Szukaj
Znalazłem 61 takich materiałów
Projekt i przygotowania
Renault 19 był rezultatem programu rozwojowego nazwanego X53, którego zadaniem było stworzenie nowego samochodu skierowanego dla średniej klasy europejskiej "M1". Projekt rozpoczęto w październiku 1984 roku i już w lipcu 1985 zakończono projektowanie karoserii. Pięć miesięcy później zakończono projekt deski rozdzielczej. Do kwietnia 1986 pracowano nad projektem wnętrza i kiedy R-19 wszedł do produkcji w maju 1988 odbył więcej niż 7,5 milionów kilometrów testów sprawdzających technologię, wytrzymałość i niezawodność pojazdu. Projekt Renault 19 był dziełem ekipy Renault Design we współpracy z Giorgio Giugiaro, znanego włoskiego projektanta. Zamierzeniem było zaprojektowanie samochodu tak aerodynamicznego, jak to tylko możliwe w klasie samochodów kompaktowych. Rezultaty badań w tunelu aerodynamicznym udowodniły, że pojazd osiągnął opór aerodynamiczny 0,31 Cx. Aby dać przykład jak bardzo R-19 wyprzedził swoją epokę można powiedzieć, że BMW Seria 1 z roku 2004 posiada takie same parametry aerodynamiczne, pomimo że opracowano go dwadzieścia sześć lat później.
Produkcja
Renault 19 był produkowany w fabrykach Renault Douai i Maubeuge (Francja), Valladolid (Hiszpania) i Setubal (Portugalia). Produkowano go również w Ciudad de Cordoba (Argentyna).
Zmiana wersji
Już w 1992 roku wszedł na rynek Renault 19 Faza II. Zmiany dotyczyły dostosowania pojazdu do nowych wymagań, zmieniono odrobinę nadwozie. Różnice w nadwoziu dotyczyły bardziej zaokrąglonych błotników, maski, pasa przedniego, tylniego i poprawionej deski rozdzielczej. Niestety wersja 16V po tych zmianach straciła nieco wizualnej "agresywnosci".
Wielkie przeobrażenie
W roku 1995 zaprezentowano Renault Megane, jako następcę R-19, który do dzisiaj osiąga sukcesy sprzedaży jako samochód z nowymi pomysłami i nowoczesnymi rozwiązaniami.
Modele
Faza I
TR (1.2 cc, 55 KM)
TR (1.4 cc, 60 KM)
TS (1.4 cc, 80 KM)
TD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
GTR (1.4 cc, 60 KM)
GTS (1.4 cc, 80 KM)
GTX (1.7 cc, 93 KM)
GTD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
TSE (1.4 cc, 80 KM)
TXE (1.7 cc, 92 KM)
TXI (1.7 cc, 105 KM)
TDE (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
TDX (Diesel, 1.9, 93 KM)
16V (1.8 cc, 136 KM)
Faza II
RL 1.2 (1.2 cc, 60 KM)
RL 1.4 (1.4 cc, 60 KM)
RL 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
RL 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RN 1.4 (1.4 cc, 30 KM)
RN 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
RN 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
RN 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RN 1.7 (1.7 cc, 75KM)
RN 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
RT 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
RT 1.8s (1.8 cc, 95 KM)
RT 1.8i (1.8 cc, 107 KM)
RT 1.7 (1.7 cc, 92 KM)
RT 1.7 (1.7 cc, 75KM)
RT 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RT 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
16V (1.8 cc, 136 KM)
Dzisiaj jelcz 417, który jest częścią rodziny jelcz 400. Egzemplarz ze zdjęcia jeszcze do niedawna pracował czynnie w straży teraz na zasłużonej emeryturze.
(Teraz trochę suchych faktów) w skład rodziny 400 wchodzą modele
415 (4x2), Jelcz 416 (6x2) oraz
ciągniki siodłowe 417 (4x2).
Konstrukcja powstała jako
przejściowa z podzespołów od
planowanej rodziny Jelcz 420.
Produkcji modeli z rodziny 420
nie zdołano uruchomić
(licencyjne silniki i mosty
napędowe Steyr), ze względu
na kryzys gospodarczy w latach
80-ych i ostatecznie
podzespoły importowane za
dewizy zastąpiono starszymi
komponentami stosowanymi w
rodzinie Jelcz 300 (tzn.
silnikami SW 680 i
importowanymi z Węgier
mostami napędowymi Raba).
Samochody posiadały już
nowe, odchylane kabiny typu
136, nowe ramy i osie przednie
o nacisku 6,5t bazujące na
licencyjnej technologii firmy
Steyr. (Teraz jeszcze słowo żalu ode mnie. Szkoda, że Jelcze nie przetrwały próby czasu, gdyby tak się stało firmy były dobrze zarządzane przez odpowiednich ludzi. Dalej wprowadzano by polskie nowatorskie pomysły i technologie w dziedzinie transportu dalekobierznego. Jelcze i stary na pewno były by godnymi przeciwnikami Actrosów, Volv, Skanii i innych gigantów tego segmentu)
‹ pierwsza < 1 2 3 4 5 6 7 > ostatnia ›