Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 62 takie materiały

    Mercedes W124

    Mercedes W124 – Mercedes klasy średniej wyższej wyposażany był w wiele jednostek napędowych benzynowych jak i diesli (200D R4 8V, 250D(T) R5 10V, 300D(T) R6 12V, E250D R5 20V, E300D R6 24V, 200E R4 8V, 200E/E200 R4 16V, E220 R4 16V, 230E R4 8V, 260E R6 12V, 280E/E280 R6 24V, 300E R6 12V, 300E-24 R6 24V, 320E/E320 R6 24V, E36 AMG R6 24V, 400E/E420 V8 32V, 500E/E500 V8 32V, E60 AMG V8 32V). Auto posiadało również ogromną gamę nadwozi począwszy od sedana kończąc na kabriolecie. W sierpniu 1993 roku dostał zaszczytną nazwę Klasy E, wtedy oznaczenia zmieniły się np. z 200E na E200, przy czym litera E nie oznaczała już elektronicznie sterowanego wtrysku paliwa, a przynależność do klasy E. Auto przeszło w tym czasie drobny facelifting (przednie reflektory i maska, zderzaki, tylne lampy i klapa bagażnika) oraz lakierowane zderzaki, jako samochód niemal najwyższej klasy oferował dość bogate wyposażenie szczególnie pod koniec produkcji, prawie wszystkie modele były wyposażone w klimatyzację (rzadziej klimatronic), przynajmniej jedną poduszkę powietrzną, ABS, i wiele innych dodatków do dziś nieobecnych w ofercie niektórych firm samochodowych, jak np. elektryczne podajniki pasów bezpieczeństwa w wersjach coupé i cabrio czy hamulec postojowy zaciągany nogą dla większej wygody. Oferowana wersja cabrio zaprezentowana w 1991 roku bazowała na nadwoziu coupé i miała pomniejszony rozstaw osi. W latach 1989-1994 produkowano wydłużoną wersję „long” o przedłużonym rozstawie osi. Samochód posiadał trzy pary drzwi, mieścił 7/8 osób. Wyposażony był w jednostki benzynowe o poj. 2,6 i 2,8 litra bądź diesla 2,5 l (10V i 20V). Podobnie jak poprzednicy tego modelu z rodziny W115 i W123, wykorzystywany był chętnie przez taksówkarzy i firmy zajmujące się transportem osób, cieszył się dużym powodzeniem w krajach arabskich. Ponadto w latach 1986-1995 produkowano modele specjalne o standardowym i powiększonym rozstawie osi, przeznaczone pod dalszą zabudowę (np. pod karetki pogotowia, karawany itd.). Opcjonalnie do modelu W124 można było zamówić napęd na 4 koła (4Matic od 1987). Za dopłatą dostarczana była również automatyczna blokada mechanizmu różnicowego tylnej osi (ASD) oraz w późniejszych rocznikach system kontroli trakcji (ASR). Model W124 był także jednym z najmniej zawodnych aut jakie powstawały w tamtym okresie, oprócz tego był także jednym z najbardziej komfortowych. Skomplikowane tylne zawieszenie (wielowahaczowe - opracowano je w 1983 roku dla modelu W201, było ono jednak tak dobre że zaadoptowano je do większego modelu W124, a potem do modelu W210) nastawione było raczej miękko, co skutecznie tłumiło wszelkie niedostatki nawierzchni, jednak nie zapewniało sportowych właściwości jezdnych. Model 500E stworzony w 1990 roku, w kooperacji z Porsche, był próbą stworzenia konkurencji dla BMW M5 E34 i również skutecznie spełnił pokładane w nim nadzieje, oferując lepszy komfort jazdy i bardziej dostojnie poruszając się po autostradach. W 1995 roku produkcja czterodrzwiowej limuzyny została przerwana i zastąpił go model W210 klasy E (okularnik), który nie miał już tak dobrej opinii, jak jego poprzednik, głównie ze względu na jakość blachy (korozja). Modele W124 kombi i coupé były produkowane rok dłużej tzn. do 1996, a cabrio do 1997. W124 krytykowany był za ubogie wyposażenie seryjne na początku produkcji oraz za pojedynczą wycieraczkę szyby przedniej, która rzekomo nie była dosyć efektywna.Paleta siników w Mercedesie W124 była bardzo bogata, od silników diesla aż do benzynowych silników V8, w których największy ma pojemność 6,0 l i osiąga moc 381 KM i 580 Nm w wersji AMG i 408 KM, 600 Nm w wersji Brabusa. Istnieją także 3 egzemplarze W124 z silnikiem V12 firmy VATH o ogromnej pojemności 7,2 l i mocy 510 KM. Mocniejszy od niego jest tylko egzemplarz przerobiony przez niemieckiego Brabusa. Model E V12 7.3l o mocy 530 KM. Jest najmocniejszym W124 w historii. Żaden z jego ówczesnych rywali nie posiadał w ofercie tak potężnego silnika, i praktycznie te modele nie miały konkurencji pod względem osiągów. Jednak te egzotyczne modele produkowano w bardzo niewielkich ilościach, przez co ciężko je nazwać seryjnymi.
    Mercedes klasy średniej wyższej wyposażany był w wiele jednostek napędowych benzynowych jak i diesli (200D R4 8V, 250D(T) R5 10V, 300D(T) R6 12V, E250D R5 20V, E300D R6 24V, 200E R4 8V, 200E/E200 R4 16V, E220 R4 16V, 230E R4 8V, 260E R6 12V, 280E/E280 R6 24V, 300E R6 12V, 300E-24 R6 24V, 320E/E320 R6 24V, E36 AMG R6 24V, 400E/E420 V8 32V, 500E/E500 V8 32V, E60 AMG V8 32V). Auto posiadało również ogromną gamę nadwozi począwszy od sedana kończąc na kabriolecie. W sierpniu 1993 roku dostał zaszczytną nazwę Klasy E, wtedy oznaczenia zmieniły się np. z 200E na E200, przy czym litera E nie oznaczała już elektronicznie sterowanego wtrysku paliwa, a przynależność do klasy E. Auto przeszło w tym czasie drobny facelifting (przednie reflektory i maska, zderzaki, tylne lampy i klapa bagażnika) oraz lakierowane zderzaki, jako samochód niemal najwyższej klasy oferował dość bogate wyposażenie szczególnie pod koniec produkcji, prawie wszystkie modele były wyposażone w klimatyzację (rzadziej klimatronic), przynajmniej jedną poduszkę powietrzną, ABS, i wiele innych dodatków do dziś nieobecnych w ofercie niektórych firm samochodowych, jak np. elektryczne podajniki pasów bezpieczeństwa w wersjach coupé i cabrio czy hamulec postojowy zaciągany nogą dla większej wygody. Oferowana wersja cabrio zaprezentowana w 1991 roku bazowała na nadwoziu coupé i miała pomniejszony rozstaw osi. W latach 1989-1994 produkowano wydłużoną wersję „long” o przedłużonym rozstawie osi. Samochód posiadał trzy pary drzwi, mieścił 7/8 osób. Wyposażony był w jednostki benzynowe o poj. 2,6 i 2,8 litra bądź diesla 2,5 l (10V i 20V). Podobnie jak poprzednicy tego modelu z rodziny W115 i W123, wykorzystywany był chętnie przez taksówkarzy i firmy zajmujące się transportem osób, cieszył się dużym powodzeniem w krajach arabskich. Ponadto w latach 1986-1995 produkowano modele specjalne o standardowym i powiększonym rozstawie osi, przeznaczone pod dalszą zabudowę (np. pod karetki pogotowia, karawany itd.).
    Opcjonalnie do modelu W124 można było zamówić napęd na 4 koła (4Matic od 1987). Za dopłatą dostarczana była również automatyczna blokada mechanizmu różnicowego tylnej osi (ASD) oraz w późniejszych rocznikach system kontroli trakcji (ASR). Model W124 był także jednym z najmniej zawodnych aut jakie powstawały w tamtym okresie, oprócz tego był także jednym z najbardziej komfortowych. Skomplikowane tylne zawieszenie (wielowahaczowe - opracowano je w 1983 roku dla modelu W201, było ono jednak tak dobre że zaadoptowano je do większego modelu W124, a potem do modelu W210) nastawione było raczej miękko, co skutecznie tłumiło wszelkie niedostatki nawierzchni, jednak nie zapewniało sportowych właściwości jezdnych. Model 500E stworzony w 1990 roku, w kooperacji z Porsche, był próbą stworzenia konkurencji dla BMW M5 E34 i również skutecznie spełnił pokładane w nim nadzieje, oferując lepszy komfort jazdy i bardziej dostojnie poruszając się po autostradach. W 1995 roku produkcja czterodrzwiowej limuzyny została przerwana i zastąpił go model W210 klasy E (okularnik), który nie miał już tak dobrej opinii, jak jego poprzednik, głównie ze względu na jakość blachy (korozja). Modele W124 kombi i coupé były produkowane rok dłużej tzn. do 1996, a cabrio do 1997. W124 krytykowany był za ubogie wyposażenie seryjne na początku produkcji oraz za pojedynczą wycieraczkę szyby przedniej, która rzekomo nie była dosyć efektywna.Paleta siników w Mercedesie W124 była bardzo bogata, od silników diesla aż do benzynowych silników V8, w których największy ma pojemność 6,0 l i osiąga moc 381 KM i 580 Nm w wersji AMG i 408 KM, 600 Nm w wersji Brabusa. Istnieją także 3 egzemplarze W124 z silnikiem V12 firmy VATH o ogromnej pojemności 7,2 l i mocy 510 KM. Mocniejszy od niego jest tylko egzemplarz przerobiony przez niemieckiego Brabusa. Model E V12 7.3l o mocy 530 KM. Jest najmocniejszym W124 w historii. Żaden z jego ówczesnych rywali nie posiadał w ofercie tak potężnego silnika, i praktycznie te modele nie miały konkurencji pod względem osiągów. Jednak te egzotyczne modele produkowano w bardzo niewielkich ilościach, przez co ciężko je nazwać seryjnymi.
    22 marca 2012, 22:44 przez Liextreme (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    35
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    35

    Lamborghini Diablo

    Lamborghini Diablo – Chyba każdy użytkownik Motokiller po nocach śnił o pięknym jak marzenie, szybkim jak błyskawica i piekielnym pod każdym innym względem Lamborghini Diablo. Ten model był produkowany przez 11 lat (1990-2001) jako zastepca starego już modelu Countach (jednak fani Lambo twierdza, że żaden model tej marki nigdy się nie zestarzeje). Przez cały okres produkcji sprzedano zaledwie 2903 egzemplarze. Diablo w 1990 roku był mianowany tytułem najszybszego samochodu świata, osiągnął on 325 km/h. Odebrał ten tytuł największemu rywalowi Lamborghini - Ferrari F40 i dzierżył ten tytuł od 1990-1991 roku, ciekawostką jest to, że zdołał poprawić rekord tylko o 1 km/h. W 1991 roku supersportowy Bugatti EB110 odebrał mu ten tytuł znacznie podnosząc poprzeczkę w kategorii prędkość maksymalna dla tego typu aut. Auto trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990 roku. Jego cena wynosiła wtedy 240 000 $. Czterdziestoośmiozaworowy silnik o pojemności 5,7 litra generował moc 492 koni mechanicznych (367 kW) oraz moment obrotowy wynoszący 580 Nm. Dzięki temu pojazd rozpędza się do 100 km/h w 4 sekundy, a jego prędkość maksymalna wynosi 325 km/h.Po trzech latach produkcji bazowego modelu Diablo, firma Lamborghini postanowiła wprowadzić do produkcji nowszą wersję tego pojazdu. W porównaniu z pierwszą generacją modelu Diablo, dodano napęd na wszystkie koła, 4-tłoczkowe hamulce Brembo, odświeżoną wersję deski rozdzielczej oraz nowy system zawieszenia poprawiający twardą charakterystykę. W aucie wciąż nie zainstalowano systemu ABS. Lżejsza (prawie o 125 kg), bardziej sportowa wersja SE30 została wypuszczona na rynek w limitowanej serii (150 pojazdów) z okazji 30-lecia istnienia firmy Lamborghini. Wersja SE30 osiągała 525KM. W roku 1995 wprowadzono jeszcze mocniejszą wersję SE30 Jota. Wyróżniała się ona dwoma wlotami powietrza na dachu, ulepszonym chipem oraz 6-biegową, zsynchronizowaną skrzynią biegów. Silnik generował moc aż 595 koni mechanicznych. Zamontowano większe tarcze hamulcowe, jednak dalej bez systemu ABS i kontroli trakcji. Limitowana seria posiadała zmodernizowany silnik V12 o pojemności 6.0 litrów oraz mocy 575 koni mechanicznych (423 kW). Powiększono hamulce, zastosowano lepsze, mocniejsze zawieszenie. Wprowadzono również szereg zmian mechanicznych. Auto charakteryzowało się agresywniejszymi kształtami oraz szerszymi oponami w porównaniu z Diablo SV. Powstały tylko 83 sztuki, oficjalnie wszystkie zostały sprzedane w Europie. W skład modeli GT wchodziły najmocniejsze i najrzadsze wersje. GT1 wyprodukowana tylko w 1 sztuce, gdyż nie było chętnych na taki drogi pojazd poza tym posiadał on wyścigowy układ wydechowy, bardziej ucywilizowane GT2 również sprzedany w 1 egzemplarzu. Wersja GTR była najbardziej ucywilizowaną wersją z rodziny GT 1 / GT2. Jako następcę Diablo wyznaczono model Murcielago.
    Chyba każdy użytkownik Motokiller po nocach śnił o pięknym jak marzenie, szybkim jak błyskawica i piekielnym pod każdym innym względem Lamborghini Diablo. Ten model był produkowany przez 11 lat (1990-2001) jako zastepca starego już modelu Countach (jednak fani Lambo twierdza, że żaden model tej marki nigdy się nie zestarzeje). Przez cały okres produkcji sprzedano zaledwie 2903 egzemplarze. Diablo w 1990 roku był mianowany tytułem najszybszego samochodu świata, osiągnął on 325 km/h. Odebrał ten tytuł największemu rywalowi Lamborghini - Ferrari F40 i dzierżył ten tytuł od 1990-1991 roku, ciekawostką jest to, że zdołał poprawić rekord tylko o 1 km/h. W 1991 roku supersportowy Bugatti EB110 odebrał mu ten tytuł znacznie podnosząc poprzeczkę w kategorii prędkość maksymalna dla tego typu aut. Auto trafiło do sprzedaży 21 stycznia 1990 roku. Jego cena wynosiła wtedy 240 000 $. Czterdziestoośmiozaworowy silnik o pojemności 5,7 litra generował moc 492 koni mechanicznych (367 kW) oraz moment obrotowy wynoszący 580 Nm. Dzięki temu pojazd rozpędza się do 100 km/h w 4 sekundy, a jego prędkość maksymalna wynosi 325 km/h.Po trzech latach produkcji bazowego modelu Diablo, firma Lamborghini postanowiła wprowadzić do produkcji nowszą wersję tego pojazdu. W porównaniu z pierwszą generacją modelu Diablo, dodano napęd na wszystkie koła, 4-tłoczkowe hamulce Brembo, odświeżoną wersję deski rozdzielczej oraz nowy system zawieszenia poprawiający twardą charakterystykę. W aucie wciąż nie zainstalowano systemu ABS. Lżejsza (prawie o 125 kg), bardziej sportowa wersja SE30 została wypuszczona na rynek w limitowanej serii (150 pojazdów) z okazji 30-lecia istnienia firmy Lamborghini. Wersja SE30 osiągała 525KM. W roku 1995 wprowadzono jeszcze mocniejszą wersję SE30 Jota. Wyróżniała się ona dwoma wlotami powietrza na dachu, ulepszonym chipem oraz 6-biegową, zsynchronizowaną skrzynią biegów. Silnik generował moc aż 595 koni mechanicznych. Zamontowano większe tarcze hamulcowe, jednak dalej bez systemu ABS i kontroli trakcji. Limitowana seria posiadała zmodernizowany silnik V12 o pojemności 6.0 litrów oraz mocy 575 koni mechanicznych (423 kW). Powiększono hamulce, zastosowano lepsze, mocniejsze zawieszenie. Wprowadzono również szereg zmian mechanicznych. Auto charakteryzowało się agresywniejszymi kształtami oraz szerszymi oponami w porównaniu z Diablo SV. Powstały tylko 83 sztuki, oficjalnie wszystkie zostały sprzedane w Europie. W skład modeli GT wchodziły najmocniejsze i najrzadsze wersje. GT1 wyprodukowana tylko w 1 sztuce, gdyż nie było chętnych na taki drogi pojazd poza tym posiadał on wyścigowy układ wydechowy, bardziej ucywilizowane GT2 również sprzedany w 1 egzemplarzu. Wersja GTR była najbardziej ucywilizowaną wersją z rodziny GT 1 / GT2. Jako następcę Diablo wyznaczono model Murcielago.
    27 sierpnia 2011, 16:43 przez Lamborghini (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    20
    (w tym negatywnych:
    3
    )
    jest moc
    17