Szukaj
Znalazłem 109 takich materiałów
Liczne kraksy, długość dachowania, gdzie nie ma miejsca na najmniejszy błąd - to dodaje największych atrakcji!
16
215
Fairlane był autem konwencjonalnym, które weszło na rynek we wczesnych latach 60., lecz nowsza generacja z 1966 roku miała smukłe linie i oczywiście była dostępna w wielu wersjach. Na sezon 1968 przygotowano nowy samochód, nazwany Torino, będący tak naprawdę usportowioną wersją Fairlane’a.
Fordy Torino były dużymi samochodami o rozstawie osi równym 2946 mm i masie prawie 1500 kg, dostępnymi początkowo jako coupe, fastback oraz modele ze składanym lub twardym dachem, część z nich z silnikiem V8 o mocy ponad 300 KM.
W latach 1969 i 1970 Ford we współpracy z Carrollem Shelby przygotował prawdziwy „muscle car” o nazwie Torino Cobra. Była to odpowiedź na Plymoutha Road Runnera.
Oferował on do wyboru kilka silników 7 litrowych V8 o mocy 335 lub 375 KM. Nawet w wersji standardowej samochód ten mógł osiągnąć prędkość 160 km/h w około 15s, prędkość maksymalna (217 km/h) była znacznie wyższa niż dopuszczalna w USA. Cobra GT odnosiła sukcesy w wyścigach NASCAR.
Mimo to w 1971 roku krótkotrwała moda na „muscle car” zakończyła się i nie wyprodukowano już ani jednej Cobry. Po za tym rodzina Torino ucierpiała ze względu na zmianę przepisów, zwłaszcza regulujących emisję spalin. Samochody tego typu stały się w późniejszych latach autami poszukiwanymi przez kolekcjonerów.
22
Pod koniec lat 60. Modele Plymouth Road Runner miały takie samo nadwozie, jak Dodge Charger.
W latach 50. i 60. Chrysler miał silnik V8 „Hemi” mający wysokie osiągi, którego skutecznie używano w wyścigach NASCAR. W roku 1969 Chrysler bardzo uważnie przestudiował przepisy i doszedł do wniosku, że dodanie do mocy silnika „Hemi” aerodynamiki stworzy znakomitą kombinację i należycie wprowadzi do sprzedaży model Dodge Charger Daytona.
Ponieważ sprzedawcy Plymoutha twierdzili, że Dodge cieszy się dużą popularnością, w roku 1970 Chrysler ponownie wypuścił ten samochód, bez wprowadzania zmian, tym razem nazywając go Plymouth Road Runner Superbird. „Jak spostrzegł jeden żartowniś, była to ‘ta sama kiełbasa, ale inaczej usmażona’”.
Tak samo jak Dodge Charger Daytona, model Superbird ukrywał pod oszałamiającą zewnętrzną powłoką zupełnie zwyczajna podwozie. Zazwyczaj samochody w standardowej wersji były oferowane z silnikiem Chrysler V8 o pojemności 7,2 litra, z automatyczną skrzynią biegów i hamulcami bębnowymi na wszystkich kołach.
Klient mógł sobie na życzenie zamówić samochód z droższym silnikiem Hemi o pojemności 7 litrów, z mocą 425 KM, wyposażony w czterobiegową skrzynię biegów i tarczowe hamulce na przednich kołach.
Samochód nawet z automatyczną skrzynia biegów był wyjątkowo szybki.
Ze względu na to, że planowano odnieść zwycięstwo w wyścigach NASCAR, gdzie prędkość maksymalna jest bardzo istotna, model Superbird otrzymał niezwykły kształt, prawie identyczny z tym, jaki w poprzednich latach miał Dodge Charger Daytona. Samochód miał bardzo długi przód, a na tyle zamontowany wysoki spoiler na wysięgnikach.
Związku z tym Superbird był dłuższy od zwykłego Road Runnera o 42 cm, co sprawiało trudności przy parkowaniu i łatwo było o stłuczkę. Mimo to, Chrysler pozostał obojętny na ten fakt, ponieważ auto było wyprodukowane z przeznaczeniem na zwycięzcę wyścigów.
Wersja wyścigowa z silnikiem Hemi rozwijały prędkość ponad 350 km/h co sprawiało, że Superbird był szybszy od rywali. Model Daytona 500, zwycięski samochód z 1970 roku, osiągał przeciętnie 240 km/h i w ciągu roku te samochody wygrały 21 z 38 zawodów międzynarodowych.
Superbird odniósł tak niezwykłe sukcesy, że organizatorzy postanowili zmienić przepisy, aby móc go zablokować. Z tego też powodu samochód ten był zwycięzcą jednego sezonu. Aby sprostać wymaganiom postawionym przez NASCAR, zbudowano 1920 egzemplarzy tego modelu. Dla porównania Dodge Charger Daytona został wyprodukowany w ilości 505 sztuk w latach 1968-1969.
Głównym rywalem samochodu był Ford Torino Talladega.
Charakterystyczną cechą, jaką wyróżnia się ten samochód jest rysunek „Strusia Pędziwiatra” na spoilerze tego wozu. Obecnie cena tego samochodu wynosić może 80 000 – 300 000 $.
24
26
6
A na poważnie:
Plymouth Road Runner Superbird - krótkotrwała, wysoce zmodyfikowana wersja samochodu Plymouth Road Runner, zaprojektowana na jesień 1970 roku podczas inuguracji sezonu NASCAR. Samochód posiadał aerodynamiczny stożek przedni, masywny tylny spojler oraz "skrzydła" w wersji street. Głównym rywalem samochodu był Ford Torino Talladega. Charakterystyczną cechą, jaką wyróżnia się ten samochód jest rysunek "Strusia Pędziwiatra" na spojlerze tego wozu. Obecnie cena tego auta wynosić może 80 000 - 300 000 $.
10
7
7