Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 70 takich materiałów
    Ten maluch powstał z marzeń o zbudowaniu Fiata 126 z najlepszych części jakie tylko są dostępne. Inspiracją było jedno niewyraźne zdjęcie, które Krzysiek zobaczył w internecie na początku lat 90-tych. Jak się później okazało był to Fiat 126 zbudowany przez pewnego Francuza w latach 80-tych z piekielnie mocnym silnikiem. Maluch Krzyśka to istna bestia. 60-konny silnik generuje hałas na poziomie 120 decybeli. Klatka bezpieczeństwa, kubełkowe fotele, customowa deska rozdzielcza ... to tylko niektóre smaczki tego auta. Cała historia w tym filmie. Kolejny materiał w drodze, a jeśli Ci się podoba ten kanał to pamiętaj o subskypcji, łapie w górę i udostępnieniu filmu innym.
    9 listopada 2023, 23:53 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Toyota – Toyota Land Cruiser J40 została po raz pierwszy zaprezentowana w 1960 roku. W rzeczywistości pojazd był zmodernizowaną wersją J20. Zaoferowane zostały trzy podwozia o różnych rozstawach osi, krótkie: J40, J41 i J42, średnie: J43, J44 i J46 oraz długie: J45 i J47. Na bazie krótkiego i średniego nadwozia zbudowane zostały wersje z miękkim i twardym dachem, a na długim pickup i kombi. W 1967 roku wersję kombi zastąpił model J55 dzięki czemu produkcję pojazdu rozdzielono na dwa odrębne modele.
Seria J40 oferowana była na świecie do 1984 roku, gdy pojawiła się seria J70. Auto produkowane było do 2001 roku w Brazylii jako Toyota Bandeirante.
Produkcję wersji Bandeirante przeznaczonej na rynek brazylijski rozpoczęto w 1959 roku. W 1973 roku w pojazdach zastosowane zostały wysokoprężne jednostki napędowe konstrukcji Mercedes-Benz. Od 1983 roku montowano w pojeździe prostokątne reflektory, a dwa lata później zmieniona została deska rozdzielcza. W 1994 roku wysokoprężne jednostki Mercedesa zastąpione zostały jednostkami skonstruowanymi przez należącą do Toyoty firmę Daihatsu. Produkcję pojazdu zaprzestano w 2001 roku.

    Toyota Land Cruiser J40 została po raz pierwszy zaprezentowana w 1960 roku. W rzeczywistości pojazd był zmodernizowaną wersją J20. Zaoferowane zostały trzy podwozia o różnych rozstawach osi, krótkie: J40, J41 i J42, średnie: J43, J44 i J46 oraz długie: J45 i J47. Na bazie krótkiego i średniego nadwozia zbudowane zostały wersje z miękkim i twardym dachem, a na długim pickup i kombi. W 1967 roku wersję kombi zastąpił model J55 dzięki czemu produkcję pojazdu rozdzielono na dwa odrębne modele.

    Seria J40 oferowana była na świecie do 1984 roku, gdy pojawiła się seria J70. Auto produkowane było do 2001 roku w Brazylii jako Toyota Bandeirante.

    Produkcję wersji Bandeirante przeznaczonej na rynek brazylijski rozpoczęto w 1959 roku. W 1973 roku w pojazdach zastosowane zostały wysokoprężne jednostki napędowe konstrukcji Mercedes-Benz. Od 1983 roku montowano w pojeździe prostokątne reflektory, a dwa lata później zmieniona została deska rozdzielcza. W 1994 roku wysokoprężne jednostki Mercedesa zastąpione zostały jednostkami skonstruowanymi przez należącą do Toyoty firmę Daihatsu. Produkcję pojazdu zaprzestano w 2001 roku.

    Maserati Ghibli S Q4 GranSport – Samochód osobowy klasy wyższej produkowany przez włoską markę Maserati od 2013 roku, został pierwszy raz pokazany w 2013 roku na targach samochodowych w Szanghaju w Chinach. Jest to już trzeci model Maserati nazwany Ghibli, ale z poprzednikami nie ma nic wspólnego oprócz nazwy. Wszystkie wersje Ghibli posiadają 8-biegową skrzynię ZF 8HP oraz mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu. W opcji znajduje się adaptacyjne zawieszenie Skyhook. Maserati Ghibli dzieli płytę podłogową z szóstą generacją Quattroporte, ale ma 20 cm krótszy rozstaw osi, a całkowita długość jest krótsza o 29 cm. Sportowa wersja S jest dostępna z napędem na cztery koła. Do skrzyni biegów dołączona jest skrzynia rozdzielcza zawierająca elektronicznie sterowane wielotarczowe sprzęgło mokre, które przekazuje moc poprzez wał napędowy do mechanizmu różnicowego. Podczas normalnej eksploatacji napędzane są tylko tylne koła. S Q4 GranSport napędzane jest trzylitrowym V6 wytwarzającym moc 424 KM i moment obrotowy 550 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 286 km/h i przyspiesza do 100 km/h 4,7 sekundy.
    Samochód osobowy klasy wyższej produkowany przez włoską markę Maserati od 2013 roku, został pierwszy raz pokazany w 2013 roku na targach samochodowych w Szanghaju w Chinach. Jest to już trzeci model Maserati nazwany Ghibli, ale z poprzednikami nie ma nic wspólnego oprócz nazwy. Wszystkie wersje Ghibli posiadają 8-biegową skrzynię ZF 8HP oraz mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu. W opcji znajduje się adaptacyjne zawieszenie Skyhook. Maserati Ghibli dzieli płytę podłogową z szóstą generacją Quattroporte, ale ma 20 cm krótszy rozstaw osi, a całkowita długość jest krótsza o 29 cm. Sportowa wersja S jest dostępna z napędem na cztery koła. Do skrzyni biegów dołączona jest skrzynia rozdzielcza zawierająca elektronicznie sterowane wielotarczowe sprzęgło mokre, które przekazuje moc poprzez wał napędowy do mechanizmu różnicowego. Podczas normalnej eksploatacji napędzane są tylko tylne koła. S Q4 GranSport napędzane jest trzylitrowym V6 wytwarzającym moc 424 KM i moment obrotowy 550 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 286 km/h i przyspiesza do 100 km/h 4,7 sekundy.
    Ford Ranger Raptor – Samochód osobowy typu pickup klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford od 1982 roku. Od 2022 roku produkowana jest szósta, najnowsza generacja Rangera. Piątą generację modelu zaprezentowano po raz pierwszy w 2010 roku. Nowa generacja Rangera po raz pierwszy w historii tego modelu powstała jako model globalny, opracowany na nowej platformie koncernu Forda pod przewodnictwem australijskiego zespołu konstruktorów w centralni z Melbourne. Po raz kolejny, ale i ostatni w procesie konstrukcyjnym Forda Rangera brała udział także Mazda, która równolegle przedstawiła kolejną generację bliźniaczego BT-50. Pod kątem wizualnym Ford Ranger nowej generacji odszedł od formuły poprzedników, zyskując znacznie masywniejszą sylwetkę charakteryzującą się wyżej poprowadzoną, zadartą ku górze linią okien, wyraźnie zarysowanymi nadkolami czy bogato zarysowanymi przetłoczeniami. Pas przedni zdominowała duża, chromowana atrapa chłodnicy, z kolei deska rozdzielcza utrzymana została w futurystycznym wzornictwie bliskim osobowym modelom Forda z przełomu pierwszej i drugiej dekady XXI wieku. W lutym 2018 roku, wzorem większego modelu F-150, Ford zdecydował się poszerzyć ofertę dostępnych wariantów Rangera o sportowo-wyczynową odmianę Ford Ranger Raptor. Pod kątem wizualnym samochód wyróżnił się większym prześwitem, oponami o grubszym, off-roadowym profilu, a także masywniejszymi nadkolami, zmodyfikowanymi zderzakami oraz charakterystyczną atrapą chłodnicy z dużym napisem Ford zamiast loga producenta. Do napędu użyto dwulitrowego wysokoprężnego silnika EcoBlue Twin-trubo, która generuje moc 213 KM i moment obrotowy 500 Nm. Ponadto, układ napędowy tworzy 10-biegowa automatyczna skrzynia biegów. W sierpniu 2018 roku miała miejsce oficjalna premiera na rynku europejskim, a sprzedaż ruszyła tam pod koniec tego samego roku.
    Samochód osobowy typu pickup klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Ford od 1982 roku. Od 2022 roku produkowana jest szósta, najnowsza generacja Rangera. Piątą generację modelu zaprezentowano po raz pierwszy w 2010 roku. Nowa generacja Rangera po raz pierwszy w historii tego modelu powstała jako model globalny, opracowany na nowej platformie koncernu Forda pod przewodnictwem australijskiego zespołu konstruktorów w centralni z Melbourne. Po raz kolejny, ale i ostatni w procesie konstrukcyjnym Forda Rangera brała udział także Mazda, która równolegle przedstawiła kolejną generację bliźniaczego BT-50. Pod kątem wizualnym Ford Ranger nowej generacji odszedł od formuły poprzedników, zyskując znacznie masywniejszą sylwetkę charakteryzującą się wyżej poprowadzoną, zadartą ku górze linią okien, wyraźnie zarysowanymi nadkolami czy bogato zarysowanymi przetłoczeniami. Pas przedni zdominowała duża, chromowana atrapa chłodnicy, z kolei deska rozdzielcza utrzymana została w futurystycznym wzornictwie bliskim osobowym modelom Forda z przełomu pierwszej i drugiej dekady XXI wieku. W lutym 2018 roku, wzorem większego modelu F-150, Ford zdecydował się poszerzyć ofertę dostępnych wariantów Rangera o sportowo-wyczynową odmianę Ford Ranger Raptor. Pod kątem wizualnym samochód wyróżnił się większym prześwitem, oponami o grubszym, off-roadowym profilu, a także masywniejszymi nadkolami, zmodyfikowanymi zderzakami oraz charakterystyczną atrapą chłodnicy z dużym napisem Ford zamiast loga producenta. Do napędu użyto dwulitrowego wysokoprężnego silnika EcoBlue Twin-trubo, która generuje moc 213 KM i moment obrotowy 500 Nm. Ponadto, układ napędowy tworzy 10-biegowa automatyczna skrzynia biegów. W sierpniu 2018 roku miała miejsce oficjalna premiera na rynku europejskim, a sprzedaż ruszyła tam pod koniec tego samego roku.
    Maserati Merak SS – Supersamochód klasy kompaktowej produkowany przez włoską markę Maserati w latach 1974-1982. Nazwa samochodu pochodzi od odległej od Ziemi o 79 lata świetlne gwiazdy - Merak leżącej w gwiazdozbiorze Wielka Niedźwiedzica. Zaprezentowany w 1974 pojazd zyskał określenie la Borina lub malej Bory, gdyż w zasadzie była to skromniejsza odmiana modelu Maserati Bora. Samochód posiada centralnie umieszczony silnik V6 o pojemności 3 l, który wytwarza moc 190 KM. Silnik ten jest rozwinięciem konstrukcji z Citroena SM. Bora z SM dzieli również deskę rozdzielczą oraz hydrauliczne hamulce. W 1976 zaprezentowano mocniejszą odmianę - SS o mocy 220 KM i mniejszej o 152 kg masie, osiągającą prędkość maksymalną 245 km/h.
    Supersamochód klasy kompaktowej produkowany przez włoską markę Maserati w latach 1974-1982. Nazwa samochodu pochodzi od odległej od Ziemi o 79 lata świetlne gwiazdy - Merak leżącej w gwiazdozbiorze Wielka Niedźwiedzica. Zaprezentowany w 1974 pojazd zyskał określenie la Borina lub malej Bory, gdyż w zasadzie była to skromniejsza odmiana modelu Maserati Bora. Samochód posiada centralnie umieszczony silnik V6 o pojemności 3 l, który wytwarza moc 190 KM. Silnik ten jest rozwinięciem konstrukcji z Citroena SM. Bora z SM dzieli również deskę rozdzielczą oraz hydrauliczne hamulce. W 1976 zaprezentowano mocniejszą odmianę - SS o mocy 220 KM i mniejszej o 152 kg masie, osiągającą prędkość maksymalną 245 km/h.
    Jeep Cherokee XJ – Samochód osobowy typu SUV klasy kompaktowej, a następnie klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Jeep od 1974 roku. W 2013 roku została wprowadzona piąta i najnowsza generacje Jeepa Cherokee. Druga generacja samochodu została zaprezentowana po raz pierwszy w 1983 roku i otrzymała kod fabryczny XJ. Prace konstrukcyjne nad nowym, kompaktowym modelem Jeepa ruszyły wspólnie z inżynierami Renault pod koniec lat 70. W efekcie współpracy powstała druga generacja Cherokee zbudowana według nowej koncepcji. Samochód charakteryzuje się kanciastym nadwoziem o pudełkowatnych proporcjach. Motyw ten widoczny był nie tylko w kształcie karoserii, ale i detalach nadwozia takich jak atrapa chłodnicy, reflektory czy lampy. Gama nadwoziowa Cherokee pierwszej generacji składała się zarówno z wariantu 3-drzwiowego, jak i 5-drzwiowego. W 1990 roku Jeep podjął decyzję o zakończeniu produkcji bliźniaczego, nieznacznie zmodyfikowanego luksusowego modelu Wagoneer opartego na bazie Cherokee, zastępując go topowym wariantem Cherokee Limited. Po 13 latach produkcji, Jeep gruntownie zmodernizował Cherokee w 1997 roku. W ramach restylizacji samochód zyskał zmodernizowany pas przedni z przestylizowaną atrapą chłodnicy, umieszczone na błotnikach kierunkowskazy, zaokrąglone błotniki i kanty maski, a także odświeżony kształt nadkoli i bardziej zaokrąglone tylne lampy. Zmodernizowany Jeep Cherokee zyskał też wygląd kabiny pasażerskiej, z zupełnie nową deską rozdzielczą. Zmieniono wygląd konsoli centralnej, montując bardziej konwencjonalny układ przyrządów. Zmienił się też wygląd kierownicy, a także zegarów, konsoli centralnej, tunelu środkowego i boczków drzwi, nawiązując do większego modelu Grand Cherokee. Najsilniejszym dostępnym w Cherokee XJ silnikiem jest czterolitrowe R6 o mocy 195 KM.
    Samochód osobowy typu SUV klasy kompaktowej, a następnie klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Jeep od 1974 roku. W 2013 roku została wprowadzona piąta i najnowsza generacje Jeepa Cherokee. Druga generacja samochodu została zaprezentowana po raz pierwszy w 1983 roku i otrzymała kod fabryczny XJ. Prace konstrukcyjne nad nowym, kompaktowym modelem Jeepa ruszyły wspólnie z inżynierami Renault pod koniec lat 70. W efekcie współpracy powstała druga generacja Cherokee zbudowana według nowej koncepcji. Samochód charakteryzuje się kanciastym nadwoziem o pudełkowatnych proporcjach. Motyw ten widoczny był nie tylko w kształcie karoserii, ale i detalach nadwozia takich jak atrapa chłodnicy, reflektory czy lampy. Gama nadwoziowa Cherokee pierwszej generacji składała się zarówno z wariantu 3-drzwiowego, jak i 5-drzwiowego. W 1990 roku Jeep podjął decyzję o zakończeniu produkcji bliźniaczego, nieznacznie zmodyfikowanego luksusowego modelu Wagoneer opartego na bazie Cherokee, zastępując go topowym wariantem Cherokee Limited. Po 13 latach produkcji, Jeep gruntownie zmodernizował Cherokee w 1997 roku. W ramach restylizacji samochód zyskał zmodernizowany pas przedni z przestylizowaną atrapą chłodnicy, umieszczone na błotnikach kierunkowskazy, zaokrąglone błotniki i kanty maski, a także odświeżony kształt nadkoli i bardziej zaokrąglone tylne lampy. Zmodernizowany Jeep Cherokee zyskał też wygląd kabiny pasażerskiej, z zupełnie nową deską rozdzielczą. Zmieniono wygląd konsoli centralnej, montując bardziej konwencjonalny układ przyrządów. Zmienił się też wygląd kierownicy, a także zegarów, konsoli centralnej, tunelu środkowego i boczków drzwi, nawiązując do większego modelu Grand Cherokee. Najsilniejszym dostępnym w Cherokee XJ silnikiem jest czterolitrowe R6 o mocy 195 KM.
    30 kwietnia 2022, 0:07 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lamborghini Reventon – Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 2008-2009. Reventon powstał na bazie modelu Murcielago LP-640. Jego premiera miała miejsce na Międzynarodowych Targach Motoryzacyjnych we Frankfurcie.  Samochód, zbudowany z laminatów wzmacnianych włóknem węglowym. Wnętrze samochodu wykonano przy użyciu alcantary, włókna węglowego, stopów lekkich i skóry. Deska rozdzielcza obejmuje trzy ciekłokrystaliczne monitory TFT z dwoma różnymi trybami wyświetlania. Instrumenty są zamieszczone w strukturze ze stałego bloku aluminium, pokrytej dodatkowo przez oprawę z włókna węglowego. Stylistyka auta nawiązuje bezpośrednio do najszybszych myśliwców na świecie m.in. F-22. Dominują ostre i kanciaste linie. Z tyłu pokrywa silnika została wykonana z laminowanego szkła. Z przodu siedem świateł wykonanych w technologii LED oskrzydla biksenonowe reflektory. Reventon napędzany jest wolnossącym V12 o pojemności 6,5 l, które generuje moc 652 KM i moment obrotowy 660 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 340 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,4 sekundy. Powstało tylko 20 egzemplarzy przeznaczonych dla prywatnych klientów.
    Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 2008-2009. Reventon powstał na bazie modelu Murcielago LP-640. Jego premiera miała miejsce na Międzynarodowych Targach Motoryzacyjnych we Frankfurcie. Samochód, zbudowany z laminatów wzmacnianych włóknem węglowym. Wnętrze samochodu wykonano przy użyciu alcantary, włókna węglowego, stopów lekkich i skóry. Deska rozdzielcza obejmuje trzy ciekłokrystaliczne monitory TFT z dwoma różnymi trybami wyświetlania. Instrumenty są zamieszczone w strukturze ze stałego bloku aluminium, pokrytej dodatkowo przez oprawę z włókna węglowego. Stylistyka auta nawiązuje bezpośrednio do najszybszych myśliwców na świecie m.in. F-22. Dominują ostre i kanciaste linie. Z tyłu pokrywa silnika została wykonana z laminowanego szkła. Z przodu siedem świateł wykonanych w technologii LED oskrzydla biksenonowe reflektory. Reventon napędzany jest wolnossącym V12 o pojemności 6,5 l, które generuje moc 652 KM i moment obrotowy 660 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 340 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,4 sekundy. Powstało tylko 20 egzemplarzy przeznaczonych dla prywatnych klientów.
    Lamborghini Miura Roadster – Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana  podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini, w latach 1966–1973. Po raz pierwszy zaprezentowany podczas Geneva Motor Show w marcu 1966. Wersja Roadster została zaprezentowana podczas Brussels Motor Show w 1968 roku. W przeciwieństwie do modelu 350 GTS, Miura Roadster nie była tylko samochodem bazowym z odciętym dachem. Przeprojektowano tył, zastosowano nowe lampy, wydech. W założeniach Miura Roadster miała osiągać 280 km/h i przy okazji nie urwać głowy kierowcy. Zmieniono kąt nachylenia przedniej szyby oraz zmniejszono jej wysokość o 3 cm. Wewnątrz przeniesiono przyciski z podsufitki na deskę rozdzielczą. Silnik i układ jezdny zapożyczono z Miury P400. Samochód wzbudził spore zainteresowanie wśród potencjalnych klientów. Jednak firma Lamborghini nie podjęła się rozpoczęcia produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz Miury Roadster został sprzedany korporacji ILZRO zajmującej się produkcją stopów metali dla przemysłu motoryzacyjnego. Firma wykorzystała auto w celach reklamowych. Auto zmodernizowano. Większość standardowych elementów zastąpiono odpowiednikami z cynku. Samochód pomalowano na ciemnozielony kolor, co w połączeniu z czarnym podkładem dało ciekawy efekt. Wnętrze obszyto skórą w kolorze wielbłąda. Nadzorował to wszystko John Foster - jeden z projektantów Forda. Pojazd otrzymał nazwę ZN-75, jest to nazwa katalogowa stopu cynku. Miura ZN-75 reklamowała firmę ILZRO do 1981 roku, kiedy to przekazano ją bostońskiemu Muzeum Transportu, jednak nie pozostała tam na zawsze. Po odrestaurowaniu wielokrotnie zmieniała właścicieli. Obecnie jest w rękach francuskiego kolekcjonera z Nowego Jorku.
    Audi R8 – Audi R8 II po raz pierwszy zostało oficjalnie zaprezentowane podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w marcu 2015 roku.

Stylistycznie pojazd nawiązuje zarówno do pierwszej generacji modelu oraz do obecnie produkowanych przez Audi pojazdów. Konstrukcję pojazdu usztywniono i odchudzono[13]. Auto zostało zbudowane na ramie przestrzennej zbudowanej z aluminium i tworzyw sztucznych wzmacnianych włóknami węglowymi[14].

Pojazd otrzymał podobnie jak trzecia generacja modelu TT spłaszczoną atrapę chłodnicy, nowe reflektory laserowe ze światłami do jazdy dziennej oraz wirtualną deskę rozdzielczą (virtual cockpit) z ekranem ciekłokrystalicznym o przekątnej 12,3 cala na której wyświetlać można tradycyjne wskaźniki albo inne informacje, np. komputer pokładowy, system multimedialny, mapę nawigacji. Panelem klimatyzacji kierowca sterować może za pomocą pokręteł umieszczonych w nawiewach
    Audi R8 II po raz pierwszy zostało oficjalnie zaprezentowane podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w marcu 2015 roku.

    Stylistycznie pojazd nawiązuje zarówno do pierwszej generacji modelu oraz do obecnie produkowanych przez Audi pojazdów. Konstrukcję pojazdu usztywniono i odchudzono[13]. Auto zostało zbudowane na ramie przestrzennej zbudowanej z aluminium i tworzyw sztucznych wzmacnianych włóknami węglowymi[14].

    Pojazd otrzymał podobnie jak trzecia generacja modelu TT spłaszczoną atrapę chłodnicy, nowe reflektory laserowe ze światłami do jazdy dziennej oraz wirtualną deskę rozdzielczą (virtual cockpit) z ekranem ciekłokrystalicznym o przekątnej 12,3 cala na której wyświetlać można tradycyjne wskaźniki albo inne informacje, np. komputer pokładowy, system multimedialny, mapę nawigacji. Panelem klimatyzacji kierowca sterować może za pomocą pokręteł umieszczonych w nawiewach
    2017 Ford GT – Supersamochód klasy wyższej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 2004–2006 oraz w latach 2016–2022. Pierwsza generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 2002 roku. Wzorcem dla projektantów modelu GT, był Ford GT40 z lat 60. W styczniu 2015 roku na salonie samochodowym North American International Auto Show w Detroit Ford zaprezentował nową generację modelu GT, przy czym zastrzeżono, że auto trafi do produkcji dopiero w roku 2016. Opracowanie drugiej generacji GT w Fordzie było bardzo tajną operacją - według dyrektora projektowego Chrisa Svenssona "garstka dwunastu osób, w tym kilku kluczowych inżynierów, miała dostęp do studio projektowego". Ta tajemnica była utrzymywana w Fordzie i w prasie aż do jej odsłonięcia w 2015 roku. Pojazd zbudowano, kładąc duży nacisk na obniżenie masy, stąd szerokie zastosowanie aluminium i włókna węglowego. We wnętrzu zastosowano wielofunkcyjną kierownicę w stylu F1 oraz całkowicie zdigitalizowaną deskę rozdzielczą. Samochód napędzany jest podwójnie doładowanym silnikiem V6 o pojemności 3,5 l generującym moc 647 KM. W 2020 roku silnik został ulepszony i wytwarzał 13 KM więcej, czyli 660 KM. Druga generacja GT osiąga prędkość maksymalną 348 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w około 4 sekundy.
    Supersamochód klasy wyższej produkowany przez amerykańską markę Ford w latach 2004–2006 oraz w latach 2016–2022. Pierwsza generacja została zaprezentowana po raz pierwszy w 2002 roku. Wzorcem dla projektantów modelu GT, był Ford GT40 z lat 60. W styczniu 2015 roku na salonie samochodowym North American International Auto Show w Detroit Ford zaprezentował nową generację modelu GT, przy czym zastrzeżono, że auto trafi do produkcji dopiero w roku 2016. Opracowanie drugiej generacji GT w Fordzie było bardzo tajną operacją - według dyrektora projektowego Chrisa Svenssona "garstka dwunastu osób, w tym kilku kluczowych inżynierów, miała dostęp do studio projektowego". Ta tajemnica była utrzymywana w Fordzie i w prasie aż do jej odsłonięcia w 2015 roku. Pojazd zbudowano, kładąc duży nacisk na obniżenie masy, stąd szerokie zastosowanie aluminium i włókna węglowego. We wnętrzu zastosowano wielofunkcyjną kierownicę w stylu F1 oraz całkowicie zdigitalizowaną deskę rozdzielczą. Samochód napędzany jest podwójnie doładowanym silnikiem V6 o pojemności 3,5 l generującym moc 647 KM. W 2020 roku silnik został ulepszony i wytwarzał 13 KM więcej, czyli 660 KM. Druga generacja GT osiąga prędkość maksymalną 348 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w około 4 sekundy.
    19 kwietnia 2022, 13:32 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj