Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 39 takich materiałów

    Mercedes C 111 - 1969

    Mercedes C 111 - 1969 – Samochód jest rzadkim przykładem, kiedy Mercedes pozwalał sobie na odrobinę szaleństwa. Auto miało centralnie umieszczony silnik Wankla, wyposażony w tłok obrotowy i niesamowicie opływową karoserię zbudowaną z włókna węglowego. Oczywiście był to sportowy Mercedes, więc we wnętrzu była skórzana tapicerka, klimatyzacja oraz "skrzydlate" drzwi. Druga generacja auta z 1970 roku miała dalej silnik Wankla o mocy 350KM, który rozpędzał tę maszynę aż do ponad 280km/h. W trzeciej odsłonie C111 otrzymał 5-cylindrowy silnik diesla o mocy 230KM. Pozwolił on na pobicie rekordu prędkości na włoskim torze Nardo w 1978 roku. Samochód został rozpędzony wtedy do zawrotnych 320km/h.
    Samochód jest rzadkim przykładem, kiedy Mercedes pozwalał sobie na odrobinę szaleństwa. Auto miało centralnie umieszczony silnik Wankla, wyposażony w tłok obrotowy i niesamowicie opływową karoserię zbudowaną z włókna węglowego. Oczywiście był to sportowy Mercedes, więc we wnętrzu była skórzana tapicerka, klimatyzacja oraz "skrzydlate" drzwi. Druga generacja auta z 1970 roku miała dalej silnik Wankla o mocy 350KM, który rozpędzał tę maszynę aż do ponad 280km/h. W trzeciej odsłonie C111 otrzymał 5-cylindrowy silnik diesla o mocy 230KM. Pozwolił on na pobicie rekordu prędkości na włoskim torze Nardo w 1978 roku. Samochód został rozpędzony wtedy do zawrotnych 320km/h.
    5 marca 2014, 22:19 przez arekschab (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło: http://wilzonex.pl/motoryzacja/2270…
    Głosów
    25
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    25

    SCANIA 111

    SCANIA 111 –
    16 lutego 2014, 20:04 przez medykuu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    własne

    Głosów
    31
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    31

    Mercedes-Benz C 111 '69

    Mercedes-Benz C 111 '69 –
    4 listopada 2013, 16:45 przez Ronin (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    17
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    17

    Mercedes-Benz C 111-II Concept (1970)

    Mercedes-Benz C 111-II Concept (1970) – Znalazłem go dziś, grzebiąc w internecie i nie wiem jak wam, ale mnie się bardzo spodobał taki starszy, sportowy Mietek. Dla zainteresowanych - pojazd ten miał ok. 374 KM i wyciągał prawie 300 KM/H.
    Znalazłem go dziś, grzebiąc w internecie i nie wiem jak wam, ale mnie się bardzo spodobał taki starszy, sportowy Mietek.
    Dla zainteresowanych - pojazd ten miał ok. 374 KM i wyciągał prawie 300 KM/H.
    26 października 2013, 11:42 przez SKON1992 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    Wykopane na netcarshow.com

    Głosów
    65
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    65

    Ził-118 Junost

    Ził-118 Junost – Jest to Mikrobus zbudowany na bazie Limuzyny Ził-111. Zaprojektowany w 1962 roku pojazd miał za zadanie przewóz ważnych osób w luksusowych warunkach. Silnik pochodził od Ziła-130 i pozwalał rozpędzić się do 140 km/h! Nikłe zainteresowanie spowodowało, iż fabryka wyprodukowała jedynie 20 sztuk tak Ciekawego pojazdu.
    Jest to Mikrobus zbudowany na bazie Limuzyny Ził-111. Zaprojektowany w 1962 roku pojazd miał za zadanie przewóz ważnych osób w luksusowych warunkach. Silnik pochodził od Ziła-130 i pozwalał rozpędzić się do 140 km/h! Nikłe zainteresowanie spowodowało, iż fabryka wyprodukowała jedynie 20 sztuk tak Ciekawego pojazdu.
    7 października 2013, 22:26 przez banan775 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    złomnik

    Głosów
    34
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    33

    Renault Alpine A310

    Renault Alpine A310 – V6 PRV 2,7 l (2664 cm³), 2 zawory na cylinder, SOHC Układ zasilania: gaźnik Średnica × skok tłoka: 88,00 mm × 73,00 mm Stopień sprężania: 10,1:1 Moc maksymalna: 152 KM (111,9 kW) przy 6000 obr/min Maksymalny moment obrotowy: 203 N•m przy 3500 obr/min nadwozie wykonane z włókna szklanego
    V6 PRV 2,7 l (2664 cm³), 2 zawory na cylinder, SOHC
    Układ zasilania: gaźnik
    Średnica × skok tłoka: 88,00 mm × 73,00 mm
    Stopień sprężania: 10,1:1
    Moc maksymalna: 152 KM (111,9 kW) przy 6000 obr/min
    Maksymalny moment obrotowy: 203 N•m przy 3500 obr/min

    nadwozie wykonane z włókna szklanego
    9 września 2013, 15:42 przez kaj1990 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (3)
    Głosów
    58
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    57

    Lech z Opalenicy - pierwszy polski motocykl

    Lech z Opalenicy - pierwszy polski motocykl – Czy wiecie Państwo, że mamy w Polsce pomnik motocykla? Ja także o tym nie wiedziałem, dopóki nie trafiłem do Opalenicy pod Poznaniem, która stała się ostatnio znana jako siedziba reprezentacji Portugalii podczas Euro 2012. Historykom osada, założona pod koniec XIV wieku, kojarzy się przede wszystkim z jednym z najświetniejszych rodów Rzeczpospolitej, Opalińskimi herbu Łodzia, który wydał osobistości tak znakomite jak Łukasz Opaliński, marszałek koronny wiernie stojący przy królu Janie Kazimierzu podczas szwedzkiego potopu, a przy tym poeta, pisarz polityczny i teoretyk literatury. Była też królowa Polski Katarzyna z Opalińskich, żona Stanisława Leszczyńskiego. W XIX wieku Prusacy zatarli ostatnie ślady po zamku Opalińskich nad brzegiem rzeki Mogielnicy, za to wjeżdżając dziś do dziesięciotysięcznego miasteczka szosą od strony Poznania nie sposób nie zauważyć sporej tablicy informującej, że to właśnie tu wyprodukowano pierwszy polski motocykl! Nazywał się Lech. Zarówno tablicę jak i metalowy posążek motocykla na rynku ufundował miejscowy klub motorowy, który wśród swoich statutowych celów zapisał kultywowanie pamięci o tym ambitnym przedsięwzięciu. W niektórych opracowaniach jako twórcę pierwszych w Polsce motocykli wymienia się Henryka Choińskiego, znanego w Warszawie sportowca, gwiazdę toru na Dynasach. Trudno jednak uznać jego konstrukcje przeznaczone do ścigania się na betonowym owalu u podnóża wiślanej skarpy za wyroby przemysłowe, a jego samego - za producenta. Za datę początkową polskiej produkcji motocykli przyjmuje się więc początek roku 1929, gdy w Państwowej Wytwórni Samochodów przy ulicy Terespolskiej na warszawskiej Pradze powstała seria CWS-ów M 55, dość wiernie skopiowanych z Harleya-Davidsona i Indiana. Pośpiech i niekompetencja konstruktorów sprawiły, że maszyny były pełne wad i usterek. Pełnowartościowym motocyklem okazała się dopiero udoskonalona wersja z początku lat 30. nosząca nazwę CWS 111, a następnie Sokół. W Opalenicy przedsiębiorstwo noszące trochę na wyrost nazwę "Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce" wystartowało 1 stycznia roku 1929. Budowę próbnej serii motocykli rozpoczęto w dwa tygodnie później, prototyp z nazwą "Lech" na zbiorniku paliwa gotowy był do prób w lutym! Tak szybkie tempo nazywano kiedyś amerykańskim i w przypadku opalenickim nie była to wcale metafora. Lecha zaprojektował inżynier Władysław Zaleski, który po odrodzeniu Polski w roku 1918 powrócił do kraju z USA. Legitymował się przeszło dwudziestoletnią praktyką w tamtejszych biurach konstrukcyjnych. Spiritus movens całego przedsięwzięcia był obywatel Opalenicy Wacław Sawicki, który wcześniej przez kilka lat prowadził w miasteczku garbarnię parową noszącą nazwę "Towarzystwo Akcyjne W. Sawicki i Spółka". Po zlikwidowanym w 1927 roku zakładzie pozostały trzy hale o łącznej powierzchni 840 metrów kwadratowych i w jednej z nich ulokowano warsztat, w którym powstały pierwsze Lechy. Dwie pozostałe hale miały być zagospodarowane po uruchomieniu produkcji seryjnej. Z zachowanych dokumentów wynika, że Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce dysponowała dwiema tokarniami, szlifierką, wiertarką, piłą poprzeczną, hartowniczym piecem gazowym, piecem i tyglami do wykonywania odlewów aluminiowych oraz warsztatem ślusarskim i małą kuźnią. Takich "fabryk" było jednak wtedy mnóstwo. Rok 1929 - z czym kojarzy się nam ta data? Oczywiście z wybuchem wielkiego kryzysu, który rozpoczął się krachem na nowojorskiej giełdzie, a niebawem rozlał się na cały świat. Czas, gdy społeczeństwa gwałtownie ubożały, banki i przedsiębiorstwa bankrutowały, a bezrobocie rosło lawinowo był chyba najgorszym z możliwych do rozkręcania interesu. Sawicki zdawał sobie z tego sprawę i zabiegał o pozyskanie zamówień wojskowych. W grudniu 1929 roku wystąpił z pismem do MSWojsk. prosząc o określenie warunków, jakie musiałby spełniać motocykl by był uznany za przydatny dla armii. W Opalenicy pojawili się przedstawiciele Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii w Warszawie. Pozytywnie ocenili intencje przedsiębiorcy, ale zwrócili uwagę na pewne niedostatki techniczne prototypów oraz na fakt, że motocykle budowano nie na podstawie szczegółowej dokumentacji lecz pobieżnych szkiców. To ostatnie może nasuwać wątpliwości co do kompetencji inżyniera Zaleskiego, ale przecież w podobnym stylu, kreśląc projekty na serwetkach i dokonując obliczeń w pamięci pracował genialny konstruktor, twórca m.in. samochodu CWS T-1, Tadeusz Tański. Zaleski znał motoryzację amerykańską i trudno się dziwić, że Lech wyglądał na nieco zmniejszoną kopię Harleya-Davidsona. Miał silnik dwucylindrowy, widlasty, dolnozaworowy połączony ze skrzynią biegów o trzech przełożeniach w osobnej obudowie. Jego pojemność - 500 cm sześć., moc 5 KM. W pierwszej wersji zbiornik paliwa znajdował się pod górną belką ramy, później wprowadzono nowocześniejszy, obły zbiornik osadzony na ramie. W prototypie brakowało też hamulca przedniego koła. Oryginalnie prezentowało się trapezowe zawieszenie przedniego koła resorowanego za pomocą tzw. sprężyn płaskich. Motocykl osiągał prędkość ok. 75 kilometrów na godzinę. Korespondencja z ministerstwem trwała przez cały rok 1930. Wojskowi chwalili jakość motocykli i stosowanie w nich dużej liczby surowców i podzespołów krajowych. Formułowali też dość mgliste, ale budzące nadzieję obietnice "szerszej współpracy". Na wystawach przemysłowych stoisko Lecha było oblegane, a firma zdobywała dyplomy uznania. Lech w wersji sportowej uczestniczył w wielu rajdach i wyścigach. Nie wygrywał, ale w rękach czołowych wielkopolskich motocyklistów wykazywał się solidnością i niezawodnością. Gdy zaczęło brakować pieniędzy, Sawicki próbował przekształcić firmę w spółkę akcyjną. Bez powodzenia. Pierwsza próba stworzenia polskiej prywatnej fabryki motocykli zakończyła się fiaskiem po wyprodukowaniu kilkunastu bądź kilkudziesięciu jednośladów. Do naszych czasów nie przetrwał żaden z nich. źródło: strona klubu motorowego "Lech 1929 Opalenica"
    Czy wiecie Państwo, że mamy w Polsce pomnik motocykla? Ja także o tym nie wiedziałem, dopóki nie trafiłem do Opalenicy pod Poznaniem, która stała się ostatnio znana jako siedziba reprezentacji Portugalii podczas Euro 2012. Historykom osada, założona pod koniec XIV wieku, kojarzy się przede wszystkim z jednym z najświetniejszych rodów Rzeczpospolitej, Opalińskimi herbu Łodzia, który wydał osobistości tak znakomite jak Łukasz Opaliński, marszałek koronny wiernie stojący przy królu Janie Kazimierzu podczas szwedzkiego potopu, a przy tym poeta, pisarz polityczny i teoretyk literatury. Była też królowa Polski Katarzyna z Opalińskich, żona Stanisława Leszczyńskiego. W XIX wieku Prusacy zatarli ostatnie ślady po zamku Opalińskich nad brzegiem rzeki Mogielnicy, za to wjeżdżając dziś do dziesięciotysięcznego miasteczka szosą od strony Poznania nie sposób nie zauważyć sporej tablicy informującej, że to właśnie tu wyprodukowano pierwszy polski motocykl! Nazywał się Lech. Zarówno tablicę jak i metalowy posążek motocykla na rynku ufundował miejscowy klub motorowy, który wśród swoich statutowych celów zapisał kultywowanie pamięci o tym ambitnym przedsięwzięciu.
    W niektórych opracowaniach jako twórcę pierwszych w Polsce motocykli wymienia się Henryka Choińskiego, znanego w Warszawie sportowca, gwiazdę toru na Dynasach. Trudno jednak uznać jego konstrukcje przeznaczone do ścigania się na betonowym owalu u podnóża wiślanej skarpy za wyroby przemysłowe, a jego samego - za producenta. Za datę początkową polskiej produkcji motocykli przyjmuje się więc początek roku 1929, gdy w Państwowej Wytwórni Samochodów przy ulicy Terespolskiej na warszawskiej Pradze powstała seria CWS-ów M 55, dość wiernie skopiowanych z Harleya-Davidsona i Indiana. Pośpiech i niekompetencja konstruktorów sprawiły, że maszyny były pełne wad i usterek. Pełnowartościowym motocyklem okazała się dopiero udoskonalona wersja z początku lat 30. nosząca nazwę CWS 111, a następnie Sokół. W Opalenicy przedsiębiorstwo noszące trochę na wyrost nazwę "Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce" wystartowało 1 stycznia roku 1929. Budowę próbnej serii motocykli rozpoczęto w dwa tygodnie później, prototyp z nazwą "Lech" na zbiorniku paliwa gotowy był do prób w lutym!
    Tak szybkie tempo nazywano kiedyś amerykańskim i w przypadku opalenickim nie była to wcale metafora. Lecha zaprojektował inżynier Władysław Zaleski, który po odrodzeniu Polski w roku 1918 powrócił do kraju z USA. Legitymował się przeszło dwudziestoletnią praktyką w tamtejszych biurach konstrukcyjnych. Spiritus movens całego przedsięwzięcia był obywatel Opalenicy Wacław Sawicki, który wcześniej przez kilka lat prowadził w miasteczku garbarnię parową noszącą nazwę "Towarzystwo Akcyjne W. Sawicki i Spółka". Po zlikwidowanym w 1927 roku zakładzie pozostały trzy hale o łącznej powierzchni 840 metrów kwadratowych i w jednej z nich ulokowano warsztat, w którym powstały pierwsze Lechy. Dwie pozostałe hale miały być zagospodarowane po uruchomieniu produkcji seryjnej. Z zachowanych dokumentów wynika, że Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce dysponowała dwiema tokarniami, szlifierką, wiertarką, piłą poprzeczną, hartowniczym piecem gazowym, piecem i tyglami do wykonywania odlewów aluminiowych oraz warsztatem ślusarskim i małą kuźnią. Takich "fabryk" było jednak wtedy mnóstwo.
    Rok 1929 - z czym kojarzy się nam ta data? Oczywiście z wybuchem wielkiego kryzysu, który rozpoczął się krachem na nowojorskiej giełdzie, a niebawem rozlał się na cały świat. Czas, gdy społeczeństwa gwałtownie ubożały, banki i przedsiębiorstwa bankrutowały, a bezrobocie rosło lawinowo był chyba najgorszym z możliwych do rozkręcania interesu. Sawicki zdawał sobie z tego sprawę i zabiegał o pozyskanie zamówień wojskowych. W grudniu 1929 roku wystąpił z pismem do MSWojsk. prosząc o określenie warunków, jakie musiałby spełniać motocykl by był uznany za przydatny dla armii. W Opalenicy pojawili się przedstawiciele Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii w Warszawie. Pozytywnie ocenili intencje przedsiębiorcy, ale zwrócili uwagę na pewne niedostatki techniczne prototypów oraz na fakt, że motocykle budowano nie na podstawie szczegółowej dokumentacji lecz pobieżnych szkiców. To ostatnie może nasuwać wątpliwości co do kompetencji inżyniera Zaleskiego, ale przecież w podobnym stylu, kreśląc projekty na serwetkach i dokonując obliczeń w pamięci pracował genialny konstruktor, twórca m.in. samochodu CWS T-1, Tadeusz Tański.
    Zaleski znał motoryzację amerykańską i trudno się dziwić, że Lech wyglądał na nieco zmniejszoną kopię Harleya-Davidsona. Miał silnik dwucylindrowy, widlasty, dolnozaworowy połączony ze skrzynią biegów o trzech przełożeniach w osobnej obudowie. Jego pojemność - 500 cm sześć., moc 5 KM. W pierwszej wersji zbiornik paliwa znajdował się pod górną belką ramy, później wprowadzono nowocześniejszy, obły zbiornik osadzony na ramie. W prototypie brakowało też hamulca przedniego koła. Oryginalnie prezentowało się trapezowe zawieszenie przedniego koła resorowanego za pomocą tzw. sprężyn płaskich. Motocykl osiągał prędkość ok. 75 kilometrów na godzinę.
    Korespondencja z ministerstwem trwała przez cały rok 1930. Wojskowi chwalili jakość motocykli i stosowanie w nich dużej liczby surowców i podzespołów krajowych. Formułowali też dość mgliste, ale budzące nadzieję obietnice "szerszej współpracy". Na wystawach przemysłowych stoisko Lecha było oblegane, a firma zdobywała dyplomy uznania. Lech w wersji sportowej uczestniczył w wielu rajdach i wyścigach. Nie wygrywał, ale w rękach czołowych wielkopolskich motocyklistów wykazywał się solidnością i niezawodnością. Gdy zaczęło brakować pieniędzy, Sawicki próbował przekształcić firmę w spółkę akcyjną. Bez powodzenia. Pierwsza próba stworzenia polskiej prywatnej fabryki motocykli zakończyła się fiaskiem po wyprodukowaniu kilkunastu bądź kilkudziesięciu jednośladów. Do naszych czasów nie przetrwał żaden z nich.

    źródło: strona klubu motorowego "Lech 1929 Opalenica"
    19 maja 2013, 18:06 przez bartozkw (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Źródło: http://www.motofakty.pl/artykul/lec…
    Głosów
    46
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    45

    SPOT SKM 5

    SPOT SKM 5 – 2012.07.01 - SPOT SKM 5 Serdecznie zapraszamy na nasz już 5-ty SPOT na Lotnisku w Stargardzie (Osiedle Kluczewo). Wjazd to symboliczne 1zł od osoby na poczet następnych imprez, naklejek, barierek itp.! Fotorelacja z poprzednich edycji: I SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/88 II SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/102 III SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/111 IV SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/116 Zapraszamy! Więcej na www.ZST.STARGARD.pl lub na FB: http://www.facebook.com/pages/STARGARDZKI-KLUB-MOTORYZACYJNY-WOJ-ZACHODNIOPOMORSKIE/262373295515
    2012.07.01 - SPOT SKM 5
    Serdecznie zapraszamy na nasz już 5-ty SPOT na Lotnisku w Stargardzie (Osiedle Kluczewo).

    Wjazd to symboliczne 1zł od osoby na poczet następnych imprez, naklejek, barierek itp.!

    Fotorelacja z poprzednich edycji:
    I SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/88
    II SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/102
    III SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/111
    IV SPOT - http://zst.stargard.pl/galeria/album/116

    Zapraszamy! Więcej na www.ZST.STARGARD.pl
    lub na FB: http://www.facebook.com/pages/STARGARDZKI-KLUB-MOTORYZACYJNY-WOJ-ZACHODNIOPOMORSKIE/262373295515
    27 czerwca 2012, 21:12 przez lutek007 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    www.ZST.STARGARD.pl

    Głosów
    6
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    6

    Ford GT (konkurs)

    Ford GT (konkurs) – Wzorcem dla projektantów modelu GT, był Ford GT40 z lat 60. XX w. (GT40 – nazwa wzięła się od wysokości pojazdu tj. 40 cali). W latach 60. na torach wyścigowych w Grand Prix panowały samochody Ferrari. Ówcześni szefowie Forda postanowili przerwać tę passę i podnieść prestiż własnej firmy. Tak właśnie powstał model GT40. Ford udowodnił że może wygrywać z Ferrari zwyciężając 4 razy z rzędu 24-godzinny Wyścig Le Mans. Auto było jak na tamte czasy futurystyczne, a jego konstrukcja zapewniała stabilność i wytrzymałość potrzebną w długich, 24-godzinnych maratonach. Ford GT, upamiętnia tamte sukcesy, lecz nie jest pierwszą próbą wskrzeszenia legendy. W latach dziewięćdziesiątych Ford zaprezentował prototyp samochodu Ford GT90 z silnikiem V12 z czterema sprężarkami o mocy 720 KM. Niestety tamten model nie doczekał się produkcji nawet w krótkiej serii. Produkcja[edytuj] Obecny model przypomina oryginał, choć jest od niego nieco wyższy. Posiada silnik o mocy 550 KM V8 z kompresorem, a centralne umieszczenie silnika poprawia rozkład masy i stabilność. Wnętrze posiada dużo elementów z perforowanego aluminium. Elementy takie jak elektrycznie sterowane szyby, klimatyzacja i zestaw audio znajdują się w wyposażeniu seryjnym. Auto było do nabycia w Europie za 111 tysięcy funtów (czyli około 660 tysięcy złotych wg kursu z okresu sprzedaży), a w USA za 153 tysiące dolarów (czyli około 460 tysięcy złotych, kurs z 2006). Planowano produkcję 4500 egzemplarzy, jednak zakończono ją po wytworzeniu ok. 4000 sztuk.
    Wzorcem dla projektantów modelu GT, był Ford GT40 z lat 60. XX w. (GT40 – nazwa wzięła się od wysokości pojazdu tj. 40 cali). W latach 60. na torach wyścigowych w Grand Prix panowały samochody Ferrari. Ówcześni szefowie Forda postanowili przerwać tę passę i podnieść prestiż własnej firmy. Tak właśnie powstał model GT40. Ford udowodnił że może wygrywać z Ferrari zwyciężając 4 razy z rzędu 24-godzinny Wyścig Le Mans. Auto było jak na tamte czasy futurystyczne, a jego konstrukcja zapewniała stabilność i wytrzymałość potrzebną w długich, 24-godzinnych maratonach.
    Ford GT, upamiętnia tamte sukcesy, lecz nie jest pierwszą próbą wskrzeszenia legendy. W latach dziewięćdziesiątych Ford zaprezentował prototyp samochodu Ford GT90 z silnikiem V12 z czterema sprężarkami o mocy 720 KM. Niestety tamten model nie doczekał się produkcji nawet w krótkiej serii.
    Produkcja[edytuj]

    Obecny model przypomina oryginał, choć jest od niego nieco wyższy. Posiada silnik o mocy 550 KM V8 z kompresorem, a centralne umieszczenie silnika poprawia rozkład masy i stabilność. Wnętrze posiada dużo elementów z perforowanego aluminium. Elementy takie jak elektrycznie sterowane szyby, klimatyzacja i zestaw audio znajdują się w wyposażeniu seryjnym. Auto było do nabycia w Europie za 111 tysięcy funtów (czyli około 660 tysięcy złotych wg kursu z okresu sprzedaży), a w USA za 153 tysiące dolarów (czyli około 460 tysięcy złotych, kurs z 2006). Planowano produkcję 4500 egzemplarzy, jednak zakończono ją po wytworzeniu ok. 4000 sztuk.
    3 kwietnia 2012, 13:15 przez Liextreme (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    16
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    16