Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 13 takich materiałów

    VW Golf MKIII A59

    VW Golf MKIII A59 – 2.0 turbo 275km prototyp w 3 egzemplarzach
    2.0 turbo 275km prototyp w 3 egzemplarzach
    20 sierpnia 2012, 20:40 przez brylant (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (4)
    Głosów
    31
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    31

    Volkswagen Golf A59

    Volkswagen Golf A59 – Muzeum VW w Wolfsburgu Dane techniczne: pojemność silnika: 1999cm³ ilość zaworów: 16 Moc maksymalna: 275KM/202KW przy 6000obr. Moment obrotowy: 367Nm przy 3500obr Prędkość maksymalna: >250km/h Przyspieszenie 0-100: 4,2s Masa własna: 1373kg
    Muzeum VW w Wolfsburgu
    Dane techniczne:
    pojemność silnika: 1999cm³
    ilość zaworów: 16
    Moc maksymalna: 275KM/202KW przy 6000obr.
    Moment obrotowy: 367Nm przy 3500obr
    Prędkość maksymalna: >250km/h
    Przyspieszenie 0-100: 4,2s
    Masa własna: 1373kg
    31 maja 2012, 11:11 przez vagpl (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    43
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    43

    Dodge Challenger

    Dodge Challenger – Dodge Challenger wraz z siostrzanym modelem Plymouth Barracuda stanowiły schyłkowy produkt epoki, w której panowała moda na tzw. Pony-cars, czyli samochody mocne, szybkie i jednocześnie tanie. Klasę Pony – cars cechowały także mniejsze rozmiary niż większość amerykańskich krążowników szos, zaś ich nabywcami byli z reguły młodzi ludzie. Challenger miał pozwolić koncernowi Chryslera uzyskać wpływy w segmencie rynku opanowanym przez Forda Mustanga oraz modele GM: Chevroleta Camaro i Pontiaca Firebird. Atutami samochodu miała być opływowa linia nadwozia w odmianie coupe tradycyjnie nazywanej hardtop, oraz elegancja w odmianie z otwartym dachem zwanej convertible. Ponadto Challengera wyposażono w całą gamę silników sześcio- i ośmiocylindrowych o mocach od skromnych 145 KM, aż po siedmiolitrowe „Hemi” - prawdziwe potwory przekraczające 400 KM. Dodatkowo klientów miało przyciągnąć bogactwo i różnorodność wyposażenia. Samochód sprzedawano w trzech zasadniczych wersjach: podstawowej Basic, szybszej T/A ( nazwę zapożyczono od słynnych amerykańskich wyścigów Trans America ), oraz stojącej na szczycie hierarchii wersji Track and Road ( droga i teren ), czyli T/R. Te wszystkie wyżej wymienione cechy zaowocowały błyskotliwym startem Challengera na rynku – w roku premiery sprzedano 76 935 egzemplarzy. Od początku wzięciem nie cieszyła się odmiana z otwieranym dachem, której przez dwa lata sprzedano tylko 5741 sztuk i dlatego z końcem 1971 roku została wykreślona z programu produkcyjnego. Niestety Dodge padł ofiarą przemijającej mody na samochody typu Pony i jego sprzedaż zmniejszała się z roku na rok, osiągając 16 437 sztuk w 1974 roku. Stało się to przyczyną rezygnacji z dalszej produkcji Challengera. Łącznie w ciągu pięciu lat powstało 179 264 egzemplarzy modelu Challenger. Zaprojektowany przez Carla Camerona produkowana w Hamtramck w Michigan i Los Angeles w Californii z 4 biegowa manualną skrzynią biegów lub 3 biegowym automatem i silnikami: 3.7 i (145KM) 5.2 i V8 (230KM) 5.6 i V8 (275KM) 5.9 i V8 (245KM) 6.3 i V8 (290KM) 7.2 i V8 (375KM) 7.0 V8 HEMI (425KM)
    Dodge Challenger wraz z siostrzanym modelem Plymouth Barracuda stanowiły schyłkowy produkt epoki, w której panowała moda na tzw. Pony-cars, czyli samochody mocne, szybkie i jednocześnie tanie. Klasę Pony – cars cechowały także mniejsze rozmiary niż większość amerykańskich krążowników szos, zaś ich nabywcami byli z reguły młodzi ludzie.

    Challenger miał pozwolić koncernowi Chryslera uzyskać wpływy w segmencie rynku opanowanym przez Forda Mustanga oraz modele GM: Chevroleta Camaro i Pontiaca Firebird.

    Atutami samochodu miała być opływowa linia nadwozia w odmianie coupe tradycyjnie nazywanej hardtop, oraz elegancja w odmianie z otwartym dachem zwanej convertible. Ponadto Challengera wyposażono w całą gamę silników sześcio- i ośmiocylindrowych o mocach od skromnych 145 KM, aż po siedmiolitrowe „Hemi” - prawdziwe potwory przekraczające 400 KM.

    Dodatkowo klientów miało przyciągnąć bogactwo i różnorodność wyposażenia. Samochód sprzedawano w trzech zasadniczych wersjach: podstawowej Basic, szybszej T/A ( nazwę zapożyczono od słynnych amerykańskich wyścigów Trans America ), oraz stojącej na szczycie hierarchii wersji Track and Road ( droga i teren ), czyli T/R.

    Te wszystkie wyżej wymienione cechy zaowocowały błyskotliwym startem Challengera na rynku – w roku premiery sprzedano 76 935 egzemplarzy. Od początku wzięciem nie cieszyła się odmiana z otwieranym dachem, której przez dwa lata sprzedano tylko 5741 sztuk i dlatego z końcem 1971 roku została wykreślona z programu produkcyjnego.

    Niestety Dodge padł ofiarą przemijającej mody na samochody typu Pony i jego sprzedaż zmniejszała się z roku na rok, osiągając 16 437 sztuk w 1974 roku. Stało się to przyczyną rezygnacji z dalszej produkcji Challengera.

    Łącznie w ciągu pięciu lat powstało 179 264 egzemplarzy modelu Challenger.

    Zaprojektowany przez Carla Camerona produkowana w Hamtramck w Michigan i Los Angeles w Californii z 4 biegowa manualną skrzynią biegów lub 3 biegowym automatem i silnikami:

    3.7 i (145KM)
    5.2 i V8 (230KM)
    5.6 i V8 (275KM)
    5.9 i V8 (245KM)
    6.3 i V8 (290KM)
    7.2 i V8 (375KM)
    7.0 V8 HEMI (425KM)
    12 kwietnia 2012, 15:15 przez juras737 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    88
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    88