Szukaj
Znalazłem 10 takich materiałów
Bo przecież nic co ma silnik przyczepiony do zderzaka nie może jeździć dobrze... Tak pisali znawcy motoryzacji na tej stronie.
8
13
No a przypominam że taka sytuacja występuje najczęściej w samochodach przednio napędowych i objawia się tym że samochód nie chce skręcać w zakręcie i zmierza prosto na drzewo.
Więc jakiś czas temu producenci samochodowi stwierdzili że maksymalna moc na przednią oś to około 230 koni. Oczywiście było kilku śmiałków którzy dawali więcej, ale objawiało się to tym że o ostrym pokonywaniu zakrętów mogłeś zapomnieć.
Tylko nasz dzisiejszy bohater kompletnie się tym nie przejmował i ma aż 305 koni które muszą na drogę przednie koła!
CZY TE AUTO W OGÓLE SKRĘCAŁO?
Przekonaj się w tym odcinku #szybkiLCM i pamiętaj, że nie będzie tak normalnie
- tylko Z innej PERSPEKTYWY ;)
1
Auto było wyposażone w silnik 1.8 16V DOHC VTEC (B18C6) o mocy 198 KM i maksymalnym momencie obrotowym wynoszącym 179 Nm. Pozwalał on na przyśpieszenie do 100 km/h w czasie 6,7 sekundy i rozpędzenie się do 233 km/h. Silnik był ręcznie wykańczany, co przełożyło się na wysoką cenę. Montowano wyłącznie 5-biegową manualną skrzynię biegów. Wersja Type R była lżejsza w stosunku do podstawowych wersji, zmniejszono izolację dźwiękową oraz zastosowano szyby o zmniejszonej o 10% grubości, zamontowano także lżejsze felgi. Zawieszenie zostało przekonstruowane oraz utwardzone i obniżone o 15mm, co odbijało się na komforcie jazdy, jednak pozwalało na znakomitą przyczepność. Dodatkowo Integra Type R była wyposażona w szperę typu Torsen, która miała za zadanie polepszyć trakcję oraz zmniejszyć podsterowność. Modyfikacjom został poddany także układ hamulcowy, średnica przednich tarcz została zwiększona do 282 mm, natomiast tylnych do 260 mm. Z zewnątrz samochód różnił się przednim zderzakiem oraz tylnym, większym spoilerem, a także specjalnie zaprojektowanymi felgami. We wnętrzu znajdowały się lekkie, sportowe fotele Recaro oraz kierownica firmy MOMO, a także wykończenie deski rozdzielczej materiałem imitującym karbon. Celem zmniejszenia masy, auto było pozbawione klimatyzacji.
Przez wiele pism motoryzacyjnych Integra Type R była określana mianem najlepszego przednionapędowego auta jakie kiedykolwiek powstało.
27
190
Zbliżając się do zakrętu powinieneś zwolnić jak zwykle używając prawej nogi, możesz wykorzystać również technikę heel and toe. Jadąc już na właściwym biegu, jednak ciągle trochę za szybko, przesuń lewą nogę na pedał hamulca, a prawą z powrotem na gaz.
W przypadku niektórych skrzyń biegów istnieje możliwość zmiany biegów bez sprzęgła bez uszkadzania ich. Oznacza to, że możesz wykorzystać lewą nogę do wytracania prędkości w tym samym czasie redukując biegi. Powinno się to jednak robić tylko w przypadku skrzyń, które są do tego przystosowane (np. skrzynie kłowe).
Używasz teraz lewej nogi, aby wyhamować auto o ostatnie kilka kilometrów przed wejściem w zakręt. Jeżeli w tym momencie naciśniesz gaz prawą nogą i hamulec lewą, wszystko jednym płynnym ruchem, tylne koła całkowicie lub częściowo zablokują się. Różnica przyczepności tylnych i przednich kół spowoduje, że samochód stanie się nadsterowny.
W tym momencie kontrolujesz samochód skręcając kierownicę w stronę, w którą chcesz jechać. Gdy mocniej naciśniesz hamulec, lub zmniejszysz nacisk na pedał gazu auto będzie bardziej nadsterowne. Jeżeli mocniej naciśniesz gaz i zdejmiesz nogę z hamulca uspokoisz tył auta.
Ciekawy artykuł na temat hamowania lewą nogą oraz jak ćwiczyć tę technikę jazdy znajdziecie na stronach Rajdowej Szkoły Piotra Wróblewskiego.
Auta rwd
Hamowanie lewą nogą w samochodach tylnonapędowych jest dość niezwykłe. Technika ta nie była używana często w przeszłości, jednak ostatnio zaczęła być używana przez niektórych kierowców jako wyjście z sytuacji „bez wyjścia”.
Jeżeli z dużą prędkością wjeżdżasz w zakręt, szczególnie gdy jest mokro, może się okazać, że kontra kierownicą będzie niewystarczająca. W tym momencie istnieje możliwość depnięcia gazu do dechy i w tym samym czasie wgniecenie hamulca w podłogę. Teoretycznie, auto powinno wrócić na swój tor jazdy.
Zasada działania jest taka, że wykonując ten manewr pozwalasz tylnym kołom kręcić się ze względu na moc silnika blokując jednocześnie przednie koła. Wynika to również z faktu, że w większości aut, siła hamowania przednich kół jest zdecydowania większa niż tylnych z powodu większego nacisku na przednią oś podczas hamowania.
Technika ta jest naprawdę ostatnią deską ratunku z sytuacji ekstremalnych. Jeżeli chcesz jej używać jako głównej techniki jazdy będziesz najwolniejszym kierowcą na świecie!
Rauno Aaltonen, Rajdowy Mistrz Europy z 1965 r. tłumaczy tę wyjątkową technikę Wilsonowi McComb, dziennikarzowi BMC.
McComb: Za każdym razem gdy gdziekolwiek zbiorą się entuzjaści rajdów, wcześniej czy później słychać rozmowy na temat hamowania lewą nogą. Jest to technika, którą głównie wiążemy ze skandynawskimi i fińskimi kierowcami. Pewnie dlatego wydają się być niepokonani na międzynarodowych rajdach. Jak Ty się o tym dowiedziałeś, Rauno?
Aaltonen: Mniej więcej pięć lat temu usłyszałem plotkę, że Wielcy tacy jak Erik Carlsson hamują lewą nogą, ale wydawało się niemożliwością zdobycie jakichkolwiek szczegółów. Nie mogłem znaleźć nikogo, kto by mi to wytłumaczył, a Erik powiedział, że on tego nie używa. Tak więc musiałem się sam nauczyć. Na początku sprawiło to, że stałem się wolniejszym kierowcą, ponieważ mimo że technika ta jest trudna jest bardzo przydatna i łatwo jej nadużywać. Jeżeli przestraszysz się wchodząc za szybko w zakręt – a oczywiście strach towarzyszy Ci zawsze kiedy wchodzisz za szybko w zakręty! – istnieje olbrzymia pokusa, aby używać hamulca za często. Jednak teraz, po wielu godzinach treningu, myślę, że opanowałem tę technikę do perfekcji.
McC: Czy ta technika dotyczy jedynie samochodów przednionapędowych? Czy jest może bardziej efektywna lub lepsza w samochodach RWD?
A: Ależ skąd! Ma swoje zalety w obydwu typach pojazdów, z tymże są one różne.
McC: W takim razie, może powinniśmy traktować je oddzielnie, zwłaszcza że działają całkiem różnie. Generalizując można stwierdzić, że auta FWD są podsterowne podczas gdy RWD nadsterowne – to tył pierwszy zaczyna uciekać jeżeli przesadzisz. Zacznijmy może od przednionapędowców, ponieważ większość swoich sukcesów zawdzięczasz Mini Cooperowi. Przy okazji pozwól, że przypomnę naszym czytelnikom, iż podczas tej dyskusji rozmawiamy o wchodzeniu w zakręty o wiele za szybko, szybciej niż jakikolwiek zdrowy na umyśle kierowca odważyłby się to zrobić na otwartych drogach. W każdym bądź razie, jedziesz swoim Mini Cooperem po zamkniętym odcinku specjalnym w górach lub w lesie gdzie wszyscy zawodnicy mają mierzony czas i najlepszy czas wygrywa. Jak wchodzisz w zakręty?
A: Niektórzy kierowcy zawsze ustawiają samochód bokiem przed zakrętem (np. Roger Clark). Pozwala to na szybkie zredukowanie prędkości w ostatnim momencie, a poza tym wygląda bardzo pasjonująco dla kibiców. Jednakże gdy jedziesz szybko nieznaną drogą 9 z 10 zakrętów wygląda na wolniejsze niż w rzeczywistości są. Moja technika jest prosta. Wchodzę w zakręty z trochę większą prędkością niż wydawałoby się to początkowo rozsądne. W przypadku 9 zakrętów wszystko idzie w porządku, ale na dziesiątym okazuje się, że jadę za szybko. Zanim się spostrzegę, jest już za późno, żeby ustawić auto bokiem – nie ma na to czasu. Zaczynam wyjeżdżać z drogi przodem zamiast skręcać. W tym momencie trzymam kierownicę tak jak trzymałem i twardo trzymam gaz w podłodze. Jednak w tym samym czasie bardzo szybko uderzam lewą nogą w hamulec. Nie trzymam wciśniętego hamulca – po prostu uderzam go nogą i puszczam. To powoduje zablokowanie tylnych kół, ponieważ nie są one napędzane. Tylne koła się blokują i tył zaczyna uciekać. Samochód obraca się i dzięki temu pozostajesz na drodze zamiast wjechać przodem auta do rowu. Mógłbym zrobić dokładnie to samo hamulcem ręcznym, ale nie mam na to czasu. Ponadto hamulec ręczny rzadko kiedy jest tak skuteczny.
McC: Ale wszystko to dzieje się bardzo, bardzo szybko – dosłownie ułamki sekund!
A: Racja! To oznacza, że musisz trzymać lewą nogę przygotowaną nad hamulcem. Właśnie dlatego istnieje wielka pokusa aby używać tej techniki cały czas. Zwykliśmy mówić, że jeżeli masz bliskiego przeciwnika, który prawie pokonuje cię na rajdach powinieneś go nauczyć hamowania lewą nogą – nie będzie wówczas sprawiał problemów przez najbliższy sezon! Kiedy masz możliwość zredukowania prędkości w każdym momencie, zdarza się, że zaczynasz hamować za wcześnie i za mocno na prostej przed zakrętem, każdym zakrętem. Dlatego stajesz się wolniejszy. Ponadto znam przypadki, kiedy to hamulce zostały całkowicie spalone na odcinku 35 kilometrów poprzez nadużywanie tej techniki. Podczas uczenia się hamowania lewą nogą wielu kierowców przed zakrętem ciągle przyspiesza prawą nogą podczas gdy już próbują hamować lewą. To nonsens. Dlatego uważam, że w początkowej fazie lepiej jest używać prawej nogi do hamowania. Kiedy zaczynasz przyspieszać w zakręcie, przesuń swoją nogę znad sprzęgła na hamulec, aby być gotowym na zerwanie przyczepności tylnych kół w razie potrzeby. Dopiero później możesz próbować hamowania lewą nogą na prostych, tak jak ja to robie.
McC: Teraz rozważmy jak ta technika może zostać zastosowana w samochodach RWD. Jak wyżej, zakładam, że wchodzimy w zakręt dużo za szybko. Co się dzieje?
A: Normalnie, zaraz przez zakrętem musisz wprowadzić samochód w delikatny poślizg – z akcentem na delikatny. Jestem przeciwny zamiataniu zakrętów tyłem pojazdu. Powiedzmy, że samochód ma neutralną charakterystykę – nie jest ani podsterowny, ani nadsterowny. Tak więc dodając maksymalnie gazu przed zakrętem samochód zaczyna delikatnie jechać w poślizgu – tył trochę wyjeżdża na zewnątrz. Jednak w tym momencie uświadamiasz sobie, że źle przewidziałeś prędkość i tył samochodu zaczyna wychodzić na zewnątrz jeszcze bardziej. Zaczynasz kontrować, ale w końcu orientujesz się, że już dalej nie da się kręcić kierownica i zaraz samochód sie obróci. W tym właśnie momencie używasz lewej nogi zamiast kierownicy. Zaraz przed tym jak skręcisz maksymalnie kierownicę uderzasz mocno pedał hamulca lewą nogą, ciągle trzymając prawą nogę gaz. Przednie koła zablokują się dzięki czemu przód samochodu wróci z powrotem na dobry tor jazdy.
McC: W rzeczywistości jest to dokładne przeciwieństwo efektu otrzymanego w przednionapędowcu?
A: Tak, są jednak jeszcze inne tego zalety. Kiedy jedziesz sobie ładnie poślizgiem mając równomierną przyczepność na wszystkich kołach, często zdarza się, że wewnętrzne tylne koło podnosi się. Jeżeli nie masz LSD, to koło automatycznie zacznie się kręcić dzięki czemu stracisz całą moc na przeciwległym kole. Używając lewej nogi możesz przeciwdziałać kręceniu się wewnętrznego koła i pozwolić na przekazanie mocy na przeciwne koło. Jest jeszcze jedna zaleta. Hamując lewą nogą powodujesz swego rodzaju ugięcie zawieszenia i usztywnienie złączy. To sprawia, że samochód jest bardziej stabilny i nie wpada w boczne uślizgi tak bardzo, nie podskakuje i nie rzuca. A to bardzo ważne w szybkiej rajdowej jeździe.
McC: Jaką wskazówkę dał byś zwykłemu kierowcy który chce się nauczyć hamowania lewą nogą w zakrętach?
A: Mam nadzieję, że macie świadomość, że technika ta jest bardzo trudna. Mój przyjaciel w Finlandii próbował się tego nauczyć i wylądował na drzewie. Inny mój kolega z Anglii robił pewne eksperymenty podczas jazdy w korku i wjechał w tył całkiem dużego autobusu. Błagam, jeżeli ktokolwiek chce się tego nauczyć niech wybierze spokojne miejsce z dala od innych samochodów, jeżeli nie chce mieć żadnych przykrych niespodzianek.
14
9
81
Jest to tendencja samochodu do zacieśniania łuku zakrętu. W momencie, gdy samochód zacznie skręcać w lewo, jego przód wchodzi w zakręt mocniej niż tył. Innymi słowy, tył zaczyna wyprzedzać przód samochodu, powodując obrót auta wokół własnej osi i spychając samochód do rowu po tej stronie drogi, w którą skręca auto.
Podsterowność
Jest to dokładnie przeciwstawne określenie do nadsterowności. Samochód podsterowny ma tendencję do poszerzania zakrętu. Auto na łuku jest wynoszone na zewnątrz drogi, czyli reaguje z opóźnieniem na skręt kierownicy.
125
16- i 20-zaworowe wersje turbo posiadały bardzo skuteczny dyferencjał Visco, który za zadanie miał wyeliminować podsterowność dręczącą samochody z przednim napędem. Dodatkowo, Coupé posiadało całkowicie niezależne zawieszenie.
W 1998 roku na rynek weszła limitowana wersja z bodykitem, zaciskami hamulców Brembo, elektrycznym rozrusznikiem na przycisk, sześciostopniową, manualną skrzynią biegów, rozpórką zawieszenia oraz fotelami Recaro. Każdy samochód z tej edycji specjalnej (LE) posiadał tabliczkę z indywidualnym numerem egzemplarza umiejscowioną na lusterku wstecznym. Początkowo Fiat planował wyprodukować tylko 300 egzemplarzy edycji limitowanej, jednakże ostatecznie doszło do produkcji 1200 egzemplarzy, co spowodowało spadek wartości tychże samochodów.
W 1998 roku podwyższono także moc maksymalną silnika 2.0 20V ze 147 do 154 KM, zaś wersja Turbo otrzymała elektryczny rozrusznik uruchamiany przyciskiem i sześciostopniową skrzynię biegów. Ponadto Fiat zaoferował wersję 2.0 Turbo Plus, który niemal niczym nie różnił się od wersji LE, poza drobnymi zmianami w wystroju wnętrza i brakiem unikalnego numeru na lusterku.
W 2000 roku Fiat zmodernizował wersję Turbo dodając nowe fotele, progi i alufelgi. W sierpniu 2000 roku oficjalnie zakończono produkcję Fiata Coupé, wyprodukowano łącznie 72 762 egzemplarze.
Silniki:
1.8 16V, R4, 131KM, 9,2s 0-100kmh, Vmax 205kmh
2.0 16V, R4, 139KM, 9,2s 0-100kmh, Vmax 208kmh
2.0 16V TURBO, R4, 190KM, 7.5s 0-100kmh, Vmax 225kmh
2.0 20V, R5, 147KM, 8,9s 0-100kmh, Vmax 212kmh
2.0 20V, R5, 154KM, 8,4s 0-100kmh, Vmax 215kmh
2.0 20V TURBO, R5, 220KM, 6,5s 0-100kmh, 250kmh
32
1
« poprzednia 1 następna »