Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 126 takich materiałów
    11 maja 2013, 16:39 przez ~Gosc | Do ulubionych | Skomentuj (5)
    31 marca 2013, 10:31 przez TheStig (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    youtube

    Fiat Coupe – Fiat Coupé oficjalnie wszedł na rynek w 1994 roku choć w 1993 złożono już pierwszą partię ponad stu egzemplarzy. Oferowany był z czterocylindrowym, szesnastozaworowym, dwulitrowym silnikiem o mocy maksymalnej 139 KM w wersji podstawowej i 190 KM w wersji turbo, które są pochodnymi silników montowanych w Lancii Delta Integrale. W 1996 roku wzbogacono gamę silnikową, o trzy jednostki napędowe: czterocylindrową wolnossącą o pojemności 1,8 litra i mocy 131 KM, pięciocylindrową wolnossącą o pojemności dwóch litrów i mocy 147 KM oraz pięciocylindrową turbodoładowaną o pojemności dwóch litrów i mocy 220 KM. W wersji 2.0 Turbo 220 KM Fiat Coupé rozpędzał się do 100 km/h w 6,5 s, dzięki czemu był wtedy najszybszym europejskim samochodem z napędem na przednią oś.

16- i 20-zaworowe wersje turbo posiadały bardzo skuteczny dyferencjał Visco, który za zadanie miał wyeliminować podsterowność dręczącą samochody z przednim napędem. Dodatkowo, Coupé posiadało całkowicie niezależne zawieszenie.

W 1998 roku na rynek weszła limitowana wersja z bodykitem, zaciskami hamulców Brembo, elektrycznym rozrusznikiem na przycisk, sześciostopniową, manualną skrzynią biegów, rozpórką zawieszenia oraz fotelami Recaro. Każdy samochód z tej edycji specjalnej (LE) posiadał tabliczkę z indywidualnym numerem egzemplarza umiejscowioną na lusterku wstecznym. Początkowo Fiat planował wyprodukować tylko 300 egzemplarzy edycji limitowanej, jednakże ostatecznie doszło do produkcji 1200 egzemplarzy, co spowodowało spadek wartości tychże samochodów.

W 1998 roku podwyższono także moc maksymalną silnika 2.0 20V ze 147 do 154 KM, zaś wersja Turbo otrzymała elektryczny rozrusznik uruchamiany przyciskiem i sześciostopniową skrzynię biegów. Ponadto Fiat zaoferował wersję 2.0 Turbo Plus, który niemal niczym nie różnił się od wersji LE, poza drobnymi zmianami w wystroju wnętrza i brakiem unikalnego numeru na lusterku.

W 2000 roku Fiat zmodernizował wersję Turbo dodając nowe fotele, progi i alufelgi. W sierpniu 2000 roku oficjalnie zakończono produkcję Fiata Coupé, wyprodukowano łącznie 72 762 egzemplarze.

Silniki:

1.8 16V, R4, 131KM, 9,2s 0-100kmh, Vmax 205kmh
2.0 16V, R4, 139KM, 9,2s 0-100kmh, Vmax 208kmh
2.0 16V TURBO, R4, 190KM, 7.5s 0-100kmh, Vmax 225kmh
2.0 20V, R5, 147KM, 8,9s 0-100kmh, Vmax 212kmh
2.0 20V, R5, 154KM, 8,4s 0-100kmh, Vmax 215kmh
2.0 20V TURBO, R5, 220KM, 6,5s 0-100kmh, 250kmh
    Fiat Coupé oficjalnie wszedł na rynek w 1994 roku choć w 1993 złożono już pierwszą partię ponad stu egzemplarzy. Oferowany był z czterocylindrowym, szesnastozaworowym, dwulitrowym silnikiem o mocy maksymalnej 139 KM w wersji podstawowej i 190 KM w wersji turbo, które są pochodnymi silników montowanych w Lancii Delta Integrale. W 1996 roku wzbogacono gamę silnikową, o trzy jednostki napędowe: czterocylindrową wolnossącą o pojemności 1,8 litra i mocy 131 KM, pięciocylindrową wolnossącą o pojemności dwóch litrów i mocy 147 KM oraz pięciocylindrową turbodoładowaną o pojemności dwóch litrów i mocy 220 KM. W wersji 2.0 Turbo 220 KM Fiat Coupé rozpędzał się do 100 km/h w 6,5 s, dzięki czemu był wtedy najszybszym europejskim samochodem z napędem na przednią oś.

    16- i 20-zaworowe wersje turbo posiadały bardzo skuteczny dyferencjał Visco, który za zadanie miał wyeliminować podsterowność dręczącą samochody z przednim napędem. Dodatkowo, Coupé posiadało całkowicie niezależne zawieszenie.

    W 1998 roku na rynek weszła limitowana wersja z bodykitem, zaciskami hamulców Brembo, elektrycznym rozrusznikiem na przycisk, sześciostopniową, manualną skrzynią biegów, rozpórką zawieszenia oraz fotelami Recaro. Każdy samochód z tej edycji specjalnej (LE) posiadał tabliczkę z indywidualnym numerem egzemplarza umiejscowioną na lusterku wstecznym. Początkowo Fiat planował wyprodukować tylko 300 egzemplarzy edycji limitowanej, jednakże ostatecznie doszło do produkcji 1200 egzemplarzy, co spowodowało spadek wartości tychże samochodów.

    W 1998 roku podwyższono także moc maksymalną silnika 2.0 20V ze 147 do 154 KM, zaś wersja Turbo otrzymała elektryczny rozrusznik uruchamiany przyciskiem i sześciostopniową skrzynię biegów. Ponadto Fiat zaoferował wersję 2.0 Turbo Plus, który niemal niczym nie różnił się od wersji LE, poza drobnymi zmianami w wystroju wnętrza i brakiem unikalnego numeru na lusterku.

    W 2000 roku Fiat zmodernizował wersję Turbo dodając nowe fotele, progi i alufelgi. W sierpniu 2000 roku oficjalnie zakończono produkcję Fiata Coupé, wyprodukowano łącznie 72 762 egzemplarze.

    Silniki:

    1.8 16V, R4, 131KM, 9,2s 0-100kmh, Vmax 205kmh
    2.0 16V, R4, 139KM, 9,2s 0-100kmh, Vmax 208kmh
    2.0 16V TURBO, R4, 190KM, 7.5s 0-100kmh, Vmax 225kmh
    2.0 20V, R5, 147KM, 8,9s 0-100kmh, Vmax 212kmh
    2.0 20V, R5, 154KM, 8,4s 0-100kmh, Vmax 215kmh
    2.0 20V TURBO, R5, 220KM, 6,5s 0-100kmh, 250kmh
    8 lipca 2012, 11:29 przez mototom (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Silnik Renault R5 Turbo Konkurs –
    1 kwietnia 2012, 21:23 przez hakaze (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Mercedes W124 – Mercedes klasy średniej wyższej wyposażany był w wiele jednostek napędowych benzynowych jak i diesli (200D R4 8V, 250D(T) R5 10V, 300D(T) R6 12V, E250D R5 20V, E300D R6 24V, 200E R4 8V, 200E/E200 R4 16V, E220 R4 16V, 230E R4 8V, 260E R6 12V, 280E/E280 R6 24V, 300E R6 12V, 300E-24 R6 24V, 320E/E320 R6 24V, E36 AMG R6 24V, 400E/E420 V8 32V, 500E/E500 V8 32V, E60 AMG V8 32V). Auto posiadało również ogromną gamę nadwozi począwszy od sedana kończąc na kabriolecie. W sierpniu 1993 roku dostał zaszczytną nazwę Klasy E, wtedy oznaczenia zmieniły się np. z 200E na E200, przy czym litera E nie oznaczała już elektronicznie sterowanego wtrysku paliwa, a przynależność do klasy E. Auto przeszło w tym czasie drobny facelifting (przednie reflektory i maska, zderzaki, tylne lampy i klapa bagażnika) oraz lakierowane zderzaki, jako samochód niemal najwyższej klasy oferował dość bogate wyposażenie szczególnie pod koniec produkcji, prawie wszystkie modele były wyposażone w klimatyzację (rzadziej klimatronic), przynajmniej jedną poduszkę powietrzną, ABS, i wiele innych dodatków do dziś nieobecnych w ofercie niektórych firm samochodowych, jak np. elektryczne podajniki pasów bezpieczeństwa w wersjach coupé i cabrio czy hamulec postojowy zaciągany nogą dla większej wygody. Oferowana wersja cabrio zaprezentowana w 1991 roku bazowała na nadwoziu coupé i miała pomniejszony rozstaw osi. W latach 1989-1994 produkowano wydłużoną wersję „long” o przedłużonym rozstawie osi. Samochód posiadał trzy pary drzwi, mieścił 7/8 osób. Wyposażony był w jednostki benzynowe o poj. 2,6 i 2,8 litra bądź diesla 2,5 l (10V i 20V). Podobnie jak poprzednicy tego modelu z rodziny W115 i W123, wykorzystywany był chętnie przez taksówkarzy i firmy zajmujące się transportem osób, cieszył się dużym powodzeniem w krajach arabskich. Ponadto w latach 1986-1995 produkowano modele specjalne o standardowym i powiększonym rozstawie osi, przeznaczone pod dalszą zabudowę (np. pod karetki pogotowia, karawany itd.).
Opcjonalnie do modelu W124 można było zamówić napęd na 4 koła (4Matic od 1987). Za dopłatą dostarczana była również automatyczna blokada mechanizmu różnicowego tylnej osi (ASD) oraz w późniejszych rocznikach system kontroli trakcji (ASR). Model W124 był także jednym z najmniej zawodnych aut jakie powstawały w tamtym okresie, oprócz tego był także jednym z najbardziej komfortowych. Skomplikowane tylne zawieszenie (wielowahaczowe - opracowano je w 1983 roku dla modelu W201, było ono jednak tak dobre że zaadoptowano je do większego modelu W124, a potem do modelu W210) nastawione było raczej miękko, co skutecznie tłumiło wszelkie niedostatki nawierzchni, jednak nie zapewniało sportowych właściwości jezdnych. Model 500E stworzony w 1990 roku, w kooperacji z Porsche, był próbą stworzenia konkurencji dla BMW M5 E34 i również skutecznie spełnił pokładane w nim nadzieje, oferując lepszy komfort jazdy i bardziej dostojnie poruszając się po autostradach. W 1995 roku produkcja czterodrzwiowej limuzyny została przerwana i zastąpił go model W210 klasy E (okularnik), który nie miał już tak dobrej opinii, jak jego poprzednik, głównie ze względu na jakość blachy (korozja). Modele W124 kombi i coupé były produkowane rok dłużej tzn. do 1996, a cabrio do 1997. W124 krytykowany był za ubogie wyposażenie seryjne na początku produkcji oraz za pojedynczą wycieraczkę szyby przedniej, która rzekomo nie była dosyć efektywna.Paleta siników w Mercedesie W124 była bardzo bogata, od silników diesla aż do benzynowych silników V8, w których największy ma pojemność 6,0 l i osiąga moc 381 KM i 580 Nm w wersji AMG i 408 KM, 600 Nm w wersji Brabusa. Istnieją także 3 egzemplarze W124 z silnikiem V12 firmy VATH o ogromnej pojemności 7,2 l i mocy 510 KM. Mocniejszy od niego jest tylko egzemplarz przerobiony przez niemieckiego Brabusa. Model E V12 7.3l o mocy 530 KM. Jest najmocniejszym W124 w historii. Żaden z jego ówczesnych rywali nie posiadał w ofercie tak potężnego silnika, i praktycznie te modele nie miały konkurencji pod względem osiągów. Jednak te egzotyczne modele produkowano w bardzo niewielkich ilościach, przez co ciężko je nazwać seryjnymi.
    Mercedes klasy średniej wyższej wyposażany był w wiele jednostek napędowych benzynowych jak i diesli (200D R4 8V, 250D(T) R5 10V, 300D(T) R6 12V, E250D R5 20V, E300D R6 24V, 200E R4 8V, 200E/E200 R4 16V, E220 R4 16V, 230E R4 8V, 260E R6 12V, 280E/E280 R6 24V, 300E R6 12V, 300E-24 R6 24V, 320E/E320 R6 24V, E36 AMG R6 24V, 400E/E420 V8 32V, 500E/E500 V8 32V, E60 AMG V8 32V). Auto posiadało również ogromną gamę nadwozi począwszy od sedana kończąc na kabriolecie. W sierpniu 1993 roku dostał zaszczytną nazwę Klasy E, wtedy oznaczenia zmieniły się np. z 200E na E200, przy czym litera E nie oznaczała już elektronicznie sterowanego wtrysku paliwa, a przynależność do klasy E. Auto przeszło w tym czasie drobny facelifting (przednie reflektory i maska, zderzaki, tylne lampy i klapa bagażnika) oraz lakierowane zderzaki, jako samochód niemal najwyższej klasy oferował dość bogate wyposażenie szczególnie pod koniec produkcji, prawie wszystkie modele były wyposażone w klimatyzację (rzadziej klimatronic), przynajmniej jedną poduszkę powietrzną, ABS, i wiele innych dodatków do dziś nieobecnych w ofercie niektórych firm samochodowych, jak np. elektryczne podajniki pasów bezpieczeństwa w wersjach coupé i cabrio czy hamulec postojowy zaciągany nogą dla większej wygody. Oferowana wersja cabrio zaprezentowana w 1991 roku bazowała na nadwoziu coupé i miała pomniejszony rozstaw osi. W latach 1989-1994 produkowano wydłużoną wersję „long” o przedłużonym rozstawie osi. Samochód posiadał trzy pary drzwi, mieścił 7/8 osób. Wyposażony był w jednostki benzynowe o poj. 2,6 i 2,8 litra bądź diesla 2,5 l (10V i 20V). Podobnie jak poprzednicy tego modelu z rodziny W115 i W123, wykorzystywany był chętnie przez taksówkarzy i firmy zajmujące się transportem osób, cieszył się dużym powodzeniem w krajach arabskich. Ponadto w latach 1986-1995 produkowano modele specjalne o standardowym i powiększonym rozstawie osi, przeznaczone pod dalszą zabudowę (np. pod karetki pogotowia, karawany itd.).
    Opcjonalnie do modelu W124 można było zamówić napęd na 4 koła (4Matic od 1987). Za dopłatą dostarczana była również automatyczna blokada mechanizmu różnicowego tylnej osi (ASD) oraz w późniejszych rocznikach system kontroli trakcji (ASR). Model W124 był także jednym z najmniej zawodnych aut jakie powstawały w tamtym okresie, oprócz tego był także jednym z najbardziej komfortowych. Skomplikowane tylne zawieszenie (wielowahaczowe - opracowano je w 1983 roku dla modelu W201, było ono jednak tak dobre że zaadoptowano je do większego modelu W124, a potem do modelu W210) nastawione było raczej miękko, co skutecznie tłumiło wszelkie niedostatki nawierzchni, jednak nie zapewniało sportowych właściwości jezdnych. Model 500E stworzony w 1990 roku, w kooperacji z Porsche, był próbą stworzenia konkurencji dla BMW M5 E34 i również skutecznie spełnił pokładane w nim nadzieje, oferując lepszy komfort jazdy i bardziej dostojnie poruszając się po autostradach. W 1995 roku produkcja czterodrzwiowej limuzyny została przerwana i zastąpił go model W210 klasy E (okularnik), który nie miał już tak dobrej opinii, jak jego poprzednik, głównie ze względu na jakość blachy (korozja). Modele W124 kombi i coupé były produkowane rok dłużej tzn. do 1996, a cabrio do 1997. W124 krytykowany był za ubogie wyposażenie seryjne na początku produkcji oraz za pojedynczą wycieraczkę szyby przedniej, która rzekomo nie była dosyć efektywna.Paleta siników w Mercedesie W124 była bardzo bogata, od silników diesla aż do benzynowych silników V8, w których największy ma pojemność 6,0 l i osiąga moc 381 KM i 580 Nm w wersji AMG i 408 KM, 600 Nm w wersji Brabusa. Istnieją także 3 egzemplarze W124 z silnikiem V12 firmy VATH o ogromnej pojemności 7,2 l i mocy 510 KM. Mocniejszy od niego jest tylko egzemplarz przerobiony przez niemieckiego Brabusa. Model E V12 7.3l o mocy 530 KM. Jest najmocniejszym W124 w historii. Żaden z jego ówczesnych rywali nie posiadał w ofercie tak potężnego silnika, i praktycznie te modele nie miały konkurencji pod względem osiągów. Jednak te egzotyczne modele produkowano w bardzo niewielkich ilościach, przez co ciężko je nazwać seryjnymi.
    22 marca 2012, 22:44 przez Liextreme (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Renault 5 Turbo – specjalna odmiana modelu samochodu osobowego Renault 5 przystosowana zarówno do rajdów jak i do użytku drogowego.

    5 Turbo napędzany był przez turbodoładowany umieszczony centralnie silnik 1397 cm³ Cléon. Samochód został oparty na zmodyfikowanym podwoziu Renault 5. W podstawowej odmianie silnik osiąga 160 KM (118 kW).

    Pierwsza wersja Renault 5 Turbo spełniała wymagania Grupy 4. Druga wersja, Turbo 2, została wyprodukowana przy użyciu części pochodzących z oryginalnego Renault 5, cięższych od tych z pierwszej wersji 5 Turbo (zwanej "Turbo 1").

    Wszystkie odmiany rajdowe Turbo 5 były budowane na bazie Turbo 1. Renault zwiększał moc silnika samochodu do 180 KM (132 kW), 210 KM (154 kW) i 350 KM (257 kW) w Maxi 5 Turbo.

    W 2004 amerykańskie czasopismo motoryzacyjne Sports Car International przyznało Renault 5 Turbo numer 9 na liście "Dziesięciu Najlepszych Sportowych Samochodów Świata lat ′80".

    Wyprodukowano 3167 egzemplarzy modelu.
    12 stycznia 2012, 20:24 przez hakaze (PW) | Do ulubionych | Skomentuj