Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 205 takich materiałów
    Peugeot 307 WRC – Samochód WRC konstrukcji Peugeota oparty na modelu 307 CC stworzony jako następca utytułowanego Peugeota 206 WRC. 307 WRC zadebiutował podczas Rajdu Monte Carlo w 2004 roku. Peugeot zdecydował się na wykorzystanie do budowy nowego rajdowego samochodu właśnie tego modelu ponieważ model 207, nie był jeszcze gotowy. Z kolei model 307 w wersji hatchback miał zbyt wysoko poprowadzoną linie dachu, co podnosiłoby znacznie środek ciężkości. Dlatego też zdecydowano się wykorzystać wersję CC. Składany metalowy dach zastąpiono stałym, przymocowanym do klatki bezpieczeństwa. Peugeot chciał zastosować w tym modelu innowacyjną, dwusprzęgłową skrzynię biegów. W tym celu zakupił od Porsche licencję na ich PDK. Skrzynia docelowo miała znajdować zastosowanie w samochodach drogowych, jednak najpierw Peugeot chciał ją przetestować w sporcie. Prace nad dopracowaniem konstrukcji się przeciągały, dlatego postanowiono zastosować w rajdówce 4-biegową sekwencyjną przekładnię. Cały układ napędowy modelu 307 WRC był przystosowany do skrzyni PDK, dlatego też dyferencjały zostały zaadaptowane z drogowego modelu 405 T16. W takiej specyfikacji, z elementami napędu pochodzącymi z początku lat 90, auto wystartowało w czterech pierwszych eliminacjach sezonu 2004 i było jedynym samochodem WRC pozbawionym aktywnych dyferencjałów. Do napędu 307 WRC został użyty dwulitrowy silnik R4 turbo, który generuje moc 300 KM i moment obrotowy 580 Nm. W sumie model 307 WRC przez trzy lata startów 27 razy zajmował miejsce na podium, a Marcus Gronholm wywalczył nim tytuł II wicemistzra świata w sezonie 2005.
    Samochód WRC konstrukcji Peugeota oparty na modelu 307 CC stworzony jako następca utytułowanego Peugeota 206 WRC. 307 WRC zadebiutował podczas Rajdu Monte Carlo w 2004 roku. Peugeot zdecydował się na wykorzystanie do budowy nowego rajdowego samochodu właśnie tego modelu ponieważ model 207, nie był jeszcze gotowy. Z kolei model 307 w wersji hatchback miał zbyt wysoko poprowadzoną linie dachu, co podnosiłoby znacznie środek ciężkości. Dlatego też zdecydowano się wykorzystać wersję CC. Składany metalowy dach zastąpiono stałym, przymocowanym do klatki bezpieczeństwa. Peugeot chciał zastosować w tym modelu innowacyjną, dwusprzęgłową skrzynię biegów. W tym celu zakupił od Porsche licencję na ich PDK. Skrzynia docelowo miała znajdować zastosowanie w samochodach drogowych, jednak najpierw Peugeot chciał ją przetestować w sporcie. Prace nad dopracowaniem konstrukcji się przeciągały, dlatego postanowiono zastosować w rajdówce 4-biegową sekwencyjną przekładnię. Cały układ napędowy modelu 307 WRC był przystosowany do skrzyni PDK, dlatego też dyferencjały zostały zaadaptowane z drogowego modelu 405 T16. W takiej specyfikacji, z elementami napędu pochodzącymi z początku lat 90, auto wystartowało w czterech pierwszych eliminacjach sezonu 2004 i było jedynym samochodem WRC pozbawionym aktywnych dyferencjałów. Do napędu 307 WRC został użyty dwulitrowy silnik R4 turbo, który generuje moc 300 KM i moment obrotowy 580 Nm. W sumie model 307 WRC przez trzy lata startów 27 razy zajmował miejsce na podium, a Marcus Gronholm wywalczył nim tytuł II wicemistzra świata w sezonie 2005.
    31 sierpnia 2022, 20:48 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Alpine A110 – Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Alpine w latach 1963–1974. Projektantem nadwozia jest Marcel Hubert, zostało ono wykonane z włókna węglowego. Samochód miał charakterystyczne proporcje - był niski, miał szerokie błotniki i małą kabinę. Cechą charakterystyczną była nisko poprowadzona maska, pozbawiona atrapy chłodnicy – chłodzenie silnika zapewniały wycięte przed tylnymi kołami otwory wentylacyjne. Mocno pochylona maska Alpine skrywała niewielki bagażnik, silnik auta umieszczono z tyłu. W A110 zachowano układ napędowy pierwowzoru, z umieszczonym z tyłu silnikiem napędzającym tylne koła. Zamiast słabej, oryginalnej skrzyni biegów o trzech przełożeniach zastosowano nową, mocniejszą przekładnią pięciobiegową. Było to niezbędne ze względu na znacznie lepsze parametry stosowanych w A110 silników. Dostępne były czterocylindrowe silniki o pojemności od 0,9 l do 1,6 l. Na skutek licznych modyfikacji były one znacznie mocniejsze od silnika stosowanego w Renault 8. Najmocniejszy silnik - o pojemności 1,6 l generował moc maksymalną 138 KM i moment obrotowy 146 Nm. Pozwalało to na osiągnięcie prędkości maksymalnej 210 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 6,3 sekundy. Alpine A110 brało udział w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W 1973 roku samochód wygrał mistrzostwa w klasyfikacji konstruktorów wygrywając 6 rajdów m.in. w Monte Carlo i w Portugalii.
    Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Alpine w latach 1963–1974. Projektantem nadwozia jest Marcel Hubert, zostało ono wykonane z włókna węglowego. Samochód miał charakterystyczne proporcje - był niski, miał szerokie błotniki i małą kabinę. Cechą charakterystyczną była nisko poprowadzona maska, pozbawiona atrapy chłodnicy – chłodzenie silnika zapewniały wycięte przed tylnymi kołami otwory wentylacyjne. Mocno pochylona maska Alpine skrywała niewielki bagażnik, silnik auta umieszczono z tyłu. W A110 zachowano układ napędowy pierwowzoru, z umieszczonym z tyłu silnikiem napędzającym tylne koła. Zamiast słabej, oryginalnej skrzyni biegów o trzech przełożeniach zastosowano nową, mocniejszą przekładnią pięciobiegową. Było to niezbędne ze względu na znacznie lepsze parametry stosowanych w A110 silników. Dostępne były czterocylindrowe silniki o pojemności od 0,9 l do 1,6 l. Na skutek licznych modyfikacji były one znacznie mocniejsze od silnika stosowanego w Renault 8. Najmocniejszy silnik - o pojemności 1,6 l generował moc maksymalną 138 KM i moment obrotowy 146 Nm. Pozwalało to na osiągnięcie prędkości maksymalnej 210 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 6,3 sekundy. Alpine A110 brało udział w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W 1973 roku samochód wygrał mistrzostwa w klasyfikacji konstruktorów wygrywając 6 rajdów m.in. w Monte Carlo i w Portugalii.
    Ford Escort RS Cosworth – Samochód sportowy typu hot hatch klasy kompaktowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1992-1996. Samochód oparto na skróconej płycie podłogowej Sierry 4x4. Przystosowano do niej nadwozie Escorta MkV odpowiednio zmodyfikowane przez Karmanna. Pierwsze 2500 egzemplarzy powstało w celu uzyskania homologacji pozwalającej na start w rajdach Grupy A FIA. W serii tej zastosowano turbosprężarkę Garett T3/T04B, silniki w nią wyposażone charakteryzowały się dużą turbodziurą. W drugiej serii Escorta użyto mniejszej turbiny Garett T25, co pozwoliło zniwelować niekorzystne zjawisko. Z zewnątrz samochód wyróżniał się dużym spojlerem na klapie bagażnika. Wersja drogowa samochodu napędzana była dwulitrowym R4 o mocy 227 KM, które pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 220 km/h i przyspieszenie do 100 km/h w 6,6 sekundy. Escort RS Cosworth startował w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Zdobył pierwsze miejsce w m.in. Rajdzie Hiszpanii 1993, Rajdzie Francji 1993 czy Rajdzie Monte Carlo 1994. Wersja rajdowa napędzana była tym samym silnikiem R4 o pojemności 2 l, lecz z turbo Garrett T35. Silnik w wersji rajdowej wytwarzał moc 315 KM.
    Samochód sportowy typu hot hatch klasy kompaktowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1992-1996. Samochód oparto na skróconej płycie podłogowej Sierry 4x4. Przystosowano do niej nadwozie Escorta MkV odpowiednio zmodyfikowane przez Karmanna. Pierwsze 2500 egzemplarzy powstało w celu uzyskania homologacji pozwalającej na start w rajdach Grupy A FIA. W serii tej zastosowano turbosprężarkę Garett T3/T04B, silniki w nią wyposażone charakteryzowały się dużą turbodziurą. W drugiej serii Escorta użyto mniejszej turbiny Garett T25, co pozwoliło zniwelować niekorzystne zjawisko. Z zewnątrz samochód wyróżniał się dużym spojlerem na klapie bagażnika. Wersja drogowa samochodu napędzana była dwulitrowym R4 o mocy 227 KM, które pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 220 km/h i przyspieszenie do 100 km/h w 6,6 sekundy. Escort RS Cosworth startował w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Zdobył pierwsze miejsce w m.in. Rajdzie Hiszpanii 1993, Rajdzie Francji 1993 czy Rajdzie Monte Carlo 1994. Wersja rajdowa napędzana była tym samym silnikiem R4 o pojemności 2 l, lecz z turbo Garrett T35. Silnik w wersji rajdowej wytwarzał moc 315 KM.
    13 kwietnia 2022, 20:18 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    1986 Chevrolet Monte Carlo SS – Trzecia generacja Chevroleta Monte Carlo została zaprezentowana po raz pierwszy w 1977 roku. Trzecia generacja Monte Carlo przyniosła największe zmiany w wyglądzie tego pojazdu od momentu debiutu przed niespełna dekadą, początkowo opierając się jednak na dotychczasowej architekturze General Motors o nazwie A-body. Samochód powstał w ramach ścisłej współpracy z markami Buick, Oldsmobile i Pontiac, podobnie jak bliźniacze konstrukcje tych filii GM zyskując charakterystyczną sylwetkę łączącą kanciaste kształty przedniej części nadwozia z płynną, łukowatą sylwetką tylnych nadkoli oraz części bagażnika. Podczas 10-letniej obecności na rynku, trzecia generacja Monte Carlo przeszła dwie duże modernizacje. W ramach pierwszej, przeprowadzonej w 1980 roku, pas przedni zyskał zupełnie nowy wygląd z podwójnymi, węższymi kloszami i innym wyglądem atrapy chłodnicy. Druga, znacznie poważniejsza modernizacja, przeprowadzona została w roku 1986. Przyniosła ona nie tylko zmiany w wyglądzie, polegające głównie na nowym pasie przednim z jeszcze węższymi, zespolonymi reflektorami i zmodyfikowanym grillem, ale i zastosowaniem nowej platformy G-body - i to pomimo zachowania tych samych proporcji nadwozia co dotychczas. Najsilniejszym dostępnym silnikiem był produkowany przez Oldsmobile V8 LF9 o pojemności 5,7 l.
    Trzecia generacja Chevroleta Monte Carlo została zaprezentowana po raz pierwszy w 1977 roku. Trzecia generacja Monte Carlo przyniosła największe zmiany w wyglądzie tego pojazdu od momentu debiutu przed niespełna dekadą, początkowo opierając się jednak na dotychczasowej architekturze General Motors o nazwie A-body. Samochód powstał w ramach ścisłej współpracy z markami Buick, Oldsmobile i Pontiac, podobnie jak bliźniacze konstrukcje tych filii GM zyskując charakterystyczną sylwetkę łączącą kanciaste kształty przedniej części nadwozia z płynną, łukowatą sylwetką tylnych nadkoli oraz części bagażnika. Podczas 10-letniej obecności na rynku, trzecia generacja Monte Carlo przeszła dwie duże modernizacje. W ramach pierwszej, przeprowadzonej w 1980 roku, pas przedni zyskał zupełnie nowy wygląd z podwójnymi, węższymi kloszami i innym wyglądem atrapy chłodnicy. Druga, znacznie poważniejsza modernizacja, przeprowadzona została w roku 1986. Przyniosła ona nie tylko zmiany w wyglądzie, polegające głównie na nowym pasie przednim z jeszcze węższymi, zespolonymi reflektorami i zmodyfikowanym grillem, ale i zastosowaniem nowej platformy G-body - i to pomimo zachowania tych samych proporcji nadwozia co dotychczas. Najsilniejszym dostępnym silnikiem był produkowany przez Oldsmobile V8 LF9 o pojemności 5,7 l.
    23 marca 2022, 19:19 przez ~operator | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    własne

    Pierwszy pojedynek w nowej, hybrydowej erze WRC i walka dwóch MISTRZÓW Loeba z Ogierem.
    1 lutego 2022, 17:41 przez cubson14 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    W trakcie trzeciego odcinka specjalnego tegorocznego Rajdu Monte Carlo bardzo groźny wypadek miała francuska załoga Adrien Fourmaux i Alexandre Coria. Na szybkim, oblodzonym fragmencie trasy uderzyli w skarpę, po czym auto natychmiast przekoziołkowało, wypadło za barierki i spadło z wysokiego wzgórza. Załoga miała jednak dużo szczęścia w nieszczęściu i zarówno kierowca, jak i pilot wyszli z wraku o własnych siłach.
    28 stycznia 2022, 23:50 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj