Szukaj
Znalazłem 128 takich materiałów
Średnie zatłoczenie ulic w Warszawie wynosi 39 procent. Oznacza to, że przejechanie z punktu A do punktu B przez zatory wydłuża się o 39 procent. Średnia Europejska jest zauważalnie lepsza i wynosi 28 procent. Najgorzej jeździ się w Moskwie, tam wskaźnik zakorkowania wynosi aż 74 procent.
Największa szansa wpadnięcia w korek to poranny, wtorkowy szczyt. Wieczorne zakorkowania wg raportu najczęściej pojawiają się w piątki. Z opublikowanych informacji wynika także, że najszybciej dotrzemy do celu w piątkowy poranek lub w poniedziałek wieczorem.
Polskie przepisy drogowe są jednak wyjątkowe w skali Europy, gdzie ograniczenie prędkości w mieście jest ujednolicone.
Obecnie trwają konsultację dotyczące tej zmiany, ale jak powiedział poseł Stanisław Żmijan, przewodniczący Komisji Infrastruktury „Wiele osób już popiera taki zapis". Zdaniem ekspertów takie rozwiązanie to krok w dobrą stronę i nie ma powodu, aby obowiązywały dwa różne ograniczenia.
Pierwsze rajdowe sukcesy zaczął odnosić na początku lat 80. XX wieku, zdobywając w 1983 r. tytuły mistrza Europy oraz mistrza Włoch (jadąc samochodem Lancia Rally 037). W 1986 r. po raz pierwszy zwyciężył w eliminacji mistrzostw świata (w Rajdzie Argentyny, samochodem Lancia Delta S4). Do 1993 r. na podium rajdów WRC stanął 40 razy, w tym 17 razy na najwyższym stopniu.
Najlepszymi sezonami w karierze Massimo Biasiona były lata 1988 i 1989, w których zdobył tytuły mistrza świata. W 1987 r. w końcowej klasyfikacji zajął II miejsce (za Juha Kankkunenem), natomiast w latach 1990 - 1993 czterokrotnie z rzędu kończył mistrzostwa świata na IV miejscach.
W 1998 i 1999 r. w samochodzie Iveco dwukrotnie zwyciężył w mistrzostwach świata samochodów ciężarowych (ang. World Truck Championship).
Po raz pierwszy w rajdzie samochodowym wystartował w 1968 r. W 1973 r. zadebiutował w rajdowych mistrzostwach świata (Rajd Monte Carlo), w 1974 r. zdobył tytuł mistrza Europy (jadąc Oplem Asconą A), a 1975 r. odniósł pierwsze zwycięstwo w eliminacji mistrzostw świata, zwyciężając w Rajdzie Acropolis.
Największe sukcesy w karierze odniósł na przełomie lat 70. i 80. Dwukrotnie (1980 - we Fiacie 131 Abarth i 1982 - w Oplu Asconie 400) zdobył tytuły rajdowego mistrza świata, poza tym w 1983 r. był drugi, a latach 1978 i 1985 - trzeci. Do innych jego sukcesów należało zwycięstwo w Rajdzie Afryki (1982, w Oplu Asconie 400), jak również czterokrotne I miejsca w Rajdzie Monte Carlo (1980, 1982, 1983, 1984). Łącznie w latach 1973 - 1987 na podium wyścigów z cyklu eliminacji mistrzostw świata stawał 31 razy, w tym 14 razy na najwyższym stopniu (ostatnie zwycięstwo w 1985 r. w Rajdzie Sanremo). W pierwszym rajdowym zwycięstwie jego pilotem był Jochen Berger, a we wszystkich pozostałych - Christian Geistdörfer, natomiast odnosił je samochodami Opel Ascona (1975), Fiat 131 Abarth (1978-1980), Opel Ascona 400 (1982), Lancia Rally 037 (1983), Audi Quattro A2 (1984) oraz Audi Sport Quattro E2 (1985).
Od zakończenia kariery zawodniczej pracuje jako kierowca testowy samochodów Porsche