Samochód sportowy typu pony car klasy średniej produkowany przez amerykańską marką Dodge w latach 1969–1983 i ponownie od 2008 roku. Challenger został zaprezentowany po raz pierwszy w 1969 roku. Został zaprojektowany jako rywal dla Forda Mustanga i Chevroleta Camaro. Chrysler miał w swojej ofercie jeszcze jeden pojazd oparty na płycie podłogowej E-body, był to nieco mniejszy Plymouth Barracuda. Zarówno Challenger jak i Barracuda dostępne były w wielu opcjach wyposażenia, gama jednostek napędowych zawierała prawie wszystkie silniki Chryslera z tamtego okresu. Za stylistykę nadwozia odpowiadał Carl Cameron, zaprojektował on także wcześniej pierwszą generację Dodge Chargera. Przedni grill w Challengerze zaczerpnięty został właśnie z prototypu Chargera z 1966 roku. Wersją nastawioną na sportowe osiągi była R/T (Road/Track). Z podstawowym silnikiem V8 Magnum 383 osiągała ona moc maksymalną 340 KM oraz 304 KM dla egzemplarzy z 1971 roku. Opcjonalnie dostępne były większe jednostki: V8 Magnum 440 7,2 l o mocy 380 KM, V8 440 Six-Pack o mocy 395 KM oraz V8 426 Hemi 7 l o mocy 431 KM. Rocznik 1970 R/T mógł zostać zamówiony w jeszcze bardziej luksusowej odmianie SE - skórzane obicia foteli, winylowy dach, mniejsza tylna szyba oraz centralna konsola. Powstało około 30,000, w tym 4630 w wersji R/T.
Muscle car klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Dodge w latach 1968–1971. Pierwsza generacja Super Bee została zaprezentowana w 1968 roku. Została oparta na płycie podłogowej B-body koncernu Chryslera. Samochód opracowano jako pokrewną konstrukcję względem modelu Coronet, z kolei sam Super Bee charakteryzował się muksularnymi nadkolami, podwójnymi reflektorami i dwukolorowym malowaniem nadwozia. Samochód oferowano z różnymi jednostkami napędowymi uzależnionymi od roku produkcji. Najsilniejszą z nich było 7,2-litrowe V8 Six-Pack, które wytwarza moc 390 KM i moment obrotowy 664 Nm. Produkcja pierwszej generacji Super Bee zakończyła się w 1971 roku. W tym samym roku rozpoczęła się produkcja drugiej generacji.
Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę TVR w latach 1999-2006, dostępny jako 2-drzwiowe coupe. Nazwa samochodu nawiązuje do oryginalnego modelu Tuscana produkowanego w latach 1967–1971. Początkowo Tuscan Speed Six był wyposażony w 4-litrową wersję silnika TVR Speed Six o mocy 360 KM i momencie obrotowym 420 Nm. Później, opcja pakietu Red Rose podniosła moc do 380 KM, wprowadzając ulepszenia podwozia na torze, a także układ hamulcowy AP Racing. Tuscan Speed Six przeszedł lifting w 2005 roku i był teraz nazywany Tuscan 2. Zmiany zewnętrzne obejmowały przeprojektowany przedni grill i reflektory wraz z bardziej konwencjonalnymi tylnymi lampami. Tuscan S to topowa wersja Speed Six wyposażony w czterolitrowe R6 o mocy 395 KM i momencie obrotowym 420 Nm. Był bardziej aerodynamiczny w porównaniu z innymi modelami. Osiągał prędkość maksymalną 314 km/h i przyspieszał 0-100 km/h w 3,9 sekund.