Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 213 takich materiałów
    Maserati 250F – Przedniosilnikowy samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Gioacchino Colombo oraz Valerio Colottiego. Uczestniczył w wyścigach w latach 1954–1960. Przyczynił się do zdobycia dwóch tytułów przez Juana Manuela Fangio, w 1954 i 1957. Początkowym zamiarem Maserati była wyłączna sprzedaż modeli klientom, którym włoska firma obiecała ponadto pełne wsparcie. Jednakże Maserati było jedyną marką oferującą konkurencyjne 2,5-litrowe samochody dla klientów, co wywołało ogromne zainteresowanie, do tego stopnia, że w debiucie modelu prywatni kierowcy korzystali z samochodów Formuły 2, ponieważ Maserati nie zdążyło dostarczyć właściwych na czas. Samochód, oznaczony jako 250F został najpierw przygotowany dla Juana Manuela Fangio i jego młodego protegowanego, Onofre Marimóna. W tym czasie jednak start w Formule 1 zaczął rozważać Mercedes-Benz. Silniki wszystkich czołowych samochodów nie były doładowane. Maserati wybrało konfigurację sześciocylindrową, opartą na silniku A6SSG. Początkowo silnik generował moc 220 KM, ale w 1957 moc wynosiła już 270 KM. Nadwozie samochodu zostało opracowane przez Medardo Fantuzziego i było oparte na przestrzennej ramie rurowej ze stali, która była wyposażona w hamulce bębnowe na wszystkich kołach z bębnami o średnicy 13,4 cala. Z  tyłu eleganckiej i funkcjonalnej aluminiowej karoserii umieszczono zbiornik paliwa o pojemności 200 litrów. Samochód ważył tylko 630 kg. 250F brało udział w 46 wyścigach i wygrało 8. Po sezonie 1960 250F zostało wyparte przez nowocześniejsze samochody z silnikami z tyłu i zostały wycofane z wyścigów w Formule 1.
    Przedniosilnikowy samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Gioacchino Colombo oraz Valerio Colottiego. Uczestniczył w wyścigach w latach 1954–1960. Przyczynił się do zdobycia dwóch tytułów przez Juana Manuela Fangio, w 1954 i 1957. Początkowym zamiarem Maserati była wyłączna sprzedaż modeli klientom, którym włoska firma obiecała ponadto pełne wsparcie. Jednakże Maserati było jedyną marką oferującą konkurencyjne 2,5-litrowe samochody dla klientów, co wywołało ogromne zainteresowanie, do tego stopnia, że w debiucie modelu prywatni kierowcy korzystali z samochodów Formuły 2, ponieważ Maserati nie zdążyło dostarczyć właściwych na czas. Samochód, oznaczony jako 250F został najpierw przygotowany dla Juana Manuela Fangio i jego młodego protegowanego, Onofre Marimóna. W tym czasie jednak start w Formule 1 zaczął rozważać Mercedes-Benz. Silniki wszystkich czołowych samochodów nie były doładowane. Maserati wybrało konfigurację sześciocylindrową, opartą na silniku A6SSG. Początkowo silnik generował moc 220 KM, ale w 1957 moc wynosiła już 270 KM. Nadwozie samochodu zostało opracowane przez Medardo Fantuzziego i było oparte na przestrzennej ramie rurowej ze stali, która była wyposażona w hamulce bębnowe na wszystkich kołach z bębnami o średnicy 13,4 cala. Z tyłu eleganckiej i funkcjonalnej aluminiowej karoserii umieszczono zbiornik paliwa o pojemności 200 litrów. Samochód ważył tylko 630 kg. 250F brało udział w 46 wyścigach i wygrało 8. Po sezonie 1960 250F zostało wyparte przez nowocześniejsze samochody z silnikami z tyłu i zostały wycofane z wyścigów w Formule 1.
    27 kwietnia 2022, 23:07 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Miura Roadster – Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana  podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    Ferrari 488 GTB – Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską marką Ferrari w latach 2015-2019. Samochód zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w 2015 roku. Model ten jest następcą Ferrari 458 Italia. Nazwa odnosi się do pojemności każdego z cylindrów - 488 cm³ oraz do modelu Ferrari 308 GTB. Silnik 488 to czterosuwowa jednostka V8 o kącie rozwarcia 90° i pojemności 3,9 l. Silnik generuje moc maksymalną 670 KM i moment obrotowy 760 Nm. Jednostka ta produkuje 171 KM oraz 195 Nm z litra pojemności, co jest rekordem dla silników Ferrari. Jedyną dostępną skrzynią biegów dla modelu 488 jest półautomatyczna, dwusprzęgłowa, 7-biegowa jednostka oparta o technologie F1, wyprodukowana przez firmę Getrag. Przyspieszenie 0-100 km/h w 488 GTB trwa 3 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 330 km/h. W 488 wykorzystano ulepszone węglowo-ceramiczne tarcze z Ferrari LaFerrari. Pozwalają one szybciej osiągnąć optymalną temperaturę pracy. Średnica tarcz to 398 mm z przodu oraz 360 mm z tyłu. Zostały one wyprodukowane przez firmę Brembo.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską marką Ferrari w latach 2015-2019. Samochód zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w 2015 roku. Model ten jest następcą Ferrari 458 Italia. Nazwa odnosi się do pojemności każdego z cylindrów - 488 cm³ oraz do modelu Ferrari 308 GTB. Silnik 488 to czterosuwowa jednostka V8 o kącie rozwarcia 90° i pojemności 3,9 l. Silnik generuje moc maksymalną 670 KM i moment obrotowy 760 Nm. Jednostka ta produkuje 171 KM oraz 195 Nm z litra pojemności, co jest rekordem dla silników Ferrari. Jedyną dostępną skrzynią biegów dla modelu 488 jest półautomatyczna, dwusprzęgłowa, 7-biegowa jednostka oparta o technologie F1, wyprodukowana przez firmę Getrag. Przyspieszenie 0-100 km/h w 488 GTB trwa 3 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 330 km/h. W 488 wykorzystano ulepszone węglowo-ceramiczne tarcze z Ferrari LaFerrari. Pozwalają one szybciej osiągnąć optymalną temperaturę pracy. Średnica tarcz to 398 mm z przodu oraz 360 mm z tyłu. Zostały one wyprodukowane przez firmę Brembo.
    19 kwietnia 2022, 22:57 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Alfa Romeo Montreal – Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Alfa Romeo w latach 1971−1977. Projekt Alfy Romeo Montreal powstał z okazji targów Expo 1967. Został zbudowany wspólnie z firmą projektową Bertone. Na początku nikt nie podejrzewał, że ten samochód trafi do produkcji seryjnej, jednak tak właśnie się stało. Wersja produkcyjna została zaprezentowana oficjalnie na Salonie Samochodowym w Genewie w 1970 roku. W produkcję tego modelu były zaangażowane trzy zakłady. Fabryka Alfy Romeo w Arese wykonywała wytłoczki nadwozia. Spawano i zgrzewano z nich nadwozie w zakładach Bertone w Caselle, były one następnie lakierowane w Grugliasco koło Turynu. Po czym w wysuszonych nadwoziach montowano wyposażenie wnętrza i akcesoria zewnętrzne. Tak skompletowane nadwozie przewożono do Arese, gdzie odbywał się montaż zespołów mechanicznych. Do napędu Montreal użyto V8 o pojemności 2,6 l, które wytwarza moc 200 KM i moment obrotowy 255 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 220 km/h, a przyspieszenie do 100 km/h trwa 7,6 s. Łącznie wyprodukowano 3925 egzemplarzy Montreal.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Alfa Romeo w latach 1971−1977. Projekt Alfy Romeo Montreal powstał z okazji targów Expo 1967. Został zbudowany wspólnie z firmą projektową Bertone. Na początku nikt nie podejrzewał, że ten samochód trafi do produkcji seryjnej, jednak tak właśnie się stało. Wersja produkcyjna została zaprezentowana oficjalnie na Salonie Samochodowym w Genewie w 1970 roku. W produkcję tego modelu były zaangażowane trzy zakłady. Fabryka Alfy Romeo w Arese wykonywała wytłoczki nadwozia. Spawano i zgrzewano z nich nadwozie w zakładach Bertone w Caselle, były one następnie lakierowane w Grugliasco koło Turynu. Po czym w wysuszonych nadwoziach montowano wyposażenie wnętrza i akcesoria zewnętrzne. Tak skompletowane nadwozie przewożono do Arese, gdzie odbywał się montaż zespołów mechanicznych. Do napędu Montreal użyto V8 o pojemności 2,6 l, które wytwarza moc 200 KM i moment obrotowy 255 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 220 km/h, a przyspieszenie do 100 km/h trwa 7,6 s. Łącznie wyprodukowano 3925 egzemplarzy Montreal.
    Maserati Shamal – Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Maserati w latach 1989-1996. Samochód nazwano Shamal na cześć gorącego, letniego wiatru wiejącego na pustynnych przestrzeniach Mezopotamii. Zaprojektował go sam Marcello Gandini, który zasłynął poprzez zaprojektowanie Lamborghini Countacha. Do napędu samochodu użyto umieszczone z przodu V8 o pojemności 3,2 l osiągający dzięki dwóm turbosprężarkom moc 326 KM i moment obrotowy 432 Nm. Sprzężono go z sześciostopniową manualną skrzynią biegów i aktywną kontrolą zawieszenia. System ten reguluje zawieszenie każdego koła z osobna w zależności od prędkości, stanu nawierzchni czy wybranego poziomu resorowania. Prędkość maksymalna samochodu wynosi 270 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 5,3 s. Ostatni Shamal zszedł z taśmy produkcyjnej w 1996 roku jako egzemplarz oznaczony numerem 369.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Maserati w latach 1989-1996. Samochód nazwano Shamal na cześć gorącego, letniego wiatru wiejącego na pustynnych przestrzeniach Mezopotamii. Zaprojektował go sam Marcello Gandini, który zasłynął poprzez zaprojektowanie Lamborghini Countacha. Do napędu samochodu użyto umieszczone z przodu V8 o pojemności 3,2 l osiągający dzięki dwóm turbosprężarkom moc 326 KM i moment obrotowy 432 Nm. Sprzężono go z sześciostopniową manualną skrzynią biegów i aktywną kontrolą zawieszenia. System ten reguluje zawieszenie każdego koła z osobna w zależności od prędkości, stanu nawierzchni czy wybranego poziomu resorowania. Prędkość maksymalna samochodu wynosi 270 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h trwa 5,3 s. Ostatni Shamal zszedł z taśmy produkcyjnej w 1996 roku jako egzemplarz oznaczony numerem 369.
    19 kwietnia 2022, 23:43 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Aston Martin DB4 GT Zagato – Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Aston Martin w latach 1959–1963, dostępny jako 2-drzwiowe coupe. Zaprezentowany po raz pierwszy na London Motor Show w październiku 1960 roku. Był to DB4 GT tylko lżejszy i zmodyfikowany przez włoską fabrykę Zagato. Początkowo planowano stworzenie 25 egzemplarzy, lecz popyt nie był tak duży jak oczekiwano więc produkcję ograniczono do 20 egzemplarzy. Do napędu użyto silnika R6 o pojemności 3,7 l, który wytwarzał moc maksymalną 272 KM i moment obrotowy 377 Nm. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów. DB4 GT Zagato przyspiesza 0-100 km/h w 6,1 s i osiąga prędkość maksymalną 244 km/h. Samochód został zastąpiony w późniejszym czasie przez model V8 Zagato.
    Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Aston Martin w latach 1959–1963, dostępny jako 2-drzwiowe coupe. Zaprezentowany po raz pierwszy na London Motor Show w październiku 1960 roku. Był to DB4 GT tylko lżejszy i zmodyfikowany przez włoską fabrykę Zagato. Początkowo planowano stworzenie 25 egzemplarzy, lecz popyt nie był tak duży jak oczekiwano więc produkcję ograniczono do 20 egzemplarzy. Do napędu użyto silnika R6 o pojemności 3,7 l, który wytwarzał moc maksymalną 272 KM i moment obrotowy 377 Nm. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów. DB4 GT Zagato przyspiesza 0-100 km/h w 6,1 s i osiąga prędkość maksymalną 244 km/h. Samochód został zastąpiony w późniejszym czasie przez model V8 Zagato.
    Alfa Romeo Brera – Samochód sportowy produkowany przez włoską markę Alfa Romeo w latach 2005–2010. Pojazd po raz pierwszy zaprezentowano jako samochód koncepcyjny w 2002 roku. Wiosną 2005 roku zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Genewie wersję seryjną pojazdu, który został zaprojektowany przez Giorgetto Giugiaro z firmy Italdesign. Pojazd produkowany był w fabryce firmy Pininfarina w San Giorgio Canavese koło Turynu na zlecenie firmy Alfa Romeo. Paletę silnikową początkowo stanowiły dwie benzynowe jednostki z bezpośrednim wtryskiem paliwa: 2.2 JTS o mocy 185 KM, i 3.2 JTS o mocy 260 KM. Najmocniejsza wersja silnikowa występowała jedynie z napędem na obie osie – jako wersja Q4, która posiadała silnik V6 o pojemności 3,2 l, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 244 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 6,8 sekund. Planowano wytwarzanie do 20 tys. sztuk modeli Brera rocznie. Najwyższy poziom produkcji Brery zanotowano w 2006 roku, gdy powstało 8248 sztuk. W 2010 roku zakończono produkcję modelu przy ilości 21786 wyprodukowanych egzemplarzy.
    Samochód sportowy produkowany przez włoską markę Alfa Romeo w latach 2005–2010. Pojazd po raz pierwszy zaprezentowano jako samochód koncepcyjny w 2002 roku. Wiosną 2005 roku zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Genewie wersję seryjną pojazdu, który został zaprojektowany przez Giorgetto Giugiaro z firmy Italdesign. Pojazd produkowany był w fabryce firmy Pininfarina w San Giorgio Canavese koło Turynu na zlecenie firmy Alfa Romeo. Paletę silnikową początkowo stanowiły dwie benzynowe jednostki z bezpośrednim wtryskiem paliwa: 2.2 JTS o mocy 185 KM, i 3.2 JTS o mocy 260 KM. Najmocniejsza wersja silnikowa występowała jedynie z napędem na obie osie – jako wersja Q4, która posiadała silnik V6 o pojemności 3,2 l, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 244 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 6,8 sekund. Planowano wytwarzanie do 20 tys. sztuk modeli Brera rocznie. Najwyższy poziom produkcji Brery zanotowano w 2006 roku, gdy powstało 8248 sztuk. W 2010 roku zakończono produkcję modelu przy ilości 21786 wyprodukowanych egzemplarzy.
    Maserati GranTurismo S – Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez włoską markę Maserati w latach 2007–2019. Pojazd po raz pierwszy zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 2007 roku. Nadwozie pojazdu zostało zaprojektowane przez Pininfarine pod przewodnictwem Jasona Castrioty. GranTurismo dzieli wiele podzespołów z Ferrari 599 GTB Fiorano. Od 2010 roku produkowana jest także wersja kabriolet pod nazwą GranCabrio. Wzmocniona wersja GranTurismo o oznaczeniu S została zaprezentowana podczas Geneva Motor Show 2008. Napędzana jest nowym silnikiem V8 o pojemności 4,7 l. Silnik ten wytwarza moc 440 KM i osiąga prędkość maksymalną 295 km/h Użyto także sekwencyjnej skrzyni MC-Shift oraz układu transaxle.
    Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez włoską markę Maserati w latach 2007–2019. Pojazd po raz pierwszy zaprezentowano podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 2007 roku. Nadwozie pojazdu zostało zaprojektowane przez Pininfarine pod przewodnictwem Jasona Castrioty. GranTurismo dzieli wiele podzespołów z Ferrari 599 GTB Fiorano. Od 2010 roku produkowana jest także wersja kabriolet pod nazwą GranCabrio. Wzmocniona wersja GranTurismo o oznaczeniu S została zaprezentowana podczas Geneva Motor Show 2008. Napędzana jest nowym silnikiem V8 o pojemności 4,7 l. Silnik ten wytwarza moc 440 KM i osiąga prędkość maksymalną 295 km/h Użyto także sekwencyjnej skrzyni MC-Shift oraz układu transaxle.
    14 kwietnia 2022, 22:03 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Pagani Zonda R – Supersamochód skonstruowany w 2009 roku i produkowany przez 2 lata do 2011 roku przez włoską firmę Pagani Automobili S.p.A. Do napędu użyto sześciolitrowego V12 generującego moc maksymalną 750 KM. Maksymalny Moment obrotowy wynosi 710 Nm. Zonda R osiąga prędkość maksymalną 370 km/h, a przyspieszenie do setki trwa 2,7 sekundy. Według niepotwierdzonych informacji, może osiągnąć prędkość aż 400 km/h. Jest to najszybsza wersja modelu Zonda i nie jest dopuszczalna do ruchu drogowego. Samochód kosztuje 1,4 mln euro.
    Supersamochód skonstruowany w 2009 roku i produkowany przez 2 lata do 2011 roku przez włoską firmę Pagani Automobili S.p.A. Do napędu użyto sześciolitrowego V12 generującego moc maksymalną 750 KM. Maksymalny Moment obrotowy wynosi 710 Nm. Zonda R osiąga prędkość maksymalną 370 km/h, a przyspieszenie do setki trwa 2,7 sekundy. Według niepotwierdzonych informacji, może osiągnąć prędkość aż 400 km/h. Jest to najszybsza wersja modelu Zonda i nie jest dopuszczalna do ruchu drogowego. Samochód kosztuje 1,4 mln euro.
    14 kwietnia 2022, 22:26 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Murcielago LP670-4 SV – Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 2001-2010. Pierwszy raz publicznie został pokazany we wrześniu 2001. Był pierwszym samochodem całkowicie wyprodukowanym po kupnie Lamborghini przez koncern Audi w 1998 roku. Od 2001 roku wyprodukowano 8 różnych wersji samochodu nie licząc limitowanej produkcji Reventona. LP670-4 SV to limitowana seria nosząca tradycyjne oznaczenie SV - Super Veloce, co po włosku oznacza "super szybki". W nowym modelu zwiększono moc silnik V12 o pojemności 6,5 l wytwarza 670 KM. Zredukowano masę o 100 kg dzięki czemu auto zyskało na prowadzeniu, zmieniono przedni i tylny dyfuzor, dodano spojler. LP670-4 SV osiąga prędkość maksymalną 347 km/h i osiąga 100 km/h w 3,2 sekundy. W tym modelu możliwe jest zamontowanie tradycyjnej skrzyni manualnej jako opcjonalne wyposażenie, a także zamówienie pakietu Aero-Pack ze zmienionym spojlerem, jednak ta opcja zmniejsza prędkość maksymalną do 337 km/h.
    Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 2001-2010. Pierwszy raz publicznie został pokazany we wrześniu 2001. Był pierwszym samochodem całkowicie wyprodukowanym po kupnie Lamborghini przez koncern Audi w 1998 roku. Od 2001 roku wyprodukowano 8 różnych wersji samochodu nie licząc limitowanej produkcji Reventona. LP670-4 SV to limitowana seria nosząca tradycyjne oznaczenie SV - Super Veloce, co po włosku oznacza "super szybki". W nowym modelu zwiększono moc silnik V12 o pojemności 6,5 l wytwarza 670 KM. Zredukowano masę o 100 kg dzięki czemu auto zyskało na prowadzeniu, zmieniono przedni i tylny dyfuzor, dodano spojler. LP670-4 SV osiąga prędkość maksymalną 347 km/h i osiąga 100 km/h w 3,2 sekundy. W tym modelu możliwe jest zamontowanie tradycyjnej skrzyni manualnej jako opcjonalne wyposażenie, a także zamówienie pakietu Aero-Pack ze zmienionym spojlerem, jednak ta opcja zmniejsza prędkość maksymalną do 337 km/h.