"Należy zbudować popularny, oszczędzający czas środek przewozu, przy wykonywaniu czynności służbowych i wypoczynku, przeznaczony dla racjonalizatorów, przodowników pracy, aktywistów, naukowców, przodujących przedstawicieli inteligencji" - taką uchwalę podjęły Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz Prezydium Rządu w maju 1953 roku i zleciły wykonanie samochodu Centralnemu Zarządowi Przemysłu Maszynowego.
W czerwcu 1953 roku: Karol Pionnier (główny konstruktor Fabryki Samochodów Osobowych), Stanisław Panczakiewicz, Fryderyk Bluemke i Jerzy Werner rozpoczęli prace projektowe.
Karol Pionnier był odpowiedzialny za podwozie i nadzór całości prac, Stanisław Panaczkiewicz zaprojektował nadwozie, Fryderyk Bluemke był odpowiedzialny za adaptację przemysłowego silnika 2T o mocy 22KM i pojemności 690ccm wykorzystywanego także przy motopompach strażackich, a Jerzy Werner był odpowiedzialny za konsultację naukową.
Jednak FSO miał do końca wolnej woli. Podzespoły musiały być wymienne z Warszawą, samochód musiał być mały i roczna produkcja miała nie przekraczać 4 tys. sztuk co uniemożliwiało rozwój badań. Pierwsze dwa prototypy pokazano w grudniu 1954 roku. Pierwszy przypominający syrenę i drugi będący skrzyżowaniem dwudrzwiowego samochodu z Warszawą z której pochodziły błotniki. Ostatecznie wybrano pierwszy prototyp i jesienią 1954 roku podpisano decyzję o budowie samochodu według prototypu.
Auto w pierwotnej wersji było praktycznie całe drewniane. Jednak z czasem postanowiono, że błotniki i maska będą blaszane. Silnik rozwiercono do 746ccm (S-15) dzięki czemu jego moc wzrosła do 27KM.
Oficjalna premiera samochodu miała miejsce w czerwcu 1955 roku podczas XXIV Międzynarodowych Targów Poznańskich. Samochód jak na tamte czasy był bardzo nowoczesny pod względem napędu. Silnik ze sprzęgłem, skrzynią biegów i przekładnią umieszczono z przodu auta. Olbrzymie zainteresowanie skłoniło Rząd do uchwalenia decyzji z dnia 27 lipca 1955 roku o podjęcie produkcji w ilości 10 tys. rocznie.
W 1957 roku wypuszczono próbną serię 100 sztuk, a jesienią 1958 roku uruchomiono seryjną produkcję. Do roku 1960 zmieniono m.in. kierownicę (Syrena otrzymała swoją, już nie dzieliła tej samej z Warszawą), zamontowano pompę benzynową oraz fotele zamiast kanapy przedniej. Wyprodukowano ich około 4800 sztuk.
Rok 1960 to także rok pojawienia się Syreny 101 która różniła się od poprzedniczki mniejszymi kołami, ozdobnymi listwami progowymi, nowymi amortyzatorami teleskopowymi oraz dwiema wycieraczkami przedniej szyby (wcześniej była tylko jedna).
Komentarze