roku rozpoczął się eksport nieznacznie wizualnie zmodyfikowanego Capri do Ameryki Północnej jako Mercury Capri. W tym samym roku do oferty trafił model Capri RS2600. Był to pierwszy samochód Forda z wtryskiem paliwa. RS2600 posiadał V6 o pojemności 2,6 l, które generuje moc maksymalną 150 KM, co pozwala na przyspieszenie 0-100 km/h w 7,7 sekund.
    Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1968–1986. Pierwsza generacja Ford Capri została zaprezentowana po raz pierwszy w 1968 roku. Po tym, jak na rynku Ameryki Północnej koncepcja przystępnego samochodu sportowego pod postacią Forda Mustanga odniosła rynkowy sukces, Ford postanowił wprowadzić do europejskiej oferty podobny model. Prace trwały od 1964 roku w Wielkiej Brytanii i w Niemczech, efektem ich było tylnonapędowe coupe - Capri. Pierwsza generacja samochodu wyróżniała się dynamicznie stylizowaną linią nadwozia, z podłużnym przodem, wyraźnie zaznaczonymi przetłoczeniami maski, a także listwą biegnącą przez panele boczne. Tył został łagodnie zakończony, a tylne błotniki zdobiła imitacja podwójnych wlotów powietrza. W 1970 roku rozpoczął się eksport nieznacznie wizualnie zmodyfikowanego Capri do Ameryki Północnej jako Mercury Capri. W tym samym roku do oferty trafił model Capri RS2600. Był to pierwszy samochód Forda z wtryskiem paliwa. RS2600 posiadał V6 o pojemności 2,6 l, które generuje moc maksymalną 150 KM, co pozwala na przyspieszenie 0-100 km/h w 7,7 sekund.