Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 44 takie materiały

    Gwiazdy

    Gwiazdy – Rodzinnie, szybko, elegancko i z napędem 4Matic. Shooting Brake czy sedan-coupe? [Mercedes CLS 63 AMG - silnik: 5,5 l, moc: 585 KM, max. moment obr.: 800 Nm]
    Rodzinnie, szybko, elegancko i z napędem 4Matic. Shooting Brake czy sedan-coupe?

    [Mercedes CLS 63 AMG - silnik: 5,5 l, moc: 585 KM, max. moment obr.: 800 Nm]
    3 lipca 2013, 13:01 przez kotletak1992 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Głosów
    41
    (w tym negatywnych:
    2
    )
    jest moc
    39

    Mercedes-Benz E63 AMG

    Mercedes-Benz E63 AMG – Silnik V8 o pojemności 5,5l generuje 557KM i 720Nm momentu. W podstawowej wersji auto ma napęd na tył, jednak opcjonalnie dostępny jest też naped 4Matic. Przyspieszenie do setki zajmuje 3,7s w przypadku sedana i 3,8s w kombi. Mercedes proponuje nam również E63 AMG w wersji S, która posiada 585KM i 800Nm. Wersja S do setki przyspiesza w 3,6/3,7s odpowiednio dla sedana i kombi.
    Silnik V8 o pojemności 5,5l generuje 557KM i 720Nm momentu. W podstawowej wersji auto ma napęd na tył, jednak opcjonalnie dostępny jest też naped 4Matic. Przyspieszenie do setki zajmuje 3,7s w przypadku sedana i 3,8s w kombi. Mercedes proponuje nam również E63 AMG w wersji S, która posiada 585KM i 800Nm. Wersja S do setki przyspiesza w 3,6/3,7s odpowiednio dla sedana i kombi.
    4 kwietnia 2013, 22:18 przez Siechu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    36
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    35

    Klasyczny stały napęd na 4 koła

    Klasyczny stały napęd na 4 koła – W samochodzie wyposażonym w ten rodzaj napędu znajdują się trzy mechanizmy różnicowe. Napęd z silnika przenoszony jest poprzez skrzynię biegów na centralny mechanizm różnicowy, a następnie na mechanizmy różnicowe przedniej i tylnej osi. Kształt takiego układu oczywiście zależy od tego gdzie i jak umiejscowiony jest silnik. Przykładowo we wszystkich generacjach audi A4 Quattro silnik umieszczony jest wzdłużnie z przodu, natomiast w Mitsubishi Lancerze jest umieszczony poprzecznie. Tego typu układ napędowy musi być wyposażony w specjalny centralny mechanizm różnicowy, w innym przypadku nie było by sensu jego stosowania napędu na 4 koła . Może to być np. mechanizm różnicowy blokowany, o powiększonym tarciu wewnętrznym lub typu Torsen. Niewątpliwie tego typu układ napędowy można nazwać prawdziwym, stałym napędem na 4 koła. Zaletami jego są możliwość ciągłego napędzania wszystkich kół, duża przewidywalność zadziałania, płynne działanie i większa przyjemność z jazdy. Główną wadą natomiast są koszty wynikające z poziomu komplikacji układu napędowego oraz większa masa i zużycie paliwa. Przykładem zastosowania klasycznego napędu na 4 koła i silnika ustawianego wzdłużnie są np.: Audi A4, A6, A8 w wersjach Quattro, BMW seria 3 E46 xdrive, Mercedes W124 4matic, Subaru Impreza, Jeep Grand Cherokee, Porsche Cayenne. W układ napędowy z silnikiem ustawionym poprzecznie oraz stałym napędem wyposażone są np. Mitsubishi Lancer Evo, Lancia Delta HF.
    W samochodzie wyposażonym w ten rodzaj napędu znajdują się trzy mechanizmy różnicowe. Napęd z silnika przenoszony jest poprzez skrzynię biegów na centralny mechanizm różnicowy, a następnie na mechanizmy różnicowe przedniej i tylnej osi. Kształt takiego układu oczywiście zależy od tego gdzie i jak umiejscowiony jest silnik. Przykładowo we wszystkich generacjach audi A4 Quattro silnik umieszczony jest wzdłużnie z przodu, natomiast w Mitsubishi Lancerze jest umieszczony poprzecznie. Tego typu układ napędowy musi być wyposażony w specjalny centralny mechanizm różnicowy, w innym przypadku nie było by sensu jego stosowania napędu na 4 koła . Może to być np. mechanizm różnicowy blokowany, o powiększonym tarciu wewnętrznym lub typu Torsen. Niewątpliwie tego typu układ napędowy można nazwać prawdziwym, stałym napędem na 4 koła. Zaletami jego są możliwość ciągłego napędzania wszystkich kół, duża przewidywalność zadziałania, płynne działanie i większa przyjemność z jazdy. Główną wadą natomiast są koszty wynikające z poziomu komplikacji układu napędowego oraz większa masa i zużycie paliwa. Przykładem zastosowania klasycznego napędu na 4 koła i silnika ustawianego wzdłużnie są np.: Audi A4, A6, A8 w wersjach Quattro, BMW seria 3 E46 xdrive, Mercedes W124 4matic, Subaru Impreza, Jeep Grand Cherokee, Porsche Cayenne. W układ napędowy z silnikiem ustawionym poprzecznie oraz stałym napędem wyposażone są np. Mitsubishi Lancer Evo, Lancia Delta HF.
    7 marca 2013, 20:29 przez xXxBlachaxXx (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (3)
    Głosów
    64
    (w tym negatywnych:
    3
    )
    jest moc
    61

    Mercedes W124

    Mercedes W124 – Mercedes klasy średniej wyższej wyposażany był w wiele jednostek napędowych benzynowych jak i diesli (200D R4 8V, 250D(T) R5 10V, 300D(T) R6 12V, E250D R5 20V, E300D R6 24V, 200E R4 8V, 200E/E200 R4 16V, E220 R4 16V, 230E R4 8V, 260E R6 12V, 280E/E280 R6 24V, 300E R6 12V, 300E-24 R6 24V, 320E/E320 R6 24V, E36 AMG R6 24V, 400E/E420 V8 32V, 500E/E500 V8 32V, E60 AMG V8 32V). Auto posiadało również ogromną gamę nadwozi począwszy od sedana kończąc na kabriolecie. W sierpniu 1993 roku dostał zaszczytną nazwę Klasy E, wtedy oznaczenia zmieniły się np. z 200E na E200, przy czym litera E nie oznaczała już elektronicznie sterowanego wtrysku paliwa, a przynależność do klasy E. Auto przeszło w tym czasie drobny facelifting (przednie reflektory i maska, zderzaki, tylne lampy i klapa bagażnika) oraz lakierowane zderzaki, jako samochód niemal najwyższej klasy oferował dość bogate wyposażenie szczególnie pod koniec produkcji, prawie wszystkie modele były wyposażone w klimatyzację (rzadziej klimatronic), przynajmniej jedną poduszkę powietrzną, ABS, i wiele innych dodatków do dziś nieobecnych w ofercie niektórych firm samochodowych, jak np. elektryczne podajniki pasów bezpieczeństwa w wersjach coupé i cabrio czy hamulec postojowy zaciągany nogą dla większej wygody. Oferowana wersja cabrio zaprezentowana w 1991 roku bazowała na nadwoziu coupé i miała pomniejszony rozstaw osi. W latach 1989-1994 produkowano wydłużoną wersję „long” o przedłużonym rozstawie osi. Samochód posiadał trzy pary drzwi, mieścił 7/8 osób. Wyposażony był w jednostki benzynowe o poj. 2,6 i 2,8 litra bądź diesla 2,5 l (10V i 20V). Podobnie jak poprzednicy tego modelu z rodziny W115 i W123, wykorzystywany był chętnie przez taksówkarzy i firmy zajmujące się transportem osób, cieszył się dużym powodzeniem w krajach arabskich. Ponadto w latach 1986-1995 produkowano modele specjalne o standardowym i powiększonym rozstawie osi, przeznaczone pod dalszą zabudowę (np. pod karetki pogotowia, karawany itd.). Opcjonalnie do modelu W124 można było zamówić napęd na 4 koła (4Matic od 1987). Za dopłatą dostarczana była również automatyczna blokada mechanizmu różnicowego tylnej osi (ASD) oraz w późniejszych rocznikach system kontroli trakcji (ASR). Model W124 był także jednym z najmniej zawodnych aut jakie powstawały w tamtym okresie, oprócz tego był także jednym z najbardziej komfortowych. Skomplikowane tylne zawieszenie (wielowahaczowe - opracowano je w 1983 roku dla modelu W201, było ono jednak tak dobre że zaadoptowano je do większego modelu W124, a potem do modelu W210) nastawione było raczej miękko, co skutecznie tłumiło wszelkie niedostatki nawierzchni, jednak nie zapewniało sportowych właściwości jezdnych. Model 500E stworzony w 1990 roku, w kooperacji z Porsche, był próbą stworzenia konkurencji dla BMW M5 E34 i również skutecznie spełnił pokładane w nim nadzieje, oferując lepszy komfort jazdy i bardziej dostojnie poruszając się po autostradach. W 1995 roku produkcja czterodrzwiowej limuzyny została przerwana i zastąpił go model W210 klasy E (okularnik), który nie miał już tak dobrej opinii, jak jego poprzednik, głównie ze względu na jakość blachy (korozja). Modele W124 kombi i coupé były produkowane rok dłużej tzn. do 1996, a cabrio do 1997. W124 krytykowany był za ubogie wyposażenie seryjne na początku produkcji oraz za pojedynczą wycieraczkę szyby przedniej, która rzekomo nie była dosyć efektywna.Paleta siników w Mercedesie W124 była bardzo bogata, od silników diesla aż do benzynowych silników V8, w których największy ma pojemność 6,0 l i osiąga moc 381 KM i 580 Nm w wersji AMG i 408 KM, 600 Nm w wersji Brabusa. Istnieją także 3 egzemplarze W124 z silnikiem V12 firmy VATH o ogromnej pojemności 7,2 l i mocy 510 KM. Mocniejszy od niego jest tylko egzemplarz przerobiony przez niemieckiego Brabusa. Model E V12 7.3l o mocy 530 KM. Jest najmocniejszym W124 w historii. Żaden z jego ówczesnych rywali nie posiadał w ofercie tak potężnego silnika, i praktycznie te modele nie miały konkurencji pod względem osiągów. Jednak te egzotyczne modele produkowano w bardzo niewielkich ilościach, przez co ciężko je nazwać seryjnymi.
    Mercedes klasy średniej wyższej wyposażany był w wiele jednostek napędowych benzynowych jak i diesli (200D R4 8V, 250D(T) R5 10V, 300D(T) R6 12V, E250D R5 20V, E300D R6 24V, 200E R4 8V, 200E/E200 R4 16V, E220 R4 16V, 230E R4 8V, 260E R6 12V, 280E/E280 R6 24V, 300E R6 12V, 300E-24 R6 24V, 320E/E320 R6 24V, E36 AMG R6 24V, 400E/E420 V8 32V, 500E/E500 V8 32V, E60 AMG V8 32V). Auto posiadało również ogromną gamę nadwozi począwszy od sedana kończąc na kabriolecie. W sierpniu 1993 roku dostał zaszczytną nazwę Klasy E, wtedy oznaczenia zmieniły się np. z 200E na E200, przy czym litera E nie oznaczała już elektronicznie sterowanego wtrysku paliwa, a przynależność do klasy E. Auto przeszło w tym czasie drobny facelifting (przednie reflektory i maska, zderzaki, tylne lampy i klapa bagażnika) oraz lakierowane zderzaki, jako samochód niemal najwyższej klasy oferował dość bogate wyposażenie szczególnie pod koniec produkcji, prawie wszystkie modele były wyposażone w klimatyzację (rzadziej klimatronic), przynajmniej jedną poduszkę powietrzną, ABS, i wiele innych dodatków do dziś nieobecnych w ofercie niektórych firm samochodowych, jak np. elektryczne podajniki pasów bezpieczeństwa w wersjach coupé i cabrio czy hamulec postojowy zaciągany nogą dla większej wygody. Oferowana wersja cabrio zaprezentowana w 1991 roku bazowała na nadwoziu coupé i miała pomniejszony rozstaw osi. W latach 1989-1994 produkowano wydłużoną wersję „long” o przedłużonym rozstawie osi. Samochód posiadał trzy pary drzwi, mieścił 7/8 osób. Wyposażony był w jednostki benzynowe o poj. 2,6 i 2,8 litra bądź diesla 2,5 l (10V i 20V). Podobnie jak poprzednicy tego modelu z rodziny W115 i W123, wykorzystywany był chętnie przez taksówkarzy i firmy zajmujące się transportem osób, cieszył się dużym powodzeniem w krajach arabskich. Ponadto w latach 1986-1995 produkowano modele specjalne o standardowym i powiększonym rozstawie osi, przeznaczone pod dalszą zabudowę (np. pod karetki pogotowia, karawany itd.).
    Opcjonalnie do modelu W124 można było zamówić napęd na 4 koła (4Matic od 1987). Za dopłatą dostarczana była również automatyczna blokada mechanizmu różnicowego tylnej osi (ASD) oraz w późniejszych rocznikach system kontroli trakcji (ASR). Model W124 był także jednym z najmniej zawodnych aut jakie powstawały w tamtym okresie, oprócz tego był także jednym z najbardziej komfortowych. Skomplikowane tylne zawieszenie (wielowahaczowe - opracowano je w 1983 roku dla modelu W201, było ono jednak tak dobre że zaadoptowano je do większego modelu W124, a potem do modelu W210) nastawione było raczej miękko, co skutecznie tłumiło wszelkie niedostatki nawierzchni, jednak nie zapewniało sportowych właściwości jezdnych. Model 500E stworzony w 1990 roku, w kooperacji z Porsche, był próbą stworzenia konkurencji dla BMW M5 E34 i również skutecznie spełnił pokładane w nim nadzieje, oferując lepszy komfort jazdy i bardziej dostojnie poruszając się po autostradach. W 1995 roku produkcja czterodrzwiowej limuzyny została przerwana i zastąpił go model W210 klasy E (okularnik), który nie miał już tak dobrej opinii, jak jego poprzednik, głównie ze względu na jakość blachy (korozja). Modele W124 kombi i coupé były produkowane rok dłużej tzn. do 1996, a cabrio do 1997. W124 krytykowany był za ubogie wyposażenie seryjne na początku produkcji oraz za pojedynczą wycieraczkę szyby przedniej, która rzekomo nie była dosyć efektywna.Paleta siników w Mercedesie W124 była bardzo bogata, od silników diesla aż do benzynowych silników V8, w których największy ma pojemność 6,0 l i osiąga moc 381 KM i 580 Nm w wersji AMG i 408 KM, 600 Nm w wersji Brabusa. Istnieją także 3 egzemplarze W124 z silnikiem V12 firmy VATH o ogromnej pojemności 7,2 l i mocy 510 KM. Mocniejszy od niego jest tylko egzemplarz przerobiony przez niemieckiego Brabusa. Model E V12 7.3l o mocy 530 KM. Jest najmocniejszym W124 w historii. Żaden z jego ówczesnych rywali nie posiadał w ofercie tak potężnego silnika, i praktycznie te modele nie miały konkurencji pod względem osiągów. Jednak te egzotyczne modele produkowano w bardzo niewielkich ilościach, przez co ciężko je nazwać seryjnymi.
    22 marca 2012, 22:44 przez Liextreme (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    35
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    35